Kinderen
alle pijlers
Verlegen, ontwikkelingsvoorsprong en buitenwereld
zondag 26 januari 2025 om 09:42
Ik heb een bedachtzame zoon van 2.5 die vrij verlegen is. Als hij zich prettig voelt komt hij los en dan zie je ook een hele sterke persoonlijkheid, maar het duurt lang voordat hij opwarmt bij nieuwe mensen. Zeker als die mensen joviaal en een beetje druk doen, zoals mensen juist vaak doen tegen jonge kinderen. Hij slaat dan compleet dicht. Daar komt nog bij dat hij een behoorlijke ontwikkelingsvoorsprong heeft, waardoor hij ook vaak anders uit de hoek komt dan mensen verwachten.
Ik vind mijn zoon helemaal fantastisch, maar ik heb het gevoel dat mensen hem vaak lijken te willen veranderen. Dat begint al op straat. Dat mensen contact met hem zoeken en stug door blijven gaan als hij duidelijk nee zegt of weg probeert te komen. Opmerkingen als 'joh ik bijt niet hoor' krijgen we dan regelmatig. Op het CB vinden ze hem stil (hij vindt de mensen daar echt verschrikkelijk) en op de peutelspeelzaal vinden ze hem sociaal niet zo sterk. Ik ben het daar eigenlijk niet helemaal mee eens. Hij is heel geïnteresseerd in andere kinderen, maakt contact en kan (met wat sturing) goed delen. Hij geeft alleen ook duidelijk grenzen aan. Hij zegt dingen als 'nee dit wil ik niet' of 'waarom ga je door, ik zei toch nee?' en als kinderen dan toch doorgaan (logisch hoor, het zijn peuters) dan is het klaar voor hem. Langdurig klaar ook. Hij gaat het kind daarna echt uit de weg en dat vinden ze op de peuterspeelzaal heel vreemd.
Best lastig vind ik. Ik wil natuurlijk dat hij in verschillende omgevingen kan aarden en dat hij beleefd is, maar ik wil ook graag dat hij leert dat hij goed is zoals hij is. Dat staat zo jong als hij is nu al wel eens onder druk naar mijn idee.
Is dit herkenbaar en hoe zouden jullie hiermee omgaan? Ik ben van nature vrij meegaand en beleefd (soms te) en op straat zou mijn natuurlijke reactie daarom bijvoorbeeld 'sorry hij is een beetje moe' of 'Zoon zeg eens netjes hallo' zijn, maar wat voor signaal geeft dat hem? En is het überhaupt zo erg om initieel wat verlegen te zijn of niet met iedereen te willen spelen?
Ik vind mijn zoon helemaal fantastisch, maar ik heb het gevoel dat mensen hem vaak lijken te willen veranderen. Dat begint al op straat. Dat mensen contact met hem zoeken en stug door blijven gaan als hij duidelijk nee zegt of weg probeert te komen. Opmerkingen als 'joh ik bijt niet hoor' krijgen we dan regelmatig. Op het CB vinden ze hem stil (hij vindt de mensen daar echt verschrikkelijk) en op de peutelspeelzaal vinden ze hem sociaal niet zo sterk. Ik ben het daar eigenlijk niet helemaal mee eens. Hij is heel geïnteresseerd in andere kinderen, maakt contact en kan (met wat sturing) goed delen. Hij geeft alleen ook duidelijk grenzen aan. Hij zegt dingen als 'nee dit wil ik niet' of 'waarom ga je door, ik zei toch nee?' en als kinderen dan toch doorgaan (logisch hoor, het zijn peuters) dan is het klaar voor hem. Langdurig klaar ook. Hij gaat het kind daarna echt uit de weg en dat vinden ze op de peuterspeelzaal heel vreemd.
Best lastig vind ik. Ik wil natuurlijk dat hij in verschillende omgevingen kan aarden en dat hij beleefd is, maar ik wil ook graag dat hij leert dat hij goed is zoals hij is. Dat staat zo jong als hij is nu al wel eens onder druk naar mijn idee.
