STELLING: ALs je beide fulltime blijft werken moet je ook geen kinderen nemen.

Ik vind dat jij nogal lange tenen hebt. Waar precies haal ik naar jou uit, of heb ik geen respect? Ik sta niet achter deze keuze, maar heb het nrgens op de man gespeeld. Lees je eigen teksten nu eens na, jij komt niet bepaald met argumenten.

Nee, ik voel nou niet bepaald de behoefte andermans keuze ter discussie te stellen. Ik ga er van uit dat een ieder zelf tot een goede afweging komt.

En waarom zakt nou precies je broek af? Je kunt toch moeilijk ontkennen dat het beter zou zijn als niemand financieel afhankelijk zou zijn van zijn partner, wetende dat 1 op de 3 huwelijken misloopt en de overheid dan veelal voor het onderhoud van de niet-werkende partner opdraait.

En ik draai op voor andermans kinderen. Van ouders die psychisch gestoord of aan de drank zijn. Een kindertehuis kost de overheid veel meer geld als een plaatsing in pleeggezin.

Bij deze heb ik mijn eventuele bijstand in de toekomst, mocht ik alleen komen te staan, al terug verdiend.

Ik probeerde over de vorm te discusseren, maar jij (Nippo) blijft op de inhoud steken. Ik probeerde duidelijk te maken dat ik jouw toon negatief vond tov de thuisblijfmoeders en dat was volgens jou helemaaaaal niet waar, nee hoor, echt niet, waar lees je dat dan? Nou, in al je postings. Want in al je postings heb je het over de negatieve gevolgen van thuisblijven (afstompen en de dag doorkomen met oppervlakkige bezigheden) en nu kom je met nog meer redenen waarom het Echt Niet Goed is thuis te blijven.



Nogmaals, het gaat mij niet om de inhoud. Misschien ben ik het wel roerend met je eens! Het gaat mij om de toon. En op dat punt heb je nog steeds niet gereageerd. Ook niet op Marleen. Zij heeft in die ene posting waarin ze 'je' in 'ik' heeft veranderd duidelijk laten zien waarom jouw verhaal nogal generalistisch en negatief overkomt. Als dat echt niet je bedoeling is, dan zou je wat kunnen leren van de manier van schrijven.

Kabouter, ik ben het daar niet mee eens. Ik vind de toon nergens denigrerend ofzo. Ook niet in de post die zij heeft veranderd, dat is een normale schrijfstijl, en het is mijns inziens duidelijk dat het om mij gaat, ik verwijs vaak genoeg naar mezelf.

En Maleen, helaas is het niet zo dat de gemiddelde thuisblijfmoeder een gehandicapte tante, terminaal zieke opa en pleegkind verzorgt.

En ik vraag me trouwens ook sterk af hoeveel thuisblijfmoeders op de lange termijn echt gelukkig met hun keuze zijn. Hier schrijven de moeders die net een baby hebben, en zich hiermee misschien soms hebben bevrijd van een vervelend baantje. Ik kan me voorstellen dat het dan leuk is om thuis te blijven.



Op de lange termijn zijn voor een deel de gevolgen toch anders (even lezen hier, een deel zal er wel gelukkig mee zijn, ik vraag me af hoeveel). Ze gaan scheiden en belanden dan in de bijstand met weinig potentie om daar weer uit te komen. Of ze blijken toch niet zo gelukkig met hun thuisblijfbestaan maar hebben weinig kansen meer op de arbeidsmarkt. Of de kinderen gaan het huis uit en dan zit de taak erop.



Buiten dat, ik kan gewoon moeilijk begrijpen dat mensen hun hele leven inrichten om een ander (partner, kind) zo goed mogelijk te verzorgen of faciliteren.

Een paar pagina's terug schrijf ik mijn verhaal. Ik ben al ruim 8 jaar tbm. En ontzettend gelukkig. Niks niet verstompt en ik loop ook niet 24 uur per dag met billendoekjes achter mijn dochter aan. (Mijn jongens van 8 en 4 zitten op school).

