Kinderen
alle pijlers
Slechte eigenschappen dochter
woensdag 29 maart 2023 om 20:39
Laat ik vooropstellen dat mijn oudste dochter van 9 een geweldige, slimme en creatieve meid is. Toch pieker ik steeds meer over een paar slechte karaktereigenschappen die ik ook bij haar zie. Zeker in vergelijking met mijn twee jongere kinderen, valt het mij op dat dochter weinig doorzettingsvermogen heeft, graag het beste voor zichzelf wil en snel piept. Een paar concrete voorbeelden:
- Na lang zeuren mocht zij van ons een duur instrument bespelen waar ze helemaal idolaat van is, maar nu na een jaar is 10 minuten per dag oefenen vaak al teveel gevraagd. Moeilijke oefeningen wil ze sowieso niet proberen, waardoor ze nu al stagneert terwijl ze zoveel talent heeft en zelf zegt dat ze graag verder wil komen.
- Dochter babbelt graag en dat is vaak super gezellig, maar ze geeft de andere kinderen geen enkele ruimte om ook iets te vertellen. Als ik haar zo nu en dan onderbreek om een ander ook de kans te geven gaat ze enorm mokken.
- Ze is erg jaloers op haar broertje en zusje, als zij een keer iets hebben wil ze het meteen ook. Op hun verjaardagen probeert ze bijvoorbeeld steeds de aandacht naar zichzelf toe te trekken. Ook haalt ze haar (veel bescheidenere) zusje vaak over om iets met haar te delen of aan haar te geven.
- Ze is ontzettend kleinzerig. Klaagt voortdurend over hoofdpijn, buikpijn, pijn in haar voeten, vermoeidheid, kleine schaafwondjes... altijd is er wel wat, terwijl er eigenlijk nooit echt iets aan de hand is. Heel sfeerbepalend.
Dit klinkt wel heel negatief nu ik het zo teruglees, maar ik moet ook eerlijk toegeven dat dochter en ik een beetje in een negatieve spiraal aan het raken zijn. Ik stoor mij aan dit gedrag en merk dat ik soms mijn geduld begin te verliezen terwijl ik dat helemaal niet wil. Soms omdat ik het ook zo vervelend vind voor haar broertje en zusje, maar nog vaker omdat ik me dan zorgen over haar maak. Hoe moet het later als ze echt dingen moet doen die ze niet leuk vindt om verder te komen? En wat als mensen zich aan haar gedrag gaan storen? Dat wil ik niet voor haar, het is zo'n leuke meid maar ze zit zichzelf ontzettend in de weg op deze manier.
Hoe zouden jullie op dit soort gedrag reageren?
- Na lang zeuren mocht zij van ons een duur instrument bespelen waar ze helemaal idolaat van is, maar nu na een jaar is 10 minuten per dag oefenen vaak al teveel gevraagd. Moeilijke oefeningen wil ze sowieso niet proberen, waardoor ze nu al stagneert terwijl ze zoveel talent heeft en zelf zegt dat ze graag verder wil komen.
- Dochter babbelt graag en dat is vaak super gezellig, maar ze geeft de andere kinderen geen enkele ruimte om ook iets te vertellen. Als ik haar zo nu en dan onderbreek om een ander ook de kans te geven gaat ze enorm mokken.
- Ze is erg jaloers op haar broertje en zusje, als zij een keer iets hebben wil ze het meteen ook. Op hun verjaardagen probeert ze bijvoorbeeld steeds de aandacht naar zichzelf toe te trekken. Ook haalt ze haar (veel bescheidenere) zusje vaak over om iets met haar te delen of aan haar te geven.
- Ze is ontzettend kleinzerig. Klaagt voortdurend over hoofdpijn, buikpijn, pijn in haar voeten, vermoeidheid, kleine schaafwondjes... altijd is er wel wat, terwijl er eigenlijk nooit echt iets aan de hand is. Heel sfeerbepalend.
