Kinderen
alle pijlers
Strijd met dochter van 10
maandag 15 februari 2021 om 17:30
Dag allemaal,
Ik heb een dochter van 10 jaar, en de laatste tijd is ze altijd boos op mij of hebben we ruzie.
Ik weet dat de puberteit aankomt en dat dat een rol kan spelen, maar ik wil hierin mijn eigen stuk niet uit het oog verliezen. Dus graag tips van ouders van (pre)pubers rond loslaten en uit de strijd blijven
.
Een aantal voorbeelden:
- ik ga ze vandaag halen op een sportactiviteit. We waren met de fiets. Ze is moe en begint te zeuren dat ze niet meer kan, dat ze wil stappen naast de fiets,... ik reageer hier (te) hard op, want ik vind het belangrijk dat ze doorzettingsvermogen krijgt en niet afhaakt bij de eerste ‘moeilijkheid’. Situatie escaleert, we stappen dan maar naar huis. Maar ik ben dus eigenlijk best wel geirriteerd door dat flauw gedoe. Ik zit nu even op de slaapkamer om tot rust te komen.
- ze slaapt slecht geeft ze zelf aan. Gisteren lag ze in de vooravond in bed - dons op haar, licht uit - op de tablet. Ik heb aangegeven dat dat geen goed idee is ivm het slecht slapen, dat ze beter beneden in de zetel op de tablet zit. Resultaat een boze dochter die op haar bed blijft mokken
- ze is aan het spelen met haar broer. Hij zegt tot 3 keer toe dat ze moet stoppen, ze doet gewoon verder. Ik spreek haar er rustig over aan - ze ontploft.
En dit is nog maar van de laatste paar dagen. Alles is reden om boos te zijn, als ik niet doe of zeg wat ze wil, als ik om 19u56 zeg dat ze moet gaan slapen want dan is het nog geen 20u,...
Ze is de laatste tijd ook erg jaloers op haar broertje van 8. Hij heeft het wat moeilijker op school en dat vraagt dus veel aandacht. Bij haar gaat het vlot. Maar ze is dus ontevreden dat hij zoveel aandacht krijgt. Wat ze dan wel even vergeet is dat ik élke avond met haar een spel speel terwijl de broer in bed ligt.
Ik merk dat ik minder en minder geduld heb. Dit komt de sfeer in huis ook echt niet ten goede. Ik voel mij ook niet gesteund door mijn partner, als ik hem iets vertel krijg ik als reactie steeds weer ‘ach jullie beiden’. Ik voel mij dus precies een kind dat ruzie maakt met broer/zus.
Ik wil dit graag veranderen want vind het echt niet fijn. Ik ben al vaak met haar in gesprek gegaan, ook gevraagd om te zeggen wat haar tegenstaat,... ik had mij vandaag écht voorgenomen om goedgezind te zijn, rustig te blijven,... maar binnen de 10 minuten was het al mis.
Ik ben zelf ook niet de meest geduldige mama, daar ben ik mij van bewust. Dus ik zoek vooral naar: hoe geduldiger zijn, hoe meer dingen gewoon laten gebeuren,...
Alvast bedankt!
PS: ze is net naar hier gekomen om erover te praten. Heb haar heel veel erkenning gegeven en gezegd hoe knap ik het vond dat ze zelf naar mij toe kwam. Ook uitgelegd waarom ik zo geirriteerd was en waarom ik doorzettingsvermogen belangrijk vind. Ik heb het wat moeilijk met haar reactie - die er op neerkwam van het een volgende keer gewoon niet te proberen - maar ik hoop dat ik toch een beetje tot haar doorgedrongen ben.
Ik heb een dochter van 10 jaar, en de laatste tijd is ze altijd boos op mij of hebben we ruzie.
Ik weet dat de puberteit aankomt en dat dat een rol kan spelen, maar ik wil hierin mijn eigen stuk niet uit het oog verliezen. Dus graag tips van ouders van (pre)pubers rond loslaten en uit de strijd blijven
.Een aantal voorbeelden:
- ik ga ze vandaag halen op een sportactiviteit. We waren met de fiets. Ze is moe en begint te zeuren dat ze niet meer kan, dat ze wil stappen naast de fiets,... ik reageer hier (te) hard op, want ik vind het belangrijk dat ze doorzettingsvermogen krijgt en niet afhaakt bij de eerste ‘moeilijkheid’. Situatie escaleert, we stappen dan maar naar huis. Maar ik ben dus eigenlijk best wel geirriteerd door dat flauw gedoe. Ik zit nu even op de slaapkamer om tot rust te komen.