Ik heb jouw verhaal gelezen, jij hoort blijkbaar bij dat gelukkige deel. Ik heb hier op het forum ook verhalen gelezen van vrouwen die achteraf niet erg blijk waren met hun keuze. En ik vraag me dus af hoe die groepen zich tot elkaar verhouden.



Overigens realiseer ik me wel dat ik makkelijk praten heb. Ik heb namelijk een hele leuke baan. En ik kan me best voorstellen dat het aanlokkelijker is om met je kinderen thuis te zitten dan je kinderen naar de opvang brengen om vervolgens bijvoorbeeld het huis van iemand anders schoon te maken. En vrouwen hebben nu eenmaal vaker dan mannen de minder interessante baantjes, hoewel ze het juist beter doen op school.

Ik kan het bijna niet meer eens zijn dan Nippo. Als het thuisblijfmoederschap een uitdagende baan was zouden er wel meer mannen zijn die ervoor kozen.

Blijf het gek vinden dat mannen het totaal niet zien zitten, het saai, lastig en vermoeiend vinden en meer uitdaging nodig hebben en dat het door sommige vrouwen wordt vergeleken met manager zijn van een druk bedrijf. Niet in dit topic, maar ik hoor het regelmatig voorbijkomen.



Ik vind het persoonlijk meer weg hebben van lopende band werk.



En ik snap oprecht niet hoe iemand met een goed stel hersens en een opleiding zomaar haar zelfstandigheid opgeeft, haar eigen inkomen, haar kansen op een normale baan ziet afnemen, haar kennis laat verouderen, haar kansen op een normaal pensioen verspeelt en dit allemaal omdat de kinderen er gelukkiger van zouden worden.

Mannen zie ik dit vrijwel nooit doen. En ik zie ook vrijwel nooit mannen in de bijstand komen omdat hun vrouw er vandoor gaat. Of mannen die hun opleiding niet gebruiken of hun capaciteiten niet gebruiken.

Tuurlijk is kinderen opvoeden en het huishouden doen belangrijk, maar het is nou eenmaal geen baan en ook niet bijzonder moeilijk.



Als ik kijk naar mijn moeder, gestopt met werken toen ik geboren werd, en pas weer begonnen toen ik een jaar of 13/14 was, kon nergens meer aan de bak, staat nu achter de kassa in een bedrijf wat ze niet leuk vind en er zijn geen kansen op iets anders, want ze is in de 50. Ze is nog samen met mijn vader, maar als die bij haar was weggegaan had ze een héél groot probleem gehad.

Nippo, ik had met mijn opleiding ook een leuke baan kunnen vinden, anders had ik die opleiding niet gedaan. Maar ik vind het belangrijker om thuis te zijn bij mijn kinderen, en mijn kinderen vinden het ook erg fijn dat ik thuis ben. Hier in de omgeving zijn zowiezo niet heel veel vrouwen die meer dan 3 dagen werken. Bij Jongste in de klas zit 1 meisje waarvan de ouders erg veel werken. Het kind gaat 4 keer per week naar de BSO. En dan wordt er eens iets georganiseerd op school (markt met allemaal zelfgemaakte spulletjes over Ghana, die verkocht worden) en het meisje haar ouders komen niet. Dus een andere moeder heeft maar wat spulletjes gekocht die het meisje gemaakt had. Dat vind ik zielig, en mijn jongens vonden het helemaal zielig. 



Eowynn, jij zult dan ws nooit begrijpen dat er mensen zijn die er wel voor kiezen om thuis te zijn bij hun kinderen. Dan nog kun je er wel respect voor hebben lijkt mij. Ik heb ook respect voor mensen die wel (veel) werken.

Cohelian, maar waarom vind je dat dan zo belangrijk? Ik heb zelf het idee dat elk mens zijn eigen talenten heeft, en dat ze bij de opvang ook dingen doen en leren die ik ze niet kan bieden. Uiteraard staan daar tegenover ook dingen waar ik minder blij mee ben en die ik zelf anders zou doen.