Dit klinkt wel heel negatief nu ik het zo teruglees, maar ik moet ook eerlijk toegeven dat dochter en ik een beetje in een negatieve spiraal aan het raken zijn. Ik stoor mij aan dit gedrag en merk dat ik soms mijn geduld begin te verliezen terwijl ik dat helemaal niet wil. Soms omdat ik het ook zo vervelend vind voor haar broertje en zusje, maar nog vaker omdat ik me dan zorgen over haar maak. Hoe moet het later als ze echt dingen moet doen die ze niet leuk vindt om verder te komen? En wat als mensen zich aan haar gedrag gaan storen? Dat wil ik niet voor haar, het is zo'n leuke meid maar ze zit zichzelf ontzettend in de weg op deze manier.
Hoe zouden jullie op dit soort gedrag reageren?
vrijdag 31 maart 2023 om 15:41
Helemaal mee eens. Hier is ook een hoop over geschreven/gepubliceerd.Vage schreef: ↑31-03-2023 14:59Het linkje hierboven legt het uit: je bent boos/teleurgesteld, dat snap ik wel. Helaas gaan we wel X of Y doen.
Je ziet het wel in 'onze' generatie, dat onderhand zowat iedereen in therapie is en veel mensen worstelen met grenzen voelen en aangeven, veel burn-out, angsten etc.
Zonder contact met je 'kinderlijke' boosheid of verdriet loop je op den duur vast in het leven.
Alleen weten veel mensen niet eens dat ze die gevoelens onderdrukken, omdat ze het al van kleins af aan doen.
Toevallig net een boek aan het luisteren over (oa) het verband tussen emoties onderdrukken en fysieke ziektes, zoals ALS en kanker.
De gevoelens van je dochter mogen er zijn. En juist door ze te erkennen, leert ze er op een gezonde manier mee om te gaan. En nee, dat betekent niet dat je het groter moet maken dan het is of dat je er een hele dag bij stil moet staan. Woorden geven aan haar gevoel en een knuffel zijn in de meeste situaties genoeg, en met de tijd zal dit steeds minder nodig zijn.
vrijdag 31 maart 2023 om 15:56
Doreia, ik wou even zeggen dat ik het heerlijke flauwe humor vind!Doreia* schreef: ↑31-03-2023 14:36Oh zeker hoor.
Ik denk dat mijn 9 jarige zoon ook met zijn ogen zou rollen als ik dat met die schoenen zou doen. Misschien zou ik zeggen, iets van: loop anders op je handen? Geef je je voeten wat rust. En dan vind hij me ZO STOM dat hij vergeet te zeuren over zijn voeten, denk ik.
De regen gezeur van mij zou hij wel weer grappig vinden.
Geweldig juist, je erkent het gevoel van je kind en tegelijkertijd leer je je kind een gezonde dosis zelfspot aan. Houdt het luchtig.Ik zou willen dat mijn ouders de kunst van humor in de vingers hadden gehad. Die van mij waren opgegroeid in de jaren 60. De 'niet zeuren, maar poetsen' mentaliteit werd hen met de paplepel ingegoten en dit hebben ze bij de eigen kinderen voortgezet.
@Twijfelinde, je schrijft dat je niet begrijpt hoe jouw opvoeding tot mentale problemen zou kunnen leiden bij kind op latere leeftijd. Op zich hoeft dat ook helemaal niet. Niet ieder kind reageert hetzelfde. Mijn broer is een heel makkelijk kind en heeft nooit last ondervonden van onze strikte ouders. Maar mijn zusje en ik zijn een stuk gevoeliger en zijn er wel beschadigd uitgekomen.
Het begon ook best wel onschuldig bij mijn moeder. Als ik als kind te verlegen was om bekenden te groeten dan zei ze tegen me dat ik me niet zo moest aanstellen en gewoon m'n mond moest opentrekken. Ik kreeg daardoor het gevoel dat ik een lastpak en raar kind was. Ik was gewoon echt heel verlegen en later mondde dit zich uit in een sociale angststoornis. Mijn hele tienertijd moest ik die angsten voor mijn moeder verbergen, want als het te zichtbaar werd, begon zij me ook nog af te snauwen dat ik me niet zo moest aanstellen. Pas toen ik bij een psycholoog kwam, werd mijn angst en mijn gevoel serieus genomen, en kon ik gaan werken aan herstel.
vrijdag 31 maart 2023 om 16:29
Ik heb zelf te maken gehad met behoorlijke heftige emoties bij mijn dochter (daar zat wel een specifieke oorzaak achter), gewoon opvoeden werkte daar niet bij.
