Kinderen
alle pijlers
Strijd met dochter van 10
maandag 15 februari 2021 om 17:30
Dag allemaal,
Ik heb een dochter van 10 jaar, en de laatste tijd is ze altijd boos op mij of hebben we ruzie.
Ik weet dat de puberteit aankomt en dat dat een rol kan spelen, maar ik wil hierin mijn eigen stuk niet uit het oog verliezen. Dus graag tips van ouders van (pre)pubers rond loslaten en uit de strijd blijven
.
Een aantal voorbeelden:
- ik ga ze vandaag halen op een sportactiviteit. We waren met de fiets. Ze is moe en begint te zeuren dat ze niet meer kan, dat ze wil stappen naast de fiets,... ik reageer hier (te) hard op, want ik vind het belangrijk dat ze doorzettingsvermogen krijgt en niet afhaakt bij de eerste ‘moeilijkheid’. Situatie escaleert, we stappen dan maar naar huis. Maar ik ben dus eigenlijk best wel geirriteerd door dat flauw gedoe. Ik zit nu even op de slaapkamer om tot rust te komen.
- ze slaapt slecht geeft ze zelf aan. Gisteren lag ze in de vooravond in bed - dons op haar, licht uit - op de tablet. Ik heb aangegeven dat dat geen goed idee is ivm het slecht slapen, dat ze beter beneden in de zetel op de tablet zit. Resultaat een boze dochter die op haar bed blijft mokken
- ze is aan het spelen met haar broer. Hij zegt tot 3 keer toe dat ze moet stoppen, ze doet gewoon verder. Ik spreek haar er rustig over aan - ze ontploft.
En dit is nog maar van de laatste paar dagen. Alles is reden om boos te zijn, als ik niet doe of zeg wat ze wil, als ik om 19u56 zeg dat ze moet gaan slapen want dan is het nog geen 20u,...
Ze is de laatste tijd ook erg jaloers op haar broertje van 8. Hij heeft het wat moeilijker op school en dat vraagt dus veel aandacht. Bij haar gaat het vlot. Maar ze is dus ontevreden dat hij zoveel aandacht krijgt. Wat ze dan wel even vergeet is dat ik élke avond met haar een spel speel terwijl de broer in bed ligt.
Ik merk dat ik minder en minder geduld heb. Dit komt de sfeer in huis ook echt niet ten goede. Ik voel mij ook niet gesteund door mijn partner, als ik hem iets vertel krijg ik als reactie steeds weer ‘ach jullie beiden’. Ik voel mij dus precies een kind dat ruzie maakt met broer/zus.
Ik wil dit graag veranderen want vind het echt niet fijn. Ik ben al vaak met haar in gesprek gegaan, ook gevraagd om te zeggen wat haar tegenstaat,... ik had mij vandaag écht voorgenomen om goedgezind te zijn, rustig te blijven,... maar binnen de 10 minuten was het al mis.
Ik ben zelf ook niet de meest geduldige mama, daar ben ik mij van bewust. Dus ik zoek vooral naar: hoe geduldiger zijn, hoe meer dingen gewoon laten gebeuren,...
Alvast bedankt!
PS: ze is net naar hier gekomen om erover te praten. Heb haar heel veel erkenning gegeven en gezegd hoe knap ik het vond dat ze zelf naar mij toe kwam. Ook uitgelegd waarom ik zo geirriteerd was en waarom ik doorzettingsvermogen belangrijk vind. Ik heb het wat moeilijk met haar reactie - die er op neerkwam van het een volgende keer gewoon niet te proberen - maar ik hoop dat ik toch een beetje tot haar doorgedrongen ben.
Ik heb een dochter van 10 jaar, en de laatste tijd is ze altijd boos op mij of hebben we ruzie.
Ik weet dat de puberteit aankomt en dat dat een rol kan spelen, maar ik wil hierin mijn eigen stuk niet uit het oog verliezen. Dus graag tips van ouders van (pre)pubers rond loslaten en uit de strijd blijven
.Een aantal voorbeelden:
- ik ga ze vandaag halen op een sportactiviteit. We waren met de fiets. Ze is moe en begint te zeuren dat ze niet meer kan, dat ze wil stappen naast de fiets,... ik reageer hier (te) hard op, want ik vind het belangrijk dat ze doorzettingsvermogen krijgt en niet afhaakt bij de eerste ‘moeilijkheid’. Situatie escaleert, we stappen dan maar naar huis. Maar ik ben dus eigenlijk best wel geirriteerd door dat flauw gedoe. Ik zit nu even op de slaapkamer om tot rust te komen.
