Kinderen
alle pijlers
Slechte eigenschappen dochter
woensdag 29 maart 2023 om 20:39
Laat ik vooropstellen dat mijn oudste dochter van 9 een geweldige, slimme en creatieve meid is. Toch pieker ik steeds meer over een paar slechte karaktereigenschappen die ik ook bij haar zie. Zeker in vergelijking met mijn twee jongere kinderen, valt het mij op dat dochter weinig doorzettingsvermogen heeft, graag het beste voor zichzelf wil en snel piept. Een paar concrete voorbeelden:
- Na lang zeuren mocht zij van ons een duur instrument bespelen waar ze helemaal idolaat van is, maar nu na een jaar is 10 minuten per dag oefenen vaak al teveel gevraagd. Moeilijke oefeningen wil ze sowieso niet proberen, waardoor ze nu al stagneert terwijl ze zoveel talent heeft en zelf zegt dat ze graag verder wil komen.
- Dochter babbelt graag en dat is vaak super gezellig, maar ze geeft de andere kinderen geen enkele ruimte om ook iets te vertellen. Als ik haar zo nu en dan onderbreek om een ander ook de kans te geven gaat ze enorm mokken.
- Ze is erg jaloers op haar broertje en zusje, als zij een keer iets hebben wil ze het meteen ook. Op hun verjaardagen probeert ze bijvoorbeeld steeds de aandacht naar zichzelf toe te trekken. Ook haalt ze haar (veel bescheidenere) zusje vaak over om iets met haar te delen of aan haar te geven.
- Ze is ontzettend kleinzerig. Klaagt voortdurend over hoofdpijn, buikpijn, pijn in haar voeten, vermoeidheid, kleine schaafwondjes... altijd is er wel wat, terwijl er eigenlijk nooit echt iets aan de hand is. Heel sfeerbepalend.
Dit klinkt wel heel negatief nu ik het zo teruglees, maar ik moet ook eerlijk toegeven dat dochter en ik een beetje in een negatieve spiraal aan het raken zijn. Ik stoor mij aan dit gedrag en merk dat ik soms mijn geduld begin te verliezen terwijl ik dat helemaal niet wil. Soms omdat ik het ook zo vervelend vind voor haar broertje en zusje, maar nog vaker omdat ik me dan zorgen over haar maak. Hoe moet het later als ze echt dingen moet doen die ze niet leuk vindt om verder te komen? En wat als mensen zich aan haar gedrag gaan storen? Dat wil ik niet voor haar, het is zo'n leuke meid maar ze zit zichzelf ontzettend in de weg op deze manier.
Hoe zouden jullie op dit soort gedrag reageren?
- Na lang zeuren mocht zij van ons een duur instrument bespelen waar ze helemaal idolaat van is, maar nu na een jaar is 10 minuten per dag oefenen vaak al teveel gevraagd. Moeilijke oefeningen wil ze sowieso niet proberen, waardoor ze nu al stagneert terwijl ze zoveel talent heeft en zelf zegt dat ze graag verder wil komen.
- Dochter babbelt graag en dat is vaak super gezellig, maar ze geeft de andere kinderen geen enkele ruimte om ook iets te vertellen. Als ik haar zo nu en dan onderbreek om een ander ook de kans te geven gaat ze enorm mokken.
- Ze is erg jaloers op haar broertje en zusje, als zij een keer iets hebben wil ze het meteen ook. Op hun verjaardagen probeert ze bijvoorbeeld steeds de aandacht naar zichzelf toe te trekken. Ook haalt ze haar (veel bescheidenere) zusje vaak over om iets met haar te delen of aan haar te geven.
- Ze is ontzettend kleinzerig. Klaagt voortdurend over hoofdpijn, buikpijn, pijn in haar voeten, vermoeidheid, kleine schaafwondjes... altijd is er wel wat, terwijl er eigenlijk nooit echt iets aan de hand is. Heel sfeerbepalend.
Dit klinkt wel heel negatief nu ik het zo teruglees, maar ik moet ook eerlijk toegeven dat dochter en ik een beetje in een negatieve spiraal aan het raken zijn. Ik stoor mij aan dit gedrag en merk dat ik soms mijn geduld begin te verliezen terwijl ik dat helemaal niet wil. Soms omdat ik het ook zo vervelend vind voor haar broertje en zusje, maar nog vaker omdat ik me dan zorgen over haar maak. Hoe moet het later als ze echt dingen moet doen die ze niet leuk vindt om verder te komen? En wat als mensen zich aan haar gedrag gaan storen? Dat wil ik niet voor haar, het is zo'n leuke meid maar ze zit zichzelf ontzettend in de weg op deze manier.
Hoe zouden jullie op dit soort gedrag reageren?
donderdag 30 maart 2023 om 14:35
Dat is hartstikke lastig. Echt!Procne schreef: ↑30-03-2023 14:11Maar hoe leer je je kind wat een ‘gezonde’ reactie is en wat niet? Ook vanuit het belang van het kind.
