Kinderen
alle pijlers
Zijn dit de beruchte tropenjaren?
maandag 27 december 2021 om 20:22
Onze thuissituatie: dochter van bijna 6, dochter van bijna 2. Beiden zijn het temperamentvolle kinderen die goed weten wat ze wel en niet willen.
De oudste is een kind dat altijd al erg veel vraagt. Het lukt haar niet om alleen te spelen en wil alles samen doen met haar ouders. Natuurlijk kunnen en willen we hier niet altijd aan toegeven. Ze luistert erg slecht en wil graag zelf bepalen. Wij geven onze grenzen aan, maar uiteindelijk komt het er vaak op neer dat we ‘politieagent’ zijn of dreigen met straf. Dit is voor haar niet fijn en voor ons voelt dit ook niet goed. Naast dit is het een ontzettend lieve meid, die het heel goed probeert te doen. Ze is ook heel gevoelig. Eerder heb ik een topic geopend over een periode dat ze niet meer alleen naar bed durfde/niet alleen durfde te slapen. Met momenten speelt dit weer op, maar inmiddels hebben we wel een manier gevonden om hiermee om te gaan. Bij het naar bed gaan klaagt ze vaak over buikpijn of hoofdpijn, ik vermoed dat dit te maken heeft met spanning om te gaan slapen. Maar ook omdat de sfeer in huis vaak negatief is. Ze heeft namelijk ook een zusje van 2 jaar die uiteraard ook behoorlijk wat aandacht vraagt. Het lukt vaak niet om de aandacht te verdelen, er gilt altijd wel iemand om aandacht. De jongste wil alles doen wat de oudste ook doet, maar dat kan natuurlijk niet altijd. Ze laat zich dan nauwelijks afleiden. Alleen spelen lukt haar ook nog niet, ook niet gek natuurlijk gezien had jonge leeftijd.
Wat wil ik met dit topic? Herkennen mensen dit? Hoe zorg je dat de sfeer in huis positief blijft? Zijn dit gewoon de tropenjaren en wordt het vanzelf beter? Moeten we hulp inschakelen?
We geven ze 1 op 1 aandacht, alhoewel dit in deze tijd wat lastig is. We zitten met z’n allen thuis, wij hebben op dit moment verlof opgepakt omdat het anders niet te regelen is met de schoolsluiting. Onze lontjes zijn kort, de kinderen zijn het thuis/binnen hangen/wandelen ook beu. Bovenstaande speelt altijd wel, maar dan is er school, clubjes en speelafspraakjes. Nu wordt het natuurlijk uitvergroot doordat we alleen maar thuis zijn.
De oudste is een kind dat altijd al erg veel vraagt. Het lukt haar niet om alleen te spelen en wil alles samen doen met haar ouders. Natuurlijk kunnen en willen we hier niet altijd aan toegeven. Ze luistert erg slecht en wil graag zelf bepalen. Wij geven onze grenzen aan, maar uiteindelijk komt het er vaak op neer dat we ‘politieagent’ zijn of dreigen met straf. Dit is voor haar niet fijn en voor ons voelt dit ook niet goed. Naast dit is het een ontzettend lieve meid, die het heel goed probeert te doen. Ze is ook heel gevoelig. Eerder heb ik een topic geopend over een periode dat ze niet meer alleen naar bed durfde/niet alleen durfde te slapen. Met momenten speelt dit weer op, maar inmiddels hebben we wel een manier gevonden om hiermee om te gaan. Bij het naar bed gaan klaagt ze vaak over buikpijn of hoofdpijn, ik vermoed dat dit te maken heeft met spanning om te gaan slapen. Maar ook omdat de sfeer in huis vaak negatief is. Ze heeft namelijk ook een zusje van 2 jaar die uiteraard ook behoorlijk wat aandacht vraagt. Het lukt vaak niet om de aandacht te verdelen, er gilt altijd wel iemand om aandacht. De jongste wil alles doen wat de oudste ook doet, maar dat kan natuurlijk niet altijd. Ze laat zich dan nauwelijks afleiden. Alleen spelen lukt haar ook nog niet, ook niet gek natuurlijk gezien had jonge leeftijd.
Wat wil ik met dit topic? Herkennen mensen dit? Hoe zorg je dat de sfeer in huis positief blijft? Zijn dit gewoon de tropenjaren en wordt het vanzelf beter? Moeten we hulp inschakelen?
