Kinderen
alle pijlers
Wat vraag je níet aan een kraamvrouw?
donderdag 18 oktober 2007 om 10:45
Net op een ander topic bedacht ik me ineens dat ik het best gek vind, dat ik een bevallen vrouw eigenlijk alleen vraag naar hoe de nachten gaan (standaardantwoord is eigenlijk 'slecht'). Dus begon ik na te denken over wat je nog meer zou kunnen vragen. Maar eigenlijk kwam ik alleen maar op dingen die je beter niet kunt vragen.
Dusss... wat vraag je beter niet aan een kraamvrouw. En wat voor raars/ongepasts heeft iemand wel eens aan jou gevraagd op je kraambed?
Beter niet:
Hoe is het met je hechtingen?
Doet de stuwing bij jou ook zo'n pijn?
Zeg, heb jíj eigenlijk aambeien aan de zwangerschap/bevalling overgehouden?
Zo, zit er stiekem nog eentje in ofzo?
Dusss... wat vraag je beter niet aan een kraamvrouw. En wat voor raars/ongepasts heeft iemand wel eens aan jou gevraagd op je kraambed?
Beter niet:
Hoe is het met je hechtingen?
Doet de stuwing bij jou ook zo'n pijn?
Zeg, heb jíj eigenlijk aambeien aan de zwangerschap/bevalling overgehouden?
Zo, zit er stiekem nog eentje in ofzo?
vrijdag 19 oktober 2007 om 12:09
ja sorry hoor, maar je nodigt toch zelf 8 collegaas tegelijk uit? mijn hemel moet er niet aan denken in mijn kraamtijd. En ook twee bezoekjes op een dag na 2 weken,1 keer gedaan, nooit meer, althans de eerste tijd. sommige dingen vind ik ook wel erg klagerig, ik heb tegen werk gezegd dat ik wel naar hun toe kwam met kind als ik me goed voelde en dat ik bezoek niet zo zag zitten, en net als twee bezoeken op 1 dag, 1 keer gedaan, vond ik niks, dus daarniet niet meer zo afgesproken. En inderdaad, mensen die je daarvoor niet zo moest, kan je weinig van hebben, maar wat doen die dan ook bij je op kraambezoek in de eerste weken?
En een vriendin die vraagt gaat het wel met je? je komt zo moe over, tja, dat ben je toch ook gewoon, dat is toch geen gekke vraag? Ik heb helemaal geen gekke vragen of opmerkingen gekregen in mijn kraamtijd, maar heb dan ook pas na 1 week geboortekaartje verstuurd zodat de eerste dagen rustig waren met alleen echt goede vrienden, heel rustig aan gedaan met bezoek en ook gewoon niet afgesproken met verre familie of kennissen. Dus je hebt het ook zelf wel een beetje in de hand. Ik heb het ook meegemaakt, 3 dagen na geboorte hele kamer vol bezoek, vind je het gek dat je dan doordraait en dat alle opmerkingen verkeerd vallen.
Waarmee ik overigens niet wil zeggen dat van veel van de opmerkingen die ik hier gelezen heb, mijn broek echt afzakt.
En een vriendin die vraagt gaat het wel met je? je komt zo moe over, tja, dat ben je toch ook gewoon, dat is toch geen gekke vraag? Ik heb helemaal geen gekke vragen of opmerkingen gekregen in mijn kraamtijd, maar heb dan ook pas na 1 week geboortekaartje verstuurd zodat de eerste dagen rustig waren met alleen echt goede vrienden, heel rustig aan gedaan met bezoek en ook gewoon niet afgesproken met verre familie of kennissen. Dus je hebt het ook zelf wel een beetje in de hand. Ik heb het ook meegemaakt, 3 dagen na geboorte hele kamer vol bezoek, vind je het gek dat je dan doordraait en dat alle opmerkingen verkeerd vallen.
Waarmee ik overigens niet wil zeggen dat van veel van de opmerkingen die ik hier gelezen heb, mijn broek echt afzakt.
anoniem_44866 wijzigde dit bericht op 19-10-2007 13:00
Reden: kleine correctie
Reden: kleine correctie
% gewijzigd
vrijdag 19 oktober 2007 om 12:48
Oh ja, ook nog zoiets, mijn dochter heeft aan 1 voetje een grote teen en de teen ernaast die aan elkaar vastgegroeid zijn (syndactylie) Manlief heeft het aan beide voeten aan 3 tenen, kan verder geen kwaad qua loopontwikkeling etc. Zelf vind ik het eigenlijk wel grappig, het is geen eng gezicht ofzo, maar ik kreeg toch heel vaak de opmerking dat we het maar snel moesten laten opereren want nu heeft ze het minste last van??!