En vind je met je kinderen thuis dan echt bevredigender en leuker dan als je een baan erbij zou hebben? Waar zit het hem dan in?

Respect voor andere mensen heb ik, dat heeft er niet zoveel mee te maken. Maar bepaalde keuzes begrijp ik niet, en wat me het meest dwars zit is dat het alleen vrouwen zijn die keuzes maken die voor zichzelf zo nadelig kunnen uitpakken.



En ik zie bijvoorbeeld op mijn opleiding nu al hele slimme meiden van begin 20, die op zoek gaan naar een part-time baan, omdat ze óóit misschien kinderen krijgen. Vaak zijn die banen onder hun niveau ook nog. En dat alles onder het motto 'mijn vriend verdient meer en kan moeilijker minder gaan werken als er kinderen komen'. Nee, gek he?

Dat begrijp ik domweg niet.

Ik vind het zo bevreemdend dat zeggen dat iets je keuze niet zou zijn of dat je het niet begrijpt meteen respectloos is. Dat is het echt alleen in de subjectieve interpretatie van iemand die die woorden misschien liever niet zou horen, omdat ze je wellicht raken. Daar kun je, blijf ik bij, binnen discussies niets aan doen. Ik ben hier ook wel eens om m'n oren geslingerd met opmerkingen als 'lieve schat, jouw kind is geen baby meer' m.b.t de borstvoeding (ze is nog geen twee, toen zelfs pas anderhalf en dat terwijl kinderen tot een jaar of 2 a 3 een zuivelbehoefte rn zuivelnoodzaak hebben). Als ik lange tenen zou hebben zou ik meteen hevig beledigd zijn geweest, maar kon er wel om lachen. Het is gewoon een mening, van iemand anders. Ik verschil van praktisch iedereen over praktisch alles, ook in de echte wereld, buiten het forum, daar ga ik toch echt niet wakker van liggen. Om de befaamde woorden van een forumbezoekster maar eens aan te halen, 'het is maar internet' en dan zelf er bij toevoegend, 'het is maar een mening'. Meningen verschillen nu eenmaal, soit.



En Mamamarleen, een argument noemen dat je nooit zou gebruiken is het stiekem toch gewoon gebruiken hoor;) Volkooooomen respectloos:P

En Mamamarleen, een argument noemen dat je nooit zou gebruiken is het stiekem toch gewoon gebruiken hoor;) Volkooooomen respectloos:P

maar wel slim;)

Ook hier eensch met Nippo.



En ook ik zou graag de vraag wat er dan zo interessant is aan thuisblijven ( of hoe die eerder dan ook precies verwoord werd, kan niet teruglezen), beantwoord zien. Ben ik ook echt benieuwd naar.



Wat doet een thuisblijfmoeder zoal op een dag? En hoeveel van die bezigheden draaien ook echt om het kind/ de kinderen?



Wat mij namelijk vaak opvalt bij de 'thuisblijfmoeders' ( vind het eigenlijk een stomme term, maar goed) is dat ze juist zo weinig met hun kinderen lijken te doen. Ik ken niet zo veel moeders die niet werken, maar die paar die er bij mij in de straat wonen zie ik nou werkelijk nooit kwalitatieve aandacht aan hun kinderen besteden. De kinderen worden eigenlijk standaard naar buiten geschopt om met de buurkindjes te gaan spelen en de moeders zitten de hele dag te ouwehoeren met elkaar. Zonder zicht op de kinderen, ook nog. Zwemles, muziekles, uitstapjes met de kinderen, ik heb het in ieder geval bij die twee thuisblijfmoeders waar ik het nu over heb werkelijk nog nóóit gezien. (Voordat men denkt dat ik de hele dag mijn straat in de gaten hou, de ene is mijn buurvrouw en die hoor ik nogal goed, het is hier vrij gehorig. En we kletsen wel eens wat als buren, vandaar).



