UHB getest kind

LoveCheese woensdag 27 december 2023 om 20:00

Hallo allemaal,

Graag wil ik met andere ouders een beetje praten over kinderen tussen de 6/10 jaar die ook uhb getest zijn. Waar liggen jullie zorgen? Hoe kwamen jullie er bij om te testen? Hoe gaan jullie er mee om? Wat voor scholing kiezen jullie?

CubbyBear maandag 1 januari 2024 om 11:00

Hier twee kinderen, allebei hb getest. Onze oudste hebben we getest om toegelaten worden in een fulltime hb-klas. De uitslag was geen verrassing. Op zijn oude school werd hij vlak, ging in de hangmatstand volgens de externe leerkracht van het plusgroepje 1x per week. Hij knapte op fulltime hb-onderwijs gelukkig op, hoewel hij nog steeds zijn bijzonderheden heeft.

Jongste zat bij een vreselijke juf, elke dag huilend naar school, liep op een gegeven moment zelfs de klas uit omdat ze er niet wilde zijn. Ik vermoedde hb, maar niemand wilde me geloven omdat het er niet zo duidelijk uitkwam als bij oudste. Bleek dus toch zo te zijn. Ook naar fulltime hb-onderwijs gedaan. Daar is ze opgeknapt, hoewel het wel even duurde. Ze had duidelijk een knauw gekregen.

Het zijn twee heel verschillende kinderen, allebei heel gevoelig, maar op verschillende vlakken en uiten dat ook weer anders. Is dat hb-gerelateerd of karakter? Geen idee en het maakt me ook niet uit. Het zijn allebei individuen met hun eigen karakter. En toevallig allebei hb getest om het onderwijs te krijgen dat bij ze aansluit. Daar hebben we enorm veel geluk mee, dat er een goede onderwijsplek in de buurt zit.

Frizz maandag 1 januari 2024 om 11:52

Ceester schreef: ↑
01-01-2024 10:46
Ik denk dat hij zelf ook minder met volwassenen kan/kon. ( Ik moet zeggen dat hij in rap tempo beter wordt met volwassenen)
En soms willen volwassenen ' leuk doen' met hem en komen echt in zijn aura, dan zie je hem ook een beetje in elkaar krimpen en wegkijken en zo.
Veel ouders die hem een box willen geven of anderszins zich te enthousiast tonen over zijn aanwezigheid.
Ik kreeg zelfs een keer de vraag of hij op het spectrum zat toen iemand van de paardrijles te enthousiast naar hem deed... Gewoon ' hoi (naam) leuk dat je er bent' ofzo is meer dan voldoende...
Het begint wel af te nemen nu hij ouder wordt.

Vindt hij dergelijke reacties te kinderachtig misschien?
Mijn zoon wil graag zelf benaderd worden op een manier hoe hij denkt dat volwassenen met elkaar omgaan. Hoe ouder hij wordt hoe beter dat gaat, want al dat aanraken en overdreven gedoe dat men naar jonge kinderen doet vond hij ook maar raar.
Hij wil ook geen gekke grapjes die volwassenen blijkbaar heel vaak maken naar kinderen.

Het liefst heeft hij gewoon een echt gesprek, en hij houdt van goeie grappen en moppen. Enige lastige is nog dat hij soms delen van het verhaal weglaat omdat hij bang is dat zijn gesprekspartner te weinig tijd heeft, en dan snapt de ander het niet altijd.
Als je als volwassene hem serieus neemt heb je een hele leuke goeie jongen aan hem.

Is het ook zoiets met jouw zoon?

frizz wijzigde dit bericht op 01-01-2024 12:00

4.22% gewijzigd

•

Doreia* maandag 1 januari 2024 om 11:53

Ceester schreef: ↑
01-01-2024 10:46
Ik denk dat hij zelf ook minder met volwassenen kan/kon. ( Ik moet zeggen dat hij in rap tempo beter wordt met volwassenen)
En soms willen volwassenen ' leuk doen' met hem en komen echt in zijn aura, dan zie je hem ook een beetje in elkaar krimpen en wegkijken en zo.
Veel ouders die hem een box willen geven of anderszins zich te enthousiast tonen over zijn aanwezigheid.
Ik kreeg zelfs een keer de vraag of hij op het spectrum zat toen iemand van de paardrijles te enthousiast naar hem deed... Gewoon ' hoi (naam) leuk dat je er bent' ofzo is meer dan voldoende...
Het begint wel af te nemen nu hij ouder wordt.