Het advies van de therapeut was echt heel erg simpel: als mijn dochter heftig emotioneel reageerde moest ik de emotie uitgebreid erkennen (voorbeeld: niet mogen spelen bij een vriendinnetje na school ivm met tandarts, van te voren aangegeven en toch een hele heftige reactie op het schoolplein
), dus heel erg beamen dat het ook erg rot was en dat ik super goed snapte dat ze heel erg teleurgesteld was dat wij naar de tandarts moeste en dat zij niet kon spelen, dat ik dat in haar plaats ook zou hebben.
Ik vond het in eerste instantie behoorlijk genant om te doen want het leek net of ik een super verwend kind haar zin gaf, in plaats van het kordaat af te kappen. Maar het werkt echt ontzettend goed! Ze kalmeerde en even later gingen wij weg. Ik heb echt jaren lang problemen gehad (vader wilde geen toestemming geven voor de therapeut
) en het was door dit consequent toe te passen al heel snel stukken beter.
Dat stukje waarin je aangeeft hoe je met de emoties van je dochter omgaat staat hier haaks op en vind ik persoonlijk nogal pijnlijk om te lezen gezien mijn ervaringen. Je kunt ook duidelijk zijn EN haar gevoelens zien en erkennen.
Doreia doet dit op een manier die bij haar en haar kinderen past. Jij hoeft dat natuurlijk niet op dezelfde wijze te doen, je kunt daar je eigen draai aangeven.
Even voor de duidelijkheid, ik zeg hier niet dat er iets is met jouw dochter, ik denk alleen dat de methode die ik toepas voor de meeste kinderen, maar ook ouders fijn en prettig is.
Edit: mijn dochter is nu bijna 15, ik pas het natuurlijk niet meer op die ' overdreven' manier toe, dat paste toen bij haar leeftijd. Ik pas het nog steeds toe maar dan op een manier/toon die passend is bij haar leeftijd.
Het advies van de therapeut was echt heel erg simpel: als mijn dochter heftig emotioneel reageerde moest ik de emotie uitgebreid erkennen (voorbeeld: niet mogen spelen bij een vriendinnetje na school ivm met tandarts, van te voren aangegeven en toch een hele heftige reactie op het schoolplein
), dus heel erg beamen dat het ook erg rot was en dat ik super goed snapte dat ze heel erg teleurgesteld was dat wij naar de tandarts moeste en dat zij niet kon spelen, dat ik dat in haar plaats ook zou hebben. Ik vond het in eerste instantie behoorlijk genant om te doen want het leek net of ik een super verwend kind haar zin gaf, in plaats van het kordaat af te kappen. Maar het werkt echt ontzettend goed! Ze kalmeerde en even later gingen wij weg. Ik heb echt jaren lang problemen gehad (vader wilde geen toestemming geven voor de therapeut
) en het was door dit consequent toe te passen al heel snel stukken beter. Dat stukje waarin je aangeeft hoe je met de emoties van je dochter omgaat staat hier haaks op en vind ik persoonlijk nogal pijnlijk om te lezen gezien mijn ervaringen. Je kunt ook duidelijk zijn EN haar gevoelens zien en erkennen.
Doreia doet dit op een manier die bij haar en haar kinderen past. Jij hoeft dat natuurlijk niet op dezelfde wijze te doen, je kunt daar je eigen draai aangeven.
Even voor de duidelijkheid, ik zeg hier niet dat er iets is met jouw dochter, ik denk alleen dat de methode die ik toepas voor de meeste kinderen, maar ook ouders fijn en prettig is.
