Kinderen
alle pijlers
Thuisblijfmama's???
maandag 3 maart 2008 om 22:06
Zijn er hier ook mama's die er ook bewsut voor hebben gekozen om thuis bij hun kind(eren) te blijven?
Ik dus wel. Ben sinds anderhalf jaar moeder van een schat van een dochter.
Ik zou niets anders willen.... Wat is er nou mooier dan die eerste jaren je kind zien opgroeien?
Straks als ze naar school gaat wil ik wel weer wat gaan doen tijdens de schooltijden.
Maar nu, nee hoor... laat mij maar lekker thuis.
Alleen krijg ik vaak de opmerking "is dat niet saai dat thuis zitten?" of iets anders in die trant.
Ehh... Hallo! Ik ben THUIS BIJ MIJN KIND, dat is iets anders dan THUIS ZITTEN!
Sommige mensen denken echt dat je achter de geraniums zit als je ervoor kiest om thuis te zijn voor je kind.
Of van die leuke opmerkingen over "mis je dan geen sociaal leven?" Hallo, ik ben thuis met mijn kind, maar sociaal ben ik nog steeds. Bovendien ben ik niet vastgeklonken aan mijn kind, want ook zij gaat wel eens naar de oppas of is lekker bij papa als mama eens de deur uit gaat...
Zijn er hier nog meer thuisblijfmama's en herkennen jullie deze verhalen ook of reageert jullie omgeving er heel anders op?
Ik dus wel. Ben sinds anderhalf jaar moeder van een schat van een dochter.
Ik zou niets anders willen.... Wat is er nou mooier dan die eerste jaren je kind zien opgroeien?
Straks als ze naar school gaat wil ik wel weer wat gaan doen tijdens de schooltijden.
Maar nu, nee hoor... laat mij maar lekker thuis.
Alleen krijg ik vaak de opmerking "is dat niet saai dat thuis zitten?" of iets anders in die trant.
Ehh... Hallo! Ik ben THUIS BIJ MIJN KIND, dat is iets anders dan THUIS ZITTEN!
Sommige mensen denken echt dat je achter de geraniums zit als je ervoor kiest om thuis te zijn voor je kind.
Of van die leuke opmerkingen over "mis je dan geen sociaal leven?" Hallo, ik ben thuis met mijn kind, maar sociaal ben ik nog steeds. Bovendien ben ik niet vastgeklonken aan mijn kind, want ook zij gaat wel eens naar de oppas of is lekker bij papa als mama eens de deur uit gaat...
Zijn er hier nog meer thuisblijfmama's en herkennen jullie deze verhalen ook of reageert jullie omgeving er heel anders op?
dinsdag 4 maart 2008 om 13:35
Ik vind daar ook niks mis mee, Boro. Ik ben mezelf ook spuugzat na een dag thuis, dus wat dat betreft maak ik geen onderscheid, haha.
Maar goed, ik denk zelf eerlijk gezegd dat het enorm uitmaakt wat voor werk iemand doet. Als je een baan hebt waar je zeg maar 50% leuk vindt en 50% doet omdat het er nu eenmaal bijhoort, dan slaat de balans misschien wel door naar liever thuis blijven omdat je daar 70% leuk vindt en 30% er nu eenmaal bijhoort. Ik weet het niet, misschien is het wel zoiets. Ik vind op mijn werk zo'n beetje alles wat ik doe superleuk, echte kutklussen zijn er niet. Die zijn er thuis meer dan plenty, dus ik zou wel gek zijn om mijn dagen te gaan vullen met dingen die ik stom vind als ik ook de hele dag dingen kan doen die ik leuk vind.
Maar goed, ik denk zelf eerlijk gezegd dat het enorm uitmaakt wat voor werk iemand doet. Als je een baan hebt waar je zeg maar 50% leuk vindt en 50% doet omdat het er nu eenmaal bijhoort, dan slaat de balans misschien wel door naar liever thuis blijven omdat je daar 70% leuk vindt en 30% er nu eenmaal bijhoort. Ik weet het niet, misschien is het wel zoiets. Ik vind op mijn werk zo'n beetje alles wat ik doe superleuk, echte kutklussen zijn er niet. Die zijn er thuis meer dan plenty, dus ik zou wel gek zijn om mijn dagen te gaan vullen met dingen die ik stom vind als ik ook de hele dag dingen kan doen die ik leuk vind.