- ze slaapt slecht geeft ze zelf aan. Gisteren lag ze in de vooravond in bed - dons op haar, licht uit - op de tablet. Ik heb aangegeven dat dat geen goed idee is ivm het slecht slapen, dat ze beter beneden in de zetel op de tablet zit. Resultaat een boze dochter die op haar bed blijft mokken
- ze is aan het spelen met haar broer. Hij zegt tot 3 keer toe dat ze moet stoppen, ze doet gewoon verder. Ik spreek haar er rustig over aan - ze ontploft.
En dit is nog maar van de laatste paar dagen. Alles is reden om boos te zijn, als ik niet doe of zeg wat ze wil, als ik om 19u56 zeg dat ze moet gaan slapen want dan is het nog geen 20u,...
Ze is de laatste tijd ook erg jaloers op haar broertje van 8. Hij heeft het wat moeilijker op school en dat vraagt dus veel aandacht. Bij haar gaat het vlot. Maar ze is dus ontevreden dat hij zoveel aandacht krijgt. Wat ze dan wel even vergeet is dat ik élke avond met haar een spel speel terwijl de broer in bed ligt.
Ik merk dat ik minder en minder geduld heb. Dit komt de sfeer in huis ook echt niet ten goede. Ik voel mij ook niet gesteund door mijn partner, als ik hem iets vertel krijg ik als reactie steeds weer ‘ach jullie beiden’. Ik voel mij dus precies een kind dat ruzie maakt met broer/zus.
Ik wil dit graag veranderen want vind het echt niet fijn. Ik ben al vaak met haar in gesprek gegaan, ook gevraagd om te zeggen wat haar tegenstaat,... ik had mij vandaag écht voorgenomen om goedgezind te zijn, rustig te blijven,... maar binnen de 10 minuten was het al mis.
Ik ben zelf ook niet de meest geduldige mama, daar ben ik mij van bewust. Dus ik zoek vooral naar: hoe geduldiger zijn, hoe meer dingen gewoon laten gebeuren,...
Alvast bedankt!
PS: ze is net naar hier gekomen om erover te praten. Heb haar heel veel erkenning gegeven en gezegd hoe knap ik het vond dat ze zelf naar mij toe kwam. Ook uitgelegd waarom ik zo geirriteerd was en waarom ik doorzettingsvermogen belangrijk vind. Ik heb het wat moeilijk met haar reactie - die er op neerkwam van het een volgende keer gewoon niet te proberen - maar ik hoop dat ik toch een beetje tot haar doorgedrongen ben.
maandag 15 februari 2021 om 20:10
maandag 15 februari 2021 om 20:11
Dit. Ik heb de indruk dat je heel strak bent vanwege een bepaald principe en veel minder vanuit het moment. Dan kan ik je vertellen dat veel van die principes uitgetest gaan worden en dat je beter kunt besluiten om bij kernwaarden te blijven.Dopperfles schreef: ↑15-02-2021 17:40Laat het los. En stop je energie in een discussie die je écht de moeite waard vindt en laat de rest gaan. Zo maak het voor jezelf makkelijker en voor het gezin gezelliger.
Overigens is mijn ervaring echt dat het met 15 een stuk rustiger wordt. En dat daar tussenin alles opnieuw bestreden wordt. Hoe minder jij van onbelangrijke dingen een punt maakt, des te meer zal het de sfeer in huis ten goede komen. Zet in je hoofd bedtijd op 20.05 uur. Het scheelt maar 5 minuten. Maar dan heeft je dochter ook nooit meer een weerwoord in te brengen als het 4 minuten voor acht is. Jij kan schuiven in je hoofd, zij (nog) niet. Hoe harder je daar een punt van wil maken, hoe harder ze op die ene minuut gaat zitten.
