Kinderen
alle pijlers
Stiefdochter wekt afgunst en irritatie op..
maandag 3 december 2007 om 21:44
Ik heb sinds een half jaar een relatie met een man met een dochter van 4 jaar uit een vorige relatie. Zijn dochter woont bij haar moeder en is om het weekend bij haar vader. We wonen niet samen en ik heb zelf geen kinderen. Mijn vriend en ik wonen ver uit elkaar en zien elkaar voornamelijk in het weekend.
Het meisje zelf is echt een leuk, levendig kind, eigenlijk zoals ik hoop dat ooit mijn eigen kind zal zijn. We kunnen het ook prima met elkaar vinden en ze vindt mij helemaal geweldig. Volgens mijn vriend heeft ze het veel over mij als ik er niet bij ben en vraagt ze altijd naar mij. Alles gaat dus eigenlijk prima..
Het punt is dat ik bij mezelf begin te merken dat ik een beetje jaloers word op de aandacht die ze van haar vader krijgt. Het gaat mij om hem en niet om haar dus kort gezegd als ik naar hem toe ga dan wil ik met hem praten, knuffelen etc. Aandacht dus.. Maar ja, als zij er is dan wil zij uiteraard ook aandacht. Dus dat betekent dat ze er doorheen gaat praten, tussen ons inzitten of de aandacht naar zich toe probeert te trekken. Volledig normaal natuurlijk want het is een kind. Maar intussen raak ik wel geirriteerd en voel ik me vervolgens weer schuldig omdat ik eigenlijk wil dat ze er niet is. Terwijl als we met z'n tweeen zijn het heel erg goed gaat. En het is ook niet zo dat ik me constant loop te ergeren.
Het is niet zo dat als zij het weekend er is dat ik daar dan het hele weekend bij ben zodat ze ook tijd samen hebben en ik heb natuurlijk ook nog een eigen leven. Of ik ga er dan pas op zaterdag heen of ik ga zaterdag overdag iets anders doen.
Ik vraag me af of andere vrouwen dit gevoel herkennen en hoe ik hier het beste mee om kan gaan. Ik heb het ook nog niet besproken met m'n vriend en weet eigenlijk niet hoe ik dat moet doen en of het wel verstandig is. Hij kan haar tenslotte moeilijk negeren en bovendien ligt het probleem bij mij en niet bij hun. Ik ben ook bang dat hij het niet begrijpt of daardoor op mij afknapt ofzo.
Wie weet wat ik hiermee aan moet of kan mij haar eigen verhaal vertellen?
Het meisje zelf is echt een leuk, levendig kind, eigenlijk zoals ik hoop dat ooit mijn eigen kind zal zijn. We kunnen het ook prima met elkaar vinden en ze vindt mij helemaal geweldig. Volgens mijn vriend heeft ze het veel over mij als ik er niet bij ben en vraagt ze altijd naar mij. Alles gaat dus eigenlijk prima..
Het punt is dat ik bij mezelf begin te merken dat ik een beetje jaloers word op de aandacht die ze van haar vader krijgt. Het gaat mij om hem en niet om haar dus kort gezegd als ik naar hem toe ga dan wil ik met hem praten, knuffelen etc. Aandacht dus.. Maar ja, als zij er is dan wil zij uiteraard ook aandacht. Dus dat betekent dat ze er doorheen gaat praten, tussen ons inzitten of de aandacht naar zich toe probeert te trekken. Volledig normaal natuurlijk want het is een kind. Maar intussen raak ik wel geirriteerd en voel ik me vervolgens weer schuldig omdat ik eigenlijk wil dat ze er niet is. Terwijl als we met z'n tweeen zijn het heel erg goed gaat. En het is ook niet zo dat ik me constant loop te ergeren.
Het is niet zo dat als zij het weekend er is dat ik daar dan het hele weekend bij ben zodat ze ook tijd samen hebben en ik heb natuurlijk ook nog een eigen leven. Of ik ga er dan pas op zaterdag heen of ik ga zaterdag overdag iets anders doen.
