Kinderen
alle pijlers
Temperamentvolle kleuter
woensdag 14 april 2021 om 08:46
Mijn kleuter van bijna zes zit niet zo lekker in zijn vel. Het lijkt met school te maken te hebben, maar ook corona en de scheiding van 1,5 jaar geleden kan een rol spelen.
Kleuter kan dit moeilijk uiten wat bij mij resulteert in mij schoppen en slaan. Dit doet hij wanneer hij een 'nee' te horen krijgt.
Vanmorgen kwam daarbij dat hij me in het gezicht spuugde... Dat vond ik echt heel heftig.
Wanneer hij zich zo gedraagt zet ik hem in de gang of op zijn kamer, gewoon aanspreken dat hij moet stoppen werkt niet. Wanneer hij weer rustig is mag hij terug komen, dan maken we het goed en gaan we weer verder.
Ik houd niet zo van straffen, geloof er niet echt in, maar na het spugen heb ik hem laten weten dat hij twee dagen niet mag gamen. Niet dat hij dat zoveel doet, maar het maakt hem denk ik wel duidelijk dat dit echt over de grens is. Heb hem ook verteld dat ik hier meer verdrietig van word dan boos. Hij had gelukkig ook veel spijt.
Mijn vraag, zijn hier meer moeders met temperamentvolle binnenvetters? En hoe ga je om met dat emotionele gedrag?
Heb wel bedacht om hem na de zwemles op een verdedigingssport te zetten als uitlaatklep en om zichzelf te leren beheersen, maar dat duurt nog even ben ik bang.
Hij zegt overigens dat hij dit (slaan en schoppen) alleen bij mij doet...
Kleuter kan dit moeilijk uiten wat bij mij resulteert in mij schoppen en slaan. Dit doet hij wanneer hij een 'nee' te horen krijgt.
Vanmorgen kwam daarbij dat hij me in het gezicht spuugde... Dat vond ik echt heel heftig.
Wanneer hij zich zo gedraagt zet ik hem in de gang of op zijn kamer, gewoon aanspreken dat hij moet stoppen werkt niet. Wanneer hij weer rustig is mag hij terug komen, dan maken we het goed en gaan we weer verder.
Ik houd niet zo van straffen, geloof er niet echt in, maar na het spugen heb ik hem laten weten dat hij twee dagen niet mag gamen. Niet dat hij dat zoveel doet, maar het maakt hem denk ik wel duidelijk dat dit echt over de grens is. Heb hem ook verteld dat ik hier meer verdrietig van word dan boos. Hij had gelukkig ook veel spijt.
Mijn vraag, zijn hier meer moeders met temperamentvolle binnenvetters? En hoe ga je om met dat emotionele gedrag?
Heb wel bedacht om hem na de zwemles op een verdedigingssport te zetten als uitlaatklep en om zichzelf te leren beheersen, maar dat duurt nog even ben ik bang.
Hij zegt overigens dat hij dit (slaan en schoppen) alleen bij mij doet...
woensdag 14 april 2021 om 13:45
Je beschrijft het mooi, en ik geloof ook echt niet dat er iets mis is met mijn kind. Hij is misschien niet de makkelijkste om op te voeden en hij maakt het ook zichzelf niet altijd even makkelijk, maar het is niet dat ik ooit de verwachting heb gehad om een volgzaam, rustig kind te barenParella schreef: ↑14-04-2021 13:28Ik herken het wel als temperamentvol gedrag. Professionele hulp was hier de triple p methode, wat alleen maar averechts werkte. Bij ons is het opgelost door de Gordon methode en positieve opvoedingsmethoden die ik uit webinars haalde via instagram. Klinkt simpel maar echt waar. Eeuwen de wachtlijst voor speltherapie leek me ook niet veel zoden aan de dijk zetten dus dan maar zo. En het werkte.
Straffen, gamen afpakken heeft op zo'n moment dat je kind onbereikbaar is helemaal geen zin. Dan voelt hij zich alleen maar meer onbegrepen. Olie op het vuur.
Emoties erkennen en meeleven, zelf kalm blijven. Zorg dat hij op zijn eigen kamer of een andere veilige plek is, desnoods bij kop en kont oppakken. En geef dan kalm maar duidelijk de boodschap dat hij even rustig mag worden maar dat je in de buurt blijft. Ik ging wel eens 2 meter verder op de grond zitten met de boodschap "ik zie dat je heel boos bent en heel verdrietig, ik snap je" .Als kind boos blijft en doorgaat met destructief gedag dan zeg je: "ik ben hier, kom maar bij me voor een knuffel als je eraan toe bent maar ik wil niet dat je mij schopt of slaat want dan ga ik weg, maar ik blijf achter de deur staan".