En discussieer niet. Dingen die belangrijk zijn (pick your battles), zijn een mededeling. Geen discussiepunt. Dat heeft mij er doorheen gesleept door de puberteit met mijn kinderen. En dingen die telkens opnieuw voor strijd zorgen, zijn misschien aanleiding om je regels tegen nieuw daglicht aan te houden. Of zorg iig dat je je kinderen ook genoeg tegemoet komt. Als zij zich serieus genomen voelen, hebben ze ook meer ruimte voor de in hun ogen rare regeltjes.
maandag 15 februari 2021 om 20:12
Ik vind het ook een onzinnige waarde: doorzettingsvermogen. De mens heeft van nature sowieso doorzettingsvermogen. Geen dier dat honger heeft gaat halverwege in zijn hol liggen, die blijft heus wel besjes zoeken. Zo ook de mens. Ik zie meer mensen kapot lopen op een teveel aan doorzettingsvermogen dan aan een te weinig.
Weten wanneer je los moet laten, accepteren dat iets niet gaat zoals je wil, je eigen grenzen respecteren. Allemaal minstens zo belangrijk. Daar loopt TO nu ook tegen aan, dat loslaten en je eigen (maar ook andermans) grenzen respecteren ook belangrijk is. Helaas leren weinig mensen dat in hun kindertijd.
Weten wanneer je los moet laten, accepteren dat iets niet gaat zoals je wil, je eigen grenzen respecteren. Allemaal minstens zo belangrijk. Daar loopt TO nu ook tegen aan, dat loslaten en je eigen (maar ook andermans) grenzen respecteren ook belangrijk is. Helaas leren weinig mensen dat in hun kindertijd.
anoniem_639dcde78f69d wijzigde dit bericht op 15-02-2021 20:14
2.61% gewijzigd
maandag 15 februari 2021 om 20:13
Eigenlijk ook logisch, bij daglicht buiten is er immers ook geen sprake van blauw licht, maar gewoon licht. En het is het daglicht houdt de aanmaak van het slaaphormoon, melatonine tegen. Het gebruik van schermpjes schijnt dat ook te doen.Parella schreef: ↑15-02-2021 20:07Dat dacht men heel lang, dat blauw licht (wat schermen afgeven) voor het slapen slecht is voor je slaap. Er is nu ook onderzoek dat aantoont dat het niet uitmaakt.
https://www.manchester.ac.uk/discover/n ... the-blues/
maandag 15 februari 2021 om 20:16
Je kunt beter jezelf comfortabel en relaxt voelen dan een hoop stress ervaren en vroeg het licht uit moeten doen. Als je met rust gelaten wordt om op je eigen tempo lekker weg te soezen op je eigen manier en in je eigen kamer, dan haal je kwalitatief wellicht veel meer slaap en rust dan wanneer je het gevoel hebt te worden opgejaagd en verplicht in de gezinsruimte te moeten zitten terwijl je lekker ergens bij weg wil kunnen zwijmelen.
maandag 15 februari 2021 om 20:17
Tuurlijk joh.redbulletje schreef: ↑15-02-2021 20:16Je kunt beter jezelf comfortabel en relaxt voelen dan een hoop stress ervaren en vroeg het licht uit moeten doen. Als je met rust gelaten wordt om op je eigen tempo lekker weg te soezen op je eigen manier en in je eigen kamer, dan haal je kwalitatief wellicht veel meer slaap en rust dan wanneer je het gevoel hebt te worden opgejaagd en verplicht in de gezinsruimte te moeten zitten terwijl je lekker ergens bij weg wil kunnen zwijmelen.
Gewoon een 10 jarige met onvolgroeide hersenen zelf zulke keuzes laten maken en dat dan ook blijven laten doen als niet werkt.
maandag 15 februari 2021 om 20:19
Ja precies! Punt is dat kinderen (en dat behouden ze nog tot op hoge leeftijd) in het nu leven, en niet denken aan de consequenties, want die zijn voor later. En dat is de manier waarop ze beslissingen nemen. Als je dat aan hen zelf overlaat, krijg je chronisch vermoeide kinderen die op school niet meer mee kunnen komen.Luci_Mster2 schreef: ↑15-02-2021 20:17Tuurlijk joh.
Gewoon een 10 jarige met onvolgroeide hersenen zelf zulke keuzes laten maken en dat dan ook blijven laten doen als niet werkt.
maandag 15 februari 2021 om 20:23
iones schreef: ↑15-02-2021 20:19Ja precies! Punt is dat kinderen (en dat behouden ze nog tot op hoge leeftijd) in het nu leven, en niet denken aan de consequenties, want die zijn voor later. En dat is de manier waarop ze beslissingen nemen. Als je dat aan hen zelf overlaat, krijg je chronisch vermoeide kinderen die op school niet meer mee kunnen komen.