Am Yisrael Chai!
dinsdag 4 maart 2008 om 13:39
@ zeurniet
Het lijkt nu erop dat je de moeder de 'schuld' geeft van het criminele gedrag van haar dochter omdat zij geen thuisblijfmoeder was. Zijn haar andere 3 kinderen ook criminelen (of criminelen in wording) dan?
Nogmaals, mijn (tweeling) zus heeft ook het criminele pad gekozen. Mijn moeder was een thuisblijfmoeder, ik doe het 'gewoon' goed, mijn broertje ook. Het ligt niet zozeer (in elk geval niet alleen) aan opvoeding, thuisblijven met je kind of niet danwel aan karakter en eigen keuzes!
Het lijkt nu erop dat je de moeder de 'schuld' geeft van het criminele gedrag van haar dochter omdat zij geen thuisblijfmoeder was. Zijn haar andere 3 kinderen ook criminelen (of criminelen in wording) dan?
Nogmaals, mijn (tweeling) zus heeft ook het criminele pad gekozen. Mijn moeder was een thuisblijfmoeder, ik doe het 'gewoon' goed, mijn broertje ook. Het ligt niet zozeer (in elk geval niet alleen) aan opvoeding, thuisblijven met je kind of niet danwel aan karakter en eigen keuzes!
Perfectionisme is niet perfect...
dinsdag 4 maart 2008 om 13:53
Zeurniet, doe je naam eens eer aan.
Die discipline heb in nu gelukkig wel. Toen ik de eerste maanden nadat dochter geboren was thuiszat liep ik om 3 uur nog in pyiama, was het huis een bende en kwam ik nérgens aan toe. Dat is nu gelukkig anders, ookal hebben we nu 2 kinderen onder de 2.
Ik sta op tijd op (nou ja, rond 8.00) we ontbijten samen, ik voed mijn zoon, kleed dochter aan en breng haar eventueel naar het KDV, dan doe ik een rondje huishouden, even een afwas, was in de machine, doekje over tafel en door de wc en eventueel stofzuigen.
Als dochter thuis is doet ze gewoon gezellig mee of speelt in haar eentje. Dan even koffie drinken, fruit eten met dochter, zoon weer voeden, even naar buiten/boodschappen doen, broodje eten, dochter naar bed, zoon weer voeden, dan even tijd voor mezelf, dan dochter weer wakker, naar buiten/boodschappen doen/kinderboerderij of nog even wat in het huishouden, koffiedrinken, even spelen, koken, zoon weer voeden, eten, even spelen/voorlezen, dochter naar bed, nog even tijd voor mezelf, naar een vriendin of even forummen, enzovoorts.
Ik heb wel een ritme, maar ik vind het niet echt een uitdagend ritme. Ik zou dan ook écht niet genoeg hebben aan dit ritme, jarenlang.
Die discipline heb in nu gelukkig wel. Toen ik de eerste maanden nadat dochter geboren was thuiszat liep ik om 3 uur nog in pyiama, was het huis een bende en kwam ik nérgens aan toe. Dat is nu gelukkig anders, ookal hebben we nu 2 kinderen onder de 2.
Ik sta op tijd op (nou ja, rond 8.00) we ontbijten samen, ik voed mijn zoon, kleed dochter aan en breng haar eventueel naar het KDV, dan doe ik een rondje huishouden, even een afwas, was in de machine, doekje over tafel en door de wc en eventueel stofzuigen.
Als dochter thuis is doet ze gewoon gezellig mee of speelt in haar eentje. Dan even koffie drinken, fruit eten met dochter, zoon weer voeden, even naar buiten/boodschappen doen, broodje eten, dochter naar bed, zoon weer voeden, dan even tijd voor mezelf, dan dochter weer wakker, naar buiten/boodschappen doen/kinderboerderij of nog even wat in het huishouden, koffiedrinken, even spelen, koken, zoon weer voeden, eten, even spelen/voorlezen, dochter naar bed, nog even tijd voor mezelf, naar een vriendin of even forummen, enzovoorts.