Brrrr, ik moet er echt niet aan denken dat er in mijn mooie lieve meisje gesneden wordt!
Brrrr, ik moet er echt niet aan denken dat er in mijn mooie lieve meisje gesneden wordt!
vrijdag 19 oktober 2007 om 13:01
Een dag na de geboorte van mijn kinderen had ik gezegd tegen mijn ouders dat ik niemand wilde zien. (was een behoorlijk heftige tijd). Wie kwamen er langs? Juistem, mijn ouders! "Ja, we weten dat je niemand wilt zien, maar we komen voor jou!" Huh?
Tien dagen na de geboorte ging ik even naar de kapper. Eerst gilt de kapster tijdens het wassen van mijn haren: "Ieeeeeh, heel je buik beweegt! Gatver!" Bedankt, heb tien dagen geleden twee kinderen gekregen en ben nog niet helemaal strak getrokken. Vervolgens hadden we het over de geboorte en ik vertel dat ze met een keizersnee geboren zijn. Niets geks aan, maar ze zei dat ze een keizersnee voor luie mensen vond en vroeg zich af waarom ik niet zelf aan de slag was gegaan. Kind, ik had het dolgraag zelf gedaan, maar het zat er niet in!
Nog een leuke van een "vriendin" van mij. Mijn kinderen zijn zeven weken te vroeg geboren en zij zei doodleuk dat het wel makkelijk moest zijn gegaan "want ze waren zo lekker klein". Nu was zij zelf ook zwanger op dat moment en begon te klagen dat ze er niet aan moest denken dat haar kind "pas" met 40 weken geboren zou worden, want het zou wel heel zwaar zijn. Ik had dus mazzel dat ze prematuur waren, volgens haar. Tactloos en geen greintje empathie. Bah! (moet ik nog zeggen dat we niet meer zo heel goed bevriend zijn?)
Tien dagen na de geboorte ging ik even naar de kapper. Eerst gilt de kapster tijdens het wassen van mijn haren: "Ieeeeeh, heel je buik beweegt! Gatver!" Bedankt, heb tien dagen geleden twee kinderen gekregen en ben nog niet helemaal strak getrokken. Vervolgens hadden we het over de geboorte en ik vertel dat ze met een keizersnee geboren zijn. Niets geks aan, maar ze zei dat ze een keizersnee voor luie mensen vond en vroeg zich af waarom ik niet zelf aan de slag was gegaan. Kind, ik had het dolgraag zelf gedaan, maar het zat er niet in!
Nog een leuke van een "vriendin" van mij. Mijn kinderen zijn zeven weken te vroeg geboren en zij zei doodleuk dat het wel makkelijk moest zijn gegaan "want ze waren zo lekker klein". Nu was zij zelf ook zwanger op dat moment en begon te klagen dat ze er niet aan moest denken dat haar kind "pas" met 40 weken geboren zou worden, want het zou wel heel zwaar zijn. Ik had dus mazzel dat ze prematuur waren, volgens haar. Tactloos en geen greintje empathie. Bah! (moet ik nog zeggen dat we niet meer zo heel goed bevriend zijn?)
vrijdag 19 oktober 2007 om 14:09
"Mijn kinderen zijn zeven weken te vroeg geboren en zij zei doodleuk dat het wel makkelijk moest zijn gegaan "want ze waren zo lekker klein"."
Precies deze opmerking kreeg ik na de eerste ook. Inderdaad ook ruim 7 weken te vroeg bevallen, kind op de couveuse, jij met lege buik en zonder kind thuis en dan een zwager die zo'n opmerking maakt. Ik was zo beduusd dat ik niks wist te zeggen.
Precies deze opmerking kreeg ik na de eerste ook. Inderdaad ook ruim 7 weken te vroeg bevallen, kind op de couveuse, jij met lege buik en zonder kind thuis en dan een zwager die zo'n opmerking maakt. Ik was zo beduusd dat ik niks wist te zeggen.
vrijdag 19 oktober 2007 om 14:39
Ik blijf me verbazen over de lompheid van sommige mensen.
