Kinderen
alle pijlers
Zorgen om vriendschap kind
zaterdag 23 september 2023 om 17:08
Ik hoop echt om hier iets van geruststelling of tips te vinden.
Mijn zoon is 14 jaar, hij heeft een moeilijke tijd op de basisschool gehad. Hij zit nu in de tweede van de middelbare en we wonen ook nu 2 jaar in een nieuwe plaats. Hij kent hier veel mensen al via voetbal. Maar een vriendengroep heeft hij niet.
We wonen in een dorp en veel vriendschappen ontstaan op de basisschool of op voetbal. Hij zit nu sinds 2 maanden in een nieuw voetbalteam. Heeft het naar zijn zin en heeft zelf de stap gezet om 1 jongen te vragen of hij soms mee mag in de groep van die jongen. Dat is nog niet gebeurd. Maar hij heeft wel bijna elke week iets afgesproken; na school voetballen en 2 maal in de avond bleven een aantal jongens iets drinken bij zijn vader. (wij zijn gescheiden).
Elke zaterdag na de wedstrijd blijft hij ook 'hangen' op het voetbalveld met een aantal jongens van zijn team. Deze gaan vaak in de avond iets doen, hij durft niet te vragen of hij mee mag en ze vragen hem ook niet. Mijn zoon is onzeker, wantrouwend en verhult zijn onzekerheid soms door druk te doen of stoer. Dit doet hij niet bij deze jongens. Hij is er gefocust om het goed te doen. Hij zegt dat hij het niet erg vind hoe het nu gaat maar ik weet dat hij graag bij een groepje zou willen horen.
Hij is wel populair in de zin van dat ze allemaal met hem komen praten, hij is goed in voetbal, hij is sociaal, grappig. Maar door zijn basisschooltijd zijn er een aantal jongens die slecht over hem praten of niet leuk in elk geval. Hij is bang dat zijn nieuwe 'vrienden' hem daarom niet mee vragen.
Ik help hem door hem te wijzen op de positieve dingen die gebeuren; het wel afspreken, dat de jongens naar hem thuis komen, van de week is een van de jongens hier in huis geweest. Ik leg hem uit dat vriendschap moet groeien, ze hem moeten leren kennen.
Aan de andere kant die ik hem niet zeg maak ik me zorgen en vind ik het zo sneu voor hem. Hij is niet zielig hoor. Maar ik weet dat hij het leuker zou vinden als het anders zou zijn.
Aan (nog) een andere kant: toen ik 14 jaar was deed ik ook niet zoveel in het weekend in de avond.
Hoe zien jullie dit? Ik vind dat mijn zoon het goed doet. Maar hij moet het blijven vragen om mee te mogen. Ik zou het graag zien dat ze hem eens vragen voor zijn positieve ervaring vooral.
Krijgt hij nog zijn vrienden denken jullie? Ik wil hierin zelf ook rust vinden want ik maak me hier vaak te veel zorgen over.
Mijn zoon is 14 jaar, hij heeft een moeilijke tijd op de basisschool gehad. Hij zit nu in de tweede van de middelbare en we wonen ook nu 2 jaar in een nieuwe plaats. Hij kent hier veel mensen al via voetbal. Maar een vriendengroep heeft hij niet.
We wonen in een dorp en veel vriendschappen ontstaan op de basisschool of op voetbal. Hij zit nu sinds 2 maanden in een nieuw voetbalteam. Heeft het naar zijn zin en heeft zelf de stap gezet om 1 jongen te vragen of hij soms mee mag in de groep van die jongen. Dat is nog niet gebeurd. Maar hij heeft wel bijna elke week iets afgesproken; na school voetballen en 2 maal in de avond bleven een aantal jongens iets drinken bij zijn vader. (wij zijn gescheiden).
Elke zaterdag na de wedstrijd blijft hij ook 'hangen' op het voetbalveld met een aantal jongens van zijn team. Deze gaan vaak in de avond iets doen, hij durft niet te vragen of hij mee mag en ze vragen hem ook niet. Mijn zoon is onzeker, wantrouwend en verhult zijn onzekerheid soms door druk te doen of stoer. Dit doet hij niet bij deze jongens. Hij is er gefocust om het goed te doen. Hij zegt dat hij het niet erg vind hoe het nu gaat maar ik weet dat hij graag bij een groepje zou willen horen.