Dit herken ik van mijn oudste. Vreselijk vind hij het om op een kindermanier benadert te worden. Dat herken ik uit mijn eigen jeugd. Kind komt wel naar jouw niveau, want dat is op niveau

. Maar daar moet je als volwassene wel tegen kunnen.

Mijn zoon kan niet wachten tot hij groot is, dan is dat achter de rug en kunnen we weer verder.

Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath

Anoniem_65f028dcedbdc maandag 1 januari 2024 om 12:20

Frizz schreef: ↑
01-01-2024 10:33
Ja lastig is dat. Gaat dat wel beter met ‘peers’, of valt dat tegen?

Tot nu toe (nog) niet, maar er kan natuurlijk ook gewoon (nog) geen match zijn. Bij mijn oudere kind duurde het ook best lang voordat er een match was. Groot verschil met mijn niet-hoogbegaafde kind, dat sociaal heel vaardig is.

Wat dat betreft geloof ik heel erg in verschillende soorten intelligentie (waarbij er ook heel veel kinderen natuurlijk op alle vlakken begaafd zijn).

Anoniem_65f028dcedbdc maandag 1 januari 2024 om 12:28

Ceester schreef: ↑
01-01-2024 10:46
Ik denk dat hij zelf ook minder met volwassenen kan/kon. ( Ik moet zeggen dat hij in rap tempo beter wordt met volwassenen)
En soms willen volwassenen ' leuk doen' met hem en komen echt in zijn aura, dan zie je hem ook een beetje in elkaar krimpen en wegkijken en zo.
Veel ouders die hem een box willen geven of anderszins zich te enthousiast tonen over zijn aanwezigheid.
Ik kreeg zelfs een keer de vraag of hij op het spectrum zat toen iemand van de paardrijles te enthousiast naar hem deed... Gewoon ' hoi (naam) leuk dat je er bent' ofzo is meer dan voldoende...
Het begint wel af te nemen nu hij ouder wordt.

Hier precies omgekeerd. Met volwassenen gaat het vaak veel beter. Dat ligt deels aan interesses die vaak dichter bij elkaar liggen (dat verschil gaat steeds kleiner worden naarmate hij ouder wordt), maar ook omdat volwassenen doorgaans (denk ik) voorspelbaarder reageren. Door zijn taalgebruik wordt hij vaak ook meteen serieus genomen (hij heeft eigenlijk altijd al een heel volwassen taalgebruik gehad, niet passend bij zijn leeftijd). Ook dat verschil zal steeds kleiner en onopvallender worden. Ik hoop heel erg dat hij ook gaat groeien in sociale intelligentie (die loopt een beetje uit de de pas met zijn overige ontwikkeling op dit moment).

Frizz maandag 1 januari 2024 om 12:46

Zit hij sociaal wellicht op kalenderleeftijd?

Ik vind het altijd heel lastig in te schatten waar zoon zit qua ontwikkeling. Je moet dan uitzoomen en vergelijken met leeftijdgenoten maar ja; wat is ‘gemiddeld gedrag’ of een ‘gemiddelde ontwikkeling’?
En loopt hij dan erg voor of juist niet, of loopt hij zo voor dat hij dat emotioneel onvoldoende kan bolwerken? Of komt dat weer door trauma?

•

Anoniem_65f028dcedbdc maandag 1 januari 2024 om 13:24

Frizz schreef: ↑
01-01-2024 12:46
Zit hij sociaal wellicht op kalenderleeftijd?

Ik vind het altijd heel lastig in te schatten waar zoon zit qua ontwikkeling. Je moet dan uitzoomen en vergelijken met leeftijdgenoten maar ja; wat is ‘gemiddeld gedrag’ of een ‘gemiddelde ontwikkeling’?
En loopt hij dan erg voor of juist niet, of loopt hij zo voor dat hij dat emotioneel onvoldoende kan bolwerken? Of komt dat weer door trauma?

Onze indruk (en die van die kenners) is dat hij achterloopt. En aangezien hij zich voornamelijk tussen kinderen van een paar jaar ouder begeeft valt dat dubbel op (en hij ziet er qua gestalte ook ouder uit).

