Kinderen
alle pijlers
Spijt van kind ?
vrijdag 27 december 2024 om 13:15
Hoi dames,
Daar ben ik weer!
Met tranen zit ik weer te typen.
Ik ben 11 december bevallen van een prachtlg mannetje.
Het is een gewenste baby.
Na lang proberen met Ivf.
Partner steunt mij voldoende- familie is volop aanwezig en helpt.
Alleen ik word gek lijkt het!
Ik kan sinds 2 weken alleen maar huilen en heb echt hele nare gevoelens en gedachten.
De eerste week sliep hij goed door, maar sinds een paar dagen slaapt hij heel weinig.
Ook als ik hem net gevoed heb of verschoond.
Mijn man is nu nog een week thuis, maar ik weet niet wat ik moet doen als hij weer aan het werk gaat.
Ik kan niet stoppen met huilen- voel me super ellendig - kijk alleen maar uit het raam en het voelt alsof mijn leven voorbij is.
Heb ik spijt van mijn kind- gaat dit over?
Herkennen moeders dit?
Daar ben ik weer!
Met tranen zit ik weer te typen.
Ik ben 11 december bevallen van een prachtlg mannetje.
Het is een gewenste baby.
Na lang proberen met Ivf.
Partner steunt mij voldoende- familie is volop aanwezig en helpt.
Alleen ik word gek lijkt het!
Ik kan sinds 2 weken alleen maar huilen en heb echt hele nare gevoelens en gedachten.
De eerste week sliep hij goed door, maar sinds een paar dagen slaapt hij heel weinig.
Ook als ik hem net gevoed heb of verschoond.
Mijn man is nu nog een week thuis, maar ik weet niet wat ik moet doen als hij weer aan het werk gaat.
Ik kan niet stoppen met huilen- voel me super ellendig - kijk alleen maar uit het raam en het voelt alsof mijn leven voorbij is.
Heb ik spijt van mijn kind- gaat dit over?
Herkennen moeders dit?
zaterdag 29 maart 2025 om 17:02
Nee, ik heb zelf gebeld vrijdag en ze is vrij.
Maandagmiddag gaat ze mij terugbellen.
Zo spannend! İk hoop echt dat het mij gaat helpen.
zaterdag 29 maart 2025 om 17:32
Balen, maandag nieuwe dag. Ik denk dat ze je echt gaat helpen. Mocht je dat idee niet hebben kom dan echt voor jezelf op. Schrijf desnoods een bericht naar je huisarts met kopiën van de posts die je hier hebt geplaatst.
Sterke dit weekend, probeer wat tijd voor jezelf te nemen.
zaterdag 29 maart 2025 om 18:25
zaterdag 29 maart 2025 om 18:58
Hoi lieve Merve,
Hier ook iemand die een PPD gekregen heeft na de geboorte van ons kind, ook een jongetje. Hij is inmiddels bijna 3 jaar oud. Ik herken alles wat je schrijft, de donkere gedachten, de eenzaamheid, het schuldgevoel naar je kindje toe… ik heb 6 weken IHT gehad, elke dag kwam er toen een verpleegkundige of psychiater van de GGZ over de vloer om me te ondersteunen. Daarbij ben ik antidepressiva gaan slikken en heb ik ook een spiraal genomen. Dat eerste werkte goed en ik heb het idee dat een spiraal kijk op hol geslagen hormonen ook een beetje temde, al weet ik dat natuurlijk niet zeker. Na die 6 weken kreeg ik wekelijks therapie, al moest ik er wel nog even op wachten. Na 6 maanden had ik het gevoel af en toe weer fijne momenten te hebben en na een jaar voelde ik me zóveel beter. Ineens kreeg ik een soort van uitgestelde roze wolk, ik voelde me weer mezelf, was zo gek op mijn kindje, bijna verliefd! Ik zag in dat ik echt ziek was en daardoor weinig hechting met mijn baby had (waar ik me vreselijk schuldig door voelde). Toen die zwarte wolk weg was, was die liefde zo overweldigend ineens. Je kan je trouwens een slechte moeder voelen, maar dat betekent niet dat je er een bent. Ik voelde me ook zo, maar ik heb altijd goed voor hem gezorgd. Ik was alleen zelf diep ongelukkig en mezelf kwijt. Ik ben er altijd open over geweest en toen kreeg ik ineens van allerlei mensen om me heen te horen dat ze dit ook gehad hebben (collega’s, tantes, oma, schoonfamilie, etc.) Een tante van mijn man kwam zelfs vertellen hoe blij ze was dat ik er