Kinderen
alle pijlers
Wat is een goede vader?
donderdag 11 maart 2021 om 13:24
Ik denk dat het belangrijk is om dicht bij jezelf te blijven.
Wat denk jij dat een goede vader is?
Wat heb jij gemist in je jeugd en wat zou je anders doen?
Wat heb je fijn gevonden?
Door deze vragen te beantwoorden voor jezelf, kan je het zelf meer vorm geven.
Overigens is wegcijferen het slechtste wat je kan doen.
Blijf jezelf, je komt jezelf als ouder sowieso tegen en het is soms echt zwaar maar het is het mooiste wat je kan overkomen en de liefde is onvoorwaardelijk!
Mijn tip is grenzen stellen en blijf consequent.
Soms hebben ze geen preek nodig maar een luisterend oor en een knuffel (maar dat is na ong 10 jaar hahahaha)
Wat denk jij dat een goede vader is?
Wat heb jij gemist in je jeugd en wat zou je anders doen?
Wat heb je fijn gevonden?
Door deze vragen te beantwoorden voor jezelf, kan je het zelf meer vorm geven.
Overigens is wegcijferen het slechtste wat je kan doen.
Blijf jezelf, je komt jezelf als ouder sowieso tegen en het is soms echt zwaar maar het is het mooiste wat je kan overkomen en de liefde is onvoorwaardelijk!
Mijn tip is grenzen stellen en blijf consequent.
Soms hebben ze geen preek nodig maar een luisterend oor en een knuffel (maar dat is na ong 10 jaar hahahaha)
donderdag 11 maart 2021 om 13:53
2 weken is bij een baby heel lang. Maar als de baby zich continu aan zijn moeder kan hechten, is het niet schadelijk.
Hij/zij bouwt met jou een andere band op die ook waardevol is. Als het kind maar goed kan hechten aan 1 persoon, heeft het ruimte genoeg om ook van anderen te houden en daar een band mee op te bouwen. Naarmate het kind ouder wordt, is het minder een belemmering dat je steeds zo lang afwezig bent. Dan gaat het er meer om wat jullie delen als jij er wel bent. Hechting gebeurt niet alleen maar in de babytijd.
Het kan zijn dat in de eenkennigheids fase (rond de 9 maanden) het kind ook naar jou toe opnieuw moet wennen. Dan heb je niets verkeerd gedaan: dan is je kind zich gewoon aan het ontwikkelen.
Ook in gezinnen waar beide ouders steeds beschikbaar zijn, kunnen kinderen een tijdelijke hang naar 1 ouder hebben (en dan soms ineens weer omwisselen).
Ik raadde je al aan om een boek over ontwikkelingspsychologie te lezen zodat je met dit soort kennis op de achtergrond samen kunt beslissen wat passend is voor je kind in de fase waar het zich dan in bevind. Het helpt ook om wat referentie materiaal te krijgen: niet alles wat er gebeurt, komt door iets wat jij doet of nalaat.
Sowieso; kinderen hebben soms fases die van ouders heel wat vergen, maar er is geen kind in zo'n fase blijven hangen voor de rest van zijn leven. Dus ook daar is het meer een kwestie van volhouden en wachten tot je kind het volgende sprongetje maakt: dat kunnen ze alleen zelf doen als ze er aan toe zijn. In sommige fases in mijn jeugd dachten mijn ouders dat slaan of straffen een goede oplossing was. Dat ik mezelf verder ontwikkelde, zagen ze als een bevestiging voor een goede opvoeding. Het is jammer dat ze nooit ervaren hebben dat het niet nodig was wat ze deden. Bij mijn eigen zoon waren ze afkeurend dat ik het anders deed, maar ze hebben zich er nooit zo in verdiept dat ze ook de successen van een andere aanpak opmerkten.
Laat je niet onzeker maken als iemand vind dat je het helemaal anders zou moeten doen omdat dat voor zijn/haar kind beter werkte. Zolang je maar in staat bent om mee te buigen en je in te leven (of daar vragen over te stellen), zal je het niet snel verkeerd doen.
Hij/zij bouwt met jou een andere band op die ook waardevol is. Als het kind maar goed kan hechten aan 1 persoon, heeft het ruimte genoeg om ook van anderen te houden en daar een band mee op te bouwen. Naarmate het kind ouder wordt, is het minder een belemmering dat je steeds zo lang afwezig bent. Dan gaat het er meer om wat jullie delen als jij er wel bent. Hechting gebeurt niet alleen maar in de babytijd.
