Kinderen
alle pijlers
Strijd met dochter van 10
maandag 15 februari 2021 om 17:30
Dag allemaal,
Ik heb een dochter van 10 jaar, en de laatste tijd is ze altijd boos op mij of hebben we ruzie.
Ik weet dat de puberteit aankomt en dat dat een rol kan spelen, maar ik wil hierin mijn eigen stuk niet uit het oog verliezen. Dus graag tips van ouders van (pre)pubers rond loslaten en uit de strijd blijven
.
Een aantal voorbeelden:
- ik ga ze vandaag halen op een sportactiviteit. We waren met de fiets. Ze is moe en begint te zeuren dat ze niet meer kan, dat ze wil stappen naast de fiets,... ik reageer hier (te) hard op, want ik vind het belangrijk dat ze doorzettingsvermogen krijgt en niet afhaakt bij de eerste ‘moeilijkheid’. Situatie escaleert, we stappen dan maar naar huis. Maar ik ben dus eigenlijk best wel geirriteerd door dat flauw gedoe. Ik zit nu even op de slaapkamer om tot rust te komen.
- ze slaapt slecht geeft ze zelf aan. Gisteren lag ze in de vooravond in bed - dons op haar, licht uit - op de tablet. Ik heb aangegeven dat dat geen goed idee is ivm het slecht slapen, dat ze beter beneden in de zetel op de tablet zit. Resultaat een boze dochter die op haar bed blijft mokken
- ze is aan het spelen met haar broer. Hij zegt tot 3 keer toe dat ze moet stoppen, ze doet gewoon verder. Ik spreek haar er rustig over aan - ze ontploft.
En dit is nog maar van de laatste paar dagen. Alles is reden om boos te zijn, als ik niet doe of zeg wat ze wil, als ik om 19u56 zeg dat ze moet gaan slapen want dan is het nog geen 20u,...
Ze is de laatste tijd ook erg jaloers op haar broertje van 8. Hij heeft het wat moeilijker op school en dat vraagt dus veel aandacht. Bij haar gaat het vlot. Maar ze is dus ontevreden dat hij zoveel aandacht krijgt. Wat ze dan wel even vergeet is dat ik élke avond met haar een spel speel terwijl de broer in bed ligt.
Ik merk dat ik minder en minder geduld heb. Dit komt de sfeer in huis ook echt niet ten goede. Ik voel mij ook niet gesteund door mijn partner, als ik hem iets vertel krijg ik als reactie steeds weer ‘ach jullie beiden’. Ik voel mij dus precies een kind dat ruzie maakt met broer/zus.
Ik wil dit graag veranderen want vind het echt niet fijn. Ik ben al vaak met haar in gesprek gegaan, ook gevraagd om te zeggen wat haar tegenstaat,... ik had mij vandaag écht voorgenomen om goedgezind te zijn, rustig te blijven,... maar binnen de 10 minuten was het al mis.
Ik ben zelf ook niet de meest geduldige mama, daar ben ik mij van bewust. Dus ik zoek vooral naar: hoe geduldiger zijn, hoe meer dingen gewoon laten gebeuren,...
Alvast bedankt!
PS: ze is net naar hier gekomen om erover te praten. Heb haar heel veel erkenning gegeven en gezegd hoe knap ik het vond dat ze zelf naar mij toe kwam. Ook uitgelegd waarom ik zo geirriteerd was en waarom ik doorzettingsvermogen belangrijk vind. Ik heb het wat moeilijk met haar reactie - die er op neerkwam van het een volgende keer gewoon niet te proberen - maar ik hoop dat ik toch een beetje tot haar doorgedrongen ben.
Ik heb een dochter van 10 jaar, en de laatste tijd is ze altijd boos op mij of hebben we ruzie.
Ik weet dat de puberteit aankomt en dat dat een rol kan spelen, maar ik wil hierin mijn eigen stuk niet uit het oog verliezen. Dus graag tips van ouders van (pre)pubers rond loslaten en uit de strijd blijven
.Een aantal voorbeelden:
- ik ga ze vandaag halen op een sportactiviteit. We waren met de fiets. Ze is moe en begint te zeuren dat ze niet meer kan, dat ze wil stappen naast de fiets,... ik reageer hier (te) hard op, want ik vind het belangrijk dat ze doorzettingsvermogen krijgt en niet afhaakt bij de eerste ‘moeilijkheid’. Situatie escaleert, we stappen dan maar naar huis. Maar ik ben dus eigenlijk best wel geirriteerd door dat flauw gedoe. Ik zit nu even op de slaapkamer om tot rust te komen.
- ze slaapt slecht geeft ze zelf aan. Gisteren lag ze in de vooravond in bed - dons op haar, licht uit - op de tablet. Ik heb aangegeven dat dat geen goed idee is ivm het slecht slapen, dat ze beter beneden in de zetel op de tablet zit. Resultaat een boze dochter die op haar bed blijft mokken
- ze is aan het spelen met haar broer. Hij zegt tot 3 keer toe dat ze moet stoppen, ze doet gewoon verder. Ik spreek haar er rustig over aan - ze ontploft.
En dit is nog maar van de laatste paar dagen. Alles is reden om boos te zijn, als ik niet doe of zeg wat ze wil, als ik om 19u56 zeg dat ze moet gaan slapen want dan is het nog geen 20u,...
