Kinderen
alle pijlers
Zoon wil bij vader wonen
zondag 2 januari 2022 om 07:56
Wij zijn een aantal jaar geleden gescheiden. In het begin woonden de kinderen voornamelijk bij mij en had ex een om het weekend regeling. Hij wilde en kon niet vaker voor ze zorgen. Ik vond dat ook het beste want toen wij nog samen waren was ex een game en wietverslaafd en deed nagenoeg niks.
Ex heeft zijn leven redelijk opgepakt. Hoewel hij nog steeds blowt maar hij werkt en sport en heeft een vriendin.
De kinderen gaven op een gegeven moment aan vaker naar hem te willen en ex vond dat toen ook goed dus zijn we naar een 50 /50 regeling gegaan. Dat ging een tijdje redelijk alhoewel ik wel nog grotendeels alles moest regelen rondom de kinderen omdat hij het simpelweg niet deed.
Op een moment gaf dochter aan weer terug te willen naar de om het weekend regeling. Zij voelt zich bij haar vader niet geaccepteerd. Dochter is autistisch. Nu ze weer vnl bij mij woont gaat het beter.
Nu heeft zoon echter aangeven bij zijn vader te willen gaan wonen (en dan om het weekend bij mij). Hij voelt zich daar fijner zegt hij.
Ik vind zijn vader niet direct een positieve invloed eerlijk gezegd. Als hij daar vandaan komt is hij altijd een paar dagen dwars en brutaal. Of hoor ik hem (negatieve) dingen zeggen (over dochter bijvoorbeeld) die rechtstreeks uit de mond van ex lijken te komen. In de loop van de week dat hij bij mij is zie ik de zoon weer terug die ik ken.
Zoon is 14 en ex laat hem met oud en nieuw bijv alcohol drinken, iedere keer hoor ik dingen waar ik totaal niet achter sta. Er wordt minder gelet op huiswerk of dingen als beugel dragen. Dat probeer ik in de week bij mij dan allemaal weer een beetje recht te breien.
Zoon en dochter zijn totaal tegenover gesteld. Dochter is gesteld op rust en snel overprikkeld, zondert zich graag af, zoon zoekt drukte, is aanwezig en wil altijd iets doen of erop uit. Hij gaat ook vaak over haar grens. Ik snap dat het voor hem best makkelijk is om geen rekening meer te hoeven houden met haar en dat hij bij zijn vader misschien dingen vindt die bij mij niet mogen of kunnen , ik heb ook een heel ander leven dan zijn vader.
Ik probeer dus voor mijzelf te verklaren waarom zoon dit wil maar ik zie er onwijs tegenop en ben er verdrietig van zoon te moeten laten gaan en vind zijn vader dus ook niet echt een positieve invloed. Ook het uit elkaar vallen van ons als gezin (zoon dochter en ik) doet me veel verdriet
Ex heeft zijn leven redelijk opgepakt. Hoewel hij nog steeds blowt maar hij werkt en sport en heeft een vriendin.
De kinderen gaven op een gegeven moment aan vaker naar hem te willen en ex vond dat toen ook goed dus zijn we naar een 50 /50 regeling gegaan. Dat ging een tijdje redelijk alhoewel ik wel nog grotendeels alles moest regelen rondom de kinderen omdat hij het simpelweg niet deed.
Op een moment gaf dochter aan weer terug te willen naar de om het weekend regeling. Zij voelt zich bij haar vader niet geaccepteerd. Dochter is autistisch. Nu ze weer vnl bij mij woont gaat het beter.
Nu heeft zoon echter aangeven bij zijn vader te willen gaan wonen (en dan om het weekend bij mij). Hij voelt zich daar fijner zegt hij.
Ik vind zijn vader niet direct een positieve invloed eerlijk gezegd. Als hij daar vandaan komt is hij altijd een paar dagen dwars en brutaal. Of hoor ik hem (negatieve) dingen zeggen (over dochter bijvoorbeeld) die rechtstreeks uit de mond van ex lijken te komen. In de loop van de week dat hij bij mij is zie ik de zoon weer terug die ik ken.
