Kinderen
alle pijlers
Slecht nieuws bij 20 weken echo
donderdag 6 maart 2008 om 16:55
Hallo Allemaal,
Wij hebben dinsdag onze 20 weken echo gehad,daar is ons verteld dat ons kindje een open ruggetje heeft,in vrij ernstige vorm,het hoofdje was niet goed,1 hersenhelft had een groei achterstand,en een klompvoetje.
vrij heftig nieuws! ons wereld staat helemaal op z`n kop!
we moeten nu dus gaan beslissen of we doorgaan of dat we de zwangerschap stop zetten. wij hebben besloten op het stop te laten zetten en dat houd dus in dat ik straks moet gaan bevallen. zie er als een berg tegen op,en ik ben op deze manier op zoek naar mensen met ervaring hiermee.
ben heel internet al afgegaan,maar heb tot nu toe nog niks gevonden.
wie helpt mij??
Wij hebben dinsdag onze 20 weken echo gehad,daar is ons verteld dat ons kindje een open ruggetje heeft,in vrij ernstige vorm,het hoofdje was niet goed,1 hersenhelft had een groei achterstand,en een klompvoetje.
vrij heftig nieuws! ons wereld staat helemaal op z`n kop!
we moeten nu dus gaan beslissen of we doorgaan of dat we de zwangerschap stop zetten. wij hebben besloten op het stop te laten zetten en dat houd dus in dat ik straks moet gaan bevallen. zie er als een berg tegen op,en ik ben op deze manier op zoek naar mensen met ervaring hiermee.
ben heel internet al afgegaan,maar heb tot nu toe nog niks gevonden.
wie helpt mij??
donderdag 6 maart 2008 om 20:11
Afschuwelijk, Marjonn. Ik wens jullie heel erg veel sterkte met alles wat er komen gaat. De tip van lieve engeltjes is een goeie, ik weet dat veel mensen daar veel steun hebben gevonden.
Een andere goede tip is vooraf heel goed nadenken over wat je wilt tijdens en na de bevalling, en dat ook met het ziekenhuispersoneel te delen, zodat alles precies zo loopt als jij het wilt. Vergeet niet hand- en voetafdrukjes te maken, foto's te nemen etc.
Meid, wat afschuwelijk voor je.
Een andere goede tip is vooraf heel goed nadenken over wat je wilt tijdens en na de bevalling, en dat ook met het ziekenhuispersoneel te delen, zodat alles precies zo loopt als jij het wilt. Vergeet niet hand- en voetafdrukjes te maken, foto's te nemen etc.
Meid, wat afschuwelijk voor je.
.
vrijdag 7 maart 2008 om 09:35
heel veel sterkte met dit vreselijk nieuws.
Het enige dat ik mee wil geven is om even goed na te denken over wanneer je je kindje geboren wilt laten worden, ik meen dat als je een paar weken verder bent, je je kindje ook echt kan laten registreren en ik kan me goed voorstellen dat jullie dat ook willen. Doe vooral wat goed voelt, gelukkig mag dat tegenwoordig ook.
Het enige dat ik mee wil geven is om even goed na te denken over wanneer je je kindje geboren wilt laten worden, ik meen dat als je een paar weken verder bent, je je kindje ook echt kan laten registreren en ik kan me goed voorstellen dat jullie dat ook willen. Doe vooral wat goed voelt, gelukkig mag dat tegenwoordig ook.
vrijdag 7 maart 2008 om 10:24
Hoi Marjon,
Ik weet helaas waar je doorheen gaat. Wij hebben in september na 16 weken afscheid genomen van onze dochter omdat ze triploidie had. Een chormosoomafwijking die niet met het leven verenigbaar is.
De weken tot de daadwerkelijke afbreking heb ik als lood zwaar ervaren: hoop en diepe wanhoop wisselen elkaar af. Ook al weet je dat de keuze die je maakt de juiste is, het kleine vakje hoop dat er toch nog in me zat uitzetten was moeilijk.
Gelukkig bracht de diagnose zoveel duidelijkheid en ook de gesprekken met de gyn en de klinisch geneticus waren zeer nuttig om ons te helpen een weloverwogen beslissing te nemen waar we 100% achterstonden en nu ook nog staan. Ook heeft het VU-ziekenhuis een hele goede folder die je vindt op www.vumc.nl en als je dan bij zoeken "rouw" intoetst is het de eerste folder die er staat.
Ook heb ik me aangesloten bij de Lieve Engeltjes maar dat was geen club voor mij. Ik had zelf nog zo ontzettend veel verdriet dat ik het nog zo verse leed van anderen er niet bij kon hebben. Ik denk dat je voor jezelf even moet gaan bekijken of die vorm bij je past. Persoonlijk heb ik meer gehad aan mensen die al een stukje verder waren in het proces: mensen bij wie het verlies niet zo vreselijk vers meer was. Als je dat wil zou ik je daarmee wel willen helpen. Je mag me mailen (vraag aan mod mijn mailadres maar even als je hier behoefte aan hebt).
Lieve Marjon, samen huilen, alleen huilen, niet huilen, praten als je dat wil. Zwijgen als je daar behoefte aan hebt. In je bed gaan liggen met een knuffelbeest dat je heel stevig tegen je aan drukt of juist heel hard aan het werk gaan... Alles is goed als het op dat moment is wat jij wil. Je gaat nu een weg zoeken om hier doorheen te komen en ik wens je hier alle kracht voor.
Heel veel sterkte.
Suus
Ik weet helaas waar je doorheen gaat. Wij hebben in september na 16 weken afscheid genomen van onze dochter omdat ze triploidie had. Een chormosoomafwijking die niet met het leven verenigbaar is.
