Kinderen
alle pijlers
Wat zou jij achteraf anders doen? (Puberteit)
maandag 24 mei 2021 om 17:33
Ik sta aan t begin van de puberteit van mijn kinderen (1 van 13 en 1 van 11) en ben nog een beetje zoekende in t goed omgaan met de nieuwe fase (puberteit) waar m’n kinderen in zitten/komen.
Nou heeft natuurlijk niemand de wijsheid in pacht en elk kind gedijt bij z’n eigen aanpak.
Maar toch vroeg ik me af, om ervan te leren, wat zouden jullie achteraf anders doen? Of wat hadden jullie graag gewild dat je ouders anders hadden gedaan toen jij een puber was?
Ik vond t zelf bijv heel vervelend dat mijn ouders altijd alles wilde weten wat ik meemaakte en deed. En als ik iets niet vertelde namen ze me dit kwalijk. Voor een puber lijkt t mij juist heel normaal en gezond niet alles meer met je ouders te delen.
Wat betreft m’n eigen kinderen vind ik t bijvoorbeeld lastig in hoeverre je bovenop je kinderen moet zitten qua school. M’n oudste zit in 1 vwo. Hij is totaal niet gemotiveerd en alleen met dwingen aan z’n huiswerk te krijgen. Ik heb zoiets ga maar een treetje lager en over naar 2 havo. Ik denk dat je alleen maar tegenwerking en uiteindelijk een slechte band creëert als je een kind 6 jaar op z’n nek gaat zitten over school. Maar vind t toch lastig merk ik. Heb heel erg van huis meegekregen dat opleiding belangrijk is etc.
Nou heeft natuurlijk niemand de wijsheid in pacht en elk kind gedijt bij z’n eigen aanpak.
Maar toch vroeg ik me af, om ervan te leren, wat zouden jullie achteraf anders doen? Of wat hadden jullie graag gewild dat je ouders anders hadden gedaan toen jij een puber was?
Ik vond t zelf bijv heel vervelend dat mijn ouders altijd alles wilde weten wat ik meemaakte en deed. En als ik iets niet vertelde namen ze me dit kwalijk. Voor een puber lijkt t mij juist heel normaal en gezond niet alles meer met je ouders te delen.
Wat betreft m’n eigen kinderen vind ik t bijvoorbeeld lastig in hoeverre je bovenop je kinderen moet zitten qua school. M’n oudste zit in 1 vwo. Hij is totaal niet gemotiveerd en alleen met dwingen aan z’n huiswerk te krijgen. Ik heb zoiets ga maar een treetje lager en over naar 2 havo. Ik denk dat je alleen maar tegenwerking en uiteindelijk een slechte band creëert als je een kind 6 jaar op z’n nek gaat zitten over school. Maar vind t toch lastig merk ik. Heb heel erg van huis meegekregen dat opleiding belangrijk is etc.
boekenwurm_vlaai wijzigde dit bericht op 24-05-2021 21:02
0.08% gewijzigd
maandag 24 mei 2021 om 17:47
Ik vond mijn ouders te makkelijk. Mijn vader zeurde wel altijd en gaf me regels, maar uiteindelijk had hij er weinig mee te maken en was hij weinig consequent. Mijn moeder vond veel maar grappig en dacht overal luchtig over. Ik als 15 jarige die haar huilend opbelde omdat ik de morning after pil nodig had, dat vond ze grappig. Ergens vind ik het fijn dat ik mijn moeder kon opbellen. Maar ik kreeg verder totaal geen informatie of begeleiding. Ik was totaal onverantwoordelijk zowel met seks als met alcohol, en voor sommige pubers is dat onschuldig. Maar voor mij was dat het niet.
Ook had ik wel gewaarschuwd willen worden. Dat er jongens zijn die alleen maar seks met je willen, en die je dingen vertellen die je wil horen om dat te krijgen. Mijn moeder moet dat hebben geweten, als ik terug kijk naar de situatie. Ik denk dat zij dat onschuldig vond. Maar voor mij als 15 jarige met daddy issues was dat niet onschuldig. Ook was mijn moeder heel open over alles. Maar echt seksuele opvoeding heb ik niet gehad.
Daarnaast had ik achteraf gezien zware ADD, en was ik niet gewoon een lui kind. Het enige wat ik kreeg was een ellenlange preek van mijn vader na elk rapport. Ik zou willen dat ik daar begeleiding in had gekregen.