Ik vraag me af of andere vrouwen dit gevoel herkennen en hoe ik hier het beste mee om kan gaan. Ik heb het ook nog niet besproken met m'n vriend en weet eigenlijk niet hoe ik dat moet doen en of het wel verstandig is. Hij kan haar tenslotte moeilijk negeren en bovendien ligt het probleem bij mij en niet bij hun. Ik ben ook bang dat hij het niet begrijpt of daardoor op mij afknapt ofzo.
Wie weet wat ik hiermee aan moet of kan mij haar eigen verhaal vertellen?
maandag 3 december 2007 om 21:49
Het is prettig dat je dit gevoel al vroeg in je relatie bespeurt en je er over nadenkt hoe je hier mee om moet gaan.
Tussen papa & dochter kom je nooit, en als je vriend echt je ware liefde is zul je je moeten schikken dat jij nummer anderhalf bent, en zijn dochter nummer één.
Jullie wonen nu nog niet samen, maar als jullie straks wél samenwonen heb jij hem 12 dagen voor jezelf, en moet je hem 2 dagen "delen". Dat is toch wel op te brengen ? Zoniet, wees dan eerlijk tegen jullie alledrie, en maak nu een einde aan deze relatie.
Tussen papa & dochter kom je nooit, en als je vriend echt je ware liefde is zul je je moeten schikken dat jij nummer anderhalf bent, en zijn dochter nummer één.
Jullie wonen nu nog niet samen, maar als jullie straks wél samenwonen heb jij hem 12 dagen voor jezelf, en moet je hem 2 dagen "delen". Dat is toch wel op te brengen ? Zoniet, wees dan eerlijk tegen jullie alledrie, en maak nu een einde aan deze relatie.
maandag 3 december 2007 om 22:07
Om het weekend dochter bij haar vader is best heel weinig. De tijd die hij met haar heeft is zo beperkt. Gun hem die tijd en ga geen aandacht vragen op het moment dat zij dat nodig heeft. De band die ze op kunnen bouwen is al een stuk beperkter omdat hij maar een korte tijd met haar doorbrengt.
Het enige wat je daarmee bereikt is een partner die zich ongemakkelijk kan gaan voelen omdat hij zich in tweeen gedeeld kan voelen. Maar tussen hem en zijn dochter kom je niet. Die band is voor het leven. Heel hard, maar jij misschien niet. Zijn dochter komt op nr, daarna heel lang niets en daarna pas jij waarschijnlijk. Ben je dan onbelangrijk voor hem? Nee, alleen zijn zij vele malen belangrijker voor elkaar.
Ik vind het een beetje kinderachtig dat je niet 1 keer in de twee weken je niet kan hebben dat zij het middelpunt van de belangstelling is. Of dat is het niet eens, maar dat jij dat niet bent. Deal with it. Kom je nooit tussen, gelukkig.
Met vakanties kan je dit als veel erger ervaren.
Ik zou werken aan gezellige dagen met zijn drieen als.
Het enige wat je daarmee bereikt is een partner die zich ongemakkelijk kan gaan voelen omdat hij zich in tweeen gedeeld kan voelen. Maar tussen hem en zijn dochter kom je niet. Die band is voor het leven. Heel hard, maar jij misschien niet. Zijn dochter komt op nr, daarna heel lang niets en daarna pas jij waarschijnlijk. Ben je dan onbelangrijk voor hem? Nee, alleen zijn zij vele malen belangrijker voor elkaar.
Ik vind het een beetje kinderachtig dat je niet 1 keer in de twee weken je niet kan hebben dat zij het middelpunt van de belangstelling is. Of dat is het niet eens, maar dat jij dat niet bent. Deal with it. Kom je nooit tussen, gelukkig.
Met vakanties kan je dit als veel erger ervaren.
Ik zou werken aan gezellige dagen met zijn drieen als.
maandag 3 december 2007 om 22:08
Hier een stiefdochter 
.
