Kinderen
alle pijlers
Zorgen om vriendschap kind
zaterdag 23 september 2023 om 17:08
Ik hoop echt om hier iets van geruststelling of tips te vinden.
Mijn zoon is 14 jaar, hij heeft een moeilijke tijd op de basisschool gehad. Hij zit nu in de tweede van de middelbare en we wonen ook nu 2 jaar in een nieuwe plaats. Hij kent hier veel mensen al via voetbal. Maar een vriendengroep heeft hij niet.
We wonen in een dorp en veel vriendschappen ontstaan op de basisschool of op voetbal. Hij zit nu sinds 2 maanden in een nieuw voetbalteam. Heeft het naar zijn zin en heeft zelf de stap gezet om 1 jongen te vragen of hij soms mee mag in de groep van die jongen. Dat is nog niet gebeurd. Maar hij heeft wel bijna elke week iets afgesproken; na school voetballen en 2 maal in de avond bleven een aantal jongens iets drinken bij zijn vader. (wij zijn gescheiden).
Elke zaterdag na de wedstrijd blijft hij ook 'hangen' op het voetbalveld met een aantal jongens van zijn team. Deze gaan vaak in de avond iets doen, hij durft niet te vragen of hij mee mag en ze vragen hem ook niet. Mijn zoon is onzeker, wantrouwend en verhult zijn onzekerheid soms door druk te doen of stoer. Dit doet hij niet bij deze jongens. Hij is er gefocust om het goed te doen. Hij zegt dat hij het niet erg vind hoe het nu gaat maar ik weet dat hij graag bij een groepje zou willen horen.
Hij is wel populair in de zin van dat ze allemaal met hem komen praten, hij is goed in voetbal, hij is sociaal, grappig. Maar door zijn basisschooltijd zijn er een aantal jongens die slecht over hem praten of niet leuk in elk geval. Hij is bang dat zijn nieuwe 'vrienden' hem daarom niet mee vragen.
Ik help hem door hem te wijzen op de positieve dingen die gebeuren; het wel afspreken, dat de jongens naar hem thuis komen, van de week is een van de jongens hier in huis geweest. Ik leg hem uit dat vriendschap moet groeien, ze hem moeten leren kennen.
Aan de andere kant die ik hem niet zeg maak ik me zorgen en vind ik het zo sneu voor hem. Hij is niet zielig hoor. Maar ik weet dat hij het leuker zou vinden als het anders zou zijn.
Aan (nog) een andere kant: toen ik 14 jaar was deed ik ook niet zoveel in het weekend in de avond.
Hoe zien jullie dit? Ik vind dat mijn zoon het goed doet. Maar hij moet het blijven vragen om mee te mogen. Ik zou het graag zien dat ze hem eens vragen voor zijn positieve ervaring vooral.
Krijgt hij nog zijn vrienden denken jullie? Ik wil hierin zelf ook rust vinden want ik maak me hier vaak te veel zorgen over.
Mijn zoon is 14 jaar, hij heeft een moeilijke tijd op de basisschool gehad. Hij zit nu in de tweede van de middelbare en we wonen ook nu 2 jaar in een nieuwe plaats. Hij kent hier veel mensen al via voetbal. Maar een vriendengroep heeft hij niet.
We wonen in een dorp en veel vriendschappen ontstaan op de basisschool of op voetbal. Hij zit nu sinds 2 maanden in een nieuw voetbalteam. Heeft het naar zijn zin en heeft zelf de stap gezet om 1 jongen te vragen of hij soms mee mag in de groep van die jongen. Dat is nog niet gebeurd. Maar hij heeft wel bijna elke week iets afgesproken; na school voetballen en 2 maal in de avond bleven een aantal jongens iets drinken bij zijn vader. (wij zijn gescheiden).
Elke zaterdag na de wedstrijd blijft hij ook 'hangen' op het voetbalveld met een aantal jongens van zijn team. Deze gaan vaak in de avond iets doen, hij durft niet te vragen of hij mee mag en ze vragen hem ook niet. Mijn zoon is onzeker, wantrouwend en verhult zijn onzekerheid soms door druk te doen of stoer. Dit doet hij niet bij deze jongens. Hij is er gefocust om het goed te doen. Hij zegt dat hij het niet erg vind hoe het nu gaat maar ik weet dat hij graag bij een groepje zou willen horen.