Het is hier het enige dat werkte. Kind gooide dan zijn speelgoed door de kamer (ook wel eens zijn hele beddengoed inclusief matras) en was totaal onbereikbaar maar uiteindelijk kwam hij dan in dikke tranen bij me zitten en kwam al het verdriet er dan uit. Het enige dat ik dan op dat moment deed was troosten en heel veel liefde geven.
Pas als het kind helemaal uit de emotie is en alles weer rustig is dán kan je het gaan hebben over het waarom en hoe hij daar in de toekomst anders mee om kan gaan (dus niet straffen, kind vindt het heus zelf al erg genoeg). Er anders mee omgaan kan bijvoorbeeld zij dat kind zelf leert herkennen wanneer hij zó boos wordt en dan zelf even naar boven gaan bijvoorbeeld, of tegen jou zegt dat hij boos is zodat je hem kan helpen.
Naarmate hij ouder werd kwam hij steeds sneller bij me en werd hij minder onbereikbaar en inmiddels vind ik hem in vergelijking met leeftijdsgenootjes zelfs emotioneel intelligent (misschien wel omdat hij door zijn gevoeligheid vroeg heeft moeten leren met emoties om te gaan). Er is met mijn kind niets mis, alleen erg gevoelig.
. Gevoelig, eigengereid, energiek, sociaal. loyaal en heel lief is ie 
woensdag 14 april 2021 om 13:47
Arcoïris, hier maak je wel een punt. Ik ga er inderdaad automatisch (ik leg de schuld even bij mijn eigen autoritaire opvoedingArcoíris schreef: ↑14-04-2021 13:30Denk je dan dat hij niet weet dat het niet mag? Of weet hij heel goed wat wel en niet mag? Ik zie bij elke beschrijving die je geeft dat hij inderdaad echt uit onmacht zo handelt, en juist door er dán voor hem te zijn, kan hij leren ermee te dealen.
Ik geloof er echt heilig in dat je daarmee een band opbouwt die straffen overbodig maakt.
Als je kijkt naar mensen die op hun 25ste nog steeds in iemands gezicht spugen, dan zijn dat denk ik eerder de mensen die ,even gechargeerd gezegd, bij elk ongewenst gevoel in hun kamer werden gezet, dan de mensen bij wie hun ouders hebben laten weten dat er van ze gehouden wordt op hun donkerste momenten.
En als je hem dus fysiek tegenhoudt en zegt: ik laat je mij niet schoppen, dan is de grens heel duidelijk. Alleen zonder afzondering of straf.
) vanuit dat ik moet benadrukken dat zijn gedrag niet kan. Maar natuurlijk weet hij dat zelf ook wel... Deze ga ik proberen in te prenten.
woensdag 14 april 2021 om 14:06
Een aantal weken geleden ben ik begonnen met het consequent aanpakken van het slaan en schoppen als hij boos is. Erkennen van emotie en ik accepteer niet dat je me slaat. En daarbij: hoe zou je dit anders kunnen doen als je boos bent. En de allereerste keer dat ik het deed, zei hij: mama ik wil graag dat je met me speelt. Ik stond echt versteld dat hij eigenlijk heel goed zijn behoefte kon benoemen.
Sinds ik op deze manier met zijn emoties omga is onze band enorm veranderd. We knuffelen meer, hij vindt me lief, zegt dat hij van me houdt. Ik merk echt dat hij een rustpunt gevonden heeft bij me. Ik kan bijna niet omschrijven hoe mooi ik dat vind. En zijn gedrag is sowieso over het algemeen rustiger geworden.
Sinds ik op deze manier met zijn emoties omga is onze band enorm veranderd. We knuffelen meer, hij vindt me lief, zegt dat hij van me houdt. Ik merk echt dat hij een rustpunt gevonden heeft bij me. Ik kan bijna niet omschrijven hoe mooi ik dat vind. En zijn gedrag is sowieso over het algemeen rustiger geworden.
woensdag 14 april 2021 om 16:00
Wat mooi Tinkeltje! Zo ervaar ik het ook. Dit soort kinderen hebben het gewoon moeilijk af en toe, op dat moment moet je juíst een baken van liefde en begrip zijn waar ze zich gehoord voelen.
Natuurlijk moet je schoppen enzo begrenzen maar dat schoppen en slaan is maar een hele kleine bijzaak, het hoofdonderwerp moet zijn: je kind helpen met emoties om te gaan en zijn veilige plek zijn.