Ik heb wel een ritme, maar ik vind het niet echt een uitdagend ritme. Ik zou dan ook écht niet genoeg hebben aan dit ritme, jarenlang.
dinsdag 4 maart 2008 om 13:53
Alsof ieder kind zonder "thuisblijfmama" ontspoord...
Ik heb ook geen 'thuisblijfmama' gehad. Sterker nog, ik had helemaal geen mama. Alleen een papa. En die papa die moest ook brood op de plank brengen, dus die werkte 40 uur per week.
Hij plande zijn werk zo dat er altijd tijd voor ons was. Tussen de middag aten mijn broertje en ik een broodje bij oma. We aten misschien 1 of 2 keer per week ons avondeten zonder pa.
De tijd die wij met zijn drietjes doorbrachten zijn de leukste uit mijn leven, altijd op pad, avontuur, naar Parijs, musea... het bos.
Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik er alleen voor stond. Of dat papa ons in de steek liet.
Respect voor mijn papa, zowel broertje als ik zijn prima terechtgekomen. Papa is wel heel grijs geworden van al het geplan en geregel, maar dat bewijst te meer dat hij een super-werkende-ouder is, nog steeds is, want ik heb nog een nakom/broertje van 4 jaar uit zijn huidige huwelijk.
Ik heb juist veel meer waardering voor hem omdat hij het altijd voor elkaar heeft gekregen er optimaal voor ons te zijn en dat ook nog eens te combineren met een heel verantwoordelijke baan.
dinsdag 4 maart 2008 om 14:09
Zeurniet, je Zeurtwel. Mijn hemel wat een verzuurde berichten plemp jij neer.
Enerzijds roep je dat moeders niet mogen werken, want ze zijn te weinig (structureel) aan het werk en rennen om elk wissewasje naar hun kind. Anderzijds roep je (nog altijd zonder bronvermelding) dat kinderen van werkende moeders (ouders???) ontsporen.
En als een collega dan doet wat de thuissituatie klaarblijkelijk vereist en minder gaat werken, dan is het ook weer niet goed.
Enerzijds roep je dat moeders niet mogen werken, want ze zijn te weinig (structureel) aan het werk en rennen om elk wissewasje naar hun kind. Anderzijds roep je (nog altijd zonder bronvermelding) dat kinderen van werkende moeders (ouders???) ontsporen.
En als een collega dan doet wat de thuissituatie klaarblijkelijk vereist en minder gaat werken, dan is het ook weer niet goed.
dinsdag 4 maart 2008 om 14:16
![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif){kind=small}
dinsdag 4 maart 2008 om 14:46
[quote]:
Herkenbaar, die laatste postings en dat vind ik aan het hele thuisblijfgebeuren ook wel echt het verbazingwekkendst. Ik heb in de tijd dat ik tussen twee banen inzat ofzo gemerkt dat ik al heel snel in een werklozenritme beland, je hoeft toch nergens heen dus het maakt geen bal uit wanneer je wat doet en aan het einde van de rit doe je dus meestal niks.
Ik zou echt de discipline niet hebben om zonder verplichtingen nog een enigszins acceptabel leven te leiden, dus ik vind het behoorlijk knap dat vrouwen zonder werk dat wel kunnen.[/quote]
Fashion victim, zou je dat ook niet kunnen als je een kind hebt ?
(ik weet dat je een zoontje hebt maar ik bedoel maar te zeggen dat je met kind toch makkelijk in een soort ritme valt ?!)
Ik ben zelf ook bewust thuisblijfmoeder maar ik heb echt een vast ritme. Maar om nou van mezelf te zeggen dat ik discipline heb.....
Ik vind het juist meer van discipline getuigen als je elke dag naar je werk gaat.
