Kinderen
alle pijlers
Stiefdochter wekt afgunst en irritatie op..
maandag 3 december 2007 om 21:44
Ik heb sinds een half jaar een relatie met een man met een dochter van 4 jaar uit een vorige relatie. Zijn dochter woont bij haar moeder en is om het weekend bij haar vader. We wonen niet samen en ik heb zelf geen kinderen. Mijn vriend en ik wonen ver uit elkaar en zien elkaar voornamelijk in het weekend.
Het meisje zelf is echt een leuk, levendig kind, eigenlijk zoals ik hoop dat ooit mijn eigen kind zal zijn. We kunnen het ook prima met elkaar vinden en ze vindt mij helemaal geweldig. Volgens mijn vriend heeft ze het veel over mij als ik er niet bij ben en vraagt ze altijd naar mij. Alles gaat dus eigenlijk prima..
Het punt is dat ik bij mezelf begin te merken dat ik een beetje jaloers word op de aandacht die ze van haar vader krijgt. Het gaat mij om hem en niet om haar dus kort gezegd als ik naar hem toe ga dan wil ik met hem praten, knuffelen etc. Aandacht dus.. Maar ja, als zij er is dan wil zij uiteraard ook aandacht. Dus dat betekent dat ze er doorheen gaat praten, tussen ons inzitten of de aandacht naar zich toe probeert te trekken. Volledig normaal natuurlijk want het is een kind. Maar intussen raak ik wel geirriteerd en voel ik me vervolgens weer schuldig omdat ik eigenlijk wil dat ze er niet is. Terwijl als we met z'n tweeen zijn het heel erg goed gaat. En het is ook niet zo dat ik me constant loop te ergeren.
Het is niet zo dat als zij het weekend er is dat ik daar dan het hele weekend bij ben zodat ze ook tijd samen hebben en ik heb natuurlijk ook nog een eigen leven. Of ik ga er dan pas op zaterdag heen of ik ga zaterdag overdag iets anders doen.
Ik vraag me af of andere vrouwen dit gevoel herkennen en hoe ik hier het beste mee om kan gaan. Ik heb het ook nog niet besproken met m'n vriend en weet eigenlijk niet hoe ik dat moet doen en of het wel verstandig is. Hij kan haar tenslotte moeilijk negeren en bovendien ligt het probleem bij mij en niet bij hun. Ik ben ook bang dat hij het niet begrijpt of daardoor op mij afknapt ofzo.
Wie weet wat ik hiermee aan moet of kan mij haar eigen verhaal vertellen?
Het meisje zelf is echt een leuk, levendig kind, eigenlijk zoals ik hoop dat ooit mijn eigen kind zal zijn. We kunnen het ook prima met elkaar vinden en ze vindt mij helemaal geweldig. Volgens mijn vriend heeft ze het veel over mij als ik er niet bij ben en vraagt ze altijd naar mij. Alles gaat dus eigenlijk prima..
Het punt is dat ik bij mezelf begin te merken dat ik een beetje jaloers word op de aandacht die ze van haar vader krijgt. Het gaat mij om hem en niet om haar dus kort gezegd als ik naar hem toe ga dan wil ik met hem praten, knuffelen etc. Aandacht dus.. Maar ja, als zij er is dan wil zij uiteraard ook aandacht. Dus dat betekent dat ze er doorheen gaat praten, tussen ons inzitten of de aandacht naar zich toe probeert te trekken. Volledig normaal natuurlijk want het is een kind. Maar intussen raak ik wel geirriteerd en voel ik me vervolgens weer schuldig omdat ik eigenlijk wil dat ze er niet is. Terwijl als we met z'n tweeen zijn het heel erg goed gaat. En het is ook niet zo dat ik me constant loop te ergeren.
Het is niet zo dat als zij het weekend er is dat ik daar dan het hele weekend bij ben zodat ze ook tijd samen hebben en ik heb natuurlijk ook nog een eigen leven. Of ik ga er dan pas op zaterdag heen of ik ga zaterdag overdag iets anders doen.