Hij is wel populair in de zin van dat ze allemaal met hem komen praten, hij is goed in voetbal, hij is sociaal, grappig. Maar door zijn basisschooltijd zijn er een aantal jongens die slecht over hem praten of niet leuk in elk geval. Hij is bang dat zijn nieuwe 'vrienden' hem daarom niet mee vragen.
Ik help hem door hem te wijzen op de positieve dingen die gebeuren; het wel afspreken, dat de jongens naar hem thuis komen, van de week is een van de jongens hier in huis geweest. Ik leg hem uit dat vriendschap moet groeien, ze hem moeten leren kennen.
Aan de andere kant die ik hem niet zeg maak ik me zorgen en vind ik het zo sneu voor hem. Hij is niet zielig hoor. Maar ik weet dat hij het leuker zou vinden als het anders zou zijn.
Aan (nog) een andere kant: toen ik 14 jaar was deed ik ook niet zoveel in het weekend in de avond.
Hoe zien jullie dit? Ik vind dat mijn zoon het goed doet. Maar hij moet het blijven vragen om mee te mogen. Ik zou het graag zien dat ze hem eens vragen voor zijn positieve ervaring vooral.
Krijgt hij nog zijn vrienden denken jullie? Ik wil hierin zelf ook rust vinden want ik maak me hier vaak te veel zorgen over.
maandag 25 september 2023 om 20:22
Thuis hangen. Gamen. Koelkast leegeten. Zinloze dingen. Ik ga ze zeker niet vermaken.Rose81 schreef: ↑25-09-2023 20:12Wat doen jullie 14-jarige dan in de avond in het weekend?
Ik voel me soort van verplicht om vrijdag tot en met zondag het leuk te maken. Hij gaat nu op zaterdag voetballen en daarna blijft hij daar hangen.
Werken is er bijna niet. Meeste in het dorp is vanaf 15 jaar. Hij gaat nu bij een boer werken maar daar werkt niet veel jeugd.
maandag 25 september 2023 om 20:26
Omdat hij zelf aangeeft dat hij op snap ziet dat ze iets hebben: feest of ergens hangen.meisje85 schreef: ↑25-09-2023 20:21Maar als je geen idee hebt wat andere 14-jarigen in het weekend doen, waar komt dan het idee vandaan dat hij vanalles moet doen?
Mijn vorig jaar 14-jarige stiefpuber had sporadisch een afspraak op zaterdag- of vrijdagavond. Een feestje of eens naar de film ofzo, of gewoon bij een vriendin chillen. Maar echt niet ieder weekend. Wat ze dan deed: in haar eentje op haar kamer klooien, met ons een film kijken, de hond uitlaten, huiswerk maken. Nu ze wat ouder is, is ze wel vaker weg dan toen.
Dat jij je verplicht voelt hem te vermaken, kan natuurlijk niet de reden zijn dat hem een probleem wordt aangepraat.
maandag 25 september 2023 om 20:26
Hetzelfde als door de week, chillen op haar kamer.Rose81 schreef: ↑25-09-2023 20:12Wat doen jullie 14-jarige dan in de avond in het weekend?
Ik voel me soort van verplicht om vrijdag tot en met zondag het leuk te maken. Hij gaat nu op zaterdag voetballen en daarna blijft hij daar hangen.
Werken is er bijna niet. Meeste in het dorp is vanaf 15 jaar. Hij gaat nu bij een boer werken maar daar werkt niet veel jeugd.
maandag 25 september 2023 om 21:12
Ik begrijp TO wel hoor. Hier zijn veel jongeren van 13/14/15 ook op stap in de weekend avonden. En dan op stap in de zin van met vrienden bij andere vrienden langs. Mijn zoon heeft een beetje hetzelfde probleem. Zit alleen thuis en ziet op snapchat dat zijn 'vrienden‘ 'op stap‘ zijn.
Zit ook net een paar weken op voetbal trouwens.
Zit ook net een paar weken op voetbal trouwens.
maandag 25 september 2023 om 22:42
Heel af en toe. En dan zitten ze samen op hun kamer te gamen. Met 13/14 jaar gebeurt er in mijn omgeving niet veel anders hoor.
Mijn 13 jarige gaat in het weekend naar zijn sport en verder is het huiswerk, gamen, en soms iets met het gezin. En een enkele keer met een vriendje hangen/gamen dus. Prima zo.
maandag 25 september 2023 om 23:01
Volgens mij zoek je er veel te veel achter. Hij heeft leuke contacten, die zullen zich met de jaren echt wel meer ontwikkelen.
