Kinderen
alle pijlers
Slechte eigenschappen dochter
woensdag 29 maart 2023 om 20:39
Laat ik vooropstellen dat mijn oudste dochter van 9 een geweldige, slimme en creatieve meid is. Toch pieker ik steeds meer over een paar slechte karaktereigenschappen die ik ook bij haar zie. Zeker in vergelijking met mijn twee jongere kinderen, valt het mij op dat dochter weinig doorzettingsvermogen heeft, graag het beste voor zichzelf wil en snel piept. Een paar concrete voorbeelden:
- Na lang zeuren mocht zij van ons een duur instrument bespelen waar ze helemaal idolaat van is, maar nu na een jaar is 10 minuten per dag oefenen vaak al teveel gevraagd. Moeilijke oefeningen wil ze sowieso niet proberen, waardoor ze nu al stagneert terwijl ze zoveel talent heeft en zelf zegt dat ze graag verder wil komen.
- Dochter babbelt graag en dat is vaak super gezellig, maar ze geeft de andere kinderen geen enkele ruimte om ook iets te vertellen. Als ik haar zo nu en dan onderbreek om een ander ook de kans te geven gaat ze enorm mokken.
- Ze is erg jaloers op haar broertje en zusje, als zij een keer iets hebben wil ze het meteen ook. Op hun verjaardagen probeert ze bijvoorbeeld steeds de aandacht naar zichzelf toe te trekken. Ook haalt ze haar (veel bescheidenere) zusje vaak over om iets met haar te delen of aan haar te geven.
- Ze is ontzettend kleinzerig. Klaagt voortdurend over hoofdpijn, buikpijn, pijn in haar voeten, vermoeidheid, kleine schaafwondjes... altijd is er wel wat, terwijl er eigenlijk nooit echt iets aan de hand is. Heel sfeerbepalend.
Dit klinkt wel heel negatief nu ik het zo teruglees, maar ik moet ook eerlijk toegeven dat dochter en ik een beetje in een negatieve spiraal aan het raken zijn. Ik stoor mij aan dit gedrag en merk dat ik soms mijn geduld begin te verliezen terwijl ik dat helemaal niet wil. Soms omdat ik het ook zo vervelend vind voor haar broertje en zusje, maar nog vaker omdat ik me dan zorgen over haar maak. Hoe moet het later als ze echt dingen moet doen die ze niet leuk vindt om verder te komen? En wat als mensen zich aan haar gedrag gaan storen? Dat wil ik niet voor haar, het is zo'n leuke meid maar ze zit zichzelf ontzettend in de weg op deze manier.
Hoe zouden jullie op dit soort gedrag reageren?
- Na lang zeuren mocht zij van ons een duur instrument bespelen waar ze helemaal idolaat van is, maar nu na een jaar is 10 minuten per dag oefenen vaak al teveel gevraagd. Moeilijke oefeningen wil ze sowieso niet proberen, waardoor ze nu al stagneert terwijl ze zoveel talent heeft en zelf zegt dat ze graag verder wil komen.
- Dochter babbelt graag en dat is vaak super gezellig, maar ze geeft de andere kinderen geen enkele ruimte om ook iets te vertellen. Als ik haar zo nu en dan onderbreek om een ander ook de kans te geven gaat ze enorm mokken.
- Ze is erg jaloers op haar broertje en zusje, als zij een keer iets hebben wil ze het meteen ook. Op hun verjaardagen probeert ze bijvoorbeeld steeds de aandacht naar zichzelf toe te trekken. Ook haalt ze haar (veel bescheidenere) zusje vaak over om iets met haar te delen of aan haar te geven.
- Ze is ontzettend kleinzerig. Klaagt voortdurend over hoofdpijn, buikpijn, pijn in haar voeten, vermoeidheid, kleine schaafwondjes... altijd is er wel wat, terwijl er eigenlijk nooit echt iets aan de hand is. Heel sfeerbepalend.
Dit klinkt wel heel negatief nu ik het zo teruglees, maar ik moet ook eerlijk toegeven dat dochter en ik een beetje in een negatieve spiraal aan het raken zijn. Ik stoor mij aan dit gedrag en merk dat ik soms mijn geduld begin te verliezen terwijl ik dat helemaal niet wil. Soms omdat ik het ook zo vervelend vind voor haar broertje en zusje, maar nog vaker omdat ik me dan zorgen over haar maak. Hoe moet het later als ze echt dingen moet doen die ze niet leuk vindt om verder te komen? En wat als mensen zich aan haar gedrag gaan storen? Dat wil ik niet voor haar, het is zo'n leuke meid maar ze zit zichzelf ontzettend in de weg op deze manier.
Hoe zouden jullie op dit soort gedrag reageren?
donderdag 30 maart 2023 om 18:57
Nou TO, lucht je je hart hier en krijg je de volle laag...
Ik snap je best en onze oudste was ook altijd zo, duidelijk het eerste en wat meer verwende kind. Die moest ik ook altijd even tot stilte manen zodat de volgende exemplaren ook wat konden vertellen over school en ze was ook geen doorzetter met nieuwe dingen waar ze eerst veel zin in had. Toch was het een fantastisch en lief kind en inmiddels een heerlijke puber. Ieder individu staat op zijn eigen manier in het leven en je kunt als ouder wel eens proberen iets te stimuleren, maar afdwingen leidt eigenlijk nergens toe, behalve verdriet.
Ik heb mijn kinderen altijd als individuen gezien en behandeld. Ze mogen eigen keuzes maken en hoeven ook niet overal het beste in te zijn. Misschien past het je om er ook zo naar te kijken. Ouders willen heel goed bedoeld vaak dat kinderen betere exemplaren worden dan ze zelf zijn, maar dat legt een hoge druk op.