- ze slaapt slecht geeft ze zelf aan. Gisteren lag ze in de vooravond in bed - dons op haar, licht uit - op de tablet. Ik heb aangegeven dat dat geen goed idee is ivm het slecht slapen, dat ze beter beneden in de zetel op de tablet zit. Resultaat een boze dochter die op haar bed blijft mokken
- ze is aan het spelen met haar broer. Hij zegt tot 3 keer toe dat ze moet stoppen, ze doet gewoon verder. Ik spreek haar er rustig over aan - ze ontploft.
En dit is nog maar van de laatste paar dagen. Alles is reden om boos te zijn, als ik niet doe of zeg wat ze wil, als ik om 19u56 zeg dat ze moet gaan slapen want dan is het nog geen 20u,...
Ze is de laatste tijd ook erg jaloers op haar broertje van 8. Hij heeft het wat moeilijker op school en dat vraagt dus veel aandacht. Bij haar gaat het vlot. Maar ze is dus ontevreden dat hij zoveel aandacht krijgt. Wat ze dan wel even vergeet is dat ik élke avond met haar een spel speel terwijl de broer in bed ligt.
Ik merk dat ik minder en minder geduld heb. Dit komt de sfeer in huis ook echt niet ten goede. Ik voel mij ook niet gesteund door mijn partner, als ik hem iets vertel krijg ik als reactie steeds weer ‘ach jullie beiden’. Ik voel mij dus precies een kind dat ruzie maakt met broer/zus.
Ik wil dit graag veranderen want vind het echt niet fijn. Ik ben al vaak met haar in gesprek gegaan, ook gevraagd om te zeggen wat haar tegenstaat,... ik had mij vandaag écht voorgenomen om goedgezind te zijn, rustig te blijven,... maar binnen de 10 minuten was het al mis.
Ik ben zelf ook niet de meest geduldige mama, daar ben ik mij van bewust. Dus ik zoek vooral naar: hoe geduldiger zijn, hoe meer dingen gewoon laten gebeuren,...
Alvast bedankt!
PS: ze is net naar hier gekomen om erover te praten. Heb haar heel veel erkenning gegeven en gezegd hoe knap ik het vond dat ze zelf naar mij toe kwam. Ook uitgelegd waarom ik zo geirriteerd was en waarom ik doorzettingsvermogen belangrijk vind. Ik heb het wat moeilijk met haar reactie - die er op neerkwam van het een volgende keer gewoon niet te proberen - maar ik hoop dat ik toch een beetje tot haar doorgedrongen ben.
maandag 15 februari 2021 om 19:28
Misschien sarcastisch bedoelt of iets hoor en reageer ik te serieus, maar stappen betekent in Belgie lopen
maandag 15 februari 2021 om 19:29
Precies. Ze kan effectief binnen blijven!
maandag 15 februari 2021 om 19:30
No shit Sherlock.Ladenkastje87 schreef: ↑15-02-2021 19:28Misschien sarcastisch bedoelt of iets hoor en reageer ik te serieus, maar stappen betekent in Belgie lopen
Betekent in het Nederlands geen poep Sherlock.
maandag 15 februari 2021 om 19:30
Dat doen veel mensen tegenwoordig ook op hun tablet
Aangezien het, voor mij in ieder geval, velen malen goedkoper is om alles in E-book vorm aan te schaffen, zou ik juist stimuleren om die tablet ook als bibliotheek te gaan zien.
maandag 15 februari 2021 om 19:45
Ik had een heel bericht geschreven maar ik vind het niet meer. Dus de korte versie!
Ik geef hier natuurlijk aan wat er moeilijk loopt, want daar heb ik een vraag rond. Daarnaast zijn er heel wat zaken die wél goed lopen, en is er verbinding, ruimte voor gesprek, voor haar eigen ding doen, voor vanalles. Maar blijkbaar nog niet voldoende. En dat is ook wat ik bedoelde met het moeder worden van een puber, meer loslaten. En ik heb daar blijkbaar wat tijd voor nodig...
Ik merk ook in de antwoorden dat iedereen eigen accenten legt in opvoeding, wat heel normaal is. Voor mij is voldoende slaap belangrijk, en ik probeer dat ook te bewerkstelligen, samen met haar. Het voorbeeld over het slapengaan ging over het muggenziften (bestaat dat woord ook in Nederland?). Als ze naar iets kijkt op tv kan het ook eens iets later zijn. Ze is meestal ook erg blij eens ze in bed ligt.
Rond de situatie van vandaag, besef ik nu inderdaad dat het vooral bij mij ligt... als ze naar huis wandelde zou het ook ok geweest zijn, het hoefde niet op de fiets. En ik ga zeker eens nakijken of de fiets niet te klein is, bedankt voor de tip.