Hij is wel populair in de zin van dat ze allemaal met hem komen praten, hij is goed in voetbal, hij is sociaal, grappig. Maar door zijn basisschooltijd zijn er een aantal jongens die slecht over hem praten of niet leuk in elk geval. Hij is bang dat zijn nieuwe 'vrienden' hem daarom niet mee vragen.
Ik help hem door hem te wijzen op de positieve dingen die gebeuren; het wel afspreken, dat de jongens naar hem thuis komen, van de week is een van de jongens hier in huis geweest. Ik leg hem uit dat vriendschap moet groeien, ze hem moeten leren kennen.
Aan de andere kant die ik hem niet zeg maak ik me zorgen en vind ik het zo sneu voor hem. Hij is niet zielig hoor. Maar ik weet dat hij het leuker zou vinden als het anders zou zijn.
Aan (nog) een andere kant: toen ik 14 jaar was deed ik ook niet zoveel in het weekend in de avond.
Hoe zien jullie dit? Ik vind dat mijn zoon het goed doet. Maar hij moet het blijven vragen om mee te mogen. Ik zou het graag zien dat ze hem eens vragen voor zijn positieve ervaring vooral.
Krijgt hij nog zijn vrienden denken jullie? Ik wil hierin zelf ook rust vinden want ik maak me hier vaak te veel zorgen over.
dinsdag 26 september 2023 om 09:49
Rose81 schreef: ↑26-09-2023 09:44Volgens mij reageer ik op iedereen. Ik reageer niet bewust niet op iemand in elk geval.
Ik wil hem niet weg voor mijn eigen rust, nee juist niet. Ik heb ze beide graag bij me. Maar omdat mijn oudste vaker afspreekt valt het voor de jongste ook meer op. Ik zeg hem juist dat dat echt wel komt.
En ik vind het leuk dat hij nu jongens uitnodigt. Maar dan hoop ik wel dat ze komen.
Omdat hij anders denkt dat ze hem niet leuk vinden.
Ik moet hem niet vermaken maar ik vind het zelf sneu als hij alleen op zijn kamer zit. Hij zegt dan ook dat hij zich verveelt.
Misschien moet ik het meer loslaten ja. Dat geloof ik heus wel. Maar ik vind het wel heel moeilijk.
Daar zit dan ook het probleem, dat jij niet ziet wat jij doet in de communicatie. Je reageert sowieso niet op iedereen (hoeft ook niet) maar reageert vooral niet inhoudelijk. Jij blijft als een hangende grammofoonplaat je zorgen herhalen, zonder echt te lezen wat mensen zeggen, laat staan daar op in te gaan. Dat je dat niet ziet is dus een groot onderdeel van het probleem.
En dat je het "misschien" meer los moet laten is natuurlijk bull shit. Sorry hoor, je blijft hier topics over openen, aangeven dat je het inderdaad meer los moet laten en dan kom je hier aan met "misschien"? En met "heel moeilijk". Ja dat kan heel erg moeilijk zijn, vooral als je heel veel onderliggende problemen hebt, maar met "moeilijk moeilijk" schiet jouw kind niets op. Het zal wel weer niet binnenkomen, maar zoek hulp. Niet in de minste plaats om je kind te ontlasten.
dinsdag 26 september 2023 om 10:35
En hulp zou ik echt wel willen, maar ik durf dat ook weer niet goed.
Bij mijn huisarts werkt een praktijkondersteuner ggz. Is dat iets? Ze heeft ook gewerkt met kinderen en jongeren.
Mijn angst is wel een beetje dat er hulp komt waar ik niet om vraag. Ik werk zelf in het speciaal onderwijs en ik zie ook dingen die niet goed gaan nl. Vandaar....
Bij mijn huisarts werkt een praktijkondersteuner ggz. Is dat iets? Ze heeft ook gewerkt met kinderen en jongeren.
Mijn angst is wel een beetje dat er hulp komt waar ik niet om vraag. Ik werk zelf in het speciaal onderwijs en ik zie ook dingen die niet goed gaan nl. Vandaar....
dinsdag 26 september 2023 om 10:38
Dat, en puber zijn is ook leren in de sociale omgang, wat werkt en wat werkt niet. Daar horen soms ook teleurstellingen bij. Dat moet een kind toch zelf ondervinden.
dinsdag 26 september 2023 om 10:39
Volgens mij bedoelt men hulp voor jou, niet voor je kind.Rose81 schreef: ↑26-09-2023 10:35En hulp zou ik echt wel willen, maar ik durf dat ook weer niet goed.
Bij mijn huisarts werkt een praktijkondersteuner ggz. Is dat iets? Ze heeft ook gewerkt met kinderen en jongeren.
