Kinderen
alle pijlers
Stoppen met werken/minder werken?
donderdag 10 januari 2008 om 17:55
Over ruim drie weken moet ik weer aan de slag na bijna 5 maanden zwangerschaps- en bevallingsverlof. Ik weet niet of mijn gevoelens normaal zijn, maar als ik er alleen al aan denk dat ik m'n dochter straks drie dagen in de week naar het kdv moet brengen word ik al misselijk. Het voelt helemaal niet goed.
Nu kan ik wel ouderschapsverlof aanvragen, maar dat moet bij mijn werkgever minimaal drie maanden van tevoren en daar ben ik dus veel te laat mee. Een paar weken terug had ik nog wel zin om weer te beginnen met werken maar nu het zo dichtbij komt beangstigt het idee me enorm. Het is zo jammer, want ik had een extra maand verlof opgenomen om langer van m'n baby te genieten en nu doe ik dat helemaal niet en maak me de hele dag alleen maar zorgen. Schuldgevoel dus
Nu wil ik graag weten of er hier vrouwen zijn die hebben toegegeven aan dit nare gevoel en daadwerkelijk minder zijn gaan werken of zelfs gestopt. Of is het waarschijnlijker dat ik even over de drempel moet en na een paar weken werken in zal zien dat het combineren van werk en moederschap eigenlijk heel leuk is?
Nu kan ik wel ouderschapsverlof aanvragen, maar dat moet bij mijn werkgever minimaal drie maanden van tevoren en daar ben ik dus veel te laat mee. Een paar weken terug had ik nog wel zin om weer te beginnen met werken maar nu het zo dichtbij komt beangstigt het idee me enorm. Het is zo jammer, want ik had een extra maand verlof opgenomen om langer van m'n baby te genieten en nu doe ik dat helemaal niet en maak me de hele dag alleen maar zorgen. Schuldgevoel dus
Nu wil ik graag weten of er hier vrouwen zijn die hebben toegegeven aan dit nare gevoel en daadwerkelijk minder zijn gaan werken of zelfs gestopt. Of is het waarschijnlijker dat ik even over de drempel moet en na een paar weken werken in zal zien dat het combineren van werk en moederschap eigenlijk heel leuk is?
vrijdag 11 januari 2008 om 09:36
Hallo Wyfke,
Dat je er tegenop ziet, lijkt me normaal. Ik had dat zelf in ieder geval ook. Hoe dichterbij het kwam, hoe meer ik er tegenop zag.
Maar vanaf de eerste dag dat ik op kantoor binnenstapte, vond ik het heerlijk! Al die rotgevoelens verdwenen als sneeuw voor de zon bij mij.
Ik zou het echt eerst gewoon eens aanzien, even over die drempel stappen. Dan kun je daarna altijd nog beslissen om het anders te doen toch?
Succes!
Morrie
Dat je er tegenop ziet, lijkt me normaal. Ik had dat zelf in ieder geval ook. Hoe dichterbij het kwam, hoe meer ik er tegenop zag.
Maar vanaf de eerste dag dat ik op kantoor binnenstapte, vond ik het heerlijk! Al die rotgevoelens verdwenen als sneeuw voor de zon bij mij.
Ik zou het echt eerst gewoon eens aanzien, even over die drempel stappen. Dan kun je daarna altijd nog beslissen om het anders te doen toch?
Succes!
Morrie
vrijdag 11 januari 2008 om 11:18
Bedankt voor al jullie reacties, ze helpen me enorm.
Ik zit momenteel vooral met een groot schuldgevoel. Als ik naar mijn lieve kleine meisje kijk dat het zo goed doet, vind ik het idee dat ik het straks op mijn werk weer naar m'n zin heb, terwijl zij bij het kdv is, onverteerbaar. Ook ben ik echt hypergemotiveerd om de borstvoeding in ieder geval 6 maanden te laten slagen en ik weet nu nog niet hoe het kolven zal gaan dus daar zit ik ook wel over in.
Heb het er gisteravond met mijn partner nog uitgebreid over gehad en hij stelde voor dat ik 4 uur minder ga werken als het echt niet bevalt om 3 hele dagen te werken. Dan werk ik maandag en woensdag de hele dag en vrijdag een halve dag. Dan kan ik me, als ik eenmaal weer aan het werk ben, altijd bedenken: "ik ben morgen lekker vrij".
