Lijf & Lijn
alle pijlers
3 dagenlang misselijk gegeten. eetbui?
dinsdag 11 december 2012 om 10:49
Twijfels of ik dit bij het topic lijf en lijn of pysche moet neerzetten.
Ik heb namelijk Anorexia. Zonder eetbuien, laxeren of braken. Gewoon heel weinig eten ca 100cal ong. Ik wil er heel graag vanaf (zie ander topic voor meer info)
Nu ben ik een tijdje ambulant begeleid vanuit het ziekenhuis. Door middel van een aankomlijst. dit zou betekenen 0,5kilo per week bijkomen.
De behandeling is stopgezet omdat me dit niet lukte. en volgens hun had ik te weinig motivatie..
Ik heb sinds deze behandeling wel iets van vooruitgang geboekt qua meer eten. zit nu op ong 600cal per dag.
Maar nu komt het.. ik heb al 1x eerder gehad dat ik voor mezelf een dag plande waarop ik wat lekkers mocht. dit liep een beetje uit de hand.
Afgelopen zaterdag ging ik naar de efteling en plande ik weer zo'n dag voor mezelf dat betekende chocoladecrossaints Die dag heb ik ook nog groentetosti's gehad een appel en meer dan 1pak koekjes. met nog 2 stukken pure chocolade. De dag erna ben ik opnieuw naar de winkel gegaan en heb ik kruimelvlaai gebakken. die heb ik binnen twee dagen voor bijna 3kwart opgegeten. daarbij nog twee pakken koekjes. en een chocolade reep van 300!! gram. ook nog een wrap met druifjes, sla en kipfilet voor op brood. en twee tosti's. ook nog gebakken banaan en toastjes met blokjes oude kaas. Al die tijd ben ik misselijk geweest (zo erg dat ik echt buikpijn had, in bed moest gaan liggen en me heeeel slecht voelde) en toch doorgegeten. ook vandaag ben ik er nog steeds misselijk van. Zijn dit nou de echte eetbuien? dit is wat ik heb gegeten de afgelopen 3dagen..
Hoe kan dit opeens? ik schaam me ook heel erg om dit op te schrijven..
Ik heb namelijk Anorexia. Zonder eetbuien, laxeren of braken. Gewoon heel weinig eten ca 100cal ong. Ik wil er heel graag vanaf (zie ander topic voor meer info)
Nu ben ik een tijdje ambulant begeleid vanuit het ziekenhuis. Door middel van een aankomlijst. dit zou betekenen 0,5kilo per week bijkomen.
De behandeling is stopgezet omdat me dit niet lukte. en volgens hun had ik te weinig motivatie..
Ik heb sinds deze behandeling wel iets van vooruitgang geboekt qua meer eten. zit nu op ong 600cal per dag.
Maar nu komt het.. ik heb al 1x eerder gehad dat ik voor mezelf een dag plande waarop ik wat lekkers mocht. dit liep een beetje uit de hand.
Afgelopen zaterdag ging ik naar de efteling en plande ik weer zo'n dag voor mezelf dat betekende chocoladecrossaints Die dag heb ik ook nog groentetosti's gehad een appel en meer dan 1pak koekjes. met nog 2 stukken pure chocolade. De dag erna ben ik opnieuw naar de winkel gegaan en heb ik kruimelvlaai gebakken. die heb ik binnen twee dagen voor bijna 3kwart opgegeten. daarbij nog twee pakken koekjes. en een chocolade reep van 300!! gram. ook nog een wrap met druifjes, sla en kipfilet voor op brood. en twee tosti's. ook nog gebakken banaan en toastjes met blokjes oude kaas. Al die tijd ben ik misselijk geweest (zo erg dat ik echt buikpijn had, in bed moest gaan liggen en me heeeel slecht voelde) en toch doorgegeten. ook vandaag ben ik er nog steeds misselijk van. Zijn dit nou de echte eetbuien? dit is wat ik heb gegeten de afgelopen 3dagen..
Hoe kan dit opeens? ik schaam me ook heel erg om dit op te schrijven..
dinsdag 11 december 2012 om 12:13
Ik ben 21. en al 3jaar opzoek naar hulp het begon met liefdesverdriet en traumatische ervaringen uit het verleden. naderhand zijn er allerlei diagnoses gesteld door verschillende instanties. omdat ik van het kastje naar de muur en terug werd gestuurd.
symptomen van borderline, angststoornis, posttraumatische stress. nao eetstoornis, anorexia, depressie, ontwijkende persoonlijkheidsstoornis, minderwaardigheidscomplex.
Die hartproblemen komen door de anorexia ja. mijn hartslag is veel te laag en soms moet een andere hartspier het overnemen waarvan het de taak eigenlijk niet is. zo is het mij uitgelegt in niet medische termen.