Ik snap je best en onze oudste was ook altijd zo, duidelijk het eerste en wat meer verwende kind. Die moest ik ook altijd even tot stilte manen zodat de volgende exemplaren ook wat konden vertellen over school en ze was ook geen doorzetter met nieuwe dingen waar ze eerst veel zin in had. Toch was het een fantastisch en lief kind en inmiddels een heerlijke puber. Ieder individu staat op zijn eigen manier in het leven en je kunt als ouder wel eens proberen iets te stimuleren, maar afdwingen leidt eigenlijk nergens toe, behalve verdriet.
Ik heb mijn kinderen altijd als individuen gezien en behandeld. Ze mogen eigen keuzes maken en hoeven ook niet overal het beste in te zijn. Misschien past het je om er ook zo naar te kijken. Ouders willen heel goed bedoeld vaak dat kinderen betere exemplaren worden dan ze zelf zijn, maar dat legt een hoge druk op.
donderdag 30 maart 2023 om 19:00
Hier sluit ik me volledig bij aan. Je wordt hier op het forum zo snel afgefakkeld, waarom toch? Ik vraag me altijd af of mensen die zo hard reageren, dat ook zo doen in live contacten met anderen. Ik denk het niet, want dat zou sociaal niet acceptabel zijn. Waarom hier dan wel?! Zo raar. Vriendelijkheid kost niets hoor en is zoveel prettiger.Susan schreef: ↑30-03-2023 14:38Ik snap echt wel dat ouders hier zoekende in zijn, hoor. Er is zóveel commentaar op opvoeding tegenwoordig. Ouders zijn er enorm trots op nuchter te zijn. Je moet in veel ogen niet te bezorgd, te meelevend, te faciliterend zijn, want daar komt geheid commentaar op en niet op de meest vriendelijke toon. Dan word je een curlingouder of helikopterouder genoemd, of wordt de term 'pamperen' gebruikt, of 'prinsjes en prinsesjes'. Als iemand zich dan afvraagt hoe ergens mee om te gaan zonder dat te veel te zijn dan is het meteen arm kind dit, kind mag niet zijn wie ze is dat.
Ik bedoel: je kunt toch ook gewoon reageren met: herkenbaar, mijn kind heeft dat ook en daar ga ik zus of zo mee om, zonder TO meteen als een of ander onmens af te schilderen of er maar direct vanuit te gaan dat haar kind zielig is?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 30 maart 2023 om 19:04
Eens met al jouw quotes en die van Youk.Susan schreef: ↑30-03-2023 17:30En hoe zouden jullie er concreet mee omgaan? Kind 1 wil graag iets leren, maar heeft de neiging snel af te haken, kind 2 zet vaak wel door, vervolgens merk je dat kind 1 daar een beetje sip op reageert, want zij had dat ook zo graag gewild. Hoe ga je daarmee om, wat doe je, wat zeg je tegen kind 1 op het moment dat ze af wil haken en achteraf? Wat doe je concreet als kind 1 heel veel aan het woord is waardoor kind 2 en 3 minder ruimte krijgen en je merkt dat het lastig is kind 1 daarop aan te spreken? Of als je merkt dat kind 1 wel eens de neiging heeft de anderen te overschaduwen? Concrete tips, dus niet de hele tijd "arm kind" en "het zal wel komen doordat jij haar niet genoeg ziet" of andere aannames over hoe ze wel zal reageren wat in jullie ogen niet goed is, maar gewoon: wat kan ze op dat moment doen, wat zou je zelf doen in die situatie?
Wat bij ons goed werkt is alle kinderen betrekken bij het bedenken van oplossingen voor een probleem. Dus bv: “ik vind het lastig dat we tijdens het eten niet allemaal de kans krijgen om iets over onze dag te vertellen. Hebben jullie ideeen over hoe we dit kunnen oplossen, kind1, 2 en 3?” weet even niet hoe oud de jongste 2 zijn maar kan al vanaf vrij jong) En dan ECHT luisteren naar hun ideeen. Als het niet op gang komt, stel dan zelf een hele gekke oplossing voor zodat ze weten dat niks te gek is. Dan schrijf je ieders ideeen op en bij ons komt daar eigenlijk altijd een idee uit naar voren waar iedereen zich in kan vinden. En omdat iedereen betrokken was bij het bedenken, lukt het vaak ook goed om het toe te passen. Zou je zoiets kunnen proberen TO?
En wat iemand ook al zei: sommige eigenschappen zitten in je eigen allergie zone en kun je slechter verdragen dan andere eigenschappen. Het is denk ik wel goed om dat van jezelf te weten: dat het ook deels aan jezelf ligt dat je een eigenschap zo irritant vindt en dat dat voor een ander die die allergie niet heeft, minder irritant overkomt. Ik heb dat bijvoorbeeld ook met luiheid: ik kan me daar enorm aan ergeren bij anderen maar ik weet rationeel dat dat voor een heel groot deel aan mezelf ligt en dat luiheid niet altijd perse een negatieve eigenschap is.
donderdag 30 maart 2023 om 19:54
Juist! Goed voorbeeld.alouette schreef: ↑30-03-2023 19:04
En wat iemand ook al zei: sommige eigenschappen zitten in je eigen allergie zone en kun je slechter verdragen dan andere eigenschappen. Het is denk ik wel goed om dat van jezelf te weten: dat het ook deels aan jezelf ligt dat je een eigenschap zo irritant vindt en dat dat voor een ander die die allergie niet heeft, minder irritant overkomt. Ik heb dat bijvoorbeeld ook met luiheid: ik kan me daar enorm aan ergeren bij anderen maar ik weet rationeel dat dat voor een heel groot deel aan mezelf ligt en dat luiheid niet altijd perse een negatieve eigenschap is.
donderdag 30 maart 2023 om 20:01
Ik word heel verdrietig van dit topic. Arm kind, ze is pas 9 jaar. Ik lees helemaal niks geks. Jij hebt ook mindere eigenschappen denk ik zo.
