Slechte eigenschappen dochter

29-03-2023 20:39 376 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Laat ik vooropstellen dat mijn oudste dochter van 9 een geweldige, slimme en creatieve meid is. Toch pieker ik steeds meer over een paar slechte karaktereigenschappen die ik ook bij haar zie. Zeker in vergelijking met mijn twee jongere kinderen, valt het mij op dat dochter weinig doorzettingsvermogen heeft, graag het beste voor zichzelf wil en snel piept. Een paar concrete voorbeelden:

- Na lang zeuren mocht zij van ons een duur instrument bespelen waar ze helemaal idolaat van is, maar nu na een jaar is 10 minuten per dag oefenen vaak al teveel gevraagd. Moeilijke oefeningen wil ze sowieso niet proberen, waardoor ze nu al stagneert terwijl ze zoveel talent heeft en zelf zegt dat ze graag verder wil komen.
- Dochter babbelt graag en dat is vaak super gezellig, maar ze geeft de andere kinderen geen enkele ruimte om ook iets te vertellen. Als ik haar zo nu en dan onderbreek om een ander ook de kans te geven gaat ze enorm mokken.
- Ze is erg jaloers op haar broertje en zusje, als zij een keer iets hebben wil ze het meteen ook. Op hun verjaardagen probeert ze bijvoorbeeld steeds de aandacht naar zichzelf toe te trekken. Ook haalt ze haar (veel bescheidenere) zusje vaak over om iets met haar te delen of aan haar te geven.
- Ze is ontzettend kleinzerig. Klaagt voortdurend over hoofdpijn, buikpijn, pijn in haar voeten, vermoeidheid, kleine schaafwondjes... altijd is er wel wat, terwijl er eigenlijk nooit echt iets aan de hand is. Heel sfeerbepalend.

Dit klinkt wel heel negatief nu ik het zo teruglees, maar ik moet ook eerlijk toegeven dat dochter en ik een beetje in een negatieve spiraal aan het raken zijn. Ik stoor mij aan dit gedrag en merk dat ik soms mijn geduld begin te verliezen terwijl ik dat helemaal niet wil. Soms omdat ik het ook zo vervelend vind voor haar broertje en zusje, maar nog vaker omdat ik me dan zorgen over haar maak. Hoe moet het later als ze echt dingen moet doen die ze niet leuk vindt om verder te komen? En wat als mensen zich aan haar gedrag gaan storen? Dat wil ik niet voor haar, het is zo'n leuke meid maar ze zit zichzelf ontzettend in de weg op deze manier.

Hoe zouden jullie op dit soort gedrag reageren?
Alle reacties Link kopieren Quote
Het gaat me ook niet om het instrument maar meer over het achterliggende thema dat ze liever lui dan moe is. Die muzieklessen zijn een voorbeeld, maar dit komt regelmatig in allerlei situaties tot uiting. Ik vind dat gewoon geen goede houding en ik denk niet dat het haar verder gaat brengen als ik daar altijd aan toegeef.

Sterker nog, dat zie ik ook want haar zusje is juist super vasthoudend. Die bijt zich helemaal vast als iets haar niet lukt en gaat net zolang door tot ze het onder de knie heeft. Als het dan lukt is ze zo trots op zichzelf! En dan zie ik weer dat mijn oudste dochter daarvan baalt en jaloers is en het dan ook meteen wil kunnen. Ze lijkt op zo'n moment ook oprecht niet te snappen dat haar zusje er echt iets voor heeft moeten doen en dat het haar ook gewoon zou lukken als ze de moeite nam.


TO vergelijkt wel haar kinderen, en de oudste komt er inderdaad niet zo goed vanaf. Wordt echt als lastig beschouwd in dit gezin.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik vind het ook een veel te snel getrokken conclusie dat ze geen doorzetter zou zijn omdat ze geen zin meer heeft om te oefenen met muziekles.

Ik heb ook nooit een muziekinstrument leren spelen om precies deze reden, dat ik geen geduld heb om zoiets in de vingers te krijgen. Tja. Ik heb wel gewoon mijn diploma's gehaald, leren autorijden en nog heel veel andere dingen die ik wel belangrijk genoeg vond om me voor langere tijd op toe te leggen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Lui?
Je noemt je kind lui?
Terwijl alles haar zonder moeite af gaat.

