Kinderen
alle pijlers
Zwanger!!???? HELP!!! Wat nu!!?????
woensdag 19 september 2007 om 11:03
Goedemorgen allemaal.......
Ik zit met een verschrikkelijk situatie.......
Als vanaf mijn 15e slik ik de pil (microgynon 30) deze heb ik altijd tot volle tevredenheid geslikt. Regelmatig slik ik deze pil door zonder problemen (nooit een tussentijdse bloeding e.d. gehad).
Nu heb ik de pil vanaf mei tot augustus doorgeslikt, toen een stopweek.......................----> geen bloeding. Dus ik dacht: ach.....ik heb zo lang doorgeslikt, mijn lichaam moet zich vast omschakelen. Na de stopweek weer een nieuwe pilstrip gepakt. Deze weer helemaal geslikt (3 weken) nu ben ik vorige week weer gestopt.........................----> weer geen bloeding.
Ik begon hem natuurlijk al flink te knijpen.....dus ik een zwangerschapstest gehaald.
Ik heb er nu 2 gedaan (gisteravond de 2e...)......en beiden positief. SLIK!!!!!
Ik zou er nog wel 10 willen doen.....kan het gewoon niet geloven.
1 1/2 jaar geleden zijn mijn ex en ik uit elkaar gegaan. Hierover is een heleboel gedoe geweest. We zouden gaan trouwen, dus alles moest worden afgezegd..........extra kosten gemaakt om alles nog af te kunnen zeggen. Woning in de verkoop gedaan.......ik zou er alleen blijven wonen, aangezien de situatie met tussen mij en mijn ouders alles behalve fijn is. Maar dat akelige bordje te koop bleef maar in de tuin staan. Heleboel problemen gehad begin dit jaar met mijn ex....rekeningen werden niet betaald, of te laat (van zijn kant) op een gegeven moment kreeg ik zelfs een taxateur aan de deur.............de woning zou worden geveild.........bleek dat mijn ex al een hele lange tijd een schuld had van zo'n 30.000 euro, en we moesten ineens 10.000 euro betalen aan de hypotheekverstrekker. Ik had gewoon geen cent meer te makken. (we hadden gescheiden rekeningen....heb het nooit gemerkt)
Met veel geluk hebben beide ouders toen ingesprongen (terwijl het voor hun ook errug moeilijk was om te behappen, zo'n smak geld) Toen heb ik gelijk een financieel adviseur aangesteld om alles te regelen tussen ons, en om alles voor elkaar te krijgen.
Gelukkig hebben we begin augustus de woning verkocht (jammer genoeg wel weer met 10.000 euro verlies) Nu moeten we de hypotheek geheel aflossen bij de overdracht (ergens volgende maand) gelukkig hebben we een adviseur die dat allemaal voor ons uitzoekt, maar toch.....een hoop stress brengt dat met zich mee........
Nu ben ik rond mijn vakantie (in Juli) wel behoorlijk misselijk geweest.....maar dat kwam waarschijnlijk omdat ik toen voor het eerst sinds 1 1/2 jaar echt tot rust kwam (had nog niet eerder vakantie gehad). Ik heb nu bijna een jaar een nieuwe vriend, en tussen ons gaat het echt super!!!!! Maar ja........ nu waarschijnlijk zwanger (vermoedelijk heeft de pil dus niet gewerkt in de periode dat ik zo misselijk was)
Ik zit op dit moment echt super zwaar in de shit............heb geen cent te makken (moet zo'n 25.000 euro aflossen), moet door die financiele situatie noodgedwongen bij mijn ouders intrekken (absoluut niet wenselijk, maar op dit moment is er echt geen ander mogelijkheid)........., zit nog met een tijdelijk contract die eind dit jaar afloopt. (en weet totaal nog niet of ik het wel of niet verlengt krijg, ze moeten me nu namelijk voor vast aannemen). Mijn vriend woont nog bij zijn ouders, maar heeft ook niet de mogelijkheid om op zichzelf te gaan wonen.
