Kinderen
alle pijlers
Vragen kinderen over de dood i.c.m. atheisme
maandag 31 januari 2022 om 18:25
Mijn zoontje is inmiddels 2,5 en stelt gelukkig nog niet heel moeilijke vragen...
Maar die gaan er straks ongetwijfeld komen. Waar ik laatst aan zat te denken is hoe om te gaan met vragen over de dood.
Zowel man als ik zijn atheïst en geloven in 'niks'. We denken dat als je doodgaat je er gewoon niet meer bent, in geen enkele vorm. Ook denken we niet dat er 'iets' is tussen hemel en aarde.
Best een trieste gedachte vind ik.
Nu vroeg mijn buurjongen laatst, die wat ouder is, waar je naartoe gaat als je dood bent. Best een moeilijke vraag vond ik en hij kwam ook wat onverwacht. Ik heb hem maar vragen terug gesteld want had ook geen idee hoe zijn ouders hier bijv naar kijken.
Ik kan me voorstellen dat we, als er vragen komen van onze eigen zoon, iets gaan zeggen over dat niemand het precies weet, en dat sommige mensen geloven dat je naar de hemel gaat bijvoorbeeld, of dat de overledene een sterretje wordt. Of dat je voor altijd slaapt o.i.d.
Ik ben er nog wat over aan het denken.
Zijn er mensen met kinderen die hier wat hetzelfde in staan en nog tips hebben, of wellicht dit al met hun eigen kind(eren) besproken hebben?
Maar die gaan er straks ongetwijfeld komen. Waar ik laatst aan zat te denken is hoe om te gaan met vragen over de dood.
Zowel man als ik zijn atheïst en geloven in 'niks'. We denken dat als je doodgaat je er gewoon niet meer bent, in geen enkele vorm. Ook denken we niet dat er 'iets' is tussen hemel en aarde.
Best een trieste gedachte vind ik.
Nu vroeg mijn buurjongen laatst, die wat ouder is, waar je naartoe gaat als je dood bent. Best een moeilijke vraag vond ik en hij kwam ook wat onverwacht. Ik heb hem maar vragen terug gesteld want had ook geen idee hoe zijn ouders hier bijv naar kijken.
Ik kan me voorstellen dat we, als er vragen komen van onze eigen zoon, iets gaan zeggen over dat niemand het precies weet, en dat sommige mensen geloven dat je naar de hemel gaat bijvoorbeeld, of dat de overledene een sterretje wordt. Of dat je voor altijd slaapt o.i.d.
Ik ben er nog wat over aan het denken.
Zijn er mensen met kinderen die hier wat hetzelfde in staan en nog tips hebben, of wellicht dit al met hun eigen kind(eren) besproken hebben?
maandag 31 januari 2022 om 21:23
Hoe groot is het heelal?Carooo1985 schreef: ↑31-01-2022 21:02"Ik" (mijn lijf, en het bewustzijn dat ik nu heb) was er niet. Er is geen schrijntje van aannemelijkheid dat dat anders zou zijn.
Ik vind het juist heel erg concreet. Eerst komt er een lijf, dat groeit, en vormt een bewustzijn. En dat houdt op een gegeven moment weer op. Voor mij is dat zo klaar als een klontje.
Kun je je de vijfde dimensie voorstellen?
Ik hou het op 'ik weet het niet lieverd, óma gelooft in de hemel'.
maandag 31 januari 2022 om 21:24
Pergamon schreef: ↑31-01-2022 21:18Is opa uitgestrooid of is hij in een urn bijgezet (of bij iemand thuis?).
Ik zou het denk ik wel gewoon uitleggen. Opa is in een hele grote oven gegaan en nu is opa net als stof. Daarna hebben wij [vul in. uitgestrooid, bijgezet, etc]. En dan een keer langs die plek.
Er is dus niks mee gebeurd. Ik kan dus niet vertellen wat er gebeurd is. Ik weet niet eens waar de as is (vage familie). Maar jouw beschrijving is wel mooi. Ik heb er nog niet de juiste woorden voor kunnen vinden, maar ik wil hem kunnen vertellen wat er gebeurd is.
maandag 31 januari 2022 om 21:40
Mijn zoon (4 jaar) vroeg er laatst naar. Hij heeft een opa en een oma die er al niet meer zijn, en die hij nooit gekend heeft.
Ik heb gezegd dat wij (ik en mijn man) denken dat er niets is, maar dat sommige mensen denken dat je dan naar de hemel gaat en dat dat een heel fijne plek is.