Probleem is dat telkens als ik in een behandeltraject zit het word afgekapt. redenen tot nu toe : te jong willen geen stempel op je drukken, te jong past niet in de groep (dit was overigens niet bij de behandlingen van anorexia maar voor al die andere dingen) we hebben alleen deeltijd en daarvoor woon je te ver weg. eentje heb ik zelf sstopgezet omdat de hulpverlener mijn moeder via de telefoon dingen had verteld die ik haar in vertrouwen had verteld. en ik ben meerderjarig. nog meer redenen waren. te gevaarlijk.. eerst meer veiligheid creeeren bang voor de gevolgen van een behandeling voor mezelf, en dan de reden die ik nu overal hoor is dat ik eerst op gewicht moet komen + stabiel blijven een aantal weken. met als gevolg dat het ziekenhuis mijn motivatie om aan te komen te laag vind en ze willen dat ik er een andere behandeling naast ga doen omdat ze nu niets voor me kunnen doen.
symptomen van borderline, angststoornis, posttraumatische stress. nao eetstoornis, anorexia, depressie, ontwijkende persoonlijkheidsstoornis, minderwaardigheidscomplex.
Die hartproblemen komen door de anorexia ja. mijn hartslag is veel te laag en soms moet een andere hartspier het overnemen waarvan het de taak eigenlijk niet is. zo is het mij uitgelegt in niet medische termen.
Probleem is dat telkens als ik in een behandeltraject zit het word afgekapt. redenen tot nu toe : te jong willen geen stempel op je drukken, te jong past niet in de groep (dit was overigens niet bij de behandlingen van anorexia maar voor al die andere dingen) we hebben alleen deeltijd en daarvoor woon je te ver weg. eentje heb ik zelf sstopgezet omdat de hulpverlener mijn moeder via de telefoon dingen had verteld die ik haar in vertrouwen had verteld. en ik ben meerderjarig. nog meer redenen waren. te gevaarlijk.. eerst meer veiligheid creeeren bang voor de gevolgen van een behandeling voor mezelf, en dan de reden die ik nu overal hoor is dat ik eerst op gewicht moet komen + stabiel blijven een aantal weken. met als gevolg dat het ziekenhuis mijn motivatie om aan te komen te laag vind en ze willen dat ik er een andere behandeling naast ga doen omdat ze nu niets voor me kunnen doen.
dinsdag 11 december 2012 om 12:15
quote:ella9 schreef op 11 december 2012 @ 12:13:
met als gevolg dat het ziekenhuis mijn motivatie om aan te komen te laag vind en ze willen dat ik er een andere behandeling naast ga doen omdat ze nu niets voor me kunnen doen.Hebben ze hiermee een punt? Wil je echt aankomen en wat aan je situatie doen? Doe je op dit moment al iets?
met als gevolg dat het ziekenhuis mijn motivatie om aan te komen te laag vind en ze willen dat ik er een andere behandeling naast ga doen omdat ze nu niets voor me kunnen doen.Hebben ze hiermee een punt? Wil je echt aankomen en wat aan je situatie doen? Doe je op dit moment al iets?
dinsdag 11 december 2012 om 12:22
Ja ik wil echt aankomen. maar zelfs als ik dan iets aankwam kreeg ik de vraag of ik van te voren soms liters water had gedronken.. en ik probeer er zelf iets aan te doen. ook nu de behandeling is stopgezet. ik probeer 6x per dag iets te eten. en Gebruik de aankomlijst nog steeds.
Maar ja ik heb heel veel moeite met het bijkomen. maar nog meer met het loslaten. want voor mij is het een soort van houvast.
En ik weet dat ik het zelf moet doen. maar met een aankomlijst waarbij ik nog meer moet eten dan een 'normaal' mens eet. En zonder hulp voor mijn onderliggende problemen. weet ik niet zo goed hoe ik het moet doen. en raak ik vaak in paniek.
Voor mezelf probeer ik nu gewoon telkens iets meer te eten. en ''ónveilig'' eten als nodig te zien. en dan bedoel ik niet gebak. maar bv brood/ei etc.
Maar ja ik heb heel veel moeite met het bijkomen. maar nog meer met het loslaten. want voor mij is het een soort van houvast.
En ik weet dat ik het zelf moet doen. maar met een aankomlijst waarbij ik nog meer moet eten dan een 'normaal' mens eet. En zonder hulp voor mijn onderliggende problemen. weet ik niet zo goed hoe ik het moet doen. en raak ik vaak in paniek.
Voor mezelf probeer ik nu gewoon telkens iets meer te eten. en ''ónveilig'' eten als nodig te zien. en dan bedoel ik niet gebak. maar bv brood/ei etc.
dinsdag 11 december 2012 om 12:28
Ik heb zelf de eetstoornis BED gehad. Daar heb ik geleerd dat het niet gaat om wat je precies eet maar de controle of het gebrek daarna wat je ervaart.. Als jij heel bewust hebt gepland een taart te eten is het geen eetbui, maar als ik jouw verhaal zo lees had je geen controle meer.. En ja, dan is het een eetbui.
