Kinderen
alle pijlers
Vk-bezoek vóór eventuele zwangerschap
maandag 4 februari 2008 om 15:56
Hoi
Kan je ook een vk bezoeken als je nog niet zwanger bent?
Ik hoop in de toekomst voor een vierde te gaan. Ik verwacht dat dit ook gaat lukken (om zwanger te worden bedoel ik) aangezien ik tot nu toe alle 4 de keren dat ik zwanger was (1 mk) direct zwanger ben geworden, behalve de eerste keer toen deden we er 'wel 3 maanden' over.
Maar goed, mocht het dus lukken, ik wil niet meer vaginaal bevallen. Echt absoluut niet. En ik vind dat ik recht heb op een keizersnee. Maar daar is toch nog toe nooit iemand over begonnen.
Ik heb 3 loeizware bevallingen gehad. Wel 3 verschillende, maar met als overeenkomst dat ik 3 hele zware kinderen met veel pijn en moeite op de wereld gezet heb. (9, 8,5 en de laatste was 10 pond en ik ben zelf tenger). Bij de eerste en laatste bevalling hebben ze letterlijk op mijn buik moeten duwen om het kind eruit te krijgen, de eerste keer waren er ook nog 3 mensen aan het trekken. Het paste er niet gewoon langs alleen met geweld, werd vlak na de bevalling letterlijk gezegd. Na de derde bevalling werd precies hetzelfde gezegd. Nummer 2 en 3 lagen er ook nog eens met hun armpje voor en nummer 1 en 2 lagen met hun hoofd verkeerd om. En bij de zwaarste 2 kinderen (1 en 3) had ik geen persweeën. Na nummer 1 heb ik anderhalf jaar een ernstig gekneusd stuitje gehad en na nummer 2 en 3 heb ik veel teveel bloed verloren en had ik ernstig ijzertekort.
Kort samengevat: ik heb na de eerste een jaar met een trauma gelopen en van het cliché "je bent de pijn zo vergeten" heb ik nog nooit gehoord, ik voel het nog b.w.v.s. Bij de derde had ik letterlijk een soort van doodsangst toen ik moest persen, zo'n verschrikkelijke pijn en bij de eerste hetzelfde, ik was zo in shock dat ik niet meer wist wat er gebeurde en één van de stagiaires (een man) werd het ook te veel. Bij de tweede bevalling zat de pijn meer in de enorme weeénstorm waardoor ik in 3 uur tijd van 3-10cm ging en had ik gelukkig wel persweeën. Traumatische herinneringen hiervan heb ik vooral van na de geboorte omdat mijn dochter bijna gestikt is. Na de eerste en tweede bevalling heb ik een PPD gehad en dat had ook zeker met de stress van de bevalling en rondom de geboorte te maken.
Ik praat hier over nummers maar heb mijn kinderen zeer lief hoor
Maar ik wil dus absoluut niet meer vaginaal bevallen.
Ik lees hier met enige regelmaat dat mensen met kz mogen bevallen omdat ze zulke zware kinderen dragen. Mij is dat nog nooit gevraagd of gezegd dat ik dat wilde en ik was zo naïef om er nooit over te beginnen. Maar zo niet nu, ik wil een medische indicatie voor een kz omdat ik vind dat die er is en ik dus niet voor de kosten wil opdraaien, maar ik wil voor ik zwanger word weten of ik die krijg. Dus kan dat, dat je voor een eventuele zwangerschap een consult bij de vk krijgt?
De wens voor een vierde is heel groot, maar als dat weer vaginaal zou moeten zie ik dat niet zitten en zet ik zelfs die wens aan de kant.
Kan je ook een vk bezoeken als je nog niet zwanger bent?
Ik hoop in de toekomst voor een vierde te gaan. Ik verwacht dat dit ook gaat lukken (om zwanger te worden bedoel ik) aangezien ik tot nu toe alle 4 de keren dat ik zwanger was (1 mk) direct zwanger ben geworden, behalve de eerste keer toen deden we er 'wel 3 maanden' over.
Maar goed, mocht het dus lukken, ik wil niet meer vaginaal bevallen. Echt absoluut niet. En ik vind dat ik recht heb op een keizersnee. Maar daar is toch nog toe nooit iemand over begonnen.
Ik heb 3 loeizware bevallingen gehad. Wel 3 verschillende, maar met als overeenkomst dat ik 3 hele zware kinderen met veel pijn en moeite op de wereld gezet heb. (9, 8,5 en de laatste was 10 pond en ik ben zelf tenger). Bij de eerste en laatste bevalling hebben ze letterlijk op mijn buik moeten duwen om het kind eruit te krijgen, de eerste keer waren er ook nog 3 mensen aan het trekken. Het paste er niet gewoon langs alleen met geweld, werd vlak na de bevalling letterlijk gezegd. Na de derde bevalling werd precies hetzelfde gezegd. Nummer 2 en 3 lagen er ook nog eens met hun armpje voor en nummer 1 en 2 lagen met hun hoofd verkeerd om. En bij de zwaarste 2 kinderen (1 en 3) had ik geen persweeën. Na nummer 1 heb ik anderhalf jaar een ernstig gekneusd stuitje gehad en na nummer 2 en 3 heb ik veel teveel bloed verloren en had ik ernstig ijzertekort.
