Kinderen
alle pijlers
Werk, gezin en oververmoeid
vrijdag 15 september 2023 om 21:39
Hallo allen,
We hebben een gezin van drie jonge kinderen: 4, 2,5 en een baby van 9 maanden. De baby wordt nog elke nacht wakker voor borstvoeding en valt pas in slaap zodra wij gaan slapen. Daarnaast werk ik sinds 5 maanden 36 uur en we zijn drie weken geleden verhuisd.
De verhuizing wilde ik al jaren heel graag. Gelukkig is het net gebeurd voordat onze oudste naar de basisschool ging. Kind is dus net begonnen net school. We zijn er blij mee dat kind nu dus niet meer van school moet wisselen. De spanning heeft ze natuurlijk wel meegekregen, dus (heel sneu) heeft ze weken lang bijna elke dag in bed geplast (en hadden wij natuurlijk elke dag extra was). Gelukkig gaat het nu beter en beter met haar.
De verhuizing is erg stroef gegaan. Het was nogal een afstand (200km) en zo'n beetje alles ging mis. Verhuisdienst was de schroeven kwijt (na 1,5 week gevonden) van onze kasten en poten van de bank. Hierdoor konden we na de verhuizing niets in elkaar zetten. Ook hadden ze autopech met onze spullen waardoor we pas 's nachts klaar waren met de verhuizing. Het heeft lang geduurd voordat het hier een beetje op orde was. We konden in de eerste instantie weinig uitpakken en wegsteken want geen kasten. En geen bank. Gelukkig is het nu beter, maar het huis is nog steeds een chaos en nog helemaal niet gezellig of knus.
Daarnaast werk ik dus 36 uur en ik merk dat ik het niet meer zo goed volhoud. Ik heb mijn vakantiedagen opgenomen voor de verhuizing (en sta nu in de min) en ik ben vermoeider dan ooit. Sinds 1,5 week ben ik weer aan de slag en het gaat moeizaam. Aspecten van het werk wat ik erg leuk/interessant vind gaan blijkbaar binnen een paar maanden naar een andere afdeling. Er hangt geen gezellige sfeer meer in het team. Het is een tijdelijk team, dus vanaf volgende maand gaat iedereen naar een andere vestiging dus dit kan gelukkig wel weer verbeteren. Ik vind het op zich wel boeiend maar door die bepaalde taken die straks wegvallen zie ik wel een stuk minder het nut van mijn functie. Ik had verwacht dat het een maatschappelijk relevante positie was (dit is ook hoe deze functie zich 'presenteert') maar dat valt enorm tegen, eerlijk gezegd.
En daarnaast hebben we nog een super leuke en lieve baby, die elke nacht minimaal 1x wakker wordt. Met de verhuizing was het de eerste twee weken zelfs een stuk of 5x (ze was ook erg ziek tijdens en na de verhuizing) en wilde alleen maar vastgehouden worden en aan de borst. Ook 's nachts. Een speen weigert ze tegenwoordig. Ik wil na de winter gaan stoppen met bv (met als reden dat dan het griepseizoen voorbij is) maar nu dus nog niet. Dat komt dan weer wel met een prijs want ik kan niet wachten tot ik weer lekker kan doorslapen! Even nachtelijke ongelukjes en nachtmerries niet meegerekend
Maar goed. Ik ben dus MOE, haal niet genoeg voldoening uit mijn werk, leef in een chaotisch huis maar ik heb dan ook weer weinig energie om dat dan aan te pakken (ik bedoel: het huis op orde en gezellig maken, andere baan zoeken..). Daarbij hebben we het geld nu ook wel echt nodig dus minder werken wordt denk ik lastig. Ik weet even niet wat te doen.
Mijn man doet overigens wel veel in het huis maar ook hij loopt op z'n tandvlees. Begin vorig jaar was hij er een paar maanden uit, want overspannen. Hij is weer helemaal terug: ondertussen heeft hij nieuw, leuk werk en wordt hij gewaardeerd. Hij is ook erg blij met onze nieuwe leefomgeving (mijn geboortestad) en hij is ook de hele dag in de weer met van alles (huishouden, kinderen, verhuizingszaken). Hij rust alleen als hij slaapt. Ik trouwens ook, maar ik heb daar dan ook de gebroken nachten bij.