Herkenbaar, die laatste postings en dat vind ik aan het hele thuisblijfgebeuren ook wel echt het verbazingwekkendst. Ik heb in de tijd dat ik tussen twee banen inzat ofzo gemerkt dat ik al heel snel in een werklozenritme beland, je hoeft toch nergens heen dus het maakt geen bal uit wanneer je wat doet en aan het einde van de rit doe je dus meestal niks.
Ik zou echt de discipline niet hebben om zonder verplichtingen nog een enigszins acceptabel leven te leiden, dus ik vind het behoorlijk knap dat vrouwen zonder werk dat wel kunnen.[/quote]
Fashion victim, zou je dat ook niet kunnen als je een kind hebt ?
(ik weet dat je een zoontje hebt maar ik bedoel maar te zeggen dat je met kind toch makkelijk in een soort ritme valt ?!)
Ik ben zelf ook bewust thuisblijfmoeder maar ik heb echt een vast ritme. Maar om nou van mezelf te zeggen dat ik discipline heb.....
Ik vind het juist meer van discipline getuigen als je elke dag naar je werk gaat.
dinsdag 4 maart 2008 om 14:50
Heb er nog even over nagedacht en vind het eigenlijk wel heel erg knap dat er moeders zijn die hun kinderen liefde, aandacht etc. geven en daarnaast ook nog werken.
Toch vraag ik me af of je en kinderen en een carriere kan hebben. En dan bedoel ik een echte carriere, want in mijn ogen kost dat heel veel van jezelf
( tijd, aandacht, studie ). Laat staan als je dat alleen, dus zonder man, moet doen.
Ik kon het dus niet iig. Mijn werk deed ik altijd met 100%, ging ontzettend veel tijd in zitten. Ik vond het heerlijk, maar na de geboorte van mijn zoontje kon ik het niet meer. Dat heeft ook te maken met me niet meer voor de volle 100% kunnen inzetten voor mn werk. Bij mij is het dus of/of. Ik kan maar 1 ding volledig, of een baan, of een moeder zijn. Ik zou doodongelukkig worden als ik mezelf niet volledig kan geven zowel in mn werk als naar mn zoontje toe.
Toch vraag ik me af of je en kinderen en een carriere kan hebben. En dan bedoel ik een echte carriere, want in mijn ogen kost dat heel veel van jezelf
( tijd, aandacht, studie ). Laat staan als je dat alleen, dus zonder man, moet doen.
Ik kon het dus niet iig. Mijn werk deed ik altijd met 100%, ging ontzettend veel tijd in zitten. Ik vond het heerlijk, maar na de geboorte van mijn zoontje kon ik het niet meer. Dat heeft ook te maken met me niet meer voor de volle 100% kunnen inzetten voor mn werk. Bij mij is het dus of/of. Ik kan maar 1 ding volledig, of een baan, of een moeder zijn. Ik zou doodongelukkig worden als ik mezelf niet volledig kan geven zowel in mn werk als naar mn zoontje toe.
dinsdag 4 maart 2008 om 14:56
Oh nee hoor, op vrije dagen en in vakanties enzo is het hier een chaos. Dat kan ik nu aan mezelf verkopen met het excuus dat we nu eenmaal een druk leven hebben en dus recht hebben op niks-tijd en uitrusten, maar ik ken mezelf, al hebben we 3 weken vakantie, dan is het hier na 3 weken nog net zo'n bende als aan het begin van de vakantie.
Juist door de vastigheid van mijn werk en zoons kdv loopt het hier lekker. Zo eten wij bijvoorbeeld op vrije dagen veel later dan op werkdagen, elke keer denk ik dan "oh, lekker vrij, dan ga ik vandaag eens lekker uitgebreid koken, eten we lekker vroeg" en dan is het hoppa ineens hasske laat en sta ik nog tegen de klok te koken. Terwijl ik op werkdagen gewoon weet dat ik na het eten direct moet afwassen en dan weer voor de volgende dag het eten moet voorbereiden (groente snijden, aardappelen schillen, dat soort dingen) of koken. En op werkdagen heb ik dus ook het huis om 8 uur gewoon aan kant, en staat het eten voor morgen alweer klaar.
Dus voor mij is die drukte van werk en overal op tijd moeten zijn juist een goede stok achter de deur.