Inderdaad, tussen vader en kind kom je nooit. En ik zou het ook niet proberen, dat werkt niet goed voor de band tussen jou en het kind. Probeer te genieten van de tijd die je met hem hebt, zonder dochter erbij. En als dochter erbij is, het nemen zoals het gaat. Je kan het best tegen hem zeggen hoe jij het voelt, want het is duidelijk dat jij je eigenlijk ook niet zo wil voelen, maar je kan je gevoel nou eenmaal niet zo makkelijk uitschakelen. Het gaat erom wat jij ermee doet. Het is denk ik wel belangrijk dat hij aan dochter laat merken dat zij het belangrijkst is, want ook al laat jij niets merken, als dochter merkt dat vader jou soms misschien wel belangrijker vindt (zeker nu jullie nog niet zo lang een relatie hebben), werkt dat ook niet bevoorderlijk voor de band tussen jou en stiefdochter.
Succes in ieder geval, lijkt me niet altijd makkelijk!
groetjes,
Snoopy
.Inderdaad, tussen vader en kind kom je nooit. En ik zou het ook niet proberen, dat werkt niet goed voor de band tussen jou en het kind. Probeer te genieten van de tijd die je met hem hebt, zonder dochter erbij. En als dochter erbij is, het nemen zoals het gaat. Je kan het best tegen hem zeggen hoe jij het voelt, want het is duidelijk dat jij je eigenlijk ook niet zo wil voelen, maar je kan je gevoel nou eenmaal niet zo makkelijk uitschakelen. Het gaat erom wat jij ermee doet. Het is denk ik wel belangrijk dat hij aan dochter laat merken dat zij het belangrijkst is, want ook al laat jij niets merken, als dochter merkt dat vader jou soms misschien wel belangrijker vindt (zeker nu jullie nog niet zo lang een relatie hebben), werkt dat ook niet bevoorderlijk voor de band tussen jou en stiefdochter.
Succes in ieder geval, lijkt me niet altijd makkelijk!
groetjes,
Snoopy
maandag 3 december 2007 om 22:14
maandag 3 december 2007 om 22:20
Ik ben het kindje van 4 (hoewel toen 6 ) geweest dat aandacht wilde van mijn vader terwijl mijn stiefmoeder zich (besef ik pas sinds ik volwassen ben) net als jou voelde.
Haar ergernis aan mijn behoefte om heel dicht bij mijn vader te zijn omdat ik hem die ik iedere dag wilde zien en knuffelen alleen om de week op zaterdag en zondag zag, haar ergernis groeide langzaam uit tot op een niveau waarop ze smoesjes verzon zodat ik niet eens meer bij hem op schoot mocht zitten.
Daar was ik toch te oud voor (was toen 8), papa is moe van zijn werk, het is veel te warm om op schoot te zitten etc.
Ik heb zolang ik me kan herinneren op mijn tenen gelopen om mijn stiefmoeder te pleasen. Zij ergerde zich steeds meer en omdat ik haar maar wilde pleasen groeide zij vrolijk en vrij in het idee dat ze mij kon kneden naar haar wensen.
Ze was en is geen slecht mens, ik heb haar verkeerd opgevoed door onbewust maar mee te gaan in de langzaam groeiende ergernissen.
Dus.. ik sta aan de andere kant en vertel je mijn verhaal om je te laten inzien dat hoewel je nu misschien denkt van niet, jou ergernis kan uitgroeien tot iets heel naars voor jezelf en voor je 4-jarige "stiefdochter".
SNap jou positie best, je bent lekker verliefd en wat moet je met zo'n worm ertussen. Eerlijk is eerlijk, daar zou ik ook geen zin in hebben.
Denk dat het praten met je vriend niet direct positief hoeft te zijn. Natuurlijk zóu hij heel begripvol kunnen reageren maar hmz.. vaders en dochters. Voorzichtig beginnen en je voornemen dat zelfs als hij vol begrip is niet de hele koker leeg te storten.