Ook op mijn zoons creche zijn het nooit de vrouwen ( en enkele mannen) met de ieniemini hobbybaantjes die erg actief zijn, maar juist de veel werkende moeders. In de ouderraad zitten eigenlijk alleen maar ouders die full time werken en ook als er hulp gevraagd wordt van ouders zijn het vaker de mensen met de hele drukke banen die dat soort dingen doen.



Van een van mijn vriendinnen die schoolgaande kinderen heeft hoor ik dat het op de school van haar kinderen al niet veel anders is. Ook mijn full time werkende collega met schoolgaande kinderen klaagt altijd dat juist de niet-werkende moeders hun snor altijd drukken als het om school activiteiten gaat en van haar weet ik dat ze regelmatig vrij neemt om dingen op de school van haar kinderen te doen.



Dus, om af te sluiten: ik ben dus echt gewoon zonder sarcasme oid oprecht benieuwd naar hoe thuisblijfmoeders hun dagen vullen en waar dat "beter voor de kinderen" dan precies in tot uitdrukking komt. Wat doe je met je kinderen wat je alleen kunt doen omdat je geen baan hebt? En hoeveel tijd besteed je nu echt aan en met je kinderen, en niet aan zaken als huishouden of tijd doden met forummen, tv, bellen, en dat soort zaken?

En ik snap oprecht niet hoe iemand met een goed stel hersens en een opleiding zomaar haar zelfstandigheid opgeeft, haar eigen inkomen, haar kansen op een normale baan ziet afnemen, haar kennis laat verouderen, haar kansen op een normaal pensioen verspeelt en dit allemaal omdat de kinderen er gelukkiger van zouden worden.

Ja ik blijf thuis inderdaad omdat wij denken dat onze kinderen er gelukkiger van worden.

En niet te vergeten, ik vind het heerlijk om te doen.

Dan is het toch goed? Hoef je van mij ook niet te snappen, het is gewoon zo:)