Of niet, er zijn er best die na en tijdje snappen dat dat licht op tijd uit moet om morgen op tijd te kunnen zijn.
Die prima gedijen bij wat eigen regie.
maandag 15 februari 2021 om 20:26
Nog even over het slapengaan:
De discussie over de tablet in bed was in de vooravond, rond 18u. Vlak voor het slapengaan is het sowieso niet de bedoeling dat ze op de tablet gaat.
Uiteraard moet ze van mij niet SLAPEN om 20u, maar wel naar boven om rustig te worden in bed. Regelmatig leest ze nog (ik vind ze dan terug in slaap met haar boek nog in haar handen
), en daar zeg ik nooit wat van. Als ze bijvoorbeeld tv kijkt en het programma is net afgelopen iets voor 20u zeg ik dat ze al naar boven moet (ik ga trouwens ook altijd mee), maar dan pruttelt ze tegen. Als het programma nog 5 minuutjes duurt mag ze uiteraard ook 5 minuten later naar boven. Ik ga er dus iets of wat flexibel mee om - maar voor haar werkt het alleen in één richting 
.
Het gaan slapen op zich is ook een ontspannen momentje en ben ik rustig. Sommigen hebben de indruk dat ik als een halve furie op het kind lig te gillen dat ze moet slapen.
En rond kleine broer: hij vraagt inderdaad wat meer aandacht en het evenwicht tussen beiden is niet evident te bewaken, maar ik probeer er echt aandacht voor te hebben.
Ik ga haar nu een tas warme melk geven (daar slaapt ze goed van hé), en ze naar boven doen. Op een rustige ontspannen manier, om 20u30 want het is vakantie!
De discussie over de tablet in bed was in de vooravond, rond 18u. Vlak voor het slapengaan is het sowieso niet de bedoeling dat ze op de tablet gaat.
Uiteraard moet ze van mij niet SLAPEN om 20u, maar wel naar boven om rustig te worden in bed. Regelmatig leest ze nog (ik vind ze dan terug in slaap met haar boek nog in haar handen
), en daar zeg ik nooit wat van. Als ze bijvoorbeeld tv kijkt en het programma is net afgelopen iets voor 20u zeg ik dat ze al naar boven moet (ik ga trouwens ook altijd mee), maar dan pruttelt ze tegen. Als het programma nog 5 minuutjes duurt mag ze uiteraard ook 5 minuten later naar boven. Ik ga er dus iets of wat flexibel mee om - maar voor haar werkt het alleen in één richting 
.Het gaan slapen op zich is ook een ontspannen momentje en ben ik rustig. Sommigen hebben de indruk dat ik als een halve furie op het kind lig te gillen dat ze moet slapen.
En rond kleine broer: hij vraagt inderdaad wat meer aandacht en het evenwicht tussen beiden is niet evident te bewaken, maar ik probeer er echt aandacht voor te hebben.
Ik ga haar nu een tas warme melk geven (daar slaapt ze goed van hé), en ze naar boven doen. Op een rustige ontspannen manier, om 20u30 want het is vakantie!
maandag 15 februari 2021 om 20:28
Of dat in dit geval zo is, kunnen wij niet beoordelen. Het enige wat we weten is dat het kind moe is. En dat is een signaal dat ze faalt in haar eigen regie. Maar afgaande op bovenstaande valt het misschien allemaal nog mee.
maandag 15 februari 2021 om 20:32
Of niet. De druk dat er geslapen moet worden kan groot zijn. Zo groot dat het averechts werkt.
maandag 15 februari 2021 om 20:36
maandag 15 februari 2021 om 20:48
maandag 15 februari 2021 om 20:52
Ik heb geen tampons meer nodig.
En heb ook geen last van hormonen.
Lang leve de overgang.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
maandag 15 februari 2021 om 21:33
Begrijp ik dat goed? 20.20u naar bed als 10 bent, 20.30u bij 11??
Wat ben ik blij dat wij geen strikte bedtijden hebben.
maandag 15 februari 2021 om 21:43
evenchecken schreef: ↑15-02-2021 20:26Nog even over het slapengaan:
De discussie over de tablet in bed was in de vooravond, rond 18u. Vlak voor het slapengaan is het sowieso niet de bedoeling dat ze op de tablet gaat.
