Ziek van de zwangerschap?

Hallo Ingeding,



Ik heb hier ook heel erg veel last van gehad. Gewoon proberen je niet te druk te maken, kleine porties eten en verder... tja je hebt gewoon pech denk ik. Ik heb het t/m de 4de maand gehad. Toen ging het een stuk beter en met 7 maand begon het weer. Nu ben ik 38 weken en nu gaat het weer goed.



Ik hoop dat je er snel vanaf bent!

Hé Inge



Gefeliciteerd met je zwangerschap!!! Alleen die misselijkheid is wat minder. Ik weet waar je het over hebt omdat ik zelf vorig jaar rond deze tijd zelf over lag te geven. Ik heb ook Emesafene gehad maar hielp bij mij voor geen meter. Ben ook nog twee keer in het ziekenhuis opgenomen voor uitdroging. Daar wil ik je voor behoeden want ik vond dat echt verschikkelijk! Infuus deed zeer, eten was verschikkelijk en het geen wat voor mij het belangrijkste was kreeg ik daar niet...rust!



Ik wil je niet bang maken, maar omdat er niemand mij dit verteld heeft (ook niet de eerste keer in het ziekenhuis) is het behoorlijk uit de hand gelopen. Buiten de misselijkheid kon ik niet tegen licht en geluid en was ik bang in het donker. Dacht echt dat ik koekkoek werd. In het ziekenhuis zeiden ze dat het zou komen door een tweeling zwangerschap of dat er psychies iets niet in oorde met me zou zijn. Ik werd daar wel boos om want ik mankeer echt niets. Een andere oorzaak wisten ze niet.



Wat belangrijk is is echt heel veel drinken. 3 liter eigenlijk.... dat is mij nooit gelukt. Ik kwam niet verder een fles appelsap die ik in een keer probeerde op te drinken. Soms ging het fout en kwam alles retour afzender en kon ik weer opnieuw beginnen. En ik ad er maria koekjes bij, maar daar moet je denk zelf iets voor vinden wat jij lekker vind. Ik had de maria koekjes omdat er geen geur of smaak aan zat hahah mmm lekker!! Als ik nu een van die beide voor me neus zou krijgen.... Maar verder werd er hier in huis niet gekookt. Ik kreeg tussen de middag een warm prakkie en mijn vriend ging bij zijn vader eten. Ik ben ook tot 16 weken thuis geweest van mijn werk omdat bij de minste vermoeidheid ik direct weer ging overgeven. Je hebt verschillende middeltjes van VSM die ik allemaal geprobeerd heb. Ze hielpen bij mij niet echt maar dat kan voor jou natuurlijk heel anders zijn. En mijn misselijkheid werd minder door het eten van tik takjes.



Toen ik het drinken en eten weer een beetje binnen kon houden ben ik gewoon heel de dag gaan drinken en eten. Sportdranken en krentebollen. Het hoeft niet zo te zijn maar ik ben heel mijn zwangerschap heel misselijk geweest maar op het moment dat mijn super lieve zoontje was geboren was het gedaan met de misselijkheid! ..... en met de rust ;)



Je hoeft niet bang te zijn dat je kind er iets aan overhoud. Ik ben bevallen van een gezonde jongen van 3970 gram, hij is dus niets te kort gekomen ;) Ik vond het wel echt een super heftige tijd die voor mijn naasten nog veel erger is geweest, maar ik zou alles zo weer doen als ik zou weten dat ik er weer zo'n lekker ventje voor terug zou krijgen. Trouwens de naam voor het overmatig overgeven is hyperemesis gravidarum. Ik wil je zo veel mogelijk erover vertellen dat het verhaal misschien een beetje van de hak op de tak gaat...ik hoop dat het duidelijk is hahahah Maar sterkte en als je vragen hebt help ik je graag.



Ohhh ja, het viel me op met de info die ik op het internet erover heb gevonden is dat er voornamelijk jongetjes zijn geboren waarvan de moeder zwanger was....hier dus ook :D

He Ingeding!

Ik ben ook ontzettend misselijk geweest de eerste 10 weken! Niet zo erg als hieronder beschreven gelukkig! Op de dag dat ik 10 weken zwanger was, waren al mijn kwaaltjes en vooral mijn misselijkheid plotsklaps weg! Ben ook thuis geweest van mijn werk en dergelijke. Voor de zwangerschap woog ik 72 kilo en ben inmiddels 65 kilo en 13 weken zwanger! De buik wordt vanzelf wel dik. Hoop voor je dat het snel stopt! Dan kun je pas echt gaan genieten.

Groetjes!

Ik heb over moeten geven tot tijdens de bevalling!

