Kinderen
alle pijlers
Wat is er met mijn zoon?
woensdag 19 januari 2022 om 21:16
Misschien klinkt de titel wat dramatisch. Maar ik vraag mij momenteel echt af wat er met mijn zoon van 5 jaar aan de hand is. En ik verwacht geen diagnostiek maar misschien wel herkenning, tips of adviezen.
Mijn zoontje is naar mijn idee erg gevoelig.. voor allerlei prikkels van buitenaf maar ik denk ook dat er van alles door zijn hoofd spookt. Ik zal een aantal voorbeelden geven
Wanneer ik mijn andere zoon (van 4) aandacht geef en vraag om een knuffel, dan vraagt hij meteen waarom hij geen knuffel mag. Vind ik hem soms niet lief?
Elke ochtend onstaan er discussies. Hij wilt niet aankleden, niet opschieten, niet naar school, bso, etc. Dit worden échte discussies. Ik ben gewoon 's ochtends mentaal al vermoeid.
Hij kan ook snel huilen.. vooral als het hem niet zint. Wanneer hij explosief reageert en ik word boos dan zegt hij; mijn hoofd verteld mij dat ik dit moet doen! Ik ben 5 maar mijn hoofd is 9.. vaak ook last van jeuk, kleding wat niet lekker zit.
Ik wil hem zó graag helpen omdat ik denk dat hij in de knoei zit met zichzelf. Gister ontplofte ik en verhief ik mijn stem.. hij was zó verdrietig en vroeg zich hardop af waarom wij dan voor hem hadden gekozen als kind. Ik heb wel 100 keer sorry gezegd en dat ik niet mag schreeuwen. Maar dit brak mijn hart natuurlijk.. en ik wist, ik moet hier wat mee.. maar wat!? Waar kan ik heen of wat kan ik doen.
Het klinkt misschien als een doorsnee jongen. Want er zullen er meer zijn die niet naar school willen maar hij kan echt discussies voeren. Wat ik ook zeg. Wil hen zó graag helpen.. maar hoe. Ik heb het gevoel dat ik hem niet begrijp en dat er echt een blokkade tussen ons zit..
Iemand ervaring, tips of iets ?
Bedankt alvast!
Mijn zoontje is naar mijn idee erg gevoelig.. voor allerlei prikkels van buitenaf maar ik denk ook dat er van alles door zijn hoofd spookt. Ik zal een aantal voorbeelden geven
Wanneer ik mijn andere zoon (van 4) aandacht geef en vraag om een knuffel, dan vraagt hij meteen waarom hij geen knuffel mag. Vind ik hem soms niet lief?
Elke ochtend onstaan er discussies. Hij wilt niet aankleden, niet opschieten, niet naar school, bso, etc. Dit worden échte discussies. Ik ben gewoon 's ochtends mentaal al vermoeid.
Hij kan ook snel huilen.. vooral als het hem niet zint. Wanneer hij explosief reageert en ik word boos dan zegt hij; mijn hoofd verteld mij dat ik dit moet doen! Ik ben 5 maar mijn hoofd is 9.. vaak ook last van jeuk, kleding wat niet lekker zit.
Ik wil hem zó graag helpen omdat ik denk dat hij in de knoei zit met zichzelf. Gister ontplofte ik en verhief ik mijn stem.. hij was zó verdrietig en vroeg zich hardop af waarom wij dan voor hem hadden gekozen als kind. Ik heb wel 100 keer sorry gezegd en dat ik niet mag schreeuwen. Maar dit brak mijn hart natuurlijk.. en ik wist, ik moet hier wat mee.. maar wat!? Waar kan ik heen of wat kan ik doen.
Het klinkt misschien als een doorsnee jongen. Want er zullen er meer zijn die niet naar school willen maar hij kan echt discussies voeren. Wat ik ook zeg. Wil hen zó graag helpen.. maar hoe. Ik heb het gevoel dat ik hem niet begrijp en dat er echt een blokkade tussen ons zit..
Iemand ervaring, tips of iets ?
Bedankt alvast!
.
woensdag 19 januari 2022 om 21:23
woensdag 19 januari 2022 om 21:26
Hoe vaak krijgt hij zelf écht aandacht ipv zijn broer?
Een vriendin haar oudste dochter reageerde ook zo "gevoelig".
