Trauma na bevalling?

Anoniem_2556 dinsdag 1 januari 2008 om 14:57

Hallo allemaal,

Allereerst nog de beste wensen voor 2008!

Onze dochter werd bijna 2 jaar geleden geboren. De bevalling was lang(24 uur) en zwaar. Ik wilde graag thuis bevallen, maar de ontsluiting vorderde niet. Na 20 uur weeen werd ik ingestuurd. De vliezen werden gebroken, ik kreeg pijnbestrijding en na nog 4 uren, waarvan 1,5 uur persen, een knip, de vacuumpomp, werd onze dochter geboren, helemaal gezond met alles er op en er aan.

In de toekomst willen we graag een tweede. Omdat ik momenteel overspannen/burnout ben is dit nog niet van toepassing. Een combinatie van voorgaande en een zwangerschap lijkt me in mijn situatie verre van ideaal.

Er gaat nog geen dag voorbij, zonder dat ik aan die bevalling heb gedacht. En als ik er aan terug denk, wil ik in geen 100 jaar nog een tweede kindje. Een paar maanden geleden praatte ik met iemand over mijn bevalling en ik werd er helemaal niet lekker van. Zou natuurlijk ook een gevolg kunnen zijn van mijn overspannenheid. Ik kan momenteel maar weinig spanning verdragen en ik ben snel uit balans.

Ik heb een fantastische zwangerschap gehad en een loeizware bevalling. Ik vraag me soms af of het voor mij niet een traumatische ervaring is geweest? Zijn er vrouwen die dit herkennen? Ben je uiteindelijk toch voor een tweede kindje gegaan, of nog niet? Of ben je er nog niet helemaal uit of je nog wel een kindje wil?

Als ik naar mijn dochter kijk en ervaar wat ik voor haar voel, dan zou ik graag voor haar een broertje/zusje willen, want dat lijkt me fantastisch. Maar dan zou ik nog wel een keer moeten bevallen.

Graag zou ik hierover wat ervaringen met anderen willen uitwisselen.

Groetjes, Josje

Anoniem_50200 vrijdag 18 januari 2008 om 20:24

qwertu schreef op 18 januari 2008 @ 20:11:

... iedereen ging al uit van een keizersnee, maar ik wilde graag natuurlijk bevallen. Natuurlijk bevallen is immers beter voor zowel moeder als kind. Ik hoopte met die ruggeprik te voorkomen dat ik weer weg zou raken van uitputting (pijn kost immers veel energie) en dat ze een keizersnee uit zouden voeren. (Waarbij ik die ruggeprik toch gekregen zou hebben... )

Nou je bent een stuk moediger als ik hoor. Als mij ooit een keizersnee aangeboden was, had ik meteen gezegd, JA GRAAG!

Zo heel slecht voor de baby zal het toch wel niet zijn anders had Beatrix toch indertijd niet gekozen voor een ks bij Alexander.

Ik bedoel maar, met een kroonprins neem je toch geen risico.

Anoniem_44866 vrijdag 18 januari 2008 om 20:28

dat was 40 jaar geleden, inmiddels is wel duidelijk dat een keizersnede wel degelijk een risico heeft voor het kind. Het is goed dat het er is, en soms is het absoluut noodzakelijk, maar er zitten zeker risicoos aan. Het lijkt veiliger en rustiger (voor mij ook hoor) maar dat is het niet.

Anoniem_15888 zaterdag 19 januari 2008 om 00:07

Over drie a vier weken kan ik jullie wat dat betreft helemaal bijpraten, aangezien ik dan een gesprek heb met de gyn over wel of niet een geplande keizersnede voor de tweede

Ik twijfel zelf overigens echt nog heel erg, dus dat maakt het niet makkelijker.

Voor de rest sluit ik me nog ff aan bij de post van Arwen van 20.21

Anoniem_3473 zaterdag 19 januari 2008 om 01:15

qwertu schreef op 18 januari 2008 @ 14:01:

[...]

Pijnbestrijding heeft nu eenmaal een negatief effect op je baby, dus ik snap wel dat er terughoudend mee omgegaan wordt hoor.

Achteraf gezien ben ik heel blij dat ik geen pijnbestrijding heb gekregen. Qrummel heeft het fantastisch gedaan na haar geboorte (apgarschore van 9 en 10). Ik denk dat dat echt anders was geweest als ik die ruggeprik wel had gekregen.

Dochter is met 42 + 2 geboren, met behulp van een zalige ruggenrpik en had een apgar van 10 en 5 minuten later weer 10.