Doorschieten van het ene uiterste in het andere komt vaker voor bij eetstoornissen. Schaam je er niet voor maar onderken wel het probleem.
En zoek hulp, aankomen via het ziekenhuis zal voor jou heel belangrijk zijn, maar ga ook therapie volgen om de oorzaak aan te pakken.
Ik heb ruim 1,5 jaar een dagbehandeling gevolgd, maar heb het meeste gehad aan een aantal sessies PMT. Mocht je in Gelderland wonen kan ik je iemand aanraden die veel ervaring heeft met eetstoornissen..
Heel veel sterkte..
Doorschieten van het ene uiterste in het andere komt vaker voor bij eetstoornissen. Schaam je er niet voor maar onderken wel het probleem.
En zoek hulp, aankomen via het ziekenhuis zal voor jou heel belangrijk zijn, maar ga ook therapie volgen om de oorzaak aan te pakken.
Ik heb ruim 1,5 jaar een dagbehandeling gevolgd, maar heb het meeste gehad aan een aantal sessies PMT. Mocht je in Gelderland wonen kan ik je iemand aanraden die veel ervaring heeft met eetstoornissen..
Heel veel sterkte..
dinsdag 11 december 2012 om 12:28
Al die stoornissen hebben raakvlakken met elkaar. Overlappen om sommige stukken. Dus het is logisch dat daar niet iets eenduidigs uit kan komen.
En daar zit dan ook gelijk het probleem denk ik zo. Het "passende etiketje" is nog niet gevonden. En dus de passende hulp ook niet.
Anorexia is wel direct levensbedreigend. Maar ik denk in jou geval dat het eerder een uitting is, dan een stoornis. Snap je wat ik zeg?
Niet dat ik een behandelaar ben. Of de wijsheid in pacht heb, helemaal niet. Ik vind dat je hulp moet zoeken. En moet blijven zoeken totdat je iemand gevonden hebt, die je wel kunt kunt vertrouwen.
En als men vindt dat je niet binnen een groep past om je leeftijd, dan is dat niet persoonlijk.
Ook niet als men zegt, we willen nog geen etiketje plakken.
Dat zegt niets over jou als mens. Dat zegt iets over de omstandigheden.
En daar zit dan ook gelijk het probleem denk ik zo. Het "passende etiketje" is nog niet gevonden. En dus de passende hulp ook niet.
Anorexia is wel direct levensbedreigend. Maar ik denk in jou geval dat het eerder een uitting is, dan een stoornis. Snap je wat ik zeg?
Niet dat ik een behandelaar ben. Of de wijsheid in pacht heb, helemaal niet. Ik vind dat je hulp moet zoeken. En moet blijven zoeken totdat je iemand gevonden hebt, die je wel kunt kunt vertrouwen.
En als men vindt dat je niet binnen een groep past om je leeftijd, dan is dat niet persoonlijk.
Ook niet als men zegt, we willen nog geen etiketje plakken.
Dat zegt niets over jou als mens. Dat zegt iets over de omstandigheden.
dinsdag 11 december 2012 om 12:32
herken je gevecht van jaren geleden.
Ik at ook 600cal per dag en woog -20.
Jammer genoeg weet ik niet zo goed meer hoe ik eruit ben gekomen behalve weer gaan eten.
Dat was niet makkelijk en een worsteling maar wel gedaan.
Laatst las ik de site van humanconcern.nl
Het is helaas wel particuliere hulp maar het klonk me erg goed in de oren.
Zoek hulp hoor want wat je beschrijft over je hart is echt niet goed!!
Of anders laat je in ieder geval doorsturen naar een cardioloog of internist.
Ik at ook 600cal per dag en woog -20.
Jammer genoeg weet ik niet zo goed meer hoe ik eruit ben gekomen behalve weer gaan eten.
Dat was niet makkelijk en een worsteling maar wel gedaan.
Laatst las ik de site van humanconcern.nl
Het is helaas wel particuliere hulp maar het klonk me erg goed in de oren.
Zoek hulp hoor want wat je beschrijft over je hart is echt niet goed!!
Of anders laat je in ieder geval doorsturen naar een cardioloog of internist.
dinsdag 11 december 2012 om 12:33
Even heeeel bot....
Met openstaan en doen wat gevraagd wordt, bedoelde ik ook eten wat op de lijst staat en niet afvragen waarom dat moet. Of denken aan je onderliggende problematiek.
Je zoekt weer een excuus om niet te hoeven eten. Want dan kun je je weer verschuilen. En het is nu juist de bedoeling dat je je niet verschuilt.
Als je iets gaat proberen, kun je het net zo goed laten.
Je doet iets, of je doet het niet.
Met openstaan en doen wat gevraagd wordt, bedoelde ik ook eten wat op de lijst staat en niet afvragen waarom dat moet. Of denken aan je onderliggende problematiek.