Geloof me, je kind voelt het echt wel aan dat jij haar irritant vindt. Je denkt misschien dat je dat kunt verbergen, maar dat is niet zo. En zodra ze dit merkt, zal ze alleen maar harder om aandacht gaan roepen. Het is heel naar om op te groeien met een ouder die je niet accepteert zoals je bent. Hier kan ze haar hele leven last van houden, dus zoek alsjeblieft hulp voor jezelf.
Geloof me, je kind voelt het echt wel aan dat jij haar irritant vindt. Je denkt misschien dat je dat kunt verbergen, maar dat is niet zo. En zodra ze dit merkt, zal ze alleen maar harder om aandacht gaan roepen. Het is heel naar om op te groeien met een ouder die je niet accepteert zoals je bent. Hier kan ze haar hele leven last van houden, dus zoek alsjeblieft hulp voor jezelf.
donderdag 30 maart 2023 om 20:25
Juist als veel dingen je makkelijk af gaan is het confronterend als dat met een bepaalde vaardigheid niet lukt! En een instrument op die leeftijd... joh dat lijkt veel kids dan leuk, maar ze realiseren zich nog helemaal niet wat er bij komt kijken om een instrument goed te bespelen. Ze zien een piano en denken "ooh leuk nu kan ik de zoveelste sonate van Mozart spelen". Maar dan blijkt dan ze moeten beginnen bij boer daar ligt een kip in het water en dat is natuurlijk veel minder spannend.... Laat dat los...
En vergelijken... je ontkomt er bijna niet aan met meerdere kinderen, maar je moet je wel echt beseffen wat voor negatieve effecten dat kan hebben op de band met het kind wat er (onbewust) het slechtst uitkomt. Probeer je kids eens als individuen te zien met elk een eigen karakter. Zo heeft iedereen zijn leuke in minder leuke kanten.
En vergelijken... je ontkomt er bijna niet aan met meerdere kinderen, maar je moet je wel echt beseffen wat voor negatieve effecten dat kan hebben op de band met het kind wat er (onbewust) het slechtst uitkomt. Probeer je kids eens als individuen te zien met elk een eigen karakter. Zo heeft iedereen zijn leuke in minder leuke kanten.
donderdag 30 maart 2023 om 20:30
Een kind dat (lang) vraagt om een instrument overziet natuurlijk totaal niet wat het betekent om elke dag weer saaie oefeningen te doen met een instrument. Jullie konden het wel overzien en hadden ook bij nee kunnen blijven. Jullie zeggen nu toch ook niet van jezelf dat jullie geen ruggengraat hebben.
En het ene kind is nu eenmaal extraverter dan het andere. Aan jullie de taak om kind te leren hoe daar op een goede manier mee om te gaan. En ja, dat gaat met vallen en opstaan. Net als bij een introvert of wat voor ander kind dan ook. Ze is pas 9! En bescheidenheid brengt je ook niet alles in het leven, dus haar zusje zal je dan moeten leren wat meer ruimte in te nemen. Zo is er elk kind anders, dus waarom zou je je kinderen met elkaar vergelijken? Het zijn net mensen, kinderen.
En is kleinzerigheid erg als je 9 bent? Misschien heeft ze wel echt pijn? Jij bent volwassen en hebt geleerd je te verbijten, je eroverheen te zetten of je hebt van nature een hogere pijngrens. Zij heeft nog tijd genoeg om dat allemaal te leren.
En het kan ook best dat jij en je kind elkaar niet zo erg liggen. Voorlopig is het dan aan jou als volwassene de taak om daar een goede weg in te vinden. Niet aan het kind om te zijn zoals jij wilt dat ze is. Ze mag er toch vanuit gaan dat je van haar houdt zoals ze is.
En het ene kind is nu eenmaal extraverter dan het andere. Aan jullie de taak om kind te leren hoe daar op een goede manier mee om te gaan. En ja, dat gaat met vallen en opstaan. Net als bij een introvert of wat voor ander kind dan ook. Ze is pas 9! En bescheidenheid brengt je ook niet alles in het leven, dus haar zusje zal je dan moeten leren wat meer ruimte in te nemen. Zo is er elk kind anders, dus waarom zou je je kinderen met elkaar vergelijken? Het zijn net mensen, kinderen.
En is kleinzerigheid erg als je 9 bent? Misschien heeft ze wel echt pijn? Jij bent volwassen en hebt geleerd je te verbijten, je eroverheen te zetten of je hebt van nature een hogere pijngrens. Zij heeft nog tijd genoeg om dat allemaal te leren.
En het kan ook best dat jij en je kind elkaar niet zo erg liggen. Voorlopig is het dan aan jou als volwassene de taak om daar een goede weg in te vinden. Niet aan het kind om te zijn zoals jij wilt dat ze is. Ze mag er toch vanuit gaan dat je van haar houdt zoals ze is.
donderdag 30 maart 2023 om 20:37
Ik moest even goed kijken voor ik besefte dat het niet mijn eigen moeder was die dit had geschreven 
ik ging even terug in de tijd.
De situaties uit je OP en ook in je latere reacties zijn zo een greep uit mijn eigen jeugd.
Even vanuit je dochter, ik herken mijzelf in haar beschrijving:
Ik heb mij als kind heel eenzaam gevoeld thuis. Mijn moeder begreep mij niet en ik had heel goed door dat ze mij vergeleek met de andere kinderen.
Ik kon ook heel 'overdreven' reageren volgens mijn moeder. Mijn zusje nam deze mening en bewoording één op één over.
Ik was ook lui, waren ze van mening.
Ik merkte hun ergernis naar mij toe, maar ik wist niet goed hoe ik dat kon veranderen.
Ik heb er nu voor gekozen om het contact te minimaliseren. Ik zie ze vooral bij verjaardagen en dergelijke en dat gaat prima.
Het zijn schatten van mensen, maar ik ben teveel door ze beschadigd. Al zou je dat verder niet zeggen als je naar mijn leven kijkt (alles goed voor elkaar, goede baan, mooi gezin, huis netjes op orde).