Ik vind het lekker om het even van me af te schrijven en even heerlijk te zeuren. En als iemand de gouden tip heeft hoe dit te doorstaan: laat het me weten. Hoe zouden jullie zo'n situatie aanpakken?
Dank!
We hebben een gezin van drie jonge kinderen: 4, 2,5 en een baby van 9 maanden. De baby wordt nog elke nacht wakker voor borstvoeding en valt pas in slaap zodra wij gaan slapen. Daarnaast werk ik sinds 5 maanden 36 uur en we zijn drie weken geleden verhuisd.
De verhuizing wilde ik al jaren heel graag. Gelukkig is het net gebeurd voordat onze oudste naar de basisschool ging. Kind is dus net begonnen net school. We zijn er blij mee dat kind nu dus niet meer van school moet wisselen. De spanning heeft ze natuurlijk wel meegekregen, dus (heel sneu) heeft ze weken lang bijna elke dag in bed geplast (en hadden wij natuurlijk elke dag extra was). Gelukkig gaat het nu beter en beter met haar.
De verhuizing is erg stroef gegaan. Het was nogal een afstand (200km) en zo'n beetje alles ging mis. Verhuisdienst was de schroeven kwijt (na 1,5 week gevonden) van onze kasten en poten van de bank. Hierdoor konden we na de verhuizing niets in elkaar zetten. Ook hadden ze autopech met onze spullen waardoor we pas 's nachts klaar waren met de verhuizing. Het heeft lang geduurd voordat het hier een beetje op orde was. We konden in de eerste instantie weinig uitpakken en wegsteken want geen kasten. En geen bank. Gelukkig is het nu beter, maar het huis is nog steeds een chaos en nog helemaal niet gezellig of knus.
Daarnaast werk ik dus 36 uur en ik merk dat ik het niet meer zo goed volhoud. Ik heb mijn vakantiedagen opgenomen voor de verhuizing (en sta nu in de min) en ik ben vermoeider dan ooit. Sinds 1,5 week ben ik weer aan de slag en het gaat moeizaam. Aspecten van het werk wat ik erg leuk/interessant vind gaan blijkbaar binnen een paar maanden naar een andere afdeling. Er hangt geen gezellige sfeer meer in het team. Het is een tijdelijk team, dus vanaf volgende maand gaat iedereen naar een andere vestiging dus dit kan gelukkig wel weer verbeteren. Ik vind het op zich wel boeiend maar door die bepaalde taken die straks wegvallen zie ik wel een stuk minder het nut van mijn functie. Ik had verwacht dat het een maatschappelijk relevante positie was (dit is ook hoe deze functie zich 'presenteert') maar dat valt enorm tegen, eerlijk gezegd.
En daarnaast hebben we nog een super leuke en lieve baby, die elke nacht minimaal 1x wakker wordt. Met de verhuizing was het de eerste twee weken zelfs een stuk of 5x (ze was ook erg ziek tijdens en na de verhuizing) en wilde alleen maar vastgehouden worden en aan de borst. Ook 's nachts. Een speen weigert ze tegenwoordig. Ik wil na de winter gaan stoppen met bv (met als reden dat dan het griepseizoen voorbij is) maar nu dus nog niet. Dat komt dan weer wel met een prijs want ik kan niet wachten tot ik weer lekker kan doorslapen! Even nachtelijke ongelukjes en nachtmerries niet meegerekend
Maar goed. Ik ben dus MOE, haal niet genoeg voldoening uit mijn werk, leef in een chaotisch huis maar ik heb dan ook weer weinig energie om dat dan aan te pakken (ik bedoel: het huis op orde en gezellig maken, andere baan zoeken..). Daarbij hebben we het geld nu ook wel echt nodig dus minder werken wordt denk ik lastig. Ik weet even niet wat te doen.
Mijn man doet overigens wel veel in het huis maar ook hij loopt op z'n tandvlees. Begin vorig jaar was hij er een paar maanden uit, want overspannen. Hij is weer helemaal terug: ondertussen heeft hij nieuw, leuk werk en wordt hij gewaardeerd. Hij is ook erg blij met onze nieuwe leefomgeving (mijn geboortestad) en hij is ook de hele dag in de weer met van alles (huishouden, kinderen, verhuizingszaken). Hij rust alleen als hij slaapt. Ik trouwens ook, maar ik heb daar dan ook de gebroken nachten bij.