Edit: mijn dochter is nu bijna 15, ik pas het natuurlijk niet meer op die ' overdreven' manier toe, dat paste toen bij haar leeftijd. Ik pas het nog steeds toe maar dan op een manier/toon die passend is bij haar leeftijd.
vrijdag 31 maart 2023 om 16:42
En het bijzondere is dat je kind ook helemaal niet haar zin kreeg, want ze moest wel gewoon naar de tandarts en kon nog steeds niet spelen. Aan de situatie heb je dus als ouder niets veranderd, alleen aan je eigen reactie op je kind.Whateffa schreef: ↑31-03-2023 16:29Ik heb zelf te maken gehad met behoorlijke heftige emoties bij mijn dochter (daar zat wel een specifieke oorzaak achter), gewoon opvoeden werkte daar niet bij.
Het advies van de therapeut was echt heel erg simpel: als mijn dochter heftig emotioneel reageerde moest ik de emotie uitgebreid erkennen (voorbeeld: niet mogen spelen bij een vriendinnetje na school ivm met tandarts, van te voren aangegeven en toch een hele heftige reactie op het schoolplein
Ik vond het in eerste instantie behoorlijk genant om te doen want het leek net of ik een super verwend kind haar zin gaf, in plaats van het kordaat af te kappen. Maar het werkt echt ontzettend goed! Ze kalmeerde en even later gingen wij weg. Ik heb echt jaren lang problemen gehad (vader wilde geen toestemming geven voor de therapeut
Dat stukje waarin je aangeeft hoe je met de emoties van je dochter omgaat staat hier haaks op en vind ik persoonlijk nogal pijnlijk om te lezen gezien mijn ervaringen. Je kunt ook duidelijk zijn EN haar gevoelens zien en erkennen.
Doreia doet dit op een manier die bij haar en haar kinderen past. Jij hoeft dat natuurlijk niet op dezelfde wijze te doen, je kunt daar je eigen draai aangeven.
Even voor de duidelijkheid, ik zeg hier niet dat er iets is met jouw dochter, ik denk alleen dat de methode die ik toepas voor de meeste kinderen, maar ook ouders fijn en prettig is.
Edit: mijn dochter is nu bijna 15, ik pas het natuurlijk niet meer op die ' overdreven' manier toe, dat paste toen bij haar leeftijd. Ik pas het nog steeds toe maar dan op een manier/toon die passend is bij haar leeftijd.
Het is wel belangrijk om dit onderscheid te maken denk ik, want het is dus niet je kind verwennen als je ruimte geeft aan hun emoties en ze erkent.
vrijdag 31 maart 2023 om 16:46
T.O. ik heb een psychologe ooit horen zeggen tegen mijn moeder, je groeit met je kinderen samen.
Met er op doelende dat je van elkaar leert, het erkennen en herkennen van je eigen zwakke plekken en het leren toegeven dat de mogelijke spiegel die je eigen kinderen je laten zien door jou juist anders geleid kunnen worden.
Elk kind heeft zijn/haar eigenschappen, die het kind het maken en daarbij een eigen handleiding. Wat voor mijn oudste werkt, werkt voor mijn jongste niet, en wat voor mijn jongste twee prima werkt werkt voor de oudste niet..
Leer je kind dat gevoelens er mogen zijn in plaats van ze in een hokje te proppen, zeker voor een gevoeliger kind echt een belangrijke (maar eigenlijk voor elk kind)
Laat ik het zo ook verwoorden, dat wat de psychologe zei, was vorig jaar nav een onderzoek voor mijn mentale problemen (toen was ik al 38)..kwam niet uit de licht gegrepen. Mijn uiteindelijke diagnose: cptss (jeugdtrauma, onveilige hechting). In mijn kindertijd waren mijn gevoelens invalide, kon ik uberhaupt nergens terecht, behalve vluchten in boeken en muziek.
Nu wil ik absoluut niet zeggen dat het bij jou/jullie zover gaat komen, maar waak aub op de emoties en de regulatie hiervan bij je kinderen.
Met er op doelende dat je van elkaar leert, het erkennen en herkennen van je eigen zwakke plekken en het leren toegeven dat de mogelijke spiegel die je eigen kinderen je laten zien door jou juist anders geleid kunnen worden.