Mijn angst is wel een beetje dat er hulp komt waar ik niet om vraag. Ik werk zelf in het speciaal onderwijs en ik zie ook dingen die niet goed gaan nl. Vandaar....
dinsdag 26 september 2023 om 10:41
Rose81 schreef: ↑26-09-2023 10:35En hulp zou ik echt wel willen, maar ik durf dat ook weer niet goed.
Bij mijn huisarts werkt een praktijkondersteuner ggz. Is dat iets? Ze heeft ook gewerkt met kinderen en jongeren.
Mijn angst is wel een beetje dat er hulp komt waar ik niet om vraag. Ik werk zelf in het speciaal onderwijs en ik zie ook dingen die niet goed gaan nl. Vandaar....
Er wordt hier gesuggereerd dat JIJ hulp zoekt, niet voor je zoon maar voor jezelf. Jij moet om leren gaan met je eigen zorgen en onrust, met je zoon is zo te lezen helemaal niets mis. De praktijkondersteuner kan inderdaad een goede eerste stap zijn. Dat je denkt dat mensen hier suggereren hulp te zoeken voor je zoon zegt best wel veel over hoe je erin staat eerlijk gezegd..
En je angst dat er hulp komt waar je niet om vraagt vind ik echt heel gek. Als jij tegen de praktijkondersteuner zegt: ik maak me zorgen om mijn zoon, dan schakelt ze echt niet meteen Bureau Jeugdzorg in hoor.
dinsdag 26 september 2023 om 10:52
Daar heb ik het ook over. Maar dat iemand ervaring heeft met jongeren vind ik dan wel fijn omdat het daarmee te maken heeft.Stientje schreef: ↑26-09-2023 10:41Er wordt hier gesuggereerd dat JIJ hulp zoekt, niet voor je zoon maar voor jezelf. Jij moet om leren gaan met je eigen zorgen en onrust, met je zoon is zo te lezen helemaal niets mis. De praktijkondersteuner kan inderdaad een goede eerste stap zijn. Dat je denkt dat mensen hier suggereren hulp te zoeken voor je zoon zegt best wel veel over hoe je erin staat eerlijk gezegd..
En je angst dat er hulp komt waar je niet om vraagt vind ik echt heel gek. Als jij tegen de praktijkondersteuner zegt: ik maak me zorgen om mijn zoon, dan schakelt ze echt niet meteen Bureau Jeugdzorg in hoor.
Ik bedoel voor mezelf dus.
dinsdag 26 september 2023 om 10:59
dinsdag 26 september 2023 om 11:03
dinsdag 26 september 2023 om 11:04
Ik heb je even geloept Rose. En ik raad je aan om met spoed opnieuw hulp te zoeken. Je maakt al jaren regelmatig topics aan en uit bijna al deze onderwerpen, komt naar voren dat je extreem angstig bent voor ongeveer alles in het leven.
Zoek hulp. Opnieuw! Voor jezelf, maar vooral voor je kinderen en de kinderen van je vriend.
Sterke!
Zoek hulp. Opnieuw! Voor jezelf, maar vooral voor je kinderen en de kinderen van je vriend.
Sterke!
dweedledee wijzigde dit bericht op 26-09-2023 11:46
2.57% gewijzigd
dinsdag 26 september 2023 om 12:43
Nooit? Of niet in de afgelopen 2 maanden?
Mijn zoon is ook vrijwel altijd thuis ´s avonds. Sowieso ben ik geen fan van ´s avonds "hangen op straat" voor kinderen van deze leeftijd. En er worden (nog) geen avond-feestjes gegeven. Voor een verjaardag gaan ze bv aan het einde vd middag naar de bios en daarna naar de Mac ofzo. En dan ieder naar huis. Maar dat is niet met het sport-team, maar met een paar vrienden van school.
Ik vroeg je eerder ook al: vanwaar de focus op de jongens van het voetbalteam? Hoe gaat het met contacten op school?
En nogmaals: er is hier nu tig keer gezegd dat het op die leeftijd vrij normaal is ´s avonds thuis te zijn. Maar dat lijkt niet tot je door te dringen.
dinsdag 26 september 2023 om 12:49
Ik ging toch ook maar even loepen en na even snel scannen zie ik dat je in 2021 en 2022 meerdere angsten en problemen van jezelf beschrijft, waarvan een; angst dat je kinderen geen vrienden hebben en niet gelukkig worden.
Je bent angstig en onzeker en projecteert dit dus al langere tijd op de kinderen.