Van sommigen krijg ik wel de indruk dat ik een verschrikkelijke moeder ben, en dat ben ik ook op die momenten. Zoals al gezegd, dat zijn de momenten die ik wil veranderen. Maar op andere momenten doe ik het wel beter hoor! Of dat vind ik althans.
Ik heb ook de indruk dat het leeft, de reacties komen erg snel
Ik geef hier natuurlijk aan wat er moeilijk loopt, want daar heb ik een vraag rond. Daarnaast zijn er heel wat zaken die wél goed lopen, en is er verbinding, ruimte voor gesprek, voor haar eigen ding doen, voor vanalles. Maar blijkbaar nog niet voldoende. En dat is ook wat ik bedoelde met het moeder worden van een puber, meer loslaten. En ik heb daar blijkbaar wat tijd voor nodig...
Ik merk ook in de antwoorden dat iedereen eigen accenten legt in opvoeding, wat heel normaal is. Voor mij is voldoende slaap belangrijk, en ik probeer dat ook te bewerkstelligen, samen met haar. Het voorbeeld over het slapengaan ging over het muggenziften (bestaat dat woord ook in Nederland?). Als ze naar iets kijkt op tv kan het ook eens iets later zijn. Ze is meestal ook erg blij eens ze in bed ligt.
Rond de situatie van vandaag, besef ik nu inderdaad dat het vooral bij mij ligt... als ze naar huis wandelde zou het ook ok geweest zijn, het hoefde niet op de fiets. En ik ga zeker eens nakijken of de fiets niet te klein is, bedankt voor de tip.
Van sommigen krijg ik wel de indruk dat ik een verschrikkelijke moeder ben, en dat ben ik ook op die momenten. Zoals al gezegd, dat zijn de momenten die ik wil veranderen. Maar op andere momenten doe ik het wel beter hoor! Of dat vind ik althans.
Ik heb ook de indruk dat het leeft, de reacties komen erg snel
maandag 15 februari 2021 om 19:45
Jij wil graag dat jouw dochter zich gedraagt zoals jij denkt dat het beste is (voor jou). Probleem: ze is jou niet. Ze is een eigen individu met haar eigen gebruiksaanwijzing.
Volgens jou toont ze geen doorzettingsvermogen als ze na sport (en school?) niet naar huis fietst. Lopen is geen optie, want lopen is niet doorzetten? Nee, lopen was voor jou onhandig, en dus moest en zou dochter gaan fietsen. Liever midden op straat staan bekvechten dan dat ze zou gaan lopen.
En vergis je niet: ik denk dat dochter haarfijn aanvoelt dat je zo weinig geduld met haar hebt omdat er zoveel stress is rondom haar broertje. Dat is ook een verschil in aandacht he, als jij op haar loopt te vitten en haar broertje alles goed doet.
En hoe je moet kiezen waar je strijd over gaat voeren? Heel simpel: de hoeveelheid strijd die je voert ergens over is omgekeerd evenredig aan de ramp die ‘haar keuze’ redelijkerwijs kan veroorzaken. Dus stel: zij wil alleen naar de winkel om spullen te halen om cake te bakken. Als ze onderweg goed uitkijkt, de weg kent, niet met vreemden meegaat en goed op haar geld let, is het grootste risico dat ze niet met de juiste spullen thuis komt. Dat is (over het algemeen) een klein risico, dus dan zeg je: ‘ja schat, succes, goed uitkijken he?’ en laat je haar gaan. Als ze wil lopen ipv fietsen, zeg je tegen haar ‘is goed schat, je weet de weg he?’ en je laat haar gaan. Zolang jij haar goed hebt opgevoed, en de risico’s vallen in de categorie ‘klein & overzichtelijk leed’: laat haar gaan. Ik denk dat er dan al enorm veel minder strijd is in huis.
Volgens jou toont ze geen doorzettingsvermogen als ze na sport (en school?) niet naar huis fietst. Lopen is geen optie, want lopen is niet doorzetten? Nee, lopen was voor jou onhandig, en dus moest en zou dochter gaan fietsen. Liever midden op straat staan bekvechten dan dat ze zou gaan lopen.
En vergis je niet: ik denk dat dochter haarfijn aanvoelt dat je zo weinig geduld met haar hebt omdat er zoveel stress is rondom haar broertje. Dat is ook een verschil in aandacht he, als jij op haar loopt te vitten en haar broertje alles goed doet.