Is dit herkenbaar en hoe zouden jullie hiermee omgaan? Ik ben van nature vrij meegaand en beleefd (soms te) en op straat zou mijn natuurlijke reactie daarom bijvoorbeeld 'sorry hij is een beetje moe' of 'Zoon zeg eens netjes hallo' zijn, maar wat voor signaal geeft dat hem? En is het überhaupt zo erg om initieel wat verlegen te zijn of niet met iedereen te willen spelen?
zondag 26 januari 2025 om 17:05
Uitleggen hoe andere mensen de wereld zien. Begrip tonen. Het hielp dat wij het gedrag goed konden duiden, maar het was soms lastig. Uiteindelijk waren er meer problemen, waarvoor we hulp hebben gekregen. Ze kan nog steeds enorm verbaasd zijn als mensen oneerlijk of gemeen zijn, maar kan het gedrag wel beter plaatsen. Ook met onverwachte prikkels gaat ze beter om.
Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.
zondag 26 januari 2025 om 17:30
Wat betreft introversie: ik heb met mijn dochter de cartoonachtige boekjes van Maureen Wilson gelezen. Voor jongere kids is er wellicht ook zoiets? Een fijne herkenning voor haar!
Er wordt te weinig rekening gehouden met introverten op school, met feesten en kampen, die leuk 'moeten' zijn. Mijn dochter mag dat ook niet leuk vinden van mij.
En onthoud: extraverts rule the world, introverts create worlds!
( veel van de grootste wetenschappers zijn / waren introverten)
Er wordt te weinig rekening gehouden met introverten op school, met feesten en kampen, die leuk 'moeten' zijn. Mijn dochter mag dat ook niet leuk vinden van mij.
En onthoud: extraverts rule the world, introverts create worlds!
( veel van de grootste wetenschappers zijn / waren introverten)
zondag 26 januari 2025 om 18:01
Ik zou uitkijken met het label introvert. Mijn kinderen waren verlegen, hielden (en houden) niet van vreemden, en hebben er een hekel aan wanneer mensen zich opdringen. Ik zou ze echter zeker niet introvert noemen, thuis en in groepen waar ze zich prettig voelen kunnen ze enorm aanwezig en juist extravert zijn. Ze hebben beide grote vriendengroepen en kunnen daarbinnen rustig zijn, maar soms voeren ze ook het hoogste woord.
Kortom: introvert of extravert of iets er tussenin, is afhankelijk van heel veel dingen (het moment, de mensen om je heen, de plek waar je bent, hoe je je voelt, enz). En het is allemaal prima!!
Kortom: introvert of extravert of iets er tussenin, is afhankelijk van heel veel dingen (het moment, de mensen om je heen, de plek waar je bent, hoe je je voelt, enz). En het is allemaal prima!!
zondag 26 januari 2025 om 18:13
Ik denk persoonlijk dat het wat zwaar uitgedrukt is dat menhem willen veranderen. Waarom zouden willekeurige mensen die toevallig in de omgeving verkeren jouw kind willen veranderen? Dat lijkt me sterk. Misschien is het meer een geval van: van een 2,5-jarige verwachten we een bepaald 'standaard' gedrag, en als zijn gedrag daar duidelijk van afwijkt, reageren mensen daar misschien verrast op of zo. Iemand die zegt: joh ik bijt niet hoor, is echt niet meteen Iemand die jouw kind wil veranderen.JanvanJan schreef: ↑26-01-2025 09:42
Ik vind mijn zoon helemaal fantastisch, maar ik heb het gevoel dat mensen hem vaak lijken te willen veranderen. Dat begint al op straat. Dat mensen contact met hem zoeken en stug door blijven gaan als hij duidelijk nee zegt of weg probeert te komen. Opmerkingen als 'joh ik bijt niet hoor' krijgen we dan regelmatig. Op het CB vinden ze hem stil (hij vindt de mensen daar echt verschrikkelijk) en op de peutelspeelzaal vinden ze hem sociaal niet zo sterk
Dus daar til je wat mij betreft wel wat zwaar aan.