Bleek dat de jongste werkelijk altijd het hoogste woord voerde en werkelijk altijd de meest positieve aandacht kreeg. (Toen ze er van een hulpverlener eens een tijd moesten gaan op letten.)
De oudste werd gewoon totaal ondergesneeuwd.
Een vriendin haar oudste dochter reageerde ook zo "gevoelig".
Bleek dat de jongste werkelijk altijd het hoogste woord voerde en werkelijk altijd de meest positieve aandacht kreeg. (Toen ze er van een hulpverlener eens een tijd moesten gaan op letten.)
De oudste werd gewoon totaal ondergesneeuwd.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
woensdag 19 januari 2022 om 21:29
woensdag 19 januari 2022 om 21:34
Klinkt als hooggevoelig, misschien eens over lezen.
Mijn dochter is volgens mij hooggevoelig. Ze merken meer op en denken er dieper over na. Daardoor hebben ze ook meer rust nodig. Zijn leuke mensen hoor
, maar drukke school en haasten dat valt niet mee voor zo'n kind.
Kan natuurlijk ook iets anders aan de hand zijn. Je kunt via ggd/schoolarts misschien ook hulp krijgen voor je zoontje.
Mijn dochter is volgens mij hooggevoelig. Ze merken meer op en denken er dieper over na. Daardoor hebben ze ook meer rust nodig. Zijn leuke mensen hoor
, maar drukke school en haasten dat valt niet mee voor zo'n kind. Kan natuurlijk ook iets anders aan de hand zijn. Je kunt via ggd/schoolarts misschien ook hulp krijgen voor je zoontje.
woensdag 19 januari 2022 om 21:37
Wat een lastige situatie voor je.
Ik herken het wel een beetje van mijn oudste dochter. Ook erg gevoelig en ook vaak conclusies ergens aan verbinden van mama is boos dus ik ben stom en niet lief.
Ook het gekriebel van kleding, jeuk en ongemak herken ik.
Op gegeven moment was ik ook op zo’n punt dat ik dacht hier moeten wij wat mee. Ze ontwikkelde ook tics en trekjes.
We zijn toen met haar naar een Jeugdpraktijk gegaan, waar ze 1 x per week met iemand spelenderwijs gesprekjes had, spelletjes deed en zo een beetje los kwam. Ze kreeg tips om met haar gevoelens en woede om te gaan, en dat heeft haar heel goed geholpen.
Ze heeft geen officieel traject hoeven volgen. De gesprekken, tips en soms opdrachten voor thuis waren voldoende.
Een groot deel zit ook in het karakter, en dat is natuurlijk prima, echter hoe ze met gevoelens om gaan kunnen ze leren.
Ook het gekriebel van kleding is nagenoeg voorbij, of er volgen iedergeval geen woede aanvallen of discussies meer op zo’n moment.
Nu is mijn dochter al wat ouder (bijna 9) maar ik wilde achteraf dat we het eerder hadden “aangepakt”. Het is nu zoveel rustiger nu we haar beter begrijpen.
Ik herken het wel een beetje van mijn oudste dochter. Ook erg gevoelig en ook vaak conclusies ergens aan verbinden van mama is boos dus ik ben stom en niet lief.
Ook het gekriebel van kleding, jeuk en ongemak herken ik.
Op gegeven moment was ik ook op zo’n punt dat ik dacht hier moeten wij wat mee. Ze ontwikkelde ook tics en trekjes.
We zijn toen met haar naar een Jeugdpraktijk gegaan, waar ze 1 x per week met iemand spelenderwijs gesprekjes had, spelletjes deed en zo een beetje los kwam. Ze kreeg tips om met haar gevoelens en woede om te gaan, en dat heeft haar heel goed geholpen.
Ze heeft geen officieel traject hoeven volgen. De gesprekken, tips en soms opdrachten voor thuis waren voldoende.
Een groot deel zit ook in het karakter, en dat is natuurlijk prima, echter hoe ze met gevoelens om gaan kunnen ze leren.
Ook het gekriebel van kleding is nagenoeg voorbij, of er volgen iedergeval geen woede aanvallen of discussies meer op zo’n moment.