Ook had ik wel gewaarschuwd willen worden. Dat er jongens zijn die alleen maar seks met je willen, en die je dingen vertellen die je wil horen om dat te krijgen. Mijn moeder moet dat hebben geweten, als ik terug kijk naar de situatie. Ik denk dat zij dat onschuldig vond. Maar voor mij als 15 jarige met daddy issues was dat niet onschuldig. Ook was mijn moeder heel open over alles. Maar echt seksuele opvoeding heb ik niet gehad.
Daarnaast had ik achteraf gezien zware ADD, en was ik niet gewoon een lui kind. Het enige wat ik kreeg was een ellenlange preek van mijn vader na elk rapport. Ik zou willen dat ik daar begeleiding in had gekregen.
maandag 24 mei 2021 om 17:49
Ik zou willen dat mijn ouders me op een goede huiswerkklas hadden gedaan, zoals je tegenwoordig hebt.
Ik werd alleen maar op mn kop gezeten dat ik het allemaal fout en te weinig deed, maar achteraf gezien had ik geen idee van hoe je moet leren of plannen.
Ook had ik graag gezien dat ze hulp hadden gezocht toen we alleen maar ruzie hadden steeds, want ik was een heel boos en ongelukkig kind, gevangen in de situatie.
Ik werd alleen maar op mn kop gezeten dat ik het allemaal fout en te weinig deed, maar achteraf gezien had ik geen idee van hoe je moet leren of plannen.
Ook had ik graag gezien dat ze hulp hadden gezocht toen we alleen maar ruzie hadden steeds, want ik was een heel boos en ongelukkig kind, gevangen in de situatie.
maandag 24 mei 2021 om 17:50
Nee haha die illusie heb ik niet. Wel wordt t dan wat meer behapbaar voor hem en redt hij t met minder inspanning. Ik zie dat de grote hoeveelheden huiswerk m een soort van blokkeren.
maandag 24 mei 2021 om 17:52
JenBarber schreef: ↑24-05-2021 17:47Ik vond mijn ouders te makkelijk. Mijn vader zeurde wel altijd en gaf me regels, maar uiteindelijk had hij er weinig mee te maken en was hij weinig consequent. Mijn moeder vond veel maar grappig en dacht overal luchtig over. Ik als 15 jarige die haar huilend opbelde omdat ik de morning after pil nodig had, dat vond ze grappig. Ergens vind ik het fijn dat ik mijn moeder kon opbellen. Maar ik kreeg verder totaal geen informatie of begeleiding. Ik was totaal onverantwoordelijk zowel met seks als met alcohol, en voor sommige pubers is dat onschuldig. Maar voor mij was dat het niet.
Ook had ik wel gewaarschuwd willen worden. Dat er jongens zijn die alleen maar seks met je willen, en die je dingen vertellen die je wil horen om dat te krijgen. Mijn moeder moet dat hebben geweten, als ik terug kijk naar de situatie. Ik denk dat zij dat onschuldig vond. Maar voor mij als 15 jarige met daddy issues was dat niet onschuldig. Ook was mijn moeder heel open over alles. Maar echt seksuele opvoeding heb ik niet gehad.
Daarnaast had ik achteraf gezien zware ADD, en was ik niet gewoon een lui kind. Het enige wat ik kreeg was een ellenlange preek van mijn vader na elk rapport. Ik zou willen dat ik daar begeleiding in had gekregen.
Snap ik. Ik heb ook dingen uit mijn jeugd. Soms ben ik er boos om, soms denk ik ze wisten niet beter. Maar geholpen heeft t niet…
maandag 24 mei 2021 om 17:53
Blokkeren is geen onwil of pubertijd, ik zou wel de blokkade willen oplossen eigenlijk.Boekenwurm_Vlaai schreef: ↑24-05-2021 17:50Nee haha die illusie heb ik niet. Wel wordt t dan wat meer behapbaar voor hem en redt hij t met minder inspanning. Ik zie dat de grote hoeveelheden huiswerk m een soort van blokkeren.
maandag 24 mei 2021 om 17:54
Van mijn eigen ouders eigenijk niks. Ik was een behoorlijk heftige puber, maar ben toch nog goed terecht gekomen. Denk niet dat het beter gegaan was als mijn ouders bijvoorbeeld meer regels hadden opgesteld, misschien had ik me dan nog meer afgezet. Het was verre van ideaal, maar ze hebben me gegeven wat zij konden geven op dat moment.