Ik vind het ook altijd erg lastig inschatten, maar als ik met leeftijdsgenoten vergelijk zie ik ook wel dat zij sociaal veel handiger en flexibeler zijn (en vooral ook beter kunnen inschatten wat voor een effect hun gedrag heeft op de groep, en dus meer gericht zijn op sociale interactie met bepaalde doelen).

Daar praten we dus ook veel over, dat is soms gunstiger is om naar de groep als geheel te kijken in plaats van naar jezelf. Is natuurlijk heel lastige materie, want soms moet je wel voor jezelf opkomen en dan heeft dat uiteindelijk ook een voordeel voor de groep (soms op langere termijn). Maar als een trainer iets zegt waar jij het niet mee eens bent, kun je dat soms beter even voor je houden, omdat je anders het groepsproces verstoort (en er dan op een later moment op terugkomen). Gelukkig snapt hij de theorie wel en vindt het ook wel interessant.

Het klinkt nu heel ingewikkeld, maar we hebben het dan ook over simpele dingen als iemand uit laten praten, op je beurt wachten, je niet met gesprekken tussen anderen bemoeien, open staan voor ideeën van een ander (al denk je het beter te weten) en een ander eens compliment te geven (en dus in kunnen schatten dat wat voor jou gesneden koek is voor een ander heel lastig kan zijn).

Frizz maandag 1 januari 2024 om 13:53

Gedrag dat past bij ‘de uitdagende leerling’ als je kijkt naar de profielen van Betts & Neihart?

Ik herken mezelf trouwens in jouw omschrijving van je zoon, ik heb ook die neigingen (maar heb ze wel altijd weten te onderdrukken).

•

Anoniem_65f028dcedbdc maandag 1 januari 2024 om 14:06

Frizz schreef: ↑
01-01-2024 13:53
Gedrag dat past bij ‘de uitdagende leerling’ als je kijkt naar de profielen van Betts & Neihart?

Ik herken mezelf trouwens in jouw omschrijving van je zoon, ik heb ook die neigingen (maar heb ze wel altijd weten te onderdrukken).

Ik herken wel wat in dat profiel

, vooral op het gebied uitdagend (iets minder op creatief).
Mijn oudste past exact in het profiel van de onderduiker overigens, vooral herkenbaar wat betreft de wisselende vriendschappen en het zoeken van een positie.

Bedankt voor de tip, deze auteur kende ik nog niet.

Frizz maandag 1 januari 2024 om 14:14

Wat ik me dan dus afvraag: zou jouw zoon dan daadwerkelijk achterlopen? Of horen die gedragingen gewoon bij ZIJN aspecifieke ontwikkeling? An sich maakt dat natuurlijk geen klap uit, want hoe dan ook moet je kind de ondersteuning krijgen die past bij diens ontwikkeling, maar toch.

•

Anoniem_65f028dcedbdc maandag 1 januari 2024 om 14:18

Frizz schreef: ↑
01-01-2024 14:14
Wat ik me dan dus afvraag: zou jouw zoon dan daadwerkelijk achterlopen? Of horen die gedragingen gewoon bij ZIJN aspecifieke ontwikkeling? An sich maakt dat natuurlijk geen klap uit, want hoe dan ook moet je kind de ondersteuning krijgen die past bij diens ontwikkeling, maar toch.

Het maak inderdaad ook niet zo heel veel uit. Ik denk vooral dat zijn ontwikkeling heel aspecifiek is en dat dat voor problemen zorgt op dit moment.

Frizz dinsdag 2 januari 2024 om 08:54

Enchine schreef: ↑
01-01-2024 14:18
Het maak inderdaad ook niet zo heel veel uit. Ik denk vooral dat zijn ontwikkeling heel aspecifiek is en dat dat voor problemen zorgt op dit moment.

Ja dat is ook zo ingewikkeld.

Mijn zoon is nu door het thuiszitten weer flink aan het herstellen. Daardoor ontstaat er weer veel meer ruimte voor ontwikkeling en creativiteit, en hebben we weer diepgaande gesprekken.
En juist tijdens zulke gesprekken merkt ik hoe aspecifiek die ontwikkeling verloopt. Hij kan zó goed vertellen over zijn binnenwereld, zowel z’n gevoelens als z’n gedrag, en daar ook nog op reflecteren. Vele malen beter dan menig volwassene.
Maar hoe ingewikkeld is dat om te ervaren voor hem terwijl zijn emotieregulatie (waarschijnlijk) gewoon passend is bij zijn leeftijd?