Echt heel lastig, helemaal omdat er al een peuter rondliep en ik kon geen luier verschonen zonder over mijn nek te gaan (iek)



De tweede zwangerschap was het tot aan 4 maanden, dus dat viel mee



Maar ja, nu ben ik bezig voor de 3de dus het resultaat mag er zeker zijn ;)

Enne, hier geen jongens hoor



Alleen snap ik niet waarom de dokter mij nooit iets gegeven heeft ...

Hij vond het beter voor de baby om niks in te nemen??

Hoi Ing,

Ik ben op dit moment bijna 13 weken zwanger en ik ben er ook heel ziek van. Het enige verschil is dat ik inmiddels wel alles weer binnen hou. Het begon bij mij ook in de 7e week en toen heb ik echt twee weken met een emmer naast me in bed gelegen. Daarna ben ik langzaam gaan proberen weer iets meer te doen en meer te eten (in het begin tegen heug en meug) en vooral kleine beetjes en inderdaad: dingen zoeken die je lekker vind en die lekker "vallen", bij mij ijskoude appelmoes. Daar begon ik soms 's ochtends al mee. Als je eenmaal weer meer eet, ga je je wel iets sterker voelen.



Ik voel me nog steeds vaak heel ellendig, maar spuug dus niet meer. Ik ben superlamlendig, alsof ik een zware griep heb, alleen dan zonder koorts. Alles kost onwijs veel moeite en ik doe dan ook heel weinig. Ik werk al 6 weken niet meer en mijn vriend zorgt 't overgrote deel voor ons zoontje van 3. Vandaag was ik met mijn zoontje thuis en dat is echt een zware dag. Morgen gaat hij weer lekker naar de creche... pfff. Ik moet dan echt bijkomen en voel me zo'n dag (nadat ik teveel gedaan heb) echt heel ellendig en extra misselijk.



Het is echt een beetje afstemmen, hoeveel je kunt doen om je nog goed te voelen. Ik hoop dat het binnenkort wel minder gaat worden als ik 14 of 16 weken ben. Ik snap goed dat je er moedeloos van wordt. Ik heb dat ook heel erg. Er lijkt geen einde aan te komen en het punt dat er misschien verbetering komt, lijkt nog zover weg.



Mijn ervaring is wel dat steeds een heel klein beetje beter gaat. Ik doe nu echt al meer dan die eerste 2 weken, maar het vervelende is dat niemand daar iets zinnigs over kan zeggen, omdat het voor iedereen anders is.

Ik heb dit trouwens niet gehad toen ik zwanger was van mijn zoontje, dus het kan ook nog eens per zwangerschap verschillen.



Sterkte in ieder geval!

Groetjes,

Anneli

Ook ik ben zo iemand die last heeft van hyperemesis gravidarum. Tijdens mijn tweede zwangerschap heb ik 5 weken in het ziekenhuis gelegen, compleet met sondevoeding.



De meeste tips zijn al gegeven, behalve eentje: Er is naast Esmesafene nog een ander medicijn wat helpt tegen misselijkheid en nog belangrijker: het braken. Dat medicijn wordt niet zo vaak voorgeschreven heb ik gemerkt, maar het kan heel goed helpen. Na de eerste zetpil voelde ik me binnen een uur beter en heb niet meer hoeven braken.



En natuurlijk veel sterkte!

Ha Bertje,

Weet je misschien nog hoe het heet, die medicatie?

Groetjes en Inge sterkte, hoop dat je je snel wat beter voelt!

Oja natuurlijk, een naam is wel makkelijk: Het gaat om Zofran.

Vervelend he! Ik weet er alles van. Ik ben 9 maanden misselijk geweest. Niet alleen 's ochtends, maar de hele dag.Toen de keizersnede werd gedaan in het ziekenhuis moest ik nog overgeven.



Ik heb ook die emesafene gehad, maar het heeft bij mij niet geholpen. Niets hielp eigenlijk. Ik hoop voor je dat het bij jou sneller overgaat!



Sterkte!!

Ik heb nog nooit iets helaas aan een inwendige echo gevonden.... Je ziet alles veel beter met een inwendige echo!!! En het doet geen pijn, dus daar hoef je je ook niet druk over te maken! Ik ben 2 april uitgerekend en heb vanochtend een supermooie te gekke echo gehad! Uitwendig, maar toch ook duidelijk dit keer!

Groet, supertrotse mama!