Net als aan de mening op de peuterspeelzaal. Who cares? Jij kent je kind en jij ziet het anders, klaar toch?
zondag 26 januari 2025 om 18:37
Eens, mijn kind kan enorm rustig en verlegen (behoudend, kat uit de boom kijken) zijn in groepen situaties die nieuw zijn, hij zich minder op zijn gemak voelt. Maar hij kan onder zijn vrienden en thuis het grootste woord hebben. Hij deinst ook zeker niet aan de kant voor klasgenoten/ team genoten met een grote mond, hij kan ze prima hebben.Lilla schreef: ↑26-01-2025 18:01Ik zou uitkijken met het label introvert. Mijn kinderen waren verlegen, hielden (en houden) niet van vreemden, en hebben er een hekel aan wanneer mensen zich opdringen. Ik zou ze echter zeker niet introvert noemen, thuis en in groepen waar ze zich prettig voelen kunnen ze enorm aanwezig en juist extravert zijn. Ze hebben beide grote vriendengroepen en kunnen daarbinnen rustig zijn, maar soms voeren ze ook het hoogste woord.
Kortom: introvert of extravert of iets er tussenin, is afhankelijk van heel veel dingen (het moment, de mensen om je heen, de plek waar je bent, hoe je je voelt, enz). En het is allemaal prima!!
Ook mensen (bv een juf of een moeder vriendje) die hem altijd kende als zo rustig lief mannetje en er dan achter komen als ze hem beter leren kennen dat hij prima het hoogste woord kan hebben en een mening.
Maar een spreekbeurt zal hij nooit blij van worden of in het middelpunt van belangstelling staan.
zondag 26 januari 2025 om 19:51
Wat vervelend dat de peuterspeelzaal er zo over denkt.JanvanJan schreef: ↑26-01-2025 11:58Mooi dat jullie wel ervaren hebben dat er geduld en ruimte was! Dat lijkt me heel helpend. Gewoon vriendelijk lachen neem ik mee, misschien moet ik het ook niet moeilijker maken dan dat.
We zijn in gesprek geweest met de peuterspeelzaal en ze herkenden uiteindelijk wel wat wij beschreven, maar ze hebben gewoon heel erg zo iets van kom op geen gezeur even leuk met de groep meedoen nu. Terwijl ik dan ook wel denk leuk voor wie?
Spreek je vooral ook uit als je denkt, voor wie.
Geniet je zoon als hij mee doet, of meer als hij toe kijkt? Kan dat het in de ene situatie goed is om hem 'dat drempeltje' liefdevol over te helpen en hem in de andere situatie te laten.
Jullie kennen je kind het beste. Bespreek met je zoontje wat hij wel leuk vindt en wat niet.
En laat hierbij het stukje, maar hij moet het leren los.
Je kindje ziet wat er in zijn omgeving gebeurd. Ziet jullie mensen begroeten, hoort jullie dankjewel zeggen. Of terwijl hij leert zo ook wat de sociale omgangsvormen zijn en zal ze echt wel oppakken.
zondag 26 januari 2025 om 21:22
Hoezo zou je als introvert je niet prettig kunnen voelen in een groep en daar niet aanwezig kunnen zijn? Juist in een vriendengroep kan dat, want dan ben je met mensen met wie je close bent. Introvert zijn is niet hetzelfde als verlegen zijn.Lilla schreef: ↑26-01-2025 18:01Ik zou uitkijken met het label introvert. Mijn kinderen waren verlegen, hielden (en houden) niet van vreemden, en hebben er een hekel aan wanneer mensen zich opdringen. Ik zou ze echter zeker niet introvert noemen, thuis en in groepen waar ze zich prettig voelen kunnen ze enorm aanwezig en juist extravert zijn. Ze hebben beide grote vriendengroepen en kunnen daarbinnen rustig zijn, maar soms voeren ze ook het hoogste woord.