•

Anoniem_65f028dcedbdc dinsdag 2 januari 2024 om 09:25

Frizz schreef: ↑
02-01-2024 08:54
Ja dat is ook zo ingewikkeld.

Mijn zoon is nu door het thuiszitten weer flink aan het herstellen. Daardoor ontstaat er weer veel meer ruimte voor ontwikkeling en creativiteit, en hebben we weer diepgaande gesprekken.
En juist tijdens zulke gesprekken merkt ik hoe aspecifiek die ontwikkeling verloopt. Hij kan zó goed vertellen over zijn binnenwereld, zowel z’n gevoelens als z’n gedrag, en daar ook nog op reflecteren. Vele malen beter dan menig volwassene.
Maar hoe ingewikkeld is dat om te ervaren voor hem terwijl zijn emotieregulatie (waarschijnlijk) gewoon passend is bij zijn leeftijd?

Dat is ook lastig. Het in theorie heel goed begrijpen en kunnen plaatsen, maar in de praktijk soms niet kunnen toepassen, omdat je emoties je heftig in de weg zitten.
Gelukkig wordt die regulatie en impulsbeheersing bij veruit de meeste kinderen beter naarmate ze ouder worden. En dat kan dan soms ook nieuwe openingen bieden voor vriendschappen.

Fijn dat je zoon begint te ontspannen en weer meer gaat open staan. Wel lastig dat school hem zoveel stress oplevert.

Frizz dinsdag 2 januari 2024 om 09:59

Ja daar heb ik ook wel echt vertrouwen in, dat dat op termijn goed komt. De uitdaging zit hem er veel meer in hoe je de voorwaarden creëert zodat je kind zich kan ontwikkelen.

Het is heel cru om te zien dat je kind beschadigd raakt door school. Want je wil dat je kind voldoende ontspannen is om te kunnen leren, maar wat nu als dat gewoon niet lukt binnen het systeem?

•

Zoccellia dinsdag 2 januari 2024 om 18:30

Vakantie doet zo goed.
Mijn goede voornemen is om toch weer meer behoeftes van kind centraal te stellen ipv die van 'het systeem'. Soms heb je gewoon even zo'n periode nodig om weer scherp te hebben waar het om draait. En een topic als dit helpt ook.

Emotieregulatie: Ik herken zoveel in wat jij schrijft Frizz.
Hier gebeurd het dan ook nog soms dat mbt die emotieregulatie mensen nog veel betekenend gaan fluisteren en knikken: dat komt natuurlijk ook door die hersenschade.

Ik moet echt alle zeilen bij zetten om daar dan constructief op te reageren. We weten niet wat komt door de hersenschade, wat karakter is, en wat mogelijk door HB vergroot wordt. Wat ik wél weet is dat hij situaties anders ervaart of leest dan dat mensen bedoelen, want hij denkt complexer. En wat ik ook zie is dat hij het op school prima kan, dat reguleren. Zeker gezien de situatie waar hij zich in bevindt.
En dan daarna een open/niet aanvallende vraag: dus wat maakt dat jij - als niet hersenexpert- nu toch denkt dat hier hersenschade een rol in speelt?

Daadkracht is mooi, even rustig ademhalen ook

Frizz dinsdag 2 januari 2024 om 18:42

Je kan je ook afvragen of hij het op school echt weet te reguleren of dat hij het daar kan onderdrukken. Die gevoelens zítten er dan wel, maar die komen mee naar huis. Als een ballonnetje dat bij elke gebeurtenis groter wordt, maar thuis pas knapt.
Mijn zoon kon al heel vroeg vertellen (na de driftaanval thuis) wat hem op school zo geraakt had. Of dat hij gewoon onwijs overprikkeld was.

Ik moet wel een beetje lachen om je laatste stukje. Mensen denken van alles te weten hè?