Je zoekt weer een excuus om niet te hoeven eten. Want dan kun je je weer verschuilen. En het is nu juist de bedoeling dat je je niet verschuilt.
Als je iets gaat proberen, kun je het net zo goed laten.
Je doet iets, of je doet het niet.
dinsdag 11 december 2012 om 12:36
En wat betreft die liters water- vraag.
Denk je nu werkelijk dat nog nooit iemand dat gedaan heeft, liters water gedronken om tijdelijk meer gewicht te hebben?
Om de boel te flessen?
Is het een controlevraag dan? Of een persoonlijke aanval op jou?
Mensen met verslavingen en eetstoornissen zijn meesters in bedrog, vergeet dat niet...
(en ik kan het weten, heb ook een eetstoornis, maar kies ervoor om er niets mee te doen)
Denk je nu werkelijk dat nog nooit iemand dat gedaan heeft, liters water gedronken om tijdelijk meer gewicht te hebben?
Om de boel te flessen?
Is het een controlevraag dan? Of een persoonlijke aanval op jou?
Mensen met verslavingen en eetstoornissen zijn meesters in bedrog, vergeet dat niet...
(en ik kan het weten, heb ook een eetstoornis, maar kies ervoor om er niets mee te doen)
dinsdag 11 december 2012 om 12:45
Fijne berichtjes. dankjewel.
Inderdaad zijn er veel mensen met een eetstoornis die dat soort dingen doen. en daarom begrijp ik hun ook wel. Maar het is heel frustrerend als je telkens opnieuw moet zeggen dat jij dat niet doet. hetzelfde met lax en braken. Ik ben niet alleen nog maar anorexia en doe niet alles via die manier.
En ik heb alles gegeten van de aankomlijst vervolgens ben ik een weekend ziek geweest. een week erna weer geprobeerd de aankomlijst precies te volgen. gevolg weer paar dagen ziek. sorry maar dan bouw ik het liever langzaam op.
Al heb je wel gelijk erin dat het een smoes is hoor. ik zou nu best al wat verder opgebouwd kunnen zijn.
Ik loop al bij een internist. En heb net de dokter gebeld voor een nieuwe afspraak mbt hulp. thxx lieve mensen
Inderdaad zijn er veel mensen met een eetstoornis die dat soort dingen doen. en daarom begrijp ik hun ook wel. Maar het is heel frustrerend als je telkens opnieuw moet zeggen dat jij dat niet doet. hetzelfde met lax en braken. Ik ben niet alleen nog maar anorexia en doe niet alles via die manier.
En ik heb alles gegeten van de aankomlijst vervolgens ben ik een weekend ziek geweest. een week erna weer geprobeerd de aankomlijst precies te volgen. gevolg weer paar dagen ziek. sorry maar dan bouw ik het liever langzaam op.
Al heb je wel gelijk erin dat het een smoes is hoor. ik zou nu best al wat verder opgebouwd kunnen zijn.
Ik loop al bij een internist. En heb net de dokter gebeld voor een nieuwe afspraak mbt hulp. thxx lieve mensen
dinsdag 11 december 2012 om 12:50
quote:ella9 schreef op 11 december 2012 @ 12:45:
Fijne berichtjes. dankjewel.
Inderdaad zijn er veel mensen met een eetstoornis die dat soort dingen doen. en daarom begrijp ik hun ook wel. Maar het is heel frustrerend als je telkens opnieuw moet zeggen dat jij dat niet doet. hetzelfde met lax en braken. Ik ben niet alleen nog maar anorexia en doe niet alles via die manier.
Even een totaal ander voorbeeld: elke keer als ik naar een ander land vlieg word ik bij de douane behandeld alsof ik een crimineel ben. Zegt dat iets over mij? Nee, het is gewoon iets wat ze bij iedereen doen omdat ze weten dat sommige mensen bepaalde dingen doen. Het kan ontzettend frustrerend zijn, maar dat ze je dit soort vragen stellen is geen motie van wantrouwen.
En ik heb alles gegeten van de aankomlijst vervolgens ben ik een weekend ziek geweest. een week erna weer geprobeerd de aankomlijst precies te volgen. gevolg weer paar dagen ziek. sorry maar dan bouw ik het liever langzaam op.
Al heb je wel gelijk erin dat het een smoes is hoor. ik zou nu best al wat verder opgebouwd kunnen zijn.
Zie je? Je doet je best, het is logisch dat het moeizaam gaat, maar je geeft ook toe dat je af en toe onder het opbouwen probeert uit te komen. Snap je dat mensen dat kunnen interpreteren als een gebrek aan motivatie?
Ik loop al bij een internist. En heb net de dokter gebeld voor een nieuwe afspraak mbt hulp.
Goed zo! Blijf doorzetten! Eetstoornissen zijn ontzettend hardnekkig, maar alleen door ertegen te blijven vechten kan het ooit beter gaan.thxx lieve mensen
Fijne berichtjes. dankjewel.