*Kan het niet laten! :D*

"Als beide fulltime blijft werken moet je ook geen kinderen nemen zodat je ze 4 dagen van de week aan de zorg van een ander kan overlaten"Tot zover de stelling..die dus mijns inziens meer een stelling is over het omgaan met kinderen dan over hoe ouders hun tijd indelen. Daarnaast is het een stelling met een soort van voorbedachte rade. Als dit, dan dat. Was het maar zo simpel. En was iedereen maar zo ontzettend gelijk...want iedereen heeft z'n eigen verhaal, gevormd door z'n eigen ervaringen en geschiedenis. En dus denken we vanuit ons eigen patroon, ons eigen wereldje.Wel eens overwogen dat je leven heel anders kan verlopen dan je dacht op het moment dat je kinderen 'nam'? Dan valt het hele plaatje van 'Als dit, dan dat' al overboord. Simpel voorbeeld: Vrouw werkt fulltime. Heeft vijf weken aan vakantiedagen op een heel jaar.Kind gaat naar school.Heeft dertien(!) weken aan vakantiedagen op een heel jaar.En dan is er een schoolmiddag met knutselwerk dat verkocht wordt...moeder verschijnt niet.Dan zijn er in het algemeen twee standaard reakties:Moeder is alleenstaand: alle begrip, want ja...ze moet het alleen rooien.Is ook zonder die middagjes al een kunst en vliegwerk om de vrije dagen aan elkaar te knopen op een verantwoorde manier. Knap hoe ze dat toch allemaal red hoor.ofMoeder is niet alleenstaand: Kan echt niet...Je ziet haar nooit. 't is wat zeg.( geen onvertogen woord over de vader...al opgemerkt?)En hoe het kind het ervaart? Daar vraagt niemand naar...Dat wordt ingevuld door anderen, en zou wel eens heel erg kunnen afwijken van wat een kind zelf denkt.Mijn idee over werken en kinderen 'nemen'?Die kinderen zijn niet zaligmakend. Die zitten twintig jaar op een door hun ouders opgerichte troon (als die ouders niet oppassen) en dan verlaten ze het nest. Dan is hun partner veel belangrijker dan die ouders ooit waren. (kijk nu eens naar je eigen leven...is in een goede partnerschap niet je partner de belangrijkere persoon dan je ouders?) Dankbaarheid verwachten voor het feit dat je ze iedere wens van hun lippen aflas...Vergeet het maar. ( hebben jullie je ouders op je blote knietjes bedankt dat ze met de theepot klaarzaten?) Je hebt jouw leven on-hold gezet toen de kinderen kwamen, en nu gaan ze aan de andere kant van de wereld wonen? (Sorry hoor, maar dat was jou keuze, die kun je je kinderen niet kwalijk nemen als je dat als een opoffering zag) Kinderen zijn heel eigen wezentjes, net als jij en ik. Mijn kinderen hebben een draak van een moeder in huis als ik me niet kan ontplooien, mijn eigen dingen kan blijven doen, als een zelfstandige vrouw kan bestaan en niet alleen als de moeder van. En dus zijn mijn kinderen er mee gediend dat ik ook aan mezelf denk. Maar vooral, ben ik daar zelf mee gediend...omdat ik mezelf blijf. Mijn kinderen heb ik om ze los te laten...ze zijn niet de invulling van mijn geluk, ik hou ze daar niet verantwoordelijk voor, dat ben ik namelijk zelf. Dat ik veel gelukkige momenten heb met ze, dat ik geniet van ze, dat ik mijn best doe om ze een warm nest te geven en tot sociaal aangename wezens op te laten groeien...dat staat los van het feit dat ik in de twintig jaar dat ze thuis wonen, ook nog mijn eigen dingen doe, onafhankelijk ben en meer dan alleen de moeder van ben. Werk staat daar los van, van een dergelijke insteek, maar voor mij is het een belangrijk eigen ding. En..voor mij geldt dit voor zowel een man als een vrouw...grtzJaspisja...Jaspis werkt, 32 uur sinds Junior er is...daarvoor 40 uur en had toen Oudste al. Als alleenstaand moeder van Oudste kreeg ik 7 jaar lang volledig begrip van mijn omgeving...en oh wat deed Oudste het toch lekker. En nu levend met man en twee kinderen zijn er meer dan genoeg mensen die vinden dat ik wel veel werk, en tegelijkertijd krijgt Manlief te horen dat hij het toch goed voor mekaar heeft met maar 32 uur. Hoezo hokjesgeest?

Ook hier eensch met Nippo.



En ook ik zou graag de vraag wat er dan zo interessant is aan thuisblijven ( of hoe die eerder dan ook precies verwoord werd, kan niet teruglezen), beantwoord zien. Ben ik ook echt benieuwd naar.  Ik zou zeggen lees eens een stukje terug...  pfffff, wordt hier echt moe van. Heb al 15 keer antwoord gegeven op die vraag, en nu mag ik het dus weer dunnejtes overdoen... Dacht het niet ;)



Wat doet een thuisblijfmoeder zoal op een dag? En hoeveel van die bezigheden draaien ook echt om het kind/ de kinderen?



Wat mij namelijk vaak opvalt bij de 'thuisblijfmoeders' ( vind het eigenlijk een stomme term, maar goed) is dat ze juist zo weinig met hun kinderen lijken te doen. Ik ken niet zo veel moeders die niet werken, maar die paar die er bij mij in de straat wonen zie ik nou werkelijk nooit kwalitatieve aandacht aan hun kinderen besteden. De kinderen worden eigenlijk standaard naar buiten geschopt om met de buurkindjes te gaan spelen en de moeders zitten de hele dag te ouwehoeren met elkaar. Zonder zicht op de kinderen, ook nog. Zwemles, muziekles, uitstapjes met de kinderen, ik heb het in ieder geval bij die twee thuisblijfmoeders waar ik het nu over heb werkelijk nog nóóit gezien. (Voordat men denkt dat ik de hele dag mijn straat in de gaten hou, de ene is mijn buurvrouw en die hoor ik nogal goed, het is hier vrij gehorig. En we kletsen wel eens wat als buren, vandaar).