Juist door de vastigheid van mijn werk en zoons kdv loopt het hier lekker. Zo eten wij bijvoorbeeld op vrije dagen veel later dan op werkdagen, elke keer denk ik dan "oh, lekker vrij, dan ga ik vandaag eens lekker uitgebreid koken, eten we lekker vroeg" en dan is het hoppa ineens hasske laat en sta ik nog tegen de klok te koken. Terwijl ik op werkdagen gewoon weet dat ik na het eten direct moet afwassen en dan weer voor de volgende dag het eten moet voorbereiden (groente snijden, aardappelen schillen, dat soort dingen) of koken. En op werkdagen heb ik dus ook het huis om 8 uur gewoon aan kant, en staat het eten voor morgen alweer klaar.
Dus voor mij is die drukte van werk en overal op tijd moeten zijn juist een goede stok achter de deur.
Am Yisrael Chai!
dinsdag 4 maart 2008 om 15:08
Volgens mij voldoe ik aan al je voorwaarden (geen man, echte carrière, kind).
Tja, ik kan niet bij andere gezinnen naar binnen kijken, maar ik heb de indruk dat ik inmiddels een goede balans gevonden heb. Dat heeft wel eventjes geduurd, in het eerste jaar leed inderdaad mijn werk onder het kind, in het tweede jaar begon ik op werkgebied in te halen, in het derde jaar ging ik overcompenseren op werkgebied en leed achteraf gezien mijn kind daar inderdaad wel een beetje onder, maar nu, na 4 jaar moederschap en inmiddels de tweede baan in loondienst, heb ik het idee dat het op beide fronten prima loopt.
Natuurlijk scheelt het een slok op een borrel dat je kind met je meegroeit en steeds zelfstandiger wordt, in hindsight was met name jaar 2 en 3 echt heel erg heftig (toen ging ik ook weer in loondienst en direct op een behoorlijk pittig niveau) , maar nu gaat het allemaal echt lekker. Natuurlijk heb ik weken waarin mijn kind echt weinig aan me heeft, maar dat zijn over het algemeen korte periodes die direct daarna gecompenseerd worden met heel veel downtime. Zo ben ik nu bijvoorbeeld gewoon lekker vrij om voor mijn bijnajarige zoon als verrassing een kamer in elkaar te klussen, cakejes te bakken om te trakteren en dat soort dingen. En ben ik nu ook lekker elke dag vroeg thuis omdat dat nu even kan, zodat ik tegen de tijd dat de gekte weer losbarst me ook echt niet schuldig voel als het 's avonds niet verder komt dan eten erin lullen, dvd-tje kijken, badje, knuffelen en hoppa naar bed.
Am Yisrael Chai!
dinsdag 4 maart 2008 om 15:26
Sja, soms is het echt wel pittig, maar vergeet niet dat je van een leuke baan ook echt veel energie krijgt en voldoening hebt enzo. In mijn vorige baan was ik niet zo happy en was het moederschap ook echt moeilijk te combineren, maar mijn huidige baan vind ik echt heel erg leuk, ik ga echt heel blij naar mijn werk. En ik merk gelijk dat het thuis dus ook beter gaat, ik heb veel meer lol met mijn zoon, zijn driftbuien zijn zo goed als over (wat vast aan zijn leeftijd ligt, maar ook aan het feit dat ik niet zo in de paniekmodus schiet en veel minder gestresst ben), ik heb een beter ritme, ga zo maar door. En dat terwijl mijn huidige baan echt 100 keer drukker is dan mijn vorige, ik werk veeeeeeeeeel harder nu. Maar ik vind het leuker, en dus is het makkelijk op te brengen. En diezelfde ervaring had ik toen ik na een tijd niet werken weer ging werken, omdát ik gelukkiger was ging het thuis veel beter dan toen ik niet werkte. Toen was ik wel thuis, maar had mijn zoon echt veel minder aan me dan nu.
Am Yisrael Chai!
dinsdag 4 maart 2008 om 15:37
Snap dat als je zelf niet gelukkig bent met je "thuiszit-situatie", je kind daar inderdaad niet veel aan heeft.