Ik heb geen oplossing, je zult een weg moeten vinden die voor jou te bewandelen valt zonder er zelf onder te lijden en tegelijkertijd niet uit het oog verliezen dat je 'stiefdochter' haar vader erg mist en hem het liefste het hele weekend op wil vreten (en begrijpelijk!).
Wees waakzaam voor oplopende irritatie. Het heeft er in mijn geval voor gezorgd dat ik mijn stiefmoeder niet hoog meer heb zitten, hoe lief ze vaak ook kon zijn. Een kind voelt veel meer aan dan je zou denken, dat durf ik je uit ervaring wel te vertellen. Mijn stiefmoeder heeft geen idee gehad hoe ze op mij overkwam. Het was/is nogmaals helemaal geen naar mens maar de kleine blikken en opmerkingen die ze zelf onschuldig achtte maakte van mij een kind dat altijd op haar hoede moest zijn.
En verder ben ik helemaal niet sneu mocht dit sneu klinken
Dacht dat mijn verhaal voor jou misschien van betekenis zou kunnen zijn
Haar ergernis aan mijn behoefte om heel dicht bij mijn vader te zijn omdat ik hem die ik iedere dag wilde zien en knuffelen alleen om de week op zaterdag en zondag zag, haar ergernis groeide langzaam uit tot op een niveau waarop ze smoesjes verzon zodat ik niet eens meer bij hem op schoot mocht zitten.
Daar was ik toch te oud voor (was toen 8), papa is moe van zijn werk, het is veel te warm om op schoot te zitten etc.
Ik heb zolang ik me kan herinneren op mijn tenen gelopen om mijn stiefmoeder te pleasen. Zij ergerde zich steeds meer en omdat ik haar maar wilde pleasen groeide zij vrolijk en vrij in het idee dat ze mij kon kneden naar haar wensen.
Ze was en is geen slecht mens, ik heb haar verkeerd opgevoed door onbewust maar mee te gaan in de langzaam groeiende ergernissen.
Dus.. ik sta aan de andere kant en vertel je mijn verhaal om je te laten inzien dat hoewel je nu misschien denkt van niet, jou ergernis kan uitgroeien tot iets heel naars voor jezelf en voor je 4-jarige "stiefdochter".
SNap jou positie best, je bent lekker verliefd en wat moet je met zo'n worm ertussen. Eerlijk is eerlijk, daar zou ik ook geen zin in hebben.
Denk dat het praten met je vriend niet direct positief hoeft te zijn. Natuurlijk zóu hij heel begripvol kunnen reageren maar hmz.. vaders en dochters. Voorzichtig beginnen en je voornemen dat zelfs als hij vol begrip is niet de hele koker leeg te storten.
Ik heb geen oplossing, je zult een weg moeten vinden die voor jou te bewandelen valt zonder er zelf onder te lijden en tegelijkertijd niet uit het oog verliezen dat je 'stiefdochter' haar vader erg mist en hem het liefste het hele weekend op wil vreten (en begrijpelijk!).
Wees waakzaam voor oplopende irritatie. Het heeft er in mijn geval voor gezorgd dat ik mijn stiefmoeder niet hoog meer heb zitten, hoe lief ze vaak ook kon zijn. Een kind voelt veel meer aan dan je zou denken, dat durf ik je uit ervaring wel te vertellen. Mijn stiefmoeder heeft geen idee gehad hoe ze op mij overkwam. Het was/is nogmaals helemaal geen naar mens maar de kleine blikken en opmerkingen die ze zelf onschuldig achtte maakte van mij een kind dat altijd op haar hoede moest zijn.
En verder ben ik helemaal niet sneu mocht dit sneu klinken
Dacht dat mijn verhaal voor jou misschien van betekenis zou kunnen zijn
maandag 3 december 2007 om 22:22
Tja, hier valt eigenlijk weinig meer over te zeggen dan de reacties van de vorige posters. De opbouwende reacties dan. Ik denk ook niet dat je tussen je stiefdochter en haar vader wil komen, anders had je dit niet zo omschreven. Niets aantrekken dus van zure opmerkingen die evt zouden kunnen komen.