Zij is waarschijnlijk een persoon die iets kan... Of iets niet kan. En daar zit dan op dit moment nog helemaal niets tussen. Die brug van leren om iets te kunnen is nog niet geslagen.

Daarom is het instrument ook een goede leerschool. Elke dag oefenen. Maar niet als drillsergeant, maar laten merken dat oefenen vruchten afwerpt.

Laat haar eens les 1 terug spelen. Dan geef je positief inzicht in wat ze al heeft geleerd. Probeer zelf het instrument eens te spelen. Ze zal opgetogen zijn dat zij het kan en jij vast niet.

Ze heeft waarschijnlijk een rijk gevoelsleven. Wil jij dat eruit snauwen en grauwen? Dat ze alles inslikt? Niets meer verteld?

Zich naast school ook nog thuis dient aan te passen? Waar mag ze dan nog helemaal zichzelf zijn?

Wat sneu voor haar, je houding jegens haar.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
Alle reacties Link kopieren Quote
Kinderen en muzieklessen. Mijn zoon van 9 moest van zichzelf op keyboard les. Weken gezeurd. Dus uiteindelijk keyboard les genomen en een keyboard aangeschaft. Ding staat hier stof te happen. Keyboard lessen heeft hij een half jaar volgehouden maar dat oefenen daar had hij nooit zin in. Maar daar in tegen een of ander huis bouwen in Minecraft kan hij echt uren mee bezig zijn. Op de iPad op zoeken hoe iets moet verder bouwen. Dus dat doorzettingsvermogen heeft hij echt wel.

Zijn leraar zei ook hij ziet gewoon graag resultaat als hij een liedje oefende vond hij na twee keer dat het aardig in de buurt van het orgineel klonk en was hij klaar voor het volgende liedje. Onze leerkracht raadde aan om met een jaar of 12 nog een keer te proberen als hij dan wil.

En hoezo is dat piepen erg. Jij weet niet wat ze voelt. Mijn middelste heeft kindermigraine en kan bijna scheelkijken van de hoofdpijn voor hij er over klaagt maar als ergens een piepklein wondje heeft gaat het luchtalarm af. Zijn kinderarts zei die hoofdpijn is hij gewend maar hij kan niet zo goed tegen nieuwe pijn. Dat is in het begin veel huilen.

Echt praat met je dochter. Want ik herken er gewoon een combinatie van mijn twee kids in. Mijn oudste kan ook heel jaloers zijn als zijn broertje iets krijgt wat hij graag wil hebben. Maar hij legt daarintegen wel gerust zijn eigen zakgeld bij een kado voor zijn broertje als het boven budget is. Ik benoem het altijd gewoon lastig hè dat nu gekregen heeft wat jij graag wilde maar jullie kunnen er van de week best wel eens een keer samen mee spelen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Waar lees jij in godsnaam dat TO snauwt en grauwt? Echt, al die aannames...
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Alle reacties Link kopieren Quote
En hoe zouden jullie er concreet mee omgaan? Kind 1 wil graag iets leren, maar heeft de neiging snel af te haken, kind 2 zet vaak wel door, vervolgens merk je dat kind 1 daar een beetje sip op reageert, want zij had dat ook zo graag gewild. Hoe ga je daarmee om, wat doe je, wat zeg je tegen kind 1 op het moment dat ze af wil haken en achteraf? Wat doe je concreet als kind 1 heel veel aan het woord is waardoor kind 2 en 3 minder ruimte krijgen en je merkt dat het lastig is kind 1 daarop aan te spreken? Of als je merkt dat kind 1 wel eens de neiging heeft de anderen te overschaduwen? Concrete tips, dus niet de hele tijd "arm kind" en "het zal wel komen doordat jij haar niet genoeg ziet" of andere aannames over hoe ze wel zal reageren wat in jullie ogen niet goed is, maar gewoon: wat kan ze op dat moment doen, wat zou je zelf doen in die situatie?
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Alle reacties Link kopieren Quote
Het doet mij denken aan mijn schoonzus, hoe zij met haar elfjarige dochter omgaat. Onlangs had nichtje haar neus flink gekneusd bij een val. Eten en drinken was lastig en ze zag er erg gehavend uit. Ze belde mij, zoals wel vaker en later kwam haar moeder erbij zitten en zei: 'Ja, dat gebeurt ieder kind wel eens, het gaat vanzelf weer over.' Klonk weinig empathisch, ik begreep ineens veel beter waarom nichtje mij zo vaak belt en en het vaak stom vindt thuis.
Even het vervelende (gekneusde neus) er laten zijn,. is zo belangrijk