Ook op mijn zoons creche zijn het nooit de vrouwen ( en enkele mannen) met de ieniemini hobbybaantjes die erg actief zijn, maar juist de veel werkende moeders. In de ouderraad zitten eigenlijk alleen maar ouders die full time werken en ook als er hulp gevraagd wordt van ouders zijn het vaker de mensen met de hele drukke banen die dat soort dingen doen.



Van een van mijn vriendinnen die schoolgaande kinderen heeft hoor ik dat het op de school van haar kinderen al niet veel anders is. Ook mijn full time werkende collega met schoolgaande kinderen klaagt altijd dat juist de niet-werkende moeders hun snor altijd drukken als het om school activiteiten gaat en van haar weet ik dat ze regelmatig vrij neemt om dingen op de school van haar kinderen te doen.



Dus, om af te sluiten: ik ben dus echt gewoon zonder sarcasme oid oprecht benieuwd naar hoe thuisblijfmoeders hun dagen vullen en waar dat "beter voor de kinderen" dan precies in tot uitdrukking komt. Wat doe je met je kinderen wat je alleen kunt doen omdat je geen baan hebt? En hoeveel tijd besteed je nu echt aan en met je kinderen, en niet aan zaken als huishouden of tijd doden met forummen, tv, bellen, en dat soort zaken? Hoeveel tijd besteedt jij daadwerkelijk aan je werk? Dus niet aan kletsen met je collega's bij de koffie automaat, of pauze houden, met je man telefoneren over wie de kinderen ophaalt om 6 uur, onzin-emails aan collega's sturen, even snel je prive-mail checken en dat soort zaken? :P

Mijn moeder was zelf ook altijd thuis. Ik vond het erg fijn dat als ik uit school kwam ik gelijk mijn verhaal kwijt kon aan mijn moeder. Mijn broers hebben/hadden precies hetzelfde gevoel. Mijn moeder heeft een tijdje in een revalidatiecentrum gezeten, we vonden het vreselijk.



Een kdv vind ik vreselijk.



Ten 1e omdat je zoveel negatieve dingen hoort over kdv'en.



Ten 2e maak je mij niet wijs dat kinderen op dezelfde manier aandacht krijgen dan thuis. Ik ben vroeger een tijdje met een vriendin van mijn moeder meegeweest naar een kdv (als vakantiebaantje) en ik kan me nog heel goed herinneren dat ze vertelde dat ze sommige kinderen niet zo leuk vond. En aan haar manier van omgaan met die kinderen kon je dat heel goed merken. En het lijkt mij dat alle leidsters hun "lievelingetje" hebben. Ik vind zelf ook het ene kind leuker dan het andere en dat merk je al gauw.



Ten 3e heb ik kinderen die erg goed gedijen op regelmaat. Hoe vaak ik wel niet hoor dat er kinderen zijn die niet willen eten thuis, omdat ze pas om 18.00 uur thuis zijn (na een dag kdv) en helemaal af zijn. Er wordt zo vaak gezegd door werkende ouders dat ze die uurtjes thuis totale aandacht hebben voor de kinderen en dan niet nog duizend en een andere dingen hoeven te doen, maar ondertussen zijn de meeste kinderen niet op hun best aan het eind van de dag. Mijn kinderen eten goed, slapen goed en zitten alledrie heel lekker in hun vel. Wanneer ze spelen willen met iemand kan dat eigenlijk altijd, en kinderen die naar de BSO gaan, zijn daar niet altijd vrij in.

Mamarleen, waarom beanwoordt je die laatste vraag niet gewoon? Ik ben ook wel benieuwd. Ik besteed overigens nagenoeg mijn hele werkdag aan werk, daar word ik tenslotte voor betaald, maar dat lijkt me hier helemaal niet relevant.