Zoon is 14 en ex laat hem met oud en nieuw bijv alcohol drinken, iedere keer hoor ik dingen waar ik totaal niet achter sta. Er wordt minder gelet op huiswerk of dingen als beugel dragen. Dat probeer ik in de week bij mij dan allemaal weer een beetje recht te breien.
Zoon en dochter zijn totaal tegenover gesteld. Dochter is gesteld op rust en snel overprikkeld, zondert zich graag af, zoon zoekt drukte, is aanwezig en wil altijd iets doen of erop uit. Hij gaat ook vaak over haar grens. Ik snap dat het voor hem best makkelijk is om geen rekening meer te hoeven houden met haar en dat hij bij zijn vader misschien dingen vindt die bij mij niet mogen of kunnen , ik heb ook een heel ander leven dan zijn vader.
Ik probeer dus voor mijzelf te verklaren waarom zoon dit wil maar ik zie er onwijs tegenop en ben er verdrietig van zoon te moeten laten gaan en vind zijn vader dus ook niet echt een positieve invloed. Ook het uit elkaar vallen van ons als gezin (zoon dochter en ik) doet me veel verdriet
purplepeanut wijzigde dit bericht op 05-01-2022 22:20
7.04% gewijzigd
zondag 2 januari 2022 om 12:09
Laten merken dat je het jammer zou vinden om hem minder om je heen te hebben en dat je hem gaat missen, is niet hetzelfde als hem verantwoordelijk maken voor jouw geluk. Je kunt dat ook duidelijk maken zonder er een enorm drama van te maken.
TO, het klinkt hard, maar je hebt vrij weinig te willen. Maak er daarom geen strijd van. Laat hem voelen dat je hem steunt bij het maken van zijn eigen keuzes, maar dat je hem wel gaat missen. En dat je er voor hem bent als hij je nodig heeft. Daarmee hou je ook de deur open voor hem wanneer hij in de toekomst op zijn keuze terug zou willen komen. Of dat gaat gebeuren, weet je natuurlijk niet, maar dan blijft die optie in ieder geval open. Als hij nu met een hoop ruzie uit huis zou gaan, sluit je die optie af, want dan zou het voor hem als gezichtsverlies voelen om met hangende pootjes terug te komen.
Ik zou proberen om een moment af te spreken om met hem en zijn vader te bespreken wat er goed en minder goed is gegaan na de keuze. Bijvoorbeeld over 3 maanden. Ook daarmee kun je de drempel verlagen die hij zou kunnen voelen om te moeten zeggen dat hij liever terug zou willen komen.
dinsdag 4 januari 2022 om 21:30
Mijn dochter wilde vorig jaar bij haar vader gaan wonen. Op om het weekend en de woensdagen na. Ik had ook veel verdriet maar heb het wel toegelaten. Al na een paar weken vond mijn dochter het vele gewissel al te irritant. Dus dan bleef ze van woensdag tot zondag bij mij en ging naar naar haar vader tot woensdag 1 nachtje bij mij. Toen had ik 2 dagen alleen met mijn zoon. En na een tijdje wende dat. Het was ook wel fijn om aandacht aan 1 kind te geven soms en gek genoeg verbeterde de relatie met mijn dochter er heel erg door. Ze neemt me nu vaak in vertrouwen en we hebben goede gesprekken. En omdat ik haar mis maak ik ook bewust meer tijd voor haar als ze er is.
En ze appt me. Hele verhalen over school, vriendinnen, vakken, kleding, mode etc. Of ze belt... "ja sorry hoor mam maar ik moet even vertellen wat "een of ander vriendje" nou weer heeft uitgespookt. Echt zo een klein dametje. En ik zie het nu veel beter.