Inderdaad zijn er veel mensen met een eetstoornis die dat soort dingen doen. en daarom begrijp ik hun ook wel. Maar het is heel frustrerend als je telkens opnieuw moet zeggen dat jij dat niet doet. hetzelfde met lax en braken. Ik ben niet alleen nog maar anorexia en doe niet alles via die manier.
Even een totaal ander voorbeeld: elke keer als ik naar een ander land vlieg word ik bij de douane behandeld alsof ik een crimineel ben. Zegt dat iets over mij? Nee, het is gewoon iets wat ze bij iedereen doen omdat ze weten dat sommige mensen bepaalde dingen doen. Het kan ontzettend frustrerend zijn, maar dat ze je dit soort vragen stellen is geen motie van wantrouwen.
En ik heb alles gegeten van de aankomlijst vervolgens ben ik een weekend ziek geweest. een week erna weer geprobeerd de aankomlijst precies te volgen. gevolg weer paar dagen ziek. sorry maar dan bouw ik het liever langzaam op.
Al heb je wel gelijk erin dat het een smoes is hoor. ik zou nu best al wat verder opgebouwd kunnen zijn.
Zie je? Je doet je best, het is logisch dat het moeizaam gaat, maar je geeft ook toe dat je af en toe onder het opbouwen probeert uit te komen. Snap je dat mensen dat kunnen interpreteren als een gebrek aan motivatie?
Ik loop al bij een internist. En heb net de dokter gebeld voor een nieuwe afspraak mbt hulp.
Goed zo! Blijf doorzetten! Eetstoornissen zijn ontzettend hardnekkig, maar alleen door ertegen te blijven vechten kan het ooit beter gaan.thxx lieve mensen
dinsdag 11 december 2012 om 12:51
Ik heb het de andere kant op: vaak eetbuien en soms een dag niks eten. Oftewel: eetstoornis nao. Ook mij lukte het niet om me aan lijsten van de diëtiste te houden. Het lukt me gewoon niet om normaal te gaan eten.
Lastig he Ella?
Ik wil je heel veel sterkte wensen met beter worden van die kloteziekte. Je moet er heel veel kracht voor hebben, want een eetstoornis is heel sterk.
Vervelend dat ze je niet willen helpen, zolang je niet wat meer op gewicht ben. En die uitspraak van je huisarts is nogal dom.
Lastig he Ella?
Ik wil je heel veel sterkte wensen met beter worden van die kloteziekte. Je moet er heel veel kracht voor hebben, want een eetstoornis is heel sterk.
Vervelend dat ze je niet willen helpen, zolang je niet wat meer op gewicht ben. En die uitspraak van je huisarts is nogal dom.
dinsdag 11 december 2012 om 13:06
tjongetjonge en fledder. wat fijn voor jullie dat jullie er zo goed als vanaf zijn. een echte overwinning waar je trots op mag zijn. Zouden jullie het misschien leuk vinden om te vertellen wat je terug hebt gekregen ervoor?
Truffelmaffia, jij ook snel hulp zoeken. wat jij beschrijft heb ik in het verleden ook last van gehad. nouja niet in het extreme gelukkig. En jij natuurlijk ook heeeeel veel sterkte gewenst. hoe is het nu met je?
Liquorice, je hebt helemaal gelijk. hoef ik geen woord aan toe te voegen.
Truffelmaffia, jij ook snel hulp zoeken. wat jij beschrijft heb ik in het verleden ook last van gehad. nouja niet in het extreme gelukkig. En jij natuurlijk ook heeeeel veel sterkte gewenst. hoe is het nu met je?
Liquorice, je hebt helemaal gelijk. hoef ik geen woord aan toe te voegen.
dinsdag 11 december 2012 om 13:19
Nou lotte, dat is een directe vraag!
En dat is ook goed.
Ik vecht al sinds ik me kan herinneren tegen eten, mezelf.
Ik saboteer mezelf met eten. Beetje zoals truffel zegt. Dan eetbuien, dan heel weinig eten.
Het alle dieeten gevolgd, maar hou dit niet lang vol. Moet mezelf dan weer saboteren.
Soort zelfhaat.
En hoe mijn dagelijks leven eruit ziet. Nu als 37 jarige?
Ik ben veeeel te zwaar. En heb dan ook overal last van. Van bewegen, tot kopen van kleding.
Alles wat daar tussen in zit.
Alleen kies ik er nu voor om mezelf mentaal niet meer zo hard af te straffen als ik weer eens een zak chips heb leeggevreten.
Het is nu eenmaal wie ik ben. Het hoort bij mij. Die eetstoornis.
Ik probeer het maar te accepteren, dat ik het na jaren van proberen, opnieuw beginnen, falen, afstraffen, nog harder afstraffen, proberen, opnieuw beginnen, weeer falen enz enz, dat het niet beter wordt dan dit.
Dat dit het is.