Ze is de laatste tijd ook erg jaloers op haar broertje van 8. Hij heeft het wat moeilijker op school en dat vraagt dus veel aandacht. Bij haar gaat het vlot. Maar ze is dus ontevreden dat hij zoveel aandacht krijgt. Wat ze dan wel even vergeet is dat ik élke avond met haar een spel speel terwijl de broer in bed ligt.
Ik merk dat ik minder en minder geduld heb. Dit komt de sfeer in huis ook echt niet ten goede. Ik voel mij ook niet gesteund door mijn partner, als ik hem iets vertel krijg ik als reactie steeds weer ‘ach jullie beiden’. Ik voel mij dus precies een kind dat ruzie maakt met broer/zus.
Ik wil dit graag veranderen want vind het echt niet fijn. Ik ben al vaak met haar in gesprek gegaan, ook gevraagd om te zeggen wat haar tegenstaat,... ik had mij vandaag écht voorgenomen om goedgezind te zijn, rustig te blijven,... maar binnen de 10 minuten was het al mis.
Ik ben zelf ook niet de meest geduldige mama, daar ben ik mij van bewust. Dus ik zoek vooral naar: hoe geduldiger zijn, hoe meer dingen gewoon laten gebeuren,...
Alvast bedankt!
PS: ze is net naar hier gekomen om erover te praten. Heb haar heel veel erkenning gegeven en gezegd hoe knap ik het vond dat ze zelf naar mij toe kwam. Ook uitgelegd waarom ik zo geirriteerd was en waarom ik doorzettingsvermogen belangrijk vind. Ik heb het wat moeilijk met haar reactie - die er op neerkwam van het een volgende keer gewoon niet te proberen - maar ik hoop dat ik toch een beetje tot haar doorgedrongen ben.
dinsdag 16 februari 2021 om 06:50
dinsdag 16 februari 2021 om 07:25
Goed dat je een topic geopend hebt en open staat voor kritiek om jullie relatie te verbeteren.
Ik zou wat minder zitten op de 5 minuten. En hoe erg is het als je niet voor 8 uur zegt dat ze naar boven moet, maar 5 over 8?
Je klinkt als iemand die er te erg bovenop zit. Laat dingen meer los en begin met dit soort kleine dingetjes.
Ik denk dat de grootste les in deze voor jou is, om te leren loslaten én haar ruimte te geven.
Ik zou wat minder zitten op de 5 minuten. En hoe erg is het als je niet voor 8 uur zegt dat ze naar boven moet, maar 5 over 8?
Je klinkt als iemand die er te erg bovenop zit. Laat dingen meer los en begin met dit soort kleine dingetjes.
Ik denk dat de grootste les in deze voor jou is, om te leren loslaten én haar ruimte te geven.
anoniem_380790 wijzigde dit bericht op 16-02-2021 07:46
2.90% gewijzigd
dinsdag 16 februari 2021 om 07:29
Precies. Ze geeft haar eigen grenzen aan en bedenkt zelf een oplossing. Lijkt me prima.Muurbloempje115 schreef: ↑15-02-2021 19:33Waarom heb je haar niet geprezen dat ze, ondanks dat ze moe was, toch een manier had bedacht om zelf thuis te komen?
Ik zou zelf hooguit kunnen balen van / mopperen over het feit dat het nu langer duurde om thuis te komen, maar in principe (ik heb ook weleens mijn dag niet) overleg ik dan of ze het goed vindt als ik wel alvast doorfiets.
dinsdag 16 februari 2021 om 09:37
Ja dat is de naar boven tijd hij leest gerust tot zo laat hij wil.
Ik snap dat gehakketak niet op tijden die ik geef?
In het weekend mag ie later en elke paar maanden gaan we 10 min omhoog.
Een vaste naar boven gaan tijd werkt hier prima.
Ik merk hier in de omgeving dat iedereen vaste naar boven tijd heeft en met 10 kan dat nog prima.
Het woord bedtijd heb ik veranderd want ik verwacht niet dat ie dan meteen gaat slapen. Kritiek om niks dus.
dinsdag 16 februari 2021 om 10:39
Ik heb de bedtijd bij beide kinderen vrij vroeg losgelaten. Bij oudste ging dat makkelijk, die ging uit zichzelf op een schappelijk tijdstip slapen. Dat was dan wel 22.00 uur toen ze 10 was. Bij jongste ben ik van de bedtijd afgestapt toen ze op een gegeven moment zes keer op een avond kwam melden dat ze nog steeds niet kon slapen. Zal wellicht iets jonger geweest zijn dan 10. Daar word je ook iebel van, dus toen heb ik het maar gelaten met de boodschap dat ik niet meer kwam instoppen na 22.30 uur. Daarna heeft ze het dus altijd zelf geregeld, en kwam het ook geregeld voor dat ze al om 21.30 ingestopt wilde worden. Inmiddels is ze 16 en de laatste tijd sluipt het erin dat ik eerder lig dan zij (23.00 uur).
De dames hebben beide een dermate pittig karakter dat strak houden vooral averechts werkt. Ik zie het dus niet zo als dat ik een slappe opvoeder ben, maar ik wil vooral in harmonie samen leven.
De dames hebben beide een dermate pittig karakter dat strak houden vooral averechts werkt. Ik zie het dus niet zo als dat ik een slappe opvoeder ben, maar ik wil vooral in harmonie samen leven.