Het kan zijn dat in de eenkennigheids fase (rond de 9 maanden) het kind ook naar jou toe opnieuw moet wennen. Dan heb je niets verkeerd gedaan: dan is je kind zich gewoon aan het ontwikkelen.
Ook in gezinnen waar beide ouders steeds beschikbaar zijn, kunnen kinderen een tijdelijke hang naar 1 ouder hebben (en dan soms ineens weer omwisselen).
Ik raadde je al aan om een boek over ontwikkelingspsychologie te lezen zodat je met dit soort kennis op de achtergrond samen kunt beslissen wat passend is voor je kind in de fase waar het zich dan in bevind. Het helpt ook om wat referentie materiaal te krijgen: niet alles wat er gebeurt, komt door iets wat jij doet of nalaat.
Sowieso; kinderen hebben soms fases die van ouders heel wat vergen, maar er is geen kind in zo'n fase blijven hangen voor de rest van zijn leven. Dus ook daar is het meer een kwestie van volhouden en wachten tot je kind het volgende sprongetje maakt: dat kunnen ze alleen zelf doen als ze er aan toe zijn. In sommige fases in mijn jeugd dachten mijn ouders dat slaan of straffen een goede oplossing was. Dat ik mezelf verder ontwikkelde, zagen ze als een bevestiging voor een goede opvoeding. Het is jammer dat ze nooit ervaren hebben dat het niet nodig was wat ze deden. Bij mijn eigen zoon waren ze afkeurend dat ik het anders deed, maar ze hebben zich er nooit zo in verdiept dat ze ook de successen van een andere aanpak opmerkten.
Laat je niet onzeker maken als iemand vind dat je het helemaal anders zou moeten doen omdat dat voor zijn/haar kind beter werkte. Zolang je maar in staat bent om mee te buigen en je in te leven (of daar vragen over te stellen), zal je het niet snel verkeerd doen.
vrijdag 12 maart 2021 om 20:25
Nee, ze wil juist dat ik zelf mijn weg vind hier, ik vond vroeger het onvoorspelbare verschrikkelijk, ik wil dat niet voor het kind, ik wil dat hij of zij zich altijd welkom en gewenst voelt. Ik heb me vroeger zo vaak ongewenst gevoeld, en dat was gewoon kut en eenzaam, het kind mag zich nooit zo voelen. En het mag ook niet bang zijn, ik moet altijd op dezelfde manier reageren denk ik, ik wil niet dat ons kind schrik heeft van onvoorspelbare reacties.Dreamer schreef: ↑11-03-2021 12:46Ook als ze werkt zorgt ze zelf voor het kind hoor. En dat geeft jou, in de weken dat je thuis bent, ruimte voor jou met je kind, met als mogelijkheid het ook nog naar de opvang te doen.
het klinkt erg alsof zij het allemaal bedacht heeft en jij mag kijken waar jouw puzzelstukje past. Je bent de vader, neem die ruimte. Dat hoeft trouwens niet ineens. Je zult er wat langer over doen, om in je nieuwe rol te groeien, misschien. Maar juist in die 2 weken thuis, heb jij jouw tijd.
Ga ervan uit dat je dingen anders zal doen dan je vrouw, maar dat anders niet per se slechter is, zoals vrouwen soms wel willen geloven.
Ik vertrouw op de skills van mijn vriendin wbt het opvoeden. En ik hoop gewoon dat ik ook iets kan meegeven, ook al weet ik vooral en alleen hoe ik het niet wil.
zaterdag 13 maart 2021 om 10:24
Ik denk dat je ook best op jezelf mag vertrouwen. Je zet jezelf bij voorbaat buiten spel. Echt, zoek hulp. Ik gun het jePiperAlpha87 schreef: ↑12-03-2021 20:25Nee, ze wil juist dat ik zelf mijn weg vind hier, ik vond vroeger het onvoorspelbare verschrikkelijk, ik wil dat niet voor het kind, ik wil dat hij of zij zich altijd welkom en gewenst voelt. Ik heb me vroeger zo vaak ongewenst gevoeld, en dat was gewoon kut en eenzaam, het kind mag zich nooit zo voelen. En het mag ook niet bang zijn, ik moet altijd op dezelfde manier reageren denk ik, ik wil niet dat ons kind schrik heeft van onvoorspelbare reacties.