Elk kind heeft zijn/haar eigenschappen, die het kind het maken en daarbij een eigen handleiding. Wat voor mijn oudste werkt, werkt voor mijn jongste niet, en wat voor mijn jongste twee prima werkt werkt voor de oudste niet..
Leer je kind dat gevoelens er mogen zijn in plaats van ze in een hokje te proppen, zeker voor een gevoeliger kind echt een belangrijke (maar eigenlijk voor elk kind)
Laat ik het zo ook verwoorden, dat wat de psychologe zei, was vorig jaar nav een onderzoek voor mijn mentale problemen (toen was ik al 38)..kwam niet uit de licht gegrepen. Mijn uiteindelijke diagnose: cptss (jeugdtrauma, onveilige hechting). In mijn kindertijd waren mijn gevoelens invalide, kon ik uberhaupt nergens terecht, behalve vluchten in boeken en muziek.
Nu wil ik absoluut niet zeggen dat het bij jou/jullie zover gaat komen, maar waak aub op de emoties en de regulatie hiervan bij je kinderen.
vrijdag 31 maart 2023 om 17:38
Zo'n vaart is het bij mij wel gelopen.Twijfelinde schreef: ↑31-03-2023 14:53Denk je echt? Ik kan me niet voorstellen dat het zo'n vaart zou lopen...
Maar over je eerste zin: hoe doe je dat dan, als ik vragen mag?
anoniem_64292f899c7e9 wijzigde dit bericht op 01-04-2023 10:01
Reden: Weggehaald ivm herkenbaarheid
Reden: Weggehaald ivm herkenbaarheid
65.28% gewijzigd
vrijdag 31 maart 2023 om 17:41
Dit en het nare is dat wanneer de anderen 9 worden, oudste dochter weer een puber is, dus dan is ze alsnog het meest lastig terwijl de andere twee nog zo lief zijn.
vrijdag 31 maart 2023 om 17:46
Mijn dochter komt juist naar mij toe met pijn en verdriet, wat ik ook goed vindt, maar zij lijkt het juist niet fijn te vinden als ik er te veel in mee ga of me te veel zorgen maak, want ze geeft ook weer aan dat ze wil dat ik nuchterder reageer. Ik vind het in sommige situaties lastig in te schatten wat ik dan moet zeggen, want ik wil het juist ook niet bagatelliseren, en soms kán ik ook gewoon even niks doen. Maar misschien wil ze soms ook juist wel horen dat het allemaal wel meevalt, of wel overgaat, of dat ze er gewoon even doorheen moet of wat dan ook.
Ik heb datzelfde wel met mijn moeder, dat ik ergens mee zit en dat bespreek en dan het liefst een geruststellende reactie wil en die juist niet krijg omdat mijn moeder zich dan ook acuut zorgen maakt. Misschien is dat wel hetzelfde patroon.
Ik heb datzelfde wel met mijn moeder, dat ik ergens mee zit en dat bespreek en dan het liefst een geruststellende reactie wil en die juist niet krijg omdat mijn moeder zich dan ook acuut zorgen maakt. Misschien is dat wel hetzelfde patroon.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 31 maart 2023 om 17:47
Hoeft op zich niet, toch? Misschien dat veel dingen die nu spelen dan juist niet meer spelen en gaat ze niet per se heel heftig puberen.Harmonikaatje schreef: ↑31-03-2023 17:41Dit en het nare is dat wanneer de anderen 9 worden, oudste dochter weer een puber is, dus dan is ze alsnog het meest lastig terwijl de andere twee nog zo lief zijn.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 31 maart 2023 om 17:56
vrijdag 31 maart 2023 om 18:03
Kan.