Een kind zou ik dus niets kunnen bieden, plus het feit dat ik nog zo met mezelf en mijn prive situatie worstel dat het absoluut niet verstandig is om een zwangerschap door te zetten.
Nu is er voor mij maar een optie......--> abortus. Het is echt niet iets wat ik van de daken af zou willen schreeuwen....maar een andere mogelijkheid is er gewoonweg niet.
Maar nu is mijn vraag.....hoe gaat dat allemaal in zijn werk??? Hebben andere forummers hier al ervaring mee??????
(sorry voor het lange verhaal......maar moet het echt allemaal even kwijt.......)
Ik zit met een verschrikkelijk situatie.......
Als vanaf mijn 15e slik ik de pil (microgynon 30) deze heb ik altijd tot volle tevredenheid geslikt. Regelmatig slik ik deze pil door zonder problemen (nooit een tussentijdse bloeding e.d. gehad).
Nu heb ik de pil vanaf mei tot augustus doorgeslikt, toen een stopweek.......................----> geen bloeding. Dus ik dacht: ach.....ik heb zo lang doorgeslikt, mijn lichaam moet zich vast omschakelen. Na de stopweek weer een nieuwe pilstrip gepakt. Deze weer helemaal geslikt (3 weken) nu ben ik vorige week weer gestopt.........................----> weer geen bloeding.
Ik begon hem natuurlijk al flink te knijpen.....dus ik een zwangerschapstest gehaald.
Ik heb er nu 2 gedaan (gisteravond de 2e...)......en beiden positief. SLIK!!!!!
Ik zou er nog wel 10 willen doen.....kan het gewoon niet geloven.
1 1/2 jaar geleden zijn mijn ex en ik uit elkaar gegaan. Hierover is een heleboel gedoe geweest. We zouden gaan trouwen, dus alles moest worden afgezegd..........extra kosten gemaakt om alles nog af te kunnen zeggen. Woning in de verkoop gedaan.......ik zou er alleen blijven wonen, aangezien de situatie met tussen mij en mijn ouders alles behalve fijn is. Maar dat akelige bordje te koop bleef maar in de tuin staan. Heleboel problemen gehad begin dit jaar met mijn ex....rekeningen werden niet betaald, of te laat (van zijn kant) op een gegeven moment kreeg ik zelfs een taxateur aan de deur.............de woning zou worden geveild.........bleek dat mijn ex al een hele lange tijd een schuld had van zo'n 30.000 euro, en we moesten ineens 10.000 euro betalen aan de hypotheekverstrekker. Ik had gewoon geen cent meer te makken. (we hadden gescheiden rekeningen....heb het nooit gemerkt)
Met veel geluk hebben beide ouders toen ingesprongen (terwijl het voor hun ook errug moeilijk was om te behappen, zo'n smak geld) Toen heb ik gelijk een financieel adviseur aangesteld om alles te regelen tussen ons, en om alles voor elkaar te krijgen.
Gelukkig hebben we begin augustus de woning verkocht (jammer genoeg wel weer met 10.000 euro verlies) Nu moeten we de hypotheek geheel aflossen bij de overdracht (ergens volgende maand) gelukkig hebben we een adviseur die dat allemaal voor ons uitzoekt, maar toch.....een hoop stress brengt dat met zich mee........