Ik weet niet of jij dit doet, to, wellicht onbewust en misschien zit ik er ook wel helemaal naast, maar mijn schoonzus beseft niet dat ze met haar aanpak haar dochter niet serieus neemt, met alle gevolgen van dien. Mijn nichtje is de middelste en voelt zich achtergesteld.
lisava wijzigde dit bericht op 30-03-2023 17:39
3.73% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
om te beginnen al niet te denken dat kind 1 lui is en kind 2 het allemaal zo fantastisch doet.

voorbeeld 1: samen met kind 1 kijken waarom ze het lastig vind om te oefenen en uitleggen dat het niet erg is dat je iets niet gelijk kan, maar dat je dat dan kunt oefenen. En dan niet zeggen dat kind 2 dat zo fantastisch doet.

voorbeeld 2: grenzen stellen en zoals iemand al eerder zei, iedereen dezelfde tijd geven en kind 1 de kans geven het te leren.

Maar bovenal beseffen dat kind pas 9 is en nog heel veel moet leren en dat ze dat niet kan als er bij voorbaat al een negatief oordeel over heen hangt. Denk je nou echt dat kind 1 niet voelt hoe haar ouders over haar denken?
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
Alle reacties Link kopieren Quote
Goh Susan,
Gewoon door elk kind op eigen kwaliteiten te beoordelen en te ondersteunen waar je kunt.

Ik heb hier dus een zelfde kind als TO. Dus de concrete tips staan hierboven.
Mijn jongste probeert wel vaker en zo lukt het.

Geen haar op mijn hoofd die hen met elkaar vergelijkt wie er beter uit de bus komt. Elk heeft zijn kwaliteiten. En jaloers? Actief benoemen wat het kind er aan energie in heeft gestopt en tegelijkertijd benoemen waar het jaloerse kind goed in is.

Het is niet moeilijk. Zolang je je ego als moeder maar achtergesteld laat aan dat wat je bij wilt brengen.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
Alle reacties Link kopieren Quote
overigens zie ik van jou ook geen concrete dingen om to te helpen behalve door iedereen hier te vertellen dat ze het niet goed doen
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
Alle reacties Link kopieren Quote
Lisava schreef:
30-03-2023 17:34
Het doet mij denken aan mijn schoonzus, hoe zij met haar elfjarige dochter omgaat. Onlangs had nichtje haar neus flink gekneusd bij een val. Eten en drinken was lastig en ze zag er erg gehavend uit. Ze belde mij, zoals wel vaker en later kwam haar moeder erbij zitten en zei: 'Ja, dat gebeurt ieder kind wel eens, het gaat vanzelf weer over.' Klonk weinig empathisch, ik begreep ineens veel beter waarom nichtje mij zo vaak belt en en het vaak stom vindt thuis.
Even het vervelende (gekneusde neus) er laten zijn,. is zo belangrijk

Ik weet niet of jij dit doet, to, wellicht onbewust en misschien zit ik er ook wel helemaal naast, maar mijn schoonzus beseft niet dat ze met haar aanpak haar dochter niet serieus neemt, met alle gevolgen van dien.
Het klinkt weinig empathisch, maar ik kan me ergens voorstellen dat ze het eigenlijk tegen zichzelf zei omdat ze het diep van binnen juist behoorlijk heftig vond en zich misschien wel zelfs schuldig voelde dat dit had kunnen gebeuren en zichzelf min of meer aan het geruststellen was.
Tenzij ze altijd over alles heel nonchalant is, maar dat weet ik dus niet. Het kan soms ook anders overkomen dan bedoeld, denk ik.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Is dochter faalangstig?
Voelt dochter zich gehoord en gezien?

Vraag hulp bij het wijkteam voor ondersteuning bij de opvoeding.
Alle reacties Link kopieren Quote
Sjaantje37 schreef:
30-03-2023 17:21
Ze lijkt op zo'n moment ook oprecht niet te snappen dat haar zusje er echt iets voor heeft moeten doen en dat het haar ook gewoon zou lukken als ze de moeite nam.