Kortom: introvert of extravert of iets er tussenin, is afhankelijk van heel veel dingen (het moment, de mensen om je heen, de plek waar je bent, hoe je je voelt, enz). En het is allemaal prima!!
Maar wel met je eens dat je met een kind van 2,5 jaar oud moet oppassen met bepaalde labels
zondag 26 januari 2025 om 21:50
Dat ben ik wel met je eens hoor. Mijn punt is meer andersom: dat bepaald gedrag niet meteen inhoudt dat iemand introvert (of extravert) is. Sowieso heb ik mijn twijfels bij die labels, ik vraag me af of "de introvert ' of "de extravert" beataat. Ik denk dat iemands persoonljjkheid veel genuanceerder is dan dat. En enorm contextafhankelijk.Lemon schreef: ↑26-01-2025 21:22Hoezo zou je als introvert je niet prettig kunnen voelen in een groep en daar niet aanwezig kunnen zijn? Juist in een vriendengroep kan dat, want dan ben je met mensen met wie je close bent. Introvert zijn is niet hetzelfde als verlegen zijn.
Maar wel met je eens dat je met een kind van 2,5 jaar oud moet oppassen met bepaalde labels
maandag 27 januari 2025 om 07:47
Je hebt wel gelijk dat mensen het vast niet met die intentie zeggen, maar ondertussen krijgt mijn kind wel steeds de boodschap dat hij iets verkeerd doet en maakt hij regelmatig mee dat volwassenen over zijn grenzen gaan. Het kan toch niet goed zijn voor je ontwikkeling als onbekende mensen iedere keer door blijven pushen als je duidelijk nee zegt en daarna met een sneer komen? Ik stoor me daar aan.Itsnojoke schreef: ↑26-01-2025 18:13Ik denk persoonlijk dat het wat zwaar uitgedrukt is dat menhem willen veranderen. Waarom zouden willekeurige mensen die toevallig in de omgeving verkeren jouw kind willen veranderen? Dat lijkt me sterk. Misschien is het meer een geval van: van een 2,5-jarige verwachten we een bepaald 'standaard' gedrag, en als zijn gedrag daar duidelijk van afwijkt, reageren mensen daar misschien verrast op of zo. Iemand die zegt: joh ik bijt niet hoor, is echt niet meteen Iemand die jouw kind wil veranderen.
Dus daar til je wat mij betreft wel wat zwaar aan.
Net als aan de mening op de peuterspeelzaal. Who cares? Jij kent je kind en jij ziet het anders, klaar toch?
Net als met dat doe 'gewoon' even dit of 'gewoon' even dat op de peuterspeelzaal. Voor hem is dat niet gewoon dus ik ben bang dat hij zich daar afwijkend door gaat voelen.
maandag 27 januari 2025 om 08:04
Verlegenheid is een angst. Introvert is waar jij je energie vandaan haalt of juist niet.Lilla schreef: ↑26-01-2025 18:01Ik zou uitkijken met het label introvert. Mijn kinderen waren verlegen, hielden (en houden) niet van vreemden, en hebben er een hekel aan wanneer mensen zich opdringen. Ik zou ze echter zeker niet introvert noemen, thuis en in groepen waar ze zich prettig voelen kunnen ze enorm aanwezig en juist extravert zijn. Ze hebben beide grote vriendengroepen en kunnen daarbinnen rustig zijn, maar soms voeren ze ook het hoogste woord.
Kortom: introvert of extravert of iets er tussenin, is afhankelijk van heel veel dingen (het moment, de mensen om je heen, de plek waar je bent, hoe je je voelt, enz). En het is allemaal prima!!