Natuurlijk moet je schoppen enzo begrenzen maar dat schoppen en slaan is maar een hele kleine bijzaak, het hoofdonderwerp moet zijn: je kind helpen met emoties om te gaan en zijn veilige plek zijn.
woensdag 14 april 2021 om 19:19
Ik lees hier echt goede tips. Mijn zoon is 3,5 jaar en ook temperamentvol. Alleen laat hij dit gedrag alleen thuis zien, op het kinderdagverblijf is het een ideaal kind en herkennen ze het niet. Als ik of zijn vader hem ophaal, bereid ik me altijd voor op een driftbui en weer conflicten. De laatste tijd vind ik het lastig om rustig te blijven en mijn man helemaal. Mijn zoon is intelligent, gevoelig, fantasierijk en is echt een heel leuk kind. Loopt ook voor in zijn ontwikkeling. Ik vind het zo jammer dat we zo een moeite hebben om dit dwarse, boze gedrag dan om te buigen
vrijdag 16 april 2021 om 11:35
Blueroosje, die van mij loopt op school ook braaf in de pas.blueroosje schreef: ↑14-04-2021 19:19Ik lees hier echt goede tips. Mijn zoon is 3,5 jaar en ook temperamentvol. Alleen laat hij dit gedrag alleen thuis zien, op het kinderdagverblijf is het een ideaal kind en herkennen ze het niet. Als ik of zijn vader hem ophaal, bereid ik me altijd voor op een driftbui en weer conflicten. De laatste tijd vind ik het lastig om rustig te blijven en mijn man helemaal. Mijn zoon is intelligent, gevoelig, fantasierijk en is echt een heel leuk kind. Loopt ook voor in zijn ontwikkeling. Ik vind het zo jammer dat we zo een moeite hebben om dit dwarse, boze gedrag dan om te buigen
Gisteren overigens wel wat succes geboekt met benoemen van zijn gevoel en samen naar een andere oplossing zoeken (hij heeft nu op de struiken gescholden en geslagen en we hebben heel hard gerend).
Realiseer me ook dat hij gewoon heel veel moeite heeft met overgangen, dit herken ik ook van mezelf. Ik bereid hem wel altijd al goed voor, maar blijft toch lastig.
vrijdag 16 april 2021 om 12:22
Heb je overigens gevraagd op het kinderdagverblijf of ze hem voor kunnen bereiden op dat hij zo wordt opgehaald? Mijn zoontje vindt het ook heel lastig wanneer hij net leuk ergens mee bezig is op de Bso dat hij daarmee moet stoppen. Laatst was ik wat eerder klaar met werk en toen kreeg ik ook een ontzettend boos kind cadeau omdat ik hem eerder kwam ophalen en hij nog wilde voetballen...blueroosje schreef: ↑14-04-2021 19:19Ik lees hier echt goede tips. Mijn zoon is 3,5 jaar en ook temperamentvol. Alleen laat hij dit gedrag alleen thuis zien, op het kinderdagverblijf is het een ideaal kind en herkennen ze het niet. Als ik of zijn vader hem ophaal, bereid ik me altijd voor op een driftbui en weer conflicten. De laatste tijd vind ik het lastig om rustig te blijven en mijn man helemaal. Mijn zoon is intelligent, gevoelig, fantasierijk en is echt een heel leuk kind. Loopt ook voor in zijn ontwikkeling. Ik vind het zo jammer dat we zo een moeite hebben om dit dwarse, boze gedrag dan om te buigen
Maar wanneer de leiding hem aangeeft dat het bijna tijd is helpt dat vaak wel.
vrijdag 16 april 2021 om 12:25
Overgangen zijn hier ook lastig. Ik ben eigenlijk niet van het afleiden maar wat hier wel goed helpt naast voorbereiden, is heel erg verbinden wat betreft een interesse van m'n zoon als we bijvoorbeeld ergens weggaan of heen gaan. Bijvoorbeeld: we gaan over 2 minuten in de auto. Wil je zelf je schoenen aandoen of zal ik helpen? Als je het niet weet, help ik je. Hij: "helpen" en dan tijdens het schoenen aantrekken zeg ik dat ik zo in de auto nog wat vragen heb over Spiderman (of welke passie dan ook). Dan gaat hij alvast nadenken over Spiderman, en voelt hij zich helemaal gezien en heeft zin om in de auto daarover te praten.Halvemaan schreef: ↑16-04-2021 11:35Blueroosje, die van mij loopt op school ook braaf in de pas.