We geven ze 1 op 1 aandacht, alhoewel dit in deze tijd wat lastig is. We zitten met z’n allen thuis, wij hebben op dit moment verlof opgepakt omdat het anders niet te regelen is met de schoolsluiting. Onze lontjes zijn kort, de kinderen zijn het thuis/binnen hangen/wandelen ook beu. Bovenstaande speelt altijd wel, maar dan is er school, clubjes en speelafspraakjes. Nu wordt het natuurlijk uitvergroot doordat we alleen maar thuis zijn.
dinsdag 28 december 2021 om 15:33
Daarom blijf ik ook altijd thuis, als er dan echt iets is ben ik er gewoon. We hebben destijds hulp gehad van een orthopedagoog. Onze kinderen kunnen zich prima vermaken maar op een gegeven moment krijgen ze ruzie en dan blijven ze elkaar opzoeken inplaats van even apart. Ik zet ze dan uit elkaar maar toch.. als magneten.Gekkootje schreef: ↑28-12-2021 14:10Wat voor vorm van hulp hebben jullie gehad met de middelste?
Een oppasmeisje hebben wij ook wel eens over nagedacht. Maar ik heb zelf zo mijn handen vol als ik alleen ben met de 2 meiden. Ik vind het heel moeilijk om dat over te geven aan een jonge meid die niet veel ervaring heeft met kleine kinderen. Met alleen de oudste zou dat helemaal prima gaan, maar de combinatie van de 2 kinderen maakt dat het heel intensief is.
Ja ik hoop ook ontzettend dat de scholen na deze weken open kunnen gaan. Het is gewoon echt een rottige periode.
dinsdag 28 december 2021 om 16:01
Wat hier helpt overdag is andere kinderen uitnodigen. Ik vind het oprecht makkelijker om vijf kinderen door het huis te hebben rennen dan alleen m’n eigen twee. Als er vriendjes op bezoek zijn, speelt iedereen met elkaar en wordt er amper ruzie gemaakt. Als we alleen met ons gezin zijn, vliegen broer en zus (3 en 5 jaar) elkaar voortdurend in de haren.
Bijkomend voordeel is dat je dan je kinderen ook eens bij hun vriendjes kunt laten spelen.
Hierboven werd al eens How2Talk2Kids genoemd. Ik probeer dit ook wel toe te passen. Het is niet altijd even makkelijk (soms wil ik gewoon heel hard “en nu is het klaar met dit gezeik!” schreeuwen), maar ik merk wel dat het heel erg helpt als ik een andere toon aansla en probeer niet mee te gaan in de negativiteit.
Bijkomend voordeel is dat je dan je kinderen ook eens bij hun vriendjes kunt laten spelen.
Hierboven werd al eens How2Talk2Kids genoemd. Ik probeer dit ook wel toe te passen. Het is niet altijd even makkelijk (soms wil ik gewoon heel hard “en nu is het klaar met dit gezeik!” schreeuwen), maar ik merk wel dat het heel erg helpt als ik een andere toon aansla en probeer niet mee te gaan in de negativiteit.
dinsdag 28 december 2021 om 16:14
Ik blijf m wel in zijn eigen bed leggen maar dat kost wel een investering zeg maar....MadameJean schreef: ↑28-12-2021 14:36Rond haar eerste verjaardag was het over en zijn we met dat gif gestopt meen ik. En toen heb ik met 20 maanden pas een slaapcoach ingehuurd want ‘zielig’ en ‘mamahonger’ maar dat had ik wel eerder kunnen doen want erna werd ik pas weer een beeeeetje vrouw.
dinsdag 28 december 2021 om 16:46
Mij heeft het boek ‘luisteren naar je kinderen’ van Gordon heel goed geholpen om de sfeer in huis positiever te krijgen. Dat is ook wel toepasbaar op een zesjarige en omdat je schrijft dat ze niet luistert en je moet straffen/politieagent moet spelen, denk ik dat jij er ook wel iets aan kunt hebben.
dinsdag 28 december 2021 om 16:47
roosje1976 schreef: ↑27-12-2021 20:32Dit zijn idd de bekende tropenjaren. Ik realiseerde op een bepaald moment dat we (met name ik) echt in een negatieve spiraal zat met mijn dochter. Baalde ervan en besefte op dat moment ook dat ik degene was die dat patroon moest doorbreken. Het lukte mij niet en ik ben hulp gaan zoeken. Niet omdat we een kansloos gezin waren maar omdat ik niet wist hoe ik dat moest doen. Ik werd ook onredelijk en had een kort lontje. Ik heb veel goede tips gekregen en ben nog altijd blij dat ik dat toen gedaan heb.