Nu is mijn dochter al wat ouder (bijna 9) maar ik wilde achteraf dat we het eerder hadden “aangepakt”. Het is nu zoveel rustiger nu we haar beter begrijpen.
woensdag 19 januari 2022 om 21:59
woensdag 19 januari 2022 om 22:10
Dat zijn best wel flinke uitspraken voor een 5 jarige en ik vraag me af hoe hij daarbij komt. Mijn nichtje van 7 had ook zulke uitspraken en ook de strijd in de ochtend is erg herkenbaar. Heel "volwassen" dingen kon ze zeggen ("ik wou dat ik niet geboren was want ik heb zoveel problemen en kan dat er allemaal niet bij hebben"). Bij haar hebben ze uiteindelijk wel onderzoek laten doen omdat de ouders niet meer wisten hoe ze ermee om konden gaan. Er is ass gediagnosticeerd en hoogbegaafdheid. Ze krijgen nu laagdrempelige hulp. Het was niet zozeer dat ze een diagnose wilden, maar het luchtten ze erg op dat er zo'n herkenbaar onderzoeksverslag lag en dat dingen te verklaren waren.
woensdag 19 januari 2022 om 22:13
Mijn kind heeft ook een beetje zulk gedrag. Hij houdt erg van bewegen en sporten en wij hadden een soort coach gevonden die met hem sportte en hem zo in contact bracht met zijn gevoel, hoe met boosheid omgaan etc.
Later heeft hij ook via school meegedaan aan iets van de GGZ over omgaan met gevoelens. Was echt heel nuttig.
Wat hem helpt:
- bewegen en sporten. Hij heeft toen hij 4 en 5 was in de vakantie een week 4 uur per dag gezwommen. Dus echt: zwemmen in koud water, in het diepe, super energieke docenten. Heerlijke weken.
- duidelijkheid. Elke ochtend precies hetzelfde doen en daar ben ik dwingend in. Dit moet. Geen discussie over mogelijk. We zijn eerder opgestaan om de haast weg te krijgen en nu hij ouder is werkt hij zelf graag met alarmen. Dus 10 minuten om aan te kleden, 10 minuten om te eten, etc.
Hij wil zichzelf aankleden dus ik heb wat hij lekkere kleding vindt keer zoveel gekocht en overzichtelijk neergelegd. Hij vond het als 5 jarige al belangrijk zichzelf aan te kleden, dat was dus joggingbroek trui of t shirt, schoenen zonder veters etc. El-ke dag strijd over sokken, dus die deed ik een tijdje aan.
Verder als iets niet lukte zoveel mogelijk overnemen. Dan smeer ik wel een tijdje je brood of ik heb hem ook een tijdje weer achterop genomen.
Gewoon omdat ik het ook zielig voor hem vond om zo de dag te beginnen.
Iemand die hem vanuit school begeleidde zei over hem: hij is hier (wees een beetje op zijn hoogte) maar hij wil daar zijn (veel langer persoon) en daar is hij vaak pissig over.
Verder is mijn zoon ook een kind dat snel verdrietig en beledigd is. Die opmerking over 'waarom.heb jij me dan gekregen' komt hier ook weleens voorbij. Een tijdje zelfs 'dan ga ik maar liever dood, dan hoef je ook niet steeds boos op mij te zijn'.
Wij herhalen dan dat wij hem belangrijk vinden en daarom willen dat hij goed eet, sokken aandoet, een nette kamer heeft, het niet koud heeft etc.
Dat antwoord vindt hij duidelijk heel fijn.
Wij voelen ons soms echt een stel hersenspoelers, negatieve gedachtes continu weerleggen en positieve dingen herhalen.
Later heeft hij ook via school meegedaan aan iets van de GGZ over omgaan met gevoelens. Was echt heel nuttig.
Wat hem helpt:
- bewegen en sporten. Hij heeft toen hij 4 en 5 was in de vakantie een week 4 uur per dag gezwommen. Dus echt: zwemmen in koud water, in het diepe, super energieke docenten. Heerlijke weken.
- duidelijkheid. Elke ochtend precies hetzelfde doen en daar ben ik dwingend in. Dit moet. Geen discussie over mogelijk. We zijn eerder opgestaan om de haast weg te krijgen en nu hij ouder is werkt hij zelf graag met alarmen. Dus 10 minuten om aan te kleden, 10 minuten om te eten, etc.