open over was, omdat zij het na de geboorte van haar zoon ook had en ze er nog nooit over had durven praten. Haar zoon is inmiddels 45. Het komt echt veel vaker voor dan je denkt, maar op een of andere manier is het toch een groot taboe om over te praten. Zwanger zijn, ontzwangeren en alles wat erbij hoort moet allemaal fantastisch zijn, omdat je dankbaar moet zijn dat je een kind hebt gekregen. Ik vind mijn kind geweldig, maar de zwangerschap en alles wat erbij hoorde, vooral de PPD, vreselijk en er is een kans dat het hier om die reden dan ook bij 1 kind blijft. Ik werk nu weer, voel me goed, zoontje is erg lief, makkelijk, blij en sociaal. Dat gaat bij jullie ook gebeuren, al lijkt het nu alsof het nooit meer over gaat. Dat gaat het echt! Je mag me altijd een DM sturen. Heel veel sterkte
Hier ook iemand die een PPD gekregen heeft na de geboorte van ons kind, ook een jongetje. Hij is inmiddels bijna 3 jaar oud. Ik herken alles wat je schrijft, de donkere gedachten, de eenzaamheid, het schuldgevoel naar je kindje toe… ik heb 6 weken IHT gehad, elke dag kwam er toen een verpleegkundige of psychiater van de GGZ over de vloer om me te ondersteunen. Daarbij ben ik antidepressiva gaan slikken en heb ik ook een spiraal genomen. Dat eerste werkte goed en ik heb het idee dat een spiraal kijk op hol geslagen hormonen ook een beetje temde, al weet ik dat natuurlijk niet zeker. Na die 6 weken kreeg ik wekelijks therapie, al moest ik er wel nog even op wachten. Na 6 maanden had ik het gevoel af en toe weer fijne momenten te hebben en na een jaar voelde ik me zóveel beter. Ineens kreeg ik een soort van uitgestelde roze wolk, ik voelde me weer mezelf, was zo gek op mijn kindje, bijna verliefd! Ik zag in dat ik echt ziek was en daardoor weinig hechting met mijn baby had (waar ik me vreselijk schuldig door voelde). Toen die zwarte wolk weg was, was die liefde zo overweldigend ineens. Je kan je trouwens een slechte moeder voelen, maar dat betekent niet dat je er een bent. Ik voelde me ook zo, maar ik heb altijd goed voor hem gezorgd. Ik was alleen zelf diep ongelukkig en mezelf kwijt. Ik ben er altijd open over geweest en toen kreeg ik ineens van allerlei mensen om me heen te horen dat ze dit ook gehad hebben (collega’s, tantes, oma, schoonfamilie, etc.) Een tante van mijn man kwam zelfs vertellen hoe blij ze was dat ik er open over was, omdat zij het na de geboorte van haar zoon ook had en ze er nog nooit over had durven praten. Haar zoon is inmiddels 45. Het komt echt veel vaker voor dan je denkt, maar op een of andere manier is het toch een groot taboe om over te praten. Zwanger zijn, ontzwangeren en alles wat erbij hoort moet allemaal fantastisch zijn, omdat je dankbaar moet zijn dat je een kind hebt gekregen. Ik vind mijn kind geweldig, maar de zwangerschap en alles wat erbij hoorde, vooral de PPD, vreselijk en er is een kans dat het hier om die reden dan ook bij 1 kind blijft. Ik werk nu weer, voel me goed, zoontje is erg lief, makkelijk, blij en sociaal. Dat gaat bij jullie ook gebeuren, al lijkt het nu alsof het nooit meer over gaat. Dat gaat het echt! Je mag me altijd een DM sturen. Heel veel sterkte
zondag 30 maart 2025 om 22:51
Wat goed van je dat je de huisarts een bericht hebt gestuurd! Ik hoop dat je dan de juiste hulp kunt vinden. Want je komt hier niet in je eentje uit, en je verdient het om je beter te gaan voelen.
Fijn dat je hier open kunt delen, zijn er mensen in je omgeving of hier op het forum met wie je echt van gedachten kunt wisselen? Want ik kan me voorstellen dat het fijn is om soms je verhaal kwijt te kunnen zonder dat iemand oordeelt.
Ik wens je weer heel veel succes met deze volgende stap. Het is moedig om eerlijk te zijn, want dat is niet makkelijk.