Gisteren overigens wel wat succes geboekt met benoemen van zijn gevoel en samen naar een andere oplossing zoeken (hij heeft nu op de struiken gescholden en geslagen en we hebben heel hard gerend).
Realiseer me ook dat hij gewoon heel veel moeite heeft met overgangen, dit herken ik ook van mezelf. Ik bereid hem wel altijd al goed voor, maar blijft toch lastig.
vrijdag 16 april 2021 om 12:28
Door jullie vragen en doordat ik er zelf meer mee bezig ben besefte ik me ook dat mijn zoontjes brein wellicht ook net wat anders werkt 
Ik heb namelijk zelf adhd en zie natuurlijk wel dat mijn zoontje vrij energiek en temperamentvol is, maar maak me hierom meestal dus niet zo'n zorgen, ook omdat we vanuit school altijd terugkrijgen dat hij het goed doet en zijn concentratie gewoon gemiddeld is. Dus hang ook altijd nog wel aan de gedachte dat het gewoon een jongetje is met veel energie.
Ik ben ook niet van plan om mijn kind een stempel op te plakken zolang dit niet echt noodzakelijk is, maar gisteren uit nieuwsgierigheid toch maar even een online testje ingevuld
Hij scoort ruim in de kenmerken, dus daar zal ik ook wat extra rekening mee gaan houden. Hoeveelheid prikkels in de gaten houden, fysiek lekker actief laten zijn en vooral weer de aandacht richten op alles wat wel goed gaat.
Ik heb namelijk zelf adhd en zie natuurlijk wel dat mijn zoontje vrij energiek en temperamentvol is, maar maak me hierom meestal dus niet zo'n zorgen, ook omdat we vanuit school altijd terugkrijgen dat hij het goed doet en zijn concentratie gewoon gemiddeld is. Dus hang ook altijd nog wel aan de gedachte dat het gewoon een jongetje is met veel energie.
Ik ben ook niet van plan om mijn kind een stempel op te plakken zolang dit niet echt noodzakelijk is, maar gisteren uit nieuwsgierigheid toch maar even een online testje ingevuld
Hij scoort ruim in de kenmerken, dus daar zal ik ook wat extra rekening mee gaan houden. Hoeveelheid prikkels in de gaten houden, fysiek lekker actief laten zijn en vooral weer de aandacht richten op alles wat wel goed gaat.
vrijdag 16 april 2021 om 15:15
Temperamentvolle kinderen, kinderen die gevoelig zijn, strong-willed, hoogsensitief of welke naam je dan ook passend vindt, vertonen in overprikkelde staat symptomen die overlappen met de symptomen (op basis waarvan diagnose plaats vindt) van ADHD. Of, soms, ASS. Of ODD. Het grote verschil is dat de symptomen verdwijnen als de overprikkeling verdwijnt. De oorzaak voor het symptomatische gedrag is ligt dus elders.
Een kind (volwassene) met ADHD heeft in iedere context, in iedere situatie last van de symptomen van ADHD. Een kind dat overprikkeld is, heeft geen last meer van die symptomen en laat het symptomatische gedrag dus ook niet meer zien, als de overprikkeling verdwijnt.
Wat het ingewikkeld maakt is dat overprikkeling vaak over het hoofd wordt gezien. Of dat je overprikkeling lijkt te zien (en dus rust inbouwt) maar dat het kind éigenlijk onderprikkeld is. Onderprikkeld in de zin van het niet krijgen van de juiste prikkels. Je ziet dit vaak bij kinderen die hoogbegaafd zijn. Kind krijgt niet de juiste creatief-cognitieve uitdaging op school (in andere woorden, kind verveelt zich de tandjes) en gaat klieren, uitdagen, raakt ongeconcentreerd, kan niet stil zitten, valt continu van zijn stoel, zoekt ruzie, krijgt voornamelijk negatieve aandacht, zoekt nog meer ruzie, ontploft hier en daar en school trekt aan de bel. Een niet-juiste diagnose ligt dan op de loer.
Een kind (volwassene) met ADHD heeft in iedere context, in iedere situatie last van de symptomen van ADHD. Een kind dat overprikkeld is, heeft geen last meer van die symptomen en laat het symptomatische gedrag dus ook niet meer zien, als de overprikkeling verdwijnt.