•

Anoniem_65f028dcedbdc dinsdag 2 januari 2024 om 18:51

Hier brengt vakantie helaas geen verbetering. Zoon wil helemaal niets en schiet in de contramine bij dingen die moeten. Helaas ook dus bij hobby's/bezighedendie hij tot voor een paar maanden met veel plezier deed. Zit in een hyperfocus als bliksemafleider en is heel weinig flexibel. Het is duidelijk dat er iets mis gaat. Lastig om hem te zien zwemmen en ik moet bekennen dat bepaald gedrag ook wat bij mij triggert.

Anoniem_65f028dcedbdc dinsdag 2 januari 2024 om 18:53

Zoccellia schreef: ↑
02-01-2024 18:30
Vakantie doet zo goed.
Mijn goede voornemen is om toch weer meer behoeftes van kind centraal te stellen ipv die van 'het systeem'. Soms heb je gewoon even zo'n periode nodig om weer scherp te hebben waar het om draait. En een topic als dit helpt ook.

Emotieregulatie: Ik herken zoveel in wat jij schrijft Frizz.
Hier gebeurd het dan ook nog soms dat mbt die emotieregulatie mensen nog veel betekenend gaan fluisteren en knikken: dat komt natuurlijk ook door die hersenschade.

Ik moet echt alle zeilen bij zetten om daar dan constructief op te reageren. We weten niet wat komt door de hersenschade, wat karakter is, en wat mogelijk door HB vergroot wordt. Wat ik wél weet is dat hij situaties anders ervaart of leest dan dat mensen bedoelen, want hij denkt complexer. En wat ik ook zie is dat hij het op school prima kan, dat reguleren. Zeker gezien de situatie waar hij zich in bevindt.
En dan daarna een open/niet aanvallende vraag: dus wat maakt dat jij - als niet hersenexpert- nu toch denkt dat hier hersenschade een rol in speelt?

Wat lastig lijkt mij dat. Mensen willen zo vaak gedrag verklaren, maar hebben vaak bepaalde informatie niet. En hoeven die in veel gevallen ook niet te hebben.

Frizz dinsdag 2 januari 2024 om 21:37

Enchine schreef: ↑
02-01-2024 18:51
Hier brengt vakantie helaas geen verbetering. Zoon wil helemaal niets en schiet in de contramine bij dingen die moeten. Helaas ook dus bij hobby's/bezighedendie hij tot voor een paar maanden met veel plezier deed. Zit in een hyperfocus als bliksemafleider en is heel weinig flexibel. Het is duidelijk dat er iets mis gaat. Lastig om hem te zien zwemmen en ik moet bekennen dat bepaald gedrag ook wat bij mij triggert.

Als zelfs leuke dingen niet meer lukken is dat wel een flinke rode vlag, vind ik. Kan hij zelf aangeven hoe hij zich voelt? Wat denken jullie dat de oorzaak is?

Niet gek natuurlijk dat het iets triggert. Als het met mijn zoon slecht gaat heb ik ook altijd even nodig om me te realiseren en te accepteren dat ik mijn verwachtingen (tijdelijk) helemaal naar beneden moet gooien. Dat is geen tijd voor opvoeden, maar dan is sensitief reageren en co-regulatie bieden continu nodig.
Misschien ben je nog even niet afgestemd?

•

Zoccellia woensdag 3 januari 2024 om 11:56

Enchine schreef: ↑
02-01-2024 18:51
Hier brengt vakantie helaas geen verbetering. Zoon wil helemaal niets en schiet in de contramine bij dingen die moeten. Helaas ook dus bij hobby's/bezighedendie hij tot voor een paar maanden met veel plezier deed. Zit in een hyperfocus als bliksemafleider en is heel weinig flexibel. Het is duidelijk dat er iets mis gaat. Lastig om hem te zien zwemmen en ik moet bekennen dat bepaald gedrag ook wat bij mij triggert.

ah, wat rot om te lezen.
Voor jullie beiden zware weken dus. Als zelfs de leuke dingen geen plezier meer geven, dan kun je je zo machteloos voelen!

Daadkracht is mooi, even rustig ademhalen ook

Zoccellia woensdag 3 januari 2024 om 11:59

Ik had wel een leuk gesprek met kind over de middelbareschool (duurt nog even hoor, nu groep 6).

Het lukte hem zowaar om in wensen/behoeftes te denken.
- een school waar je geen huiswerk krijgt (het ljikt hem verschikkelijk om thuis nog met stom schoolwerk aan de slag te moeten)
- een school waar je kan leren hacken en je eigen bedrijfjes mag oprichten
- een school waar meer kinderen zijn die anders zijn.