Hij wil zichzelf aankleden dus ik heb wat hij lekkere kleding vindt keer zoveel gekocht en overzichtelijk neergelegd. Hij vond het als 5 jarige al belangrijk zichzelf aan te kleden, dat was dus joggingbroek trui of t shirt, schoenen zonder veters etc. El-ke dag strijd over sokken, dus die deed ik een tijdje aan.
Verder als iets niet lukte zoveel mogelijk overnemen. Dan smeer ik wel een tijdje je brood of ik heb hem ook een tijdje weer achterop genomen.
Gewoon omdat ik het ook zielig voor hem vond om zo de dag te beginnen.
Iemand die hem vanuit school begeleidde zei over hem: hij is hier (wees een beetje op zijn hoogte) maar hij wil daar zijn (veel langer persoon) en daar is hij vaak pissig over.
Verder is mijn zoon ook een kind dat snel verdrietig en beledigd is. Die opmerking over 'waarom.heb jij me dan gekregen' komt hier ook weleens voorbij. Een tijdje zelfs 'dan ga ik maar liever dood, dan hoef je ook niet steeds boos op mij te zijn'.
Wij herhalen dan dat wij hem belangrijk vinden en daarom willen dat hij goed eet, sokken aandoet, een nette kamer heeft, het niet koud heeft etc.
Dat antwoord vindt hij duidelijk heel fijn.
Wij voelen ons soms echt een stel hersenspoelers, negatieve gedachtes continu weerleggen en positieve dingen herhalen.
woensdag 19 januari 2022 om 22:13
woensdag 19 januari 2022 om 22:18
Herkenbaar, mijn dochter had het ook.
Zij loopt nu bij ergo therapie en dat heeft enorm geholpen. Vooral voor haar “volle” hoofd en ontploffingen.
Nog steeds soms wel de nodige discussies maar dat hoort ook wel bij haar leeftijd. Zoals mijn man zegt ze zoekt de grensen op alleen ze weet niet hoe ze dat moet doen.
Mijn ik heb zelf ook beter inzicht gekregen in hoe haar gedachten gang is en hoe ik daar mee om moet gaan waardoor ik ook minder gefrustreerd ben en dat doet de wisselwerking tussen ons ook goed.
Zij loopt nu bij ergo therapie en dat heeft enorm geholpen. Vooral voor haar “volle” hoofd en ontploffingen.
Nog steeds soms wel de nodige discussies maar dat hoort ook wel bij haar leeftijd. Zoals mijn man zegt ze zoekt de grensen op alleen ze weet niet hoe ze dat moet doen.
Mijn ik heb zelf ook beter inzicht gekregen in hoe haar gedachten gang is en hoe ik daar mee om moet gaan waardoor ik ook minder gefrustreerd ben en dat doet de wisselwerking tussen ons ook goed.
woensdag 19 januari 2022 om 22:38
Dit doet mijn dochter ook. Ze is 'zo'n lieverd', 'zo behulpzaam naar anderen' en 'luistert altijd'. De frustratie komt er thuis uit. Gelukkig pakken ze dit op school ook heel goed mee op.Airesopure schreef: ↑19-01-2022 22:13Hoe gaat het op school? Mijn nichtje had dit gedrag alleen thuis. Op school was er niets aan de hand en de juf herkende het ook niet. Later werd er gezegd dat ze zich op school aanpaste, zeker op sociaal vlak, en dat was doodvermoeiend dus thuis ontplofte ze dan nog extra.
woensdag 19 januari 2022 om 22:45
Hier exact hetzelfde met mijn zoon. Ook dat er op school werkelijk niets aan de hand was, en juf bijna van haar stoel viel toen ze hoorde hoe hij zich thuis gedroeg en we daarbij hulp kregen.Airesopure schreef: ↑19-01-2022 22:10Dat zijn best wel flinke uitspraken voor een 5 jarige en ik vraag me af hoe hij daarbij komt. Mijn nichtje van 7 had ook zulke uitspraken en ook de strijd in de ochtend is erg herkenbaar. Heel "volwassen" dingen kon ze zeggen ("ik wou dat ik niet geboren was want ik heb zoveel problemen en kan dat er allemaal niet bij hebben"). Bij haar hebben ze uiteindelijk wel onderzoek laten doen omdat de ouders niet meer wisten hoe ze ermee om konden gaan. Er is ass gediagnosticeerd en hoogbegaafdheid. Ze krijgen nu laagdrempelige hulp. Het was niet zozeer dat ze een diagnose wilden, maar het luchtten ze erg op dat er zo'n herkenbaar onderzoeksverslag lag en dat dingen te verklaren waren.