Ik ben natuurlijk je dochter niet, maar vanuit mijn eigen ervaring kan ik je geruststellen: het komt echt goed met haar.
Ze heeft een aantal fantastische eigenschappen die haar ver kunnen brengen in het leven. Andere dingen gaat ze vanzelf leren.
Net als je andere kinderen.
Probeer alsjeblieft te ontspannen in je reactie naar haar. Denk maar zo: alles komt goed. Ze is nog jong. Haal even diep adem als je ergenis voelt. Laat weten dat het niet aan haar ligt als je moe bent en geërgerd reageert.
Ik hoop dat ze zich daardoor echt begrepen en geaccepteerd voelt. Ik heb dat zelf erg gemist, ik gun het jullie heel erg.
ik ging even terug in de tijd. De situaties uit je OP en ook in je latere reacties zijn zo een greep uit mijn eigen jeugd.
Even vanuit je dochter, ik herken mijzelf in haar beschrijving:
Ik heb mij als kind heel eenzaam gevoeld thuis. Mijn moeder begreep mij niet en ik had heel goed door dat ze mij vergeleek met de andere kinderen.
Ik kon ook heel 'overdreven' reageren volgens mijn moeder. Mijn zusje nam deze mening en bewoording één op één over.
Ik was ook lui, waren ze van mening.
Ik merkte hun ergernis naar mij toe, maar ik wist niet goed hoe ik dat kon veranderen.
Ik heb er nu voor gekozen om het contact te minimaliseren. Ik zie ze vooral bij verjaardagen en dergelijke en dat gaat prima.
Het zijn schatten van mensen, maar ik ben teveel door ze beschadigd. Al zou je dat verder niet zeggen als je naar mijn leven kijkt (alles goed voor elkaar, goede baan, mooi gezin, huis netjes op orde).
Ik ben natuurlijk je dochter niet, maar vanuit mijn eigen ervaring kan ik je geruststellen: het komt echt goed met haar.
Ze heeft een aantal fantastische eigenschappen die haar ver kunnen brengen in het leven. Andere dingen gaat ze vanzelf leren.
Net als je andere kinderen.
Probeer alsjeblieft te ontspannen in je reactie naar haar. Denk maar zo: alles komt goed. Ze is nog jong. Haal even diep adem als je ergenis voelt. Laat weten dat het niet aan haar ligt als je moe bent en geërgerd reageert.
Ik hoop dat ze zich daardoor echt begrepen en geaccepteerd voelt. Ik heb dat zelf erg gemist, ik gun het jullie heel erg.
donderdag 30 maart 2023 om 21:13
Goeie!Pluma schreef: ↑30-03-2023 17:15Tja, je dochter is gewoon een mens met goede en minder goede eigenschappen. Alleen zijn het bij je dochter de eigenschappen waarvan jij vindt dat ze niet goed zijn. Maar dat ze zich bijvoorbeeld niet ergens in vastbijt behoedt haar wellicht later voor een burn-out terwijl haar zusje er wel een krijgt. Het is maar net hoe je er naar kijkt.
Misschien brengt haar luiheid haar juist wel verder, of is ze tevreden met minder ver. Dat is ook een kwaliteit, tevreden zijn met minder.
Daarmee bedoel ik niet dat je die eigenschappen maar moet gaan stimuleren, maar soms is het ook wat het is en zijn mensen (kinderen) anders dan jij en dat is niet per se slecht.
Het is zoals het is
donderdag 30 maart 2023 om 21:22
Ik vind dit een super goede post!alouette schreef: ↑30-03-2023 19:04Eens met al jouw quotes en die van Youk.
Wat bij ons goed werkt is alle kinderen betrekken bij het bedenken van oplossingen voor een probleem. Dus bv: “ik vind het lastig dat we tijdens het eten niet allemaal de kans krijgen om iets over onze dag te vertellen. Hebben jullie ideeen over hoe we dit kunnen oplossen, kind1, 2 en 3?” weet even niet hoe oud de jongste 2 zijn maar kan al vanaf vrij jong) En dan ECHT luisteren naar hun ideeen. Als het niet op gang komt, stel dan zelf een hele gekke oplossing voor zodat ze weten dat niks te gek is. Dan schrijf je ieders ideeen op en bij ons komt daar eigenlijk altijd een idee uit naar voren waar iedereen zich in kan vinden. En omdat iedereen betrokken was bij het bedenken, lukt het vaak ook goed om het toe te passen. Zou je zoiets kunnen proberen TO?
En wat iemand ook al zei: sommige eigenschappen zitten in je eigen allergie zone en kun je slechter verdragen dan andere eigenschappen. Het is denk ik wel goed om dat van jezelf te weten: dat het ook deels aan jezelf ligt dat je een eigenschap zo irritant vindt en dat dat voor een ander die die allergie niet heeft, minder irritant overkomt. Ik heb dat bijvoorbeeld ook met luiheid: ik kan me daar enorm aan ergeren bij anderen maar ik weet rationeel dat dat voor een heel groot deel aan mezelf ligt en dat luiheid niet altijd perse een negatieve eigenschap is.
Vooral dat laatste stuk. Mijn oudste heeft ook wat eigenschappen die me erg aan mezelf doen denken en ik weet hoe lastig die kunnen zijn. Dus ik gun het hem om dat niet te hoeven hebben en daardoor erger ik me er soms extra aan. Niet erg rationeel, maar ja. Helpt heel erg om dat te zien van jezelf!
Het is zoals het is
vrijdag 31 maart 2023 om 08:55
Slechts deels mee eensMeinona schreef: ↑30-03-2023 13:29Opvoeden is niet: Corrigeren, bijschaven, aanpassen, veranderen totdat het ruwe blokje klei verandert in een aanvaardbaar mens. Je gaat het kind niet veranderen zodat het in de grote wereld past.