Mijn probleem is wel anders dan dat van jou. Wij hebben allebei adhd en hoewel we elkaar heel goed begrijpen versterken we alle adhd symptomen bij elkaar. Mijn zoon is netjes en geordend en we doen samen het huis netjes houden. Als mijn dochter er is dan is het huis ontploft en dan maak ik er zelf ook meer chaos van. Waardoor zij weer gestresst raakt, dingen kwijt raakt, haar planning vergeet etc. Nu ze er minder is heb ik energie en tijd om dat om te buigen. En heb ik doordat het veel minder een chaos is veel meer tijd voor haar.
Nu hoor ik haar weer vaak klagen over haar vader. Want die is dan weer het toppunt van gestructureerd. Dat is super fijn en goed voor haar maar wij adhders kunnen niet altijd binnen de lijntjes kleuren. Dan wil ze naar mij waar vader niet met een agenda naast haar staat en ze gewoon in de woonkamer een schilderij mag maken zonder dat vader klaagt dat het een zooi wordt. Toch denk ik dat dit wel het beste is voor haar. Hoe hard het ook is voor mij en hoe gefaald als moeder ik mezelf ook voel.
Het kan dus ook positief werken. En je kan je voor houden dat het niet voor eeuwig is. Over een half jaar kan het zo weer anders zijn. Of als het niet goed gaat kan je het gewoon terugdraaien he.
En ze appt me. Hele verhalen over school, vriendinnen, vakken, kleding, mode etc. Of ze belt... "ja sorry hoor mam maar ik moet even vertellen wat "een of ander vriendje" nou weer heeft uitgespookt. Echt zo een klein dametje. En ik zie het nu veel beter.
Mijn probleem is wel anders dan dat van jou. Wij hebben allebei adhd en hoewel we elkaar heel goed begrijpen versterken we alle adhd symptomen bij elkaar. Mijn zoon is netjes en geordend en we doen samen het huis netjes houden. Als mijn dochter er is dan is het huis ontploft en dan maak ik er zelf ook meer chaos van. Waardoor zij weer gestresst raakt, dingen kwijt raakt, haar planning vergeet etc. Nu ze er minder is heb ik energie en tijd om dat om te buigen. En heb ik doordat het veel minder een chaos is veel meer tijd voor haar.
Nu hoor ik haar weer vaak klagen over haar vader. Want die is dan weer het toppunt van gestructureerd. Dat is super fijn en goed voor haar maar wij adhders kunnen niet altijd binnen de lijntjes kleuren. Dan wil ze naar mij waar vader niet met een agenda naast haar staat en ze gewoon in de woonkamer een schilderij mag maken zonder dat vader klaagt dat het een zooi wordt. Toch denk ik dat dit wel het beste is voor haar. Hoe hard het ook is voor mij en hoe gefaald als moeder ik mezelf ook voel.
Het kan dus ook positief werken. En je kan je voor houden dat het niet voor eeuwig is. Over een half jaar kan het zo weer anders zijn. Of als het niet goed gaat kan je het gewoon terugdraaien he.
woensdag 5 januari 2022 om 12:45
Wanneer zou het in moeten gaan? Heb je er nog met je zoon iver gesproken? Probeer te voorkomen dat het voor hem onzeker is en hij zich gaat afzetten waardoor hij met ruzie vertrekt. Beter op een positieve manier het huis verlaten dan met gedoe dat makt het terugkomen lastiger.Purplepeanut schreef: ↑05-01-2022 12:30Ik verwacht eerlijk gezegd niet dat hij er na een paar maanden op terug gaat komen maar wie weet. Ik merk aan zijn gedrag dat hij zich aan het losmaken is
woensdag 5 januari 2022 om 19:24
woensdag 5 januari 2022 om 20:15
Zeg gewoon dat de deur altijd openstaat, meer kun je niet doen.Purplepeanut schreef: ↑05-01-2022 12:30Ik verwacht eerlijk gezegd niet dat hij er na een paar maanden op terug gaat komen maar wie weet. Ik merk aan zijn gedrag dat hij zich aan het losmaken is