Ik vind het lekker om het even van me af te schrijven en even heerlijk te zeuren
. En als iemand de gouden tip heeft hoe dit te doorstaan: laat het me weten. Hoe zouden jullie zo'n situatie aanpakken?Dank!
Hakuna Matata
dinsdag 19 september 2023 om 08:18
Eerste wat ik dacht bij lezen OP was: stoppen met borstvoeding. Ik vond dus dat die suggestie nog betrekkelijk laat werd gegeven. Je kind is 9 maanden, soms moet je denken: het is mooi geweest. En jouw situatie lijkt me zo'n geval. Ook als het nog weinig is (al was het kort geleden nog 5 keer per nacht he) kost het energie. En linksom of rechtsom zal je keuzes moeten maken. Dat ouderschapsverlof en die 32 uur werken heb je ook niet gelijk morgen geregeld. Overigens valt me op dat je in je OP de borstvoeding aangeeft als iets dat bijdraagt aan het probleem, maar in je laatste post valt het allemaal wel weer mee.
Ik zou je toch ook mee willen geven om je - als je in rustiger vaarwater bent - af te vragen hoe jullie het zover hebben kunnen laten komen. Want 200 km verhuizen, met drie kleine kinderen waarvan één baby die borstvoeding krijgt en een kind dat net naar de basisschool gaat, een man die nog maar net uit een burnout is, allebei een nieuwe baan, flinke werkweken, (te) weinig vakantiedagen; je hebt niet veel fantasie nodig om te zien dat dat echt een beetje teveel is. Dus de vraag blijft hoe dan ook; waarom neem je zoveel hooi op je vork?
Focus op wat nodig is en wat jullie nodig hebben, want dat je baan nu minder leuk is zou sowieso een gevolg kunnen zijn van hoe je je voelt maar lijkt me vooral de minste prioriteit op dit moment.
Ik zou je toch ook mee willen geven om je - als je in rustiger vaarwater bent - af te vragen hoe jullie het zover hebben kunnen laten komen. Want 200 km verhuizen, met drie kleine kinderen waarvan één baby die borstvoeding krijgt en een kind dat net naar de basisschool gaat, een man die nog maar net uit een burnout is, allebei een nieuwe baan, flinke werkweken, (te) weinig vakantiedagen; je hebt niet veel fantasie nodig om te zien dat dat echt een beetje teveel is. Dus de vraag blijft hoe dan ook; waarom neem je zoveel hooi op je vork?
Focus op wat nodig is en wat jullie nodig hebben, want dat je baan nu minder leuk is zou sowieso een gevolg kunnen zijn van hoe je je voelt maar lijkt me vooral de minste prioriteit op dit moment.
dinsdag 19 september 2023 om 08:43
Desayuno schreef: ↑18-09-2023 21:45Dat TO niet zoveel hooi op haar vork had moeten nemen is een gepasseerd station. Ze staat nu op de vooravond van overwerktheid of nog erger: een burn-out. En dat kwalificeert in Nederland als geestelijk ziek zijn.
Dus dan zou ik gaan voor een week ziekmelden en dan ipv op de bank (zoals bij lichamelijke ziekte) er als de donder voor zorgen dat je je geestelijke klachten verminderd. En aangezien TO aangeeft de zooi in huis heel slecht te trekken, zou ze dat dus bijv kunnen aanpakken. Zo’n weekje kan dus gewoon veel erger voorkomen, das dus niet alleen beter voor TO maar ook zeker voor de baas.
En iedereen roept nu dat ze ziek is, is niet de baas z’n schuld. Dat klopt, maar bij overspannenheid en burn-out is dat heel vaak zo. Meestal gaan mensen dan structureel over hun grenzen, zowel op werk als prive, of zelfs soms alleen privé. Legio mensen met burn-out dus die zelf daar een heel groot aandeel in hebben, die moeten van de bedrijfsarts ook aan hun geestelijke gezondheid werken en hoeven ook niet plat op de bank of naar werk. En als ik nu een topic open: ‘ik ga over m’n grenzen en heb nu een burn-out maar voel me schuldig dat ik niet werk’, dan roept iedereen dat je vooral aan je herstel moet werken en dat werk wel weer komt.
Ik snap echt niet waarom dat opeens in dit topic als een mega verschil wordt gezien. Maar dat vind ik wel weer typisch Viva.