Omdat er zo veel nieuwsgierigen zijn:.



daar gaan we dan weer!:D



Zomaar een dag uit mijn leven (heb een dochter van 6 maanden, en ben bijna 17 wkn zwanger)



Opstaan, dochter voeden, ik douchen aankleden opmaken, dan dochter opfrissen aankleden.

Ontbijten, hond uitlaten, krant lezen/ nieuws kijken.

Dan gaan we op pad, boodschappen doen, ergens buurten ect.

Thuiskomen, dochter voeden en naar bed, hond uitlaten.

Stofzuigen (doe ik elke dag-----> veel huisdieren:)) vaatwasser uitruimen evt wat poetsen her en der en andere huishoudelijke dingetjes. (en natuurlijk forummen:P) hond uitlaten

(puppie dus moet vaak dr even uit:))

Boek lezen, vriendin bellen.. hond uitlaten:P

Dochter wakker, aankleden, voeden en lekker samen even spelen, wandelen ----> hond uitlaten

Dan is het zoetjes aan 16:30-17:00 en komt mn man thuis.

Die neemt de zorg over voor onze meid, ik zorg voor ons eten hij voor haar groentehap en fles, dan weer even naar bed terwijl wij eten.

Na een uurtje oid komt ze weer uit bed en hebben we de avond tot 21:00 met z'n 3tjes, meestal blijven we thuis, soms gaan we nog even weg.

Om 21:00 gaat ze naar bed, manlief en ik gaan om een uur of 22:30 naar bed. Onze dochter slaapt heel de nacht door en wordt tussen 8:00 en 9:00 weer wakker.



Zo. nu hebben jullie een idee, misschien (waarschijnlijk) vinden jullie het dodelijk saai of wat dan ook maar wij voelen er ons goed bij!:D

Ook hier eensch met Nippo.



En ook ik zou graag de vraag wat er dan zo interessant is aan thuisblijven ( of hoe die eerder dan ook precies verwoord werd, kan niet teruglezen), beantwoord zien. Ben ik ook echt benieuwd naar.



Wat doet een thuisblijfmoeder zoal op een dag? En hoeveel van die bezigheden draaien ook echt om het kind/ de kinderen?



Wat mij namelijk vaak opvalt bij de 'thuisblijfmoeders' ( vind het eigenlijk een stomme term, maar goed) is dat ze juist zo weinig met hun kinderen lijken te doen. Ik ken niet zo veel moeders die niet werken, maar die paar die er bij mij in de straat wonen zie ik nou werkelijk nooit kwalitatieve aandacht aan hun kinderen besteden. De kinderen worden eigenlijk standaard naar buiten geschopt om met de buurkindjes te gaan spelen en de moeders zitten de hele dag te ouwehoeren met elkaar. Zonder zicht op de kinderen, ook nog. Zwemles, muziekles, uitstapjes met de kinderen, ik heb het in ieder geval bij die twee thuisblijfmoeders waar ik het nu over heb werkelijk nog nóóit gezien. (Voordat men denkt dat ik de hele dag mijn straat in de gaten hou, de ene is mijn buurvrouw en die hoor ik nogal goed, het is hier vrij gehorig. En we kletsen wel eens wat als buren, vandaar).



Ook op mijn zoons creche zijn het nooit de vrouwen ( en enkele mannen) met de ieniemini hobbybaantjes die erg actief zijn, maar juist de veel werkende moeders. In de ouderraad zitten eigenlijk alleen maar ouders die full time werken en ook als er hulp gevraagd wordt van ouders zijn het vaker de mensen met de hele drukke banen die dat soort dingen doen.



Van een van mijn vriendinnen die schoolgaande kinderen heeft hoor ik dat het op de school van haar kinderen al niet veel anders is. Ook mijn full time werkende collega met schoolgaande kinderen klaagt altijd dat juist de niet-werkende moeders hun snor altijd drukken als het om school activiteiten gaat en van haar weet ik dat ze regelmatig vrij neemt om dingen op de school van haar kinderen te doen.