Zodra ik het niet meer leuk vind om thuis te blijven om wat voor reden dan ook, ga ik ook weer werken. Alleen denk ik, mezelf kennende, dat het hooguit een "leuk part-time baantje" voor erbij wordt. Tenzij al mn ambitie weer terugkeert op het moment dat kleine vent naar PSZ/ school gaat.
Zodra ik het niet meer leuk vind om thuis te blijven om wat voor reden dan ook, ga ik ook weer werken. Alleen denk ik, mezelf kennende, dat het hooguit een "leuk part-time baantje" voor erbij wordt. Tenzij al mn ambitie weer terugkeert op het moment dat kleine vent naar PSZ/ school gaat.
dinsdag 4 maart 2008 om 21:04
Sluit ik me volledig bij aan!:
Ik heb er ooit bewust voor gekozen thuis te blijven zolang mijn kinderen nog niet naar de basisschool gaan. Ik heb uiteraard van te voren niet geweten dat ik 5 kinderen zou krijgen dus die periode is iets langer geworden dan verwacht maar dat veranderd niets aan het feit dat ik er nog steeds achter sta. Mijn oudste is 15, de jongste bijna 3 en precies deze twee gaat alles voor de wind. Mijn 3 middelsten zijn kinderen met gebruiks aanwijzingen qua opvoeding en/of ontwikkeling en juist om deze 3 ben ik nu ook blij dat ik thuis aanwezig ben om de boel in juiste banen de blijven leiden
Ik voel me niet beter of slechter dan andere moeders en het laat me eerlijk gezegt koud wat anderen er van vinden. Ik heb vriendinnen die werken en vriendinnen die thuis zijn en we hebben geen commentaar onderling. Ik heb waardering voor vrouwen die naast een gezin nog een drukke baan hebben maar die waardering is niet kleiner voor vrouwen die ervoor kiezen thuis te blijven voor de kinderen. We proberen allemaal ons leven te leiden zoals wij denken dat het goed is en dat lijkt mij het perfecte uitgangspunt.
Ow en ik vind het trouwens héérlijk om dingen te ondernemen zónder mijn kinderen en dat doe ik ook regelmatig, een paar keer per week en meestal s avonds. Ik heb een begripvolle partner die heel goed snapt dat ik gillend gek wordt als ik nooit iets voor mezelf kan doen. Ik heb naast mijn gezin óók nog een sociaal leven wat van mij is, waarin ik mezelf kan zijn en niet "de moeder van" hoe lief m'n kinderen me ook zijn maar af en toe wil ik ze gewoon even niet om me heen
dinsdag 4 maart 2008 om 22:48
Ik zal nu even een heel ideaalbeeld schetsen... Het liefst hadden wij gehad allebei 50/50. Manlief twee dagen thuis en ik twee dagen thuis en het weekend en nog 1 dag door-de-week allebei thuis bij ons kind...
Dat hadden we op zich het mooiste gevonden.
Maar goed... ten eerste heeft mijn man een baan dat eigenlijk alleen in een fulltime functie kan...
Ten tweede was het verschil qua salaris van mij en mijn man dusdanig groot dat we wel gek zouden zijn om twee dagen salaris van hem te verruilen voor twee van mij...
Dus ik fulltime thuis. Heerlijk.
Ik ben ook echt van mening dat je veel van je kinderen mist als je als ouder zijnde werkt. Uiteraard hoe meer je werkt, des te meer je mist.
Ik ken zelfs mensen wiens jonge kinderen bijna tegelijk met papa en mama op bed gaan... Want ja, als papa en mama thuiskomen is het etenstijd en daarna de kids naar bed brengen??? We zien ze net....
Nou dan vraag ik me af waar je mee bezig bent.
Maar ja, doe je ze wel meteen na het eten naar bed en werk je veel... Dan mis je inderdaad heel veel van je kind.
Nee, ik vind niet dat ik saai ben en als mensen me raar saai vinden omdat ik thuis lekker geniet van mijn eigen kind... Lekker laten denken.