Verder zitten heel veel jongens van die leeftijd in het weekend gewoon bij hun ouders thuis, dat is wat ik om me heen hoor.
Een tijd terug was hier ook een moeder die het de hele tijd over groepjes had en dat haar zoon niet echt in groepjes zat, in dat topic gaven ook veel mensen aan dat hen dat heel normaal leek. En dat veel contacten zich gewoon op school en sport afspelen. psyche/zorgen/list_messages/496319
Ik zou eerder proberen de wantrouwende gevoelens, waarvan je zegt dat hij die heeft, iets meer los te laten. Dat mensen dingen soms doen zonder jou, kan aan van alles liggen, dat hoeft hij niet meteen persoonlijk op te pakken.
Verder zitten heel veel jongens van die leeftijd in het weekend gewoon bij hun ouders thuis, dat is wat ik om me heen hoor.
Een tijd terug was hier ook een moeder die het de hele tijd over groepjes had en dat haar zoon niet echt in groepjes zat, in dat topic gaven ook veel mensen aan dat hen dat heel normaal leek. En dat veel contacten zich gewoon op school en sport afspelen. psyche/zorgen/list_messages/496319
Ik zou eerder proberen de wantrouwende gevoelens, waarvan je zegt dat hij die heeft, iets meer los te laten. Dat mensen dingen soms doen zonder jou, kan aan van alles liggen, dat hoeft hij niet meteen persoonlijk op te pakken.
dinsdag 26 september 2023 om 07:03
Volgens mij projecteer je je eigen onzekerheid op je zoon. Ik ken dat hoor, maar daar moet je mee oppassen want dat voelt hij natuurlijk heel goed.
Als jij vragen gaat stellen over wat de andere jongens dan aan het doen zijn etc. Dat is als het ware zeggen dat hij niet goed genoeg is.
Ik heb wat andere topics van je doorgelezen maar het is heel onduidelijk want daarin staat dat je zoon al veel langer voetbalt etc…
De onzekerheid en angst komt heel erg naar voren.
Als jij vragen gaat stellen over wat de andere jongens dan aan het doen zijn etc. Dat is als het ware zeggen dat hij niet goed genoeg is.
Ik heb wat andere topics van je doorgelezen maar het is heel onduidelijk want daarin staat dat je zoon al veel langer voetbalt etc…
De onzekerheid en angst komt heel erg naar voren.
dinsdag 26 september 2023 om 07:44
dinsdag 26 september 2023 om 07:54
Nooit? Eerder zei je dat hij nu twee maanden bij deze club zit. Nooit klinkt dan echt wat dramatisch. Geef het wat tijd!!
dinsdag 26 september 2023 om 08:30
Wat ik zie is dat jij behoorlijk obsessief bezig bent met dit onderwerp, zodanig dat je reacties ook helemaal niet binnen laat komen en drammend je eigen beeld blijft herhalen, het heeft geen enkel nut wat mensen er hier over zeggen. Heb je hier weleens hulp bij gezocht, voor jezelf?
Ik zie ook dat je zelf veel moeite hebt met sociale contacten, op je werk, slecht in je vel zit, veel last hebt van schuldgevoelens en angsten, problemen met je partner (irritatie, verwijten, onzekerheid, teleurstelling, jullie kunnen niet praten zonder ruzie), eenzaamheid, gevoel dat je nergens en bij niemand terecht kunt (en dat geldt dus thuis, op je werk en bij je vrienden). Dat is nogal wat. Dat is heftig, heel heftig.
Ik denk dat je hier hulp bij moet zoeken, echt goede hulp. Ga naar de huisarts en gooi echt alles op tafel, wees open en eerlijk. Gewoon wat gesprekken met een psycholoog lijkt mij niet afdoende, zelf zou ik eerder denken aan een diagnostisch traject en dan echt gerichte hulp, dat is uiteraard een inschatting die de huisarts en andere professionals moeten maken, maar dan moet je daar wel voor open staan én alles op tafel gooien.
Doe het voor jezelf, maar ook voor je kinderen want het kan heel heftig zijn om een ouder met psychische problemen te hebben.
Ik zie ook dat je zelf veel moeite hebt met sociale contacten, op je werk, slecht in je vel zit, veel last hebt van schuldgevoelens en angsten, problemen met je partner (irritatie, verwijten, onzekerheid, teleurstelling, jullie kunnen niet praten zonder ruzie), eenzaamheid, gevoel dat je nergens en bij niemand terecht kunt (en dat geldt dus thuis, op je werk en bij je vrienden). Dat is nogal wat. Dat is heftig, heel heftig.