We zijn begonnen bij een orthopedagoog, dat was vrij laagdrempelig maar bracht weinig verbetering. We wilden vooral minder stress en handvatten om met het gedrag om te gaan, niet zozeer een diagnose. Uiteindelijk bij een psycholoog gekomen verschillende therapievormen geprobeerd maar dat sloeg ook niet aan, toen toch maar onderzoek en daaruit bleek ASS met hoogbegaafdheid. Dat zat al wel in ons achterhoofd, maar was eigenlijk toch fijn om dat te horen. Nu we weten waar het aan ligt is het gedrag beter te sturen maar ook accepteren.
uiteraard hoeft TO deze diagnoses niet te krijgen maar mijn tip is wel: zoek professionele hulp. Wij hebben ook lang getwijfeld omdat wij het gedrag storend vonden, maar niet overduidelijk abnormaal. Omdat school ook niets merkte, raak je steeds meer overtuigd dat het aan jezelf ligt. De belangrijkste reden om uiteindelijk toch hulp in te schakelen, was het feit dat grote broer steeeds meer ondergesneeuwd raakte door de aandachtvrager, en dat verdient hij niet.
nootboek wijzigde dit bericht op 19-01-2022 22:51
2.94% gewijzigd
woensdag 19 januari 2022 om 22:50
Ik herken wel e.e.a. in je verhaal TO. Onze dochter van vijf kan ook zulke dingen zeggen en doen. Een van haar grootste frustraties is dat ze nog niet volwassen is. Dat zegt ze ook heel vaak.
Ze is op school versneld doorgestroomd omdat ze in de kleuterklas echt geen aansluiting meer gehad (zowel cognitief als sociaal-emotioneel) maar nu ze in de middenbouw zit merken we wel dat ze steeds vaker tegen dingen aanloopt. We hebben toevallig vandaag bij school aangegeven dat we denken dat het goed zou zijn om met een stukje psycho-educatie te gaan starten. Hier hoort waarschijnlijk ook diagnostisch onderzoek bij, maar dat gaan we nog verder bekijken. In haar geval zijn er dus wel vermoedens van een ontwikkelingsvoorsprong/meer- of hoogbegaafdheid.
Wat haar vaak helpt is heel duidelijk het achterliggende doel van iets benoemen. En het moet ook wel ergens over gaan. Dus "je moet sokken aan anders krijg je koude voeten" werkt hier niet. Want ZIJ heeft het heus niet koud. "Je moet sokken aan want die houden zweet en bacteriën tegen zodat je schoenen schoner blijven en langer meegaan" is voor haar een uitleg waar ze iets mee kan. Ik denk altijd maar zo: ze maakt het zichzelf al zo moeilijk, dat hoef ik niet nog eens erger te maken voor haar. Dus doe ik nog veel voor haar en gun haar die rust.
Laatst zei ik tegen haar dat ik trots op haar ben en toen zei ze "dat ze je altijd, maar waarom dan?". Dat was voor mij weer een mooi met-de-neus-op-de-feiten-moment en ik heb er dus echt even de tijd voor genomen om te zeggen waar ik precies trots op was. En dan geen schoolresultaten of andere prestaties, maar juist de dingetjes uit haar karakter die haar zo bijzonder maken. Het feit dat ze na 4 weken quarantaine nog lief kan zijn voor haar vervelende zusje, dat ze zo goed probeert om elke avond zelf te gaan slapen terwijl ze dat heel lastig vindt en dat ze tegen mij kan vertellen dat haar hoofd te vol is. Dat soort dingen. Dan ben ik zo trots.
TO, Google eens op het zijns-luik van Tessa Kieboom. Misschien herken je wel dingetjes.
Ze is op school versneld doorgestroomd omdat ze in de kleuterklas echt geen aansluiting meer gehad (zowel cognitief als sociaal-emotioneel) maar nu ze in de middenbouw zit merken we wel dat ze steeds vaker tegen dingen aanloopt. We hebben toevallig vandaag bij school aangegeven dat we denken dat het goed zou zijn om met een stukje psycho-educatie te gaan starten. Hier hoort waarschijnlijk ook diagnostisch onderzoek bij, maar dat gaan we nog verder bekijken. In haar geval zijn er dus wel vermoedens van een ontwikkelingsvoorsprong/meer- of hoogbegaafdheid.