Als ik kijk naar mijn eigen dochter: vanmorgen hielp ik haar met aankleden en kwam daarbij met m’n nagel tegen haar been aan. Niet hard, niet eens een krasje, maar het zal vast even gek gevoeld hebben. Dochter barste meteen in huilen uit, omdat ik haar ‘extreem veel pijn had gedaan’ en was voor bijna 10 minuten lang hysterisch aan het gillen en ontroostbaar.
Aan de ene kant ben ik het er helemaal mee eens dat emoties er mogen zijn, maar tegelijkertijd zou ik haar graag willen leren dat je niet bij elk ongemak keihard hoeft te gaan huilen, ook omdat dat voor jezelf niet fijn is. Is het ook niet een taak van de ouders om je kind hierin te begeleiden? Om te leren wat gepaste en ongepaste reacties zijn?
Ook merk ik dat haar vriendinnen er soms commentaar op hebben dat ze zo lichtgeraakt is. Dus ik maak me ook zorgen over hoe haar houding in dit soort situaties negatief kunnen uitwerken op haar vriendschappen.
Kun je het er achteraf met haar over hebben? Soms kun je zelf ook achteraf zien wat er daardoor als was.
En anders: even meegaan en echt aandacht geven, en daarna in de buurt blijven en beschikbaar zijn maar niet mee helemaal mee in hoe erg het is. Ze leert heus wel anders met dit soort dingen om te gaan. Ma@r onhandig genoeg waarschijnlijk niet doordat je haar uitlegt hoe het eigenlijk zou moeten. Zou wel handiger zijn
Het is zoals het is
donderdag 30 maart 2023 om 14:36
Dit is voor mij ook wel herkenbaar inderdaad en ik vind het dan soms ook wel lastig hoe ik erop moet reageren.
donderdag 30 maart 2023 om 14:37
Hartstikke goed. Volgens mij kan je dan best soms zeggen: ik heb je niet expres pijn gedaan. Laat het maar weten als we weer verder kunnen met aankleden.
En dan gewoon even iets anders gaan doen.
Het is zoals het is
donderdag 30 maart 2023 om 14:38
Dan moet je sowieso eerst uitzoeken waardoor het komt, voor je kan beslissen wat je haar kan leren en op welke manier je dat kan doen. Als het al kan.
En een gepastere reactie? Ook dat is subjectief.
lucifee2023 wijzigde dit bericht op 30-03-2023 14:39
5.79% gewijzigd
Jaja.
donderdag 30 maart 2023 om 14:38
Ik snap echt wel dat ouders hier zoekende in zijn, hoor. Er is zóveel commentaar op opvoeding tegenwoordig. Ouders zijn er enorm trots op nuchter te zijn. Je moet in veel ogen niet te bezorgd, te meelevend, te faciliterend zijn, want daar komt geheid commentaar op en niet op de meest vriendelijke toon. Dan word je een curlingouder of helikopterouder genoemd, of wordt de term 'pamperen' gebruikt, of 'prinsjes en prinsesjes'. Als iemand zich dan afvraagt hoe ergens mee om te gaan zonder dat te veel te zijn dan is het meteen arm kind dit, kind mag niet zijn wie ze is dat.
Ik bedoel: je kunt toch ook gewoon reageren met: herkenbaar, mijn kind heeft dat ook en daar ga ik zus of zo mee om, zonder TO meteen als een of ander onmens af te schilderen of er maar direct vanuit te gaan dat haar kind zielig is?
Ik bedoel: je kunt toch ook gewoon reageren met: herkenbaar, mijn kind heeft dat ook en daar ga ik zus of zo mee om, zonder TO meteen als een of ander onmens af te schilderen of er maar direct vanuit te gaan dat haar kind zielig is?
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 30 maart 2023 om 14:39
Kan het zijn dat je met haar in een vicieuze cirkel bent gekomen? Dat je dochter haarfijn aanvoelt dat je haar broertje en zusje leuker vindt dan haar. Dat zij daardoor alleen nog maar meer om aandacht gaat vragen. Dat ze daardoor jaloers is op haar broertje en zusje. Dat ze thuis niet lekker in haar vel zit, spanning heeft en daardoor buikpijn en hoofdpijn krijgt. En vervolgens vindt jij haar daardoor alleen nog maar irritanter.
Kinderen voelen veel, ook als je het probeert te verbergen. Probeer achter haar gedrag te kijken, welke behoefte zit eronder? Als je haar gedrag wil veranderen, begint het met haar proberen te begrijpen. Investeer daarin. Maak zorgen over hoe ze nu in haar vel zit ipv over hoe ze later zal worden.
Kinderen voelen veel, ook als je het probeert te verbergen. Probeer achter haar gedrag te kijken, welke behoefte zit eronder? Als je haar gedrag wil veranderen, begint het met haar proberen te begrijpen. Investeer daarin. Maak zorgen over hoe ze nu in haar vel zit ipv over hoe ze later zal worden.
donderdag 30 maart 2023 om 14:40
Je snel miskent voelen (terecht of niet) is ook gewoon een hele lastige eigenschap. Zowel bij de persoon zelf als de omgeving.
@TO: gaat alles je dochter makkelijk af? Soms hebben hele slimme kinderen ongemerkt jaren nooit geoefend om door te zetten omdat alles vanzelf gaat. Als ze daar dan toch een keer tegenaan lopen kan dat heel moeilijk zijn.