Ik heb ook de neiging om mezelf te verdenken van "prinsessengedrag" maar mijn vriend noemt het "moederinstinct". Ach, het maakt ook niet uit toch?
Ik zit momenteel vooral met een groot schuldgevoel. Als ik naar mijn lieve kleine meisje kijk dat het zo goed doet, vind ik het idee dat ik het straks op mijn werk weer naar m'n zin heb, terwijl zij bij het kdv is, onverteerbaar. Ook ben ik echt hypergemotiveerd om de borstvoeding in ieder geval 6 maanden te laten slagen en ik weet nu nog niet hoe het kolven zal gaan dus daar zit ik ook wel over in.
Heb het er gisteravond met mijn partner nog uitgebreid over gehad en hij stelde voor dat ik 4 uur minder ga werken als het echt niet bevalt om 3 hele dagen te werken. Dan werk ik maandag en woensdag de hele dag en vrijdag een halve dag. Dan kan ik me, als ik eenmaal weer aan het werk ben, altijd bedenken: "ik ben morgen lekker vrij".
Ik heb ook de neiging om mezelf te verdenken van "prinsessengedrag" maar mijn vriend noemt het "moederinstinct". Ach, het maakt ook niet uit toch?
vrijdag 11 januari 2008 om 11:39
Ik zou daar maar nu alvast mee beginnen, zou niet wachten tot ik weer op het werk ben, is een van de redenen waarom velen op dat moment afhaken, omdat het toch niet zo lekker gaat (want: nooit geoefend). Bovendien is het handig als je al een voorraad hebt opgebouwd als je aan het werk gaat (want wat geef je je kind anders, als jij op het werk zit). En is kind al gewend om uit een fles te drinken? Is ook handig om alvast te proberen.
vrijdag 11 januari 2008 om 11:43
Tja, dat is iets dat je zelf moet ervaren. Ik vond het kolven zelf verschrikkelijk en heb het nog 1 maand volgehouden. Maar veel collega's vonden het leuk/gezellig en gingen nog máaánden kolven. Ook een kwestie van ervaren hoe het gaat.
Wat een rare opmerking, leuk en gezellig en gingen nog maanden door.
Ik vond het niet 'leuk en gezellig' (ook niet vervelend, maar wie vind kolven nou wél gezellig???). Ik deed het ook niet om het leuke en gezellige, ik deed het omdat ik het vanzelfsprekend vond, normaalste zaak van de wereld, omdat ik borstvoeding gaf. Dat ging ik niet opgeven omdat ik het niet 'leuk en gezellig' vond. Met verschonen stop je toch ook niet omdat je het niet leuk en gezellig vindt???
Wat een rare opmerking, leuk en gezellig en gingen nog maanden door.
Ik vond het niet 'leuk en gezellig' (ook niet vervelend, maar wie vind kolven nou wél gezellig???). Ik deed het ook niet om het leuke en gezellige, ik deed het omdat ik het vanzelfsprekend vond, normaalste zaak van de wereld, omdat ik borstvoeding gaf. Dat ging ik niet opgeven omdat ik het niet 'leuk en gezellig' vond. Met verschonen stop je toch ook niet omdat je het niet leuk en gezellig vindt???
vrijdag 11 januari 2008 om 13:32
He Wyfke, ik begrijp je gevoel heel goed en vind het absoluut geen 'prinsessengedrag'. Ik heb mijn werk altijd leuk gevonden en haalde er voldoening uit. Zat er over te denken wat ik verder wilde ontwikkelen binnen mijn werk, studie erbij, enz. Nu ben ik 35 weken zwanger en heb ik besloten te stoppen met werken.
Was ook een verrassing voor mijzelf! Maar vanaf dat ik wist dat ik zwanger was, veranderde mijn gevoel radicaal. Ik moest er ook niet aan denken om ons kleine kindje 'weg te brengen'. Dit is puur gevoelsmatig, want ik weet verstandelijk echt wel dat veel kinderen het hartstikke leuk en goed hebben op een kdv of bij een gastouder. Maar voor mij gaat het ontzettend tegen mijn gevoel in. In de zomervakantie hebben vriend en ik er uitgebreid over gepraat, en de afgelopen maanden hebben we mijn salaris gespaard, om te kijken of we van zijn salaris rond konden komen. Dit lukte, dus nu is de kogel door de kerk. En voor mij voelt het als een opluchting!