Mijn moeder was ook altijd thuis en ik heb het heerlijk gevonden.
Dat hadden we op zich het mooiste gevonden.
Maar goed... ten eerste heeft mijn man een baan dat eigenlijk alleen in een fulltime functie kan...
Ten tweede was het verschil qua salaris van mij en mijn man dusdanig groot dat we wel gek zouden zijn om twee dagen salaris van hem te verruilen voor twee van mij...
Dus ik fulltime thuis. Heerlijk.
Ik ben ook echt van mening dat je veel van je kinderen mist als je als ouder zijnde werkt. Uiteraard hoe meer je werkt, des te meer je mist.
Ik ken zelfs mensen wiens jonge kinderen bijna tegelijk met papa en mama op bed gaan... Want ja, als papa en mama thuiskomen is het etenstijd en daarna de kids naar bed brengen??? We zien ze net....
Nou dan vraag ik me af waar je mee bezig bent.
Maar ja, doe je ze wel meteen na het eten naar bed en werk je veel... Dan mis je inderdaad heel veel van je kind.
Nee, ik vind niet dat ik saai ben en als mensen me raar saai vinden omdat ik thuis lekker geniet van mijn eigen kind... Lekker laten denken.
Mijn moeder was ook altijd thuis en ik heb het heerlijk gevonden.
woensdag 5 maart 2008 om 09:17
Niemand zegt hier dat je saai bwentr, dat zijn je eigen woorden.
Maar je theorie over je kinderen nauwelijks zien als je werkt: de meeste vaders zien hun kinderen inderdaad doordeweeks alleen maar tijdens het eten, en daarna gaan de kinderen naar bed. En dat is dan kennelijk niet erg?
En bovendien: je ziet je kindjes dan toch in het weekend?
Maar je theorie over je kinderen nauwelijks zien als je werkt: de meeste vaders zien hun kinderen inderdaad doordeweeks alleen maar tijdens het eten, en daarna gaan de kinderen naar bed. En dat is dan kennelijk niet erg?
En bovendien: je ziet je kindjes dan toch in het weekend?
woensdag 5 maart 2008 om 10:07
Mijn moeder was ook altijd thuis en het heeft me nooit bijster geïnteresseerd. Ik denk zelfs dat ik een socialer en vlotter kind was geworden als ik vaker met andere kinderen had gespeeld als ik in mijn jeugd naar opvang had gemoeten, maar goed, dat was in de 70-er jaren en toen werkten helemaal weinig moeders. Toen ik op de middelbare school zat, had ik vooral tijd nodig voor mezelf na een drukke schooldag, en had ik geen behoefte aan een moeder die me uithoorde (ik was best een opstandige puber). Ieder kind is anders, ik denk niet dat 'we' ervan uit moeten gaan dat het per definitie goed is voor het kind als De Moeder altijd thuis is voor het kind.
Ik vraag me nog steeds serieus af waarom het nou zo ideaal is om steeds bij je kind te zijn, of het nu de vader of de moeder is. De peuterspeelzaal lijkt me wel het minste wat je je kind kunt 'gunnen' qua afwisseling. Mijn ervaring is dat kinderen die niet continu onder de vleugels van hun moeders verblijven, een stuk socialer, zelfstandiger en spontaner in het leven staan. Natuurlijk verschilt dat ook per kind, maar los van de vraag of het een noodzaak of een wens is als beide ouders werken, en of je momenten uit de ontwikkeling van je kind mist of niet als je werkt, kun je je dus afvragen hoe het kind het ervaart en zich ontwikkelt als het niet altijd bij de ouders is. Ik vind die afwisseling dus erg positief.