@TO: gaat alles je dochter makkelijk af? Soms hebben hele slimme kinderen ongemerkt jaren nooit geoefend om door te zetten omdat alles vanzelf gaat. Als ze daar dan toch een keer tegenaan lopen kan dat heel moeilijk zijn.
Het is zoals het is
donderdag 30 maart 2023 om 14:40
Dat haal ik er echt niet uit.mscoco schreef: ↑30-03-2023 14:39Kan het zijn dat je met haar in een vicieuze cirkel bent gekomen? Dat je dochter haarfijn aanvoelt dat je haar broertje en zusje leuker vindt dan haar. Dat zij daardoor alleen nog maar meer om aandacht gaat vragen. Dat ze daardoor jaloers is op haar broertje en zusje. Dat ze thuis niet lekker in haar vel zit, spanning heeft en daardoor buikpijn en hoofdpijn krijgt. En vervolgens vindt jij haar daardoor alleen nog maar irritanter.
Kinderen voelen veel, ook als je het probeert te verbergen. Probeer achter haar gedrag te kijken, welke behoefte zit eronder? Als je haar gedrag wil veranderen, begint het met haar proberen te begrijpen. Investeer daarin. Maak zorgen over hoe ze nu in haar vel zit ipv over hoe ze later zal worden.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 30 maart 2023 om 14:41
Weer eens!Susan schreef: ↑30-03-2023 14:38Ik snap echt wel dat ouders hier zoekende in zijn, hoor. Er is zóveel commentaar op opvoeding tegenwoordig. Ouders zijn er enorm trots op nuchter te zijn. Je moet in veel ogen niet te bezorgd, te meelevend, te faciliterend zijn, want daar komt geheid commentaar op en niet op de meest vriendelijke toon. Dan word je een curlingouder of helikopterouder genoemd, of wordt de term 'pamperen' gebruikt, of 'prinsjes en prinsesjes'. Als iemand zich dan afvraagt hoe ergens mee om te gaan zonder dat te veel te zijn dan is het meteen arm kind dit, kind mag niet zijn wie ze is dat.
Ik bedoel: je kunt toch ook gewoon reageren met: herkenbaar, mijn kind heeft dat ook en daar ga ik zus of zo mee om, zonder TO meteen als een of ander onmens af te schilderen of er maar direct vanuit te gaan dat haar kind zielig is?
Het is zoals het is
donderdag 30 maart 2023 om 14:42
Ook als ze struikelt, zich stoot, etc. Opvallend is dat ze alleen zo’n dramatische reactie heeft als ze weet dat anderen haar kunnen zien. Als er niemand in de kamer is (maar ik haar wel kan zien zonder dat ze het doorheeft), gaat ze meestal niet huilen.
Dus ik denk dat het toch meer met aandacht te maken heeft dan dat ze echt pijn heeft.
donderdag 30 maart 2023 om 14:44
Hier moest ik ook een beetje aan denken.
En ik kan me ook voorstellen dat bijvoorbeeld met dat kletsen, meespeelt dat ze dan al de hele dag op school zich heeft moeten aanpassen. En dan is het een beetje op. Dat is ook heel moeilijk als je slimme 9 jarige hoofd overloopt met leuke verhalen en gedachtes etc. En dan kom je thuis en dan wil je dat gewoon bij mama kwijt en is de ruimte voor ‘inhouden’ op.
Joh dat is zelfs voor veel volwassenen nog moeilijk. Die willen ook na hun werk thuis stoom afblazen op de een of andere manier (klagen of juist stilte, etc).
donderdag 30 maart 2023 om 14:48
Kan heel goed!Procne schreef: ↑30-03-2023 14:42Ook als ze struikelt, zich stoot, etc. Opvallend is dat ze alleen zo’n dramatische reactie heeft als ze weet dat anderen haar kunnen zien. Als er niemand in de kamer is (maar ik haar wel kan zien zonder dat ze het doorheeft), gaat ze meestal niet huilen.
Dus ik denk dat het toch meer met aandacht te maken heeft dan dat ze echt pijn heeft.
Ik denk dat het juist dat het beste is om wel aandacht te geven, maar zelf grenzen te stellen aan hoe lang. Dus even echt aandacht en knuffelen, en dan na een paar minuten aangeven dat jij nu weer iets anders gaat doen, maar dat zij rustig nog even wat tijd mag nemen om bij te komen. Als dat lukt zonder negatieve lading.
Zal niet meteen helpen hoor, maar geeft wel de juiste boodschap, denk ik.
Het is zoals het is
donderdag 30 maart 2023 om 14:51
Zeker! Hartstikke logisch. Maar ook daar kun je wel grenzen aan stellen als de rest er last van heeft. Desnoods wekkertje zetten zodat elk kind na school tien minuten heeft om voluit te vertellen. En als ze er dan steeds tussen komt kun je ook aangeven: nu is het even tijd voor je zusje. Je kunt meeluisteren of boven gaan zitten.Positive_vibes schreef: ↑30-03-2023 14:44Hier moest ik ook een beetje aan denken.