En misschien gloort er toch nog hoop aan de horizon. En doorbreek ik de cirkel een keer, door het gewoon te nemen zoals het komt.
En niet meer probeer af te vallen, maar op gewicht te blijven.
Ik ben het vechten moe. Ik heb er geen zin meer in. Ik ben er wel klaar mee.
Ik moet voor mezelf toegeven dat het een taak is waar ik niet tegen opgewassen ben.
En mijn geluk hangt niet af van mijn gewicht. Het hangt af van hoe ik me voel.
En ik voel me nu in elk geval niet depressief en waardeloos.
Ben natuurlijk wel onzeker. En wil nog wel eens terugvallen in oude patronen.
Ben bang voor oordelen. Ben bang dat ik hier leuk en aantrekkelijk overkom, maar als mensen me in real life zien, dat ze dan soort van afknappen.
Tja.
Maar dan probeer ik het om te draaien. Als mensen op mijn gewicht afknappen, zijn ze mij niet waard. Dat zegt namelijk meer over hun beperktheid, dan mijn gewicht.
Maar mentaal stabiel blijven, is best lastig, al moet ik zeggen, dat het steeds makkelijker wordt.
Ik ben ook "pas" een jaar geleden gediagnosticeerd met eeeetstoornis. Dat gaf me wel soort van rust. Soort van zie je wel. Ik ben gewoon ziek in mijn hoofd. En kan die knop ook niet zomaar omdraaien.
Eerst als excuus. Nu als rustpunt.
Ben nu al 2 jaar stabiel in gewicht.
En klein jaar stabiel in mijn hoofd.
En dat laatste is toch echt het allerbelangrijkste...
En dat is ook goed.
Ik vecht al sinds ik me kan herinneren tegen eten, mezelf.
Ik saboteer mezelf met eten. Beetje zoals truffel zegt. Dan eetbuien, dan heel weinig eten.
Het alle dieeten gevolgd, maar hou dit niet lang vol. Moet mezelf dan weer saboteren.
Soort zelfhaat.
En hoe mijn dagelijks leven eruit ziet. Nu als 37 jarige?
Ik ben veeeel te zwaar. En heb dan ook overal last van. Van bewegen, tot kopen van kleding.
Alles wat daar tussen in zit.
Alleen kies ik er nu voor om mezelf mentaal niet meer zo hard af te straffen als ik weer eens een zak chips heb leeggevreten.
Het is nu eenmaal wie ik ben. Het hoort bij mij. Die eetstoornis.
Ik probeer het maar te accepteren, dat ik het na jaren van proberen, opnieuw beginnen, falen, afstraffen, nog harder afstraffen, proberen, opnieuw beginnen, weeer falen enz enz, dat het niet beter wordt dan dit.
Dat dit het is.
En misschien gloort er toch nog hoop aan de horizon. En doorbreek ik de cirkel een keer, door het gewoon te nemen zoals het komt.
En niet meer probeer af te vallen, maar op gewicht te blijven.
Ik ben het vechten moe. Ik heb er geen zin meer in. Ik ben er wel klaar mee.
Ik moet voor mezelf toegeven dat het een taak is waar ik niet tegen opgewassen ben.
En mijn geluk hangt niet af van mijn gewicht. Het hangt af van hoe ik me voel.
En ik voel me nu in elk geval niet depressief en waardeloos.
Ben natuurlijk wel onzeker. En wil nog wel eens terugvallen in oude patronen.
Ben bang voor oordelen. Ben bang dat ik hier leuk en aantrekkelijk overkom, maar als mensen me in real life zien, dat ze dan soort van afknappen.
Tja.
Maar dan probeer ik het om te draaien. Als mensen op mijn gewicht afknappen, zijn ze mij niet waard. Dat zegt namelijk meer over hun beperktheid, dan mijn gewicht.
Maar mentaal stabiel blijven, is best lastig, al moet ik zeggen, dat het steeds makkelijker wordt.
Ik ben ook "pas" een jaar geleden gediagnosticeerd met eeeetstoornis. Dat gaf me wel soort van rust. Soort van zie je wel. Ik ben gewoon ziek in mijn hoofd. En kan die knop ook niet zomaar omdraaien.
Eerst als excuus. Nu als rustpunt.
Ben nu al 2 jaar stabiel in gewicht.
En klein jaar stabiel in mijn hoofd.
En dat laatste is toch echt het allerbelangrijkste...
dinsdag 11 december 2012 om 13:42
Secondhandsuus, bedankt voor het delen van je verhaal.
Het is ongelofelijk herkenbaar, en de volgende zin raakt me echt:
quote:secondhandsuus schreef op 11 december 2012 @ 13:19:
Ik moet voor mezelf toegeven dat het een taak is waar ik niet tegen opgewassen ben.
Dit is namelijk zoals het bij mij ook voelt, alleen kan ik het niet accepteren.