Nu ben ik rond mijn vakantie (in Juli) wel behoorlijk misselijk geweest.....maar dat kwam waarschijnlijk omdat ik toen voor het eerst sinds 1 1/2 jaar echt tot rust kwam (had nog niet eerder vakantie gehad). Ik heb nu bijna een jaar een nieuwe vriend, en tussen ons gaat het echt super!!!!! Maar ja........ nu waarschijnlijk zwanger (vermoedelijk heeft de pil dus niet gewerkt in de periode dat ik zo misselijk was)
Ik zit op dit moment echt super zwaar in de shit............heb geen cent te makken (moet zo'n 25.000 euro aflossen), moet door die financiele situatie noodgedwongen bij mijn ouders intrekken (absoluut niet wenselijk, maar op dit moment is er echt geen ander mogelijkheid)........., zit nog met een tijdelijk contract die eind dit jaar afloopt. (en weet totaal nog niet of ik het wel of niet verlengt krijg, ze moeten me nu namelijk voor vast aannemen). Mijn vriend woont nog bij zijn ouders, maar heeft ook niet de mogelijkheid om op zichzelf te gaan wonen.
Een kind zou ik dus niets kunnen bieden, plus het feit dat ik nog zo met mezelf en mijn prive situatie worstel dat het absoluut niet verstandig is om een zwangerschap door te zetten.
Nu is er voor mij maar een optie......--> abortus. Het is echt niet iets wat ik van de daken af zou willen schreeuwen....maar een andere mogelijkheid is er gewoonweg niet.
Maar nu is mijn vraag.....hoe gaat dat allemaal in zijn werk??? Hebben andere forummers hier al ervaring mee??????
(sorry voor het lange verhaal......maar moet het echt allemaal even kwijt.......)
anoniem_15072 wijzigde dit bericht op 26-09-2007 11:00
Reden: Woord genuanceerd
Reden: Woord genuanceerd
% gewijzigd
dinsdag 25 september 2007 om 15:59
Mij maakt het nooit zoveel uit of een topic fake is of niet, het echte leven is toch vaak gekker dan de fantasie. En er zijn altijd wel mensen die wél iets aan de reacties hebben.
Maarruh, dat ze het hele forum de hele dag aan het lijntje houdt met de belofte van een update......belooft niet veel goeds. In geen enkel opzicht.
Maarruh, dat ze het hele forum de hele dag aan het lijntje houdt met de belofte van een update......belooft niet veel goeds. In geen enkel opzicht.
dinsdag 25 september 2007 om 16:03
Het wel of niet maken van grove opmerkingen doet toch niks af aan het feit dat ze al vanaf vanochtend een update beloofd en wel de tijd heeft om op allerhande postings te reageren?
Natuurlijk ben je niks verplicht op een forum, maar beloof dan ook niet steeds een update.
Er zijn hier genoeg mensen die echt meeleven en die echt interesse tonen. Verder zijn er een aantal mensen die echt goede adviezen hebben gegeven omdat ze een soortgelijke situatie hebben meegemaakt.
Ik vind het niet meer dan netjes om even te vertellen hoe het gisteren was, maar uiteraard is Bikkelientje niks verplicht. Maar ik ben van mening dat je dan ook geen topic moet openen. In mijn ogen schept dat de verplichting om ook de posters een beetje op de hoogte te houden. Let wel: dit is mijn mening, betekent niet dat het ook daadwerkelijk zo moet gaan natuurlijk!
Natuurlijk ben je niks verplicht op een forum, maar beloof dan ook niet steeds een update.
Er zijn hier genoeg mensen die echt meeleven en die echt interesse tonen. Verder zijn er een aantal mensen die echt goede adviezen hebben gegeven omdat ze een soortgelijke situatie hebben meegemaakt.
Ik vind het niet meer dan netjes om even te vertellen hoe het gisteren was, maar uiteraard is Bikkelientje niks verplicht. Maar ik ben van mening dat je dan ook geen topic moet openen. In mijn ogen schept dat de verplichting om ook de posters een beetje op de hoogte te houden. Let wel: dit is mijn mening, betekent niet dat het ook daadwerkelijk zo moet gaan natuurlijk!
dinsdag 25 september 2007 om 16:06
Ze zegt zelf al de hele tijd dat er een update aankomt, dat ze die aan het schrijven is. Vervolgens komen er allerlei postings van haar, maar een update? Nog niks van gezien. Zelfs geen korte. Het is toch niet zo moeilijk om even te schrijven wat de stand van zaken is en LATER een uitgebreide update te schrijven? Het is dus niet zo gek dat er nu dit soort reacties komen.