Fijn dat je hier open kunt delen, zijn er mensen in je omgeving of hier op het forum met wie je echt van gedachten kunt wisselen? Want ik kan me voorstellen dat het fijn is om soms je verhaal kwijt te kunnen zonder dat iemand oordeelt.
Ik wens je weer heel veel succes met deze volgende stap. Het is moedig om eerlijk te zijn, want dat is niet makkelijk.
donderdag 24 april 2025 om 18:40
He,
Inmiddels de huisarts gesproken en ook doorverwezen.
İk ben begonnen met een traject en ook medicatie.
İk weet dat het tijd nodig heeft, maar ik voel me emotioneel eigenlijk nog steeds ellendig.
Het helpt me wel met praktische dingen. Zorgen voor de baby lijkt makkelijker, maar daar had ik eigenlijk ook niet veel moeite mee.
Emotioneel voel ik me eigenlijk verdwaald- op - en op automatische piloot.
Dit heb ik ook geaccepteerd. Tot hij wat ouder is is dit mijn leven.
Helaas gaat het slecht met partner. Hij is ook totaal omgeslagen en geeft aan mij niet te herkennen en dat hij afstand voelt. Zelfs uitspraak dat hij niet meer weet of hij van me houd.
We leven langs elkaar heen en ik heb 80% zorg voor de baby.
Het lijkt echt een oneindige nachtmerrie waar ik in zit.
İk weet het gewoon niet..
donderdag 24 april 2025 om 18:51
Merve, wat heftig. Gelukkig wordt je nu behandeld en hopelijk gaat het snel iets beter met je.
Ik denk dat je man er gewoon niets begrijpt van een PND en het veel te lang vindt duren. Het zou goed zijn als hij zich hierin eens gaat verdiepen. Dat jij er zelf niets aan kunt doen, dat het jou ook maar overkomen is. Jammer ook dat hij zo weinig doet in de zorg voor de baby.
Met elkaar in gesprek blijven is heel belangrijk, wellicht heeft hij iemand in de omgeving waar hij graag mee praat, iemand die iets weet van PND. Je kunt hem ook meenemen naar je therapeut, laat die het maar uitleggen.
Ik snap heel goed dat jij niet de energie hebt om tegen hem in te gaan of hem weer uit te leggen wat je mankeert.
Ik denk dat je man er gewoon niets begrijpt van een PND en het veel te lang vindt duren. Het zou goed zijn als hij zich hierin eens gaat verdiepen. Dat jij er zelf niets aan kunt doen, dat het jou ook maar overkomen is. Jammer ook dat hij zo weinig doet in de zorg voor de baby.
Met elkaar in gesprek blijven is heel belangrijk, wellicht heeft hij iemand in de omgeving waar hij graag mee praat, iemand die iets weet van PND. Je kunt hem ook meenemen naar je therapeut, laat die het maar uitleggen.
Ik snap heel goed dat jij niet de energie hebt om tegen hem in te gaan of hem weer uit te leggen wat je mankeert.
donderdag 24 april 2025 om 19:02
Phlox24 schreef: ↑24-04-2025 18:51Merve, wat heftig. Gelukkig wordt je nu behandeld en hopelijk gaat het snel iets beter met je.
Ik denk dat je man er gewoon niets begrijpt van een PND en het veel te lang vindt duren. Het zou goed zijn als hij zich hierin eens gaat verdiepen. Dat jij er zelf niets aan kunt doen, dat het jou ook maar overkomen is. Jammer ook dat hij zo weinig doet in de zorg voor de baby.
Met elkaar in gesprek blijven is heel belangrijk, wellicht heeft hij iemand in de omgeving waar hij graag mee praat, iemand die iets weet van PND. Je kunt hem ook meenemen naar je therapeut, laat die het maar uitleggen.
Ik snap heel goed dat jij niet de energie hebt om tegen hem in te gaan of hem weer uit te leggen wat je mankeert.
İk ben gewoon op en kan niet meer. Energie die ik heb probeer ik aan mijn baby te geven.
İk leef gewoon van dag tot dag en hoop dat deze ellende zo snel mogelijk voorbij is.
Het lijkt voor mij echt een nachtmerrie.
19 weken geleden was ik superblij en het zonnetje zoals iedereen mij noemde en nu ben ik gewoon een emotioneel wrak die eigenlijk alleen leeft voor de baby en elke dag huilt.
donderdag 24 april 2025 om 21:05
Wat naar dat je je nog zo somber voelt TO! En nu loopt het ook nog eens niet lekker met je relatie.