Knap dat je het onderkent. En tja, bloed is dikker dan water. Zeker tussen ouder en kind. Wanneer de vader belangrijk genoeg voor je is, hoop ik dat het je lukt je gevoel opzij te zetten.
Knap dat je het onderkent. En tja, bloed is dikker dan water. Zeker tussen ouder en kind. Wanneer de vader belangrijk genoeg voor je is, hoop ik dat het je lukt je gevoel opzij te zetten.
maandag 3 december 2007 om 22:23
Het is niet zo dat ik tussen vader en kind wil proberen te komen. Sterker nog, ik zou het maar een waardeloze vent vinden als hij zijn vriendin boven zijn dochter zou stellen. Het is alleen een gevoel wat ik bij mezelf opmerk en waar ik vanaf wil komen. En ik doe daar ook echt m'n best voor door tijd en aandacht in hun beide te steken, uitstapjes voor te stellen en ook afstand te nemen door niet altijd er boven op te zitten.
Het is een gevoel waar ik vanaf wil omdat ik stapelgek op hem ben en verder met hem wil. Ik raak er van door de war en weet niet wat ik ermee aan moet. Daarom vroeg ik me af of er vrouwen zijn die dit herkennen en hoe zij ermee om gingen. En hoe ik 't het beste aan kan pakken om een goede band met haar op te bouwen.
(Hij ziet haar overigens ook nog doordeweeks maar dan ben ik er niet, vandaar dat ik dat vergeten bent te noemen.)
Het is een gevoel waar ik vanaf wil omdat ik stapelgek op hem ben en verder met hem wil. Ik raak er van door de war en weet niet wat ik ermee aan moet. Daarom vroeg ik me af of er vrouwen zijn die dit herkennen en hoe zij ermee om gingen. En hoe ik 't het beste aan kan pakken om een goede band met haar op te bouwen.
(Hij ziet haar overigens ook nog doordeweeks maar dan ben ik er niet, vandaar dat ik dat vergeten bent te noemen.)
maandag 3 december 2007 om 22:24
Ik vind de titel ook wat onaardiger overkomen dan de tekst die ze schrijft... ze geeft zelf ook al aan dat ze het niet leuk vindt dat ze zich soms zo voelt, kan ik me heel goed voorstellen. Vermannen is ook een optie, maar ik denk dat het ook een goede optie is om het er met haar vriend over te hebben. Het zijn voor haar wel belangrijke gevoelens en misschien daarom wel handig voor hem om het te weten.
maandag 3 december 2007 om 22:24
Volgens mij heeft het 'arme kind' nog nergens last van, want TO, doet nog niks met de gevoelens die ze heeft.
TO, goed dat je naar je eigen gevoelens en gedrag kijkt en ik vind dat je je gevoelens al goed relativeert en in ziet dat het jouw gevoelens zijn en dat het dus jouw probleem is en moet blijven. Hier moet je je vriend niet mee opzadelen en in navolging van andere forumsters zeg ik ook, verman jezelf voor die twee dagen in de maand en laat je vriend en 'stiefdochter' genieten van elkaar.
Maak er voor het meisje een leuk weekend van en heb daar zelf ook een aandeel in, als dat meisje dat leuk vindt!
Het meiske is nog maar 4 en wat je zelf zegt, heel logisch dat ze papa's aandacht wil, omdat ze hem maar zo weinig ziet.
Ik denk dat het wel goed komt, als je je maar blijft verplaatsen in de belevingswereld van dat meisje en van je vriend.
Succes ermee!
maandag 3 december 2007 om 22:27
Nee dat klopt maar toch schrik ik van zo'n verhaal.
Als je de titel leest dan denk je even dat het over een puber gaat maar het gaat om een kleuter van 4!
En sorry maar dag gaan mijn haren overeind staan.