Ik denk dat je hier hulp bij moet zoeken, echt goede hulp. Ga naar de huisarts en gooi echt alles op tafel, wees open en eerlijk. Gewoon wat gesprekken met een psycholoog lijkt mij niet afdoende, zelf zou ik eerder denken aan een diagnostisch traject en dan echt gerichte hulp, dat is uiteraard een inschatting die de huisarts en andere professionals moeten maken, maar dan moet je daar wel voor open staan én alles op tafel gooien.
Doe het voor jezelf, maar ook voor je kinderen want het kan heel heftig zijn om een ouder met psychische problemen te hebben.
dinsdag 26 september 2023 om 09:10
Dit is een hele belangrijke, om op te letten wat je allemaal tegen zo’n kind zegt. Je kunt daarmee impliciet gevoelens overbrengen.Hotgoldkus schreef: ↑26-09-2023 07:03Volgens mij projecteer je je eigen onzekerheid op je zoon. Ik ken dat hoor, maar daar moet je mee oppassen want dat voelt hij natuurlijk heel goed.
Als jij vragen gaat stellen over wat de andere jongens dan aan het doen zijn etc. Dat is als het ware zeggen dat hij niet goed genoeg is.
Ik heb wat andere topics van je doorgelezen maar het is heel onduidelijk want daarin staat dat je zoon al veel langer voetbalt etc…
De onzekerheid en angst komt heel erg naar voren.
Ik weet zelfs dat kinderen dan soms maar liegen tegen hun ouders dat ze ergens uitgenodigd of meegevraagd zijn, om maar niet aan de bezorgde vragen van hun ouder onderworpen te moeten worden. Niet zozeer dat ze het zelf erg vinden een minder druk sociaal leven te hebben, maar vooral het gevoel dat de ouders denken dat het niet goed genoeg is doet dan pijn.
dinsdag 26 september 2023 om 09:13
Je zegt steeds dat hij dingen uit zichzelf zegt en dat het dus niet van jou komt, maar zo simpel ligt het helaas niet. Kinderen krijgen namelijk ook heel veel mee van wat je onbewust aan hen laat zien of wat je hen onbewust meegeeft. En als zij bijvoorbeeld een moeder hebben die moeite heeft met sociale contacten, of zelf niet lekker in haar vel zit, dan voelen ze dat echt wel aan zonder dat dat ooit hardop is uitgesproken. En vervolgens gaan ze daarnaar handelen en op een bepaalde manier op (en door) reageren. En ze maken zich gedachten eigen die niet van hen maar van hun ouders zijn. Dat is nu juist het uitdagende van kinderen hebben. Het is echt een illusie om te denken dat je kinderen niets meekrijgen van je eigen onzekerheid, zorgen en wantrouwen richting anderen.
Lees de post boven die van jou nog eens. Het is misschien hard om te lezen, maar je gaat jezelf en je kinderen een groot plezier doen door ermee aan de slag te gaan. Kijk ook eens naar jouw reactie die ik quote: het is toch op geen enkele manier ook maar een antwoord of reactie op wat anderen hier recent hebben geschreven? Het zijn losse flodders, er blijkt niet uit dat je in je opneemt of reflecteert op wat mensen hier schrijven. Je ziet zelf ook totaal vast in een bepaalde angst of gedachte. Daar help je je zoon echt niet mee.
dinsdag 26 september 2023 om 09:13
Dat is ook een normale onzekerheid als je mensen ergens voor uitnodigt.
dinsdag 26 september 2023 om 09:18
Misschien voelt hij zelfs onbewust druk om een groepje jongens thuis uit te nodigen, terwijl de timing misschien nog niet optimaal is.meisje85 schreef: ↑26-09-2023 09:13Je zegt steeds dat hij dingen uit zichzelf zegt en dat het dus niet van jou komt, maar zo simpel ligt het helaas niet. Kinderen krijgen namelijk ook heel veel mee van wat je onbewust aan hen laat zien of wat je hen onbewust meegeeft. En als zij bijvoorbeeld een moeder hebben die moeite heeft met sociale contacten, of zelf niet lekker in haar vel zit, dan voelen ze dat echt wel aan zonder dat dat ooit hardop is uitgesproken. En vervolgens gaan ze daarnaar handelen en op een bepaalde manier op (en door) reageren. En ze maken zich gedachten eigen die niet van hen maar van hun ouders zijn. Dat is nu juist het uitdagende van kinderen hebben. Het is echt een illusie om te denken dat je kinderen niets meekrijgen van je eigen onzekerheid, zorgen en wantrouwen richting anderen.