Je schreef eerder dat je niet werkt, snap ook dat je daar niet aan moet denken nu. Maar is het een idee om in overleg met je partner je zoontje in te schrijven bij bijv een gastouder of andere opvang/oppas voor een dag in de week? Dan hoef je die dag even niet te zorgen en kom je wat meer toe aan jezelf.
Hopelijk brengt de behandeling snel verbetering, sterkte
Je schreef eerder dat je niet werkt, snap ook dat je daar niet aan moet denken nu. Maar is het een idee om in overleg met je partner je zoontje in te schrijven bij bijv een gastouder of andere opvang/oppas voor een dag in de week? Dan hoef je die dag even niet te zorgen en kom je wat meer toe aan jezelf.
Hopelijk brengt de behandeling snel verbetering, sterkte
donderdag 24 april 2025 om 21:16
Ach Merve, wat verdrietig. En ook naar dat je man zich zo voelt. Wellicht is de podcast Zwarte Muisjes iets voor hem (en jou). Gaat over vrouwen die een pnd hebben (gehad). Ook de partners komen aan het woord.
Ik heb geluisterd vanuit interesse vanuit mijn werkveld en vond het heel interessant.
Ik hoop dat het snel wat beter met je gaat.
Ik heb geluisterd vanuit interesse vanuit mijn werkveld en vond het heel interessant.
Ik hoop dat het snel wat beter met je gaat.
vrijdag 25 april 2025 om 15:26
Man en ik hebben ook heel slechte gelegen tijdens deze periode. Ook echt op het randje van scheiding. Vooral omdat hij mij toen heeft laten stikken met de zorg. Tenminste zo voelde het voor mij. Hij vond dat ik er niet meer was.. wat ons heeft gered is dat wij al heel lang samen zijn, toen al meer dan 10 jaar en wij ook wisten hoe fijn we het samen kunnen hebben. Opgeven was eigenlijk geen optie zo in de tropenjaren.Merve94 schreef: ↑24-04-2025 18:40He,
Inmiddels de huisarts gesproken en ook doorverwezen.
İk ben begonnen met een traject en ook medicatie.
İk weet dat het tijd nodig heeft, maar ik voel me emotioneel eigenlijk nog steeds ellendig.
Het helpt me wel met praktische dingen. Zorgen voor de baby lijkt makkelijker, maar daar had ik eigenlijk ook niet veel moeite mee.
Emotioneel voel ik me eigenlijk verdwaald- op - en op automatische piloot.
Dit heb ik ook geaccepteerd. Tot hij wat ouder is is dit mijn leven.
Helaas gaat het slecht met partner. Hij is ook totaal omgeslagen en geeft aan mij niet te herkennen en dat hij afstand voelt. Zelfs uitspraak dat hij niet meer weet of hij van me houd.
We leven langs elkaar heen en ik heb 80% zorg voor de baby.
Het lijkt echt een oneindige nachtmerrie waar ik in zit.
İk weet het gewoon niet..
Wij zijn nu al weer heel lang beste maatjes.
vrijdag 25 april 2025 om 15:36
Lieve to, je hebt de eerste stappen gezet. Goed dat je het probeert te accepteren. Er zit momenteel toch niet veel anders op. Dit is een proces waar je doorheen moet en waar geen instant oplossing voor is. Doordat je hulp hebt, kun je nu wel met stappen gaan onderzoeken wat er nodig is om met kleine stapjes steeds een beetje beter te worden. Je moet nog steeds door hetzelfde proces als wanneer je geen hulp hebt, maar je kunt er waarschijnlijk sneller doorheen en helpt voorkomen dat je nóg verder afglijd en doordat jij nu bekend bent, is er ook voor je man meer hulp mogelijk.
Dit is een loodzware tijd en je komt hieruit. Het gaat alleen wel stapje voor stapje en je zult alle hulp nodig hebben. Ook jouw man heeft hulp nodig.
