Kinderen
alle pijlers
Veranderde dynamiek in gezin
zondag 4 augustus 2024 om 17:23
Met 'gezin' bedoel ik hier mijn basisgezin, dus mijn ouders, broers, zus en ik.
En ik weet het, het is allemaal hartstikke normaal dat het verandert, en in deze situatie ben ik juist de uitzondering, maar ik heb er moeite mee. En ik vind het niet leuk.
Voorbeelden :
Mijn broers en zussen hebben kinderen gekregen. Fijn natuurlijk, zeker gezien het voor twee van hen niet makkelijk ging.
Echter, alles draait nu om hun en hun kinderen. Alle uitjes, feestdagen, verjaardagen, het eerste waar vanuit wordt gegaan is of het past voor de kinderen.
Cadeaus voor onze ouders deden we altijd gezamenlijk, vond ik heel leuk, maar nu gaat de voorkeur uit naar iets met de kleinkinderen. Uitje met iedereen naar een kindvriendelijke bestemming , foto met alle kleinkinderen. Ik vind het niet leuk, en voel me buitengesloten. Als ik een ander idee opper, vinden ze dat niet leuk, want met de kleinkinderen is wat opa en oma willen.
Ik vond het altijd leuk om mijn basisgezin uit te nodigen thuis, ik heb een klein huis, maar ook met aanhang lukte dat wel. Als ik nu iedereen uitnodig, komen er veel teveel mensen en de kinderen zijn heel druk.
Mijn huis is niet kindvriendelijk. Ik probeer weleens te doseren, 1 gezin uitnodigen, maar dan is de rest beledigd.
Ik heb geen kinderen dus die drukte niet gewend, ben fysiek beperkt waardoor ik sowieso minder energie te besteden heb en keuzes moet maken die ik niet leuk vind.
In een ideale wereld had ik gewoon kinderen gekregen en paste het allemaal, maar nu mis ik mijn gezin van vroeger.
Wat wil ik met dit topic? Tips? Schoppen onder kont? Herkenning? Geen idee, ik heb gewoon een verdrietige bui en ben bijna jarig.
En ik weet het, het is allemaal hartstikke normaal dat het verandert, en in deze situatie ben ik juist de uitzondering, maar ik heb er moeite mee. En ik vind het niet leuk.
Voorbeelden :
Mijn broers en zussen hebben kinderen gekregen. Fijn natuurlijk, zeker gezien het voor twee van hen niet makkelijk ging.
Echter, alles draait nu om hun en hun kinderen. Alle uitjes, feestdagen, verjaardagen, het eerste waar vanuit wordt gegaan is of het past voor de kinderen.
Cadeaus voor onze ouders deden we altijd gezamenlijk, vond ik heel leuk, maar nu gaat de voorkeur uit naar iets met de kleinkinderen. Uitje met iedereen naar een kindvriendelijke bestemming , foto met alle kleinkinderen. Ik vind het niet leuk, en voel me buitengesloten. Als ik een ander idee opper, vinden ze dat niet leuk, want met de kleinkinderen is wat opa en oma willen.
Ik vond het altijd leuk om mijn basisgezin uit te nodigen thuis, ik heb een klein huis, maar ook met aanhang lukte dat wel. Als ik nu iedereen uitnodig, komen er veel teveel mensen en de kinderen zijn heel druk.
Mijn huis is niet kindvriendelijk. Ik probeer weleens te doseren, 1 gezin uitnodigen, maar dan is de rest beledigd.
Ik heb geen kinderen dus die drukte niet gewend, ben fysiek beperkt waardoor ik sowieso minder energie te besteden heb en keuzes moet maken die ik niet leuk vind.
In een ideale wereld had ik gewoon kinderen gekregen en paste het allemaal, maar nu mis ik mijn gezin van vroeger.
Wat wil ik met dit topic? Tips? Schoppen onder kont? Herkenning? Geen idee, ik heb gewoon een verdrietige bui en ben bijna jarig.
Het leven is een gekke samenloop van tegenstrijdigheden
zondag 4 augustus 2024 om 18:40
Ik vond het gedrag van mijn neefjes en nichtjes verschrikkelijk, al dat geschreeuw. Nu zijn het pubers en dat is zoveel leuker en rustiger.Sierlijk schreef: ↑04-08-2024 18:36Zeven stuks, jeetje, je kan mij opdweilen na zeven kleintjes door het huis te rennen en doen. Dit ligt echt niet aan jou, hoor.
Ik vind 2 kleintjes al intensief. Ik denk dat veel ouders niet begrijpen hoe een invasie als dit kan zijn. Ik snap je volledig.
Een troost, dit wordt vanzelf beter als ze groter worden, dan zitten ze alleen nog maar op hun telefoon.
zondag 4 augustus 2024 om 18:42
Het gaat dus vooral om het onbegrip dat ze voor jou hebben. Ze begrijpen niet dat je door ziekte dingen niet kunt en geen kinderen hebt of wilt. Ze weigeren naar je te luisteren, waarom wil je wel naar hen luisteren? Val een keer uit tegen je vader, kolere wat een bokken lul is dat met zijn sokjes.Elisha schreef: ↑04-08-2024 18:24Als ik bij mijn broer met gezin ben geweest, belt mijn andere broer met de vraag waarom ik niet bij hun ben geweest. Zelfde stad, maar voor mij een no-go. Teveel, telang, ik heb revalidatie gevolgd en 1 afspraak per dag doe ik het goed op. Niet 2. Dat leg ik dan weer uit, maar dat vindt hij belachelijk.
Mijn vader vindt het belachelijk dat ik wel kan trainen in de sportschool om de hoek (revalidatie) maar niet een fietstocht kan maken met hem.
Hij vind het ook niet te verkroppen dat ik geen kinderen krijg, en geeft me regelmatig babysokjes of de opmerking dat ik wel moet opschieten.
En voor kindergeschreeuw moet ik me maar afsluiten, volgens hen.
Als ik deze paar voorbeelden zo lees, kan ik er zelf al wel een conclusie uit halen. Ze luisteren niet naar mij, leven zich niet in mijn situatie in en houden geen rekening met me
Ik zou mijn energie steken in mensen waar jij ook plezier aan beleefd en energie van krijgt en de rest kan lekker in de plomp zakken.
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
zondag 4 augustus 2024 om 18:43
Hier ook geen kinderen, ouders die hun zingeving compleet uit de kleinkinderen halen en siblings die (gelukkig) kinderen hebben.
Ik denk dat kinderen krijgen zorgt voor een natuurlijke transitie van kind-zijn naar ouder-zijn, waarbij je weer een stap neemt in je eigen ontwikkeling. Je ontwikkelt eigen tradities, normen en waarden en daar krijgen de grootouders vaak nog wel een rol in, maar siblings veel minder. Die siblings ontwikkelen zich ook door een eigen gezin te krijgen. Voor mensen zonder kinderen komt die transitie niet zo vanzelf en gemakkelijk, merk ik. Je blijft in de kind-rol, maar de rest van het kerngezin ontwikkelt zich verder en neemt niet meer automatisch de ouder/zusje/broertje rol van vroeger in, ofwel worden thema's heel anders.
Ik probeer er dus extra bij stil te staan hoe ik m'n leven verder uitbouw, en probeer echt stil te staan bij andere mijlpalen dan het krijgen van kinderen. Dit helpt mij los te komen van het kerngezin, deze daardoor minder belangrijk te vinden en me te richten op een eigen leven.
Wellicht kan je dat ook iets helpen: wat wil jij? Wat vind jij belangrijk qua relaties, contacten, zingeving etc. Ga dat verder ontwikkelen.
Ik denk dat kinderen krijgen zorgt voor een natuurlijke transitie van kind-zijn naar ouder-zijn, waarbij je weer een stap neemt in je eigen ontwikkeling. Je ontwikkelt eigen tradities, normen en waarden en daar krijgen de grootouders vaak nog wel een rol in, maar siblings veel minder. Die siblings ontwikkelen zich ook door een eigen gezin te krijgen. Voor mensen zonder kinderen komt die transitie niet zo vanzelf en gemakkelijk, merk ik. Je blijft in de kind-rol, maar de rest van het kerngezin ontwikkelt zich verder en neemt niet meer automatisch de ouder/zusje/broertje rol van vroeger in, ofwel worden thema's heel anders.
Ik probeer er dus extra bij stil te staan hoe ik m'n leven verder uitbouw, en probeer echt stil te staan bij andere mijlpalen dan het krijgen van kinderen. Dit helpt mij los te komen van het kerngezin, deze daardoor minder belangrijk te vinden en me te richten op een eigen leven.
Wellicht kan je dat ook iets helpen: wat wil jij? Wat vind jij belangrijk qua relaties, contacten, zingeving etc. Ga dat verder ontwikkelen.
zondag 4 augustus 2024 om 18:47
Ja. En ik heb het echt goed uitgelegd, op verschillende manieren zonder zielig of vragend te zijn.
Mijn vrienden snappen het wel, daar voel ik me begrepen en veilig, en zij zorgen er ook voor dat ik zoveel mogelijk kan meedoen. Ook zij hebben kinderen, daar speelt dit dan weer helemaal niet, eigenlijk heel gek.
Maar ja, juist dat gezin, de basis, dat mis ik.
Het leven is een gekke samenloop van tegenstrijdigheden
zondag 4 augustus 2024 om 18:54
Brutale vraag hoor maar wat is de reden voor de revalidatie? Kun je daar evt psycho educatie regelen voor jezelf om het beter uit te kunnen leggen en voor jouw familie om meer begrip voor jouw beperkingen te krijgen.Elisha schreef: ↑04-08-2024 18:47Ja. En ik heb het echt goed uitgelegd, op verschillende manieren zonder zielig of vragend te zijn.
Mijn vrienden snappen het wel, daar voel ik me begrepen en veilig, en zij zorgen er ook voor dat ik zoveel mogelijk kan meedoen. Ook zij hebben kinderen, daar speelt dit dan weer helemaal niet, eigenlijk heel gek.
Maar ja, juist dat gezin, de basis, dat mis ik.
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
zondag 4 augustus 2024 om 19:00
Ja. Boos zijn vind ik vreselijk, ben ook bijna nooit boos, maar als ik wel boos ben, is het schijnbaar indrukwekkend. Na die ruzie hebben we maanden geen contact gehad, omdat hij wist dat het menens was. Maar het blijft wel mijn vader, en ik wilde wel contact houden.Dahlia74 schreef: ↑04-08-2024 18:38Heb je weleens heel boos op je vader gereageerd? Zoveel onbegrip zou mij wel een ruzie waard zijn.
Afsluiten voor kindergeschreeuw, tja dat is wat grootouders doen. Maar dat wil niet zeggen dat jij dat kan. Dat kost jou veel energie.
Zo'n zwaar revalidatietraject heb je niet voor niets ondergaan, voelde je je toen wel gesteund?
Tijdens mijn revalidatietraject ben ik wel gesteund, het was heel duidelijk dat ik geopereerd zou worden, zou revalideren, opnieuw geopereerd zou worden en weer zou revalideren. Het lichamelijk stuk is begrijpelijk voor mijn familie, het mentale niet. Terwijl dat juist voor mij het grootste deel is
Het leven is een gekke samenloop van tegenstrijdigheden
zondag 4 augustus 2024 om 19:03
Dit klopt helemaal. Ik vind het zo jammer.Lucifee2024 schreef: ↑04-08-2024 18:40Eigenlijk is het probleem dus die broer die opbelt en beledigd gaat zitten doen als zijn broers/zus met beperkingen, die hij kent, niet alles tegelijk kan zoals hij dat wil.
En dat van je vader met die sokjes, die moet je echt terug in z'n bek smijten.
Je familie heeft gewoon geen enkel respect voor jou en jouw beperktere energie/kunnen.
Dat is het probleem, die dynamiek is niet nieuw toch?
Het leven is een gekke samenloop van tegenstrijdigheden
zondag 4 augustus 2024 om 19:09
Ik merk dat ik de oudste, zij is 8, echt heel leuk vindt.
Zij mij ook, af en toe appt ze me met de telefoon van haar vader of we videobellen, dan kan ik haar iets uitleggen wat we aan het knutselen zijn samen .
Mijn broers hebben al eens gezegd dat als de kinderen lastige vragen gaan stellen dat ze ze naar mij sturen. Dat wil ik natuurlijk niet missen
Het leven is een gekke samenloop van tegenstrijdigheden
zondag 4 augustus 2024 om 19:10
Dank.Kia•Ora schreef: ↑04-08-2024 18:42Het gaat dus vooral om het onbegrip dat ze voor jou hebben. Ze begrijpen niet dat je door ziekte dingen niet kunt en geen kinderen hebt of wilt. Ze weigeren naar je te luisteren, waarom wil je wel naar hen luisteren? Val een keer uit tegen je vader, kolere wat een bokken lul is dat met zijn sokjes.
Ik zou mijn energie steken in mensen waar jij ook plezier aan beleefd en energie van krijgt en de rest kan lekker in de plomp zakken.
Het leven is een gekke samenloop van tegenstrijdigheden
zondag 4 augustus 2024 om 19:11
Dankjewel. Hier moet ik wel even over nadenken.Onsjemeer schreef: ↑04-08-2024 18:43Hier ook geen kinderen, ouders die hun zingeving compleet uit de kleinkinderen halen en siblings die (gelukkig) kinderen hebben.
Ik denk dat kinderen krijgen zorgt voor een natuurlijke transitie van kind-zijn naar ouder-zijn, waarbij je weer een stap neemt in je eigen ontwikkeling. Je ontwikkelt eigen tradities, normen en waarden en daar krijgen de grootouders vaak nog wel een rol in, maar siblings veel minder. Die siblings ontwikkelen zich ook door een eigen gezin te krijgen. Voor mensen zonder kinderen komt die transitie niet zo vanzelf en gemakkelijk, merk ik. Je blijft in de kind-rol, maar de rest van het kerngezin ontwikkelt zich verder en neemt niet meer automatisch de ouder/zusje/broertje rol van vroeger in, ofwel worden thema's heel anders.
Ik probeer er dus extra bij stil te staan hoe ik m'n leven verder uitbouw, en probeer echt stil te staan bij andere mijlpalen dan het krijgen van kinderen. Dit helpt mij los te komen van het kerngezin, deze daardoor minder belangrijk te vinden en me te richten op een eigen leven.
Wellicht kan je dat ook iets helpen: wat wil jij? Wat vind jij belangrijk qua relaties, contacten, zingeving etc. Ga dat verder ontwikkelen.
Het leven is een gekke samenloop van tegenstrijdigheden
zondag 4 augustus 2024 om 19:13
zondag 4 augustus 2024 om 19:13
zondag 4 augustus 2024 om 19:16
Volgens mij lees ik juist dat er in het gezin van TO wel een stap is geweest van kinderen naar volwassen kinderen en dat zij die dynamiek prettig vond. Nu is er weer een nieuwe stap waarbij een deel van de volwassen kinderen zelf ook kinderen heeft.Onsjemeer schreef: ↑04-08-2024 18:43Hier ook geen kinderen, ouders die hun zingeving compleet uit de kleinkinderen halen en siblings die (gelukkig) kinderen hebben.
Ik denk dat kinderen krijgen zorgt voor een natuurlijke transitie van kind-zijn naar ouder-zijn, waarbij je weer een stap neemt in je eigen ontwikkeling. Je ontwikkelt eigen tradities, normen en waarden en daar krijgen de grootouders vaak nog wel een rol in, maar siblings veel minder. Die siblings ontwikkelen zich ook door een eigen gezin te krijgen. Voor mensen zonder kinderen komt die transitie niet zo vanzelf en gemakkelijk, merk ik. Je blijft in de kind-rol, maar de rest van het kerngezin ontwikkelt zich verder en neemt niet meer automatisch de ouder/zusje/broertje rol van vroeger in, ofwel worden thema's heel anders.
Ik probeer er dus extra bij stil te staan hoe ik m'n leven verder uitbouw, en probeer echt stil te staan bij andere mijlpalen dan het krijgen van kinderen. Dit helpt mij los te komen van het kerngezin, deze daardoor minder belangrijk te vinden en me te richten op een eigen leven.
Wellicht kan je dat ook iets helpen: wat wil jij? Wat vind jij belangrijk qua relaties, contacten, zingeving etc. Ga dat verder ontwikkelen.
Maar als vader en broer gewoon grenzen zouden respecteren en TO niet zouden afrekenen op wat zij vinden wat zij wel/niet zou moeten kunnen heb ik niet het idee dat TO nog teveel in een kindrol zit.
zondag 4 augustus 2024 om 19:19
Revalidatie vanwege heupartrose op jonge leeftijd, in combinatie met verschillende auto immuun aandoeningen.
De operaties waren twee totale heupprotheses in korte tijd, die revalidatie was vooral fysiek.
Nu is eindelijk het mentale stuk aan de beurt, en ik vind het heftig.
Ik ben sinds een paar weken in gesprek met een revalidatiepsycholoog, vandaar ook dat ik veel nadenk over gezinssituatie, energiegevers en energienemers, en dus mijn gezinssituatie
Het leven is een gekke samenloop van tegenstrijdigheden
zondag 4 augustus 2024 om 19:23
Ik heb ook geen kinderen (nog niet), en ik herken je gevoel van buitengesloten worden. Ik kom uit een grote familie en ik merk dat familieleden veel liever op bezoek gaan als er kinderen zijn dan bij mij.
Ik denk dat je broers/zussen te zwart-wit denken, zo van 'nou mogen mijn kinderen zeker helemaal niet meer komen'. Dat is natuurlijk helemaal niet zo. Je kan gewoon zeggen "ik zou graag voor mijn verjaardag een feestje willen met het kerngezin' of 'alleen met de volwassenen' (bijvoorbeeld later in de avond). Het is tenslotte JOUW verjaardag en JOUW verjaardag. Je kan natuurlijk ook toelichten "ik vind jullie kinderen superlief, maar voor mijn verjaardag vier ik een feestje zonder kinderen, volgende keer zijn we weer met iedereen erbij!".
Ik denk dat je broers/zussen te zwart-wit denken, zo van 'nou mogen mijn kinderen zeker helemaal niet meer komen'. Dat is natuurlijk helemaal niet zo. Je kan gewoon zeggen "ik zou graag voor mijn verjaardag een feestje willen met het kerngezin' of 'alleen met de volwassenen' (bijvoorbeeld later in de avond). Het is tenslotte JOUW verjaardag en JOUW verjaardag. Je kan natuurlijk ook toelichten "ik vind jullie kinderen superlief, maar voor mijn verjaardag vier ik een feestje zonder kinderen, volgende keer zijn we weer met iedereen erbij!".
zondag 4 augustus 2024 om 19:24
Jawel. Zelfs tijdens mijn kindertijd al, dat mijn ouders vonden dat ik niet genoeg vrienden had en dus speelafspraakjes gingen regelen. Ik zat liever in mijn kamer of in de tuin te lezen, of hing met mijn vriendin / andere vriendin. Ik had er twee, nog steeds
Het leven is een gekke samenloop van tegenstrijdigheden
zondag 4 augustus 2024 om 19:30
Op zich wel, ik vind het mooi om te zien hoe mijn broers en zus kinderen hebben, zoals zij wensen. Ik vind ook de rol als beetje rare tante mooi, ik kan ze een kant van het leven laten zien en meegeven die mijn familie niet kent.MargjeM schreef: ↑04-08-2024 19:16Volgens mij lees ik juist dat er in het gezin van TO wel een stap is geweest van kinderen naar volwassen kinderen en dat zij die dynamiek prettig vond. Nu is er weer een nieuwe stap waarbij een deel van de volwassen kinderen zelf ook kinderen heeft.
Maar als vader en broer gewoon grenzen zouden respecteren en TO niet zouden afrekenen op wat zij vinden wat zij wel/niet zou moeten kunnen heb ik niet het idee dat TO nog teveel in een kindrol zit.
Wat ik mis is het respect van de volwassenen in dit gezin, familie notabene. Klopt.
Het leven is een gekke samenloop van tegenstrijdigheden
zondag 4 augustus 2024 om 19:33
Volgens mij ben je hartstikke introvert en zij extravert. Klopt dat?
Ze zullen het niet verkeerd bedoeld hebben, het komt hier op het forum ook regelmatig voorbij, maar je krijgt dan onbewust al mee dat jij niet goed genoeg bent en je anders moet zijn of doen om aan hun normen te voldoen.
zondag 4 augustus 2024 om 19:36
Ik ben niet de TO, maar dit triggert mij toch om even te reageren, want ik ben bij ons in de familie de eerste die kinderen kreeg en toen kon er dus géén rekening gehouden worden met slaapjes etc van onze kinderen. Nu de rest ook kinderen heeft, moet /kan alles ineens wel aangepast worden aan hun slaapjes en dat steekt eerlijk gezegd nog elke keer als ik weer een, voor ons onhandig tijdstip door krijg, voor het een of ander.Nanouk schreef: ↑04-08-2024 18:14Ik vraag me af of je er ook zoveel moeite mee gehad had als je zelf ook kinderen had gehad. Of jij de enige was met kinderen? Had je het dan ook niet fijn gevonden als je ouders een kindvriendelijke plek hadden uitgekozen of een foto van de kleinkinderen werd gegeven?
Ik lees nl geen rare dingen, zodra er kleinkinderen komen veranderd er van alles.
Hoe rot het ook voor jou is, denk ik wel dat het iets is wat grotendeels bij jou ligt.
@TO ik vind het sneu dat je familie zich niet inleeft in jou en dat er bijv ook niet op jullie appjes gereageerd wordt en wel op foto's van de kleinkinderen. Hier wordt er alleen op foto's van de andere kleinkinderen gereageerd, dus inmiddels ben ik maar gestopt met foto's van onze kinderen met ze te delen.
zondag 4 augustus 2024 om 19:55
Misschien heeft de komst van kinderen het wel zichtbaarder voor je gemaakt dat je familie wel degelijk rekening kan houden met anderen, maar simpelweg niet met jou.
En wie weet is je broer ook wel weer een tikkeltje bemoeizuchtiger geworden nu jij een tante bent voor zijn kinderen.
zondag 4 augustus 2024 om 19:56
Maar extravert zijn heeft niks te maken met anderen jouw normen willen opleggen en ze erop afrekenen als ze dat niet doen.Sierlijk schreef: ↑04-08-2024 19:33Volgens mij ben je hartstikke introvert en zij extravert. Klopt dat?
Ze zullen het niet verkeerd bedoeld hebben, het komt hier op het forum ook regelmatig voorbij, maar je krijgt dan onbewust al mee dat jij niet goed genoeg bent en je anders moet zijn of doen om aan hun normen te voldoen.
zondag 4 augustus 2024 om 19:58
Ja. Ik ben een introvert in een familie van extraverten.Sierlijk schreef: ↑04-08-2024 19:33Volgens mij ben je hartstikke introvert en zij extravert. Klopt dat?
Ze zullen het niet verkeerd bedoeld hebben, het komt hier op het forum ook regelmatig voorbij, maar je krijgt dan onbewust al mee dat jij niet goed genoeg bent en je anders moet zijn of doen om aan hun normen te voldoen.
Niet handig, of gemakkelijk.
Het leven is een gekke samenloop van tegenstrijdigheden
zondag 4 augustus 2024 om 19:59
Sierlijk schreef: ↑04-08-2024 19:33Volgens mij ben je hartstikke introvert en zij extravert. Klopt dat?
Ze zullen het niet verkeerd bedoeld hebben, het komt hier op het forum ook regelmatig voorbij, maar je krijgt dan onbewust al mee dat jij niet goed genoeg bent en je anders moet zijn of doen om aan hun normen te voldoen.
Het feit dat vader haar babysokjes geeft en zegt dat ze moet opschieten is ook niet verkeerd bedoeld?
Dan ben je gewoon een l#l hoor.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