sparoodislekker wijzigde dit bericht op 28-12-2021 16:49
Reden: Al beantwoord in een eerdere post
Reden: Al beantwoord in een eerdere post
5.31% gewijzigd
dinsdag 28 december 2021 om 18:26
Dat doe je dan denk ik wel pas als ze uit de luiers en zindelijk zijn? 5 peuters in mijn huis lijkt mij verre van relaxedProcne schreef: ↑28-12-2021 16:01Wat hier helpt overdag is andere kinderen uitnodigen. Ik vind het oprecht makkelijker om vijf kinderen door het huis te hebben rennen dan alleen m’n eigen twee. Als er vriendjes op bezoek zijn, speelt iedereen met elkaar en wordt er amper ruzie gemaakt. Als we alleen met ons gezin zijn, vliegen broer en zus (3 en 5 jaar) elkaar voortdurend in de haren.
Bijkomend voordeel is dat je dan je kinderen ook eens bij hun vriendjes kunt laten spelen.
Hierboven werd al eens How2Talk2Kids genoemd. Ik probeer dit ook wel toe te passen. Het is niet altijd even makkelijk (soms wil ik gewoon heel hard “en nu is het klaar met dit gezeik!” schreeuwen), maar ik merk wel dat het heel erg helpt als ik een andere toon aansla en probeer niet mee te gaan in de negativiteit.
dinsdag 28 december 2021 om 19:19
Ja dan komt de volgende heftige periode. Ik hou mijn hart vast met 2 meidenSlagroomsoesje1988 schreef: ↑28-12-2021 15:59Ik denk de eerste 8/9 jaren?
En daarna de puber issues.
dinsdag 28 december 2021 om 19:23
Ja klopt hier ook. Als de oudste een vriendje te spelen heeft, heb ik er veel minder omkijken naar. Af en toe een ruzietje sussen. Maar ook daar staat kleinste er steeds tussen en moet ik opletten dat ze in het spel van de grootsten niet het slachtoffer wordt zeg maar.Procne schreef: ↑28-12-2021 16:01Wat hier helpt overdag is andere kinderen uitnodigen. Ik vind het oprecht makkelijker om vijf kinderen door het huis te hebben rennen dan alleen m’n eigen twee. Als er vriendjes op bezoek zijn, speelt iedereen met elkaar en wordt er amper ruzie gemaakt. Als we alleen met ons gezin zijn, vliegen broer en zus (3 en 5 jaar) elkaar voortdurend in de haren.
Bijkomend voordeel is dat je dan je kinderen ook eens bij hun vriendjes kunt laten spelen.
Hierboven werd al eens How2Talk2Kids genoemd. Ik probeer dit ook wel toe te passen. Het is niet altijd even makkelijk (soms wil ik gewoon heel hard “en nu is het klaar met dit gezeik!” schreeuwen), maar ik merk wel dat het heel erg helpt als ik een andere toon aansla en probeer niet mee te gaan in de negativiteit.
Ja ik heb ook wel eens wat over zulke methodes gelezen, denk vergelijkbaar als how2talk2kids. Ik zie dat het werkt, zit vol goede voornemens, maar uiteindelijk loopt het emmertje toch weer over of zo en val ik terug in het oude patroon.
dinsdag 28 december 2021 om 19:25
Zoveel respect ook voor gastouders en leid(st)ers van een kdv. Echt, met het driedubbele salaris zou ik het zelfs niet eens in overweging nemen.
dinsdag 28 december 2021 om 19:37
En toch.. als ik de leidsters van het kdv erover hoor valt het in zekere zin best mee. Op het kdv hebben ze een vaste dagstructuur en zijn ze in een groep waardoor het daar wel lukt om 10 peuters tegelijk in een kring of aan tafel te krijgen. Neemt niet weg dat je nog steeds een hele hoop luiers te verschonen hebt
dinsdag 28 december 2021 om 22:25
maar deze hoop zal ik maar opbergen dan.
dinsdag 28 december 2021 om 22:39
Die van mij zijn 3 en 1 en ik dacht echt dat het makkelijker zou worden als de oudste naar school gaat. Nou ja, dat denk ik eigenlijk nog steeds.
woensdag 29 december 2021 om 12:26
Is ook wel zo. En als ze beiden schoolgaand zijn is het nog relaxter.
Ik vond vooral het weinig slapen en vele zorgen zwaar. Dat is op gegeven moment wel voorbij. Maar mijn kinderen maken relatief weinig ruzie, dat scheelt enorm.
