Kinderen
alle pijlers
Zorgen om vriendschap kind
zaterdag 23 september 2023 om 17:08
Ik hoop echt om hier iets van geruststelling of tips te vinden.
Mijn zoon is 14 jaar, hij heeft een moeilijke tijd op de basisschool gehad. Hij zit nu in de tweede van de middelbare en we wonen ook nu 2 jaar in een nieuwe plaats. Hij kent hier veel mensen al via voetbal. Maar een vriendengroep heeft hij niet.
We wonen in een dorp en veel vriendschappen ontstaan op de basisschool of op voetbal. Hij zit nu sinds 2 maanden in een nieuw voetbalteam. Heeft het naar zijn zin en heeft zelf de stap gezet om 1 jongen te vragen of hij soms mee mag in de groep van die jongen. Dat is nog niet gebeurd. Maar hij heeft wel bijna elke week iets afgesproken; na school voetballen en 2 maal in de avond bleven een aantal jongens iets drinken bij zijn vader. (wij zijn gescheiden).
Elke zaterdag na de wedstrijd blijft hij ook 'hangen' op het voetbalveld met een aantal jongens van zijn team. Deze gaan vaak in de avond iets doen, hij durft niet te vragen of hij mee mag en ze vragen hem ook niet. Mijn zoon is onzeker, wantrouwend en verhult zijn onzekerheid soms door druk te doen of stoer. Dit doet hij niet bij deze jongens. Hij is er gefocust om het goed te doen. Hij zegt dat hij het niet erg vind hoe het nu gaat maar ik weet dat hij graag bij een groepje zou willen horen.
Hij is wel populair in de zin van dat ze allemaal met hem komen praten, hij is goed in voetbal, hij is sociaal, grappig. Maar door zijn basisschooltijd zijn er een aantal jongens die slecht over hem praten of niet leuk in elk geval. Hij is bang dat zijn nieuwe 'vrienden' hem daarom niet mee vragen.
Ik help hem door hem te wijzen op de positieve dingen die gebeuren; het wel afspreken, dat de jongens naar hem thuis komen, van de week is een van de jongens hier in huis geweest. Ik leg hem uit dat vriendschap moet groeien, ze hem moeten leren kennen.
Aan de andere kant die ik hem niet zeg maak ik me zorgen en vind ik het zo sneu voor hem. Hij is niet zielig hoor. Maar ik weet dat hij het leuker zou vinden als het anders zou zijn.
Aan (nog) een andere kant: toen ik 14 jaar was deed ik ook niet zoveel in het weekend in de avond.
Hoe zien jullie dit? Ik vind dat mijn zoon het goed doet. Maar hij moet het blijven vragen om mee te mogen. Ik zou het graag zien dat ze hem eens vragen voor zijn positieve ervaring vooral.
Krijgt hij nog zijn vrienden denken jullie? Ik wil hierin zelf ook rust vinden want ik maak me hier vaak te veel zorgen over.
Mijn zoon is 14 jaar, hij heeft een moeilijke tijd op de basisschool gehad. Hij zit nu in de tweede van de middelbare en we wonen ook nu 2 jaar in een nieuwe plaats. Hij kent hier veel mensen al via voetbal. Maar een vriendengroep heeft hij niet.
We wonen in een dorp en veel vriendschappen ontstaan op de basisschool of op voetbal. Hij zit nu sinds 2 maanden in een nieuw voetbalteam. Heeft het naar zijn zin en heeft zelf de stap gezet om 1 jongen te vragen of hij soms mee mag in de groep van die jongen. Dat is nog niet gebeurd. Maar hij heeft wel bijna elke week iets afgesproken; na school voetballen en 2 maal in de avond bleven een aantal jongens iets drinken bij zijn vader. (wij zijn gescheiden).