Ik word dagelijks geconfronteerd met de gevolgen van een vergelijkbare situatie maar ik weet ook wel dat niet iedereen gelijk is, gelukkig maar!
Als je de titel leest dan denk je even dat het over een puber gaat maar het gaat om een kleuter van 4!
En sorry maar dag gaan mijn haren overeind staan.
Ik word dagelijks geconfronteerd met de gevolgen van een vergelijkbare situatie maar ik weet ook wel dat niet iedereen gelijk is, gelukkig maar!
maandag 3 december 2007 om 22:30
TO het siert je dat je er aan wil werken. Wat dat betreft kan je daar natuurlijk over praten, met die opmerking erbij en zonder de bedoeling om de situatie te veranderen in jouw voordeel.
Als je alleen je gevoelens aangeeft, dan kan hij dat wel begrijpen denk ik. Iemand die snapt wat je voelt, ook al kan die er niets mee, helpt al denk ik.
Je komt nooit tussen ze in, ik snap wel dat het lastig is. Voor je vriend zal het ook lastig zijn om de aandacht juist te verdelen. Hij wil ook niemand te kort doen. Als je dat ook weet en snapt, komen jullie er wel uit
Als je alleen je gevoelens aangeeft, dan kan hij dat wel begrijpen denk ik. Iemand die snapt wat je voelt, ook al kan die er niets mee, helpt al denk ik.
Je komt nooit tussen ze in, ik snap wel dat het lastig is. Voor je vriend zal het ook lastig zijn om de aandacht juist te verdelen. Hij wil ook niemand te kort doen. Als je dat ook weet en snapt, komen jullie er wel uit
maandag 3 december 2007 om 22:32
Daarom denk ik ook dat ze het er beter met haar vriend over kan hebben. Om haar gevoelens ook kwijt te kunnen, ook al kan er niets aan de situatie veranderd worden. Als zij er ook duidelijk bij vertelt dat het haar gevoelens zijn, die ze liever niet wil hebben, moet het voor hem toch geen probleem zijn. Mijn vader heeft zich altijd goed kunnen 'verdelen' over mij en mijn stiefmoeder, helaas is de band met mijn stiefmoeder niet zo geweldig, maar dat komt vooral door onze verschillende karakters.
maandag 3 december 2007 om 22:37
Janneke, wat rot dat jij moet dealen met zo'n situatie. Dat lijkt me echt naar!
Maar mensen, even reeel, op het moment dat iemand zo naar zichzelf kijkt en ook adviezen wil op een forum, zelf aangeeft dat ze het meisje lief vindt en begrijpt waarom het meisje bepaalt gedrag vertoont, ben ik echt niet bang dat het meisje ergens last van heeft.
TO moet leren haar gevoelens en gedrag te reguleren, dan komt het vast allemaal goed.
Ik denk zomaar dat, wanneer je hem vaker zult zien, je ook minder het gevoel krijgt dat je hem moet delen en er minder problemen mee zult hebben, als dochtertje hem even voor zichzelf wilt
Maar mensen, even reeel, op het moment dat iemand zo naar zichzelf kijkt en ook adviezen wil op een forum, zelf aangeeft dat ze het meisje lief vindt en begrijpt waarom het meisje bepaalt gedrag vertoont, ben ik echt niet bang dat het meisje ergens last van heeft.
TO moet leren haar gevoelens en gedrag te reguleren, dan komt het vast allemaal goed.
Ik denk zomaar dat, wanneer je hem vaker zult zien, je ook minder het gevoel krijgt dat je hem moet delen en er minder problemen mee zult hebben, als dochtertje hem even voor zichzelf wilt
maandag 3 december 2007 om 22:41
Nou ik denk dat het meisje er nú geen last van heeft Elyane
En daarom zet ik mijn verhaal hier ook ff.
TO is goed bezig, open en eerlijk verhaal en een duidelijke hulpvraag.
Ik hoop haar met mijn bijdrage meer inzicht in het kind en de toekomst te geven. Draagt wellicht weer bij aan een manier op hier mee te dealen.