Ik heb wel het geluk dat ik in een werkveld werk waar ik relatief makkelijk een nieuwe baan kan vinden. Dus als ik na een half jaar/jaar zoiets heb van, laat mij waar weer werken, kan ik altijd weer een nieuwe baan zoeken. Ik doe het dus andersom, ik probeer niet eerst weer te werken om te kijken hoe dat gaat, maar ik stop met werken en kijk hoe dat gaat. Maar zoals anderen al zeggen, dit moet financieel wel kunnen. Het belangrijkste vind ik dat jullie je goed voelen bij wat je beslist. Ik ben altijd erg van je gevoel volgen, dat zou ik je dan ook echt aanraden! Je moet er niet doodongelukkig van worden om weer te gaan werken, zeker als dat niet hoeft. Sterkte met je beslissing, het is niet makkelijk, hopelijk kom je er goed uit! Enne, wat je ook beslist, geniet in ieder geval nog van de komende 3 weken, ook zonde als dat minder leuk wordt door eventueel gepieker!!
Was ook een verrassing voor mijzelf! Maar vanaf dat ik wist dat ik zwanger was, veranderde mijn gevoel radicaal. Ik moest er ook niet aan denken om ons kleine kindje 'weg te brengen'. Dit is puur gevoelsmatig, want ik weet verstandelijk echt wel dat veel kinderen het hartstikke leuk en goed hebben op een kdv of bij een gastouder. Maar voor mij gaat het ontzettend tegen mijn gevoel in. In de zomervakantie hebben vriend en ik er uitgebreid over gepraat, en de afgelopen maanden hebben we mijn salaris gespaard, om te kijken of we van zijn salaris rond konden komen. Dit lukte, dus nu is de kogel door de kerk. En voor mij voelt het als een opluchting!
Ik heb wel het geluk dat ik in een werkveld werk waar ik relatief makkelijk een nieuwe baan kan vinden. Dus als ik na een half jaar/jaar zoiets heb van, laat mij waar weer werken, kan ik altijd weer een nieuwe baan zoeken. Ik doe het dus andersom, ik probeer niet eerst weer te werken om te kijken hoe dat gaat, maar ik stop met werken en kijk hoe dat gaat. Maar zoals anderen al zeggen, dit moet financieel wel kunnen. Het belangrijkste vind ik dat jullie je goed voelen bij wat je beslist. Ik ben altijd erg van je gevoel volgen, dat zou ik je dan ook echt aanraden! Je moet er niet doodongelukkig van worden om weer te gaan werken, zeker als dat niet hoeft. Sterkte met je beslissing, het is niet makkelijk, hopelijk kom je er goed uit! Enne, wat je ook beslist, geniet in ieder geval nog van de komende 3 weken, ook zonde als dat minder leuk wordt door eventueel gepieker!!
vrijdag 11 januari 2008 om 14:00
Fleurtje, wat ben je weer lekker bezig om op woorden te vangen. Dat BV normaal en vanzelfsprekend is (en kolven dus ook) staat buiten kijf.
Maar goed, ik zal het uitleggen...
'Leuk' en 'gezellig' zijn de exacte woorden van mijn collega's. Gezamenlijk kolven in 1 kolfruimte was blijkbaar een leuke en gezellige bezigheid, waardoor ze nog heel lang doorgingen.
Het BV-en ging bij mij geweldig. Het kolven ging bij mij niet (ook al ben ik begonnen met kolven toen mijn dochter 2 weken oud was). Ik kolfde 4x per dag 1 à 1,5 uur om genoeg te krijgen. Dat brak me fysiek en mentaal op, er kwam bijna niets uit. Ik vond er dus helemaal niets leuks en gezelligs aan.
Clear?
Maar goed, ik zal het uitleggen...
'Leuk' en 'gezellig' zijn de exacte woorden van mijn collega's. Gezamenlijk kolven in 1 kolfruimte was blijkbaar een leuke en gezellige bezigheid, waardoor ze nog heel lang doorgingen.