Ik vraag me af of andere vrouwen dit gevoel herkennen en hoe ik hier het beste mee om kan gaan. Ik heb het ook nog niet besproken met m'n vriend en weet eigenlijk niet hoe ik dat moet doen en of het wel verstandig is. Hij kan haar tenslotte moeilijk negeren en bovendien ligt het probleem bij mij en niet bij hun. Ik ben ook bang dat hij het niet begrijpt of daardoor op mij afknapt ofzo.
Wie weet wat ik hiermee aan moet of kan mij haar eigen verhaal vertellen?
maandag 3 december 2007 om 23:23
hmz Zuss als je dat nu al toestaat (het door een verhaal heen praten) als moeder, stiefmoeder, tante, oma, vader dan heb je over 2 jaar misschien een kind "zonder" manieren.
Mijn nichtjes (heb zelf geen kids dus wel makkelijk praten voor mij) worden als ze door een gesprek van hun moeder en mij heen staan te tetteren ook even vriendelijk en netjes gevraagd even te wachten tot mama is uitgepraat.
Als ik dat zie van mijn schoonzus denk ik toch wel "dat zou ik ook zo doen".
Tuurlijk ga je daarna niet een heel verhaal houden terwijl je kind maar staat te wachten, die spanningsboog is gewoon nog niet zo lang.
Maar éven pas op de plaats, niets mis mee denk ik. Opvoedkundig gezien bedoel ik niets mis mee :-)
Mijn nichtjes (heb zelf geen kids dus wel makkelijk praten voor mij) worden als ze door een gesprek van hun moeder en mij heen staan te tetteren ook even vriendelijk en netjes gevraagd even te wachten tot mama is uitgepraat.
Als ik dat zie van mijn schoonzus denk ik toch wel "dat zou ik ook zo doen".
Tuurlijk ga je daarna niet een heel verhaal houden terwijl je kind maar staat te wachten, die spanningsboog is gewoon nog niet zo lang.
Maar éven pas op de plaats, niets mis mee denk ik. Opvoedkundig gezien bedoel ik niets mis mee :-)
maandag 3 december 2007 om 23:25
Ik denk dat het er ook aan ligt hoe ze er doorheen begint te kletsen. Is het bewust om aandacht te trekken van papa, dan mag ze best leren dat dat niet netjes is, maar vader kan daar wel rekening mee houden, het is niet niets, opeens een andere vrouw in beeld die ook aandacht krijgt van papa.
Ik zou het er juist niet zo omheen draaien als je je gevoelens naar hem duidelijk wil maken, komt raar over zoals Twompie het voorstelt, vind ik dan. Komt een beetje achterbaks over, ik bedoel het niet precies zo, kan niet op het juiste woord komen
.
Ik zou het er juist niet zo omheen draaien als je je gevoelens naar hem duidelijk wil maken, komt raar over zoals Twompie het voorstelt, vind ik dan. Komt een beetje achterbaks over, ik bedoel het niet precies zo, kan niet op het juiste woord komen
.
maandag 3 december 2007 om 23:27
Nee snap wel wat je zegt Snoopy.
Het is meer een beetje polsen wat ik zou doen.
Kan me voorstellen dat als Divinity eenmaal begint dat ze
dan een golf met gevoelens deponeren zou en zie al gebeuren
dat haar vriend daar totaal op afknapt.
Vandaar dat ik zelf (niet achterbaks bedoeld natuurlijk) eerst zou
polsen of het bespreekbaar is of dat er op die manier een ingang is.
Het is meer een beetje polsen wat ik zou doen.
Kan me voorstellen dat als Divinity eenmaal begint dat ze
dan een golf met gevoelens deponeren zou en zie al gebeuren
dat haar vriend daar totaal op afknapt.