En ik kan me ook voorstellen dat bijvoorbeeld met dat kletsen, meespeelt dat ze dan al de hele dag op school zich heeft moeten aanpassen. En dan is het een beetje op. Dat is ook heel moeilijk als je slimme 9 jarige hoofd overloopt met leuke verhalen en gedachtes etc. En dan kom je thuis en dan wil je dat gewoon bij mama kwijt en is de ruimte voor ‘inhouden’ op.
Joh dat is zelfs voor veel volwassenen nog moeilijk. Die willen ook na hun werk thuis stoom afblazen op de een of andere manier (klagen of juist stilte, etc).
Alweer, als je dit kunt zonder negatieve lading in de stem is dat het beste. Is soms best lastig hoor
Het is zoals het is
donderdag 30 maart 2023 om 14:56
Ja zoiets zou ik dan ook doen. Beginnen met een kader geven waarbinnen ze helemaal mag. Met een kookwekker of een aparte afspraak 1 op 1 tijd of nou ja allerlei opties.Youk79 schreef: ↑30-03-2023 14:51Zeker! Hartstikke logisch. Maar ook daar kun je wel grenzen aan stellen als de rest er last van heeft. Desnoods wekkertje zetten zodat elk kind na school tien minuten heeft om voluit te vertellen. En als ze er dan steeds tussen komt kun je ook aangeven: nu is het even tijd voor je zusje. Je kunt meeluisteren of boven gaan zitten.
Alweer, als je dit kunt zonder negatieve lading in de stem is dat het beste. Is soms best lastig hoor
En daarnaast de anderen net zo goed natuurlijk.
Maar dat stukje ook heel bewust de ruimte geven is denk ik net zo cruciaal.
donderdag 30 maart 2023 om 15:40
Nog een idee/voorbeeld hoe wij dag belevenissen aan elkaar vertellen thuis:
Elke avond bij het avondeten doen wij een rondje waarbij iedereen vertelt over zijn/haar dag. Oké, wij zijn maar z'n drietjes, maar ook hierin hebben wij dochter moeten sturen om iedereen te laten uitpraten en ook hebben wij haar geleerd om niet altijd eerst te beginnen, maar juist ook eens een ander. Dat het rouleert dus.
Eigenlijk gaat het erg leuk en gezellig en leren we allemaal iets van elkaar over hoe de dag geweest is.
Elke avond bij het avondeten doen wij een rondje waarbij iedereen vertelt over zijn/haar dag. Oké, wij zijn maar z'n drietjes, maar ook hierin hebben wij dochter moeten sturen om iedereen te laten uitpraten en ook hebben wij haar geleerd om niet altijd eerst te beginnen, maar juist ook eens een ander. Dat het rouleert dus.
Eigenlijk gaat het erg leuk en gezellig en leren we allemaal iets van elkaar over hoe de dag geweest is.
donderdag 30 maart 2023 om 16:33
Ik vind dit heel erg om te lezen. Nee, dit is niet normaal. En ja, wat voor jou niet als een drama voelt kan voor een ander zeker wel zo voelen. Ik denk dat zij zich niet gehoord voelt, en dat je daarom in een negatieve cirkel blijft. Je schrijft ook dat je trots op haar bent. Hoe vaak zeg je dat? Want zelfs achter dat trotse gevoel schrijf je alweer een 'maar'! Ik zou eens proberen om je wat meer in haar wereldje in te leven, en wat meer te reageren op een manier waar zij behoefte aan heeft, in plaats van de manier die jij als 'normaal' beschouwd.Twijfelinde schreef: ↑30-03-2023 13:44Dankjewel Susan. Als ik de reacties hier mag geloven lijkt het wel alsof ik mijn dochter mishandel alleen omdat ik ook in staat ben haar mindere kanten te zien. Ik moet eerlijk zeggen dat ik er niet heel veel zin in heb op deze manier, maar ik zal toch proberen nog een paar vragen te beantwoorden.
Iemand vroeg hoe het op school gaat: Daar zijn geen problemen, juffen en meesters zijn altijd heel positief over haar. Vinden haar slim, creatief, gevoelig, geïnteresseerd. Dat zien wij thuis ook hoor en daar zijn we ook trots op! Nu moet ik wel zeggen dat ze ook erg weinig moeite hoeft te doen voor goede resultaten. Ik hoor trouwens wel soms dat ze in de klas ook heel koppig kan zijn. Als ze iets niet wil doen dan doet ze het niet, maar dat is niet dagelijks aan de orde.
Hoe ziet mijn man het: ongeveer hetzelfde als ik, soms is hij nog wat strenger (over de muzieklessen bijvoorbeeld) en soms wat milder, maar over het algemeen zitten we op één lijn en dat proberen we ook altijd uit te stralen naar de kinderen toe.