Ik heb dus anorexia, maar hang ergens tussen 'ziek en genezen' in. En dat is echt een heel raar, ondefinieerbaar gebied. Ik heb nog ondergewicht, maar niet meer kritiek. Ik eet behoorlijk, maar net niet genoeg. Ik werk weer, maar nog niet volledig.
Soms verlang ik ernaar om te blijven zoals ik nu ben. Te accepteren dat dit het is. Maar dat kán ik niet. Ik heb zoveel in me, wat er nu niet uitkomt, en dat vind ik zo ontzettend zonde. Er ligt een HBO-diploma te verpieteren in de kast, omdat ik zo'n functie op dit moment niet aankan. En dat is nog maar één voorbeeldje.
Jij bent stabiel in je hoofd, zeg je, en dat vind ik een grootse prestatie. Ik hoop dat ik dat punt ook zal bereiken. Het liefst met een gezond gewicht, maar of dat haalbaar is.....?
Het is ongelofelijk herkenbaar, en de volgende zin raakt me echt:
quote:secondhandsuus schreef op 11 december 2012 @ 13:19:
Ik moet voor mezelf toegeven dat het een taak is waar ik niet tegen opgewassen ben.
Dit is namelijk zoals het bij mij ook voelt, alleen kan ik het niet accepteren.
Ik heb dus anorexia, maar hang ergens tussen 'ziek en genezen' in. En dat is echt een heel raar, ondefinieerbaar gebied. Ik heb nog ondergewicht, maar niet meer kritiek. Ik eet behoorlijk, maar net niet genoeg. Ik werk weer, maar nog niet volledig.
Soms verlang ik ernaar om te blijven zoals ik nu ben. Te accepteren dat dit het is. Maar dat kán ik niet. Ik heb zoveel in me, wat er nu niet uitkomt, en dat vind ik zo ontzettend zonde. Er ligt een HBO-diploma te verpieteren in de kast, omdat ik zo'n functie op dit moment niet aankan. En dat is nog maar één voorbeeldje.
Jij bent stabiel in je hoofd, zeg je, en dat vind ik een grootse prestatie. Ik hoop dat ik dat punt ook zal bereiken. Het liefst met een gezond gewicht, maar of dat haalbaar is.....?
You don't have to fit into the format
dinsdag 11 december 2012 om 14:14
Ik denk dat we beiden een stabiel hoofd en lichaam willen.
Natuurlijk wil ik liever afvallen en me weer vrij voelen in mijn doen en laten.
En ik schrijf "weer" Al kan ik me niet herinneren dat ik me ooit vrij gevoeld heb in mijn lichaam.
Was ooit 30 kilo lichter. Maar toen was ik ook dik. Dus ja. Nu ben ik dan te dik.
Dik blijf ik toch. en daar zit m de mind-fuck.
Ik zou, volgend de bmi meter zeker een kilo of 40 kwijt moeten raken.
40! Is toch niet te doen joh. En gaan snijden in een gezond maar te dik lijf. Dat gaat ergens tegen mijn principes in.
Loshangend vel vind ik misschien nog wel lelijker dan dik zijn.
Dus ik denk dat ik nu op een "point of no return" zit.
De opties zijn op.
Dieet wil ik niet meer.
Operatie wil ik ook niet.
Sport en bewegen... Naaah... Nee. Wil ik ook niet.
En door dat allemaal niet te willen, zal ik ook niet veranderen. Fysiek niet.
Voor de rest heb ik alles. Partner, huis, leuke baan
(waar ik zo naar toe moet)
Dus eigenlijk, waar doe ik moeilijk over?
Maar ik kan me voorstellen, dat jij denkt, hee maar wacht even, ik wil nog iets bereiken. Ik heb verdorie een diploma! En een hele toekomst voor me!
Ik vind dan ook, dat je jezelf dat moet gunnen.
Streef onbekommerd naar het ideale, zou Loesje zeggen.
En ik ben het helemaal met haar eens!
All is not yet lost!
En tuurlijk ga jij dat redden, je hebt nog vechtlust! Hou dat vast!
Natuurlijk wil ik liever afvallen en me weer vrij voelen in mijn doen en laten.
En ik schrijf "weer" Al kan ik me niet herinneren dat ik me ooit vrij gevoeld heb in mijn lichaam.
Was ooit 30 kilo lichter. Maar toen was ik ook dik. Dus ja. Nu ben ik dan te dik.
Dik blijf ik toch. en daar zit m de mind-fuck.
Ik zou, volgend de bmi meter zeker een kilo of 40 kwijt moeten raken.
40! Is toch niet te doen joh. En gaan snijden in een gezond maar te dik lijf. Dat gaat ergens tegen mijn principes in.
Loshangend vel vind ik misschien nog wel lelijker dan dik zijn.
Dus ik denk dat ik nu op een "point of no return" zit.
De opties zijn op.
Dieet wil ik niet meer.
Operatie wil ik ook niet.