Het BV-en ging bij mij geweldig. Het kolven ging bij mij niet (ook al ben ik begonnen met kolven toen mijn dochter 2 weken oud was). Ik kolfde 4x per dag 1 à 1,5 uur om genoeg te krijgen. Dat brak me fysiek en mentaal op, er kwam bijna niets uit. Ik vond er dus helemaal niets leuks en gezelligs aan.
Clear?
What matters most is how you see yourself
vrijdag 11 januari 2008 om 14:07
Wyfke, kan je je het financieel permiteren om te stoppen met werken? Hoe makkelijk is het in de branche waarin je werkt om, wanneer je wel weer wilt gaan werken een nieuwe baan te vinden?
Als je vriend genoeg verdient om het hele gezin te onderhouden en je hebt niet de enige passende baan voor je in een omtrek van 100 km dan zou ik een paar weken aankijken hoe het gaat om je kindje naar het kdv te brengen. Mocht het niet gaan dan zeg je je baan toch op.
Als je vriend genoeg verdient om het hele gezin te onderhouden en je hebt niet de enige passende baan voor je in een omtrek van 100 km dan zou ik een paar weken aankijken hoe het gaat om je kindje naar het kdv te brengen. Mocht het niet gaan dan zeg je je baan toch op.
vrijdag 11 januari 2008 om 14:08
Opzich is het wel clear hoor Jane. Alleen vat ik de woorden leuk en gezellig nog steeds niet; volgens mij is het daar ook niet voor bedoeld. Maar goed, dat wisten je collega's misschien niet.
Ik kan me voorstellen dat zo vaak en zo lang kolven op een dag je kan opbreken. Het is dan idd ieder voor zich of je ermee door wilt gaan of niet.
Maar de gezelligheid van het gezamelijk kolven (moet er niet aan denken, trouwens), zou voor mij geen reden zijn om er mee door te gaan en vice versa.
Ik kan me voorstellen dat zo vaak en zo lang kolven op een dag je kan opbreken. Het is dan idd ieder voor zich of je ermee door wilt gaan of niet.
Maar de gezelligheid van het gezamelijk kolven (moet er niet aan denken, trouwens), zou voor mij geen reden zijn om er mee door te gaan en vice versa.
vrijdag 11 januari 2008 om 14:20
wees blij dat ji jhet op je werk naar je zin hebt, als je het daar ook nog eens een keer niet leuk zou vinden, wordt het wel heel lastig om vol te houden, maar met leuk werk gaat dat al een stuk beter en je dochter vindt het waarschijnlijk prima op het kdv. Werken en kovlen is vaak prima te combineren, als je je maar er op voorbereid en goed lang van te voren begint en je kindje aan een flesje went.
vrijdag 11 januari 2008 om 14:23
Mag ik het eens omdraaien,
" blijf thuis. werken kan altijd nog!!"
Je hebt maar een keer de kans om dit kind op te zien groeien hoor,
het gaat echt snel. Ik ben ook gestopt en heb er nooit spijt van gehad, al moesten we financieel een stapje terug doen.
Ik heb erg sterk het gevoel dat mijn kind mij ook echt nodig heeft, het is bijna het recht van het kind als je de keuze maakt hem/haar geboren te laten worden.
Een werkende moeder heeft het volgens mij ook makkelijker dan een die thuis blijft. " Lekker even weg/ontspannen etc." Argumenten die ik vaak hoor.
Neem je je verantwoording dan wel?
Wyfke, volg je hart, en durf ook de keuze te maken (even) te stoppen als je daar een instinctief gevoel over hebt!
Oke, mijn thuisblijf-kind is wakker geworden...;)
" blijf thuis. werken kan altijd nog!!"
Je hebt maar een keer de kans om dit kind op te zien groeien hoor,
het gaat echt snel. Ik ben ook gestopt en heb er nooit spijt van gehad, al moesten we financieel een stapje terug doen.
Ik heb erg sterk het gevoel dat mijn kind mij ook echt nodig heeft, het is bijna het recht van het kind als je de keuze maakt hem/haar geboren te laten worden.
Een werkende moeder heeft het volgens mij ook makkelijker dan een die thuis blijft. " Lekker even weg/ontspannen etc." Argumenten die ik vaak hoor.
Neem je je verantwoording dan wel?