Wat het ingewikkeld maakt is dat overprikkeling vaak over het hoofd wordt gezien. Of dat je overprikkeling lijkt te zien (en dus rust inbouwt) maar dat het kind éigenlijk onderprikkeld is. Onderprikkeld in de zin van het niet krijgen van de juiste prikkels. Je ziet dit vaak bij kinderen die hoogbegaafd zijn. Kind krijgt niet de juiste creatief-cognitieve uitdaging op school (in andere woorden, kind verveelt zich de tandjes) en gaat klieren, uitdagen, raakt ongeconcentreerd, kan niet stil zitten, valt continu van zijn stoel, zoekt ruzie, krijgt voornamelijk negatieve aandacht, zoekt nog meer ruzie, ontploft hier en daar en school trekt aan de bel. Een niet-juiste diagnose ligt dan op de loer.
vrijdag 16 april 2021 om 15:27
Ook kinderen die heftige dingen hebben meegemaakt, of voor wie de dingen heftig binnen kwamen kunnen een vorm van overprikkeling laten zien. Deze kinderen staan dan voortdurend 'aan' en kunnen en durven niet meer zo goed 'uit'. Ze voelen zich in hun basis niet veilig en zijn veel bezig om veiligheid te creeeren. Bijvoorbeeld door dwingend gedrag, controle proberen te houden, heel alert te zijn op de omgeving. Als je continu aanstaat, word je heel moe... En kun je niet meer zoveel hebben... En zie je overprikkeling. En als gevolg daarvan zie je bepaalde symptomen die zouden kunnen worden geïnterpreteerd als ADHD, ASS, ODD etc. Maar eigenlijk ligt de oorzaak voor dit gedrag in een als traumatisch ervaren iets waardoor het kind zich, in zijn lichaam, niet veilig voelt. En dus heeft het kind het nodig om zich in de basis weer veilig te gaan voelen. Veilig voelen doe je bij mensen waar je van houdt, waar je kunt loslaten, bij wie je niet meer op je hoede hoeft te zijn.
Een heeeeeel verhaal, maar wees voorzichtig met al te snel kijken naar ADHD. Uiteindelijk zeggen de symptomen niet zoveel over de oorzaak en is het belangrijker om de oorzaak te achterhalen.
En los van de oorzaak is veiligheid en serieus genomen worden en leren omgaan met (heftige) emoties nog steeds superbelangrijk
Een heeeeeel verhaal, maar wees voorzichtig met al te snel kijken naar ADHD. Uiteindelijk zeggen de symptomen niet zoveel over de oorzaak en is het belangrijker om de oorzaak te achterhalen.
En los van de oorzaak is veiligheid en serieus genomen worden en leren omgaan met (heftige) emoties nog steeds superbelangrijk
vrijdag 16 april 2021 om 18:47
Friezin, ik snap je aanvullingen en ben ook echt niet van plan dus om hem een stempel op te plakken. Maar gezien de erfelijkheid van ADHD en het feit dat ik mijn kind ken durf ik wel te zeggen dat ik kenmerken zie. Als ik mezelf hiervan bewust ben kan ik beter reageren op hem, meer is het niet.Friezin71 schreef: ↑16-04-2021 15:27Ook kinderen die heftige dingen hebben meegemaakt, of voor wie de dingen heftig binnen kwamen kunnen een vorm van overprikkeling laten zien. Deze kinderen staan dan voortdurend 'aan' en kunnen en durven niet meer zo goed 'uit'. Ze voelen zich in hun basis niet veilig en zijn veel bezig om veiligheid te creeeren. Bijvoorbeeld door dwingend gedrag, controle proberen te houden, heel alert te zijn op de omgeving. Als je continu aanstaat, word je heel moe... En kun je niet meer zoveel hebben... En zie je overprikkeling. En als gevolg daarvan zie je bepaalde symptomen die zouden kunnen worden geïnterpreteerd als ADHD, ASS, ODD etc. Maar eigenlijk ligt de oorzaak voor dit gedrag in een als traumatisch ervaren iets waardoor het kind zich, in zijn lichaam, niet veilig voelt. En dus heeft het kind het nodig om zich in de basis weer veilig te gaan voelen. Veilig voelen doe je bij mensen waar je van houdt, waar je kunt loslaten, bij wie je niet meer op je hoede hoeft te zijn.
Een heeeeeel verhaal, maar wees voorzichtig met al te snel kijken naar ADHD. Uiteindelijk zeggen de symptomen niet zoveel over de oorzaak en is het belangrijker om de oorzaak te achterhalen.
En los van de oorzaak is veiligheid en serieus genomen worden en leren omgaan met (heftige) emoties nog steeds superbelangrijk
En het klopt dat kinderen in alle situaties de kenmerken moeten geven, maar dat wil niet zeggen dat ze die daar altijd laten zien. Dat ligt ook aan zaken als aanpassingsvermogen, intelligentie én de omgeving. In klas van mijn zoontje zitten veel kinderen die extra aandacht nodig hebben en hij leert heel makkelijk, dus valt daar bv niet zo snel op qua gedrag.