TO vergelijkt wel haar kinderen, en de oudste komt er inderdaad niet zo goed vanaf. Wordt echt als lastig beschouwd in dit gezin.
Menig volwassene snapt dit concept ook oprecht niet...

Dus misschien legt TO de lat daar een beetje hoog.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben ook liever lui dan moe. Maar dat betekent niet dat ik geen harde werker ben. Of dat dat voor mezelf niet fijn is. Jij vindt haar instelling niet goed (want kennelijk lui) en je keurt het af. Kan, maar maak jezelf niet de illusie dat je dochter dat niet doorheeft. En kinderen betrekken alles op zichzelf, dus zij zal dit onbewust horen als dat zíj niet goed is. Daar kan je nog zoveel aandacht en 1 op 1-tijd tegenover zetten, maar dat onderliggende gevoel neem je daarmee niet weg. En misschien doen die kleine ongemakjes haar echt pijn, en misschien zit ze gewoon niet zo lekker in haar vel. Ze is niet de enige die daarvan gaat miezemuizen.

Probeer van een afstandje naar jezelf te kijken. Jij bent de volwassene. Zij is pas negen, dat is echt heel jong. Wat geef je haar mee? Niet in je woorden, maar wat geef je haar onbewust aan boodschappen mee. Bijvoorbeeld doordat je haar muziekgedrag lui vindt? Of doordat je je ergert aan haar sterke emotionele reacties? Wat hoort zij, terwijl je dat misschien niet of niet met zoveel woorden zegt? Wat voelt zij, zonder dat je het zegt? Wat neemt ze als overtuiging over zichzelf mee door de manier waarop jij haar benadert? Daar zit de sleutel, bij jou. Niet bij haar.
meisje85 wijzigde dit bericht op 30-03-2023 17:44
2.29% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
rosanna08 schreef:
30-03-2023 17:36
overigens zie ik van jou ook geen concrete dingen om to te helpen behalve door iedereen hier te vertellen dat ze het niet goed doen

Laat de ouders deze kinderen eens testen op adhd.
lucifee2023 wijzigde dit bericht op 30-03-2023 17:42
4.05% gewijzigd
Jaja.
Alle reacties Link kopieren Quote
rosanna08 schreef:
30-03-2023 17:36
overigens zie ik van jou ook geen concrete dingen om to te helpen behalve door iedereen hier te vertellen dat ze het niet goed doen
Nee dat klopt, omdat ik het ook niet zo een, twee, drie zou weten, ik kan me heel goed indenken dat het een lastige situatie is, maar ik krijg het idee dat een aantal hier het wel heel goed weten, want die weten precies hoe verkeerd TO het wel niet doet

Wat betreft die muziekles: ik neig naar mijn verlies nemen en haar laten stoppen, omdat ik uit ervaring weet dat muziekles vaker tegenvalt, het lijkt heel leuk en je hebt er grote verwachtingen van, maar in werkelijkheid is het hard werken, het eist veel van je vrije tijd op en het kan dan gewoon tegenvallen. Als volwassene kies je ook wel eens iets wat je achteraf erg hebt onderschat, een kind moet die ruimte ook wel hebben, vind ik, maar als ik dan lees dat ze het er wel moeilijk mee heeft als ze ziet dat haar zusje wel heeft doorgezet dan is dat misschien wel wat lastig. Misschien zoeken naar een instrument waarbij je wat sneller resultaat hebt? Ik kan me voorstellen dat het ene instrument eerder "leuk" is dan het andere. Of anders misschien een heel ander soort hobby.

Wat betreft het zusje vaak overhalen dingen aan haar te geven: daarin zou ik haar toch echt wel begrenzen, ook uit bescherming van het zusje.

Tijdens het gesprek ook aandacht naar de anderen laten gaan: ik denk toch op het moment zelf accepteren dat ze dan even zit te mokken. En dan later misschien nog even een op een met haar kletsen als daar ruimte voor is, zodat ze alsnog haar verhaal kwijt kan.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Alle reacties Link kopieren Quote
Twijfelinde schreef:
29-03-2023 20:39
Laat ik vooropstellen dat mijn oudste dochter van 9 een geweldige, slimme en creatieve meid is. Toch pieker ik steeds meer over een paar slechte karaktereigenschappen die ik ook bij haar zie. Zeker in vergelijking met mijn twee jongere kinderen, valt het mij op dat dochter weinig doorzettingsvermogen heeft, graag het beste voor zichzelf wil en snel piept. Een paar concrete voorbeelden:

- Na lang zeuren mocht zij van ons een duur instrument bespelen waar ze helemaal idolaat van is, maar nu na een jaar is 10 minuten per dag oefenen vaak al teveel gevraagd. Moeilijke oefeningen wil ze sowieso niet proberen, waardoor ze nu al stagneert terwijl ze zoveel talent heeft en zelf zegt dat ze graag verder wil komen.
- Dochter babbelt graag en dat is vaak super gezellig, maar ze geeft de andere kinderen geen enkele ruimte om ook iets te vertellen. Als ik haar zo nu en dan onderbreek om een ander ook de kans te geven gaat ze enorm mokken.
- Ze is erg jaloers op haar broertje en zusje, als zij een keer iets hebben wil ze het meteen ook. Op hun verjaardagen probeert ze bijvoorbeeld steeds de aandacht naar zichzelf toe te trekken. Ook haalt ze haar (veel bescheidenere) zusje vaak over om iets met haar te delen of aan haar te geven.
- Ze is ontzettend kleinzerig. Klaagt voortdurend over hoofdpijn, buikpijn, pijn in haar voeten, vermoeidheid, kleine schaafwondjes... altijd is er wel wat, terwijl er eigenlijk nooit echt iets aan de hand is. Heel sfeerbepalend.

Dit klinkt wel heel negatief nu ik het zo teruglees, maar ik moet ook eerlijk toegeven dat dochter en ik een beetje in een negatieve spiraal aan het raken zijn. Ik stoor mij aan dit gedrag en merk dat ik soms mijn geduld begin te verliezen terwijl ik dat helemaal niet wil. Soms omdat ik het ook zo vervelend vind voor haar broertje en zusje, maar nog vaker omdat ik me dan zorgen over haar maak. Hoe moet het later als ze echt dingen moet doen die ze niet leuk vindt om verder te komen? En wat als mensen zich aan haar gedrag gaan storen? Dat wil ik niet voor haar, het is zo'n leuke meid maar ze zit zichzelf ontzettend in de weg op deze manier.

Hoe zouden jullie op dit soort gedrag reageren?
Allereerst: er is een verschil tussen gedrag en karaktereigenschappen. Ik lees vooral gedrag.

Aan de hand van je voorbeelden:
- ze heeft weinig discipline voor zelfstudie
- ze is communicatief en welbespraakt, maar vindt aandacht delen moeilijk
- ze is snel jaloers en wil graag gelijkwaardig zijn
- ze is gevoelig en communiceert daarover

Veel van dit gedrag herken ik en ik ben later gediagnosticeerd met ADD (of ADHD-type2, hoe je het noemen wilt). Ook ik ben creatief, slim, moeite met discipline, communicatief en welbespraakt, altijd bezorgd of ik wel meetel en ook gevoelig/HSP. Hoewel ik eigenlijk enorm tegen het in hokjes duwen ben, en zeker van kinderen, wil ik dit wel even noemen.

Ik ben het tegelijkertijd ook met anderen eens dat dit waarschijnlijk allemaal normaal kindergedrag is. Het is moeilijk om aan de hand van enkele voorbeelden een interpretatie van iets te maken. Maar ik wou zelf dat mijn omgeving eerder geweten had dat ik ADD had, want dan was ik een stuk leuker opgegroeid.

Nogmaals, ik wil nergens een label opplakken. Ik heb er zelf ook een grafhekel aan als iedereen meteen roept 'oh die is druk, zal wel ADHD zijn'. Dat bedoel ik niet. Dus als dit totaal niet aan de orde is, heb ik niks gezegd.