Stom wijf die kapper zeg! Die vriendin trouwens ook. Ja lekker zo'n klein kindje dat je niet bij je mag hebben....@-(
Mette Mare: die van je schoonmoeder is erg!! Wat een super stomme opmerking!
Ach ja en voor een keizersnede kies je voor je lol! Leuk dan hoef je heel veel weken niet stof te zuigen en zo..... En ach die pijn valt toch wel mee??
En bedankt voor alle inside information. Als er meer is dat ik moet weten hoor ik het graag, al dan niet in het wit!
Groetjes,
Mango
Stom wijf die kapper zeg! Die vriendin trouwens ook. Ja lekker zo'n klein kindje dat je niet bij je mag hebben....@-(
Mette Mare: die van je schoonmoeder is erg!! Wat een super stomme opmerking!
Ach ja en voor een keizersnede kies je voor je lol! Leuk dan hoef je heel veel weken niet stof te zuigen en zo..... En ach die pijn valt toch wel mee??
En bedankt voor alle inside information. Als er meer is dat ik moet weten hoor ik het graag, al dan niet in het wit!
Groetjes,
Mango
vrijdag 19 oktober 2007 om 14:53
vrijdag 19 oktober 2007 om 15:00
Ik lag in het ziekenhuis, net bevallen van de baby en nog helemaal stoned van de pijnstillers.
Zus van m'n vriend was onverwachts in de buurt dus die kwam even langs -vond ik wel heel lief- en wilde wat foto's maken.
Kleine lag net een uurtje naast me dus ik had nog steeds m'n bloedpak
aan en zij begon heel stijlvol verantwoord de boel te herschikken zodat er geen tepel of bloederige kleding in beeld zou komen
Ach... ik wacht wel totdat ze er zelf een keer ligt...
Zus van m'n vriend was onverwachts in de buurt dus die kwam even langs -vond ik wel heel lief- en wilde wat foto's maken.
Kleine lag net een uurtje naast me dus ik had nog steeds m'n bloedpak
aan en zij begon heel stijlvol verantwoord de boel te herschikken zodat er geen tepel of bloederige kleding in beeld zou komenAch... ik wacht wel totdat ze er zelf een keer ligt...
vrijdag 19 oktober 2007 om 15:41
Ik lag voor apengapen in het zkh, de dag daarvoor bevallen, en schoonvader komt langs, (toch al niet mijn favo persoon..) en ik vraag aan hem:
' zoon heet ... hoe vind je dat? Leuke naam he? '
Schoonvader: ' ... mwoah, niet echt, dat vind ik geen naam. Kun je hem niet .... noemen? ' Tegen mijn man.
En bloedserieus he....ik kan er nog boos om worden, is 2 jaar geleden bijna.
En ik herken erg het bezoek dat de kinderen meeneemt, 3 van die etters die op de bank gingen springen, terwijl ik daar zat met huilende baby, die limonade omgooiden, schreeuwen, naar boven rennen en op mijn bed springen...
Oh my god. Ik was serieus daar uren later nog van slag van, zooo boos en gefrustreerd was ik daarvan.
Over all genomen, was ik géén fan van kraambezoek, echt niet. Hoe lief en goed en aardig en leuk bedoeld het ook allemaal is. Brr.
' zoon heet ... hoe vind je dat? Leuke naam he? '
Schoonvader: ' ... mwoah, niet echt, dat vind ik geen naam. Kun je hem niet .... noemen? ' Tegen mijn man.
En bloedserieus he....ik kan er nog boos om worden, is 2 jaar geleden bijna.
En ik herken erg het bezoek dat de kinderen meeneemt, 3 van die etters die op de bank gingen springen, terwijl ik daar zat met huilende baby, die limonade omgooiden, schreeuwen, naar boven rennen en op mijn bed springen...
Oh my god. Ik was serieus daar uren later nog van slag van, zooo boos en gefrustreerd was ik daarvan.
Over all genomen, was ik géén fan van kraambezoek, echt niet. Hoe lief en goed en aardig en leuk bedoeld het ook allemaal is. Brr.
vrijdag 19 oktober 2007 om 15:43
Ik had al zeven uur daarvoor een ruggeprik gekregen. Bij de keizersnee kon ik kiezen: of een nieuwe laten zetten, of de oude 'opvullen' . Bij die laatste optie zou je ietsjes meer voelen dan bij de eerste optie. Ik heb toch voor die tweede optie gekozen, want was als de dood voor de ruggeprik. Dat heb ik wel geweten, ja. Later zeiden de artsen dat ik dat direct had moeten zeggen, dat er dan nog meer bijgedaan zou worden. Maar ja, ik dacht: hoe lang duurt het nou helemaal? En ik heb al zoveel pijn gehad, dit kan er wel bij. Die tien minuten voor de geboorte konden er ook wel bij, wist ik veel dat het hechten nog drie kwartier zou duren...