Als je mij bent, dan wist ik dat ik niet meer bij mijn ouders aan hoefde te kloppen voor raad, advies, steun of ondersteuning bij problemen. Ik moest ze gewoon maar slikken, accepteren of wegmaken. Ik werd gothic, punker, anarchistisch en afzetter. Ik loste alles zelfstandig wel op (met vallen en opstaan en naar eigen goeddunken) Daarna leerde ik een jongen kennen waarbij ik met 19 jaar in huis trok en het ouderlijk huis verliet als mededeling en niet als vraag of dat wel zo verstandig was (totaal niet). Inmiddels woon ik op een gezonde afstand van mijn ouders, maar als er iets is, ga ik niet naar hen toe voor raad of advies. Ik vertel er ook niet zoveel. Wat ik wil, gehoord en gezien worden, dat vermogen hebben mijn ouders niet. Ook tot hún verdriet en spijt, dat zie ik wel.
Ik denk dat TO met hulp en richting het tij nog kan keren. Dat geloof en hoop ik echt.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 31 maart 2023 om 18:06
Vind ik dus niet. Er zullen best dingen in de puberteit gaan spelen die nu niet of nauwelijks spelen, maar dit is een probleem waar TO erg mee worstelt en het kan zijn dat wat er in de puberteit al dan niet gaat spelen, zaken zijn die ze veel beter aan kan.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 31 maart 2023 om 18:12
Heel naar voor je dat het zo gelopen is en ik kan me voorstellen dat je je eenzaam voelde in je gezin en daardoor helemaal afstand van je ouders hebt genomen zodra je daar groot genoeg voor was. En hulp kan nooit kwaad.Doreia* schreef: ↑31-03-2023 18:03Kan.
Als je mij bent, dan wist ik dat ik niet meer bij mijn ouders aan hoefde te kloppen voor raad, advies, steun of ondersteuning bij problemen. Ik moest ze gewoon maar slikken, accepteren of wegmaken. Ik werd gothic, punker, anarchistisch en afzetter. Ik loste alles zelfstandig wel op (met vallen en opstaan en naar eigen goeddunken) Daarna leerde ik een jongen kennen waarbij ik met 19 jaar in huis trok en het ouderlijk huis verliet als mededeling en niet als vraag of dat wel zo verstandig was (totaal niet). Inmiddels woon ik op een gezonde afstand van mijn ouders, maar als er iets is, ga ik niet naar hen toe voor raad of advies. Ik vertel er ook niet zoveel. Wat ik wil, gehoord en gezien worden, dat vermogen hebben mijn ouders niet. Ook tot hún verdriet en spijt, dat zie ik wel.
Ik denk dat TO met hulp en richting het tij nog kan keren. Dat geloof en hoop ik echt.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 31 maart 2023 om 18:18
Ik heb ook deze opvoeding genoten met bijbehorende gevolgen. Maar zie het ook in mijn werk steevast bij mensen met burnout klachten.
De geïnternaliseerde stem van een ouder die zegt: ach kom, stel je niet aan.
Voor de ouder zijn het afzonderlijke situaties en lijkt het klein, voor het kind is het continu alleen maar diezelfde boodschap in reactie op elke poging om je te uiten.
Ik was vroeger ook zo'n kwebbelaar aan tafel, ik leek wel onverzadigbaar qua aandacht en publiek. Terwijl dat niet mijn natuurlijke aard is. Het was dwangmatig gedrag. Ik werd daarin ook niet liefdevol gereguleerd, alleen afgekapt of genegeerd.
Als puber escaleerde het helemaal uit de hand, het lijkt me niet dat als hier niets in verandert vanuit TO dat het dan vanzelf wel goed komt.
Maar gelukkig is die bereidheid er wel! En daar wil ik je een compliment voor geven TO, het lijkt me niet makkelijk om een compleet ander perspectief in overweging te nemen.
De geïnternaliseerde stem van een ouder die zegt: ach kom, stel je niet aan.
Voor de ouder zijn het afzonderlijke situaties en lijkt het klein, voor het kind is het continu alleen maar diezelfde boodschap in reactie op elke poging om je te uiten.
Ik was vroeger ook zo'n kwebbelaar aan tafel, ik leek wel onverzadigbaar qua aandacht en publiek. Terwijl dat niet mijn natuurlijke aard is. Het was dwangmatig gedrag. Ik werd daarin ook niet liefdevol gereguleerd, alleen afgekapt of genegeerd.