Dus, om af te sluiten: ik ben dus echt gewoon zonder sarcasme oid oprecht benieuwd naar hoe thuisblijfmoeders hun dagen vullen en waar dat "beter voor de kinderen" dan precies in tot uitdrukking komt. Wat doe je met je kinderen wat je alleen kunt doen omdat je geen baan hebt? En hoeveel tijd besteed je nu echt aan en met je kinderen, en niet aan zaken als huishouden of tijd doden met forummen, tv, bellen, en dat soort zaken?

Ik heb 3 kinderen, dus elke dag minstens 1 was. Een van mijn kinderen is ontzettend allergisch voor huisstofmijt, dus ben ik elke dag enkele uren bezig met stoffen, zuigen en dweilen. Daarnaast ga ik elke dag met mijn dochter even "eropuit". De tv staat hier overdag bijna nooit aan, heel af en toe kijkt dochter naar de Teletubbies en daarna gaat de tv weer uit. 'S Avonds na kinderbedtijd gaat ie weer eens aan.



Elke week gaan dochter en ik 1 keer peuterzwemmen. Oudste zit op gym en tot voor kort op voetbal. Dus 1 keer per week trainen, 1 keer voetballen, en 1 keer gym. Middelste zit op zwemles, dus 2 keer per week zwemmen en hij gaat 1 keer per week naar Logopedie. Zelf sport ik 2 keer per week. Op school ben ik boekenmoeder, daar ben ik elke maandagochtend een uur mee zoet. Daarnaast ben ik luizenmoeder, dat gebeurt 1 keer per 2 wkn. Elke week was ik alle verkleedkleren uit de klas van Middelste.(Vanwege zijn allergie). Vorige week ben ik meegeweest op schoolreis. Aankomende week moet ik dinsdagavond schoonmaken in Oudste zijn klas, en vrijdagochtend in Middelste zijn klas. Moet ik nog even doorgaan?

Owja, en in de weekenden gaat ze regelmatig naar de opa's en oma's en gaan wij lekker stappen!:D



(we zijn tenslotte nog jong, net 24 en bijna 26 jaar:))

En hoeveel uren ik daadwerkelijk aan mijn kinderen besteed? Mijn dochter krijgt natuurlijk de meeste aandacht, zij is de hele dag bij me.'S Morgens doe ik vaak wat huishoudelijke dingen, daar "helpt" ze me bij. Na het fruit/de koffie gaan we vaak even wandelen/fietsen enz.  'S Middags ligt ze op bed en dan bereidt ik vaak het eten voor en stofzuig en dweil ik. Dus als Oudste en Middelste om 15.15 uit school komen, sta ik tot een uur of 5 volledig tot hun beschikking. Mijn man is dan ook thuis (rond 16.15/16.30) en ik ga dan eten koken. Na het eten hebben we nog ruim een uur om lekker gek met ze te doen. En dan is het douchen, tanden poetsen, voorlezen en naar bed voor Middelste. (Rond 19.00 uur). Jongste gaat vlak daarna en Oudste gaat rond 20.00/20.15 uur naar bed. Middelste heeft nog 3 middagen vrij, en Oudste 2, dus zowiezo die ene middag heeft Middelste mijn volledige aandacht. Vaak oefenen we dan Logopedie, of doen een spelletje of hij heeft iemand te spelen.

Dodelijk saai? Dat zou ik niet willen zeggen, maar voor mij zou het wel veel te eentonig zijn. Vinden jullie het niet vervelend dat alle dagen op elkaar lijken?



Wat mij opvalt is dat hier niets staat dat ik niet ook doe. Ik denk dat het belangrijkste verschil is dat ik veel minder in het huishouden doe, en aan een boek lezen of sporten overdag kom ik ook niet toe. Maar alle andere dingen doe ik ook, en dan nog een fulltime baan.

Overigens kan ik me bij Cohelians schema nog wel voorstellen dat ik de dag zo wel door zou kunnen komen. Alleen al dat halen en brengen van en naar school breekt de boel behoorlijk. Maar met 1 baby, ik moet er niet aan denken.