Ik heb alleen de eerste paar uur erna wat pijn gehad, maar daarna nooit meer.
vrijdag 19 oktober 2007 om 15:55
Haha... kraambezoek kan t nauwelijks goed doen, he?
Ik heb er ook nog n paar:
Ik had bij de eerste veel last van mn hechtingen, kon nauwelijks zitten en een broek aan deed ook gewoon pijn. Dus heb ik de eerste 6 weken in mijn pyjama of joggingbroek gelopen. Kwam mn schoonmoeder langs, dis t nodig vond om te vragen of ik nou nog steeds zo rondliep. Sjezus, laat me met rust!
En toen n mannelijke kennis op bezoek was en ik borstvoeding moest geven. Ik vraag nog netjes: Daar heb je toch geen moeite mee? "Ach, tegenwoordig moet alles maar kunnen," zei ie. Tja, jammer dan voor m. Kind moet toch echt eten.
Bedoelde t eigenlijk nog retorisch ook. Nooit aan gedacht dat iemand daar moeite mee kon hebben... Nu bij de tweede vraag ik t gewoon aan niemand meer.
En als laatste nog effe iedereen, die t beter weet. "Hij heeft echt honger, hoor. Ja, echt." Uhm... hij heeft net gegeten, hij wordt gewoon gek van dat gekakel.
En die "adviezen" houden noooooit meer op.
Ik heb er ook nog n paar:
Ik had bij de eerste veel last van mn hechtingen, kon nauwelijks zitten en een broek aan deed ook gewoon pijn. Dus heb ik de eerste 6 weken in mijn pyjama of joggingbroek gelopen. Kwam mn schoonmoeder langs, dis t nodig vond om te vragen of ik nou nog steeds zo rondliep. Sjezus, laat me met rust!
En toen n mannelijke kennis op bezoek was en ik borstvoeding moest geven. Ik vraag nog netjes: Daar heb je toch geen moeite mee? "Ach, tegenwoordig moet alles maar kunnen," zei ie. Tja, jammer dan voor m. Kind moet toch echt eten.
Bedoelde t eigenlijk nog retorisch ook. Nooit aan gedacht dat iemand daar moeite mee kon hebben... Nu bij de tweede vraag ik t gewoon aan niemand meer.
En als laatste nog effe iedereen, die t beter weet. "Hij heeft echt honger, hoor. Ja, echt." Uhm... hij heeft net gegeten, hij wordt gewoon gek van dat gekakel.
En die "adviezen" houden noooooit meer op.
vrijdag 19 oktober 2007 om 21:01
Acht collega's op de koffie is op zich niet verbazingwekkend, maar het is wel prettig dat er dan iemand is om het spul in goede banen te leiden.
Nu ik zelf bevallen ben + huilbaby + postnatale depressie weet ik in elk geval wat voor een impact dit op je kan hebben en hoe belangrijk het is dat je de wensen van de kersverse ouders respecteert.
Zelf probeer ik me als "braaf" kraambezoek te gedragen. Ik bel om een afspraak te maken (+ tijdslimiet), ik spreek dan ook meteen af dat ik ga afbellen als iemand bij mij thuis verkouden mocht zijn/koortslip hebben o.i.d. en als ik aankom ga ik éérst mijn handen wassen en zéker niet onuitgenodigd aan de baby zitten. Ook stop ik mijn vingers niet in dat lieve mondje en ga ik niet lopen gillen als de kleine ineens besluit om een flinke keutel te draaien. Toe maar, lieverd, wat er uitmoet moet er uit.
Mijn kleuter mag alleen mee als papa+mama samen heengaan en dan nog houdt één van ons hem in de gaten. Mocht hij vervelend (lijken te) worden dan pakken we direct in. Baby's interesseren hem tot nu toe niet, als hij een boekje/auto, of met een beetje geluk anderkinds speelgoed heeft is hij tevreden.
Nu ik zelf bevallen ben + huilbaby + postnatale depressie weet ik in elk geval wat voor een impact dit op je kan hebben en hoe belangrijk het is dat je de wensen van de kersverse ouders respecteert.