Uiteraard moet ze van mij niet SLAPEN om 20u, maar wel naar boven om rustig te worden in bed. Regelmatig leest ze nog (ik vind ze dan terug in slaap met haar boek nog in haar handen
Het gaan slapen op zich is ook een ontspannen momentje en ben ik rustig. Sommigen hebben de indruk dat ik als een halve furie op het kind lig te gillen dat ze moet slapen.
En rond kleine broer: hij vraagt inderdaad wat meer aandacht en het evenwicht tussen beiden is niet evident te bewaken, maar ik probeer er echt aandacht voor te hebben.
Ik ga haar nu een tas warme melk geven (daar slaapt ze goed van hé), en ze naar boven doen. Op een rustige ontspannen manier, om 20u30 want het is vakantie!
Ehhh ja natuurlijk. Om 20.00 naar boven is om 20.00 naar boven. Niet om 19.55. Daar is ze 10 jaar voor. Ik zou dat als tienjarige ook heel irritant vinden.
maandag 15 februari 2021 om 21:53
En toch hè, het zijn net mensen maar dan in het klein. Als je als ouder niet zo moeilijk doet over 20:05 of 20:10 dan doen je kinderen mogelijk ook minder moeilijk over 19:55.
Ze kennen dan het 'moeilijk doen' niet zo goed, of zo.
maandag 15 februari 2021 om 21:59
Verschilt natuurlijk ook weer per kind.
Mijn kinderen moesten om 20 uur naar hun kamer.
Wat ze daar deden moesten ze zelf weten, maar ze hoefden niet te gaan slapen.
Alleen als ze moeite kregen met opstaan ging ik een poosje iets strikter opletten hoe laat ze gingen slapen, maar verder liet ik ze dat zelf bepalen.
Mijn avondkind ging laat slapen, mijn ochtendkind ging bijtijds slapen.
Mijn kinderen moesten om 20 uur naar hun kamer.
Wat ze daar deden moesten ze zelf weten, maar ze hoefden niet te gaan slapen.
Alleen als ze moeite kregen met opstaan ging ik een poosje iets strikter opletten hoe laat ze gingen slapen, maar verder liet ik ze dat zelf bepalen.
Mijn avondkind ging laat slapen, mijn ochtendkind ging bijtijds slapen.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
maandag 15 februari 2021 om 22:13
Weet je waarom ze tegenpruttelt als ze iets voor 20 uur naar boven moet? Omdat het voor 20 uur is. En omdat ze 10 jaar is en pas om 20 uur naar bed hoeft. En omdat jij constant focust op haar slapen. Dus wacht in het vervolg gewoon tot 20 uur, en gun je dochter die 5 minuten extra af en toe. Het is geen geven en nemen, het is gunnen en geven.evenchecken schreef: ↑15-02-2021 20:26Nog even over het slapengaan:
De discussie over de tablet in bed was in de vooravond, rond 18u. Vlak voor het slapengaan is het sowieso niet de bedoeling dat ze op de tablet gaat.
Uiteraard moet ze van mij niet SLAPEN om 20u, maar wel naar boven om rustig te worden in bed. Regelmatig leest ze nog (ik vind ze dan terug in slaap met haar boek nog in haar handen
Het gaan slapen op zich is ook een ontspannen momentje en ben ik rustig. Sommigen hebben de indruk dat ik als een halve furie op het kind lig te gillen dat ze moet slapen.
En rond kleine broer: hij vraagt inderdaad wat meer aandacht en het evenwicht tussen beiden is niet evident te bewaken, maar ik probeer er echt aandacht voor te hebben.
Ik ga haar nu een tas warme melk geven (daar slaapt ze goed van hé), en ze naar boven doen. Op een rustige ontspannen manier, om 20u30 want het is vakantie!
Hou er rekening mee dat je dochter heel goed doorheeft dat jij zo’n ding maakt van slapen, ook al doe jij rustig. Warme melk kan helpen, maar als jij dat brengt met een ‘hier dan slaap je goed’, dan leg je er druk op. En als je er druk op legt, dan heb je kans dat je beker melk averechts werkt en dat ze er juist slechter door slaapt.