De weken tot de daadwerkelijke afbreking heb ik als lood zwaar ervaren: hoop en diepe wanhoop wisselen elkaar af. Ook al weet je dat de keuze die je maakt de juiste is, het kleine vakje hoop dat er toch nog in me zat uitzetten was moeilijk.
Gelukkig bracht de diagnose zoveel duidelijkheid en ook de gesprekken met de gyn en de klinisch geneticus waren zeer nuttig om ons te helpen een weloverwogen beslissing te nemen waar we 100% achterstonden en nu ook nog staan. Ook heeft het VU-ziekenhuis een hele goede folder die je vindt op www.vumc.nl en als je dan bij zoeken "rouw" intoetst is het de eerste folder die er staat.
Ook heb ik me aangesloten bij de Lieve Engeltjes maar dat was geen club voor mij. Ik had zelf nog zo ontzettend veel verdriet dat ik het nog zo verse leed van anderen er niet bij kon hebben. Ik denk dat je voor jezelf even moet gaan bekijken of die vorm bij je past. Persoonlijk heb ik meer gehad aan mensen die al een stukje verder waren in het proces: mensen bij wie het verlies niet zo vreselijk vers meer was. Als je dat wil zou ik je daarmee wel willen helpen. Je mag me mailen (vraag aan mod mijn mailadres maar even als je hier behoefte aan hebt).
Lieve Marjon, samen huilen, alleen huilen, niet huilen, praten als je dat wil. Zwijgen als je daar behoefte aan hebt. In je bed gaan liggen met een knuffelbeest dat je heel stevig tegen je aan drukt of juist heel hard aan het werk gaan... Alles is goed als het op dat moment is wat jij wil. Je gaat nu een weg zoeken om hier doorheen te komen en ik wens je hier alle kracht voor.
Heel veel sterkte.
Suus
vrijdag 7 maart 2008 om 10:28
vrijdag 7 maart 2008 om 10:58
Marjonn, wat een vreselijk nieuws! Heel veel kracht en sterkte gewenst bij deze moeilijke beslissing en de tijd die komen gaat.
Ik heb zelf geen ervaring, maar een vriendin van mijn vriendin is hetzelfde overkomen; haar dochtertje bleek bij 21weken een hartafwijking te hebben waarmee ze niet zou kunnen overleven na de bevalling. Zij heeft over haar zwangerschap, de diagnose, de bevalling en het rouwproces een heel mooi boek geschreven. Het heet 'Leven met Sarah' geschreven door Esther Hoff.
''Esther Hoff heeft met deze autobiografische roman een boek geschreven voor vrouwen en mannen die te maken krijgen met een zwangerschaps afbreking omdat hun kindje een niet met het leven verenigbare afwijking heeft. Zij beschrijft eerlijk en zonder zielig te worden haar worsteling met haar ervaring van het afscheid nemen van haar kind èn van de illusie... Een aanrader voor een ieder die wil lezen over een vrouw die de moed heeft te confronteren. Door in relatie te blijven met haar pijn, het verdriet en haar eigen hart vindt zij haar eigen weg. Zij LEEFT verder zonder haar dochter.''
Het is echt een schitterend boek en zeker een aanrader om jullie verdriet onder woorden gebracht te zien worden. Waarschijnlijk zijn jullie er pas aan toe om dit te lezen als jullie door de eerste periode gekomen zijn, na de roes waar jullie nu ongetwijfeld in zitten.
Heel veel sterkte.
Ik heb zelf geen ervaring, maar een vriendin van mijn vriendin is hetzelfde overkomen; haar dochtertje bleek bij 21weken een hartafwijking te hebben waarmee ze niet zou kunnen overleven na de bevalling. Zij heeft over haar zwangerschap, de diagnose, de bevalling en het rouwproces een heel mooi boek geschreven. Het heet 'Leven met Sarah' geschreven door Esther Hoff.
''Esther Hoff heeft met deze autobiografische roman een boek geschreven voor vrouwen en mannen die te maken krijgen met een zwangerschaps afbreking omdat hun kindje een niet met het leven verenigbare afwijking heeft. Zij beschrijft eerlijk en zonder zielig te worden haar worsteling met haar ervaring van het afscheid nemen van haar kind èn van de illusie... Een aanrader voor een ieder die wil lezen over een vrouw die de moed heeft te confronteren. Door in relatie te blijven met haar pijn, het verdriet en haar eigen hart vindt zij haar eigen weg. Zij LEEFT verder zonder haar dochter.''
Het is echt een schitterend boek en zeker een aanrader om jullie verdriet onder woorden gebracht te zien worden. Waarschijnlijk zijn jullie er pas aan toe om dit te lezen als jullie door de eerste periode gekomen zijn, na de roes waar jullie nu ongetwijfeld in zitten.
Heel veel sterkte.
zondag 9 maart 2008 om 09:24
Lieve marjon, heel veel sterkte gewenst. Ik heb geen ervaringen in mijn omgeving, maar heb wel van een collega ooit gehoord dat iemand in hun omgeving haar kindje heeft laten cremeren en de as heeft bewaard. Die heeft ze in een buisje laten doen, en dat buisje is in een hele mooie knuffelbeer vastgemaakt van binnen.
Die knuffelbeer schijnt voor haar heel erg goed geholpen te hebben bij haar verwerkingsproces omdat de knuffelbeer een tastbaar iets was, die ze vast kon houden en bij zich kon nemen als ze verdrietig was. Ik vond het een heel mooi idee...
Sterkte gewenst de komende tijd....
Die knuffelbeer schijnt voor haar heel erg goed geholpen te hebben bij haar verwerkingsproces omdat de knuffelbeer een tastbaar iets was, die ze vast kon houden en bij zich kon nemen als ze verdrietig was. Ik vond het een heel mooi idee...
Sterkte gewenst de komende tijd....