Vandaar dat ik zelf (niet achterbaks bedoeld natuurlijk) eerst zou
polsen of het bespreekbaar is of dat er op die manier een ingang is.
maandag 3 december 2007 om 23:33
Misschien moet ze hem haar stukjes in dit topic maar laten lezen... op mij komt het heel duidelijk over dat ze die gevoelens dan wel heeft, maar liever niet wil hebben. Ik ben bang dat het uit de hand gaat lopen als ze die gevoelens alleen maar wegdrukt, maar haar verhaal hier kwijt kunnen is misschien al heel wat. Misschien inderdaad een optie of ze met haar gevoelens kan leren om te gaan de komende tijd, ze kan altijd nog met hem erover praten. Ik denk dat hij ook wel zal begrijpen dat het voor haar niet altijd even makkelijk is.
maandag 3 december 2007 om 23:44
Misschien moet je er juist op vrijdagavond al heen ; kan jij vrijdagavond jouw v erhaal al doen als zij op bed ligt en heb je paps voor jezelf ....... zaterdagmorgen kun je eventueel uitslapen zodat pa en dochter ook het rijk alleen hebben ............ nu kom je op zaterdag en wil je eigenlijk ook zijn onverdeelde aandacht .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 3 december 2007 om 23:54
Ik snap juist niet zo goed waarom je als volwassene er ook bij moet zijn als zo'n kind maar eens in de twee weken komt. Begrijp me niet verkeerd, ik snap heus dat je je vriend wil zien, maar als je er bij jezelf al zo'n moeite mee hebt, waarom dan niet gewoon dat weekend helemaal niet gaan?
Dat kind heeft gewoon recht op haar papa, simple as that. Het is maar eens in de twee weken, dat is echt niks. Laat ik het zo zeggen: ik zou gek worden als ik mijn zoon zo weinig zou zien. Ik vind het eerlijk gezegd niet zo netjes om dat korte tijdsbestek op te eisen, want hoe je het ook wendt of keert, alle aandacht die hij aan jou besteed kan hij niet aan haar besteden.
Maar goed, ik snap dat mijn mening niet zo gangbaar is en dat new lovers elkaar willen zien. Ik snap alleen niet waarom dat uitgerekend in dezelfde tijd als het kind moet. Geen aanval op TO verder, ik lees echt wel dat ze zelf moeite heeft met haar gevoelens. Maar dat is in mijn ogen wel terecht en de oplossing lijkt mij dan om een andere verdeling van de tijd te gaan bedenken. Zij heeft nu eenmaal meer recht op aandacht, ze is 4 en het is haar papa. Beetje krom om háár te gaan corrigeren als ze er bijvoorbeeld doorheen praat, zoals door iemand gezegd werd. Het is immers háár tijd die door TO "ingepikt" wordt, en niet andersom.
Dat kind heeft gewoon recht op haar papa, simple as that. Het is maar eens in de twee weken, dat is echt niks. Laat ik het zo zeggen: ik zou gek worden als ik mijn zoon zo weinig zou zien. Ik vind het eerlijk gezegd niet zo netjes om dat korte tijdsbestek op te eisen, want hoe je het ook wendt of keert, alle aandacht die hij aan jou besteed kan hij niet aan haar besteden.
Maar goed, ik snap dat mijn mening niet zo gangbaar is en dat new lovers elkaar willen zien. Ik snap alleen niet waarom dat uitgerekend in dezelfde tijd als het kind moet. Geen aanval op TO verder, ik lees echt wel dat ze zelf moeite heeft met haar gevoelens. Maar dat is in mijn ogen wel terecht en de oplossing lijkt mij dan om een andere verdeling van de tijd te gaan bedenken. Zij heeft nu eenmaal meer recht op aandacht, ze is 4 en het is haar papa. Beetje krom om háár te gaan corrigeren als ze er bijvoorbeeld doorheen praat, zoals door iemand gezegd werd. Het is immers háár tijd die door TO "ingepikt" wordt, en niet andersom.
Am Yisrael Chai!
dinsdag 4 december 2007 om 00:02
dinsdag 4 december 2007 om 00:43
Op zich vind ik het leuk als je een kind van vier gaat leren ergens niet doorheen te gaan praten. Maarrrr........ is dat in deze situatie van belang??? Daar gaat het toch niet over? Ik vind deze reactie een beetje raar...