Kort samengevat: ik heb na de eerste een jaar met een trauma gelopen en van het cliché "je bent de pijn zo vergeten" heb ik nog nooit gehoord, ik voel het nog b.w.v.s. Bij de derde had ik letterlijk een soort van doodsangst toen ik moest persen, zo'n verschrikkelijke pijn en bij de eerste hetzelfde, ik was zo in shock dat ik niet meer wist wat er gebeurde en één van de stagiaires (een man) werd het ook te veel. Bij de tweede bevalling zat de pijn meer in de enorme weeénstorm waardoor ik in 3 uur tijd van 3-10cm ging en had ik gelukkig wel persweeën. Traumatische herinneringen hiervan heb ik vooral van na de geboorte omdat mijn dochter bijna gestikt is. Na de eerste en tweede bevalling heb ik een PPD gehad en dat had ook zeker met de stress van de bevalling en rondom de geboorte te maken.
Ik praat hier over nummers maar heb mijn kinderen zeer lief hoor
Maar ik wil dus absoluut niet meer vaginaal bevallen.
Ik lees hier met enige regelmaat dat mensen met kz mogen bevallen omdat ze zulke zware kinderen dragen. Mij is dat nog nooit gevraagd of gezegd dat ik dat wilde en ik was zo naïef om er nooit over te beginnen. Maar zo niet nu, ik wil een medische indicatie voor een kz omdat ik vind dat die er is en ik dus niet voor de kosten wil opdraaien, maar ik wil voor ik zwanger word weten of ik die krijg. Dus kan dat, dat je voor een eventuele zwangerschap een consult bij de vk krijgt?
De wens voor een vierde is heel groot, maar als dat weer vaginaal zou moeten zie ik dat niet zitten en zet ik zelfs die wens aan de kant.
Whatever, I do what I want
woensdag 6 februari 2008 om 10:20
Sarah, bij twijfel altijd overleggen met een gynaecoloog 2 weten namelijk meer dan 1. Zijn de verloskundige de experts op het gebied van een normale zwangerschap de gynaecologen op het gebied van de wat meer gecompliceerde zwangerschappen. Ieder zijn eigen expertise waar je gebruik van moet maken.
Daarnaast en dat vind ik het allerbelangrijkste (en mijn praktijk gelukkig ook) staat het welzijn van de zwangeren voorop. Het gaat immers niet om mij, maar om de zwangeren, zij moeten met een goed gevoel terug kijken op zwangerschap bevalling en kraamtijd. Het kan toch nooit de bedoeling zijn iemand een trauma aan te doen?? Als dat echt zo zou zijn, zou ik geen verloskundige meer willen zijn hoor.
Daarnaast en dat vind ik het allerbelangrijkste (en mijn praktijk gelukkig ook) staat het welzijn van de zwangeren voorop. Het gaat immers niet om mij, maar om de zwangeren, zij moeten met een goed gevoel terug kijken op zwangerschap bevalling en kraamtijd. Het kan toch nooit de bedoeling zijn iemand een trauma aan te doen?? Als dat echt zo zou zijn, zou ik geen verloskundige meer willen zijn hoor.
woensdag 6 februari 2008 om 14:12
Ik had een zware bevalling met mijn oudste, die eindigde in een spoedkeizersnee.
Toen ik van de 2e zwanger raakte mocht ik kiezen, op controle bij de verloskundige en bevallen in het ziekenhuis, of gelijk op controle bij de gyn in het ziekenhuis en daar bevallen.
Ik heb het laatste gekozen, ben vanaf het begin naar het ziekenhuis gegaan, en heb al mn angsten ELKE controle op tafel gelegd, zodat ze zeker wisten dat ik bang was. Uiteindelijk hebben we een soort "plan" afgesproken. Vanaf het breken van de vliezen of de eerste wee mocht mn bevalling maximaal 10 uur duren , tenzij IK aangaf het nog aan te kunnen.
( uiteindelijk is mn jongste ook met een spoedks geboren btw, maar dit keer niet vanwege te lange bevalling, maar omdat de placenta losliet. )
Toen ik van de 2e zwanger raakte mocht ik kiezen, op controle bij de verloskundige en bevallen in het ziekenhuis, of gelijk op controle bij de gyn in het ziekenhuis en daar bevallen.
Ik heb het laatste gekozen, ben vanaf het begin naar het ziekenhuis gegaan, en heb al mn angsten ELKE controle op tafel gelegd, zodat ze zeker wisten dat ik bang was. Uiteindelijk hebben we een soort "plan" afgesproken. Vanaf het breken van de vliezen of de eerste wee mocht mn bevalling maximaal 10 uur duren , tenzij IK aangaf het nog aan te kunnen.
( uiteindelijk is mn jongste ook met een spoedks geboren btw, maar dit keer niet vanwege te lange bevalling, maar omdat de placenta losliet. )
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
woensdag 6 februari 2008 om 14:15
Oh, herstel bij ks jongste, ik beviel zondag ochtend en s avonds was ik zo ver dat ik mn zoon zelf uit bed kon plukken, en ma. ochtend ging ik uit bed. Ze hebben me nog 1 dag gehouden en toen ben ik naar huis gegaan. Met gierende banden.
Met dochter echter heeft het 2 weken geduurd voor ik weer een beetje wat kon doen, maar daar zat een hele bevalling vooraf aan vast , en bij zoon niet, toen was ik zo fit als een hoentje.
Met dochter echter heeft het 2 weken geduurd voor ik weer een beetje wat kon doen, maar daar zat een hele bevalling vooraf aan vast , en bij zoon niet, toen was ik zo fit als een hoentje.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