Mijn zoon doet trouwens ook havo met een vwo advies. Hij heeft een hekel aan school, havo duurt een jaar minder lang en de lat ligt wat lager, dat vindt hij fijner.
Mijn zoon doet trouwens ook havo met een vwo advies. Hij heeft een hekel aan school, havo duurt een jaar minder lang en de lat ligt wat lager, dat vindt hij fijner.
maandag 24 mei 2021 om 17:55
Mijn ouders waren over de middelbare school duidelijk: je haalt eruit wat erin zit. Als ik het niveau echt niet aan kon mocht ik een niveau omlaag, maar niet omdat ik geen zin had om ervoor te werken. In de vierde had ik een periode dat ik het echt even niet meer zag zitten, toen mocht ik uiteindelijk naar de havo mits ik het echt goed zou afwegen, maar uiteindelijk heb ik toen zelf besloten om door te gaan met vwo en toen ging het ook wel weer.
Mijn grootste probleem op de middelbare school was dat ik het allemaal moeilijk kon overzien, ik was te rommelig, altijd dingen kwijt, dingen vergeten. Daar hoop ik in het begin mijn dochter wel in te kunnen helpen, dat ik haar help uitzoeken wat voor haar goed werkt. Uiteindelijk moet ze het dan wel zelf doen natuurlijk.
Mijn grootste probleem op de middelbare school was dat ik het allemaal moeilijk kon overzien, ik was te rommelig, altijd dingen kwijt, dingen vergeten. Daar hoop ik in het begin mijn dochter wel in te kunnen helpen, dat ik haar help uitzoeken wat voor haar goed werkt. Uiteindelijk moet ze het dan wel zelf doen natuurlijk.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
maandag 24 mei 2021 om 17:56
Mijn ouders zeiden altijd dat je goed je best moest doen op school maar het was mij nooit duidelijk waarom.
Tot een wiskunde leraar eens uitleg gaf dat hij ook nooit zin had om huiswerk te maken en dat hij dus na zijn middelbare school was gestopt en blijven hangen in zijn bijbaan.
Vrienden gingen wel studeren en hij verklaarde ze voor gek want hij had geld want hij werkte en zij niet.
Tot een aantal jaren later de rollen waren omgedraaid. Zijn vrienden hadden goede banen en konden leuke dingen doen en hij had weinig te besteden.
Toen was hij alsnog in de avonduren gaan studeren en dat dit veel zwaarder was naast een fulltime time baan dan als hij gelijk was doorgegaan met een dag opleiding.
Hij liet de Cao zien van zijn vorige baan en van zijn huidige baan.
Toen viel het kwartje dat school toch wel echt belangrijk was.
Tot een wiskunde leraar eens uitleg gaf dat hij ook nooit zin had om huiswerk te maken en dat hij dus na zijn middelbare school was gestopt en blijven hangen in zijn bijbaan.
Vrienden gingen wel studeren en hij verklaarde ze voor gek want hij had geld want hij werkte en zij niet.
Tot een aantal jaren later de rollen waren omgedraaid. Zijn vrienden hadden goede banen en konden leuke dingen doen en hij had weinig te besteden.
Toen was hij alsnog in de avonduren gaan studeren en dat dit veel zwaarder was naast een fulltime time baan dan als hij gelijk was doorgegaan met een dag opleiding.
Hij liet de Cao zien van zijn vorige baan en van zijn huidige baan.
Toen viel het kwartje dat school toch wel echt belangrijk was.
maandag 24 mei 2021 om 18:00
Ik zou me vooral niet zo druk maken, met verreweg de meeste pubers komt het helemaal goed. En dan kun je nog zo je best doen om niet de fouten te maken die je ouders maakten maar dan doe je met al je goeie bedoelingen wel weer iets anders verkeerd. Dat is mijn ervaring tenminste hoor, maar mijn eerste puber is inmiddels twintig en heeft mij mijn fouten al lang weer vergeven.
maandag 24 mei 2021 om 18:02
Mijn vader vond het toen ik op mijn 14de moest dalen van richting wel leuk te laten weten dat ik "later enkel nog rijp zou zijn om achter de vuilkar te lopen".