Opvoeden is wel: Het kind leren kennen, het kind leren zichzelf te mogen zijn en en een deel van de wereld te vinden waar het kan aarden en optimaal de eigen kwaliteiten kan inzetten. Een kind is al iemand. En is goed genoeg zoals het is.
Leer haar kennen en volg haar op haar weg. Misschien is ze niet jouw type mens, of iemand die je als vriendin zou beschouwen, of een collega die je super waardeert. Maar is ze iemand die de wereld op een heel andere manier ziet. Iemand die kwaliteiten heeft die jij niet eens herkent.
Correctie hoort wel bij opvoeding. Als volwassene wordt je toch ook weleens gecorrigeerd?
vrijdag 31 maart 2023 om 09:10
Ja, dat klopt wel. Correcties horen erbij. Want ze worden ook niet bepaald helemaal zelfstandig en volwassen geboren. Maar ik zou daarvoor liever het woord sturen willen gebruiken. Corrigeren klinkt als een tik op de vingers. 'dat was fout, je moet doen wat ik zeg'. Ik zou dan eerder kiezen voor 'voorleven', het goede voorbeeld geven, gedrag benoemen en consequenties benoemen. 'Als jij je zo gedraagt, dan zijn dit de gevolgen. Ben jij je daar bewust van?' Maar dan in kindertaal natuurlijk.
Gedrag is namelijk niet persé fout, ze weten nog niet hoe het wel moet. En dat leren we ze. Goed gedrag aanleren werkt anders dan fout gedrag afleren.
vrijdag 31 maart 2023 om 09:28
Twijfelinde schreef: ↑30-03-2023 18:12Ik reageer later uitgebreider want ik ben aan het koken, maar ik denk niet dat er iets van ADHD of ADD speelt want mijn dochter kan zich heel goed concentreren, werkt juist opvallend taakgericht etc. Dat horen we ook altijd terug van school.
Dat dachten ze van mij ook. En dat ik lui was en te veel kletste enz.
Dikke vette adhd, was alleen best slim en kon goed leren. Iq kan veel verbloemen. En als dat het wel is, bereid je maar voor, dat blijft dan zo.
Maar zelfs als dat niet zo is en is karakterding, dan is hoe jij kijkt naar je kind nog steeds heel naar en zegt meer over jou als ouder en mens dan over je dochter.
Jaja.
vrijdag 31 maart 2023 om 11:12
Hier schrik ik wel van want dit is uiteraard niet wat ik wil. Hoe merkte je die ergenis dan als ik vragen mag en hoe reageerde je daarop? Heb je het er later nog wel eens met je ouders over gehad?Haarclipje schreef: ↑30-03-2023 20:37Ik moest even goed kijken voor ik besefte dat het niet mijn eigen moeder was die dit had geschreven
De situaties uit je OP en ook in je latere reacties zijn zo een greep uit mijn eigen jeugd.
Even vanuit je dochter, ik herken mijzelf in haar beschrijving:
Ik heb mij als kind heel eenzaam gevoeld thuis. Mijn moeder begreep mij niet en ik had heel goed door dat ze mij vergeleek met de andere kinderen.
Ik kon ook heel 'overdreven' reageren volgens mijn moeder. Mijn zusje nam deze mening en bewoording één op één over.
Ik was ook lui, waren ze van mening.
Ik merkte hun ergernis naar mij toe, maar ik wist niet goed hoe ik dat kon veranderen.
Ik heb er nu voor gekozen om het contact te minimaliseren. Ik zie ze vooral bij verjaardagen en dergelijke en dat gaat prima.
Het zijn schatten van mensen, maar ik ben teveel door ze beschadigd. Al zou je dat verder niet zeggen als je naar mijn leven kijkt (alles goed voor elkaar, goede baan, mooi gezin, huis netjes op orde).
Ik ben natuurlijk je dochter niet, maar vanuit mijn eigen ervaring kan ik je geruststellen: het komt echt goed met haar.
Ze heeft een aantal fantastische eigenschappen die haar ver kunnen brengen in het leven. Andere dingen gaat ze vanzelf leren.
Net als je andere kinderen.
Probeer alsjeblieft te ontspannen in je reactie naar haar. Denk maar zo: alles komt goed. Ze is nog jong. Haal even diep adem als je ergenis voelt. Laat weten dat het niet aan haar ligt als je moe bent en geërgerd reageert.
Ik hoop dat ze zich daardoor echt begrepen en geaccepteerd voelt. Ik heb dat zelf erg gemist, ik gun het jullie heel erg.
Ik heb juist het gevoel dat mijn dochter zich heel veilig bij mij voelt. Ze vertelt honderduit over haar dag en ik zie deze karaktereigenschappen waar ik over schrijf zoals ik al zei ook vooral tot uiting komen binnen ons gezin. Juist omdat ze daar echt zichzelf is denk ik.
Meerdere mensen vinden mij koppig maar ik probeer echt wel tot me te nemen wat hier allemaal wordt geschreven. Ik kan mij alleen oprecht niet voorstellen dat ik mijn dochter beschadig of wat ik bijvoorbeeld met opvoedondersteuning zou moeten. Onze kinderen krijgen zoveel aandacht, liefde, structuur en ondersteuning van ons! In mijn beleving hebben ze een heerlijke, zorgeloze jeugd. Ik herken mijn gezin dus totaal niet in wat veel van jullie schrijven en dat maakt het ook lastig om op dit alles te reageren.
