Kinderen
alle pijlers
vader worden van niet je eigen kind
maandag 17 december 2007 om 14:35
hoi hoi
mijn vriendin en ik hebben een open relatie
echter door een ongelukje (condoom) is ze zwanger geworden van een ander
mijn vriendin wil het houden en samen opvoeden, alleen ik twijfel omdat het mijn eigen kind niet is , ik heb altijd wel kinderen gewild
ik zit eigelijk met 2 dingen
ik ben bang dat ik er niet van ga houden, ik ben nu erg onzeker over mijn gevoel daarover
en hoe is het met erkenning ? en hoe ga je om met de buitenwereld
( de biologische vader wil er niks van weten)
mijn vriendin en ik hebben een open relatie
echter door een ongelukje (condoom) is ze zwanger geworden van een ander
mijn vriendin wil het houden en samen opvoeden, alleen ik twijfel omdat het mijn eigen kind niet is , ik heb altijd wel kinderen gewild
ik zit eigelijk met 2 dingen
ik ben bang dat ik er niet van ga houden, ik ben nu erg onzeker over mijn gevoel daarover
en hoe is het met erkenning ? en hoe ga je om met de buitenwereld
( de biologische vader wil er niks van weten)
maandag 17 december 2007 om 17:32
Is een dierlijk instinct om de eigen genen te willen doorgeven.
Bijoorbeeld Leeuwen bijten de welpjes van hun voorganger dood, voordat ze met een leeuwin paren. mensen proberen wel door ratio dit soort instincten uit te sluiten, maar darmee zijn ze niet verdwenen en ik denk dat het heel veel moeilijker is om die gevoelens te onderdrukken dan je denkt.
Weet je echt zeker dat je evenveel van je niet bio-kindje zou houden? Stel dat ze allebei een nier van jou nodig hebben, aan wie zou je die dan afstaan?
zelfs als je vanaf de erste seconde bij de zwngerschap bent betrrokken, je weet dat het niet jouw kind is. enals er dan een kind konmt dat wel helemaal van jou is, waarbij je wel geliojk ziet hoeveel het op jou lijkt, waarin je bepaalde eigenschapen herkent van jezelf, dan ga je mischien alsnog heel anders kijken naar dat kindje dat dat allemaal niet heeft.
En voor mij zou dat ene eitje/zaadje wel verschil maken. Ik denk dat ik nooit zoveel van andermans kind zou kunnen houden als van mijn eigen vlees en bloed. En ik denk dat er maar heel erg weinig mensen zijn die at wel zouden kunnen.
Bijoorbeeld Leeuwen bijten de welpjes van hun voorganger dood, voordat ze met een leeuwin paren. mensen proberen wel door ratio dit soort instincten uit te sluiten, maar darmee zijn ze niet verdwenen en ik denk dat het heel veel moeilijker is om die gevoelens te onderdrukken dan je denkt.
Weet je echt zeker dat je evenveel van je niet bio-kindje zou houden? Stel dat ze allebei een nier van jou nodig hebben, aan wie zou je die dan afstaan?
zelfs als je vanaf de erste seconde bij de zwngerschap bent betrrokken, je weet dat het niet jouw kind is. enals er dan een kind konmt dat wel helemaal van jou is, waarbij je wel geliojk ziet hoeveel het op jou lijkt, waarin je bepaalde eigenschapen herkent van jezelf, dan ga je mischien alsnog heel anders kijken naar dat kindje dat dat allemaal niet heeft.
En voor mij zou dat ene eitje/zaadje wel verschil maken. Ik denk dat ik nooit zoveel van andermans kind zou kunnen houden als van mijn eigen vlees en bloed. En ik denk dat er maar heel erg weinig mensen zijn die at wel zouden kunnen.
maandag 17 december 2007 om 17:33
waar in het ene topic iemand afgebrand wordt omdat ze een abortus overweegt, wordt dat hier net zo makkelijk geadivseerd, zo'n kind wil je toch niet houden??? Dat vind ik nogal wat om zo even neer te schrijven. On topic, ik kan me heel goed voorstellen dat je van dit kind gaat houden alsof je eigen kind is, en dat het ook je eigen kind gaat worden, althans gevoelsmatig. Als jullie relatie goed zit, en daar kan verder niemand wat over zeggen behalve jullie, vind ik het niet bij voorbaat een kansloos iets.
maandag 17 december 2007 om 17:40
ik heb nog nooit iemand afgebrand die een abortus wilde. Ik vind dat je geen ongewenste kinderen op de wereld moet zetten.
respectloos als ze kiest het kind te houden,vind ik ook wat ver gaan. maar het feit dat zij moeder wordt, hoeft niet automatisch te betekenen dat hij ook maar vader moet worden van een kind dat biologisch niet het zijne is.
Als hij denkt er van te kunnen houdenalsof het zijn eigen is, dan kan ie het kind ook zo behandelen. Als ie daar aan twijfelt, en dat doet ie, kan ie er mss eter voor kiezen om de vaerrol niet op zich te nemen, omdat ik denk dat het kind dat anders zeker gaat merken.
respectloos als ze kiest het kind te houden,vind ik ook wat ver gaan. maar het feit dat zij moeder wordt, hoeft niet automatisch te betekenen dat hij ook maar vader moet worden van een kind dat biologisch niet het zijne is.
Als hij denkt er van te kunnen houdenalsof het zijn eigen is, dan kan ie het kind ook zo behandelen. Als ie daar aan twijfelt, en dat doet ie, kan ie er mss eter voor kiezen om de vaerrol niet op zich te nemen, omdat ik denk dat het kind dat anders zeker gaat merken.
maandag 17 december 2007 om 17:50
ik bedoelde ook niet specifiek jou kreng, ik bedoelde niemand specifiek, maar meer ter illustratie. Ik vind ook niet dat je ongewenste kinderen op de wereld moet zetten en ben zeker geen tegenstander van abortus, maar om dat zo makkelijk hier te adviseren en uitspraken op te schrijven als van zo'n kind kan je toch niet houden en respectloos als die vrouw het kind wil houden, vind ik echt vreemd. Ik zie niet in waarom je niet van z'n kind zou kunnen houden.
maandag 17 december 2007 om 17:55
absoluut niet mee eens, dan wordt er dus per definitie minder gehouden van adoptie kinderen dan van "eigen" kinderen en dat is zeker niet waar. Of van kinderen die met behulp van de donor bank verwekt zijn bij een onvruchtbare man. Ik zou ook zo mijn eicellen doneren aan een goede vriendin en dan niet ineens dat kindje als het mijne zien. En andersom, als ik mbv een eiceldonatie zwanger zou raken, zou ik dat wel als mijn eigen kind zien. En geen verschil voelen met het kind wat ik nu al heb. Weet ik zeker
maandag 17 december 2007 om 18:15
Jemig TO, wat een verhaal!!
Dit is natuurlijk een rampscenario. Maar ik denk dat het pas een drama wordt afhankelijk van een aantal factoren.
Misschien wel de belangrijkste is hoe goed de relatie tussen jou en je vriendin is. Hoe is de communicatie? Wonen jullie samen? Zorgen jullie voor elkaar? Zijn jullie een beetje solide samen? Hebben jullie het goed samen? Zien jullie jezelf oud worden in deze relatie en situatie?
Een vraag die al eerder gesteld is, maar waar ik nog geen antwoord op gezien heb: Op welke manier betrekt jouw vriendin jou en jullie relatie bij deze situatie?
Zij is zwanger en ze heeft haar keuze al gemaakt (kind laten komen). Aan de ene kant kan ik me dat wel voorstellen: dat ze meteen een heel sterk moedergevoel heeft ofzo.. Aan de andere kant: ze heeft ook een verantwoordelijkheid naar jou.
Ze had sowieso niet zwanger moeten worden dus dat is (door jullie samen) echt heel dom aangepakt, maar goed: daar heb je nu niks meer aan. Nu is ze wel zwanger van een ander en ze heeft een relatie met jou: zijn jouw gevoelens bespreekbaar? Is jouw mening van (enig) belang voor haar?
Ik heb je alleen horen zeggen dat ze het samen met jou wil opvoeden en dat ze het begrijpt als je weggaat.... Dat vind ik niet echt klinken als: ik heb haar verteld dat ik enorm in de war ben en zij heeft echt naar me geluisterd en ze probeert onze relatie te redden.... Of heb ik het mis?
Ik begrijp dat je vriendin meteen als "een leeuw" wil vechten voor deze hummel-in-wording maar beseft dat (als ik dat dus goed interpreteer) ze dáár dus harder voor vecht dan voor jou en jullie relatie. Begrijpelijk of niet: zo zal het dus voortaan de rest van je leven zijn. een kindje gaat voor een man (in meeste gevallen en als het goed is). En dat voor een kindje dat niet jouw bloed heeft, zoals iemand zo treffend zei. Kun jij dát aan?
Ik denk dat BGB een goede te pakken had toen ze zei dat je wellicht minder grootmoedig gezien wordt door de omgeving dan dat terecht zou zijn, als je besluit te gaan vaderen voor dit kindje.
Dit allemaal gezegd hebbende, wil ik nog toevoegen: ik vind het heel netjes en grootmoedig van je dat je de mogelijkheid overweegt. Heel veel wijsheid met het nemen van dit besluit.
Misschien is het in dit geval het beste om je hart en intuitie te volgen. Zij zijn (meestal) je weg naar gelukkig worden.
Dit is natuurlijk een rampscenario. Maar ik denk dat het pas een drama wordt afhankelijk van een aantal factoren.
Misschien wel de belangrijkste is hoe goed de relatie tussen jou en je vriendin is. Hoe is de communicatie? Wonen jullie samen? Zorgen jullie voor elkaar? Zijn jullie een beetje solide samen? Hebben jullie het goed samen? Zien jullie jezelf oud worden in deze relatie en situatie?
Een vraag die al eerder gesteld is, maar waar ik nog geen antwoord op gezien heb: Op welke manier betrekt jouw vriendin jou en jullie relatie bij deze situatie?
Zij is zwanger en ze heeft haar keuze al gemaakt (kind laten komen). Aan de ene kant kan ik me dat wel voorstellen: dat ze meteen een heel sterk moedergevoel heeft ofzo.. Aan de andere kant: ze heeft ook een verantwoordelijkheid naar jou.
Ze had sowieso niet zwanger moeten worden dus dat is (door jullie samen) echt heel dom aangepakt, maar goed: daar heb je nu niks meer aan. Nu is ze wel zwanger van een ander en ze heeft een relatie met jou: zijn jouw gevoelens bespreekbaar? Is jouw mening van (enig) belang voor haar?
Ik heb je alleen horen zeggen dat ze het samen met jou wil opvoeden en dat ze het begrijpt als je weggaat.... Dat vind ik niet echt klinken als: ik heb haar verteld dat ik enorm in de war ben en zij heeft echt naar me geluisterd en ze probeert onze relatie te redden.... Of heb ik het mis?
Ik begrijp dat je vriendin meteen als "een leeuw" wil vechten voor deze hummel-in-wording maar beseft dat (als ik dat dus goed interpreteer) ze dáár dus harder voor vecht dan voor jou en jullie relatie. Begrijpelijk of niet: zo zal het dus voortaan de rest van je leven zijn. een kindje gaat voor een man (in meeste gevallen en als het goed is). En dat voor een kindje dat niet jouw bloed heeft, zoals iemand zo treffend zei. Kun jij dát aan?
Ik denk dat BGB een goede te pakken had toen ze zei dat je wellicht minder grootmoedig gezien wordt door de omgeving dan dat terecht zou zijn, als je besluit te gaan vaderen voor dit kindje.
Dit allemaal gezegd hebbende, wil ik nog toevoegen: ik vind het heel netjes en grootmoedig van je dat je de mogelijkheid overweegt. Heel veel wijsheid met het nemen van dit besluit.
Misschien is het in dit geval het beste om je hart en intuitie te volgen. Zij zijn (meestal) je weg naar gelukkig worden.
maandag 17 december 2007 om 18:16
Mensen zijn bijzondere diersoorten omdat ze kinderen van anderen willen en kunnen opvoeden. Intelligente diersoorten doen dat ook. Bij olifanten is de moeder verantwoordelijk, maar grijpen tantes in, en ontlasten de moeder als het niet goed gaat. Van chimpansees is bekend dat ze andermans kinderen opvoeden. Dus dat is onzin, dat je dierlijk instinct je in de weg zou zitten.
Sommige mensen zullen inderdaad alleen van hun eigen vlees en bloed kunnen houden, maar ga nu niet net doen of dat een wet van meden en persen is zeg..
Sommige mensen zullen inderdaad alleen van hun eigen vlees en bloed kunnen houden, maar ga nu niet net doen of dat een wet van meden en persen is zeg..
maandag 17 december 2007 om 18:20
Inderdaad, dat doet een kind met MIJ. En met jou dus niet.
Omdat het bij jou niet zo zou zijn, kan het bijmij nog wel zo zijn?
Als ik ooit, omdat ik nou toevallig voogd ben, de kinderen van mijn zus hier gekregen zou hebben, waarvan ik in elk geval 1 vanaf het begin dichtbij meegemaakt het, dan zou ik daar net zo van houden ja. En ook dát is biologisch bepaald, dat lieve kleine schattige babydiertjes opgevoed worden door familie, als de moeder het niet kan. In dit geval is Brabo natuurlijk niet echt biologisch familie.
Het enige opstakel dat ik zou zien, is dat hij dit zélf altijd mee zou laten spelen met een jaloers gevoel. Als zo'n klein kindje in je armen geduwd wordt, is het jouw kindje. Klaar.
Omdat het bij jou niet zo zou zijn, kan het bijmij nog wel zo zijn?
Als ik ooit, omdat ik nou toevallig voogd ben, de kinderen van mijn zus hier gekregen zou hebben, waarvan ik in elk geval 1 vanaf het begin dichtbij meegemaakt het, dan zou ik daar net zo van houden ja. En ook dát is biologisch bepaald, dat lieve kleine schattige babydiertjes opgevoed worden door familie, als de moeder het niet kan. In dit geval is Brabo natuurlijk niet echt biologisch familie.
Het enige opstakel dat ik zou zien, is dat hij dit zélf altijd mee zou laten spelen met een jaloers gevoel. Als zo'n klein kindje in je armen geduwd wordt, is het jouw kindje. Klaar.
Later is nu
maandag 17 december 2007 om 19:15
maandag 17 december 2007 om 19:26
Maar stel dat jij een open relatie hebt , of swingt of een keer met de buurman alle hoeken van het bed ziet en je blijkt zwanger te zijn.........zou je dan - met de kans dat je partner het niet trekt - geen seconde twijfelen ?
Door één foutje of één stomme fabrikagefout of één te scherpe nagel je huwelijk van zoveel jaar weggooien ?
Door één foutje of één stomme fabrikagefout of één te scherpe nagel je huwelijk van zoveel jaar weggooien ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 17 december 2007 om 19:30
Ik denk dat TO hele andere antwoorden zou krijgen op een forum waar géén moeders of moeders-in-spé posten .
Ik weet niet waar je moet zijn , maar zou je er niet beter met mannen over kunnen praten dan met vrouwen , waarvan het merendeel wéét hoe het is om iets te voelen groeien in je buik en waarvan de overgebleven vrouwen háást ( jij niet , Zuss, I know ) allemaal graag iets willen voelen groeien ?
Ik denk dat dat ook nogal de meningen kleurt namelijk .
Als ik me voorstel dat ik morgen een kindje op moet voeden van mijn man en zijn neukertje.......... hoe schattig het ook zou zijn en hoe erg ik mijn best ook zou doen ...ik geloof nooit dat het voor MIJ in de buurt zou komen voor wat ik voor mijn kinderen voel .
Ik weet niet waar je moet zijn , maar zou je er niet beter met mannen over kunnen praten dan met vrouwen , waarvan het merendeel wéét hoe het is om iets te voelen groeien in je buik en waarvan de overgebleven vrouwen háást ( jij niet , Zuss, I know ) allemaal graag iets willen voelen groeien ?
Ik denk dat dat ook nogal de meningen kleurt namelijk .
Als ik me voorstel dat ik morgen een kindje op moet voeden van mijn man en zijn neukertje.......... hoe schattig het ook zou zijn en hoe erg ik mijn best ook zou doen ...ik geloof nooit dat het voor MIJ in de buurt zou komen voor wat ik voor mijn kinderen voel .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 17 december 2007 om 19:40
In het geval van Brabo heeft het trouwens niets met het bedonderen van de ander te maken, omdat ze een open relatie hebben. Dat maakt het al heel anders dan dat ik mijn vriend zou bedonderen en zwanger zou raken. Mijn vriend zou meteen bij me weggaan, ik snap dat Brabo dat gevoel niet heeft, risico van de relatievorm zeg maar.
Zo te lezen is het kindje ook erg gewenst, dus weg laten halen, lijkt me geen optie. Over wat Brabo zou moeten doen, ik kan er geen zinnig woord over zeggen, heeft toch veel met gevoel te maken. En gelukkig hoeft hij niet binnen een maand een beslissing te maken.
Veel succes gewenst in ieder geval en persoonlijk vind ik je nu al een goede vader van dit kindje, omdat je er sowieso al over nadenkt, maar wel goed nadenkt voordat je iets gaat beslissen.
Zo te lezen is het kindje ook erg gewenst, dus weg laten halen, lijkt me geen optie. Over wat Brabo zou moeten doen, ik kan er geen zinnig woord over zeggen, heeft toch veel met gevoel te maken. En gelukkig hoeft hij niet binnen een maand een beslissing te maken.
Veel succes gewenst in ieder geval en persoonlijk vind ik je nu al een goede vader van dit kindje, omdat je er sowieso al over nadenkt, maar wel goed nadenkt voordat je iets gaat beslissen.
maandag 17 december 2007 om 19:50
maandag 17 december 2007 om 19:57
dat bedoelde ik inderdaad ja .
Ik geloof zelfs dat ik in de situatie waarin TO zijn vriendin zich bevindt zelf ook moeite zou hebben ; je wilt graag een kindje , maar toch het allerliefst van degene waar je een relatie mee hebt , niet van die toevallige " passant " ........ ik weet niet of ik erg gelukkig zou zijn ennnnnn of ik zelf later geen verschil zou voelen tussen het ene en het andere kind ook al zijn ze beiden toch echt van mij . Dat er vrouwen heel erg veel van al hun kinderen houden ook al zijn ze van verschillende partners geloof ik meteen ; ik praat ook puur voor mezelf .
Ik denk ook dat hoe opener je er over bent , je al-tijd door buitenstanders/omstanders met de neus op de feiten gedrukt zal worden ; of het kind het buitengewoon goed doet op school ( heeft ie niet van jou he ? ) of als het ontspoort ( zeker van zijn bio-pa ) .
Ik vraag me ook af ; kan TO wel geen verschil maken ; kunnen zijn ouders ( opa/oma ) dat ook ? etc .
En is niet vertellen eigenlijk wel of niet een optie ? En wat vertel je zo'n kind ? En wanneer ?
hoe langer ik er over nadenk hoe meer bezwaren IK zie .....en ik sta niet eens voor de keus . TO ; ik heb te doen met je !
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 17 december 2007 om 19:59
Denk je ? Als jij het eruit hebt gecoacht , hebt leren praten , lopen ...als jij de grootste smile krijgt ? Als jij naast bedje hebt gezeten met nachtmerries en koorts ?
Nogfal geen verschil met het weten dat je vriendin zwanger is ...........en maar afwachten wat er uitkomt .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