Ik ben mijn eigen bananenschil
dinsdag 25 september 2007 om 16:18
dinsdag 25 september 2007 om 16:37
UPDATE:
Gisterenmiddag bij de FIOM geweest, we hebben een kort gesprekje met haar gehad, eerst zouden we naar naar de kliniek moeten gaan om een termijnecho te laten maken.
Bij de kliniek aangekomen hadden we eerst een gesprekje met de receptioniste (is ook een verpleegster geweest in een kliniek). Daar krijg je een standaard inchecklijst die wordt gebruikt bij het maken van een termijnecho.
A.d.h.v. die vragenlijst hebben we gerekend (wij, samen met de receptioniste)hoelang de zwangerschap al zou kunnen zijn. We kwamen uit op zo'n 12 weken (er vanuit gaande dat de laatste periode van ongesteldheid eind juni was). Er wordt gevraagd welke voorbehoedsmiddelen je gebruikt (in mijn geval dus de pil), en in de kliniek hebben ze daar al meerdere ervaringen mee gehad. Dus....op naar de spreekkamer. Eerst een gesprekje gehad met de arts. Hoe het gebeurd was, sinds wanneer we het wisten, hoelang we zelf denken dat het al is enz. Daarna gingen we naar de behandelkamer. Daar moest ik gaan liggen op de behandeltafel. Eerst ging de arts voelen......hij moest vrij diep voelen (op de buik). Datgene wat hij voelde was hetgene wat ik sinds dit weekend zelf ook gevoeld heb (een verharding in de onderbuik). Daarna ging hij met het echoapparaat (weet ook de offciele benaming er niet van..) over mijn onderbuik.
Als vrij snel had hij een bruikbaar beeld. Ik zit nu op 12 weken zwangerschap (en een paar dagen). De echo zelf hebben we wel gezien (het afdrukje). Dit was wel vergelijkbaar met echo's die we zelf al op internet hadden bekeken van de verschillende stadia van zwangerschap. Heel confronterend.
Met de nodige informatie van de kliniek zijn ik en mijn vriend toen wederom bij het FIOM geweest.
Bij het FIOM hebben we een gesprek gehad over de mogelijkheden, onze ideeën/inzichten, en de gevoelens die daarbij los komen. Ook zijn de gevoelens, en onze gedachten achter abortus gesproken. Ons werden van allerlei vragen gesteld. Bijv. wat wij ervan zouden vinden als we nu een abortus laten uitvoeren, en dat als wij later wel graag zwanger willen raken, en het dan niet lukt. Hoe we daar over zouden denken. Het hele gesprek kan ik niet noturen, aangezien het een 2 uur durend gesprek was.
We zijn er nu voor onszelf echt overuit. Een ouderschap met ons tweeën zien we zeker wel zitten in de toekomst, maar op dit moment met de situaties zoals ze er nu liggen, (psychologische gesteldheid, financiele gesteldheid, sociale relaties, e.d.) nu niet. Natuurlijk kunnen we van te voren niet weten of we er later anders over denken. Maar op dit moment, met deze situatie lijkt het ons het beste om het kind weg te laten halen.
Bij de kliniek kunnen we a.s. vrijdag al terecht. I.v.m. eerdere ervaringen met plaatselijke verdoving zal ik onder algehele narcose geholpen worden. Mijn vriend mag gelukkig mee. (bij sommige klinieken schijnen de begeleiders/partners niet mee te mogen naar de uitrustkamers)
Gisterenavond toen we terug waren hebben we met zijn tweetjes samen op de bank gezeten en er heel lang over gepraat. Wat als......, stel nou dat..... Maar dat heeft nog niets aan onze gedachten doen veranderen. Wel vinden we het beiden een vreemd gevoel nu te weten wat er echt daadwerkelijk gebeurd achter mijn navel.........