Wyfke, volg je hart, en durf ook de keuze te maken (even) te stoppen als je daar een instinctief gevoel over hebt!
Oke, mijn thuisblijf-kind is wakker geworden...;)
vrijdag 11 januari 2008 om 14:46
Dit is een onderwerp dat me ook erg bezighoudt. Mijn dochtertje is inmiddels 13 maanden en nog steeds heb ik momenten dat ik de combinatie werken en zorgen erg moeilijk vind. Ik vind haar zo leuk dat ik wel elk moment naar haar wil kijken en bij haar wil zijn en absoluut niks missen.
Vooral mijn moeder die me constant een schuldgevoel aan staat te praten wil niet echt helpen. Aan de andere kant kijk ik terug naar mijn jeugd en vraag ik me af of ik het echt als zoveel fijner en beter heb gevonden dat die van mij altijd thuis was. Zeker als ik nu terug kijk en zie dat die echt ontevreden was met het thuis zitten.
Ik denk dat het belangrijkste is dat wanneer je thuis bent, je ook echt aandacht besteedt aan je kindje en de dingen die er nog bijkomen maar even naar een ander tijdstip verschuift.
Aan de andere kant zou ik graag zoveel meer tijd met mijn kindje door willen brengen en ben ik regelmatig het geren en gedoe helemaal zat om alles te regelen. Oplossing voor mij is om meer prioriteiten te stellen en alleen de dingen te doen die ik echt belangrijk vind. Het helpt ook om samen met mijn partner afspraken te maken over wie wat doet. We hebben echt een haal en breng schema zodat dat soort zaken evenredig verdeeld is en ik zie ook echt dat hij geniet van dit soort dingen. We verchten soms wie haar op mag gaan halen!! Vinden we zo leuk! We hebben een familiekalender ophangen en op zondag spreken we door wie wat doet en wie wat wil.
Ik ken je gevoel helemaal en ik hou ook zielsveel van mijn kleine lieve meid, maar stoppen met werken is volgensmij niet de oplossing. Zet je schuldgevoel opzij, dat hebben alle werkende moeders, stel prioriteiten en maak goede afspraken met je partner is mijn advies.
Aan de andere kant, als je bewust stopt of minder gaat werken heb je van mij ook alle respect, je hebt maar een leven en daarin moet je zelf de keuze maken wat je ermee doet. Maarrrr, laat je vooral niet gek maken door types als mijn moedertje die proberen je een schuldgevoel aanpraten. Ik ben ook elke keer chagrijnig als ik daar weer steken onder water heb gehad!!
Vooral mijn moeder die me constant een schuldgevoel aan staat te praten wil niet echt helpen. Aan de andere kant kijk ik terug naar mijn jeugd en vraag ik me af of ik het echt als zoveel fijner en beter heb gevonden dat die van mij altijd thuis was. Zeker als ik nu terug kijk en zie dat die echt ontevreden was met het thuis zitten.
Ik denk dat het belangrijkste is dat wanneer je thuis bent, je ook echt aandacht besteedt aan je kindje en de dingen die er nog bijkomen maar even naar een ander tijdstip verschuift.
Aan de andere kant zou ik graag zoveel meer tijd met mijn kindje door willen brengen en ben ik regelmatig het geren en gedoe helemaal zat om alles te regelen. Oplossing voor mij is om meer prioriteiten te stellen en alleen de dingen te doen die ik echt belangrijk vind. Het helpt ook om samen met mijn partner afspraken te maken over wie wat doet. We hebben echt een haal en breng schema zodat dat soort zaken evenredig verdeeld is en ik zie ook echt dat hij geniet van dit soort dingen. We verchten soms wie haar op mag gaan halen!! Vinden we zo leuk! We hebben een familiekalender ophangen en op zondag spreken we door wie wat doet en wie wat wil.
Ik ken je gevoel helemaal en ik hou ook zielsveel van mijn kleine lieve meid, maar stoppen met werken is volgensmij niet de oplossing. Zet je schuldgevoel opzij, dat hebben alle werkende moeders, stel prioriteiten en maak goede afspraken met je partner is mijn advies.