Elke zaterdag na de wedstrijd blijft hij ook 'hangen' op het voetbalveld met een aantal jongens van zijn team. Deze gaan vaak in de avond iets doen, hij durft niet te vragen of hij mee mag en ze vragen hem ook niet. Mijn zoon is onzeker, wantrouwend en verhult zijn onzekerheid soms door druk te doen of stoer. Dit doet hij niet bij deze jongens. Hij is er gefocust om het goed te doen. Hij zegt dat hij het niet erg vind hoe het nu gaat maar ik weet dat hij graag bij een groepje zou willen horen.
Hij is wel populair in de zin van dat ze allemaal met hem komen praten, hij is goed in voetbal, hij is sociaal, grappig. Maar door zijn basisschooltijd zijn er een aantal jongens die slecht over hem praten of niet leuk in elk geval. Hij is bang dat zijn nieuwe 'vrienden' hem daarom niet mee vragen.
Ik help hem door hem te wijzen op de positieve dingen die gebeuren; het wel afspreken, dat de jongens naar hem thuis komen, van de week is een van de jongens hier in huis geweest. Ik leg hem uit dat vriendschap moet groeien, ze hem moeten leren kennen.
Aan de andere kant die ik hem niet zeg maak ik me zorgen en vind ik het zo sneu voor hem. Hij is niet zielig hoor. Maar ik weet dat hij het leuker zou vinden als het anders zou zijn.
Aan (nog) een andere kant: toen ik 14 jaar was deed ik ook niet zoveel in het weekend in de avond.
Hoe zien jullie dit? Ik vind dat mijn zoon het goed doet. Maar hij moet het blijven vragen om mee te mogen. Ik zou het graag zien dat ze hem eens vragen voor zijn positieve ervaring vooral.
Krijgt hij nog zijn vrienden denken jullie? Ik wil hierin zelf ook rust vinden want ik maak me hier vaak te veel zorgen over.
zondag 24 september 2023 om 11:20
zondag 24 september 2023 om 15:29
Dus over over hoeveel weken heb jij het dan?Rose81 schreef: ↑24-09-2023 11:20Sinds het nieuwe seizoen zit hij erbij. Dus sinds school begonnen is. Niet lang.
Het gaat mij erom dat hij teleurgesteld is elke keer en zelf zegt: ik denk dat niemand mij mag.
Ik ben positief tegen hem en benoem de dingen die hij wel krijgt. Ik ventileer nu hier. Dat doe ik niet bij hem.
zondag 24 september 2023 om 15:34
Ik vrees dat er niet zoveel aan te doen is. Je stimuleert je zoon initiatief te tonen, en zo te lezen doet hij dat ook. Hij zit pas net in het nieuwe team, het kost vaak wat tijd. En het kan ook zijn dat het gewoon niet zo goed klikt dat er vriendschappen van komen.
Je kunt het niet afdwingen.
Ik herken je zorgen maar heb ook geleerd het een beetje los te laten. Voor mijn kind werd het namelijk nóg rotter als ik er steeds naar vroeg. Nieuwe vriendschappen kunnen ook later ontstaan en daar vertrouw ik maar op.
Je kunt het niet afdwingen.
Ik herken je zorgen maar heb ook geleerd het een beetje los te laten. Voor mijn kind werd het namelijk nóg rotter als ik er steeds naar vroeg. Nieuwe vriendschappen kunnen ook later ontstaan en daar vertrouw ik maar op.
zondag 24 september 2023 om 16:33
Dit.Nova schreef: ↑24-09-2023 15:34Ik vrees dat er niet zoveel aan te doen is. Je stimuleert je zoon initiatief te tonen, en zo te lezen doet hij dat ook. Hij zit pas net in het nieuwe team, het kost vaak wat tijd. En het kan ook zijn dat het gewoon niet zo goed klikt dat er vriendschappen van komen.
Je kunt het niet afdwingen.