Hoe geef ik mijn dochter aandacht: Ze houdt van bakken en knutselen dus dat doen we bijvoorbeeld veel samen. Ook lees ik heel veel voor en zijn we altijd aan het kletsen. Ze is een moeilijke eter en daarin probeer ik haar zoveel mogelijk tegemoet te komen. Voor de rest tja, ze krijgt gewoon dezelfde behandeling als de andere kinderen in het gezin en komt echt niets te kort. Ik ben alleen niet zo van dat meehuilen met ieder wissewasje. Als er echt iets aan de hand is dan ben ik er helemaal voor haar, maar ze moet ook leren dat je soms gewoon niet moet zeuren en even moet doorzetten en dat het geen drama is om een keer niet je zin te krijgen of een keer iets voor een ander te doen. Dat lijkt me niet meer dan normaal.
donderdag 30 maart 2023 om 16:52
ze heeft dus nog niet geleerd hoe ze op een goede manier aandacht kan vragen. Ze is 6 en ze heeft de mensen om haar heen nodig om haar die vaardigheid te leren.Procne schreef: ↑30-03-2023 14:42Ook als ze struikelt, zich stoot, etc. Opvallend is dat ze alleen zo’n dramatische reactie heeft als ze weet dat anderen haar kunnen zien. Als er niemand in de kamer is (maar ik haar wel kan zien zonder dat ze het doorheeft), gaat ze meestal niet huilen.
Dus ik denk dat het toch meer met aandacht te maken heeft dan dat ze echt pijn heeft.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
donderdag 30 maart 2023 om 16:59
Over die muzieklessen: als ik het idee zou hebben dat zij het instrument echt niet meer leuk zou vinden, dan zou dat zonde zijn, maar zou ik me er wel makkelijker bij neer kunnen leggen. Het gaat me ook niet om het instrument maar meer over het achterliggende thema dat ze liever lui dan moe is. Die muzieklessen zijn een voorbeeld, maar dit komt regelmatig in allerlei situaties tot uiting. Ik vind dat gewoon geen goede houding en ik denk niet dat het haar verder gaat brengen als ik daar altijd aan toegeef.
Sterker nog, dat zie ik ook want haar zusje is juist super vasthoudend. Die bijt zich helemaal vast als iets haar niet lukt en gaat net zolang door tot ze het onder de knie heeft. Als het dan lukt is ze zo trots op zichzelf! En dan zie ik weer dat mijn oudste dochter daarvan baalt en jaloers is en het dan ook meteen wil kunnen. Ze lijkt op zo'n moment ook oprecht niet te snappen dat haar zusje er echt iets voor heeft moeten doen en dat het haar ook gewoon zou lukken als ze de moeite nam. Dat irriteert me inderdaad wel eens daar zal ik eerlijk over zijn, maar bovenal het is voor haarzelf toch ook niet fijn?
Iemand vroeg of dingen haar over het algemeen makkelijk afgaan en dat is absoluut zo! Van leren tot tekenen tot muziek maken en noem het maar op, ook met weinig inzet weet ze vaak nog wel iets neer te zetten waardoor ze veel complimenten krijgt. Dat zal ongetwijfeld meespelen.
Fijn dat jij je ervaringen ook deelt Procne. Ik denk dat het bij mijn dochter net wat anders zit want zij vertoont dit gedrag niet als er mensen van buiten het gezin bij zijn. Ik heb zelf de indruk dat ze niet zozeer aandacht zoekt, maar gewoon echt heel slecht kan omgaan met kleine ongemakken zoals wat pijn in je voeten na een lange wandeling, of lichte hoofdpijn. Ze blijft zich er dan op focussen. Dat heeft ze haar hele leven al en als ze zich veilig voelt gaat ze het dus ook de hele tijd uiten. Maar het zijn wel dit soort sterke emotionele reacties op kleine incidenten waar ik inderdaad op doel. Ik moet ook zeggen dat ik me niet kan voorstellen dat de meeste schrijvers hier daar echt altijd met eindeloos veel geduld en begrip op zouden reageren. Dat is toch geen doen?! Zeker niet als er ook nog andere gezinsleden zijn. Met ieders belang in mijn achterhoofd wil ik dat toch een beetje begrenzen. Wat echt niet wil zeggen dat ik in eerste instantie niet met haar meeleef trouwens, maar er zijn gewoon grenzen.
De tip over het gestructureerd om en om wat vertellen tijdens het avondeten ga ik meenemen, dat zou best eens goed kunnen werken
Sterker nog, dat zie ik ook want haar zusje is juist super vasthoudend. Die bijt zich helemaal vast als iets haar niet lukt en gaat net zolang door tot ze het onder de knie heeft. Als het dan lukt is ze zo trots op zichzelf! En dan zie ik weer dat mijn oudste dochter daarvan baalt en jaloers is en het dan ook meteen wil kunnen. Ze lijkt op zo'n moment ook oprecht niet te snappen dat haar zusje er echt iets voor heeft moeten doen en dat het haar ook gewoon zou lukken als ze de moeite nam. Dat irriteert me inderdaad wel eens daar zal ik eerlijk over zijn, maar bovenal het is voor haarzelf toch ook niet fijn?
Iemand vroeg of dingen haar over het algemeen makkelijk afgaan en dat is absoluut zo! Van leren tot tekenen tot muziek maken en noem het maar op, ook met weinig inzet weet ze vaak nog wel iets neer te zetten waardoor ze veel complimenten krijgt. Dat zal ongetwijfeld meespelen.