Gaf niet echt moed nadat je een heel jaar je kapot had geblokt om alvast niet te moeten blijven zitten.
Sowieso hadden mijn ouders een overduidelijke voorkeur voor mijn perfecte (jongere) zus die wel hélemaal in hun perfecte plaatje paste.
Massa's vriendinnen, met de vingers in de neus door het gymnasium, op haar 16 een ideaal vriendje, perfect uiterlijk, ...
Ik was die lastigaard met ASS die er weinig van bakte op school, met 1 goede vriendin die niet goed genoeg was voor mijn ouders (nog altijd tot spijt van hen: bijna 37 en nog altijd bevriend met haar) en die ook nog eens te dik en te klein was.
Kortom:
Probeer niet te laten merken dat je een voorkeur hebt voor 1 kind.
Of dat je de ouders van hun vrienden die géén zelfstandige zijn of Latijn hebben gestudeerd maar niets vindt. Zeker als diezelfde vrienden niet dealen, roken of drinken.
En "de vuilkar" is een prima werkgever.
Gaf niet echt moed nadat je een heel jaar je kapot had geblokt om alvast niet te moeten blijven zitten.
Sowieso hadden mijn ouders een overduidelijke voorkeur voor mijn perfecte (jongere) zus die wel hélemaal in hun perfecte plaatje paste.
Massa's vriendinnen, met de vingers in de neus door het gymnasium, op haar 16 een ideaal vriendje, perfect uiterlijk, ...
Ik was die lastigaard met ASS die er weinig van bakte op school, met 1 goede vriendin die niet goed genoeg was voor mijn ouders (nog altijd tot spijt van hen: bijna 37 en nog altijd bevriend met haar) en die ook nog eens te dik en te klein was.
Kortom:
Probeer niet te laten merken dat je een voorkeur hebt voor 1 kind.
Of dat je de ouders van hun vrienden die géén zelfstandige zijn of Latijn hebben gestudeerd maar niets vindt. Zeker als diezelfde vrienden niet dealen, roken of drinken.
En "de vuilkar" is een prima werkgever.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
maandag 24 mei 2021 om 18:08
Duidelijkheid. Pubers willen graag grenzen hoewel ze dat natuurlijk niet zullen zeggen. Ik zie veel ouders die het moeilijk vinden om regels te stellen, of eigenlijk misschien wel om de regels te stellen maar als pubers er zich niet aan houden dat ze het dan maar laten gaan. Kiezen voor de weg van de minste weerstand en vriendjes willen blijven met hun pubers. Niet doen!
Ik ben verantwoordelijk voor wat ik schrijf, niet voor wat u leest.
maandag 24 mei 2021 om 18:15
Wat ik probeer anders te doen dan mijn ouders destijds, niet altijd even succesvol overigens: ik probeer heel bewust niet te betuttelen. Met name mijn moeder deed dat behoorlijk, en de moeder van mijn man nog veel meer. Zowel man als ikzelf zijn dus wars van betutteling. Maar soms kruipt het bloed toch waar het niet gaan kan, en denk ik opeens: oh, dit was even mijn moeder die het overnam.
Maar ik probeer erop te letten en dat lukt meestal vrij goed.
Maar ik probeer erop te letten en dat lukt meestal vrij goed.
maandag 24 mei 2021 om 18:17
Heel erg eens. Ik zie bij mijn puber soms zelfs gewoon stiekeme opluchting in zijn ogen als ik bepaalde knopen doorhak of grenzen aangeef. Niet dat hij dat zou toegeven....mevrouwiglesias schreef: ↑24-05-2021 18:08Duidelijkheid. Pubers willen graag grenzen hoewel ze dat natuurlijk niet zullen zeggen. Ik zie veel ouders die het moeilijk vinden om regels te stellen, of eigenlijk misschien wel om de regels te stellen maar als pubers er zich niet aan houden dat ze het dan maar laten gaan. Kiezen voor de weg van de minste weerstand en vriendjes willen blijven met hun pubers. Niet doen!
maandag 24 mei 2021 om 18:36
Ik was een hele stiekeme puber.
Mijn moeder was behoorlijk streng voor mij. Ik mocht niet uit, ik mocht niet met bepaalde vriendinnen omgaan, ik moest erg op tijd thuis zijn.