Note:
Deze update heb ik expres niet in deeltjes geplaats, omdat een niet volledig verhaal zou inhouden dat er toch vragen opdoemen die in dit verhaal naar boven komen. Er vanuit gaande dat niet iedereen de hele dag meeleest (of kan meelezen) wilde ik graag alles in een bericht plaatsen, zodat het duidelijk is voor de latere meelezers.....
De afgelopen uren/dagen in ogenschouw nemende lijkt het me ook duidelijker (om alle reacties voor te zijn) als ik met een compleet verhaal in een keer kom
Gisterenmiddag bij de FIOM geweest, we hebben een kort gesprekje met haar gehad, eerst zouden we naar naar de kliniek moeten gaan om een termijnecho te laten maken.
Bij de kliniek aangekomen hadden we eerst een gesprekje met de receptioniste (is ook een verpleegster geweest in een kliniek). Daar krijg je een standaard inchecklijst die wordt gebruikt bij het maken van een termijnecho.
A.d.h.v. die vragenlijst hebben we gerekend (wij, samen met de receptioniste)hoelang de zwangerschap al zou kunnen zijn. We kwamen uit op zo'n 12 weken (er vanuit gaande dat de laatste periode van ongesteldheid eind juni was). Er wordt gevraagd welke voorbehoedsmiddelen je gebruikt (in mijn geval dus de pil), en in de kliniek hebben ze daar al meerdere ervaringen mee gehad. Dus....op naar de spreekkamer. Eerst een gesprekje gehad met de arts. Hoe het gebeurd was, sinds wanneer we het wisten, hoelang we zelf denken dat het al is enz. Daarna gingen we naar de behandelkamer. Daar moest ik gaan liggen op de behandeltafel. Eerst ging de arts voelen......hij moest vrij diep voelen (op de buik). Datgene wat hij voelde was hetgene wat ik sinds dit weekend zelf ook gevoeld heb (een verharding in de onderbuik). Daarna ging hij met het echoapparaat (weet ook de offciele benaming er niet van..) over mijn onderbuik.
Als vrij snel had hij een bruikbaar beeld. Ik zit nu op 12 weken zwangerschap (en een paar dagen). De echo zelf hebben we wel gezien (het afdrukje). Dit was wel vergelijkbaar met echo's die we zelf al op internet hadden bekeken van de verschillende stadia van zwangerschap. Heel confronterend.
Met de nodige informatie van de kliniek zijn ik en mijn vriend toen wederom bij het FIOM geweest.
Bij het FIOM hebben we een gesprek gehad over de mogelijkheden, onze ideeën/inzichten, en de gevoelens die daarbij los komen. Ook zijn de gevoelens, en onze gedachten achter abortus gesproken. Ons werden van allerlei vragen gesteld. Bijv. wat wij ervan zouden vinden als we nu een abortus laten uitvoeren, en dat als wij later wel graag zwanger willen raken, en het dan niet lukt. Hoe we daar over zouden denken. Het hele gesprek kan ik niet noturen, aangezien het een 2 uur durend gesprek was.
We zijn er nu voor onszelf echt overuit. Een ouderschap met ons tweeën zien we zeker wel zitten in de toekomst, maar op dit moment met de situaties zoals ze er nu liggen, (psychologische gesteldheid, financiele gesteldheid, sociale relaties, e.d.) nu niet. Natuurlijk kunnen we van te voren niet weten of we er later anders over denken. Maar op dit moment, met deze situatie lijkt het ons het beste om het kind weg te laten halen.