Voor veel stellen is het krijgen van een kindje, het worden van een gezin en het worden van een vader of moeder uberhaupt al ingrijpend. Laat staan als je partner het heel zwaar heeft. Het krijgen van een kindje kan echt veel stress geven op je relatie. Ik denk dat je man misschien echt wel baat kan hebben bij een gesprek en mogelijk is er voor hem ook wat ondersteuning mogelijk. Een depressieve partner is ook heftig, zeker als je allebei zoiets anders had voorgesteld. Het is voor jullie beiden aanpoten. Ik hoop dat je allebei wat minder streng voor jezelf en naar elkaar kunt kijken. Kennis helpt daarbij. Dan krijg je meer achtergrond, begrijp je beter wat er aan de gang is. Het lost het daarmee niet meteen op, maar helpt je wel begrijpen dat het geen onwil of desinteresse of gebrek aan liefde is.
Dit is een loodzware tijd en je komt hieruit. Het gaat alleen wel stapje voor stapje en je zult alle hulp nodig hebben. Ook jouw man heeft hulp nodig.
Voor veel stellen is het krijgen van een kindje, het worden van een gezin en het worden van een vader of moeder uberhaupt al ingrijpend. Laat staan als je partner het heel zwaar heeft. Het krijgen van een kindje kan echt veel stress geven op je relatie. Ik denk dat je man misschien echt wel baat kan hebben bij een gesprek en mogelijk is er voor hem ook wat ondersteuning mogelijk. Een depressieve partner is ook heftig, zeker als je allebei zoiets anders had voorgesteld. Het is voor jullie beiden aanpoten. Ik hoop dat je allebei wat minder streng voor jezelf en naar elkaar kunt kijken. Kennis helpt daarbij. Dan krijg je meer achtergrond, begrijp je beter wat er aan de gang is. Het lost het daarmee niet meteen op, maar helpt je wel begrijpen dat het geen onwil of desinteresse of gebrek aan liefde is.
zondag 27 april 2025 om 19:21
Wat naar om te horen….
Juist nu heb je je partner hard nodig.
Zouden jullie de baby eventueel een dagje of middagje weg kunnen brengen om er echt samen weer eens lekker uit te gaan? Het hoeft niet groots, al is het een wandeling in de zon.
Je moet elkaar natuurlijk ook niet vergeten, als je relatie nu ook nog strand ben je nog verder van huis. Probeer te blijven investeren in elkaar, hoe lastig ook
Juist nu heb je je partner hard nodig.
Zouden jullie de baby eventueel een dagje of middagje weg kunnen brengen om er echt samen weer eens lekker uit te gaan? Het hoeft niet groots, al is het een wandeling in de zon.
Je moet elkaar natuurlijk ook niet vergeten, als je relatie nu ook nog strand ben je nog verder van huis. Probeer te blijven investeren in elkaar, hoe lastig ook
woensdag 30 april 2025 om 17:03
Wat een donkere en moeilijke periode is dit voor je!
Is je partner al bij de huisarts geweest om hulp te vragen? Of heeft hij informatie gelezen over PND? Zoals anderen hierboven ook zeggen, hoe beter hij begrijpt wat er met jou aan de hand is, hoe beter jullie er samen doorheen komen.
Natuurlijk herkent hij je niet, want je bent nu niet jezelf. Ik hoop van harte dat hij geen verkeerde conclusies gaat trekken over zijn gevoel van afstand, maar dat ook hij de hulp krijgt die hij nodig heeft.
De podcast Zwarte Muisjes is echt een aanrader, als je de puf hebt om te luisteren en het binnen te laten komen.
Veel sterkte en moed in deze zware tijd.
Is je partner al bij de huisarts geweest om hulp te vragen? Of heeft hij informatie gelezen over PND? Zoals anderen hierboven ook zeggen, hoe beter hij begrijpt wat er met jou aan de hand is, hoe beter jullie er samen doorheen komen.
Natuurlijk herkent hij je niet, want je bent nu niet jezelf. Ik hoop van harte dat hij geen verkeerde conclusies gaat trekken over zijn gevoel van afstand, maar dat ook hij de hulp krijgt die hij nodig heeft.
De podcast Zwarte Muisjes is echt een aanrader, als je de puf hebt om te luisteren en het binnen te laten komen.
Veel sterkte en moed in deze zware tijd.
dinsdag 6 mei 2025 om 07:42
Goedemorgen,NomenNesci0 schreef: ↑01-05-2025 19:17Hoi Merve, hoe gaat het met je? Staat je man open voor ondersteuning voor jullie beiden denk je?
Moet iig met regelmaat aan je denken
Ik haat het om elke keer zo negatief te zijn, maar ik voel me gewoon slecht.
Ik huil elke dag en hoop dat deze ellende voorbij is naarmate hij ouder wordt.