En hoe je moet kiezen waar je strijd over gaat voeren? Heel simpel: de hoeveelheid strijd die je voert ergens over is omgekeerd evenredig aan de ramp die ‘haar keuze’ redelijkerwijs kan veroorzaken. Dus stel: zij wil alleen naar de winkel om spullen te halen om cake te bakken. Als ze onderweg goed uitkijkt, de weg kent, niet met vreemden meegaat en goed op haar geld let, is het grootste risico dat ze niet met de juiste spullen thuis komt. Dat is (over het algemeen) een klein risico, dus dan zeg je: ‘ja schat, succes, goed uitkijken he?’ en laat je haar gaan. Als ze wil lopen ipv fietsen, zeg je tegen haar ‘is goed schat, je weet de weg he?’ en je laat haar gaan. Zolang jij haar goed hebt opgevoed, en de risico’s vallen in de categorie ‘klein & overzichtelijk leed’: laat haar gaan. Ik denk dat er dan al enorm veel minder strijd is in huis.
maandag 15 februari 2021 om 19:53
Dit kreeg ik ook altijd mee vanuit huis, maar ik ben nu eenmaal niet de makkelijkste (in)slaper. Veel van mijn slapeloze momenten uit het verleden zijn daarom deels ingegeven doordat ik me druk maakte over het niet kunnen slapen.evenchecken schreef: ↑15-02-2021 19:45Ik merk ook in de antwoorden dat iedereen eigen accenten legt in opvoeding, wat heel normaal is. Voor mij is voldoende slaap belangrijk, en ik probeer dat ook te bewerkstelligen, samen met haar.
maandag 15 februari 2021 om 19:54
Laat haar dingen op haar eigen manier doen. Wat voor jou werkt, hoeft voor haar niet te werken en andersom. Doet ze wel iets graag in bed buiten het slapen, bijvoorbeeld lezen of op de tablet? Nou, prima toch, als zij dat fijn vindt waarom niet?! Dat jíj dat niet fijn vindt heeft niks met haar te maken. Ze moet zelf ontdekken wat voor haar werkt en dat kan heel anders zijn dan wat voor jou werkt.
maandag 15 februari 2021 om 19:54
evenchecken schreef: ↑15-02-2021 19:45Ik had een heel bericht geschreven maar ik vind het niet meer. Dus de korte versie!
Ik geef hier natuurlijk aan wat er moeilijk loopt, want daar heb ik een vraag rond. Daarnaast zijn er heel wat zaken die wél goed lopen, en is er verbinding, ruimte voor gesprek, voor haar eigen ding doen, voor vanalles. Maar blijkbaar nog niet voldoende. En dat is ook wat ik bedoelde met het moeder worden van een puber, meer loslaten. En ik heb daar blijkbaar wat tijd voor nodig...
Ik merk ook in de antwoorden dat iedereen eigen accenten legt in opvoeding, wat heel normaal is. Voor mij is voldoende slaap belangrijk, en ik probeer dat ook te bewerkstelligen, samen met haar. Het voorbeeld over het slapengaan ging over het muggenziften (bestaat dat woord ook in Nederland?). Als ze naar iets kijkt op tv kan het ook eens iets later zijn. Ze is meestal ook erg blij eens ze in bed ligt.
Rond de situatie van vandaag, besef ik nu inderdaad dat het vooral bij mij ligt... als ze naar huis wandelde zou het ook ok geweest zijn, het hoefde niet op de fiets. En ik ga zeker eens nakijken of de fiets niet te klein is, bedankt voor de tip.
Van sommigen krijg ik wel de indruk dat ik een verschrikkelijke moeder ben, en dat ben ik ook op die momenten. Zoals al gezegd, dat zijn de momenten die ik wil veranderen. Maar op andere momenten doe ik het wel beter hoor! Of dat vind ik althans.
Ik heb ook de indruk dat het leeft, de reacties komen erg snel
Voldoende slaap vond ik ook belangrijk, maar daarbij probeerde ik wel te kijken naar wat kind nodig had en niet wat ik vond.
Kinderen hadden wel een bedtijd maar dat betekende op die leeftijd vooral dat ze naar hun kamer gingen, gedoucht waren etc. Licht uit en echt gaan slapen bepaalden ze toen al zelf.
maandag 15 februari 2021 om 19:55
Dat heeft lang geduurd voordat ik dat gevoel los kon laten! Jaren en jaren! Want als je daarover in de stress schiet, dan kun je het schudden.
maandag 15 februari 2021 om 20:03
maandag 15 februari 2021 om 20:04
Mijn dochter van 11 gaat om 21:00 slapen en staat 07:15 uit haar zelf op.
Dochter van 8 jaar gaat 20:00 slapen en is vaak al om 06:45 op. Zei mag na de schoolvakantie een half uur later naar bed 20:30 om te kijken of ze dan later op staat of nog zo is.