Zelf probeer ik me als "braaf" kraambezoek te gedragen. Ik bel om een afspraak te maken (+ tijdslimiet), ik spreek dan ook meteen af dat ik ga afbellen als iemand bij mij thuis verkouden mocht zijn/koortslip hebben o.i.d. en als ik aankom ga ik éérst mijn handen wassen en zéker niet onuitgenodigd aan de baby zitten. Ook stop ik mijn vingers niet in dat lieve mondje en ga ik niet lopen gillen als de kleine ineens besluit om een flinke keutel te draaien. Toe maar, lieverd, wat er uitmoet moet er uit.
Mijn kleuter mag alleen mee als papa+mama samen heengaan en dan nog houdt één van ons hem in de gaten. Mocht hij vervelend (lijken te) worden dan pakken we direct in. Baby's interesseren hem tot nu toe niet, als hij een boekje/auto, of met een beetje geluk anderkinds speelgoed heeft is hij tevreden.
zaterdag 20 oktober 2007 om 00:00
Wat een verschrikkelijke dingen kunnen mensen zeggen! Ik zit hier met stijgende verbazing te lezen. Van kapsters -no offence voor mogelijke kapsters bij dit topic- ben ik al aardig wat gewend aan stomme opmerkingen (Nieuw Zeeland? Is dat niet een eilandje ergens?). Al is die opmerking over een ´bewegende buik´ wel heel ernstig. Maar helemaal van schoonzussen, ´beste´ vriendinnen en (schoon-) moeders zou je toch niets dan begrip verwachten?!
Ik hoop ooit (snel) moeder te worden maar kennelijk moet ik me op dit soort uitspraken toch ook een beetje voorbereiden als het zover is.
Ik hoop ooit (snel) moeder te worden maar kennelijk moet ik me op dit soort uitspraken toch ook een beetje voorbereiden als het zover is.
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
zaterdag 20 oktober 2007 om 07:35
Kortom, eigenlijk hebben we allemaal een enorme hekel aan kraambezoek.
Waarom niet gewoon afschaffen, deze vreselijke gewoonte? Wat moeten die collega s nou bij jouw thuis je baby te bekijken? Werkelijk........
Okee, je mader en moeder, en vooruit, je schoonouders, en dan nog je beste vriendin en thats it.
Toch?
Waarom niet gewoon afschaffen, deze vreselijke gewoonte? Wat moeten die collega s nou bij jouw thuis je baby te bekijken? Werkelijk........
Okee, je mader en moeder, en vooruit, je schoonouders, en dan nog je beste vriendin en thats it.
Toch?
zaterdag 20 oktober 2007 om 10:04
nou mijn idee, begrijp werkelijk niet waarom je in de meest bijzondere dagen van je leven, terwijl je ook nog eens gesloopt bent, mensen op bezoek krijgt die je normaal ook nauwelijks ziet of waar je niks mee hebt. Niks voor mij. Alleen ouders, schoonouders, en paar goede vriendinnen de eerste weken en later wat meer mensen, maar ook dan zit ik niet te wachten op de buren van mijn ouders of tante bep die ik jaren niet gezien heb.
zaterdag 20 oktober 2007 om 10:08
... mijn vriendin gaf aan het heerlijk te vinden als men al de eerste week langs komt .... terwijl ik dacht laat ik maar niet meteen op de stoep staan, sterker nog bij de eerste heeft haar man me gebeld op dag 2 of we alsjeblieft wilde langskomen.
nu bij de tweede zegt ze weer vroeg kraambezoek te willen .....
zaterdag 20 oktober 2007 om 10:12
dat kan ook natuurlijk, en ik had ook vanaf dag 1 mijn twee beste vriendinnen elke dag over de vloer, het is maar net wat je fijn vindt, alleen moet je niet jan en allemaal uitnodigen en dan klagen dat het zo druk is of dat je zo moe bent, dat snap ik niet. Maar als je bezoek fijn vindt, moet je vooral iedereen laten komen. Dat lijkt me logisch!
zaterdag 20 oktober 2007 om 10:28
Tja... iedereen is anders...
Ik vind kraambezoek geweldig en ik praat eigenlijk best graag over mijn bevalling en dat ik er redelijk ongehavend uit ben gekomen etc.