Was je therapie positief afgerond?
Je bent angstig en onzeker en projecteert dit dus al langere tijd op de kinderen.
Was je therapie positief afgerond?
•
dinsdag 26 september 2023 om 12:57
Ik ben het er wel mee eens hoor en het zal ook wel echt zo zijn maar niet alle pubers vinden het leuk om thuis te hangen. De mijne niet altijd iig en hij vind het dan ook vervelend wanneer hij weet dat 'vrienden‘ wel samen hangen.
dinsdag 26 september 2023 om 13:20
Het heeft precies niks met je zoon, maar alles met jou te maken. Ik heb je niet geloept maar vond het al doorklinken in je reacties; het gaat over jouw eigen angsten. Net als het een angst is dat er meer wordt ingeschakeld dan waar je om vraagt. Ook dat is namelijk geen reëele gedachte. Je vraagt hulp voor jezelf, het is niet dat je je kindeden verwaarloosd of mishandeld. Opgroeien met een angstige, wantrouwige ouder is niet niks. Het staat eigen ontwikkeling in de weg. Dus bel maar met die huisartsondersteuner.
dinsdag 26 september 2023 om 13:38
dinsdag 26 september 2023 om 16:29
dinsdag 26 september 2023 om 16:54
Dit klinkt wellicht niet zo aardig maar ik bedoel het echt goed en ik speek ook uit ervaring.
Vaak willen we onze kinderen gelukkig zien omdat wij daar als ouders een lekker gevoel bij krijgen. Als onze kinderen gelukkig zijn zijn wij geslaagd als ouder, hoeven we ons niet schuldig te voelen en kunnen we een heleboel angsten overboord gooien.
Over dat gelukkig zijn hebben we ook de maatstaf al neergelegd, hij moet erbij horen, hij moet vrienden hebben en het liefste een vriendengroep, dan zijn wij namelijk geslaagd als ouder en hebben we het goed gedaan. Voor de goegemeente maar zéker voor onszelf.
Een ongelukkig, eenzaam kind, daar kun je niet mee thuiskomen, daar vertel je niet vol trots over, dat is iets om je voor te schamen en maakt dat je zelf een enorm faalgevoel ervaart.
Een kind mag ongelukkig zijn. En ook eenzaam. Hij mag zich vervelen en balen omdat zijn grote broer wél naar een feestje gaat.
Hij mag dat allemaal.
En jij hoeft daar helemaal niks mee, sterker nog, ik geloof heilig dat dat jouw taak niet is. Je hoeft m niet gerust te stellen, te zeggen dat het wel komt en balen van elke keer dat hij sociaal lijkt te falen. Het grootste cadeau dat je je zoon en jezelf kunt doen is hiermee stoppen.
Heb het vertrouwen dat hij een prima individu is zoals hij is, met of zonder vrienden, ook als hij zelf baalt van zijn non-vriendenkring.
Zie hem als goed genoeg, dat is jouw taak.
Vaak willen we onze kinderen gelukkig zien omdat wij daar als ouders een lekker gevoel bij krijgen. Als onze kinderen gelukkig zijn zijn wij geslaagd als ouder, hoeven we ons niet schuldig te voelen en kunnen we een heleboel angsten overboord gooien.
Over dat gelukkig zijn hebben we ook de maatstaf al neergelegd, hij moet erbij horen, hij moet vrienden hebben en het liefste een vriendengroep, dan zijn wij namelijk geslaagd als ouder en hebben we het goed gedaan. Voor de goegemeente maar zéker voor onszelf.
Een ongelukkig, eenzaam kind, daar kun je niet mee thuiskomen, daar vertel je niet vol trots over, dat is iets om je voor te schamen en maakt dat je zelf een enorm faalgevoel ervaart.
Een kind mag ongelukkig zijn. En ook eenzaam. Hij mag zich vervelen en balen omdat zijn grote broer wél naar een feestje gaat.
Hij mag dat allemaal.
En jij hoeft daar helemaal niks mee, sterker nog, ik geloof heilig dat dat jouw taak niet is. Je hoeft m niet gerust te stellen, te zeggen dat het wel komt en balen van elke keer dat hij sociaal lijkt te falen. Het grootste cadeau dat je je zoon en jezelf kunt doen is hiermee stoppen.
Heb het vertrouwen dat hij een prima individu is zoals hij is, met of zonder vrienden, ook als hij zelf baalt van zijn non-vriendenkring.
Zie hem als goed genoeg, dat is jouw taak.
...
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