Nu zegt hij dat hij naar opa en oma die dood zijn wil in de hemel omdat je daar elke dag ijs mag eten
(= fijne plek voor een kleuter natuurlijk 
)
Ik heb gezegd dat wij (ik en mijn man) denken dat er niets is, maar dat sommige mensen denken dat je dan naar de hemel gaat en dat dat een heel fijne plek is.
Nu zegt hij dat hij naar opa en oma die dood zijn wil in de hemel omdat je daar elke dag ijs mag eten
(= fijne plek voor een kleuter natuurlijk )
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
maandag 31 januari 2022 om 21:46
Tinkeltje33 schreef: ↑31-01-2022 21:24Er is dus niks mee gebeurd. Ik kan dus niet vertellen wat er gebeurd is. Ik weet niet eens waar de as is (vage familie). Maar jouw beschrijving is wel mooi. Ik heb er nog niet de juiste woorden voor kunnen vinden, maar ik wil hem kunnen vertellen wat er gebeurd is.
De as bewaren ze niet in het crematorium, dus er zal iets mee gebeurd zijn. Kan je het achterhalen? Als het opa van je kind is, kan ik me voorstellen dat hij vragen heeft. Als opa bijvoorbeeld is verstrooid op het asveldje kan je daar eens met hem gaan kijken.
maandag 31 januari 2022 om 21:53
Waarom? Ik hoop altijd dat er inderdaad niks is. Het idee dat ik na dit leven dan nog een keer aan de bak moet. Hoezo? Dit leven is toch goed. En straks is het op. Hopelijk duurt dat nog heel vreselijk verschrikkelijk lang, maar klaar is klaar. Opgeruimd staat netjes. Als ik dood ben, dan ben ik graag nietsIrregular_Choice schreef: ↑31-01-2022 19:59Die weten het ook niet zeker natuurlijk. Dat geloven (denken) ze alleen maar. Er is alleen nog nooit iemand terug gekomen om ze te vertellen of ze wel of geen gelijk hebben, dus ook die mensen weten het niet zeker. Je kan het namelijk niet zeker weten. Niemand kan dat
Ik vind “weet ik niet” prima. Gewoon uitleggen wat jullie denken, dat er niks is. En dat er mensen zijn die wat anders denken. Daarbij kan je een simpele uitleg geven van verschillende geloven. Als ze wat ouder zijn en er dan naar vragen zou je daar wat dieper op in kunnen gaan ook.
Wij zijn zelf niet gelovig. Maar dochter vraagt er ook niet naar. Ik denk dat misschien juist wel datgene gebeurt waarin je geloofd. Ik denk graag dat reïncarnatie bestaat. Helemaal niks vind ik ook wel een enge gedachte namelijk. Maar aan de andere kant ben ik ook wel nieuwsgierig ernaar. Datgene weten wat niemand ooit heeft kunnen vertellen!
Ik ken trouwens iemand die behoorlijk zwaar ‘gelovig’ is. En zij leeft dus dit leven uitsluitend in dienst van het naar de hemel gaan. Ze heeft dus ook niet het gevoel dat ze hier alles eruit moet halen wat erin zit, zij ziet dit meer als een soort wachtkamer om naar de hemel te gaan. Ik kan met haar niet het gedachte-experiment doen dat ze het niet zeker kán weten omdat ze geen empirisch/wetenschappelijk bewijs heeft, want zo kijkt zij helemaal niet naar de wereld. Zij ziet God in alles en wetenschap is iets menselijks en dus per definitie ondergeschikt aan het goddelijke, dat zich helemaal niet laat vangen door zoiets aards als wetenschap.
lux- wijzigde dit bericht op 31-01-2022 21:58
20.04% gewijzigd
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
maandag 31 januari 2022 om 21:54
Tsja... je moet dingen ook niet moeilijker maken dan ze zijn. Je kunt je ook afvragen "waarom" de oerknal ooit heeft plaatsgevonden. En het meest aannemelijke antwoord op die vraag is: daar is geen reden voor; dat is nu eenmaal gebeurd. Het is hetzelfde soort vraag als "waarom" er zwaartekracht bestaat. We stellen vast dat die er is, en we kunnen eraan rekenen... maar daar houdt het op.
Speculeren over of er misschien tòch redenen zijn staat je vrij, maar dat doe je dan puur om jezelf er beter bij te voelen. Niet omdat er werkelijk een vraag ligt waarop een antwoord moet bestaan.