Dus het hoeft echt niet per definitie een slechte start te betekenen (misschien over het algemeen genomen wel, maar niet als wet van meden en persen <- al heb ik geen flauw idee waar dit gezegde nu eigenlijk zijn oorsprong heeft??)

Anoniem_19631 zaterdag 19 januari 2008 om 02:33

.

Anoniem_19631 zaterdag 19 januari 2008 om 02:36

.

Anoniem_5439 zaterdag 19 januari 2008 om 09:26

Arwen, bedankt voor de lieve woorden!

Qwertu; we hebben nog meer overeenkomsten lees ik in je post. Ook Nova's hartslag zakte helemaal weg toen ze zo klem zat. Al had ik een ruggeprik gehad had ze ws niet meer zelf kunnen herstellen.

Daarom ben ik ook geen voorstander van klakkeloos ruggenprikken uitdelen bij het begin van de bevalling.

Mijn dochter had het anders niet gered (als had ik door de pijn om een ruggenprik gevraagd), en ik denk dan dat ik niet met mezelf had kunnen leven..

Anoniem_61210 zaterdag 19 januari 2008 om 17:19

Toetyfroety, je stelt de dingen die je in dat verslag gelezen hebt, alsof ze een wet van meden en perzen zijn. Het is niet zo dat een bevalling met een bepaalde complicatie (sterrekijker, inleiding) "dus" meer pijn doet. Je kunt heel goed die complicatie gehad hebben en geen extra pijn gehad hebben. Mijn bevalling is ook ingeleid, maar niet superpijnlijk ofzo.

--------------------------------------------------------------------------------

qwertu is er uit jou een sterrekijker geboren??

Anoniem_19631 zaterdag 19 januari 2008 om 17:50

.

Anoniem_50200 zaterdag 19 januari 2008 om 18:20

[quote]qwertu schreef op 19 januari 2008 @ 17:50:

Zou dat uitmaken voor mijn opmerking dat ik vind dat Toetiefroetie teveel generaliseert?

Hoezo generaliseren Qwertu, ik heb het over 1 bevalling nl. die van mijn dochter en ik ben boos over :

1. dat ze een bevalling beginnen op te wekken om 12 uur 's nachts

2. dat bij het bespreken over de bevalling van te voren gezegd is dat er pijnstilling mogelijk is..(maar als puntje bij paaltje komt niet te verkrijgen is.

3. dat ze wisten dat het kindje verkeerd lag (en dus beter met het opwekken konden wachten tot overdag (want dan gyn beschikbaar)

Hier een uitleg over de geboorte van een sterrekijker:

However, not all babies favour an 'anterior presentation'. Some are occipito-posterior (OP) which means they are head down but with their spine against yours. An OP baby and mother will have to work harder in labour to have a vaginal birth, and labour is often longer and more painful while the baby tries to rotate to the anterior position. A common side-effect of OP labours is excruciating back pain, caused by the hard surface of the baby's skull pressing on the mother's lower back. Posterior births are more of a problem for first babies than for subsequent births; when a mother has given birth before, there is generally much more room for maneouvre, so it is easier for the baby to rotate.

En Qwerty ik wil jou bevalling helemaal niet bagataliseren, jij zult het best moeilijk gehad hebben. Maar waar om moet jij dan een ander zijn bevalling af doen met Generaliseren?

anoniem_50200 wijzigde dit bericht op 19-01-2008 18:21
Reden: een en ander

% gewijzigd

Anoniem_15888 zaterdag 19 januari 2008 om 18:29

Ik denk dat je Qwertu's post een beetje verkeerd interpreteert Toety

Ze zegt dat een sterrekijker of een inleiding, of beide, niet per definitie een moeilijke, pijnlijke bevalling geeft. Dat dat bij jouw dochter wél zo was, daar tornt ze niet aan. Dat is tenminste wat ik uit Q's post leest.

Anoniem_19631 zaterdag 19 januari 2008 om 19:09

.

Anoniem_61210 zaterdag 19 januari 2008 om 21:00

het is wel bewezen dat een sterrenkijker die dus anders om ligt je veel meer pijn geeft omdat ze niet die spildraai maken en ook de schedel helften schuiven niet over elkaar .het kindje komt er recht standig uit . ze hebben mij na 13 uren thuis nog 12 uren laten kreperen in het ziekenhuis . achteraf gezien een sterrenkijker . had zo niet gemoeten . had een keizersnee moeten worden of een ruggeprik maar het kindje was al te ver ingedaald . alles gedaan om hem er maar uit te krijgen . met gevolg dat ik het nu nog elke dag beleef en als ik het nog eens in mijn bolle kop krijg om nog een kindje te willen dan wil ik vaak een echo vooral op het laatst en als het dan weer een sterrenkijker is een keizersnee of ruggenprik want dit nooit weer !! het was geen bevalling ik noem het een marteling . kreeg een paar maanden later geestelijke klachten en nu 11 maanden later nog steeds . kan het niet vergeten .en toety froety hou je dochter goed in de gaten de klap kwam bij mij na een maand of 3 als de drukte een beetje voorbij is .