Bij de kliniek kunnen we a.s. vrijdag al terecht. I.v.m. eerdere ervaringen met plaatselijke verdoving zal ik onder algehele narcose geholpen worden. Mijn vriend mag gelukkig mee. (bij sommige klinieken schijnen de begeleiders/partners niet mee te mogen naar de uitrustkamers)
Gisterenavond toen we terug waren hebben we met zijn tweetjes samen op de bank gezeten en er heel lang over gepraat. Wat als......, stel nou dat..... Maar dat heeft nog niets aan onze gedachten doen veranderen. Wel vinden we het beiden een vreemd gevoel nu te weten wat er echt daadwerkelijk gebeurd achter mijn navel.........
Note:
Deze update heb ik expres niet in deeltjes geplaats, omdat een niet volledig verhaal zou inhouden dat er toch vragen opdoemen die in dit verhaal naar boven komen. Er vanuit gaande dat niet iedereen de hele dag meeleest (of kan meelezen) wilde ik graag alles in een bericht plaatsen, zodat het duidelijk is voor de latere meelezers.....
De afgelopen uren/dagen in ogenschouw nemende lijkt het me ook duidelijker (om alle reacties voor te zijn) als ik met een compleet verhaal in een keer kom
dinsdag 25 september 2007 om 16:40
dinsdag 25 september 2007 om 16:42
dinsdag 25 september 2007 om 16:47
Pittig Bikkelien. Was de echo alleen confronterend of was er ook sprake van andere emoties?(sorry maar dat is echt de eerste vraag die bij me opkomt, mijn zoon zwaaide toen naar me namelijk, en toen barstte ik in janken uit, dus vandaar mijn vraag hoe dat dan bij jou was. )
anoniem_28460 wijzigde dit bericht op 25-09-2007 16:52
Reden: woord vergeten
Reden: woord vergeten
% gewijzigd
dinsdag 25 september 2007 om 16:50
Hmmm, ik lees dit met gemengde gevoelens. Ik kan me werkelijk waar niet voorstellen hoe je voor een abortus kunt kiezen als je de echo heel confronterend vond, een goede relatie hebt en zeker weet dat je samen in de toekomst wel kinderen wilt.
Ook zie ik je huidige bezwarende omstandigheden niet snel veranderen zolang je zelf niet inziet wat je eigen aandeel erin is. Je ouders blijven je ouders inclusief hun tekortkomingen en manier waarop ze jou zien en met jou omgaan, een schuld van 25.000 euro is pas over jaaaren afgelost. En, last but not least, je hebt er vanaf vrijdag een probleem cq. kopzorg bij, namelijk dat je een abortus hebt meegemaakt. Ik zie dat nog wel eens de kop opsteken zodra je wel meent aan een zwangerschap toe te zijn.
Ook zie ik je huidige bezwarende omstandigheden niet snel veranderen zolang je zelf niet inziet wat je eigen aandeel erin is. Je ouders blijven je ouders inclusief hun tekortkomingen en manier waarop ze jou zien en met jou omgaan, een schuld van 25.000 euro is pas over jaaaren afgelost. En, last but not least, je hebt er vanaf vrijdag een probleem cq. kopzorg bij, namelijk dat je een abortus hebt meegemaakt. Ik zie dat nog wel eens de kop opsteken zodra je wel meent aan een zwangerschap toe te zijn.
dinsdag 25 september 2007 om 16:52
@ sunlight....bij de kliniek laten ze het beeld zelf niet zien........ weet niet of dit bewust wordt gedaan. Maar na het onderzoek wordt je gevraagd of je de echo wil zien. Dus toen we ja antwoorden, kregen we de uitdraai van de echo te zien..... En ja....dit was wel even heel erg confronterend, en emotioneel.... daarom hebben we gisteren ook een avondje voor onszelf genomen en er nog meer over gepraat.
dinsdag 25 september 2007 om 16:57
Bikkelientje,
Ik heb hier en daar een berichtje gelezen en er is heel wat geschreven in de afgelopen week...
Met tranen in mijn ogen lees ik je laatste update. Ik ben zelf zwanger op het moment en zo blij met het leventje in mijn buik. Ons kindje is heel erg gewenst. Ik moet er dan ook niet aan denken dat dat leventje ophoudt te bestaan...