Maar nogmaals, de ADHD kenmerken die ik benoemde is voor mij geen probleem en eigenlijk bijna off topic, het was meer even een bewust wording momentje.
zondag 18 april 2021 om 20:07
Mijn zoon heeft moeite met overgangen, maar als hij opgehaald wordt van het kinderdagverblijf is hij juist blij om ons te zien. In de auto naar huis kwebbelt hij ook honderduit en ook in de auto proberen we hem al voor te bereiden op wat we gaan eten en wat we van hem verwachten ( dat we wel willen dat hij aan tafel gaat bijvoorbeeld). Hij reageert daar heel positief op en zegt dan , ja mama dat vind ik lekker. Ik ga straks lekker eten.Halvemaan schreef: ↑16-04-2021 12:22Heb je overigens gevraagd op het kinderdagverblijf of ze hem voor kunnen bereiden op dat hij zo wordt opgehaald? Mijn zoontje vindt het ook heel lastig wanneer hij net leuk ergens mee bezig is op de Bso dat hij daarmee moet stoppen. Laatst was ik wat eerder klaar met werk en toen kreeg ik ook een ontzettend boos kind cadeau omdat ik hem eerder kwam ophalen en hij nog wilde voetballen...
Maar wanneer de leiding hem aangeeft dat het bijna tijd is helpt dat vaak wel.
Zodra hij thuis is , dan lijkt het alsof hij zoekt naar een uitlaatklep. Alles kan een trigger zijn maar vooral iets moeten. Hij komt aan tafel bijvoorbeeld en ziet het eten en zegt dan bijna standaard blegh, dat is vies. Begint te schreeuwen dat wil ik niet. We zeggen tegen hem dat hij niet hoeft te eten maar dat we het wel fijn vinden dat hij aan tafel gaat en misschien een hap proeft . Hij klimt op zijn stoel maar gaat dan steeds meer klieren. Je kunt het niet negeren, hij zoekt dan ook negatieve aandacht. Hij gaat bijvoorbeeld zeggen dat iets van tafel moet omdat hij er niet naar wil kijken, of uien van zijn bord naar het bord gooien van zijn zusje. We benoemen dat het niet mag maar op een gegeven moment willen we dat hij van tafel gaat omdat zijn gedrag dan steeds erger wordt. Dat doet hij maar dan wel brullend en superboos. Ik probeer dan op ooghoogte met hem te praten, maar dat werkt dan niet. Hij wil dan bijvoorbeeld per se een boterham met pindakaas. Straf geven werkt niet, want dan raakt hij zo enorm overstuur en boos. Het is dan echt wachten tot hij afgekoeld is,en we hem troosten. Maar als ik daarna zeg, zullen we nu weer aan tafel dan weigert hij echt en begint het helemaal opnieuw en wil hij dat broodje. We krijgen echt niet voor elkaar om hem aan tafel te krijgen en dat is zo frustrerend.
Pffff dat zijn momenten dat we het beide even niet weten omdat hij zo temperamentvol is en je op een gegeven moment eigenlijk gewoon heel boos wil worden. Het is dus ook heel erg mentaal een gevecht.
maandag 19 april 2021 om 13:19
Nou hij wil graag eerst even tv kijken en dat hebben we de laatste tijd geprobeerd om te ontprikkelen. Maar dat heeft juist een averechts effect, dus ik heb nu met mijn man afgesproken dat we dat niet meer doen en hem gewoon eerst even laten spelen. Morgen gaat hij weer naar de opvang, ik ben benieuwd of het werkt. Het tv kijken kan juist ook weer een strijd opwekken. Wat ook niet helpt, is dat we een dreumes hebben die oververmoeid thuis komt en meteen wil eten. Bij ons is het avondeten vaak echt een ongezellige aangelegenheid , en dat probeer ik te veranderen. Ik probeer bijvoorbeeld heel opgewekt te doen, maar mijn man kan op een gegeven moment zijn geduld niet meer bewaren.Due-scimmie schreef: ↑19-04-2021 09:59@blueroosje: Gaan jullie zodra jullie thuiskomen meteen aan tafel of zit er nog een rustmoment tussen om te ontprikkelen?