Ik herken je zorgen maar heb ook geleerd het een beetje los te laten. Voor mijn kind werd het namelijk nóg rotter als ik er steeds naar vroeg. Nieuwe vriendschappen kunnen ook later ontstaan en daar vertrouw ik maar op.
maandag 25 september 2023 om 09:15
maandag 25 september 2023 om 09:34
Hè, gaat dit nu over de reacties in dit topic? Hoezo de conclusie dat er iets mis is en hoezo de constatering dat er niet veel reacties komen? Ben jij zelf onzeker? Zit je lekker in je vel? In hoeverre projecteer je iets van jezelf op je zoon?
Overigens zie ik hier in huis dat de puberjongen (eigenlijk de sociaalste van iedereen), veel minder met vrienden doet dan de pubermeisjes. Hij heeft wel vrienden, maar die zijn allemaal extreem "aan huizig", deels nog door corona ook, denk ik. Puberjongen wil naar buiten, de rest vindt alles gedoe. Ik hoor weleens gesprekken die hij dan heeft met een vriend die bij hem langskomt, als hij bijvoorbeeld voorstelt de stad in te gaan, en de energie zakt me werkelijk in de schoenen, als ik die vriend dan hoor praten.
maandag 25 september 2023 om 09:34
Ik vind ook wel dat moeder er zich veel te druk over maakt. Twee maanden pas en het is niet zo dat hij genegeerd wordt.
Denk dat deze bemoeienis alleen maar averechts gaat werken. Hoop niet dat je de kinderen dadelijk persoonlijk gaat aanspreken waarom ze jouw zoon niet uitnodigen.
Heb echt van die moeders meegemaakt en het kind werd vervolgens uitgelachen.
Denk dat deze bemoeienis alleen maar averechts gaat werken. Hoop niet dat je de kinderen dadelijk persoonlijk gaat aanspreken waarom ze jouw zoon niet uitnodigen.
Heb echt van die moeders meegemaakt en het kind werd vervolgens uitgelachen.
maandag 25 september 2023 om 10:29
Ik proef je onmacht door het scherm heen. Lastig hè? Ik denk dat je zoon door zijn moeilijkere basisschooltijd nog niet zoveel social skills heeft ontwikkeld. Die is hij nu aan het oefenen. En dat gebeurt met vallen en opstaan. Hij is gewoon onzeker en hij moet leren.
Waar je hem het meeste plezier mee doet is je er van weg houden.
Wat je wel kunt doen is altijd de ouder zijn die heel de groep ergens naartoe wilt brengen. Of bijvoorbeeld na 2/3 weken er niet over gesproken te hebben: hey zoon, ik heb 4 kaartjes voor cool zwembad verderop / pretpark / voetbalwedstrijd van een collega gekregen (uiteraard zelf gekocht), wil jij ze hebben? Ik wil best rijden/jullie naar de trein brengen.
Waar je hem het meeste plezier mee doet is je er van weg houden.
Wat je wel kunt doen is altijd de ouder zijn die heel de groep ergens naartoe wilt brengen. Of bijvoorbeeld na 2/3 weken er niet over gesproken te hebben: hey zoon, ik heb 4 kaartjes voor cool zwembad verderop / pretpark / voetbalwedstrijd van een collega gekregen (uiteraard zelf gekocht), wil jij ze hebben? Ik wil best rijden/jullie naar de trein brengen.
maandag 25 september 2023 om 11:29
Serieus? Dat is toch een beetje vriendschappen kopen? Je wilt toch dat je zoon aardig gevonden wordt om wie hij is en niet om de leuke uitjes die zijn ma organiseert?DrBrowns schreef: ↑25-09-2023 10:29Ik proef je onmacht door het scherm heen. Lastig hè? Ik denk dat je zoon door zijn moeilijkere basisschooltijd nog niet zoveel social skills heeft ontwikkeld. Die is hij nu aan het oefenen. En dat gebeurt met vallen en opstaan. Hij is gewoon onzeker en hij moet leren.
Waar je hem het meeste plezier mee doet is je er van weg houden.