vrijdag 31 maart 2023 om 11:23
Het gaat er denk ik al om dat je drie dingen (snel piepen, geen doorzettingsvermogen, het beste voor zichzelf willen) die je dochter nu laat zien, als slechte karaktereigenschappen kwalificeert. Je dochter is sowieso pas 9, ze leert iedere dag: wat ze nu doet, doet ze over een paar jaar misschien niet meer. Ook jij hebt minder goede eigenschappen of dingen die je gewoon niet zo goed kunt, of gedrag waar je op terugvalt als je moe of chagrijnig bent. Zijn dat ook direct slechte eigenschappen? Ben je daarin naar jezelf ook zo streng en hard? Zo komt het namelijk wel over: alsof die dingen die jij (!) minder van haar vindt, er eigenlijk niet mogen zijn. Terwijl je bijvoorbeeld óók kan denken: niks mis mee dat ze het beste voor zichzelf wil, legio mensen (check de relatiepijler...) doen er alles aan om anderen eindeloos tevreden te stellen, ten koste van zichzelf. En geen doorzettingsvermogen: het hoeft niet erg te zijn om af en toe te zeggen: ik kan dit niet, ik wil dit niet (meer), ik heb een verkeerde keuze gemaakt, toch? Probeer eens te kijken wat die zogenaamde slechte eigenschappen haar misschien juíst bieden.
vrijdag 31 maart 2023 om 11:24
Was jij ook de oudste? Ik vraag dit omdat je het over een 'zusje' hebt.Haarclipje schreef: ↑30-03-2023 20:37Ik moest even goed kijken voor ik besefte dat het niet mijn eigen moeder was die dit had geschreven
De situaties uit je OP en ook in je latere reacties zijn zo een greep uit mijn eigen jeugd.
Even vanuit je dochter, ik herken mijzelf in haar beschrijving:
Ik heb mij als kind heel eenzaam gevoeld thuis. Mijn moeder begreep mij niet en ik had heel goed door dat ze mij vergeleek met de andere kinderen.
Ik kon ook heel 'overdreven' reageren volgens mijn moeder. Mijn zusje nam deze mening en bewoording één op één over.
Ik was ook lui, waren ze van mening.
Ik merkte hun ergernis naar mij toe, maar ik wist niet goed hoe ik dat kon veranderen.
Ik heb er nu voor gekozen om het contact te minimaliseren. Ik zie ze vooral bij verjaardagen en dergelijke en dat gaat prima.
Het zijn schatten van mensen, maar ik ben teveel door ze beschadigd. Al zou je dat verder niet zeggen als je naar mijn leven kijkt (alles goed voor elkaar, goede baan, mooi gezin, huis netjes op orde).
Ik ben natuurlijk je dochter niet, maar vanuit mijn eigen ervaring kan ik je geruststellen: het komt echt goed met haar.
Ze heeft een aantal fantastische eigenschappen die haar ver kunnen brengen in het leven. Andere dingen gaat ze vanzelf leren.
Net als je andere kinderen.
Probeer alsjeblieft te ontspannen in je reactie naar haar. Denk maar zo: alles komt goed. Ze is nog jong. Haal even diep adem als je ergenis voelt. Laat weten dat het niet aan haar ligt als je moe bent en geërgerd reageert.
Ik hoop dat ze zich daardoor echt begrepen en geaccepteerd voelt. Ik heb dat zelf erg gemist, ik gun het jullie heel erg.
Ik heb het idee dat ouders soms sneller vinnig reageren op de oudste omdat die als eerste mondiger en dan puberaal wordt. De jongsten zijn dan immers nog lief en gezeggelijk op hetzelfde moment in vergelijking.
De jongste in mijn familie was achteraf bezien veel opstandiger en heeft veel gekkere dingen gedaan dan ik, maar tegen mij werd veel meer gezeikt en ik was zogenaamd degene die moeilijk was. Ik was zelfs bovengemiddeld braaf vergeleken met de meeste pubers.
Als ze nu iets nodig hebben, verwijs ik ze ook wel eens naar de jongste 'die toch altijd zo lief was', maar nu weinig voor ze doet. Ik help ze dan meestal toch, maar af en toe een herinnering hieraan kunnen ze wel krijgen.
vrijdag 31 maart 2023 om 11:39
Hier ben ik het ook heel erg mee eens. Ik wil er wel aan toevoegen dat ik het een beetje een nare tik vindt die sommige ouders hebben; het kind moet hen plezieren.
Een heel naar soort egoïsme. Dit voelen (merken) kinderen idd écht goed aan.
TO ergert zich aan bepaalde kwaliteiten, dus dat moet anders, het kind moet dus veranderen.
Daar ben ik het niet mee eens. TO moet even naar zichzelf kijken hierin.
Het kind is haar eigen individu en hoeft haar karakter niet te veranderen voor moeder, die zich anders maar ergert.
Misschien is moeder zelf wel iemand die veel te lang over grenzen laat gaan, en dat als doorzetten ziet, en zich vervolgens ergert aan dochter die gewoon stopt wanneer ze wil. “Lekker makkelijk!”
vrijdag 31 maart 2023 om 12:04
Maar dit is ook echt niet zo! Het gaat mij niet om mijn eigen ergernissen of verwachtingen, het gaat mij erom dat ik mijn dochter begeleid op de weg naar volwassenheid. Ja we hebben allemaal mindere eigenschappen, maar daar hoeven we ons toch niet volledig door te laten leiden alsof we er machteloos tegenover staan?Sjulia schreef: ↑31-03-2023 11:39Hier ben ik het ook heel erg mee eens. Ik wil er wel aan toevoegen dat ik het een beetje een nare tik vindt die sommige ouders hebben; het kind moet hen plezieren.
Een heel naar soort egoïsme. Dit voelen (merken) kinderen idd écht goed aan.
TO ergert zich aan bepaalde kwaliteiten, dus dat moet anders, het kind moet dus veranderen.
Daar ben ik het niet mee eens. TO moet even naar zichzelf kijken hierin.
Het kind is haar eigen individu en hoeft haar karakter niet te veranderen voor moeder, die zich anders maar ergert.
Natuurlijk mogen we onszelf zijn, maar we moeten toch zeker ook rekening met anderen houden en moeite voor iets kunnen doen als dat nodig is? Moet ik dan als een cheerleader staan te juichen als mijn dochter over anderen heen dendert of een heel drama maakt van een 10 minuten door de regen fietsen omdat ze dan zo lekker zichzelf is? Want dat is de indruk die ik krijg van dit soort reacties.