Anoniem_50200 zondag 20 januari 2008 om 00:04

Ja sorry Qwertu, ik vatte het idd verkeerd op wat jij allemaal zei, dacht echt dat je bedoelde dat mijn dochter maar een aansteller was. Ik denk ook dat als ik zoals jij een kind kreeg wat te vroeg geboren werd, dat ik dan ook geen ruggeprik zou willen omdat je dan al zo bang bent dat dat fout gaat.

Ik lees eigenlijk pas mee sinds Qrummeltje geboren is en ben blij dat het zo goed gaat, het zou toch eigenlijk ook een december baby moeten zijn?

Karin, jou bevalling klinkt heel erg hetzelfde als die van mijn dochter......ik denk dat er niemand is die echt een pijnloze bevalling verwacht, maar dat je daar echt uren ligt te kreperen van de pijn, ja dat vind ik echt te erg.

Maar goed, het is alweer een week geleden, mijn dochter zegt zelf ze wil er niet meer aan denken. Of er ooit een tweede komt zoals ze eerst wel van plan waren....we wachten maar af, eerlijk gezegd was ik daar ook niet zo voor te porren toen ik net bevallen was.

Anoniem_50200 zondag 20 januari 2008 om 00:08

karin1 schreef op 19 januari 2008 @ 21:00:

het is wel bewezen dat een sterrenkijker die dus anders om ligt je veel meer pijn geeft omdat ze niet die spildraai maken en ook de schedel helften schuiven niet over elkaar .het kindje komt er recht standig uit . ze hebben mij na 13 uren thuis nog 12 uren laten kreperen in het ziekenhuis . achteraf gezien een sterrenkijker . had zo niet gemoeten . had een keizersnee moeten worden of een ruggeprik maar het kindje was al te ver ingedaald . alles gedaan om hem er maar uit te krijgen . met gevolg dat ik het nu nog elke dag beleef en als ik het nog eens in mijn bolle kop krijg om nog een kindje te willen dan wil ik vaak een echo vooral op het laatst en als het dan weer een sterrenkijker is een keizersnee of ruggenprik want dit nooit weer !! het was geen bevalling ik noem het een marteling . kreeg een paar maanden later geestelijke klachten en nu 11 maanden later nog steeds . kan het niet vergeten .en toety froety hou je dochter goed in de gaten de klap kwam bij mij na een maand of 3 als de drukte een beetje voorbij is .

Ja eigenlijk is het wel erg stom dat er zo weinig begeleiding is na zo'n bevalling. Iedereen denkt, nou je hebt je kind, wat wil je nou nog. En dat is ook wel zo, maar bij andere traumatisch ervaringen is er toch meer hulp.

Anoniem_19631 zondag 20 januari 2008 om 00:25

.

Anoniem_61210 zondag 20 januari 2008 om 09:11

ik dacht er de eerste tijd ook niet aan maar toen het allemaal wat ging bezinken kwam het allemaal boven. nu is het 11 maanden later en begin dinsdag met emdr therapie . hoop dat het helpt zodat ik niet meer dag en nacht aan de bevalling herrinert word .ik wist het voor de tijd niet dat het een sterrenkijker was maar achteraf gezien had het zh personeel het wel in moeten zien . ontsluiting die niet vorderde . hele pijnlijke in de onderbuik weeen en het kindje kwam maar niet . na 2 knippen en een hele hoop geduw op mijn buik dan toch wel . toch is het goed dat ze erover praat . het komt toch wel weer boven drijven hoor . misschien bij uw dochter niet . gelukkig dan maar !!

Anoniem_44866 zondag 20 januari 2008 om 09:12

ik begrijp dat hele traumatische van pijn niet zo. Ik heb ook pijn gehad (ja, een sterrenkijker) echt afschuwelijke pijn, ze hadden op het moment van de bevalling met een kettingzaag mijn baarmoeder eruit mogen snijden en ik had het best gevonden. Maar pijn was ik kwijt na de bevalling, traumatisch vind ik angst, een kind wat het niet goed doet na de bevalling, een moeder waar het slecht mee gaat, een kind wat het benauwd heeft, paniek, dat soort dingen, maar niet pijn. Een bevalling is pijnlijk, helaas, maar pijn gaat over en is niet gevaarlijk. Bevallingen waar paniek of angst bij kwam kijken, daar snap ik het traumatische heel goed van. Maar ja, dat is mijn beleving....