Lees de post boven die van jou nog eens. Het is misschien hard om te lezen, maar je gaat jezelf en je kinderen een groot plezier doen door ermee aan de slag te gaan. Kijk ook eens naar jouw reactie die ik quote: het is toch op geen enkele manier ook maar een antwoord of reactie op wat anderen hier recent hebben geschreven? Het zijn losse flodders, er blijkt niet uit dat je in je opneemt of reflecteert op wat mensen hier schrijven. Je ziet zelf ook totaal vast in een bepaalde angst of gedachte. Daar help je je zoon echt niet mee.
dinsdag 26 september 2023 om 09:21
Kan allemaal. Maar het begint er iig mee dat je je moet realiseren dat je echt veel aan kinderen doorgeeft.
En leg ook niet alles onder een vergrootglas. Er is al vaker gezegd dat de meeste 14-jarigen echt wel thuis zijn 's avonds in het weekend en zoals iemand net al schreef: mensen uitnodigen en bang zijn dat er niemand komt, is ook vrij gebruikelijk als je iets organiseert.
dinsdag 26 september 2023 om 09:25
dinsdag 26 september 2023 om 09:28
Reageer eens op wat er allemaal gezegd wordt. Zitten verstandige posts tussen.
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
dinsdag 26 september 2023 om 09:30
Hartstikke mooi dat je dat probeert, maar dat kan helaas nooit genoeg compenseren voor wat je allemaal uitstraalt. Je kind pikt dat op. Daar moet jij wat mee, bij jezelf.
dinsdag 26 september 2023 om 09:39
Dit.
TO, je zegt dat je op zoek bent naar tips of geruststelling. Vrijwel iedereen zegt dat het een vrij normale situatie is maar dat lijkt helemaal niet binnen te komen.
dinsdag 26 september 2023 om 09:39
Hoe moeilijk ook als bezorgde ouder, maar jij moet hier veel minder mee bezig gaan zijn. Zowel je vriend als je ex-man hebben beter zicht op hoe jongens/mannen onderling omgaan met mekaar. Zij kunnen dit veel beter beoordelen als jij. Volgens mij doet jouw bemoeienis echt meer kwaad dan goed - ook bedoel je het goed.
Wordt er niet 's avonds ontzettend veel gegamed op die leeftijd ? Doordeweeks maar ook in het weekend ? Misschien wordt daar ook een band gesmeed en worden daar tussendoor plannen gemaakt ?
Wordt er niet 's avonds ontzettend veel gegamed op die leeftijd ? Doordeweeks maar ook in het weekend ? Misschien wordt daar ook een band gesmeed en worden daar tussendoor plannen gemaakt ?
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
dinsdag 26 september 2023 om 09:44
Volgens mij reageer ik op iedereen. Ik reageer niet bewust niet op iemand in elk geval.
Ik wil hem niet weg voor mijn eigen rust, nee juist niet. Ik heb ze beide graag bij me. Maar omdat mijn oudste vaker afspreekt valt het voor de jongste ook meer op. Ik zeg hem juist dat dat echt wel komt.
En ik vind het leuk dat hij nu jongens uitnodigt. Maar dan hoop ik wel dat ze komen.
Omdat hij anders denkt dat ze hem niet leuk vinden.
Ik moet hem niet vermaken maar ik vind het zelf sneu als hij alleen op zijn kamer zit. Hij zegt dan ook dat hij zich verveelt.
Misschien moet ik het meer loslaten ja. Dat geloof ik heus wel. Maar ik vind het wel heel moeilijk.
Ik wil hem niet weg voor mijn eigen rust, nee juist niet. Ik heb ze beide graag bij me. Maar omdat mijn oudste vaker afspreekt valt het voor de jongste ook meer op. Ik zeg hem juist dat dat echt wel komt.
En ik vind het leuk dat hij nu jongens uitnodigt. Maar dan hoop ik wel dat ze komen.
Omdat hij anders denkt dat ze hem niet leuk vinden.
Ik moet hem niet vermaken maar ik vind het zelf sneu als hij alleen op zijn kamer zit. Hij zegt dan ook dat hij zich verveelt.
Misschien moet ik het meer loslaten ja. Dat geloof ik heus wel. Maar ik vind het wel heel moeilijk.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in