En nee daar zit volgens mij geen diepe, psychoanalytische betekenis achter over mijn eigen zelfbeeld, het is gewoon mijn visie.
vrijdag 31 maart 2023 om 12:09
Jemig zeg, onder de appelboom is zéker geen peer gevallen voor wat betreft overdrijven en drama maken!Twijfelinde schreef: ↑31-03-2023 12:04Maar dit is ook echt niet zo! Het gaat mij niet om mijn eigen ergernissen of verwachtingen, het gaat mij erom dat ik mijn dochter begeleid op de weg naar volwassenheid. Ja we hebben allemaal mindere eigenschappen, maar daar hoeven we ons toch niet volledig door te laten leiden alsof we er machteloos tegenover staan?
Natuurlijk mogen we onszelf zijn, maar we moeten toch zeker ook rekening met anderen houden en moeite voor iets kunnen doen als dat nodig is? Moet ik dan als een cheerleader staan te juichen als mijn dochter over anderen heen dendert of een heel drama maakt van een 10 minuten door de regen fietsen omdat ze dan zo lekker zichzelf is? Want dat is de indruk die ik krijg van dit soort reacties.
En nee daar zit volgens mij geen diepe, psychoanalytische betekenis achter over mijn eigen zelfbeeld, het is gewoon mijn visie.
Het is je manier van benaderen.
Jij víndt dat ze zich op een bepaalde manier moet gedragen als zij iets op een bepaalde manier doet die jou niet aanstaat.
Rekening houden met anderen? Dat komt wel, maar niet als je 9 bent. Dan zeg je: lieverd, ik vind het fantastisch dat je zo enthousiast bent! Mijn oren tuiten ervan zoveel kun je vertellen! Zullen we nu eerst even naar Jobje luisteren, dan kun jij daarna weer verder met je verhaal.
En ik vind fietsen in de regen ook verschrikkelijk. En als er een kans bestaat dat ik droog over kan komen, grijp ik die kans ook. Zij zet alle middelen een beetje sterker in. Want ze is 9.
Ik ga niet meer huilend aan het been van mijn man hangen om mij even weg te brengen waahaaant hehehehet rehehehegeeeeeent!! Maar met 9 probeer je eens wat.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 31 maart 2023 om 12:17
Ze heeft gewoon een menselijk karakter, je blijft het omschrijven als mindere/slechtere/negatieve eigenschappen.Twijfelinde schreef: ↑31-03-2023 12:04Maar dit is ook echt niet zo! Het gaat mij niet om mijn eigen ergernissen of verwachtingen, het gaat mij erom dat ik mijn dochter begeleid op de weg naar volwassenheid. Ja we hebben allemaal mindere eigenschappen, maar daar hoeven we ons toch niet volledig door te laten leiden alsof we er machteloos tegenover staan?
Natuurlijk mogen we onszelf zijn, maar we moeten toch zeker ook rekening met anderen houden en moeite voor iets kunnen doen als dat nodig is? Moet ik dan als een cheerleader staan te juichen als mijn dochter over anderen heen dendert of een heel drama maakt van een 10 minuten door de regen fietsen omdat ze dan zo lekker zichzelf is? Want dat is de indruk die ik krijg van dit soort reacties.
Daarnaast gaat je dochter hierin niet veranderen; ze voelt zich dus oprecht kut door die regen en kan daar heel chagrijnig van worden. Ze kan wel stoppen met klagen en het allemaal in haar koppie houden, maar meer invloed heb jij daar niet op. Is dat zoveel beter? En voor wie is dat beter? Overigens doet ze dit dus in haar eigen omgeving, en merkt school dit niet. Ze weet dus kennelijk wel hoe het moet, maar ze wil gewoon zichzelf zijn wanneer ze met haar mensen is.
Je kan er ook met humor naar kijken hè?
Ze is nu nog zo jong. Kinderen kunnen juist zo heerlijk hardop klagen en huilen als het even tegenzit.
Over andere heen denderen; lijkt mij een vrij sterke eigenschap waarmee ze haar mannetje kan staan. Ik zou daar erg blij mee zijn. Natuurlijk kan je bij sturen (Laat je Lisa ook even uitpraten? Wacht even; Anne wou wat zeggen) en het goede voorbeeld geven, maar noem het nou niet meteen negatief. Probeer eens anders te kijken naar de zaken.
vrijdag 31 maart 2023 om 12:24
Ik begrijp heel goed wat je bedoelt. Het gaat je er niet om dat ze moet veranderen voor JOU. Ik begrijp de reacties die daar over gaan ook niet zo goed.Twijfelinde schreef: ↑31-03-2023 12:04Maar dit is ook echt niet zo! Het gaat mij niet om mijn eigen ergernissen of verwachtingen, het gaat mij erom dat ik mijn dochter begeleid op de weg naar volwassenheid. Ja we hebben allemaal mindere eigenschappen, maar daar hoeven we ons toch niet volledig door te laten leiden alsof we er machteloos tegenover staan?
Natuurlijk mogen we onszelf zijn, maar we moeten toch zeker ook rekening met anderen houden en moeite voor iets kunnen doen als dat nodig is? Moet ik dan als een cheerleader staan te juichen als mijn dochter over anderen heen dendert of een heel drama maakt van een 10 minuten door de regen fietsen omdat ze dan zo lekker zichzelf is? Want dat is de indruk die ik krijg van dit soort reacties.
En nee daar zit volgens mij geen diepe, psychoanalytische betekenis achter over mijn eigen zelfbeeld, het is gewoon mijn visie.
Concreet denk ik wel dat er al een aantal tips gegeven zijn die je kunt proberen:
- oprechte aandacht geven voor haar gevoel en dat begrenzen qua tijdsinvestering van jezelf.