Ik ben zelf introvert. Ik kan enorm druk zijn, het hoogste woord hebben, plezier halen uit omgaan met mensen, assertief zijn... Maar het kost me wel energie en ik laad weer op door alleen te zijn. Ik ben dan ook graag alleen en heb dit echt hard nodig, ondanks dat ik ook sociaal kan zijn. Grote groepen heb ik alleen niks mee, dan klap ik dicht omdat er te veel prikkels zijn.
Als extrovert haal je je energie juist uit prikkels van buitenaf en loopt je batterij leeg door alleen te zijn.
Dit zijn geen labels, dit zijn persoonlijkheidskenmerken die idd soms verkeerd worden gebruikt, maar dat is geen reden om het als onzin te labelen.
maandag 27 januari 2025 om 09:33
Ik heb als ouder soms ook moeite om mijn kind zichzelf te laten zijn (en dus soms afwijzend, stil, verlegen en niet sociaal (wenselijk).
Ik probeer het wel echt te zien als een les die ík te leren heb, want zoveel heeft dat aangepaste en sociaal wenselijke gedrag me nu ook weer niet opgeleverd. Ik heb weinig conflicten, maar ga ook regelmatig over mijn eigen grenzen.
Mijn kinderen kunnen lief en zorgzaam zijn, maar ook goed hun grenzen aangeven, zou zonde zijn als ik ze dat afleer vanwege mijn eigen ongemak en de reactie van hun omgeving
Ik probeer het wel echt te zien als een les die ík te leren heb, want zoveel heeft dat aangepaste en sociaal wenselijke gedrag me nu ook weer niet opgeleverd. Ik heb weinig conflicten, maar ga ook regelmatig over mijn eigen grenzen.
Mijn kinderen kunnen lief en zorgzaam zijn, maar ook goed hun grenzen aangeven, zou zonde zijn als ik ze dat afleer vanwege mijn eigen ongemak en de reactie van hun omgeving
Daadkracht is mooi, even rustig ademhalen ook
maandag 27 januari 2025 om 09:34
Dit! introvert zijn en verlegen zijn, zijn echt twee verschillende dingen!Autumnmoon schreef: ↑27-01-2025 08:04Verlegenheid is een angst. Introvert is waar jij je energie vandaan haalt of juist niet.
Als extrovert haal je je energie juist uit prikkels van buitenaf en loopt je batterij leeg door alleen te zijn.
Dit zijn geen labels, dit zijn persoonlijkheidskenmerken die idd soms verkeerd worden gebruikt, maar dat is geen reden om het als onzin te labelen.
Mij hielp dit inzicht om beter te kunnen bepalen waar mijn kinderen eventueel begeleiding bij nodig hebben.
zoccellia wijzigde dit bericht op 27-01-2025 09:35
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
9.61% gewijzigd
Daadkracht is mooi, even rustig ademhalen ook
maandag 27 januari 2025 om 10:11
Ik ben het deels met je eens. Pas echter op dat je als ouder een (te) groot ding van maakt. Mijn ouders waren hier in mijn jeugd ook veel mee bezig en dat versterkte de situatie alleen maar. Een beetje een geval van "wat je aandacht geeft groeit".JanvanJan schreef: ↑27-01-2025 07:47Je hebt wel gelijk dat mensen het vast niet met die intentie zeggen, maar ondertussen krijgt mijn kind wel steeds de boodschap dat hij iets verkeerd doet en maakt hij regelmatig mee dat volwassenen over zijn grenzen gaan. Het kan toch niet goed zijn voor je ontwikkeling als onbekende mensen iedere keer door blijven pushen als je duidelijk nee zegt en daarna met een sneer komen? Ik stoor me daar aan.