Speculeren over of er misschien tòch redenen zijn staat je vrij, maar dat doe je dan puur om jezelf er beter bij te voelen. Niet omdat er werkelijk een vraag ligt waarop een antwoord moet bestaan.
maandag 31 januari 2022 om 21:55
@pergamon: Het is schoonfamilie en ligt wat gevoelig. Ik weet niet of het nog op crematorium is of niet meer. Tegen betaling mocht het daar blijven. Het is sowieso niet uitgestrooid. Er moet nog iets mee gebeuren, maar er zit weinig aanstalten in om dat te regelen. En aangezien ik schoonfamilie ben, is het niet aan mij. Zulke vaagheid wil ik hem niet mee belasten. Ik ga het maar eens aan man voorleggen. Dit soort vragen van zoon komen bij mij terecht en ik wil hem een antwoord kunnen geven.
tinkeltje33 wijzigde dit bericht op 31-01-2022 21:56
16.47% gewijzigd
maandag 31 januari 2022 om 21:56
Ik zou het in geen geval belachelijk maken. Ook al geloof je in niets.KooktMetKnoflook schreef: ↑31-01-2022 18:28Waarom is het een trieste gedachte?
Ik vind het juist triest dat je iemand een sprookje voorhoudt dat je eerst een korte tijd op aarde leeft en dan een eeuwigheid in de hemel saaie statige gezangen voor god den heere gaat zingen.
Is dit leven niet gewoon leuk en uitdagend genoeg, zonder dat er een of ander verhaaltje moet worden verzonnen voor mensen die niet kunnen omgaan met eindigheid?
Grant me the serenity to accept the things I cannot change, courage to change the things I can and wisdom to know the difference.
maandag 31 januari 2022 om 22:14
Het lijkt mij helemaal niks om gewoon niet te bestaan. Ik houd gewoon veel te veel van mezelf en wil gewoon voort blijven bestaan. Ik kan me niet voorstellen dat ik mijn geliefden nooit meer zal zien en dat dit het was. De dood is ook veelste vaag om het als iets simpels te zien. Waarom de oerknal is ontstaan weet ik zelf niet maar wat ik wel weet is dat na die oerknal het heelal precies zo in elkaar steekt dat het kan blijven voortbestaan. Dat de zon op een goede afstand ligt van de aarde zodat wij ook kunnen leven. Alles is te ingewikkeld om het als een simpel "het is gewoon zo en het eindigt gewoon zo" te kunnen zien.
maandag 31 januari 2022 om 22:27
Soms beklemd dat gevoel van “niks” me ineens. Dat had ik nooit, tot dochter geboren is. Gewoon het idee dat er dus niks meer is en ik voor altijd afscheid moet nemen van haar. Zelfs al maak ik die altijd helemaal niet bewust mee. Dat idee kan me soms ineens een soort paniekgevoel geven. Duurt nooit lang, maar af en toe denk ik daar dan aan en besef ik me dat ik gewoon eigenlijk nooit afscheid wil nemen van haarlux- schreef: ↑31-01-2022 21:53Waarom? Ik hoop altijd dat er inderdaad niks is. Het idee dat ik na dit leven dan nog een keer aan de bak moet. Hoezo? Dit leven is toch goed. En straks is het op. Hopelijk duurt dat nog heel vreselijk verschrikkelijk lang, maar klaar is klaar. Opgeruimd staat netjes. Als ik dood ben, dan ben ik graag niets
dat ik nooit op een plek wil komen waar ik niet meer aan haar kan denken, dat ik haar vergeet ofzo. Dat idee vind ik eng.Poeh, lijkt me vreselijk om met die gedachte te leven. Ik geloof er niet in, wat nou als mijn geloof klopt? Dan heb je je hele leven zo geleefd en is er aan het eind niks. Wat een teleurstelling moet dat geven. Al maak je dat misschien ook weer niet mee, die teleurstelling. Dat weet niemand. Dat hoop ik dan maar voor die mensen eigenlijk. Want je hele leven toewerken naar dat punt…en er dan achter komen dat het helemaal niet zo blijkt te gaan. Dat het dus inderdaad alleen maar geloof is en geen waarheid. Poeh…lijkt me heftig.