Dan 'de norm' dat moeders erbij werken en dat vaders de hoofdkostwinners zijn. Dit vind ik in de huidige maatschappij eigenlijk ondertussen onacceptabel, maar volgens mij is het een feit dat het nog steeds wel zo is dat het werk van de moeder minder voor vol wordt aangezien dan dat van de vader. Maar als ik dit topic zo lees, werken we daar met het overgrote deel van de moeders hard aan mee. Verdorie, als die kerels zeggen dat ze niet minder kunnen werken, betekent dat toch meestal dat ze het niet willen. Doorgroeimogelijkheden worden on hold gezet, hun status wordt minder en meer van dat soort ongein. Ga er dan tegenin! Zijn salaris is hoger? Ja, nogal wiedes als jij hem in de gelegenheid stelt om door te groeien en het niet vice versa gebeurt. Prima als jij dat oke vindt, maar klaag dan niet dat hij niet minder kan gaan werken omdat zijn salaris hoger is dan het jouwe. Niemand gooit jou een goedbetaalde baan in de schoot, daar moet je wat voor doen. Het lijkt wel alsof als puntje bij paaltje komt, veel moeders gewoon niet gemotiveerd genoeg zijn om te werken of om er moeite voor te doen, en toch liever de zorgtaak op zich nemen. Fine with me, maar Thuisblijfmama, het lijkt alsof jij eigenlijk wel wil werken, en jezelf voorhoudt dat je deze situatie zo ontzettend prettig vindt. Als jij het ideaal zou vinden om 50-50 te werken, maak je mij niet wijs dat je nu helemaal content bent met thuiszitten.
Ik vraag me nog steeds serieus af waarom het nou zo ideaal is om steeds bij je kind te zijn, of het nu de vader of de moeder is. De peuterspeelzaal lijkt me wel het minste wat je je kind kunt 'gunnen' qua afwisseling. Mijn ervaring is dat kinderen die niet continu onder de vleugels van hun moeders verblijven, een stuk socialer, zelfstandiger en spontaner in het leven staan. Natuurlijk verschilt dat ook per kind, maar los van de vraag of het een noodzaak of een wens is als beide ouders werken, en of je momenten uit de ontwikkeling van je kind mist of niet als je werkt, kun je je dus afvragen hoe het kind het ervaart en zich ontwikkelt als het niet altijd bij de ouders is. Ik vind die afwisseling dus erg positief.
Dan 'de norm' dat moeders erbij werken en dat vaders de hoofdkostwinners zijn. Dit vind ik in de huidige maatschappij eigenlijk ondertussen onacceptabel, maar volgens mij is het een feit dat het nog steeds wel zo is dat het werk van de moeder minder voor vol wordt aangezien dan dat van de vader. Maar als ik dit topic zo lees, werken we daar met het overgrote deel van de moeders hard aan mee. Verdorie, als die kerels zeggen dat ze niet minder kunnen werken, betekent dat toch meestal dat ze het niet willen. Doorgroeimogelijkheden worden on hold gezet, hun status wordt minder en meer van dat soort ongein. Ga er dan tegenin! Zijn salaris is hoger? Ja, nogal wiedes als jij hem in de gelegenheid stelt om door te groeien en het niet vice versa gebeurt. Prima als jij dat oke vindt, maar klaag dan niet dat hij niet minder kan gaan werken omdat zijn salaris hoger is dan het jouwe. Niemand gooit jou een goedbetaalde baan in de schoot, daar moet je wat voor doen. Het lijkt wel alsof als puntje bij paaltje komt, veel moeders gewoon niet gemotiveerd genoeg zijn om te werken of om er moeite voor te doen, en toch liever de zorgtaak op zich nemen. Fine with me, maar Thuisblijfmama, het lijkt alsof jij eigenlijk wel wil werken, en jezelf voorhoudt dat je deze situatie zo ontzettend prettig vindt. Als jij het ideaal zou vinden om 50-50 te werken, maak je mij niet wijs dat je nu helemaal content bent met thuiszitten.
woensdag 5 maart 2008 om 10:31
Dit staat m.i recht tegenover elkaar. In je ideale plaatje zou je lekker gaan werken, maar je vindt wel dat werkende ouders (te)veel van hun kind missen.
Ik ben trouwens blij dat ik af en toe dingen van mijn kind mis.Helemaal als ie weer even een drakenfase heeft.
De 20 uur die ik werk zijn voor mij geweldig en lekker even weg. Als ik alles van mijn kind zou moeten meemaken 24 uur per dag 7 dagen per week zou ik gek worden denk ik.