Als puber escaleerde het helemaal uit de hand, het lijkt me niet dat als hier niets in verandert vanuit TO dat het dan vanzelf wel goed komt.
Maar gelukkig is die bereidheid er wel! En daar wil ik je een compliment voor geven TO, het lijkt me niet makkelijk om een compleet ander perspectief in overweging te nemen.
vrijdag 31 maart 2023 om 18:20
Wanneer je een hekel hebt aan luiheid en drama?
zaterdag 1 april 2023 om 00:27
Ik zeg ook niet dat ze heftig gaat puberen.
Ik zeg dat ze puber wordt en dan zijn mensen doorgaans net wat minder makkelijk en wat opstandiger dan een gemiddelde 9-jarige, waardoor de oudste weer de moeilijkste lijkt.
zaterdag 1 april 2023 om 08:20
Interessant om te lezen, ik weet hier weinig vanaf. Wil je wat meer vertellen over dat dwangmatige gedrag, waar kwam dat vandaan?
zaterdag 1 april 2023 om 08:27
ik verwoordde mij misschien niet helemaal duidelijk. De gebruikelijke reactie/oplossing voor een dergelijk gedrag (buitensporig lange emotionele reactie, want dat was het in mijn geval) is niet meegaan in de emotie, want dat wordt het alleen maar erger en dan stopt het nooit. Voor mij was het een eyeopener dat juist het nadrukkelijk ingaan om haar emotie de oplossing was. Gevoel erkennen en bevestigen en daarna wel rustig bij de afspraak blijven, dat werkte heel goed. Dus je hebt gelijk, ik veranderde mijn reactie en dat haalde de angel uit de situatie. Ik had het gevoel dat men (de buitenwereld) dat zou zien als slap ouderschap en 'verwennen'). In mijn situatie was er wel sprake van een behoorlijk probleem waar door deze extreme uitingen waren ontstaan en ik daardoor ook echt niet meer wist waar ik het moest zoeken.alouette schreef: ↑31-03-2023 16:42En het bijzondere is dat je kind ook helemaal niet haar zin kreeg, want ze moest wel gewoon naar de tandarts en kon nog steeds niet spelen. Aan de situatie heb je dus als ouder niets veranderd, alleen aan je eigen reactie op je kind.
Het is wel belangrijk om dit onderscheid te maken denk ik, want het is dus niet je kind verwennen als je ruimte geeft aan hun emoties en ze erkent.
Edit: de gedachte dat ik eventueel als slap zou worden gezien komt in mijn geval ook omdat ik juist mij erg verplaats in anderen en erg van de harmonie ben. Maar door de extreme uitingen van mijn dochter waar ik geen grip op kreeg, was ik het even helemaal kwijt.
whateffa wijzigde dit bericht op 01-04-2023 08:37
9.32% gewijzigd
zaterdag 1 april 2023 om 08:30
Maar zo gaat TO dat niet zien hoor.Roozeboom_ schreef: ↑31-03-2023 19:24
Maar zonder dollen, als dat het ergste is wat je puber doet... dan kom je er al makkelijk vanaf.
Jaja.
zaterdag 1 april 2023 om 08:31
Ik denk dat ze in haar onzekerheid juist behoefte heeft aan zekerheid, inderdaad de bevestiging krijgen dat het wel goed komt. Door ook bezorgd te worden of er in mee te gaan versterk je haar gevoelens dan misschien, hoe goed bedoeld ook van jou (haar gevoelens zien/erkennen).Susan schreef: ↑31-03-2023 17:46Mijn dochter komt juist naar mij toe met pijn en verdriet, wat ik ook goed vindt, maar zij lijkt het juist niet fijn te vinden als ik er te veel in mee ga of me te veel zorgen maak, want ze geeft ook weer aan dat ze wil dat ik nuchterder reageer. Ik vind het in sommige situaties lastig in te schatten wat ik dan moet zeggen, want ik wil het juist ook niet bagatelliseren, en soms kán ik ook gewoon even niks doen. Maar misschien wil ze soms ook juist wel horen dat het allemaal wel meevalt, of wel overgaat, of dat ze er gewoon even doorheen moet of wat dan ook.