Wat haar vaak helpt is heel duidelijk het achterliggende doel van iets benoemen. En het moet ook wel ergens over gaan. Dus "je moet sokken aan anders krijg je koude voeten" werkt hier niet. Want ZIJ heeft het heus niet koud. "Je moet sokken aan want die houden zweet en bacteriën tegen zodat je schoenen schoner blijven en langer meegaan" is voor haar een uitleg waar ze iets mee kan. Ik denk altijd maar zo: ze maakt het zichzelf al zo moeilijk, dat hoef ik niet nog eens erger te maken voor haar. Dus doe ik nog veel voor haar en gun haar die rust.
Laatst zei ik tegen haar dat ik trots op haar ben en toen zei ze "dat ze je altijd, maar waarom dan?". Dat was voor mij weer een mooi met-de-neus-op-de-feiten-moment en ik heb er dus echt even de tijd voor genomen om te zeggen waar ik precies trots op was. En dan geen schoolresultaten of andere prestaties, maar juist de dingetjes uit haar karakter die haar zo bijzonder maken. Het feit dat ze na 4 weken quarantaine nog lief kan zijn voor haar vervelende zusje, dat ze zo goed probeert om elke avond zelf te gaan slapen terwijl ze dat heel lastig vindt en dat ze tegen mij kan vertellen dat haar hoofd te vol is. Dat soort dingen. Dan ben ik zo trots.
TO, Google eens op het zijns-luik van Tessa Kieboom. Misschien herken je wel dingetjes.
woensdag 19 januari 2022 om 23:08
woensdag 19 januari 2022 om 23:12
Ik moest ook direct denken aan ontwikkelingsvoorsprong/ hoogbegaafdheid. Dat gaat gepaard met hooggeboeligheid bij vrijwel alle zintuigen. Kan het zijnsluik van Tessa Kieboom aanraden om eens te lezen, alsmede blogs van ‘expertgroep ontwikkelingsvoorsprong’ en je zou eens kunnen kijken in de groepen ‘ontwikkelingsvoorsprong’ en ‘kinderen met ontwikkelingsvoorsprong’ op Facebook om te kijken of je meer herkent bij je kind
woensdag 19 januari 2022 om 23:15
Ik weet dat je aangeeft geen diagnose te willen. Dat kan natuurlijk ook helemaal niet alleen uit je verhaal zo. We klinkt het als een beeld van een intelligente jongen met hoge emotionele behoefte. Ook wel wat ASS trekken.
Je zoon is hypersensitief voor zintuigelijke prikkels (van buitenaf en tast) en voor emoties. Jij kan zijn gedrag niet plaatsen en weet niet hoe je hiermee om moet gaan. Dit geeft stress en heeft een wisselwerking op je zoon die nog meer emoties voelt, omdat je zijn emotionele behoefte niet beantwoordt. Probeer eens het contact met hem aan te gaan. “Goh zoon, je bent heel verdrietig”. “wat maakt dat je je zo voelt?”. Lukt het om dit contact met je zoon aan te gaan?
Je zoon is hypersensitief voor zintuigelijke prikkels (van buitenaf en tast) en voor emoties. Jij kan zijn gedrag niet plaatsen en weet niet hoe je hiermee om moet gaan. Dit geeft stress en heeft een wisselwerking op je zoon die nog meer emoties voelt, omdat je zijn emotionele behoefte niet beantwoordt. Probeer eens het contact met hem aan te gaan. “Goh zoon, je bent heel verdrietig”. “wat maakt dat je je zo voelt?”. Lukt het om dit contact met je zoon aan te gaan?
woensdag 19 januari 2022 om 23:18
Ik heb totaal geen ervaring met dit soort dingen maar zag laatst in een topic elders over een vergelijkbare kwestie de tip voorbij komen om de sokken binnenste buiten aan te doen. Dit schijnt een hele hoop ochtenddrama te kunnen schelen in sommige gevallen. Met de naden naar buiten zitten sokken blijkbaar duizend keer lekkerder...
woensdag 19 januari 2022 om 23:19
Ik zou overigens minder op inhoud zitten (waarom hebben jullie voor mij gekozen?) en meer op de betrekking (behoefte aan erkenning, aandacht, affectie). Hij schreeuwt immers letterlijk om aandacht.