blueroosje wijzigde dit bericht op 19-04-2021 13:23
11.07% gewijzigd
maandag 19 april 2021 om 13:23
Dat avondeten is altijd een lastige: moe en hongerig is voor de meeste kinderen geen goede combinatie. Ik was heel blij toen mijn kinderen op de opvang 's middags warm gingen eten. Ideaal!blueroosje schreef: ↑19-04-2021 13:19Nou hij wil graag eerst even tv kijken en dat hebben we de laatste tijd geprobeerd om te ontprikkelen. Maar dat heeft juist een averechts effect, dus ik heb nu met mijn man afgesproken dat we dat niet meer doen en hem gewoon eerst even laten spelen. Morgen gaat hij weer naar de opvang, ik ben benieuwd of het werkt. Het tv kijken kan juist ook weer een strijd opwekken. Wat ook niet helpt, is dat we een dreumes hebben die oververmoeid thuis komt en meteen wil eten. Bij ons is het avondeten vaak echt een ong
maandag 19 april 2021 om 13:27
En misschien niet ideaalbeeld maar het tijdens eten voor nu tv laten kijken of tablet? Het is niet mijn ideale plaatje, maar als iedereen moe is werkt dat hier het beste.blueroosje schreef: ↑19-04-2021 13:19Nou hij wil graag eerst even tv kijken en dat hebben we de laatste tijd geprobeerd om te ontprikkelen. Maar dat heeft juist een averechts effect, dus ik heb nu met mijn man afgesproken dat we dat niet meer doen en hem gewoon eerst even laten spelen. Morgen gaat hij weer naar de opvang, ik ben benieuwd of het werkt. Het tv kijken kan juist ook weer een strijd opwekken. Wat ook niet helpt, is dat we een dreumes hebben die oververmoeid thuis komt en meteen wil eten. Bij ons is het avondeten vaak echt een ongezellige aangelegenheid , en dat probeer ik te veranderen. Ik probeer bijvoorbeeld heel opgewekt te doen, maar mijn man kan op een gegeven moment zijn geduld niet meer bewaren.
Ook gaf ik jongens onderweg naar huis van kdv vaak al een banaan of tijdens koken bakje komkommer. Dan was de ergste honger er af en kon ik rustiger avondeten afmaken.
maandag 19 april 2021 om 13:34
maandag 19 april 2021 om 13:41
Due-scimmie, mijn zoon krijgt vaak een soepstengel op het kinderdagverblijf rond half 6 en daar ben ik eigenlijk niet blij mee. Want avondeten is al heel lastig, maar als hij ook nog eens geen trek meer heeft.
Je hebt gelijk, een tablet werkt fantastisch hier maar het is mijn schuldgevoel dat me tegenhoudt ( niet ideaal, hoort niet).
Je hebt gelijk, een tablet werkt fantastisch hier maar het is mijn schuldgevoel dat me tegenhoudt ( niet ideaal, hoort niet).
maandag 19 april 2021 om 14:17
Misschien dat proberen even los te laten en over paar weken weer eens proberen zonder. Wie weet lukt het dan weer wel.blueroosje schreef: ↑19-04-2021 13:41Je hebt gelijk, een tablet werkt fantastisch hier maar het is mijn schuldgevoel dat me tegenhoudt ( niet ideaal, hoort niet).
Wij eten vaker voor de tv dan me lief is, maar dat probeer ik los te laten. Komt als ze groter zijn wel. En gaat beter op dagen dat ze thuis zijn of korte school/opvangdag hebbeen.
dinsdag 20 april 2021 om 13:43
Hoeveel dagen gaat hij naar het kdv? Want anders wellicht ook op die twee dagen dan maar heel makkelijk eten? Soep en een tosti, pannenkoeken bakken, etc?blueroosje schreef: ↑19-04-2021 13:34Ja, dat lijkt mij ook ideaal Alecta. Bij ons is er 1 kinderdagverblijf dat dit aanbiedt. Maar de wachtlijsten zijn hier echt niet normaal. Mijn zoon is ruim 3,5 en ik kreeg laatst een mailtje dat er plek voor hem is ( ingeschreven voor zijn geboorte).
Ik kan me voorstellen dat je het echt heel rottig vindt dat het avondeten zo verloopt en dat het heel veel kost om dan zelf niet hartstikke boos te worden.
Hoe gaat op de andere dagen het avondeten?
En wellicht ook wat out of the box, maar kan je het eten verdelen in twee momenten? Bv eerst je man met de kleinste, zodat die gezellig kunnen eten en je oudste nog even kan spelen/ kan schakelen en dan jij met de oudste?
dinsdag 20 april 2021 om 13:45
Wij eten hier ook vaker op de bank dan me lief is... Maar ik heb gemerkt dat dit er erg snel insluipt wanneer je maar met zijn 2-en bent. En wij kunnen dan allebei even ontprikkelen van een hele dag school/ bso en werk. Dus ik probeer dat ook los te laten en als ik wat uitgebreider kook in het weekend of wanneer we allebei een kortere dag hebben dan doen we dat lekker aan tafel.Due-scimmie schreef: ↑19-04-2021 14:17Misschien dat proberen even los te laten en over paar weken weer eens proberen zonder. Wie weet lukt het dan weer wel.