Elk kind is wel anders met de x aantal uren slaap hoor?
Mijn Neefje waar ik een tijd voor gezorgd hebt, sliep maar 6 uren standaard. En doet dit nog steeds, inmiddels al 22 jaar en nog steeds laat slapen vroeg naast zijn bed!
Dochter van 8 jaar gaat 20:00 slapen en is vaak al om 06:45 op. Zei mag na de schoolvakantie een half uur later naar bed 20:30 om te kijken of ze dan later op staat of nog zo is.
Elk kind is wel anders met de x aantal uren slaap hoor?
Mijn Neefje waar ik een tijd voor gezorgd hebt, sliep maar 6 uren standaard. En doet dit nog steeds, inmiddels al 22 jaar en nog steeds laat slapen vroeg naast zijn bed!
maandag 15 februari 2021 om 20:05
evenchecken schreef: ↑15-02-2021 19:45Ik had een heel bericht geschreven maar ik vind het niet meer. Dus de korte versie!
Ik geef hier natuurlijk aan wat er moeilijk loopt, want daar heb ik een vraag rond. Daarnaast zijn er heel wat zaken die wél goed lopen, en is er verbinding, ruimte voor gesprek, voor haar eigen ding doen, voor vanalles. Maar blijkbaar nog niet voldoende. En dat is ook wat ik bedoelde met het moeder worden van een puber, meer loslaten. En ik heb daar blijkbaar wat tijd voor nodig...
Ik merk ook in de antwoorden dat iedereen eigen accenten legt in opvoeding, wat heel normaal is. Voor mij is voldoende slaap belangrijk, en ik probeer dat ook te bewerkstelligen, samen met haar. Het voorbeeld over het slapengaan ging over het muggenziften (bestaat dat woord ook in Nederland?). Als ze naar iets kijkt op tv kan het ook eens iets later zijn. Ze is meestal ook erg blij eens ze in bed ligt.
Rond de situatie van vandaag, besef ik nu inderdaad dat het vooral bij mij ligt... als ze naar huis wandelde zou het ook ok geweest zijn, het hoefde niet op de fiets. En ik ga zeker eens nakijken of de fiets niet te klein is, bedankt voor de tip.
Van sommigen krijg ik wel de indruk dat ik een verschrikkelijke moeder ben, en dat ben ik ook op die momenten. Zoals al gezegd, dat zijn de momenten die ik wil veranderen. Maar op andere momenten doe ik het wel beter hoor! Of dat vind ik althans.
Ik heb ook de indruk dat het leeft, de reacties komen erg snel
Voldoende slaap ís ook belangrijk, maar je kan er op een paar manieren komen:
- "Jij gaat om 20.00 uur slapen, tablet in bed is uit den boze en je gaat nu slapen"
- "Doe wat je wil, succes er mee, fijne avond"
- "Ik vind het belangrijk dat je goed slaapt en dat je vooraf niet in bed op je tablet zit te spelen. Als jij nou moeder bent, wat zou jij dan doen? Wat denk jij dat een goede oplossing is?" >> en dan daar over praten, eventueel een beetje bijsturen, en dan de afspraak maken dat het zo mag maar dat ze zich er dan ook aan houd. Je geeft haar dan zélf de verantwoordelijkheid, maar blijft het wel binnen de door jou gestelde kaders. Zo krijgt ze in elk geval mee dat ze inspraak heeft in haar eigen leven.
maandag 15 februari 2021 om 20:07
maandag 15 februari 2021 om 20:07
Dat dacht men heel lang, dat blauw licht (wat schermen afgeven) voor het slapen slecht is voor je slaap. Er is nu ook onderzoek dat aantoont dat het niet uitmaakt.
https://www.manchester.ac.uk/discover/n ... the-blues/
maandag 15 februari 2021 om 20:10
Maar kennelijk werkt het beleid t.a.v. de tablet en slapen dus NIET, anders zou ze niet vermoeid zijn.iones schreef: ↑15-02-2021 18:42Lezen is een ander verhaal. Maar zoals eerder gezegd, werkt een tablet haar slaap tegen, en ze ís vermoeid. Daarom klaagt ze als ze naar huis moet fietsen. Ze heeft slaapgebrek. Dus die tablet is wel degelijk waar haar moeder zich druk over moet maken. Gewoon na een bepaald tijdstip voor het slapen gaan níet meer op de tablet. Boek lezen is nog niet zo verkeerd.
Het is dus ruzie om het ruzie maken.
Zij is tien jaar oud, maar wat is haar moeders excuus?