Wat ik irritant vond? Ik heb van week 37 tot en met 41 op een stoel gezeten. Elke dag weeen en niet meer kunnen lopen van de bekkeninstabiliteit. Mensen geloofden me niet, vonden me een aansteller, want dat hadden zij ook en blablabla... Wat vond ik dat erg!
En toen ik na 5 dagen stopte met de bv (daar ga ik me nu, hier, niet voor verdedigen) deed het kraamzorgbureau alsof ik ee regelrechte crimineel was.
Daar was ik nog het meest boos om.
Ik vind kraambezoek geweldig en ik praat eigenlijk best graag over mijn bevalling en dat ik er redelijk ongehavend uit ben gekomen etc.
Wat ik irritant vond? Ik heb van week 37 tot en met 41 op een stoel gezeten. Elke dag weeen en niet meer kunnen lopen van de bekkeninstabiliteit. Mensen geloofden me niet, vonden me een aansteller, want dat hadden zij ook en blablabla... Wat vond ik dat erg!
En toen ik na 5 dagen stopte met de bv (daar ga ik me nu, hier, niet voor verdedigen) deed het kraamzorgbureau alsof ik ee regelrechte crimineel was.
Daar was ik nog het meest boos om.
zaterdag 20 oktober 2007 om 11:56
Ik vind kraamvisite ook hartstikke leuk, de vorige keer beviel ik in februari, iedereen was ziek en de mensen die niet ziek waren dachten dat ze beter een paar weken konden wachten omdat de ergste drukte dan over zou zijn. Met als gevolg dat er de eerste week dus vrijwel niemand kwam. Ik weet nog dat ik dat zo jammer vond, lig je daar trots te wezen met een prachtige baby, ben je nog alleen .
Rare vragen heb ik ook eigenlijk nooit gehad, althans niet dat ik me het kan herinneren.
.Rare vragen heb ik ook eigenlijk nooit gehad, althans niet dat ik me het kan herinneren.
zaterdag 20 oktober 2007 om 13:06
hier een paar rare dingen vooral na de 2e......
mijn man was zo hyper dat hij even de deur uitmoest dus hij is de avond van de dag dat ik begvallen was kaartjes gaan rondbrengen. staan er om 10 uur s'avonds 2 vage kennissen aan de deur terwijl ik ook alleen was en dat doe je toch gewoon niet... pf te beduust om wat te zeggen zijn ze mee naar boven gegaan.....(met moeite want lopen was neit al te handig nog) en daar hadden ze gelukkig door toen ik zei dat ze geen drinken kregen omdat ik te moe was dat ze neit lang moesten blijven.............:-(
en mijn allerliefste schoonzusje (not) zei toen ze binnen kwam; "nou je bent nog steeds dik!!!!!"
ook een leuke hoor.......
tevens kwam alle kraamvisite behalve de directe familie pas na een week of 6 !!!! is ook niet echt leuk... ben je trots op je kleine beld of komt er niemand. dan voel je je toch echt wel erg alleen hoor...........ik bedoel, de 1e week hoeft neti perse maar daarna toch langzaamaan wel hoor..............
mijn man was zo hyper dat hij even de deur uitmoest dus hij is de avond van de dag dat ik begvallen was kaartjes gaan rondbrengen. staan er om 10 uur s'avonds 2 vage kennissen aan de deur terwijl ik ook alleen was en dat doe je toch gewoon niet... pf te beduust om wat te zeggen zijn ze mee naar boven gegaan.....(met moeite want lopen was neit al te handig nog) en daar hadden ze gelukkig door toen ik zei dat ze geen drinken kregen omdat ik te moe was dat ze neit lang moesten blijven.............:-(
en mijn allerliefste schoonzusje (not) zei toen ze binnen kwam; "nou je bent nog steeds dik!!!!!"
ook een leuke hoor.......
tevens kwam alle kraamvisite behalve de directe familie pas na een week of 6 !!!! is ook niet echt leuk... ben je trots op je kleine beld of komt er niemand. dan voel je je toch echt wel erg alleen hoor...........ik bedoel, de 1e week hoeft neti perse maar daarna toch langzaamaan wel hoor..............
zaterdag 20 oktober 2007 om 13:37
Ik heb ook nog een heeeelee erge...