Ik vind jouw verhaal heel dubbel; aan de ene kant denk ik; HOE kan ze dat doen!? Er is altijd een mouw aan te passen, en zeker aan financiele omstandigheden. Maar ik kan me toch ook indenken dat in een bepaalde situatie deze beslissing genomen wordt.
Zo heeft een vriendin van mij heeft met 11 weken ook een abortus gehad. Ze was zwanger van een man waar ze net een relatie mee had verbroken. Ik weet dat ze het enorm moeilijk heeft gehad met de keus om een abortus te laten plegen (en nu nog heeft). Ze heeft vlak voor de abortus een brief geschreven aan het ongeboren kindje en uitgelegd waarom ze deze keus op dat moment nam. Heeft ze ook voorgelezen aan haar familie... een deel verwerking. Misschien voor jou ook een idee?
Ik wil je heel veel sterkte wensen in deze heel moeilijke tijd en hopelijk kan je je, ook in de toekomst, neerleggen bij je besluit.
Ik heb hier en daar een berichtje gelezen en er is heel wat geschreven in de afgelopen week...
Met tranen in mijn ogen lees ik je laatste update. Ik ben zelf zwanger op het moment en zo blij met het leventje in mijn buik. Ons kindje is heel erg gewenst. Ik moet er dan ook niet aan denken dat dat leventje ophoudt te bestaan...
Ik vind jouw verhaal heel dubbel; aan de ene kant denk ik; HOE kan ze dat doen!? Er is altijd een mouw aan te passen, en zeker aan financiele omstandigheden. Maar ik kan me toch ook indenken dat in een bepaalde situatie deze beslissing genomen wordt.
Zo heeft een vriendin van mij heeft met 11 weken ook een abortus gehad. Ze was zwanger van een man waar ze net een relatie mee had verbroken. Ik weet dat ze het enorm moeilijk heeft gehad met de keus om een abortus te laten plegen (en nu nog heeft). Ze heeft vlak voor de abortus een brief geschreven aan het ongeboren kindje en uitgelegd waarom ze deze keus op dat moment nam. Heeft ze ook voorgelezen aan haar familie... een deel verwerking. Misschien voor jou ook een idee?
Ik wil je heel veel sterkte wensen in deze heel moeilijke tijd en hopelijk kan je je, ook in de toekomst, neerleggen bij je besluit.
dinsdag 25 september 2007 om 17:05
Ik hoop ook dat wij in de toekomst het nog steeds eens zijn met onze keuze.
Maar als ik kijk hoe we er nu achter staan, zie ik geen hobbels in de weg. En mochten die er wel komen....dan hebben we elkaar, en kunnen we er met zijn tweeën over praten. Daar ben ik van overtuigd!
Ook realiseren wij ons dat het voor zwangeren/moeders/mensen met een kinderwens/anti abortus, erg hard klinkt dat wij dit besluit hebben genomen. Ik wens ook iedereen die wel een kinderwens heeft, het allerbeste toe....en ik zou willen dat ik ze een toverdrankje konden geven zodat ze zelf zwanger kunnen raken.....maar ik kan het niet. (maar dat veranderd niets aan de situatie zoals hij nu is) Hoe graag ik ook zou willen.
Maar als ik kijk hoe we er nu achter staan, zie ik geen hobbels in de weg. En mochten die er wel komen....dan hebben we elkaar, en kunnen we er met zijn tweeën over praten. Daar ben ik van overtuigd!