- niet teveel denken aan later en hoe dit misschien nooit goed gaat komen. Dat maakt het te zwaar.
- niet teveel vergelijken met je jongere kinderen, zeker niet hardop maar ook voor jezelf intern is het denk ik goed om daar mee te stoppen. Zij is haar eigen individu en het is in die zin niet relevant hoe haar jongere broertjes/zusjes zijn.
vrijdag 31 maart 2023 om 12:32
Ik vind het wonderlijk dat als je zegt hierdoor in een negatieve spiraal te raken met je kind, dat je dan niet eerst naar jezelf kijkt als moeder.
Dat is juist het enige gedeelte waar je iets aan kan veranderen.
Het zal niet makkelijk zijn, maar de intentie of de nieuwsgierigheid zijn er niet eens, lijkt het.
Dat is juist het enige gedeelte waar je iets aan kan veranderen.
Het zal niet makkelijk zijn, maar de intentie of de nieuwsgierigheid zijn er niet eens, lijkt het.
vrijdag 31 maart 2023 om 12:40
Ik ben nog niet zo goed in quoten maar zo lukt het vast ook:
Ik ben inderdaad de oudste.
Er was bij ons thuis wel een combinatie van factoren waardoor het liep zoals het liep, dus wat er bij ons is gebeurd hoeft bij jullie zeker niet te gebeuren.
Er was (voor mij) echt geen ruimte voor positieve individuele persoonlijke aandacht, dat is al een verschil met de situatie van jou Twijfelinde.
Ook werd er zeker niet over (na)gesproken. Dat maakte het zo eenzaam denk ik als kind.
Terwijl ik echt hele lieve ouders heb in het algemeen.
Maar zo zie je wat stress / verwachtingen / interactie/ teleurstelling kan doen, ook in hele gewone gezinnen.
Als ik je reacties lees snap ik dat je schrikt en dat je je niet herkent in andere reacties. Dat komt denk ik omdat er nu een vergrootglas ligt op één aspect van je gezin. Terwijl jullie veel meer zijn dan dat.
Hoe merkte ik de ergernis... ik zit er over na te denken...
Concreet weet ik nog dat er veel op mij gemopperd werd, zonder dat daar iets liefdevols tegenover stond.
Ik wist dat als ik in paniek raakte of hard moest huilen, dat ik dat zelf moest oplossen. Want vaak kwam er dan een opmerking "overdrijven" of "valt wel mee".
Daarmee was mijn verdriet of angst niet over, maar speelde het meer intern af.
Je bent dan als kind toch op jezelf aangewezen.
Ik merkte ongeduld en onbegrip door bijvoorbeeld een opmerking, een boze reactie, zuchten, eigenlijk dingen die heel normaal zijn als mens/moeder wanneer je emotie toont. Het is lastig te verbergen voor je eigen kind helaas
Ik ben inderdaad de oudste.
Er was bij ons thuis wel een combinatie van factoren waardoor het liep zoals het liep, dus wat er bij ons is gebeurd hoeft bij jullie zeker niet te gebeuren.
Er was (voor mij) echt geen ruimte voor positieve individuele persoonlijke aandacht, dat is al een verschil met de situatie van jou Twijfelinde.
Ook werd er zeker niet over (na)gesproken. Dat maakte het zo eenzaam denk ik als kind.
Terwijl ik echt hele lieve ouders heb in het algemeen.
Maar zo zie je wat stress / verwachtingen / interactie/ teleurstelling kan doen, ook in hele gewone gezinnen.
Als ik je reacties lees snap ik dat je schrikt en dat je je niet herkent in andere reacties. Dat komt denk ik omdat er nu een vergrootglas ligt op één aspect van je gezin. Terwijl jullie veel meer zijn dan dat.
Hoe merkte ik de ergernis... ik zit er over na te denken...
Concreet weet ik nog dat er veel op mij gemopperd werd, zonder dat daar iets liefdevols tegenover stond.
Ik wist dat als ik in paniek raakte of hard moest huilen, dat ik dat zelf moest oplossen. Want vaak kwam er dan een opmerking "overdrijven" of "valt wel mee".
Daarmee was mijn verdriet of angst niet over, maar speelde het meer intern af.
Je bent dan als kind toch op jezelf aangewezen.
Ik merkte ongeduld en onbegrip door bijvoorbeeld een opmerking, een boze reactie, zuchten, eigenlijk dingen die heel normaal zijn als mens/moeder wanneer je emotie toont. Het is lastig te verbergen voor je eigen kind helaas
vrijdag 31 maart 2023 om 12:40
Op wat voor manier houdt je dochter geen rekening met anderen als ze een drama maakt van 10 minuten door de regen fietsen? Dat lijkt me nou precies een voorbeeld van iets dat echt gewoon per individu kan verschillen hoe je daar op reageert en waar dus vooral bij jouzelf de irritatie zit (omdat jij zelf waarschijnlijk anders zou reageren).Twijfelinde schreef: ↑31-03-2023 12:04Maar dit is ook echt niet zo! Het gaat mij niet om mijn eigen ergernissen of verwachtingen, het gaat mij erom dat ik mijn dochter begeleid op de weg naar volwassenheid. Ja we hebben allemaal mindere eigenschappen, maar daar hoeven we ons toch niet volledig door te laten leiden alsof we er machteloos tegenover staan?
Natuurlijk mogen we onszelf zijn, maar we moeten toch zeker ook rekening met anderen houden en moeite voor iets kunnen doen als dat nodig is? Moet ik dan als een cheerleader staan te juichen als mijn dochter over anderen heen dendert of een heel drama maakt van een 10 minuten door de regen fietsen omdat ze dan zo lekker zichzelf is? Want dat is de indruk die ik krijg van dit soort reacties.
En nee daar zit volgens mij geen diepe, psychoanalytische betekenis achter over mijn eigen zelfbeeld, het is gewoon mijn visie.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