Dat resulteerde bij mij in al die dingen wel doen en er thuis over liegen.
Mijn kinderen heb ik dus veel vrijer gelaten toen ze opgroeiden.
Natuurlijk waren er regels en beperkingen toen ze puber waren, maar er was met mij altijd te onderhandelen.
Mijn moeder was behoorlijk streng voor mij. Ik mocht niet uit, ik mocht niet met bepaalde vriendinnen omgaan, ik moest erg op tijd thuis zijn.
Dat resulteerde bij mij in al die dingen wel doen en er thuis over liegen.
Mijn kinderen heb ik dus veel vrijer gelaten toen ze opgroeiden.
Natuurlijk waren er regels en beperkingen toen ze puber waren, maar er was met mij altijd te onderhandelen.
maandag 24 mei 2021 om 18:37
Ik zit er ook midden in en ik merk dat ik moet loslaten, maar dat gaat nog niet zo vanzelfsprekend.
Dochter zit op vmbo, heel verlegen, niet zo intelligent, weinig interesse in dingen. Maar ze is zo enorm betrouwbaar, behulpzaam en lief....ze moet echter leren om dingen zelf aan te geven en dat lukt haar niet. Ik moet op mijn handen zitten soms. Ze moet echt leren om om hulp te vragen als het haar aanvliegt en dat doet ze niet. Ik heb haar nu laten zwemmen met iets en och dan zie ik de worsteling, maar ze moet het leren. Straks moet ze ook zelfstandig zijn, maar pffff. Ik heb haar teveel geholpen in plaats van te begeleiden. Maar we zijn zelf ook lerende hierin.
Dochter zit op vmbo, heel verlegen, niet zo intelligent, weinig interesse in dingen. Maar ze is zo enorm betrouwbaar, behulpzaam en lief....ze moet echter leren om dingen zelf aan te geven en dat lukt haar niet. Ik moet op mijn handen zitten soms. Ze moet echt leren om om hulp te vragen als het haar aanvliegt en dat doet ze niet. Ik heb haar nu laten zwemmen met iets en och dan zie ik de worsteling, maar ze moet het leren. Straks moet ze ook zelfstandig zijn, maar pffff. Ik heb haar teveel geholpen in plaats van te begeleiden. Maar we zijn zelf ook lerende hierin.
maandag 24 mei 2021 om 18:40
Ik heb volwassen kinderen en wat ik nu anders zou doen is dat ik me inderdaad iets minder met hun privéleven zou bemoeien.
Achteraf was ik tamelijk controllerig en wilde altijd weten waar ze waren en met wie.
Dat kwam overigens wel voort uit een groot verantwoordelijkheidsgevoel voor hun welzijn/veiligheid en de angst grip te verliezen op de wereld waarin ze verkeerden.
Het zijn allebei prima volwassenen geworden van half de dertig dus ergens heb ik ook wel iets goed gedaan misschien
Opleiding hebben we ze altijd zelf laten kiezen.
Achteraf was ik tamelijk controllerig en wilde altijd weten waar ze waren en met wie.
Dat kwam overigens wel voort uit een groot verantwoordelijkheidsgevoel voor hun welzijn/veiligheid en de angst grip te verliezen op de wereld waarin ze verkeerden.
Het zijn allebei prima volwassenen geworden van half de dertig dus ergens heb ik ook wel iets goed gedaan misschien
Opleiding hebben we ze altijd zelf laten kiezen.
maandag 24 mei 2021 om 18:48
Mijn ouders waren van het je moet je eigen fouten maken. Toen ik als 13 jarige een 24 jarig fout vriendje kreeg was dat ook hun aanpak. Zijn moeder kwam nog bij ons thuis om te vragen mij bij hem weg te houden omdat ze zorgen om mij had. 11 jaar later heb ik pas de kracht gevonden om weg te gaan bij deze drugs gebruikende agressieve man.
Ik had gewild dat ze me in bescherming namen.
Verder werd er weinig uitgesproken bij ons thuis mijn moeder is erg conflict vermijdend en kan ook geen sorry zeggen.
Dat wil ik anders doen bij mijn meiden. Dat doe ik al anders.
Ik had gewild dat ze me in bescherming namen.