Ik heb datzelfde wel met mijn moeder, dat ik ergens mee zit en dat bespreek en dan het liefst een geruststellende reactie wil en die juist niet krijg omdat mijn moeder zich dan ook acuut zorgen maakt. Misschien is dat wel hetzelfde patroon.
zaterdag 1 april 2023 om 09:15
Helder! Op zich niet veel mis mee denk ik hoor. Maar als het vaak voorkomt kan het inderdaad een wat negatieve spiraal worden, zoals je zelf ook zegt. Dan kan het helpen om bewust wat positievers in je berichten te vlechten en ook af en toe wel ‘toe te geven’ aan wat je dochter wil. Op die manier voorkom je dat je vooral negatief tegen haar praat, wat fijn is want negatieve input van jou levert waarschijnlijk vooral mee tegenstand en gemok van haar op.Twijfelinde schreef: ↑31-03-2023 14:18Wat ik nu doe is dit soort dingen afkappen. Dan zeg ik iets als 'hup, je bent niet van suiker en we moeten nu eenmaal naar school, geen gezeur meer.' Of 'Ik heb je de hele week nog niet zien oefenen en morgen is de muziekles al. Hoelaat ga je vandaag oefenen?' Of 'Ik weet dat je pijn in je voeten hebt, maar we moeten nu eenmaal nog naar huis lopen het is niet anders. Er de hele tijd over blijven zeuren helpt niet.' Of 'Jij bent al de hele tijd aan het woord, nu mag zusje ook even iets vertellen.' Dat soort dingen.
Een deel van de tijd luistert ze dan wel, een deel van de tijd gaat ze mokken. Als ze luistert geef ik haar later nog een compliment, als ze gaat mokken negeer ik dat of stuur ik haar naar haar kamer tot ze weer een beetje gezellig kan doen.
Dit klinkt makkelijker dan het is ook, voelt misschien een beetje geforceerd in het begin, maar ik denk echt dat het fijn is voor jullie.
‘Oh het is echt naar om pijn in je voeten te hebben hè. Ik had pas pijn in mijn knie en dat vond ik ook zo vervelend.’
‘ zullen we hier even tien minuten samen lekker offer zeuren? Daarna stop ik ermee, maar jij mag best nog even doorgaan hoor.’
‘Ik vind dat liedje dat je speelde op je instrument zo mooi. Kun je dat nog eens laten horen?’
Je weet zelf vast dingen die beter mij je dochter aansluiten, maar even een voorzet.
Het is zoals het is
zaterdag 1 april 2023 om 09:17
Ja zoiets! Op manier die bij jullie past.
Het is zoals het is
zaterdag 1 april 2023 om 09:23
Er bestaan geen slechte eigenschappen (nou ja, moordlust uitgezonderd), alleen handige en minder handige.
Dus in plaats van bepaalde eigenschappen te willen veranderen kun je beter proberen de situatie zo te maken dat die eigenschap ineens niet meer als slecht gezien wordt.
Wat bijv dat instrument betreft: je kunt het ook positief labelen dat ze zeer openstaat voor nieuwe dingen.
Kleinzerig? Gevoelig.
Praat teveel? Is een gezellig kind. Je kunt haar wel willen veranderen, maar dat is een heilloze weg. Als andere kinderen (of later, volwassenen) zich ergeren aan haar vele praten zullen die haar er wel mee confronteren.
Kinderen leren meer van andere kinderen dan van hun ouders.
Dus in plaats van bepaalde eigenschappen te willen veranderen kun je beter proberen de situatie zo te maken dat die eigenschap ineens niet meer als slecht gezien wordt.
Wat bijv dat instrument betreft: je kunt het ook positief labelen dat ze zeer openstaat voor nieuwe dingen.
Kleinzerig? Gevoelig.
Praat teveel? Is een gezellig kind. Je kunt haar wel willen veranderen, maar dat is een heilloze weg. Als andere kinderen (of later, volwassenen) zich ergeren aan haar vele praten zullen die haar er wel mee confronteren.
Kinderen leren meer van andere kinderen dan van hun ouders.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