TO, ik vind het goed hoe helder je je eigen gevoelens bekijkt. Ik zou zeggen laat het daarbij en hou daarbij het belang van het meisje in het oog. Als volwassene kan je je gevoel nl wel relativeren.
k denk dat iets in de richting van fashionvictims oplossing een goede is (die mening vind ik overigens niet afwijkend)
Beschouw het iig als het weekend van het kind. Jij komt daarbij, als nr 2.
Een kind van vier is nog bestklein, heeft recht op papa en ook recht zich als klein kind te gedragen, want dat is het namelijk. Laat dat gewoon zoals het is. .
TO, ik vind het goed hoe helder je je eigen gevoelens bekijkt. Ik zou zeggen laat het daarbij en hou daarbij het belang van het meisje in het oog. Als volwassene kan je je gevoel nl wel relativeren.
k denk dat iets in de richting van fashionvictims oplossing een goede is (die mening vind ik overigens niet afwijkend)
Beschouw het iig als het weekend van het kind. Jij komt daarbij, als nr 2.
Een kind van vier is nog bestklein, heeft recht op papa en ook recht zich als klein kind te gedragen, want dat is het namelijk. Laat dat gewoon zoals het is. .
dinsdag 4 december 2007 om 02:38
Dat zal dan een fijne relatie worden, 1 weekend in de 2 weken.
Tot wanneer? Tot dochtertje 18 jaar is? Ja, zo kan je echt wat opbouwen. Eens in de twee weken is als relatie wel genoeg hoor.
Als TO dat niet wil, of papa wil dat niet, kan papa beter gewoon wachten met een nieuwe relatie aangaan tot dochtertje 18 is. Dat kind heeft gewoon recht op haar papa, simple as that.
dinsdag 4 december 2007 om 06:42
Ik geloof dat je, wat mij betreft, wel gelijk hebt. Ik draaide het even om: dochter woont bij ex, ik zie haar twee weekenden per maand en ik heb een (nieuwe) vriend.
Hmmmm, ik geloof dat de weekenden dat ze bij mij zou zijn, nieuwe vriend een 'verbod' op mijn huis zou krijgen. Ik zou haar zo ongelooflijk, verschrikkelijk enorm missen, dat ik me dat weekend niet mijn aandacht zou willen delen. Dochters aandacht trouwens ook niet
dinsdag 4 december 2007 om 06:45
Hangt er maar helemaal net van af waar je prioriteiten liggen, hè?:
[...]
Dat zal dan een fijne relatie worden, 1 weekend in de 2 weken.
Tot wanneer? Tot dochtertje 18 jaar is? Ja, zo kan je echt wat opbouwen. Eens in de twee weken is als relatie wel genoeg hoor.
Als TO dat niet wil, of papa wil dat niet, kan papa beter gewoon wachten met een nieuwe relatie aangaan tot dochtertje 18 is. Dat kind heeft gewoon recht op haar papa, simple as that.
dinsdag 4 december 2007 om 07:02
Zo'n 6 jaar geleden zat ik als vader ook in zo'n situatie als ik mijn kinderen de zondag over de vloer had. Mijn toenmalige vriendin deed haar mond daar wel over open. En ik kan je wel vertellen, had er direct de deur uit moeten zetten.
Zij vond het maar vreemd dat mijn kinderen op nummer 1 stonden.
Zij vond het maar vreemd dat mijn kinderen op nummer 1 stonden.
dinsdag 4 december 2007 om 07:25
Inderdaad Fleur ze is niet direct de deur uit gezet. Moet wel zeggen dat ik er te lang mee heb gewacht. Kinderen blijven voor zowel een moeder als vader hun oogappel. Als je dan inderdaad eens per week ze over de vloer hebt of als de kids een weekend willen overblijven dan kies je daar als ouder voor.
Ben nu in mijn huidige relatie ook een stiefvader en ik heb er totaal geen probleem mee om op de tweede plaats te komen.
Wens Divinty echter wel veel succes met haar keuze wat betreft een leuke vent met kind of zonder.