En daarom zet ik mijn verhaal hier ook ff.
TO is goed bezig, open en eerlijk verhaal en een duidelijke hulpvraag.
Ik hoop haar met mijn bijdrage meer inzicht in het kind en de toekomst te geven. Draagt wellicht weer bij aan een manier op hier mee te dealen.
maandag 3 december 2007 om 23:11
Jazeker Twompie, jouw verhaal deed me wel wat. Natuurlijk kan ik me vermannen zoals sommigen hier aanraden maar ik vraag me af of die gevoelens dan vanzelf verdwijnen. En ik wil zeker zo'n kind niet negatief vormen of beinvloeden.. En daarom wil ik daar nu mee dealen voordat die gevoelens erger worden of zij ze inderdaad opmerkt.
Ik twijfel nog steeds of ik hem hierbij moet betrekken. Ik ben bang dat wanneer ik dat doe hij inderdaad het gevoel krijgt te moeten kiezen of dat ik zijn dochter niet accepteer ofzo. En eigenlijk vind ik het nogal kleinzielig overkomen; een volwassene die loopt te bedelen om aandacht ten koste van zijn dochter.
Misschien moet ik het eerst nog maar wat tijd gunnen om te kijken of ik er vanuit mijn zelf vanaf kan komen.
Ik twijfel nog steeds of ik hem hierbij moet betrekken. Ik ben bang dat wanneer ik dat doe hij inderdaad het gevoel krijgt te moeten kiezen of dat ik zijn dochter niet accepteer ofzo. En eigenlijk vind ik het nogal kleinzielig overkomen; een volwassene die loopt te bedelen om aandacht ten koste van zijn dochter.
Misschien moet ik het eerst nog maar wat tijd gunnen om te kijken of ik er vanuit mijn zelf vanaf kan komen.
maandag 3 december 2007 om 23:15
Helemaal een met andere reacties hier, de opbouwende idd. Wat ik nog even wilde toevoegen is dat als ze jullie onderbreekt in een gesprek, je haar daar wel in kan corrigeren, iig in de manier waarop ze dat doet. Zegt ze, mag ik wat vragen? Of begint ze er gewoon doorheen te kletsen. Als hij dat soort kleine dingetjes wel doet, lijkt me een hoop irritatie toch wel opgelost!
maandag 3 december 2007 om 23:17
Fleur, dat was een heel ander verhaal. Een bewust kindvrije vrouw die zich opeens moet aanpassen aan 24/7 een kind over de vloer is heel wat anders dan een vrouw die zelf graag kids wil maar het niet eens kan handelen als dat kind 1 keer per 2 weken aandacht van haar papa krijgt.
TO weet nu ook wat ik denk: geef jezelf een schop onder de kont en gun dat kind de momenten met haar papa.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
maandag 3 december 2007 om 23:18
moeilijk hoor Divinity..
Misschien kun je samen hangend op de bank is een beetje flirty zeggen "hmm heb ik je lekker voor mezelf, jij hebt het maar goed al die vrouwen die jou aandacht willen/ jij hebt het maar goed, al die dames die jou zo lief vinden/ jij hebt het maar moeilijk om je aandacht te verdelen over dat vrouwenvolk hier in huis etc.
Wie weet geeft zijn reactie je meer inzicht in hoe hij erover denkt en zo niet dan is het een redelijk onschuldige opmerking.
Wel een beetje luchtig brengen natuurlijk
Misschien kun je samen hangend op de bank is een beetje flirty zeggen "hmm heb ik je lekker voor mezelf, jij hebt het maar goed al die vrouwen die jou aandacht willen/ jij hebt het maar goed, al die dames die jou zo lief vinden/ jij hebt het maar moeilijk om je aandacht te verdelen over dat vrouwenvolk hier in huis etc.
Wie weet geeft zijn reactie je meer inzicht in hoe hij erover denkt en zo niet dan is het een redelijk onschuldige opmerking.
Wel een beetje luchtig brengen natuurlijk