Ik heb geen idee of dat bestaat binnen een redelijke afstand, maar het geeft een positieve draai aan de fase die komen gaat. We kunnen in ieder geval op zoek gaan naar iets wat zoon wíl.

Daadkracht is mooi, even rustig ademhalen ook

Anoniem_65f028dcedbdc woensdag 3 januari 2024 om 12:25

Frizz schreef: ↑
02-01-2024 21:37
Als zelfs leuke dingen niet meer lukken is dat wel een flinke rode vlag, vind ik. Kan hij zelf aangeven hoe hij zich voelt? Wat denken jullie dat de oorzaak is?

Niet gek natuurlijk dat het iets triggert. Als het met mijn zoon slecht gaat heb ik ook altijd even nodig om me te realiseren en te accepteren dat ik mijn verwachtingen (tijdelijk) helemaal naar beneden moet gooien. Dat is geen tijd voor opvoeden, maar dan is sensitief reageren en co-regulatie bieden continu nodig.
Misschien ben je nog even niet afgestemd?

Het is vooral onzekerheid bij mijzelf. We hebben met de andere kinderen ook wel lastige tijden periodes gekend, maar dan wist ik intuïtief beter wat de juiste aanpak was. Bij dit kind weet ik het gewoon niet en dat maakt mij onzeker. Eigenlijk zou ik begeleiding en hulp voor mijzelf nodig hebben lijkt het wel om te ontdekken wat mij triggert en hoe ik zaken moet aanpakken met hem.

Zoccellia woensdag 3 januari 2024 om 12:51

als je inderdaad besluit hulp te vragen hierbij ben ik wel benieuwd wat voor soort hulp, en hoe je dat geregeld hebt

(ik vraag het omdat mijn kind bijvoorbeeld niet mee zou willen naar een hulpverlener, en dat het ingewikkelde gedrag het beste zichtbaar is in de thuissetting - zou zelf niet goed weten hoe passende ondersteuning te vinden bij een vraagstuk zoals jij hebt (en wij zelf dus misschien ook wel, in sommige fases))

Daadkracht is mooi, even rustig ademhalen ook

Doreia* woensdag 3 januari 2024 om 12:54

Wij hebben hulp[ gevraagd en gekregen van een hb coach. Dat was heel fijn. Kind was totaal vastgelopen, wij waren totaal vastgelopen. Waren compleet nieuw in dit verhaal. School zat meer op het gedrag en straffen en belonen, zonder naar de onderliggende redenen voor het gedrag te kijken. Wilde kind een totaal andere diagnose 'aansmeren'.

Het was super fijn. Helemaal omdat wij als ouders werden gecoacht. Kind werd 1x in de praktijk gezien en 1x onder schooltijd. Ik vond het heel fijn werken, kreeg er veel zelfvertrouwen van. Bij het intakegesprek zei ze tegen mij: welkom. Je zal vast vol in de voorbereiding zitten voor dit gesprek. Dus je mag eerst even spuien en ratelen en dan gaan we daarna de lege vlakken inkleuren.

Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath

Zoccellia woensdag 3 januari 2024 om 12:57

Doreia* schreef: ↑
03-01-2024 12:54
Wij hebben hulp[ gevraagd en gekregen van een hb coach. Dat was heel fijn. Kind was totaal vastgelopen, wij waren totaal vastgelopen. Waren compleet nieuw in dit verhaal. School zat meer op het gedrag en straffen en belonen, zonder naar de onderliggende redenen voor het gedrag te kijken. Wilde kind een totaal andere diagnose 'aansmeren'.

Het was super fijn. Helemaal omdat wij als ouders werden gecoacht. Kind werd 1x in de praktijk gezien en 1x onder schooltijd. Ik vond het heel fijn werken, kreeg er veel zelfvertrouwen van. Bij het intakegesprek zei ze tegen mij: welkom. Je zal vast vol in de voorbereiding zitten voor dit gesprek. Dus je mag eerst even spuien en ratelen en dan gaan we daarna de lege vlakken inkleuren.

wauw, wat een heerlijk begin.
ze is dus neit bij jullie thuis geweest? denk je wel dat dat een optie zou zijn geweest?

Daadkracht is mooi, even rustig ademhalen ook

Actieve topics