Ook realiseren wij ons dat het voor zwangeren/moeders/mensen met een kinderwens/anti abortus, erg hard klinkt dat wij dit besluit hebben genomen. Ik wens ook iedereen die wel een kinderwens heeft, het allerbeste toe....en ik zou willen dat ik ze een toverdrankje konden geven zodat ze zelf zwanger kunnen raken.....maar ik kan het niet. (maar dat veranderd niets aan de situatie zoals hij nu is) Hoe graag ik ook zou willen.
dinsdag 25 september 2007 om 17:13
Ook ik heb dit topic een beetje gevolgd maar eerder niet gereageerd. Ik ben namelijk niet per definitie tegen abortus.
Maar wat ik wel heel moeilijk vind aan deze beslissing is dat er een al compleet kindje (ik zit zelf net even naar mijn eigen termijnecho met 11 weken en 4 dagen te kijken en voel ondertussen een 22 weken oude foetus in mijn buik rondstampen) wordt weggehaald. Een compleet kindje wat ook nog eens een product van 2 mensen is die later WEL samen kinderen willen... Ik denk dat ik met het laatste vooral veel moeite heb. Voor mezelf zou ik dat nooit goed kunnen praten. Waarom je het ene kind wel het leven gunt en het ander niet...
Maar wat ik wel heel moeilijk vind aan deze beslissing is dat er een al compleet kindje (ik zit zelf net even naar mijn eigen termijnecho met 11 weken en 4 dagen te kijken en voel ondertussen een 22 weken oude foetus in mijn buik rondstampen) wordt weggehaald. Een compleet kindje wat ook nog eens een product van 2 mensen is die later WEL samen kinderen willen... Ik denk dat ik met het laatste vooral veel moeite heb. Voor mezelf zou ik dat nooit goed kunnen praten. Waarom je het ene kind wel het leven gunt en het ander niet...
dinsdag 25 september 2007 om 17:15
Ik vind het geen eerlijke beslissing omdat ik, op grond van de informatie die ik nu over jou heb, je redenen om de zwangerschap te beëindigen niet eerlijk vind. Lees het tweede tekstblokje uit mijn post van 16.50 uur nog maar eens.
Is er uberhaupt wel iemand in je omgeving die hier op een emotionele en dus niet rationele manier met jou over praat? Zodat je inderdaad een weloverwogen besluit neemt?
Het gaat mij er niet om dat ik zwanger ben of dat er vrouwen zijn die dat dolgraag willen en waarbij het niet lukt, veel belangrijker vind ik de toekomst: onderschat jij namelijk de impact van een abortus niet?
Is er uberhaupt wel iemand in je omgeving die hier op een emotionele en dus niet rationele manier met jou over praat? Zodat je inderdaad een weloverwogen besluit neemt?
Het gaat mij er niet om dat ik zwanger ben of dat er vrouwen zijn die dat dolgraag willen en waarbij het niet lukt, veel belangrijker vind ik de toekomst: onderschat jij namelijk de impact van een abortus niet?
dinsdag 25 september 2007 om 17:21
En ik sluit me ook aan bij de post van Phoenix. Ook ik heb geweldige moeite met het idee dat het hier om een zwangerschap van 12 weken gaat. Ik heb de fotootjes van mijn echo van 13 weken er ook al even bijgepakt en herinner me hoe ons kindje toen ronddartelde in mijn buik. Ik had de tranen in m'n ogen. Ik kan het nog voor me zien en geloof me Bikkelientje: je kunt je niet realiseren wat er in je buik gebeurt totdat je daadwerkelijk leven ziet! Het valt me van het FIOM dan ook erg tegen dat ze geen bewegende echo hebben laten zien, want die is vele malen indrukwekkender dan alleen zo'n fotootje.
En inderdaad: waarom wordt dit kindje geen leven gegund en een volgende wel? Als ik een toverdrankje had waarmee je kon voorkomen dat een vrouw ooit weer zwanger raakt, gaf ik het aan Bikkelientje.
En inderdaad: waarom wordt dit kindje geen leven gegund en een volgende wel? Als ik een toverdrankje had waarmee je kon voorkomen dat een vrouw ooit weer zwanger raakt, gaf ik het aan Bikkelientje.