Hier hetzelfde gevoel hoor! Ook de eerste zwangerschap. Of eigenlijk tweede, maar de eerste is fout gegaan. Ik kan het ook nog steeds niet bevatten. Ook al heb ik het kindje nou al 6 keer gezien. Ik kan me nog steeds niet voorstellen dat zoiets in me groeit! En inderdaad, om het nou alleen door de misselijkheid te merken... Maar mijn buik groeit al aardig... Dus het besef zal wel snel doordringen. Volgens mij besef ik het pas echt als het kindje straks (6 maanden waar praten we over?) huilend in mijn armen ligt en ik in de gaten heb dat er geen weg meer terug is hahaha! Ik ga het huishouden doen, anders krijg ik het aan de stok met manlief.

Groet

Goedemorgen,



Ik hoorde van de week van mijn buurvrouw dat er ook een ander middel is die je binnen krijgt via een zetpil. Die werkt meestal gelijk en beter als de Emesafene maar om een of andere rede schrijven de artsen het niet snel voor. Misschien dat je eigen huisarts er wat meer van weet.



Meiden, geniet van je zwangerschap!! Voor dat je het weet.... hahahaha

pinky_1980 schreef op 08 oktober 2007 @ 07:51:

Goedemorgen,



Ik hoorde van de week van mijn buurvrouw dat er ook een ander middel is die je binnen krijgt via een zetpil. Die werkt meestal gelijk en beter als de Emesafene maar om een of andere rede schrijven de artsen het niet snel voor. Misschien dat je eigen huisarts er wat meer van weet.



Meiden, geniet van je zwangerschap!! Voor dat je het weet.... hahahaha

Als het om Zofran gaat, dan weet ik wel waarom die niet snel voorgeschreven wordt: Dat zou best wel eens om de kosten kunnen gaan. De pillen kosten nl zo'n 35 euro per stuk.

Hi Ingeding,



Gefelliciteerd! Bijzonder gevoel hè, zwanger zijn? In jouw geval helemaal met die misselijkheid. Echt het gaaaat over! Bij de meeste vrouwen wordt het rond de drie maanden beter. Ik heb ook de eerste 3 maanden iedere dag boven de plee gehangen. Ooooh wat voelde ik me ellendig zeg!!! Ik weet nog dat ik huilend tegen mijn man zei: 'ik dacht dat het leuk was, zwanger zijn...!'

Wat mij het meeste hielp was toch blijven eten. Ondanks je misselijkheid is het belangrijk dat je maag gevuld blijft. Ik at vooral droge crackertjes en fruit. De hele dag door kleine beetjes eten en goed blijven drinken. Als je te lang wacht met eten door je misselijkheid wordt het echt alleen maar erger. Je hebt waarschijnlijk al de tip gehoord om je vriend/man te vragen om e voor het opstaan een beschuitje en kopje slappe thee op bed te brengen. Eet het rustig op met kleine hapjes en sta dan heel rustig op. Probeer daarna ook nog te ontbijten.

En belangrijk: eet alleen dingen die je lekker vindt (natuurlijk iets gezonds). Als iets je tegenstaat neem dan wat anders. Vooral sterk gekruide dingen (knoflook!) of gebakken vlees gaat meestal fout. Ik heb maandenlang geen brood gegeten omdat ik al over mijn nek ging van de geur... gets.



Verder nog wat andere tips: Mijn vriendin gebruikte een soort armbandje tegen de misselijkheid, verkrijgbaar bij de apotheek (even googlen) en ik heb ook vaak gehoord van een soort lollies: Preggie Pops. Weet niet of het werkt, maar je zou kunnen zoeken op internet naar reacties.



Heel veel succes en (toch ook nog) plezier gewenst!



Heel veel succes!

Hahaha, hier was het zelfs zo erg dat mijn vriend op een gegeven moment naar mij schreeuwde:



"IK DACHT DAT ZWANGER ZIJN LEUK MOEST ZIJN MARIELLE!!!! MAAR ZO VIND IK ER ZELFS NIKS AAN!!!!"



Om vervolgens kwaad weg te stampen en mij jankend bij de wcpot achter te laten!!! Nee, hij had het lekker zwaar! Haha!

Maar hier gaat nu echt alles uitmuntend goed, dus hoop is er inderdaad! Ben inmiddels de 15 weken ook gepasseerd! Jiehaa!

Ik ken het hoor, bij mijn tweede dacht ik meteen: o neeeeeee, ik wil eignelijk toch niet!



Bij mij duurde het overgeven bijna mijn hele zwangerschappen, op een paar weken na: door misselijkheid, maar ook door maagzuur. Ik geloof dat mijn lichaam niet zo gebouwd is voor een zwangerschap, maar ja, het mag weer aan de bak, want ik ben nu zo'n 6 weken zwanger van de derde!



Ik hadf bij de tweede ook emesafene. Het hielp een beetje vond ik, maar was geen wondermiddel helaas...



Sterkte allemaal die er nu in zitten!

Enne... twee meiden hier hoor! Dus niet geslachtsafhankelijk volgens mij!