Net als met dat doe 'gewoon' even dit of 'gewoon' even dat op de peuterspeelzaal. Voor hem is dat niet gewoon dus ik ben bang dat hij zich daar afwijkend door gaat voelen.
maandag 27 januari 2025 om 10:17
Als je kind een ontwikkelingsvoorsprong heeft kan het heel goed zijn dat hij geen aansluiting vindt bij de andere peuters (die in zijn beleving niet naar hem luisteren). Dat is ook heel logisch. Je zou kunnen zoeken naar groepen voor kinderen met een ontwikkelingsvoorsprong, zodat het hem een redelijker kans geeft op het maken van contact. Anderzijds is 2.5 een leeftijd waarop er eigenlijk doorgaans nog vrij weinig contact is met leeftijdsgenoten en kinderen vaak naast elkaar een eigen spel spelen.
Als de peuterspeelzaal daar zo'n oordeel over heeft, zou ik mij als ouder wel afvragen of dit een juist plek voor hem is en of het noodzakelijk is (2.5 is ook voor een psz nog vrij jong vind ik zelf).
V.w.b. je ervaringen op straat: ik denk dat het merendeel van de 2-jarigen eenkennig is en niet zal reageren op het aanspreken van vreemden. Daar zou ik mij echt geen seconde druk om maken. Heb je het idee dat het grote indruk maakt op je kind of hang je er zelf een oordeel aan? Ik zou dat echt veel luchtiger benaderen. Mijn kinderen (ook mijn bijzonder extraverte, sociaal heel handige, kind) durfden op die leeftijd een vreemde niet eens aan te kijken en begonnen meteen te huilen als een onbekende hen iets vroeg of zelfs maar naar hen keek.
Als de peuterspeelzaal daar zo'n oordeel over heeft, zou ik mij als ouder wel afvragen of dit een juist plek voor hem is en of het noodzakelijk is (2.5 is ook voor een psz nog vrij jong vind ik zelf).
V.w.b. je ervaringen op straat: ik denk dat het merendeel van de 2-jarigen eenkennig is en niet zal reageren op het aanspreken van vreemden. Daar zou ik mij echt geen seconde druk om maken. Heb je het idee dat het grote indruk maakt op je kind of hang je er zelf een oordeel aan? Ik zou dat echt veel luchtiger benaderen. Mijn kinderen (ook mijn bijzonder extraverte, sociaal heel handige, kind) durfden op die leeftijd een vreemde niet eens aan te kijken en begonnen meteen te huilen als een onbekende hen iets vroeg of zelfs maar naar hen keek.
maandag 27 januari 2025 om 13:36
Dit speelt bij mij ook zeker mee, dus ik moet daar ook heel alert op zijn. Fijn dus om hier te lezen hoe andere mensen op soortgelijke dingen reageren.Zoccellia schreef: ↑27-01-2025 09:33Ik heb als ouder soms ook moeite om mijn kind zichzelf te laten zijn (en dus soms afwijzend, stil, verlegen en niet sociaal (wenselijk).
Ik probeer het wel echt te zien als een les die ík te leren heb, want zoveel heeft dat aangepaste en sociaal wenselijke gedrag me nu ook weer niet opgeleverd. Ik heb weinig conflicten, maar ga ook regelmatig over mijn eigen grenzen.
Mijn kinderen kunnen lief en zorgzaam zijn, maar ook goed hun grenzen aangeven, zou zonde zijn als ik ze dat afleer vanwege mijn eigen ongemak en de reactie van hun omgeving
maandag 27 januari 2025 om 13:37
Wat vervelend. Hoe merkte jij dat je ouders ermee bezig waren als ik vragen mag? Ik heb niet het idee dat ik mijn zoon hier iets van laat zien, maar dat kan ook onbewust gaan natuurlijk.