Verder werd er weinig uitgesproken bij ons thuis mijn moeder is erg conflict vermijdend en kan ook geen sorry zeggen.
Dat wil ik anders doen bij mijn meiden. Dat doe ik al anders.
where ever you go, go with your heart
maandag 24 mei 2021 om 18:50
Ik heb pubers. Wat ik nu anders doe is dat ik er altijd voor ze ben. Mijn ouders waren er nauwelijks voor me. Praktisch gezien wel ja maar emotionele steun niet. Ik neus niet in mijn kinderen hun zaken maar als ze willen praten dan ben ik er. En school is belangrijk. We helpen met liefde als iets moeilijk is. We helpen met plannen, we helpen met leren, desnoods tot laat in de avond. Maar mijn puber moet wel zelf willen. Ik haat het om aan een onwillende puber te trekken.
maandag 24 mei 2021 om 19:06
Lastig deze.
Ik heb een heel vreemde opvoeding gehad en woon al vanaf mijn 15e op mezelf.
Dat heeft er wel voor gezorgd dat ik al jong leerde dat je met bepaalde zaken geen grappen kunt maken, ik had mijn geld, werk, huisvesting altijd keurig op orde en was daar heel gedisciplineerd in.
Verder ben ik weinig gedisciplineerd en heb weinig meegekregen van 'wat hoort', had ook enorm veel vrijheid bepaalde zaken niet of anders te doen.
Huishouden of een leuk ingericht huis bijvoorbeeld, dat kende ik lang niet zo en had er ook weinig prioriteit voor.
Bepaalde eisen, bijvoorbeeld aan wie je in je leven toelaat of wat je accepteert in je werk etc, heb ik las later geleerd te stellen.
Wat ik nu bij mijn kind zie is dat ik een heel tevreden blij kind heb, maar ze stelt nul eisen. Vindt veel wel best en laat veel door mij oplossen en is boos op mij als haar dingen niet lukken.
Aan de ene kant ben ik veel te streng en bemoei me met alles (ze moet van mij verplicht lezen en rekenen oefenen), aan de andere kant boos als de resultaten niet goed zijn want andere kinderen hebben nog meer bijles gehad.
Die harde leerschool heeft mij best veel opgeleverd, ik was ook echt gelukkig zo zelfstandig.
Dus ik weet het gewoon niet. Ik ga voor een bepaald gevoel, welkom zijn en terecht kunnen en veel liefde en de rest, ik probeer te doen wat ik zie wat nodig is. En te stimuleren naar zelf zaken oplossen, ik zie dat ik daar wel goede stappen in neem.
Maar echt lastig.
Ik heb een heel vreemde opvoeding gehad en woon al vanaf mijn 15e op mezelf.
Dat heeft er wel voor gezorgd dat ik al jong leerde dat je met bepaalde zaken geen grappen kunt maken, ik had mijn geld, werk, huisvesting altijd keurig op orde en was daar heel gedisciplineerd in.
Verder ben ik weinig gedisciplineerd en heb weinig meegekregen van 'wat hoort', had ook enorm veel vrijheid bepaalde zaken niet of anders te doen.
Huishouden of een leuk ingericht huis bijvoorbeeld, dat kende ik lang niet zo en had er ook weinig prioriteit voor.
Bepaalde eisen, bijvoorbeeld aan wie je in je leven toelaat of wat je accepteert in je werk etc, heb ik las later geleerd te stellen.
Wat ik nu bij mijn kind zie is dat ik een heel tevreden blij kind heb, maar ze stelt nul eisen. Vindt veel wel best en laat veel door mij oplossen en is boos op mij als haar dingen niet lukken.
Aan de ene kant ben ik veel te streng en bemoei me met alles (ze moet van mij verplicht lezen en rekenen oefenen), aan de andere kant boos als de resultaten niet goed zijn want andere kinderen hebben nog meer bijles gehad.
Die harde leerschool heeft mij best veel opgeleverd, ik was ook echt gelukkig zo zelfstandig.
Dus ik weet het gewoon niet. Ik ga voor een bepaald gevoel, welkom zijn en terecht kunnen en veel liefde en de rest, ik probeer te doen wat ik zie wat nodig is. En te stimuleren naar zelf zaken oplossen, ik zie dat ik daar wel goede stappen in neem.
Maar echt lastig.