Na een heftige bevalling liep de borstvoeding uit op een zo mogelijk nog groter drama. Vreselijke kloven en een borstontsteking met hoge koorts, die ervoor zorgde dat ik niet naar buiten mocht met zoon. Toen de ontsteking eindelijk weer was gaan liggen en ik trots voor het eerst naar buiten ging, kwam er vrijwel direct iemand op ons afgefietst die ik niet kende. Ik nog denken "wie is dat nou, nooit gezien". Begint te praten alsof ze me al jaaaaren kent en stelt de bij ons inmiddels legendarische openingsvraag "Hoe is het nou met je borstjes?"
Ik was met stomheid geslagen. Mijn borstjes? En wie dacht zij dat ze was om zoiets te vragen?
Achteraf bleek het iemand van de voetbalclub van de geliefde te zijn die ik dus inderdaad nog nooit had gezien. Alleen het idee al dat er mensen die ik helemaal niet ken daar over mijn 'borstjes' aan het praten waren, doet me nog steeds gruwelen. Ongelooflijk.
Na een heftige bevalling liep de borstvoeding uit op een zo mogelijk nog groter drama. Vreselijke kloven en een borstontsteking met hoge koorts, die ervoor zorgde dat ik niet naar buiten mocht met zoon. Toen de ontsteking eindelijk weer was gaan liggen en ik trots voor het eerst naar buiten ging, kwam er vrijwel direct iemand op ons afgefietst die ik niet kende. Ik nog denken "wie is dat nou, nooit gezien". Begint te praten alsof ze me al jaaaaren kent en stelt de bij ons inmiddels legendarische openingsvraag "Hoe is het nou met je borstjes?"
Ik was met stomheid geslagen. Mijn borstjes? En wie dacht zij dat ze was om zoiets te vragen?
Achteraf bleek het iemand van de voetbalclub van de geliefde te zijn die ik dus inderdaad nog nooit had gezien. Alleen het idee al dat er mensen die ik helemaal niet ken daar over mijn 'borstjes' aan het praten waren, doet me nog steeds gruwelen. Ongelooflijk.
zaterdag 20 oktober 2007 om 13:43
Dat heb ik nou ook met vrienden Gutje.
2 goede vriendinnen van mij heb ik de volgende dag dat ik thuis kwam uitgenodigd. Nou ze waren behoorlijk pissig, want ze hadden de zelfde dag dat ik thuis was gekomen al willen komen! Nouja zeg, mijn man had gezegd dat die dag voor familie was en het was gewoon verschrikkelijk druk. Nou wel weer uitgepraat, maar ze deden net alsof hij gezegd had van jullie zijn niet welkom, kom maar met een half jaar ofzo. Terwijl ze de volgende dag al meer dan welkom waren. Ze snappen het blijkbaar niet hoe druk het is en hoe slecht je je kan voelen na een bevalling.
Wel zijn de mannen van deze vriendinnen nog steeds niet langs geweest en de baby is nu 4 weken oud. Dus dat is dan wel weer normaal. Nou ik vind het schandalig aangezien ze hier nog geen kwartier weg wonen. Maar daar mag dan niets van gezegd worden.
Maarja,, het zal wel. Ik probeer het me niet aan te trekken..
Ook de opmerking van goh "Wat ben je nog dik, je hele gezicht is opgezwollen ". Goh ja gek he als je zwangerschapsvergifting hebt gehad. grrrrr...
2 goede vriendinnen van mij heb ik de volgende dag dat ik thuis kwam uitgenodigd. Nou ze waren behoorlijk pissig, want ze hadden de zelfde dag dat ik thuis was gekomen al willen komen! Nouja zeg, mijn man had gezegd dat die dag voor familie was en het was gewoon verschrikkelijk druk. Nou wel weer uitgepraat, maar ze deden net alsof hij gezegd had van jullie zijn niet welkom, kom maar met een half jaar ofzo. Terwijl ze de volgende dag al meer dan welkom waren. Ze snappen het blijkbaar niet hoe druk het is en hoe slecht je je kan voelen na een bevalling.
Wel zijn de mannen van deze vriendinnen nog steeds niet langs geweest en de baby is nu 4 weken oud. Dus dat is dan wel weer normaal. Nou ik vind het schandalig aangezien ze hier nog geen kwartier weg wonen. Maar daar mag dan niets van gezegd worden.
Maarja,, het zal wel. Ik probeer het me niet aan te trekken..
Ook de opmerking van goh "Wat ben je nog dik, je hele gezicht is opgezwollen ". Goh ja gek he als je zwangerschapsvergifting hebt gehad. grrrrr...