Fijn dat jij je ervaringen ook deelt Procne. Ik denk dat het bij mijn dochter net wat anders zit want zij vertoont dit gedrag niet als er mensen van buiten het gezin bij zijn. Ik heb zelf de indruk dat ze niet zozeer aandacht zoekt, maar gewoon echt heel slecht kan omgaan met kleine ongemakken zoals wat pijn in je voeten na een lange wandeling, of lichte hoofdpijn. Ze blijft zich er dan op focussen. Dat heeft ze haar hele leven al en als ze zich veilig voelt gaat ze het dus ook de hele tijd uiten. Maar het zijn wel dit soort sterke emotionele reacties op kleine incidenten waar ik inderdaad op doel. Ik moet ook zeggen dat ik me niet kan voorstellen dat de meeste schrijvers hier daar echt altijd met eindeloos veel geduld en begrip op zouden reageren. Dat is toch geen doen?! Zeker niet als er ook nog andere gezinsleden zijn. Met ieders belang in mijn achterhoofd wil ik dat toch een beetje begrenzen. Wat echt niet wil zeggen dat ik in eerste instantie niet met haar meeleef trouwens, maar er zijn gewoon grenzen.
De tip over het gestructureerd om en om wat vertellen tijdens het avondeten ga ik meenemen, dat zou best eens goed kunnen werken
donderdag 30 maart 2023 om 17:03
Dat is voor haarzelf ook niet fijn. Maar ze kan het ook niet zomaar veranderen. Ik denk dat dat wel goed is om in te zien. Je wordt niet zomaar een doorzetter. Ook niet als je ouders dat beter vinden. Sterker nog, dan juist nietTwijfelinde schreef: ↑30-03-2023 16:59Over die muzieklessen: als ik het idee zou hebben dat zij het instrument echt niet meer leuk zou vinden, dan zou dat zonde zijn, maar zou ik me er wel makkelijker bij neer kunnen leggen. Het gaat me ook niet om het instrument maar meer over het achterliggende thema dat ze liever lui dan moe is. Die muzieklessen zijn een voorbeeld, maar dit komt regelmatig in allerlei situaties tot uiting. Ik vind dat gewoon geen goede houding en ik denk niet dat het haar verder gaat brengen als ik daar altijd aan toegeef.
Sterker nog, dat zie ik ook want haar zusje is juist super vasthoudend. Die bijt zich helemaal vast als iets haar niet lukt en gaat net zolang door tot ze het onder de knie heeft. Als het dan lukt is ze zo trots op zichzelf! En dan zie ik weer dat mijn oudste dochter daarvan baalt en jaloers is en het dan ook meteen wil kunnen. Ze lijkt op zo'n moment ook oprecht niet te snappen dat haar zusje er echt iets voor heeft moeten doen en dat het haar ook gewoon zou lukken als ze de moeite nam. Dat irriteert me inderdaad wel eens daar zal ik eerlijk over zijn, maar bovenal het is voor haarzelf toch ook niet fijn?
Het is zoals het is
donderdag 30 maart 2023 om 17:05
Wat een treurigheid.Twijfelinde schreef: ↑30-03-2023 16:59Over die muzieklessen: als ik het idee zou hebben dat zij het instrument echt niet meer leuk zou vinden, dan zou dat zonde zijn, maar zou ik me er wel makkelijker bij neer kunnen leggen. Het gaat me ook niet om het instrument maar meer over het achterliggende thema dat ze liever lui dan moe is. Die muzieklessen zijn een voorbeeld, maar dit komt regelmatig in allerlei situaties tot uiting. Ik vind dat gewoon geen goede houding en ik denk niet dat het haar verder gaat brengen als ik daar altijd aan toegeef.
Sterker nog, dat zie ik ook want haar zusje is juist super vasthoudend. Die bijt zich helemaal vast als iets haar niet lukt en gaat net zolang door tot ze het onder de knie heeft. Als het dan lukt is ze zo trots op zichzelf! En dan zie ik weer dat mijn oudste dochter daarvan baalt en jaloers is en het dan ook meteen wil kunnen. Ze lijkt op zo'n moment ook oprecht niet te snappen dat haar zusje er echt iets voor heeft moeten doen en dat het haar ook gewoon zou lukken als ze de moeite nam. Dat irriteert me inderdaad wel eens daar zal ik eerlijk over zijn, maar bovenal het is voor haarzelf toch ook niet fijn?
Iemand vroeg of dingen haar over het algemeen makkelijk afgaan en dat is absoluut zo! Van leren tot tekenen tot muziek maken en noem het maar op, ook met weinig inzet weet ze vaak nog wel iets neer te zetten waardoor ze veel complimenten krijgt. Dat zal ongetwijfeld meespelen.