Laat. Het. Los. Je dochters slaappatroon gaat niet alles oplossen. En ik krijg ook de indruk dat je het dwangmatig probeert te controleren. Of dat is omdat ze echt een slaapprobleem heeft, of dat jij dat hebt, of dat je iets zoekt om bij haar te repareren zodat zij niet in de ogen van broer te perfect is, of wat voor reden dan ook, dat weet ik niet. Maar ik weet wel (zelf ook een vrij fors slaapprobleem) dat het niet helpt als anderen (of jijzelf) zich daar Heel Erg Druk om gaan maken. Dat dat het probleem eerder verergert dan oplost.
maandag 15 februari 2021 om 22:20
Niet alleen als 10-jarige. Waarom moet je 5 minuten eerder naar bed omdat een tv programma toevallig is afgelopen? Ik snap het nu nog steeds niet en ben al heel lang geen tiener meer.
maandag 15 februari 2021 om 23:39
Ik was vroeger ook degene bij wie het allemaal aan kwam ‘waaien’. Mijn broer was chronisch zien en had moeite met mee komen. Alle aandacht ging naar hem. Dat is tot daar aan toe, maar als ik 1 niet aan de verwachting voldeed ging mijn moeder ook gelijk in de over drive.evenchecken schreef: ↑15-02-2021 17:30
PS: ze is net naar hier gekomen om erover te praten. Heb haar heel veel erkenning gegeven en gezegd hoe knap ik het vond dat ze zelf naar mij toe kwam. Ook uitgelegd waarom ik zo geirriteerd was en waarom ik doorzettingsvermogen belangrijk vind. Ik heb het wat moeilijk met haar reactie - die er op neerkwam van het een volgende keer gewoon niet te proberen - maar ik hoop dat ik toch een beetje tot haar doorgedrongen ben.
En ze deed precies als jij: passief agressief mokken op haar kamer. Als ik dan met lood in mijn schoenen (want he - een kind wil ook liever een fijne sfeer in huis) naar haar toe ging, kreeg ik nog even ingewreven wat ik allemaal ‘fout’ had gedaan. Precies dat lees ik ook in jouw verhaal en vooral van het laatste stukje (in de quote) word ik echt plaatsvervangend boos. Je geeft haar geen erkenning maar trapt nog een keer na dat ze geen doorzettingsvermogen zou hebben.
Lang verhaal kort: er is nog meer meer gebeurd maar dit is wel 1 van de redenen dat het contact met mijn ouders verbroken is.
maandag 15 februari 2021 om 23:47
evenchecken schreef: ↑15-02-2021 19:45ging over het muggenziften (bestaat dat woord ook in Nederland?).
Nee, maar ik denk dat je mierenneuken bedoelt
.
maandag 15 februari 2021 om 23:48
Nu ik dat zo lees;Steenbokje79 schreef: ↑15-02-2021 23:39Ik was vroeger ook degene bij wie het allemaal aan kwam ‘waaien’. Mijn broer was chronisch zien en had moeite met mee komen. Alle aandacht ging naar hem. Dat is tot daar aan toe, maar als ik 1 niet aan de verwachting voldeed ging mijn moeder ook gelijk in de over drive.
En ze deed precies als jij: passief agressief mokken op haar kamer. Als ik dan met lood in mijn schoenen (want he - een kind wil ook liever een fijne sfeer in huis) naar haar toe ging, kreeg ik nog even ingewreven wat ik allemaal ‘fout’ had gedaan. Precies dat lees ik ook in jouw verhaal en vooral van het laatste stukje (in de quote) word ik echt plaatsvervangend boos. Je geeft haar geen erkenning maar trapt nog een keer na dat ze geen doorzettingsvermogen zou hebben.
Lang verhaal kort: er is nog meer meer gebeurd maar dit is wel 1 van de redenen dat het contact met mijn ouders verbroken is.
Eigenlijk is het best kinderachtig om als moeder te gaan zitten mokken of der eigen slaapkamer. Omdat kind niet voldeed aan de verwachting van moeder. Zo dat kind zich schuldig voelt en dan maar door de knieën gaat.. Nee moeder moet excuses in dit geval aan dochter aanbieden, dan wel zelf excuseren voor het gedrag naar dochter omdat ze der eigen zin niet kreeg. En voortaan gewoon even met elkaar gaan praten over het gebeuren. Zo als jij dit nu neer zet, zie ik het niet anders dan boete doen en slachtoffer spelen.
Ja dan zou ik ook boos worden.