Ben nu in mijn huidige relatie ook een stiefvader en ik heb er totaal geen probleem mee om op de tweede plaats te komen.
Wens Divinty echter wel veel succes met haar keuze wat betreft een leuke vent met kind of zonder.
dinsdag 4 december 2007 om 07:32
* Het lijkt me overigens zooooo naar om je kind(eren) maar een paar weekenden per maand te zien*
En die tweede plaats... dat denk ik zeker. Maar dan wél een eervolle tweede plaats. Misschien is dat ook wel moeilijk te begrijpen voor de partner, zeker als die zelf geen kinderen heeft. Maar eigenlijk hoeft de partner er ook niks van te begrijpen, als hij/zij er maar mee dealt (hoewel ik geen partner zou willen die er niets van zou begrijpen).
En die tweede plaats... dat denk ik zeker. Maar dan wél een eervolle tweede plaats. Misschien is dat ook wel moeilijk te begrijpen voor de partner, zeker als die zelf geen kinderen heeft. Maar eigenlijk hoeft de partner er ook niks van te begrijpen, als hij/zij er maar mee dealt (hoewel ik geen partner zou willen die er niets van zou begrijpen).
dinsdag 4 december 2007 om 07:46
Volgens mij is het ook naar, Fleur. Een van mijn mannelijke collegas is pas gescheiden en hij is er echt stuk van, natuurlijk over de scheiding zelf, maar vooral over het feit dat hij zijn kindjes niet meer elke dag ziet, ik hoor hem steeds bellen met zijn kindjes en dat is echt zooo zielig.
Ika,
Ik heb niet gezegd dat TO en haar vriend elkaar maar eens in de twee weken zouden moeten zien. Ik heb slechts gezegd dat ze een andere, slimmere verdeling van de tijd zouden kunnen bedenken waarbij TO niet in kinds vaarwater zit en zich dús niet hoeft te ergeren, en waarbij kind dus niet het gevoel heeft dat ze zich tussen papa en nieuwe vriendin in moet wurmen. Dat is toch zielig, dat dat kindje op die manier de aandacht van haar papa vraagt?
En tja, ik heb meelij met kinderen van iemand die de opmerking dat een kind recht heeft op haar papa (of mama for that matter) maar raar vindt, dus ik hoop maar dat jij geen kids hebt.
Ika,
Ik heb niet gezegd dat TO en haar vriend elkaar maar eens in de twee weken zouden moeten zien. Ik heb slechts gezegd dat ze een andere, slimmere verdeling van de tijd zouden kunnen bedenken waarbij TO niet in kinds vaarwater zit en zich dús niet hoeft te ergeren, en waarbij kind dus niet het gevoel heeft dat ze zich tussen papa en nieuwe vriendin in moet wurmen. Dat is toch zielig, dat dat kindje op die manier de aandacht van haar papa vraagt?
En tja, ik heb meelij met kinderen van iemand die de opmerking dat een kind recht heeft op haar papa (of mama for that matter) maar raar vindt, dus ik hoop maar dat jij geen kids hebt.
Am Yisrael Chai!
dinsdag 4 december 2007 om 09:30
Lijkt me best lastig, zowel weekendpappa als weekendpartner te zijn. Vijf dagen alleen, in het weekend vriendin over de vloer en eens in de twee weekenden dochter er ook bij. Feitelijk heeft hij zijn dochter dus nooit voor zichzelf alleen. Eigenlijk vind ik dat als je vindt dat jullie relatie goed is en er toekomst in zit, je dichter bij hem zou kunnen gaan wonen, om zo de druk van het weekend te halen en elkaar ook door de week te kunnen zien. Dan kunnen jullie ook eens een weekend overslaan, zodat hij dan quality-time met zijn dochter heeft. Maar ik snap dat dat wel erg ver zou gaan. Toch ligt de hoogste prioriteit bij de relatie die je vriend met zijn dochter heeft. Het is vooral van belang dat zij het leuk heeft en bij haar vader kan zijn zonder dat er een jaloerse vriendin omheen drentelt. Zorg voor een leuke tijd overdag - naar de dierentuin, de stad in en ergens warme chocomel met slagroom drinken, er valt genoeg te verzinnen - en als ze op bed ligt is er nog tijd genoeg voor een goed glas wijn en andere dingen. Verplaats je in hun situatie, hoe zou jij het vinden om je eigen kind maar twee van de veertien dagen te zien en ook nog een nieuwe relatie op te bouwen? En zeker niet over hebben met je vriend, hij zal zich al schuldig genoeg voelen naar zijn dochter toe, ik kan me voorstellen dat hij het er niet bij kan hebben als hij zich ook nog schuldig moet voelen naar jou toe. Zorg dat je wat toevoegt, en zelf niet de storende factor wordt.