maandag 27 januari 2025 om 13:47
Er zitten hier geen groepen voor kinderen met een ontwikkelingsvoorsprong in de buurt, dus dat is geen optie, maar ik heb me ook wel eens afgevraagd of deze peuterspeelzaal nu (al) wel de juiste plek is. Anderzijds is hij nooit naar het kdv gegaan, dus ik wil hem ook niet de mogelijkheid onthouden om te wennen in een groep. Daar zit het CB trouwens ook erg bovenop. Het is alleen lastig om te merken dat hij zich in algemene groepen vooralsnog veel minder op zijn plek lijkt te voelen dan thuis en binnen onze eigen sociale netwerken. Ik hink daardoor vaak op twee benen.Presto schreef: ↑27-01-2025 10:17Als je kind een ontwikkelingsvoorsprong heeft kan het heel goed zijn dat hij geen aansluiting vindt bij de andere peuters (die in zijn beleving niet naar hem luisteren). Dat is ook heel logisch. Je zou kunnen zoeken naar groepen voor kinderen met een ontwikkelingsvoorsprong, zodat het hem een redelijker kans geeft op het maken van contact. Anderzijds is 2.5 een leeftijd waarop er eigenlijk doorgaans nog vrij weinig contact is met leeftijdsgenoten en kinderen vaak naast elkaar een eigen spel spelen.
Als de peuterspeelzaal daar zo'n oordeel over heeft, zou ik mij als ouder wel afvragen of dit een juist plek voor hem is en of het noodzakelijk is (2.5 is ook voor een psz nog vrij jong vind ik zelf).
V.w.b. je ervaringen op straat: ik denk dat het merendeel van de 2-jarigen eenkennig is en niet zal reageren op het aanspreken van vreemden. Daar zou ik mij echt geen seconde druk om maken. Heb je het idee dat het grote indruk maakt op je kind of hang je er zelf een oordeel aan? Ik zou dat echt veel luchtiger benaderen. Mijn kinderen (ook mijn bijzonder extraverte, sociaal heel handige, kind) durfden op die leeftijd een vreemde niet eens aan te kijken en begonnen meteen te huilen als een onbekende hen iets vroeg of zelfs maar naar hen keek.
Hij heeft zelf wel last van die ervaringen op straat overigens. Een beetje hetzelfde als op de psz: hij begrijpt niet goed waarom mensen vaak door blijven gaan als hij aangeeft dat hij iets niet wil en dat maakt hem angstig/verdrietig.
maandag 27 januari 2025 om 14:10
Mijn ouders vonden het rot voor mij. Er werd vaak gezegd dat verlegen was, ook als mensen mij aanspraken. Zelf herkende ik mij nooit zo in verlegenheid. Toen ik mij later in ging lezen besefte ik dat ik een introvert/beschouwend persoon ben en niet verlegen.
maandag 27 januari 2025 om 14:14
Psz past niet bij elk kind. En 2 jaar is echt nog piepjong. Mijn kinderen waren die leeftijd nog enorm eenkennig. Kdv moest vanwege werk, maar als het niet had gehoeven had ik het niet gedaan, want kinderen waren liever thuis.JanvanJan schreef: ↑27-01-2025 13:47Er zitten hier geen groepen voor kinderen met een ontwikkelingsvoorsprong in de buurt, dus dat is geen optie, maar ik heb me ook wel eens afgevraagd of deze peuterspeelzaal nu (al) wel de juiste plek is. Anderzijds is hij nooit naar het kdv gegaan, dus ik wil hem ook niet de mogelijkheid onthouden om te wennen in een groep. Daar zit het CB trouwens ook erg bovenop. Het is alleen lastig om te merken dat hij zich in algemene groepen vooralsnog veel minder op zijn plek lijkt te voelen dan thuis en binnen onze eigen sociale netwerken. Ik hink daardoor vaak op twee benen.
Hij heeft zelf wel last van die ervaringen op straat overigens. Een beetje hetzelfde als op de psz: hij begrijpt niet goed waarom mensen vaak door blijven gaan als hij aangeeft dat hij iets niet wil en dat maakt hem angstig/verdrietig.
Ik kan natuurlijk niet voor je spreken, maar ik zou mij wel afvragen wat een psz je kind op dit moment oplevert.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