En: beperk waar nodig de prikkels voor hem. Zorg voor structuur, duidelijkheid en maak het voorspelbaar voor hem. Mogelijk heeft hij meer tijd nodig om te schakelen. Ipv: pak je spullen we moeten weg. Probeer eens: zoon, we gaan straks weg. Wil je voordat we weg gaan nog eerst tv kijken of met de auto’s spelen. Zoon, we gaan ons nu klaarmaken. Heb je hulp nodig of kun je het zelf. Probeer het eens in meer fases.
En: beperk waar nodig de prikkels voor hem. Zorg voor structuur, duidelijkheid en maak het voorspelbaar voor hem. Mogelijk heeft hij meer tijd nodig om te schakelen. Ipv: pak je spullen we moeten weg. Probeer eens: zoon, we gaan straks weg. Wil je voordat we weg gaan nog eerst tv kijken of met de auto’s spelen. Zoon, we gaan ons nu klaarmaken. Heb je hulp nodig of kun je het zelf. Probeer het eens in meer fases.
bellocci wijzigde dit bericht op 19-01-2022 23:22
51.54% gewijzigd
woensdag 19 januari 2022 om 23:19
Heel herkenbaar. Pittig zulke buien! Wij hebben voor onze hooggevoelige stuiterbal hulp ingeschakeld van een ergotherapeut die gespecialiseerd is in prikkelverwerking. Zij heeft de sensorische prikkelverwerking in kaart gebracht door allerlei spelletjes te doen en veel met ons gesproken en adviezen voor evt verdere behandeling meegeven. We hebben hier enorm veel aan gehad en een verslag gekregen om te delen met school. Verdere behandeling hoeft voor ons niet, het voelt alsof we eindelijk bevestigd zijn in ons handelen en of we de handleiding van ons kind hebben gekregen. En ja, buitenstaanders zullen zeggen dat we hem harder moeten aanpakken of dat hij stil zou moeten kunnen zitten in sommige situaties, maar wij weten beter. Het werd ook nog vergoedt door de zorgverzekering, dus echt een aanrader! Ik hoop dat je hier fijne tips vind en dat het snel wat makkelijker wordt voor jullie!
Kerel, kerel, kerel, kerel! Ik sta paf!
woensdag 19 januari 2022 om 23:41
Ik reageer morgen uitgebreid op iedereen maar hier moest ik op reageren want ik schrik ervan..initiumnovum schreef: ↑19-01-2022 23:08Gebruikt hij medicatie? Er zijn namelijk behoorlijk wat soorten medicatie oa inhalatie medicatie die als bijwerking bijvoorbeeld invloed kunnen hebben op de psyche van een kind. Mocht hij iets gebruiken dan zou ik daar de bijsluiter van lezen, en dan contact hebben met de arts.
Toevallig heeft mijn zoontje nu al bijna een jaar dagelijks het medicijn flixotide (inhalatie medicijn) met wanneer nodig aansluitend salbumatol.. dus ik schrik hiervan nooit een link gelegd!
Ik ga hier morgen direct achteraan!!
.
donderdag 20 januari 2022 om 00:03
Ik herken alles mbt je nichtje.Airesopure schreef: ↑19-01-2022 22:13Hoe gaat het op school? Mijn nichtje had dit gedrag alleen thuis. Op school was er niets aan de hand en de juf herkende het ook niet. Later werd er gezegd dat ze zich op school aanpaste, zeker op sociaal vlak, en dat was doodvermoeiend dus thuis ontplofte ze dan nog extra.
Mijn zoon heeft dit gedrag al vanaf zn eerste jaar. Op school gaat het goed(gelukkig).
To, ik denk (bij mijn zoon)ook in de richting:
Hooggevoelig, strong willed en gevoelig, adhd, autisme, hoogbegaafd.
Hoogevoelig en strong willed is geen diagnose.
Ik vind het wel een eye opener als je erover leest.
Maar het blijft heel erg vermoeiend ermee om te gaan. Ik ben mentaal ook continu gesloopt. Nu met ouder worden gaat het iets beter maar het blijft zeker aanwezig.