dinsdag 4 december 2007 om 09:34
Ik snap best dat je de onverdeelde aandacht van je vriend wilt, altijd en wanneer jij dat wilt. Maar dat gaat ff niet he, als er een kind bij is. Dat zul je moeten leren accepteren en anders moet je er een eind aan maken.
En hoe moeilijk is het om elkaar ook door de week te zien? We wonen in NL hoor, niet in Amerika. Dus 'ver uit elkaar wonen' is relatief, het is ook een jwestie van willen en er moeite voor doen.
En hoe moeilijk is het om elkaar ook door de week te zien? We wonen in NL hoor, niet in Amerika. Dus 'ver uit elkaar wonen' is relatief, het is ook een jwestie van willen en er moeite voor doen.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
dinsdag 4 december 2007 om 09:40
Zuss,
Ja, ze is 4 en nog een klein kind maar dan wil het niet zeggen dat je als kind zomaar door grote mensen gesprekken heen mag praten. Ik heb een dochter van 5 en ik leer haar al vanaf haar 3e niet door mensen heen te praten. Dat heet opvoeding.
Aan de andere kant zeg ik wel dat als ze dat niet geleerd is je haar ook niks kwalijk kan nemen. Haar vader en haar moeder zijn degene die daar 1 lijn in moeten trekken. En TO; ik denk dat de rest je maar gewoon moet nemen zoals het is. Een kind vraagt eenmaal gewoon veel aandacht en je zal zien dat hoe ouder ze word hoe meer ze haar eigen dingetjes gaat doen, en niet persé op schoot hoeft.
Tot die tijd zou ik je gevoelens de baas blijven want idd kinderen voelen heeeel veel.
En hoe vaak je het ook noemt dat je niet tussen in wil komen en iets met je gevoelens wil doen enz enz, het feit is dat je deze gevoelens heb en dat eigenlijk niet hoort te hebben, dus wees op je hoede.
Probeer het te relativeren anders ga je er zelf aan onder door.
Ja, ze is 4 en nog een klein kind maar dan wil het niet zeggen dat je als kind zomaar door grote mensen gesprekken heen mag praten. Ik heb een dochter van 5 en ik leer haar al vanaf haar 3e niet door mensen heen te praten. Dat heet opvoeding.
Aan de andere kant zeg ik wel dat als ze dat niet geleerd is je haar ook niks kwalijk kan nemen. Haar vader en haar moeder zijn degene die daar 1 lijn in moeten trekken. En TO; ik denk dat de rest je maar gewoon moet nemen zoals het is. Een kind vraagt eenmaal gewoon veel aandacht en je zal zien dat hoe ouder ze word hoe meer ze haar eigen dingetjes gaat doen, en niet persé op schoot hoeft.
Tot die tijd zou ik je gevoelens de baas blijven want idd kinderen voelen heeeel veel.
En hoe vaak je het ook noemt dat je niet tussen in wil komen en iets met je gevoelens wil doen enz enz, het feit is dat je deze gevoelens heb en dat eigenlijk niet hoort te hebben, dus wees op je hoede.
Probeer het te relativeren anders ga je er zelf aan onder door.
dinsdag 4 december 2007 om 09:47
dinsdag 4 december 2007 om 09:56