Sport en bewegen... Naaah... Nee. Wil ik ook niet.
En door dat allemaal niet te willen, zal ik ook niet veranderen. Fysiek niet.
Voor de rest heb ik alles. Partner, huis, leuke baan
(waar ik zo naar toe moet)
Dus eigenlijk, waar doe ik moeilijk over?
Maar ik kan me voorstellen, dat jij denkt, hee maar wacht even, ik wil nog iets bereiken. Ik heb verdorie een diploma! En een hele toekomst voor me!
Ik vind dan ook, dat je jezelf dat moet gunnen.
Streef onbekommerd naar het ideale, zou Loesje zeggen.
En ik ben het helemaal met haar eens!
All is not yet lost!
En tuurlijk ga jij dat redden, je hebt nog vechtlust! Hou dat vast!
dinsdag 11 december 2012 om 14:18
Ik heb een beetje hetzelfde als Suus.
Het wordt niet beter dan dat het nu is. Soms eetbuien, soms dus tot het avondeten niks eten. Elke week Macbezoek.
En waarom het me niet lukt om gewoon een normaal eetpatroon te krijgen/houden??
Tsja, dat weet ik ook niet (of nou ja eigenlijk wel, zie verderop in deze post).
Wat ik wel weet is dat ik bezig ben mezelf kapot te maken, zoals sommigen wel weten heb ik diabetes. En daar hoort goed eten bij, en heel gericht medicijnen slikken. Daar faal ik in. Vandaag ook weer: Ik heb om 12:00 ontbeten bij de Mac, zonder medicijnen te nemen...
Waarom maak ik mezelf kapot?
Omdat ik mezelf het niet waard vind om goed voor mezelf te zorgen. Die zelfhaat zit zo diep. Ik kán en wil de diabetes niet accepteren!! Ik wil gvd gewoon eten wat IK wil, al is dat elke week de Mac! Daarom zet ik me er zo tegen af. En ja, het rotte aan diabetes is dat je het niet gelijk merkt als je er zo slecht mee omgaat als ik.
Kijk, als ik nou bijv coeliaki had gehad, dan merk je binnen een dag(?) dat het niet echt verstandig is om bepaalde dingen te eten. Dan verga je van de buikpijn.
Ik heb nu een instelling van: Ik zie het wel hoe het over 5/10/15 jaar is. Als ik dan pijn heb, tsja, het zij zo.
Het wordt niet beter dan dat het nu is. Soms eetbuien, soms dus tot het avondeten niks eten. Elke week Macbezoek.
En waarom het me niet lukt om gewoon een normaal eetpatroon te krijgen/houden??
Tsja, dat weet ik ook niet (of nou ja eigenlijk wel, zie verderop in deze post).
Wat ik wel weet is dat ik bezig ben mezelf kapot te maken, zoals sommigen wel weten heb ik diabetes. En daar hoort goed eten bij, en heel gericht medicijnen slikken. Daar faal ik in. Vandaag ook weer: Ik heb om 12:00 ontbeten bij de Mac, zonder medicijnen te nemen...
Waarom maak ik mezelf kapot?
Omdat ik mezelf het niet waard vind om goed voor mezelf te zorgen. Die zelfhaat zit zo diep. Ik kán en wil de diabetes niet accepteren!! Ik wil gvd gewoon eten wat IK wil, al is dat elke week de Mac! Daarom zet ik me er zo tegen af. En ja, het rotte aan diabetes is dat je het niet gelijk merkt als je er zo slecht mee omgaat als ik.
Kijk, als ik nou bijv coeliaki had gehad, dan merk je binnen een dag(?) dat het niet echt verstandig is om bepaalde dingen te eten. Dan verga je van de buikpijn.
Ik heb nu een instelling van: Ik zie het wel hoe het over 5/10/15 jaar is. Als ik dan pijn heb, tsja, het zij zo.
dinsdag 11 december 2012 om 15:51
quote:secondhandsuus schreef op 11 december 2012 @ 14:14:
En tuurlijk ga jij dat redden, je hebt nog vechtlust! Hou dat vast!
Dank je wel
(Ik ben trouwens ook 'al' 38 hoor.....).
Ik vind je post heel eerlijk.
Je zegt gewoon dat je het niet wilt; een dieet, een operatie, sporten. Best wel knap, dat je dat toe kunt geven.
Ik wil niet aankomen.
Maar ik wil wél beter worden.
Helaas gaan die twee niet samen....
En tuurlijk ga jij dat redden, je hebt nog vechtlust! Hou dat vast!
Dank je wel
(Ik ben trouwens ook 'al' 38 hoor.....).
Ik vind je post heel eerlijk.
Je zegt gewoon dat je het niet wilt; een dieet, een operatie, sporten. Best wel knap, dat je dat toe kunt geven.
Ik wil niet aankomen.
Maar ik wil wél beter worden.
Helaas gaan die twee niet samen....
You don't have to fit into the format