Ik ken trouwens iemand die behoorlijk zwaar ‘gelovig’ is. En zij leeft dus dit leven uitsluitend in dienst van het naar de hemel gaan. Ze heeft dus ook niet het gevoel dat ze hier alles eruit moet halen wat erin zit, zij ziet dit meer als een soort wachtkamer om naar de hemel te gaan. Ik kan met haar niet het gedachte-experiment doen dat ze het niet zeker kán weten omdat ze geen empirisch/wetenschappelijk bewijs heeft, want zo kijkt zij helemaal niet naar de wereld. Zij ziet God in alles en wetenschap is iets menselijks en dus per definitie ondergeschikt aan het goddelijke, dat zich helemaal niet laat vangen door zoiets aards als wetenschap.
maandag 31 januari 2022 om 22:41
Als er niks is, heb je daar ook geen last van. Dus ook geen teleurstelling. Dan ga je vol vertrouwen dood en krijg je niet mee dat er dan ineens niks meer is.Irregular_Choice schreef: ↑31-01-2022 22:27
Poeh, lijkt me vreselijk om met die gedachte te leven. Ik geloof er niet in, wat nou als mijn geloof klopt? Dan heb je je hele leven zo geleefd en is er aan het eind niks. Wat een teleurstelling moet dat geven. Al maak je dat misschien ook weer niet mee, die teleurstelling. Dat weet niemand. Dat hoop ik dan maar voor die mensen eigenlijk. Want je hele leven toewerken naar dat punt…en er dan achter komen dat het helemaal niet zo blijkt te gaan. Dat het dus inderdaad alleen maar geloof is en geen waarheid. Poeh…lijkt me heftig.
Ik zou dolgraag het gezicht van mijn vader willen zien als er na de dood toch wél iets is, ik denk dat hij gaat stampvoeten en “onzin!” gaat roepen of mompelen en zich omdraait en terug wil naar het normale leven wat gewoon eindig is.
Ik geloof er helaas niet in, maar ik zou dit zó’n mop vinden!
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
maandag 31 januari 2022 om 22:53
I’m geloof inderdaad dat zij nooit zal beseffen dat er niks is. En dat gun ik haar ookIrregular_Choice schreef: ↑31-01-2022 22:27Soms beklemd dat gevoel van “niks” me ineens. Dat had ik nooit, tot dochter geboren is. Gewoon het idee dat er dus niks meer is en ik voor altijd afscheid moet nemen van haar. Zelfs al maak ik die altijd helemaal niet bewust mee. Dat idee kan me soms ineens een soort paniekgevoel geven. Duurt nooit lang, maar af en toe denk ik daar dan aan en besef ik me dat ik gewoon eigenlijk nooit afscheid wil nemen van haar
Poeh, lijkt me vreselijk om met die gedachte te leven. Ik geloof er niet in, wat nou als mijn geloof klopt? Dan heb je je hele leven zo geleefd en is er aan het eind niks. Wat een teleurstelling moet dat geven. Al maak je dat misschien ook weer niet mee, die teleurstelling. Dat weet niemand. Dat hoop ik dan maar voor die mensen eigenlijk. Want je hele leven toewerken naar dat punt…en er dan achter komen dat het helemaal niet zo blijkt te gaan. Dat het dus inderdaad alleen maar geloof is en geen waarheid. Poeh…lijkt me heftig.
Wb je dochter: dat is lief. Ik heb dat niet zo richting mijn zoons, ik heb vooral dat ik niet dood wil gaan zolang ze nog jong zijn. Ben zelf mijn vader relatief jong verloren en hoop echt dat dat ze bespaard blijft. En hij voelt voor mij, ook al is het nu meer dan 10 jaar geleden, nog altijd heel aanwezig in mijn leven, dus misschien dat ik dat daarom wat makkelijker loslaat. Hij leeft voort in mijn herinneringen en gedachten en dat zal ik later ook doen in de herinneringen en gedachten van mijn zoons.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
maandag 31 januari 2022 om 23:45
Maar wie heeft die oerknal aangestoken papa?Carooo1985 schreef: ↑31-01-2022 21:54Tsja... je moet dingen ook niet moeilijker maken dan ze zijn. Je kunt je ook afvragen "waarom" de oerknal ooit heeft plaatsgevonden. En het meest aannemelijke antwoord op die vraag is: daar is geen reden voor; dat is nu eenmaal gebeurd. Het is hetzelfde soort vraag als "waarom" er zwaartekracht bestaat. We stellen vast dat die er is, en we kunnen eraan rekenen... maar daar houdt het op.
Ergens is het toch makkelijker om een leuk verhaaltje te kunnen vertellen over een man met een baard. Ze geloven toch ook in Sinterklaas en de Paashaas?