Verder vind ik het wel moeilijk om te lezen hoe je haar gedrag interpreteert. Zeker als je zegt dat het 'heel sfeerbepalend' is. Ik hoop dat het je lukt om onderliggende patronen te lezen bij haar. En laat haar ook gewoon lekker uitproberen. So what, dat ze ieder jaar een andere hobby heeft?
Alle reacties Link kopieren Quote
Susan schreef:
30-03-2023 17:38
Het klinkt weinig empathisch, maar ik kan me ergens voorstellen dat ze het eigenlijk tegen zichzelf zei omdat ze het diep van binnen juist behoorlijk heftig vond en zich misschien wel zelfs schuldig voelde dat dit had kunnen gebeuren en zichzelf min of meer aan het geruststellen was.
Tenzij ze altijd over alles heel nonchalant is, maar dat weet ik dus niet. Het kan soms ook anders overkomen dan bedoeld, denk ik.
Snap ik, helaas is het wel een steeds terugkerend patroon: zo reageren door schoonzus. Maar ik weet niet of to dit doet, misschien om zo te proberen de heftigheid er bij haar dochter af te halen. Er kunnen allerlei goede bedoelingen aan ten grondslag liggen, alleen kan het averechts werken.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik reageer later uitgebreider want ik ben aan het koken, maar ik denk niet dat er iets van ADHD of ADD speelt want mijn dochter kan zich heel goed concentreren, werkt juist opvallend taakgericht etc. Dat horen we ook altijd terug van school.
Alle reacties Link kopieren Quote
Je doet je naam geen eer aan, TO
Je twijfelt zo te lezen totaal niet aan je 'gelijk'

Waarom kom je hier dan eigenlijk iets vragen, als vervolgens die stroom aan reacties niks anders bij je losmaakt dan weer je riedel te herhalen.

Wil je bevestigd worden of wil je advies?
Zet het je serieus niet aan het denken dat 99 procent hier het anders ziet dan jij?
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik vind het echt naar hoe je over haar praat hoor. Hoe je haar vergelijkt haar met je andere “leuke” kinderen. :-(
Susan schreef:
30-03-2023 14:40
Dat haal ik er echt niet uit.
Misschien is het ook niet zo en is het een stukje projectie van mij. Ik ben hier gevoelig voor, omdat ik dat zelf ook zo heb ervaren bij mijn ouders.

Maar toch bekruipt me dat gevoel. Waarom gaat dit topic dan niet over hoe TO om kan gaan met ongewenst gedrag van haar kinderen, maar enkel over de slechte karaktereigenschappen van dochter? De derde zin van het openingsbericht begint letterlijk met "Zeker in vergelijking met mijn twee jongere kinderen..." Er wordt dus wel degelijk vergeleken, ook in latere berichten van TO.
Alle reacties Link kopieren Quote
Twijfelinde schreef:
30-03-2023 18:12
Ik reageer later uitgebreider want ik ben aan het koken, maar ik denk niet dat er iets van ADHD of ADD speelt want mijn dochter kan zich heel goed concentreren, werkt juist opvallend taakgericht etc. Dat horen we ook altijd terug van school.
Dan heb ik niks gezegd ;-) Al kan opperste concentratie ook een hyperfocus zijn. Meiden zijn goed in het verbergen. Maar klinkt idd alsof het niet speelt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Susan schreef:
30-03-2023 13:05
Sowieso een aanname dat TO dit aan haar dochter laat merken. En een aanname dat haar kind dit doet omdat ze zich niet gehoord voelt. Daarvoor ken je de dochter, TO en het hele gezin niet voldoende.

Nee hoor, hoef je echt alleen de OP maar (goed) voor te lezen:

Dit klinkt wel heel negatief nu ik het zo teruglees, maar ik moet ook eerlijk toegeven dat dochter en ik een beetje in een negatieve spiraal aan het raken zijn. Ik stoor mij aan dit gedrag en merk dat ik soms mijn geduld begin te verliezen

Dit kind krijgt al dat geoordeel prima mee. Daar moet TO gewoon wat mee.
Alle reacties Link kopieren Quote
En wat als mensen zich aan haar gedrag gaan storen? Dat wil ik niet voor haar, het is zo'n leuke meid maar ze zit zichzelf ontzettend in de weg op deze manier.

Dan doel je op mensen zoals jij dus? Waarbij jij nou juist degene bent die haar het gevoel zou moeten geven dat ze goed is zoals ze is, dat ze geaccepteerd wordt.

Je bent lang de enige niet hoor die zo naar zijn/haar kind kijkt, dat kind niet goed genoeg is en maar aan moet passen naar het beeld dat de ouder heeft van hoe kind wél zou moeten zijn. Dat maakt het echter niet minder schadelijk.

Ik raad je aan om contact op te nemen met wijkteam/welzijnswerk. Enerzijds om aan de slag te gaan met je eigen kijk hierop, anderzijds voor hulp hoe jullie je dochter op een fijne en opbouwende manier kunnen begeleiden bij het opgroeien.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven