Kinderen
alle pijlers
Veranderde dynamiek in gezin
zondag 4 augustus 2024 om 17:23
Met 'gezin' bedoel ik hier mijn basisgezin, dus mijn ouders, broers, zus en ik.
En ik weet het, het is allemaal hartstikke normaal dat het verandert, en in deze situatie ben ik juist de uitzondering, maar ik heb er moeite mee. En ik vind het niet leuk.
Voorbeelden :
Mijn broers en zussen hebben kinderen gekregen. Fijn natuurlijk, zeker gezien het voor twee van hen niet makkelijk ging.
Echter, alles draait nu om hun en hun kinderen. Alle uitjes, feestdagen, verjaardagen, het eerste waar vanuit wordt gegaan is of het past voor de kinderen.
Cadeaus voor onze ouders deden we altijd gezamenlijk, vond ik heel leuk, maar nu gaat de voorkeur uit naar iets met de kleinkinderen. Uitje met iedereen naar een kindvriendelijke bestemming , foto met alle kleinkinderen. Ik vind het niet leuk, en voel me buitengesloten. Als ik een ander idee opper, vinden ze dat niet leuk, want met de kleinkinderen is wat opa en oma willen.
Ik vond het altijd leuk om mijn basisgezin uit te nodigen thuis, ik heb een klein huis, maar ook met aanhang lukte dat wel. Als ik nu iedereen uitnodig, komen er veel teveel mensen en de kinderen zijn heel druk.
Mijn huis is niet kindvriendelijk. Ik probeer weleens te doseren, 1 gezin uitnodigen, maar dan is de rest beledigd.
Ik heb geen kinderen dus die drukte niet gewend, ben fysiek beperkt waardoor ik sowieso minder energie te besteden heb en keuzes moet maken die ik niet leuk vind.
In een ideale wereld had ik gewoon kinderen gekregen en paste het allemaal, maar nu mis ik mijn gezin van vroeger.
Wat wil ik met dit topic? Tips? Schoppen onder kont? Herkenning? Geen idee, ik heb gewoon een verdrietige bui en ben bijna jarig.
En ik weet het, het is allemaal hartstikke normaal dat het verandert, en in deze situatie ben ik juist de uitzondering, maar ik heb er moeite mee. En ik vind het niet leuk.
Voorbeelden :
Mijn broers en zussen hebben kinderen gekregen. Fijn natuurlijk, zeker gezien het voor twee van hen niet makkelijk ging.
Echter, alles draait nu om hun en hun kinderen. Alle uitjes, feestdagen, verjaardagen, het eerste waar vanuit wordt gegaan is of het past voor de kinderen.
Cadeaus voor onze ouders deden we altijd gezamenlijk, vond ik heel leuk, maar nu gaat de voorkeur uit naar iets met de kleinkinderen. Uitje met iedereen naar een kindvriendelijke bestemming , foto met alle kleinkinderen. Ik vind het niet leuk, en voel me buitengesloten. Als ik een ander idee opper, vinden ze dat niet leuk, want met de kleinkinderen is wat opa en oma willen.
Ik vond het altijd leuk om mijn basisgezin uit te nodigen thuis, ik heb een klein huis, maar ook met aanhang lukte dat wel. Als ik nu iedereen uitnodig, komen er veel teveel mensen en de kinderen zijn heel druk.
Mijn huis is niet kindvriendelijk. Ik probeer weleens te doseren, 1 gezin uitnodigen, maar dan is de rest beledigd.
Ik heb geen kinderen dus die drukte niet gewend, ben fysiek beperkt waardoor ik sowieso minder energie te besteden heb en keuzes moet maken die ik niet leuk vind.
In een ideale wereld had ik gewoon kinderen gekregen en paste het allemaal, maar nu mis ik mijn gezin van vroeger.
Wat wil ik met dit topic? Tips? Schoppen onder kont? Herkenning? Geen idee, ik heb gewoon een verdrietige bui en ben bijna jarig.
Het leven is een gekke samenloop van tegenstrijdigheden
zondag 4 augustus 2024 om 20:11
Knuffelhappyapple schreef: ↑04-08-2024 19:36Ik ben niet de TO, maar dit triggert mij toch om even te reageren, want ik ben bij ons in de familie de eerste die kinderen kreeg en toen kon er dus géén rekening gehouden worden met slaapjes etc van onze kinderen. Nu de rest ook kinderen heeft, moet /kan alles ineens wel aangepast worden aan hun slaapjes en dat steekt eerlijk gezegd nog elke keer als ik weer een, voor ons onhandig tijdstip door krijg, voor het een of ander.
@TO ik vind het sneu dat je familie zich niet inleeft in jou en dat er bijv ook niet op jullie appjes gereageerd wordt en wel op foto's van de kleinkinderen. Hier wordt er alleen op foto's van de andere kleinkinderen gereageerd, dus inmiddels ben ik maar gestopt met foto's van onze kinderen met ze te delen.
Het leven is een gekke samenloop van tegenstrijdigheden
zondag 4 augustus 2024 om 20:20
Auw. Je hebt gelijk denk ik.MargjeM schreef: ↑04-08-2024 19:55Misschien heeft de komst van kinderen het wel zichtbaarder voor je gemaakt dat je familie wel degelijk rekening kan houden met anderen, maar simpelweg niet met jou.
En wie weet is je broer ook wel weer een tikkeltje bemoeizuchtiger geworden nu jij een tante bent voor zijn kinderen.
Ik ben inderdaad die tante die dingen anders doet, en er anders uit ziet. Zijn kinderen vinden dat schijnbaar interessant en kopiëren dat.
Mijn oudste nichtje heeft bovendien een aantal dezelfde kenmerken als ik heb, en ik hoop dat ik het mis heb, maar een aantal van mijn aandoeningen is erfelijk.
Het leven is een gekke samenloop van tegenstrijdigheden
zondag 4 augustus 2024 om 20:20
Dat dingen veranderen binnen het kerngezin als er een nieuwe generatie bijkomt lijkt mij vanzelfsprekend. Dat heb je al een fase vóór die kinderen, als er partners van bijkomen (die ook weer nieuwe dingen of kijk op zaken meenemen). Dat er wordt gekeken naar ‘geschikt voor kinderen’ is ook praktisch, niets zo dodelijk voor een feestje als kinderen continu lopen te jengelen dat ze zich vervelen of dat je ze constant in de gaten moet houden vanwege gevaar.
Die sokjesactie van je vader is zoals genoemd echt een bokkenlul-move. En van die ‘beledigde’ broer zou ik mij geen ene moer aantrekken.
Kinderloos: mijn broer heeft geen kinderen. Hij kon ook weinig met kleine kinderen. Nu zijn die kleintjes pubers en kan hij er veel meer mee. Mijn nichtje helpt in zijn zaak voor een zakcentje (glazen spoelen, ze wil heel graag in de bediening maar nog te jong). Mijn zoon vindt het heel leuk om met hem mee te gaan naar leveranciers en is dan de ‘navigator’ en voorproever. Of klooien aan een machine die hapert/monteur van drinken voorzien en intussen een vinger aan de pols houden met 101 vragen.
Wat ik herken: mijn energievoorraad is ook drastisch ingekort na een herseninfarct. Mijn eigen familie kan daar goed mee overweg, die merken zelf wanneer bij mij het licht dreigt uit te gaan. Mijn schoonfamilie (type ‘gezellige chaos’ en ‘de zoete inval’) niet. Daar heb ik een keer gewoon laten zien wat er gebeurt als ik ‘gezellig blijf’. Een scheefhangende smoel, bijna niet te verstaan en niemand die zich er echt comfortabel bij voelt dat ik daar in die toestand bij zit. Zuigt toch een beetje de aandacht op zo’n vrouw die duidelijk niet meer kan
. Snappen doen ze het niet maar ze dringen ook niet meer aan als ik zeg dat de koek voor die dag op is. Sommige mensen moet je het gewoon heel aanschouwelijk maken voordat het aankomt en ze niet meer gekrenkt lopen te doen dat je ‘alleen bij ben schijnbaar te moe bent’.
Die sokjesactie van je vader is zoals genoemd echt een bokkenlul-move. En van die ‘beledigde’ broer zou ik mij geen ene moer aantrekken.
Kinderloos: mijn broer heeft geen kinderen. Hij kon ook weinig met kleine kinderen. Nu zijn die kleintjes pubers en kan hij er veel meer mee. Mijn nichtje helpt in zijn zaak voor een zakcentje (glazen spoelen, ze wil heel graag in de bediening maar nog te jong). Mijn zoon vindt het heel leuk om met hem mee te gaan naar leveranciers en is dan de ‘navigator’ en voorproever. Of klooien aan een machine die hapert/monteur van drinken voorzien en intussen een vinger aan de pols houden met 101 vragen.
Wat ik herken: mijn energievoorraad is ook drastisch ingekort na een herseninfarct. Mijn eigen familie kan daar goed mee overweg, die merken zelf wanneer bij mij het licht dreigt uit te gaan. Mijn schoonfamilie (type ‘gezellige chaos’ en ‘de zoete inval’) niet. Daar heb ik een keer gewoon laten zien wat er gebeurt als ik ‘gezellig blijf’. Een scheefhangende smoel, bijna niet te verstaan en niemand die zich er echt comfortabel bij voelt dat ik daar in die toestand bij zit. Zuigt toch een beetje de aandacht op zo’n vrouw die duidelijk niet meer kan
. Snappen doen ze het niet maar ze dringen ook niet meer aan als ik zeg dat de koek voor die dag op is. Sommige mensen moet je het gewoon heel aanschouwelijk maken voordat het aankomt en ze niet meer gekrenkt lopen te doen dat je ‘alleen bij ben schijnbaar te moe bent’.
Nee heb je, ja kun je krijgen
zondag 4 augustus 2024 om 20:22
Hier moest ik hardop om lachen. En daarna huilen.vivapimpelmees schreef: ↑04-08-2024 19:59Het feit dat vader haar babysokjes geeft en zegt dat ze moet opschieten is ook niet verkeerd bedoeld?
Dan ben je gewoon een l#l hoor.
Het leven is een gekke samenloop van tegenstrijdigheden
zondag 4 augustus 2024 om 20:33
Als introverte kan ik wel melden dat hoe ouder ik ben, de verschillen zichtbare zijn geworden met de familie.
Ik heb het zoveel mogelijk 'klein' gehouden door voornamelijk te gaan doen wat mij het meest gelukkig maakt. Soms doe ik wat water bij de wijn maar ik doe het op mijn manier. Ik leg wel eens uit waarom en geef ook duidelijk aan dat men me vast niet geheel kan begrijpen en dat dat prima is. En heb vooral de focus gelegd om geen aandacht te geven aan de mensen dat niets begrijpen.
1 familie lid heeft in het bijzijn van anderen gezegd: jeetje wat moeilijk. Daar ben ik op in gegaan en gevraagd wie hier nu nou moeilijk doet. Als je me na jaren nog niet kan accepteren dan begrijp ik niet waarom we langer met elkaar om gaan.
Sindsdien is het oké. Ik denk zelf omdat ik voor het eerst voor mezelf op kwam in het bijzijn van anderen.
En weet je, mensen om je heen dat je geheel accepteren en lief hebt dat zijn tenslotte belangrijke mensen voor je. Familie is maar familie, het is mooi dat het eeuwig klikt maar de klik kan jij ook zoeken in je omgeving.
zondag 4 augustus 2024 om 20:34
Ik heb juist de indruk dat je een fantastische tante bent en dat er daarom zo aan je getrokken wordt door bijv. je broer, want die ervaart het misschien (mijn invulling) als het tekort doen van zijn kinderen als hij wordt 'overgeslagen'. De manier waarop is niet netjes, want de gelijke verdeling van aandacht moet gelijk op zijn manier (dezelfde dag nog) en ten koste van jou.Elisha schreef: ↑04-08-2024 20:20Auw. Je hebt gelijk denk ik.
Ik ben inderdaad die tante die dingen anders doet, en er anders uit ziet. Zijn kinderen vinden dat schijnbaar interessant en kopiëren dat.
Mijn oudste nichtje heeft bovendien een aantal dezelfde kenmerken als ik heb, en ik hoop dat ik het mis heb, maar een aantal van mijn aandoeningen is erfelijk.
zondag 4 augustus 2024 om 20:37
Dankjewel.lemoos2 schreef: ↑04-08-2024 20:20Dat dingen veranderen binnen het kerngezin als er een nieuwe generatie bijkomt lijkt mij vanzelfsprekend. Dat heb je al een fase vóór die kinderen, als er partners van bijkomen (die ook weer nieuwe dingen of kijk op zaken meenemen). Dat er wordt gekeken naar ‘geschikt voor kinderen’ is ook praktisch, niets zo dodelijk voor een feestje als kinderen continu lopen te jengelen dat ze zich vervelen of dat je ze constant in de gaten moet houden vanwege gevaar.
Die sokjesactie van je vader is zoals genoemd echt een bokkenlul-move. En van die ‘beledigde’ broer zou ik mij geen ene moer aantrekken.
Kinderloos: mijn broer heeft geen kinderen. Hij kon ook weinig met kleine kinderen. Nu zijn die kleintjes pubers en kan hij er veel meer mee. Mijn nichtje helpt in zijn zaak voor een zakcentje (glazen spoelen, ze wil heel graag in de bediening maar nog te jong). Mijn zoon vindt het heel leuk om met hem mee te gaan naar leveranciers en is dan de ‘navigator’ en voorproever. Of klooien aan een machine die hapert/monteur van drinken voorzien en intussen een vinger aan de pols houden met 101 vragen.
Wat ik herken: mijn energievoorraad is ook drastisch ingekort na een herseninfarct. Mijn eigen familie kan daar goed mee overweg, die merken zelf wanneer bij mij het licht dreigt uit te gaan. Mijn schoonfamilie (type ‘gezellige chaos’ en ‘de zoete inval’) niet. Daar heb ik een keer gewoon laten zien wat er gebeurt als ik ‘gezellig blijf’. Een scheefhangende smoel, bijna niet te verstaan en niemand die zich er echt comfortabel bij voelt dat ik daar in die toestand bij zit. Zuigt toch een beetje de aandacht op zo’n vrouw die duidelijk niet meer kan
Ik kan bijna niet wachten tot de kinderen pubers worden, ik denk dat ik daar veel meer mee kan.
Het 'gezellig blijven' als ik niet meer kan, is geen optie voor mij, omdat ik altijd nog naar huis moet rijden. Daar houd ik dus rekening mee, maar geen mens die dat begrijpt.
Tenzij die ene keer, dat ik gestoken werd door een wesp, iedereen vond mijn paniek zo grappig terwijl ik mijn epipen zocht.
Tot ik opzwol en zelf 112 belde en de helikopter op het sportveldje in de buurt landde om mij te helpen.
Ik werd afgevoerd in de ambulance, het kwam goed, en ze waren er allemaal. Geschrokken, empathisch.
Het leven is een gekke samenloop van tegenstrijdigheden
zondag 4 augustus 2024 om 20:44
Dankjewel. Dit is precies wat ik hoop te kunnen doen, uitleggen tot een bepaald niveau, confronteren waar nodig en verder schijt hebben als men lullig doet.KOKO-DO schreef: ↑04-08-2024 20:33Als introverte kan ik wel melden dat hoe ouder ik ben, de verschillen zichtbare zijn geworden met de familie.
Ik heb het zoveel mogelijk 'klein' gehouden door voornamelijk te gaan doen wat mij het meest gelukkig maakt. Soms doe ik wat water bij de wijn maar ik doe het op mijn manier. Ik leg wel eens uit waarom en geef ook duidelijk aan dat men me vast niet geheel kan begrijpen en dat dat prima is. En heb vooral de focus gelegd om geen aandacht te geven aan de mensen dat niets begrijpen.
1 familie lid heeft in het bijzijn van anderen gezegd: jeetje wat moeilijk. Daar ben ik op in gegaan en gevraagd wie hier nu nou moeilijk doet. Als je me na jaren nog niet kan accepteren dan begrijp ik niet waarom we langer met elkaar om gaan.
Sindsdien is het oké. Ik denk zelf omdat ik voor het eerst voor mezelf op kwam in het bijzijn van anderen.
En weet je, mensen om je heen dat je geheel accepteren en lief hebt dat zijn tenslotte belangrijke mensen voor je. Familie is maar familie, het is mooi dat het eeuwig klikt maar de klik kan jij ook zoeken in je omgeving.
Ook al is het familie.
Gelukkig heb ik ook fantastische mensen om me heen die me snappen en er voor me zijn, van me houden. Dat is wederzijds.
Het leven is een gekke samenloop van tegenstrijdigheden
zondag 4 augustus 2024 om 20:53
Dit vind ik echt heel fijn om te lezen.MargjeM schreef: ↑04-08-2024 20:34Ik heb juist de indruk dat je een fantastische tante bent en dat er daarom zo aan je getrokken wordt door bijv. je broer, want die ervaart het misschien (mijn invulling) als het tekort doen van zijn kinderen als hij wordt 'overgeslagen'. De manier waarop is niet netjes, want de gelijke verdeling van aandacht moet gelijk op zijn manier (dezelfde dag nog) en ten koste van jou.
Ondanks dat ik de kinderen van mijn broers en zus druk vind, en dat ik vind dat alles om hen draait in mijn kerngezin, vind ik het wel heel leuk dat ze er zijn.
Het zijn ook echt individuen, ze zijn allemaal hun eigen persoon. Dat is bij de oudsten al goed te merken. Waar ik bang voor ben is dat ze als groep, met hun zevenen, over 1kam geschoren worden.
Als De Kleinkinderen. Ze zijn zo verschillend.
Het leven is een gekke samenloop van tegenstrijdigheden
zondag 4 augustus 2024 om 21:37
vivapimpelmees schreef: ↑04-08-2024 19:59Het feit dat vader haar babysokjes geeft en zegt dat ze moet opschieten is ook niet verkeerd bedoeld?
Dan ben je gewoon een l#l hoor.
Of je leest mijn eerdere post nog even. Ik reageerde op het stukje dat ouders van TO speelafspraken wilde regelen omdat ze vonden dat ze niet genoeg vrienden had, terwijl ze liever zat te lezen. Dat stukje had ik gequoted.
zondag 4 augustus 2024 om 21:41
Ben jij iemand die duidelijk is, TO? Het kan dat het daar aan schort, en hoe stelliger jij bent dat je iets niet doet, hoe duidelijker het is.
Ik denk dat je moet loslaten dat je het wilt uitleggen en dat je wil dat zij het snappen. Als ze dat nu nog niet doen na al die jaren, gaat het niet meer gebeuren.
Je mag jezelf op nummer 1 zetten.
Ik denk dat je moet loslaten dat je het wilt uitleggen en dat je wil dat zij het snappen. Als ze dat nu nog niet doen na al die jaren, gaat het niet meer gebeuren.
Je mag jezelf op nummer 1 zetten.
zondag 4 augustus 2024 om 21:54
Wat rot dat ze je paniek grappig vonden, echt bizar om te lezenElisha schreef: ↑04-08-2024 20:37Tenzij die ene keer, dat ik gestoken werd door een wesp, iedereen vond mijn paniek zo grappig terwijl ik mijn epipen zocht.
Tot ik opzwol en zelf 112 belde en de helikopter op het sportveldje in de buurt landde om mij te helpen.
Ik werd afgevoerd in de ambulance, het kwam goed, en ze waren er allemaal. Geschrokken, empathisch.
zondag 4 augustus 2024 om 21:57
Ik denk dat veel mensen met kinderen hun gezin (dus +partner en kinderen) zien als basisgezin. Mijn ouders zijn mijn ouders en mijn broer is m'n broer maar dat zie ik niet als mijn gezin. 30 jaar geleden wel maar nu niet meer.
Verder vind ik het heel verdrietig voor je dat er zo'n druk op je wordt gelegd qua kinderen en bezoekjes. Als je weer een 'cadeautje' krijgt zou ik het weigeren met de mededeling dat er geen kinderen gaan komen en dat je het kwetsend vindt dat er steeds naar wordt gehint.
Verder vind ik het heel verdrietig voor je dat er zo'n druk op je wordt gelegd qua kinderen en bezoekjes. Als je weer een 'cadeautje' krijgt zou ik het weigeren met de mededeling dat er geen kinderen gaan komen en dat je het kwetsend vindt dat er steeds naar wordt gehint.
maandag 5 augustus 2024 om 06:13
Ik vind het heel belangrijk dat -als het contact altijd goed is geweest- je altijd moeite blijft doen om óók met het kerngezin (ouders/broer/zus) af te spreken zónder je man/vrouw/kinderen. Wij gaan nu en dan met zijn vieren uit eten of op vakantie, en dat is heerlijk. De gesprekken zijn ook volledig anders dan als de geliefdes en kinderen erbij zijn.
maandag 5 augustus 2024 om 09:54
Maar dat is niet het issue. Er is minder aandacht en begrip voor TO.Dropdrop schreef: ↑04-08-2024 17:55Zit er misschien een oplossing in juist meer betrokken worden?
Ik heb 2 kindloze oom/tantes in mijn vriendenkring en die doen juist erg mee met het bewonderen van de kinderen.
1 heeft een wekelijkse oppasmiddag en heeft daardoor het gevoel het babygebeuren ook 'te hebben meegemaakt'
De ander is ook erg betrokken en meelevend.
Jij lijkt je beroofd te voelen van je kerngezin, maar jouw broers en zussen hebben naar hun gevoel de familie juist uitgebreid.
Die kinderen krijgen waarschijnlijk al 99% van de aandacht en de aandacht die TO krijgt gaat blijkbaar voor een deel over dat ze geen kinderen heeft of dat ze zich niet gezellig familiaal opstelt...
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
maandag 5 augustus 2024 om 10:27
Potverdorie. Ik vind jouw familie niet zo aardig geloof ik. Behalve dan je zuster. En wat pa er uit kraamt is te gek voor woorden. Je mag echt wat meer op je strepen gaan staan. De liefde kan niet altijd van een kant komen.Elisha schreef: ↑04-08-2024 18:24Als ik bij mijn broer met gezin ben geweest, belt mijn andere broer met de vraag waarom ik niet bij hun ben geweest. Zelfde stad, maar voor mij een no-go. Teveel, telang, ik heb revalidatie gevolgd en 1 afspraak per dag doe ik het goed op. Niet 2. Dat leg ik dan weer uit, maar dat vindt hij belachelijk.
Mijn vader vindt het belachelijk dat ik wel kan trainen in de sportschool om de hoek (revalidatie) maar niet een fietstocht kan maken met hem.
Hij vind het ook niet te verkroppen dat ik geen kinderen krijg, en geeft me regelmatig babysokjes of de opmerking dat ik wel moet opschieten.
En voor kindergeschreeuw moet ik me maar afsluiten, volgens hen.
Als ik deze paar voorbeelden zo lees, kan ik er zelf al wel een conclusie uit halen. Ze luisteren niet naar mij, leven zich niet in mijn situatie in en houden geen rekening met me
Ik snap goed dat je uitstapjes met 1 kind tegelijk beter trekt. Ik ben niet eens beperkt maar ik zou die hele bups tegelijk ook niet trekken.
Misschien is het beter om de contacten met jouw familie voorlopig even op een laag pitje te zetten? Uitgezonderd zuster?
Is er iemand waar je goed mee kan praten om te zorgen dat je wat steviger in je schoenen komt te staan?
Op deze manier lijkt het mij doodvermoeiend en is het voor iedereen niet leuk en lekker ontspannen.
Ik wens je wat meer empathie van jouw familie en een
Gaat u anders ondertussen even wat voor u zelf doen. (Viktor)
maandag 5 augustus 2024 om 10:31
Alleen de OP gelezen
Ik ben van mijn siblings ook de enige zonder kinderen. Ik vind het niet meer dan logisch dat zij zich nu richten op hun nieuwe kerngezin, zij willen hun kinderen geven wat je zelf ook als kind hebt gehad.
Groepscadeaus etc. doe ik zelden aan mee, maar dat is ook omdat ik graag zelf bepaal wat ik ergens aan uitgeef en vaak zo mijn eigen ideeën heb bij wat ik leuk vind om te geven (ik geef veel duurdere /specialere cadeaus dan mijn siblings), ik houd er niet zo van om als groep iets te geven waar ik niet echt achter sta.
Ik ben van mijn siblings ook de enige zonder kinderen. Ik vind het niet meer dan logisch dat zij zich nu richten op hun nieuwe kerngezin, zij willen hun kinderen geven wat je zelf ook als kind hebt gehad.
Groepscadeaus etc. doe ik zelden aan mee, maar dat is ook omdat ik graag zelf bepaal wat ik ergens aan uitgeef en vaak zo mijn eigen ideeën heb bij wat ik leuk vind om te geven (ik geef veel duurdere /specialere cadeaus dan mijn siblings), ik houd er niet zo van om als groep iets te geven waar ik niet echt achter sta.
maandag 5 augustus 2024 om 10:44
Ja, ik lees nu bij, daar had ik mijn vader zeker streng toegesproken, dat pik ik echt niet! Nou zou mijn vader zoiets echt nooit zeggen, maar met andere dingen kom ik wel voor mezelf op.
Wel vind ik dat het verleden achter je ligt, en kinderen of niet, je kunt als volwassene niet blijven hangen aan een gezinsleven dat niet meer is.
Wel vind ik dat het verleden achter je ligt, en kinderen of niet, je kunt als volwassene niet blijven hangen aan een gezinsleven dat niet meer is.
maandag 5 augustus 2024 om 11:02
Het lijkt me dat je je toch aan de nieuwe situatie zult moeten aanpassen ... .op je eigen manier zoals gewoon zelf een kado geven i.p.v. groepskado. Wellicht dat je met je broers en zus / hun gezinnen en ouders wat meer 1 op 1 tijd kunt nemen. Bij voorbeeld gewoon eens mee eten op een doordeweekse dag als er geen bijzondere activiteiten zijn. Wat lekkers meenemen of maken ofzo. Spelletje met de kinderen spelen. Op je eigen manier een band opbouwen.
maandag 5 augustus 2024 om 11:08
Ik vond het zelf ook best lastig toen mijn sibling een kind kreeg. Want alle aandacht van mijn ouders ging 100% naar kleinkind toe. Als ik bijvoorbeeld in gesprek was en kleinkind kwam binnen, dan werd ik vervolgens gewoon genegeerd. Mijn moeder was en is daar nog steeds heel erg in, alhoewel het wel minder wordt, nu kleinkind groter wordt. Zelf ontkent ze het óf zeg dat het logisch is, want er is maar één kleinkind of dat ik niet zo jaloers moet doen. Dat heeft mijn relatie met mijn moeder én mijn neefje wel beschadigd. Want ik voelde niet de behoefte om mee te gaan als ik toch buitengesloten werd, dus ik ging niet mee.
(Groot)ouders willen vaak dat alles inclusief (klein)kind is en tot op zekere hoogte is dat logisch. Maar je kunt niet lekker winkelen met een kind op touw of lekker ergens gaan lunchen. In ieder geval niet als je 1-op-1-aandacht voor elkaar wilt hebben. Want met een kind erbij, is die er niet, al is het maar omdat er op kind gelet moet worden.
(Groot)ouders willen vaak dat alles inclusief (klein)kind is en tot op zekere hoogte is dat logisch. Maar je kunt niet lekker winkelen met een kind op touw of lekker ergens gaan lunchen. In ieder geval niet als je 1-op-1-aandacht voor elkaar wilt hebben. Want met een kind erbij, is die er niet, al is het maar omdat er op kind gelet moet worden.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
maandag 5 augustus 2024 om 12:07
Het probleem is volgens mij niet eens zozeer de veranderde dynamiek, maar hoe je vader en broer(s) daar richting jou mee omgaan. Want dat de dynamiek verandert als er kleinkinderen in het spel komen, dat is bijna niet te voorkomen. Maar dat het jou kwalijk wordt genomen dat jij niet de hele familie thuis uitnodigt, of ook bij je andere broer langsgaat als je bij de ene langsgaat, dat is niet oke. Dan worden jouw grenzen niet gerespecteerd.
Ik heb 1 zus die een stuk jonger is dan broer, zus en ik en als enige (nog) geen kinderen heeft. We proberen juist haar nog steeds in ons 'team' te betrekken, door samen met haar grapjes te maken dat onze ouders ons niet meer zien staan zodra de kleinkinderen - waaronder dus mn eigen kinderen - aanwezig zijn.
Ik heb 1 zus die een stuk jonger is dan broer, zus en ik en als enige (nog) geen kinderen heeft. We proberen juist haar nog steeds in ons 'team' te betrekken, door samen met haar grapjes te maken dat onze ouders ons niet meer zien staan zodra de kleinkinderen - waaronder dus mn eigen kinderen - aanwezig zijn.
zondag 11 augustus 2024 om 17:19
Knuffel voor jou. Ik herken dit heel erg. Heb je het weleens benoemd? Want anders blijft het altijd steken. En er is niets mis mee om dit kenbaar te maken.Wikkydorp schreef: ↑04-08-2024 17:37Kan je dit bespreken met je ouders? Het is jammer als je daar mee blijft zitten, want kan me voorstellen dat het lastig is.
En weet je voor jezelf wát je net dwars zit?
Dat zij meer aandacht krijgen? Dat je zelf kinderen zou willen?
En even de andere kant belichten: wij waren de eersten in de familie met kinderen. We voelden weinig tot geen begrip van de broers en zussen. Voor ons wat het lastig het samenzijn ‘‘s avonds te organiseren en vroeger voor ‘‘s middags, maar dat kon niet. Nadien kregen ze zelf kinderen en zagen ze dat het niet lastig doen was, maar gewoon de nieuwe realiteit. En nu wordt wel alles aangepast aan de kleinkinderen.
TO. Mijn ervaring is inmiddels dat degenen die altijd al een prominente plaats hadden in het oude kerngezin dat nu ook houden. En er is niets mis mee om voor jezelf op te komen. Aangeven wat jouw wensen zijn. En daar ook duidelijk in zijn. En ook op jezelf letten als je ouders straks ouder worden, dat jij niet voor alles opdraait omdat er bij de andere siblings kindeten zijn. Het is geven en nemen en dingen veranderen met kinderen. Maar dat hoeft niet eenzijdig te zijn.
zondag 11 augustus 2024 om 18:04
Haha, dat ja. Zeker bij het eerste kleinkind ben je niet alleen als ‘sibling’ oom of tante ineens onzichtbaar, maar ook als ouder van dat kind hoor. Dat is een beetje hoe het nou eenmaal gaat. Mijn ouders proberen echt wel bewust om dat niet te doen, maar ergens is het biologisch ook wel logisch. Kind is degene die de genen door gaat geven, ik heb mijn taak volbracht (niet echt natuurlijk, maar uit evolutionair oogpunt). En als kind dan ook nog jong is, vragen ze gewoon veel aandacht. Ik moet kind (5) ook wel eens herhaaldelijk vertellen dat ik nu even met iemand in gesprek ben, en dat ze dus even moet wachten. Dat is soms gewoon moeilijk, dus dan moet je dat vier keer zeggen. En dat doe ik ook wel, maar ja, dan is je gesprek alsnog onderbroken natuurlijk.Vlag schreef: ↑05-08-2024 12:07Het probleem is volgens mij niet eens zozeer de veranderde dynamiek, maar hoe je vader en broer(s) daar richting jou mee omgaan. Want dat de dynamiek verandert als er kleinkinderen in het spel komen, dat is bijna niet te voorkomen. Maar dat het jou kwalijk wordt genomen dat jij niet de hele familie thuis uitnodigt, of ook bij je andere broer langsgaat als je bij de ene langsgaat, dat is niet oke. Dan worden jouw grenzen niet gerespecteerd.
Ik heb 1 zus die een stuk jonger is dan broer, zus en ik en als enige (nog) geen kinderen heeft. We proberen juist haar nog steeds in ons 'team' te betrekken, door samen met haar grapjes te maken dat onze ouders ons niet meer zien staan zodra de kleinkinderen - waaronder dus mn eigen kinderen - aanwezig zijn.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