Aan de andere kant, als je bewust stopt of minder gaat werken heb je van mij ook alle respect, je hebt maar een leven en daarin moet je zelf de keuze maken wat je ermee doet. Maarrrr, laat je vooral niet gek maken door types als mijn moedertje die proberen je een schuldgevoel aanpraten. Ik ben ook elke keer chagrijnig als ik daar weer steken onder water heb gehad!!
vrijdag 11 januari 2008 om 14:50
Mijn kind wordt mij niet zat hoor, zo'n leuke moeder die er altijd is, om mee te spelen, te knutselen en naar het strand en de kinderboerderij te gaan...
En wat betreft mijn man, die neemt, in onderling overleg de verantwoording om geld te verdienen en in een bestaan te voorzien. Wat mij betreft had hij ook een paar dagen thuis kunnen zijn en ik werken. maar dat hebben we, samen niet zo besloten..
En ik vind het jammer dat je zo misselijk wordt, fleurtje, ben je soms zwanger?
En wat betreft mijn man, die neemt, in onderling overleg de verantwoording om geld te verdienen en in een bestaan te voorzien. Wat mij betreft had hij ook een paar dagen thuis kunnen zijn en ik werken. maar dat hebben we, samen niet zo besloten..
En ik vind het jammer dat je zo misselijk wordt, fleurtje, ben je soms zwanger?
vrijdag 11 januari 2008 om 15:13
Nu vind je kind het nog leuk, maar denk je dat kind het over een paar jaar nog zo leuk vindt? En dan bedoel ik echt de basisschool-leeftijd? Of ben je dan wel weer van plan te gaan werken? (had er niet aan moeten denken dat mijn moeder er de hele dag was)
En als je de hele dag thuis bent, zijn er nog andere kinderen om mee te spelen? Vind ik persoonlijk nl erg belangrijk.
En als je de hele dag thuis bent, zijn er nog andere kinderen om mee te spelen? Vind ik persoonlijk nl erg belangrijk.
vrijdag 11 januari 2008 om 15:32
Mijn zus, die ook thuis is, heeft 2 zoons, een 13 uur jonger dan die van mij en een van 3..die geregeld samen spelen. Bovendien gaat mijn zoon met 2 jaar naar de peuterspeelzaal, dat vind ik net zo belangrijk als jij.
Mijn keus was in 1e instantie ook te blijven werken, maar door omstandigheden (slechte start bij geboorte en niet minder dan 28 uur mogen werken,) heb ik destijds besloten te stoppen, geheel om te kijken of het zou bevallen.
En daarmee en gedurende de laatste 1,5 jaar is mijn mening bepaald.
Dus ik kan ook begrijpen dat iemand ervoor kiest om haar eigen ontwikkeling/carriere etc. te blijven volgen.
Ik loop ook wel eens tegen de muren op, denk je echt dat het alleen maar leuk voor me is, nee, maar momenteel zou ik niet anders willen.
En wat betreft het weer gaan werken, komt tijd komt raad.
Mijn keus was in 1e instantie ook te blijven werken, maar door omstandigheden (slechte start bij geboorte en niet minder dan 28 uur mogen werken,) heb ik destijds besloten te stoppen, geheel om te kijken of het zou bevallen.
En daarmee en gedurende de laatste 1,5 jaar is mijn mening bepaald.
Dus ik kan ook begrijpen dat iemand ervoor kiest om haar eigen ontwikkeling/carriere etc. te blijven volgen.
Ik loop ook wel eens tegen de muren op, denk je echt dat het alleen maar leuk voor me is, nee, maar momenteel zou ik niet anders willen.
En wat betreft het weer gaan werken, komt tijd komt raad.
vrijdag 11 januari 2008 om 15:35
vrijdag 11 januari 2008 om 15:35
En wat betreft het thuis zijn van je moeder gedurende je basis school-tijd.
Ik weet niet beter of ze was er, wat ik, zeker nu bezien, toch altijd erg fijn vond.
Je zit toch de hele dag op school. en als je thuis komt is er iemand, en daarna ga je spelen met vriendinnen. Ik snap niet dat je dat juist vervelend vond?
Ik weet niet beter of ze was er, wat ik, zeker nu bezien, toch altijd erg fijn vond.
Je zit toch de hele dag op school. en als je thuis komt is er iemand, en daarna ga je spelen met vriendinnen. Ik snap niet dat je dat juist vervelend vond?