dinsdag 1 februari 2022 om 05:12
Mijn kind (5 jaar) heeft zelf besloten na het zien van dr Disneyfilm Coco dat er een soort ‘land van de doden’ is waar iedereen heen gaat als ze dood zijn en waar je je familie weer ziet die je is voorgegaan. Hij heeft me weleens gevraagd of dat echt zo gaat, en ik heb naar alle eerlijkheid gezegd dat ik het niet weet maar dat iedereen voor zichzelf mag bedenken hoe het werkt. (Want de juf zegt dat de doden naar de hemel gaan en iemand anders dat je een spook wordt)
dinsdag 1 februari 2022 om 06:58
Wat erg dat je je vader al op jonge leeftijd hebt verlorenlux- schreef: ↑31-01-2022 22:53I’m geloof inderdaad dat zij nooit zal beseffen dat er niks is. En dat gun ik haar ook
Wb je dochter: dat is lief. Ik heb dat niet zo richting mijn zoons, ik heb vooral dat ik niet dood wil gaan zolang ze nog jong zijn. Ben zelf mijn vader relatief jong verloren en hoop echt dat dat ze bespaard blijft. En hij voelt voor mij, ook al is het nu meer dan 10 jaar geleden, nog altijd heel aanwezig in mijn leven, dus misschien dat ik dat daarom wat makkelijker loslaat. Hij leeft voort in mijn herinneringen en gedachten en dat zal ik later ook doen in de herinneringen en gedachten van mijn zoons.
kan me wel voorstellen dat je er dan inderdaad wat anders in staat. Ik heb hier iedereen nog. De gedachte dat je voort leeft in herinneringen vind ik wel een mooie. Daar heb ik zelf nooit zo over nagedacht eigenlijk 
maar bij mij is het meer andersom. Dat ik me haar niet meer zal herinneren. Die gedachte vind ik eng soms. Maar goed, als er niks meer is weet ik ook niet meer dat ik me haar niet meer herinner, dus dan is dat ook geen probleem meer. Maar nu bij leven vind ik dat dus gewoon een enge gedachte. Ik wil haar nooit vergeten gewoon, maar dat is denk ik niet tegen te houden.
dinsdag 1 februari 2022 om 07:00
Wat een prachtige gedachte! Ik hoop met je zoon mee dat dit de waarheid is na onze doodBrie schreef: ↑01-02-2022 05:12Mijn kind (5 jaar) heeft zelf besloten na het zien van dr Disneyfilm Coco dat er een soort ‘land van de doden’ is waar iedereen heen gaat als ze dood zijn en waar je je familie weer ziet die je is voorgegaan. Hij heeft me weleens gevraagd of dat echt zo gaat, en ik heb naar alle eerlijkheid gezegd dat ik het niet weet maar dat iedereen voor zichzelf mag bedenken hoe het werkt. (Want de juf zegt dat de doden naar de hemel gaan en iemand anders dat je een spook wordt)
Lijkt me geweldig om in die wereld verder te mogen “leven”!
zondag 6 februari 2022 om 21:20
Dit zou ik ook doen.
Onze zoon vroeg met ca. 2,5 wie die man op de foto's was. Dat was zijn overleden opa. Dus we hebben maar gezegd dat dat opa is, (de papa van papa) maar dat die dood is. En als je dood bent, dan is hij er niet meer en kan hij ook niet meer terugkomen. Je kunt diegene dan nooit meer zien.
De verdere uitleg waar die persoon dan wel mogelijk is, vroeg hij niet naar. Dus dat volgt een ander keertje.
maandag 7 februari 2022 om 09:48
Kun je niet gewoon zeggen dat opa in je herinneringen en hart is? Waar zijn as is, doet er dan niet toe.Tinkeltje33 schreef: ↑31-01-2022 21:55@pergamon: Het is schoonfamilie en ligt wat gevoelig. Ik weet niet of het nog op crematorium is of niet meer. Tegen betaling mocht het daar blijven. Het is sowieso niet uitgestrooid. Er moet nog iets mee gebeuren, maar er zit weinig aanstalten in om dat te regelen. En aangezien ik schoonfamilie ben, is het niet aan mij. Zulke vaagheid wil ik hem niet mee belasten. Ik ga het maar eens aan man voorleggen. Dit soort vragen van zoon komen bij mij terecht en ik wil hem een antwoord kunnen geven.
maandag 7 februari 2022 om 11:00
Ik zeg altijd dat als je dood bent, je voortleeft in de herinnering van anderen. Zoals mijn opa: Die was al heel oud toen hij doodging, nog voordat jullie geboren werden. Maar ik denk nog wel aan hem, en oma (mijn moeder dus) vertelt jullie wel eens over vroeger, op de boerderij. En zijn foto staat daar, zie je? Dus hij leeft zelfs in jullie gedachten voort!
Dat geloof ik. Maar de juf gelooft dat je naar de hemel gaat. En anderen denken weer andere dingen, niemand weet het zeker. Wat denk jij?
Dat geloof ik. Maar de juf gelooft dat je naar de hemel gaat. En anderen denken weer andere dingen, niemand weet het zeker. Wat denk jij?