Anoniem_61210 zondag 20 januari 2008 om 09:15

in mijn geval was er paniek hoor het kindje wat 10 uren in vies vruchtwater zat en de hartslag die weg viel tot 35 slagen . en ik vind als ik terug denk aan de pijn dat wel degelijk traumatisch . omdat dat ook uren en uren door bleef gaan .

Anoniem_44866 zondag 20 januari 2008 om 10:25

nou ja ieder zijn eigen trauma denk ik dan maar. Persoonlijk kan ik meer met het verhaal van mette mare en qwertu dan veel andere verhalen hier. Bevallingen zijn nou eenmaal zelden leuk en heel vaak verdomd pijnlijk en lastig. En ik denk dan ook, als je na afloop allebei gezond bent, waar heb je het dan over. (en zelfs dat is niet zo in het geval van mette mare, en juist zij is een van de meest positieven hier). Maar ja, zoals al eerder is geschreven, ieder zijn eigen beleving van pijn en zijn eigen definitie van wat traumatisch is.

Anoniem_61210 zondag 20 januari 2008 om 10:39

ja inderdaad jij kan niet in iemands hoofd kijken .hoe makkelijk jij er over denkt blijkt wel dat je geen trauma na bevalling hebt en daar gaat het hier toch over . ervaringen uitwisselen met mensen die er WEL last van hebben en daar hoor jij blijkbaar dus niet bij . gelukkig voor jou

Anoniem_56027 zondag 20 januari 2008 om 10:41

Mijn dochtertje is ook als een sterrenkijker geboren.

Ik moet zeggen dat het een loeizware bevalling is geweest, maar traumatisch.... dat mag en kan ik niet zeggen. Mijn dochter is gezond ter wereld gekomen en dat is het belangrijkste.

Wat ik traumatisch vind is wanneer een kindje niet gezond op de wereld komt of tijdens de bevalling zich in een levensbedreigende situatie bevindt. Dit lijk mij vreselijk! Dan maar intense pijn, ik heb het er voor over. Na de bevalling had ik een verbogen stuit overgehouden... pijnlijk... maar als je ziet wat je ervoor terug krijgt...

Ik kan mij voorstellen dat wanneer vrouwen geen kinderen kunnen krijgen of een niet gezond kindje krijgen,tenenkrommend verhalen aanhoren van vrouwen die zeuren om zoveel pijn.

Toen ik jaren terug te horen kreeg dat ik misschien geen kinderen kon krijgen door endometriose kon ik mij zo opwinden om die verhalen over "zoveel pijn" en post-natale depressies... vreselijk vond ik het. Wees blij dat je een gezond kind op de wereld kunt zetten. Dit is al een wonder! En dit is niet voor iedereen weggelegd, helaas...

Anoniem_61210 zondag 20 januari 2008 om 10:43

dat je geen trauma na bevalling hebt en daar gaat het hier toch over . ervaringen uitwisselen met mensen die er WEL last van hebben en daar hoor jij blijkbaar dus niet bij . gelukkig voor jou

Anoniem_44866 zondag 20 januari 2008 om 11:20

ja maar karin, kan je niet een beetje relativeren door andere postings ipv te blijven hangen in je eigen beleving? Ik zeg niet dat je bevalling makkelijk is geweest of dat je een aansteller bent, ik geloof onmiddelijk dat een hele zware bevalling was met veel pijn. Maar jij bent er toch goed uitgekomen met een gezond kind? dat is toch het belangrijkste? waarom kan je je daar niet op concentreren?

En toety froety, volgens mij zegt elke vrouw na de bevalling dat ze dat nooit meer wil. Ik wilde niet eens luisteren naar het anticonceptie verhaal van de kraamzorg omdat ik toch zeker weten nooit meer sex ging hebben en al helemaal nooit meer een kind wilde. 8 maanden later was ik weer gepland zwanger.

Anoniem_56480 zondag 20 januari 2008 om 12:16

Hey, even een vraagje tussendoor vanaf wanneer rekenen jullie dat de bevalling begint, vanaf de eerste wee?

Groetjes!

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Actieve topics

Trauma na bevalling?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten. Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Actieve topics

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.