Ik vertrouw op de skills van mijn vriendin wbt het opvoeden. En ik hoop gewoon dat ik ook iets kan meegeven, ook al weet ik vooral en alleen hoe ik het niet wil.
Later is nu
maandag 15 maart 2021 om 19:32
Dit topic is verder overbodig en kan weg, ik heb haar zojuist verteld per telefoon hoe ik er echt over denk en haar verzocht om weg te zijn als ik woensdag thuis kom, ik wilde geen kind en ik wil het nog steeds niet, ik weet niet wat ze verder nog verwacht, maar wat mij betreft heb ik verder geen kind.
Dank u vivaforum voor het verduidelijken van mijn gevoel.
Dank u vivaforum voor het verduidelijken van mijn gevoel.
maandag 15 maart 2021 om 19:36
Gebruik je labello of ben je labiel?PiperAlpha87 schreef: ↑15-03-2021 19:32Dit topic is verder overbodig en kan weg, ik heb haar zojuist verteld per telefoon hoe ik er echt over denk en haar verzocht om weg te zijn als ik woensdag thuis kom, ik wilde geen kind en ik wil het nog steeds niet, ik weet niet wat ze verder nog verwacht, maar wat mij betreft heb ik verder geen kind.
Dank u vivaforum voor het verduidelijken van mijn gevoel.
maandag 15 maart 2021 om 19:39
PiperAlpha87 schreef: ↑15-03-2021 19:32Dit topic is verder overbodig en kan weg, ik heb haar zojuist verteld per telefoon hoe ik er echt over denk en haar verzocht om weg te zijn als ik woensdag thuis kom, ik wilde geen kind en ik wil het nog steeds niet, ik weet niet wat ze verder nog verwacht, maar wat mij betreft heb ik verder geen kind.
Dank u vivaforum voor het verduidelijken van mijn gevoel.
Jammer Piper.
Heel hard? NU doe je dus júist wat je vader deed. Maar goed, je was al duidelijk voordat ze zwanger werd (je vader misschien ook wel)
Sterkte.
(grappige verder: als je verder niet meer had gereageerd, was het topic waarschijnlijk wel doodgebloed. Nu heb je hem weer geactiveerd)
dreamer wijzigde dit bericht op 15-03-2021 19:40
10.04% gewijzigd
Later is nu
maandag 15 maart 2021 om 19:39
Nou,ik ben heel eerlijk geweest, maar dit zag ik niet aankomen.
Ik kan me je gevoel wel voorstellen. Maar als je zo geleefd wordt door je verleden, zou ik ZEKER therapie zoeken. Voor jezelf, niet eens als vader. Want je kan jezelf niet accepteren, je kan jezelf je tekortkomingen niet vergeven; je bent net zo naar tegen jezelf als er vroeger tegen jou is gedaan. Maar dat was onterecht. Het zou jammer zijn als je je hele leven in dit zelfbeeld blijft hangen.
Ik kan me je gevoel wel voorstellen. Maar als je zo geleefd wordt door je verleden, zou ik ZEKER therapie zoeken. Voor jezelf, niet eens als vader. Want je kan jezelf niet accepteren, je kan jezelf je tekortkomingen niet vergeven; je bent net zo naar tegen jezelf als er vroeger tegen jou is gedaan. Maar dat was onterecht. Het zou jammer zijn als je je hele leven in dit zelfbeeld blijft hangen.
maandag 15 maart 2021 om 19:45
Ik wil labello want mn bakkes is schraal van de zoute lucht, ik voel me me wel stevig staan, ik wil dit niet en ik ga dit ook niet doen. Zij wil een kind prima, maar dan zonder mij. Ik vroeg om een dnatest als het kind er was, zij wil niet meewerken, zegt al genoeg toch?
En ik kan wel hulp zoeken maar dat veranderd niks ik blijf wie ik ben,stoornis of niet toch? Ik kan mezelf niet veranderen.
maandag 15 maart 2021 om 19:47
Als er iets is wat je wel kan is het jezelf veranderen. Jij wil geen kind, maar dit kind komt er toch en gaat dus opgroeien zonder vader.PiperAlpha87 schreef: ↑15-03-2021 19:45Ik wil labello want mn bakkes is schraal van de zoute lucht, ik voel me me wel stevig staan, ik wil dit niet en ik ga dit ook niet doen. Zij wil een kind prima, maar dan zonder mij. Ik vroeg om een dnatest als het kind er was, zij wil niet meewerken, zegt al genoeg toch?