Wij eten vaker voor de tv dan me lief is, maar dat probeer ik los te laten. Komt als ze groter zijn wel. En gaat beter op dagen dat ze thuis zijn of korte school/opvangdag hebbeen.
dinsdag 20 april 2021 om 15:54
Blueroosje, zou het juist een optie zijn om meteen aan tafel te gaan, en daar even 'bij te komen' met een boekje of kleuren of een muziekje?
Ik herken het gedrag dat jij schetst wel (ook de combi hangry dreumes en dwarse peuter
) en hier werkt dit beter, even een 'tussenmoment' aan tafel. Voor de tv kan peuter zó gaan hangen dat het 'actief erbij' daarna te lastig is; als hij al aan tafel zit, zijn drinken er al staat, wordt het makkelijker voor hem om ook gezellig te blijven (en eten gaat dan natuurlijk beter, win/win).
Moet je wel zorgen dat het eten zo goed als klaar is zodra peuter thuis is. Dat is even plannen, maar hier vinden wij dit goed werken voor de sfeer...
Ik herken het gedrag dat jij schetst wel (ook de combi hangry dreumes en dwarse peuter
) en hier werkt dit beter, even een 'tussenmoment' aan tafel. Voor de tv kan peuter zó gaan hangen dat het 'actief erbij' daarna te lastig is; als hij al aan tafel zit, zijn drinken er al staat, wordt het makkelijker voor hem om ook gezellig te blijven (en eten gaat dan natuurlijk beter, win/win). Moet je wel zorgen dat het eten zo goed als klaar is zodra peuter thuis is. Dat is even plannen, maar hier vinden wij dit goed werken voor de sfeer...
dinsdag 20 april 2021 om 20:30
Hij gaat 3 dagen per week. Op de opvangdagen is het extra lastig met het avondeten omdat ik meestal niet klaar ben met koken als ze thuiskomen om 6 uur. We doen de tv aan, juist om rustig de tafel te kunnen dekken en het eten te laten afkoelen. Vandaag heb ik het anders aangepakt en ging de tv niet aan. Het eten van gisteren opgewarmd en we gingen nadat hij even kort had gespeeld aan tafel. Vandaag ging het heel goed, maar hij vind het eten van vandaag ook wel heel lekker. Ik voel me door jullie reacties ook wel gesteund om het ons ook wat gemakkelijker te maken, ik heb best last van mijn eigen ideeën over wat hoort en goede opvoeding is.Halvemaan schreef: ↑20-04-2021 13:43Hoeveel dagen gaat hij naar het kdv? Want anders wellicht ook op die twee dagen dan maar heel makkelijk eten? Soep en een tosti, pannenkoeken bakken, etc?
Ik kan me voorstellen dat je het echt heel rottig vindt dat het avondeten zo verloopt en dat het heel veel kost om dan zelf niet hartstikke boos te worden.
Hoe gaat op de andere dagen het avondeten?
En wellicht ook wat out of the box, maar kan je het eten verdelen in twee momenten? Bv eerst je man met de kleinste, zodat die gezellig kunnen eten en je oudste nog even kan spelen/ kan schakelen en dan jij met de oudste?
Mijn zoon is temperamentvol en gevoelig, we hebben dit dus niet alleen tijdens het eten. Ook aankleden, handen wassen, speelgoed opruimen, eigenlijk alle gevallen waar er iets moet, kunnen lastige momenten zijn.
De afgelopen dagen heb ik erg mijn best gedaan om vooral geduldig te blijven, van te voren aangeven wat we gaan doen en rustig uitleggen waarom nu iets niet kan ( vanochtend wilde hij perse een dunne superhero pak aan naar KDV), dat je niet hoeft te schreeuwen maar dat mama ook luistert als je op normale toon praat etc etc.
Het resultaat is dat we minder strijd hebben en er minder driftbuien zijn, maar er blijven lastige momenten natuurlijk . Ik ben al heel blij met dit resultaat. Twee geleden zocht ik nog op internet naar mogelijke hulp op dit gebied, omdat mijn man en ik het echt niet wisten. Het was toen ook echt heel extreem, nu is het veel rustiger thuis.