Mijn leven is gewoon voorbij. Ik ben niet meer de oude Merve en mijn leven is zo anders.
Daarnaast heb ik een huilbaby die weinig slaapt.
Hij is gecheckt bij de kinderarts, maar niks gevonden gelukkig. Het zijn waarschijnlijk sprongetjes.
Al 2 weken slaap ik bijna niet en continu gehuil.
Ik ben gewoon op - moe - mijn lichaam is anders- mijn leven is anders.
Praktisch voor mijn baby zorgen doe ik op automatische piloot, maar emotioneel ben ik gewoon op.
Ik huil elke dag en voel me gewoon verloren.
Wat een naar gevoel is dit.
Mijn man en ik leven langs elkaar heen. Ik heb de energie niet om mezelf uit te leggen.
Hij moet het maar zelf weten als hij niet meer wil.
dinsdag 6 mei 2025 om 08:56
Ik had nooit gedacht dat het krijgen van een kind zo veel eenzaamheid met zich mee zou brengen.
Als je je zwangerschap deelt is iedereen blij- tijdens je zwangerschap is iedereen blij en bij je.
En dan ben je bevallen en valt iedereen weg en ontwijken ze je. Zelfs je partner.
Ik snap echt wel dat een kind uiteindelijk je eigen keuze is en dat iedereen niet 24/7 bij je kan zijn, maar ik ben echt in de steek gelaten.
Het voelt alsof ik rouw omdat ik mezelf kwijt ben en de mensen die ik heel veel vertrouwde.
Het lukt me gewoon niet meer om positief te blijven.
Ik zou echt alles geven om dit gevoel die ik heb weg te nemen.
Als je je zwangerschap deelt is iedereen blij- tijdens je zwangerschap is iedereen blij en bij je.
En dan ben je bevallen en valt iedereen weg en ontwijken ze je. Zelfs je partner.
Ik snap echt wel dat een kind uiteindelijk je eigen keuze is en dat iedereen niet 24/7 bij je kan zijn, maar ik ben echt in de steek gelaten.
Het voelt alsof ik rouw omdat ik mezelf kwijt ben en de mensen die ik heel veel vertrouwde.
Het lukt me gewoon niet meer om positief te blijven.
Ik zou echt alles geven om dit gevoel die ik heb weg te nemen.
dinsdag 6 mei 2025 om 09:09
Merve 
Bel vandaag je therapeut, vertel deze wat je hier schrijft. Je mag echt bellen tussen sessies door. Je hebt op dit moment gewoon meer hulp nodig. Accepteer dit, je redt het nu gewoon niet alleen. Is niet iets om je voor te schamen, veel moeders krijgen te maken met een depressie na de geboorte van hun kind.
Bel vandaag je therapeut, vertel deze wat je hier schrijft. Je mag echt bellen tussen sessies door. Je hebt op dit moment gewoon meer hulp nodig. Accepteer dit, je redt het nu gewoon niet alleen. Is niet iets om je voor te schamen, veel moeders krijgen te maken met een depressie na de geboorte van hun kind.
dinsdag 6 mei 2025 om 09:20
Ik merk dat ik rustiger ben en het gehuil beter aankan of minder de neiging heb om te discussiëren met partner, of dat ik steeds probeer te denken het is een fase- het word beter etc.
Alleen kan ik me niet vasthouden aan dat gevoel en val ik steeds weer terug.
Ik wil gewoon dat de tijd heel snel gaat en dat deze fase voorbij is.
dinsdag 6 mei 2025 om 09:33
Zalmsnipers schreef: ↑06-05-2025 09:22Is het mogelijk om je baby tijdelijk ergens anders onder te brengen? Dat je een beetje lucht en ruimte krijgt voor je zelf. Ouders, goede vrienden?
Helaas heb ik weinig steun van mijn ouders en familie.
Ik heb hem vorige week 2 uurtjes bij mijn zus gebracht omdat ik echt niet anders kon.
Uiteindelijk liep mijn afspraak uit en was ik er iets later.
Toen ik hem ging ophalen was ze chagrijnig en zei ze dat ik zei 2 uurtjes en dat het er nu bijna 3 zijn (Was een halfuurtje later)
Ook merk ik dat ik er niet van kan genieten, omdat ik weet dat ik uiteindelijk toch weer bij hem ben.
Dan heb ik hem liever de hele dag.
Klinkt misschien heel stom, maar dan denk ik niet meer aan mijn oude dagen ofzo zonder hem
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