Ik zou kiezen voor een gesprek met werkgever en eens beginnen met onbetaald verlof opnemen als je geen vakantiedagen meer hebt. Ik snap echt het advies van ziekmelden niet in dit geval. TO heeft bewuste keuzes gemaakt. Weet je wat een week ziekmelden kost voor een werkgever? Laat ze dan in dit geval werkt zelf haar verantwoording nemen door dus onbetaald verlof of uren minderen of ouderschapsverlof.
dinsdag 19 september 2023 om 08:58
Het is nu net alsof degene zoals wij zeggen dat ziek melden altijd een no go is, maar zo is het voor mij zeker niet. Ziekmelden is voor als je ofwel echt ziek bent (fysiek) of mentaal door burn-out / overspannen waarvan de diagnose ook echt door de arts gegeven is, of het advies van de arts om ziek te melden en na een week 2 weken / een maand weer verder te kijken met een arbo arts.MrsMorrison schreef: ↑19-09-2023 08:43Ik zou kiezen voor een gesprek met werkgever en eens beginnen met onbetaald verlof opnemen als je geen vakantiedagen meer hebt. Ik snap echt het advies van ziekmelden niet in dit geval. TO heeft bewuste keuzes gemaakt. Weet je wat een week ziekmelden kost voor een werkgever? Laat ze dan in dit geval werkt zelf haar verantwoording nemen door dus onbetaald verlof of uren minderen of ouderschapsverlof.
Maar nu ziek melden om bij wijze van dozen uit te pakken is natuurlijk nooit een goed plan.
Maar TO heeft inmiddels al aangegeven inderdaad naar ouderschapsverlof te kijken, minder uren proberen te gaan werken, en niet direct ziek te melden.
dinsdag 19 september 2023 om 09:02
Dat jullie moe zijn vind ik niet zo vreemd: het is wel heel veel allemaal tegelijk.
Ik zou als eerste zorgen dat jullie beiden jullie ouderschapsverlof inzetten. Dan komt er ook wat ruimte om het huis stukje bij beetje te organiseren.
Maak een lijst van onaffe zaken die jullie het meest storen en begin daar aan. De rest hoeft niet meteen te gebeuren. Ook in een huis waar dingen nog niet af zijn, kun je goed functioneren en je prettig voelen.
Borstvoeding kan ik niets zinnigs over zeggen, ik merkte de keren dat ik stopte, dat het wel voor veel mentale ruimte bij mijzelf zorgde, er viel iets weg, waar ik continu aan moest denken (kolven, beschikbaar zijn).
Maar dit is echt een beslissing die je voor jezelf moet nemen. Ik gaf op een gegeven moment wel 's avonds na de borstvoeding nog een fles poedermelk (vooral mijn zoons waren enorm hongerig op die leeftijd). Dat gaf al iets verlichting in de nachten.
En hulptroepen inzetten. Mensen willen echt wel helpen.
Ziekmelden zou ik zelf niet gauw doen. Bij een vermoeidheid, die zich zo lang heeft opgebouwd gaat een week niet veel helpen om je weer uitgeruster te voelen. Je kunt beter iets zoeken wat de lasten over een langere termijn gaat verlichten.
Ik zou als eerste zorgen dat jullie beiden jullie ouderschapsverlof inzetten. Dan komt er ook wat ruimte om het huis stukje bij beetje te organiseren.
Maak een lijst van onaffe zaken die jullie het meest storen en begin daar aan. De rest hoeft niet meteen te gebeuren. Ook in een huis waar dingen nog niet af zijn, kun je goed functioneren en je prettig voelen.
Borstvoeding kan ik niets zinnigs over zeggen, ik merkte de keren dat ik stopte, dat het wel voor veel mentale ruimte bij mijzelf zorgde, er viel iets weg, waar ik continu aan moest denken (kolven, beschikbaar zijn).
Maar dit is echt een beslissing die je voor jezelf moet nemen. Ik gaf op een gegeven moment wel 's avonds na de borstvoeding nog een fles poedermelk (vooral mijn zoons waren enorm hongerig op die leeftijd). Dat gaf al iets verlichting in de nachten.
En hulptroepen inzetten. Mensen willen echt wel helpen.
Ziekmelden zou ik zelf niet gauw doen. Bij een vermoeidheid, die zich zo lang heeft opgebouwd gaat een week niet veel helpen om je weer uitgeruster te voelen. Je kunt beter iets zoeken wat de lasten over een langere termijn gaat verlichten.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