Fijn dat jij je ervaringen ook deelt Procne. Ik denk dat het bij mijn dochter net wat anders zit want zij vertoont dit gedrag niet als er mensen van buiten het gezin bij zijn. Ik heb zelf de indruk dat ze niet zozeer aandacht zoekt, maar gewoon echt heel slecht kan omgaan met kleine ongemakken zoals wat pijn in je voeten na een lange wandeling, of lichte hoofdpijn. Ze blijft zich er dan op focussen. Dat heeft ze haar hele leven al en als ze zich veilig voelt gaat ze het dus ook de hele tijd uiten. Maar het zijn wel dit soort sterke emotionele reacties op kleine incidenten waar ik inderdaad op doel. Ik moet ook zeggen dat ik me niet kan voorstellen dat de meeste schrijvers hier daar echt altijd met eindeloos veel geduld en begrip op zouden reageren. Dat is toch geen doen?! Zeker niet als er ook nog andere gezinsleden zijn. Met ieders belang in mijn achterhoofd wil ik dat toch een beetje begrenzen. Wat echt niet wil zeggen dat ik in eerste instantie niet met haar meeleef trouwens, maar er zijn gewoon grenzen.
De tip over het gestructureerd om en om wat vertellen tijdens het avondeten ga ik meenemen, dat zou best eens goed kunnen werken
donderdag 30 maart 2023 om 17:10
Je kan beginnen met gedrag en eigenschappen van elkaar te leren onderscheiden.
Als volwassenen onder elkaar is het al niet correct om gedrag dat jou niet bevalt te bestempelen als een negatieve eigenschap van de ander. Laat staan bij een kind, dat nog volop lerende is.
Je kan als regel aanhouden: onwenselijk gedrag van een kind is altijd een reactie.
Dus ik denk dat je het beste met je kind kan praten, de motieven achter haar gedrag beter leren te begrijpen.
En: keur het gedrag af, maar niet het kind.
Ik ben trots op je maar je bent een drammer/aansteller komt niet over, een kind onthoudt helaas alleen het laatste.
Als volwassenen onder elkaar is het al niet correct om gedrag dat jou niet bevalt te bestempelen als een negatieve eigenschap van de ander. Laat staan bij een kind, dat nog volop lerende is.
Je kan als regel aanhouden: onwenselijk gedrag van een kind is altijd een reactie.
Dus ik denk dat je het beste met je kind kan praten, de motieven achter haar gedrag beter leren te begrijpen.
En: keur het gedrag af, maar niet het kind.
Ik ben trots op je maar je bent een drammer/aansteller komt niet over, een kind onthoudt helaas alleen het laatste.
donderdag 30 maart 2023 om 17:11
Ik denk zeker dat het meespeelt dat alles haar altijd makkelijk afgaat. Ook dat kun je niet zomaar veranderen. Maar je kunt het wel af en toe gaan benoemen. Over een (hele) tijd zal ze zelf ook meer in gaan zien dat het zo werkt.Twijfelinde schreef: ↑30-03-2023 16:59
Iemand vroeg of dingen haar over het algemeen makkelijk afgaan en dat is absoluut zo! Van leren tot tekenen tot muziek maken en noem het maar op, ook met weinig inzet weet ze vaak nog wel iets neer te zetten waardoor ze veel complimenten krijgt. Dat zal ongetwijfeld meespelen.
Fijn dat jij je ervaringen ook deelt Procne. Ik denk dat het bij mijn dochter net wat anders zit want zij vertoont dit gedrag niet als er mensen van buiten het gezin bij zijn. Ik heb zelf de indruk dat ze niet zozeer aandacht zoekt, maar gewoon echt heel slecht kan omgaan met kleine ongemakken zoals wat pijn in je voeten na een lange wandeling, of lichte hoofdpijn. Ze blijft zich er dan op focussen. Dat heeft ze haar hele leven al en als ze zich veilig voelt gaat ze het dus ook de hele tijd uiten. Maar het zijn wel dit soort sterke emotionele reacties op kleine incidenten waar ik inderdaad op doel. Ik moet ook zeggen dat ik me niet kan voorstellen dat de meeste schrijvers hier daar echt altijd met eindeloos veel geduld en begrip op zouden reageren. Dat is toch geen doen?! Zeker niet als er ook nog andere gezinsleden zijn. Met ieders belang in mijn achterhoofd wil ik dat toch een beetje begrenzen. Wat echt niet wil zeggen dat ik in eerste instantie niet met haar meeleef trouwens, maar er zijn gewoon grenzen.
De tip over het gestructureerd om en om wat vertellen tijdens het avondeten ga ik meenemen, dat zou best eens goed kunnen werken
Ook hier weer: als je dat niet-veroordelend kunt is dat het beste.
Begrenzen is ook goed in dat soort situaties dat ze er te lang in blijft hangen. Wel belangrijk om begrenzen geen straffen te laten zijn. Zeker een gevoelig meisje als je dochter voelt een verzuchting als ‘jij hebt ook altijd wat’ waarschijnlijk al best heftig. Hoe begrijpelijk ook. Als je het meer bij de rest houdt (ik snap dat je pijn hebt, maar als je zo hard blijft huilen krijgen wij daar hoofdpijn van) is het denk ik duidelijker voor haar wat het punt is. Ook dan zal ze vast niet meteen ophouden hoor
Je kunt het er misschien wel een keer met haar over hebben wat zij fijn zou vinden als je zou doen in zo’n situatie. Soms doe je met de beste bedoelingen net niet dat wat je kind graag wil. En zij lijkt mij wel iemand die daar iets over te zeggen heeft. Ook met andere dingen kan ze misschien meer meepraten? Meer autonomie doet soms enorm goed.