En ik kan wel hulp zoeken maar dat veranderd niks ik blijf wie ik ben,stoornis of niet toch? Ik kan mezelf niet veranderen.
Life is short. Eat dessert first.
maandag 15 maart 2021 om 19:52
en wat moet ik doen dan, ik ben geen vader, en als het aan mij lag kwam er geen kind, echt ik haat haar omdat ze dit doorzet, en dan zou ik niet van haar houden en haar geen baby gunnen. Echt dit leven is lastiger dan een teef met pietjes.doornroosje9 schreef: ↑15-03-2021 19:47Als er iets is wat je wel kan is het jezelf veranderen. Jij wil geen kind, maar dit kind komt er toch en gaat dus opgroeien zonder vader.
maandag 15 maart 2021 om 19:53
dat is maar beter ook denk ik.doornroosje9 schreef: ↑15-03-2021 19:47Als er iets is wat je wel kan is het jezelf veranderen. Jij wil geen kind, maar dit kind komt er toch en gaat dus opgroeien zonder vader.
maandag 15 maart 2021 om 19:53
Dat is beter dan opgroeien met een vader die geen vader wil zijn.doornroosje9 schreef: ↑15-03-2021 19:47Als er iets is wat je wel kan is het jezelf veranderen. Jij wil geen kind, maar dit kind komt er toch en gaat dus opgroeien zonder vader.
Piper, ik denk dat je de juiste beslissing neemt als je gewoon vierkant achter je beslissing staat en geen zin hebt om te kijken of het ook anders kan.
maandag 15 maart 2021 om 19:54
En wat kan jouw kind hieraan doen? Jij wil het niet, zij wil het wel. En helaas voor jou heeft zij het recht om dit door te zetten.PiperAlpha87 schreef: ↑15-03-2021 19:52en wat moet ik doen dan, ik ben geen vader, en als het aan mij lag kwam er geen kind, echt ik haat haar omdat ze dit doorzet, en dan zou ik niet van haar houden en haar geen baby gunnen. Echt dit leven is lastiger dan een teef met pietjes.
Blijft het feit dat jullie kind zonder vader gaat opgroeien en daar kan jij iets aan doen.
Life is short. Eat dessert first.
maandag 15 maart 2021 om 19:55
Dat laatste ben ik niet met je eens. Je bent ooit veranderd door omstandigheden als kind. Daarvoor was je al wie je was. Daarna ben je gaan leven naar een beeld dat je hebt overgenomen van hoe je behandeld bent.PiperAlpha87 schreef: ↑15-03-2021 19:45Ik wil labello want mn bakkes is schraal van de zoute lucht, ik voel me me wel stevig staan, ik wil dit niet en ik ga dit ook niet doen. Zij wil een kind prima, maar dan zonder mij. Ik vroeg om een dnatest als het kind er was, zij wil niet meewerken, zegt al genoeg toch?
En ik kan wel hulp zoeken maar dat veranderd niks ik blijf wie ik ben,stoornis of niet toch? Ik kan mezelf niet veranderen.
Het kan hard werken zijn, maar je kan wel dingen loslaten en meer geluk en berusting vinden in de persoon die je had moeten worden. Vecht ervoor om eerst jezelf te redden: kom op voor het kleine jongetje dat je zelf was. Ga hem koesteren en heb mededogen. Wordt voor jezelf de vader die je had willen hebben.
dinsdag 16 maart 2021 om 07:40
PiperAlpha87 schreef: ↑15-03-2021 19:45Ik wil labello want mn bakkes is schraal van de zoute lucht, ik voel me me wel stevig staan, ik wil dit niet en ik ga dit ook niet doen. Zij wil een kind prima, maar dan zonder mij. Ik vroeg om een dnatest als het kind er was, zij wil niet meewerken, zegt al genoeg toch?
En ik kan wel hulp zoeken maar dat veranderd niks ik blijf wie ik ben,stoornis of niet toch? Ik kan mezelf niet veranderen.
Jawelhoor, best wel.
En je kunt jezelf ook meer gaan accepteren en het jezelf makkelijker maken.
Later is nu