Wat je wel kunt doen is altijd de ouder zijn die heel de groep ergens naartoe wilt brengen. Of bijvoorbeeld na 2/3 weken er niet over gesproken te hebben: hey zoon, ik heb 4 kaartjes voor cool zwembad verderop / pretpark / voetbalwedstrijd van een collega gekregen (uiteraard zelf gekocht), wil jij ze hebben? Ik wil best rijden/jullie naar de trein brengen.
maandag 25 september 2023 om 11:38
Dat kan alleen maar werken als je kind jarig is en een feestje geeft. Anders is het gewoon raar. Je maakt makkelijker vrienden als je die jongen gewoon op straat of op een pleintje laat voetballen. Dan komt er meer spontaan contact. Daarnaast is die jongen 14. Als ouder moet je nu je handen in de lucht gooien als het om vriendschap gaat. Je kan die andere jongens niet dwingen om met je zoon om te gaan.DrBrowns schreef: ↑25-09-2023 10:29
Wat je wel kunt doen is altijd de ouder zijn die heel de groep ergens naartoe wilt brengen. Of bijvoorbeeld na 2/3 weken er niet over gesproken te hebben: hey zoon, ik heb 4 kaartjes voor cool zwembad verderop / pretpark / voetbalwedstrijd van een collega gekregen (uiteraard zelf gekocht), wil jij ze hebben? Ik wil best rijden/jullie naar de trein brengen.
maandag 25 september 2023 om 12:09
maandag 25 september 2023 om 12:14
maandag 25 september 2023 om 12:20
Snap je punt eigenlijk wel. Het idee was uiteraard niet kopen, maar gewoon stimuleren om samen wat te ondernemen. Dat hij de groep ergens mee naartoe kan vragen.Sjaantje37 schreef: ↑25-09-2023 11:29Serieus? Dat is toch een beetje vriendschappen kopen? Je wilt toch dat je zoon aardig gevonden wordt om wie hij is en niet om de leuke uitjes die zijn ma organiseert?
Slecht plan dus TO, bij nader inzien
maandag 25 september 2023 om 12:24
Hij zegt nergens dat hij het niet erg vind en ik ook niet.Sjaantje37 schreef: ↑25-09-2023 12:09Misschien moet TO ook luisteren naar haar zoon die zegt dat hij het niet erg vindt hoe het nu gaat maar moeders wil het weer op haar eigen manier invullen.
Het is nu niet dat haar zoon weg zit te kwijnen van eenzaamheid in zijn kamer.
maandag 25 september 2023 om 12:25
Hij is begin deze maand jarig geweest en hij wil een feestje vieren. En hij wil dan een aantal jongens van zijn voetbalteam uitnodigen. Dat is voor zijn verjaardag en heeft niets met kopen te maken vind ik.
maandag 25 september 2023 om 12:30
maandag 25 september 2023 om 12:39
Mijn dochter is 13 en woont al haar hele leven in dit dorp. Doet aan verschillende jeugdactiviteiten mee. Maar ze is gewoon niet het populaire allemans vriendje. Dat was ze niet op de basisschool en dat is ze ook niet op de middelbare school. Geeft ze een feestje dan komt iedereen, maar ze wordt zelden terug gevraagd. Gepest wordt ze niet en ze mogen haar wel maar het trekt niet aan. Wel heeft ze altijd wel 1-2 vrienden/vriendinnen gehad en die ziet ze nog, spreekt ze mee af. Vaak zijn het ook meer de op zichzelf zijnde kinderen die niet popie jopie zijn, niet van drukte houden en daarin ook zichzelf zijn. Ergens ook wel mooi en sterk dat ze niet opgaat in de massa en de druk om er bij te horen. In haar huidige klas en hobby zie je hetzelfde een paar vriendinnen en daar onderneemt ze wel steeds meer mee. Ik heb het losgelaten. Zolang ze niet gepest wordt, veilig is en prima bij voelt... wie ben ik om te bepalen met wie ze omgaat en wat ze doet. Het forceren werkt niet.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