Als je op andere momenten meer met haar mee kunt bewegen is het begrenzen wellicht ook makkelijker te doen zonder irritatie.
Het is zoals het is
donderdag 30 maart 2023 om 17:12
je realiseert je dat je nu je kinderen aan het vergelijken bent en dat je oudste er weer negatief uitkomt? En dan vind je het raar dat oudste jaloers is op haar broertje en zusje?Twijfelinde schreef: ↑30-03-2023 16:59Over die muzieklessen: als ik het idee zou hebben dat zij het instrument echt niet meer leuk zou vinden, dan zou dat zonde zijn, maar zou ik me er wel makkelijker bij neer kunnen leggen. Het gaat me ook niet om het instrument maar meer over het achterliggende thema dat ze liever lui dan moe is. Die muzieklessen zijn een voorbeeld, maar dit komt regelmatig in allerlei situaties tot uiting. Ik vind dat gewoon geen goede houding en ik denk niet dat het haar verder gaat brengen als ik daar altijd aan toegeef.
Sterker nog, dat zie ik ook want haar zusje is juist super vasthoudend. Die bijt zich helemaal vast als iets haar niet lukt en gaat net zolang door tot ze het onder de knie heeft. Als het dan lukt is ze zo trots op zichzelf! En dan zie ik weer dat mijn oudste dochter daarvan baalt en jaloers is en het dan ook meteen wil kunnen. Ze lijkt op zo'n moment ook oprecht niet te snappen dat haar zusje er echt iets voor heeft moeten doen en dat het haar ook gewoon zou lukken als ze de moeite nam. Dat irriteert me inderdaad wel eens daar zal ik eerlijk over zijn, maar bovenal het is voor haarzelf toch ook niet fijn?
Iemand vroeg of dingen haar over het algemeen makkelijk afgaan en dat is absoluut zo! Van leren tot tekenen tot muziek maken en noem het maar op, ook met weinig inzet weet ze vaak nog wel iets neer te zetten waardoor ze veel complimenten krijgt. Dat zal ongetwijfeld meespelen.
Fijn dat jij je ervaringen ook deelt Procne. Ik denk dat het bij mijn dochter net wat anders zit want zij vertoont dit gedrag niet als er mensen van buiten het gezin bij zijn. Ik heb zelf de indruk dat ze niet zozeer aandacht zoekt, maar gewoon echt heel slecht kan omgaan met kleine ongemakken zoals wat pijn in je voeten na een lange wandeling, of lichte hoofdpijn. Ze blijft zich er dan op focussen. Dat heeft ze haar hele leven al en als ze zich veilig voelt gaat ze het dus ook de hele tijd uiten. Maar het zijn wel dit soort sterke emotionele reacties op kleine incidenten waar ik inderdaad op doel. Ik moet ook zeggen dat ik me niet kan voorstellen dat de meeste schrijvers hier daar echt altijd met eindeloos veel geduld en begrip op zouden reageren. Dat is toch geen doen?! Zeker niet als er ook nog andere gezinsleden zijn. Met ieders belang in mijn achterhoofd wil ik dat toch een beetje begrenzen. Wat echt niet wil zeggen dat ik in eerste instantie niet met haar meeleef trouwens, maar er zijn gewoon grenzen.
De tip over het gestructureerd om en om wat vertellen tijdens het avondeten ga ik meenemen, dat zou best eens goed kunnen werken
Je schrijft ook dat heel veel dingen haar makkelijk af gaan en dat dit niet geldt voor het muziekdeel. Ze heeft dus gewoon nog niet geleerd om ergens voor te leren. Dat kun je haar dan wel gaan verwijten, maar je kunt ook samen met haar gaan kijken hoe ze dat wel kan leren en begrip hebben voor haar onmacht om hier mee om te gaan ipv haar te vergelijken met haar zusje.
Kun je positieve dingen over haar zeggen en vooral voelen zonder er een maar achter te zetten?
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
donderdag 30 maart 2023 om 17:15
Tja, je dochter is gewoon een mens met goede en minder goede eigenschappen. Alleen zijn het bij je dochter de eigenschappen waarvan jij vindt dat ze niet goed zijn. Maar dat ze zich bijvoorbeeld niet ergens in vastbijt behoedt haar wellicht later voor een burn-out terwijl haar zusje er wel een krijgt. Het is maar net hoe je er naar kijkt.
Misschien brengt haar luiheid haar juist wel verder, of is ze tevreden met minder ver. Dat is ook een kwaliteit, tevreden zijn met minder.
Daarmee bedoel ik niet dat je die eigenschappen maar moet gaan stimuleren, maar soms is het ook wat het is en zijn mensen (kinderen) anders dan jij en dat is niet per se slecht.
Misschien brengt haar luiheid haar juist wel verder, of is ze tevreden met minder ver. Dat is ook een kwaliteit, tevreden zijn met minder.
Daarmee bedoel ik niet dat je die eigenschappen maar moet gaan stimuleren, maar soms is het ook wat het is en zijn mensen (kinderen) anders dan jij en dat is niet per se slecht.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
