Lijf & Lijn
alle pijlers
Echt tevreden zijn met je lichaam
dinsdag 29 juni 2021 om 19:29
Je ziet/leest regelmatig over vollere vrouwen die zeggen er helemaal blij mee te zijn en zichzelf te accepteren. Ik vind het heel goed dat er steeds meer diversiteit in lichamen te zien in (zie ook de cover van de viva).
Maar als ik dan lees dat iemand met overgewicht die stevig aan de maat is dat die persoon helemaal happy is met zichzelf vind ik dat soms zo moeilijk te geloven. (Dit is waarschijnlijk door mijn eigen perspectief door eeuwige lijn/jojo/afval gedoe)
Zijn er hier dames/heren die het ECHT oprecht helemaal niet erg vinden dat ze te zwaar zijn? En hoe kwam je op dit punt/ is het altijd zo geweest?
Maar als ik dan lees dat iemand met overgewicht die stevig aan de maat is dat die persoon helemaal happy is met zichzelf vind ik dat soms zo moeilijk te geloven. (Dit is waarschijnlijk door mijn eigen perspectief door eeuwige lijn/jojo/afval gedoe)
Zijn er hier dames/heren die het ECHT oprecht helemaal niet erg vinden dat ze te zwaar zijn? En hoe kwam je op dit punt/ is het altijd zo geweest?
dinsdag 29 juni 2021 om 21:14
Mensen die slank zijn maar wel veel vet rond hun organen hebben vermoed ik..
liever een leuke hond in een restaurant dan zeurende kinderen
woensdag 30 juni 2021 om 08:13
sommigen kunnen het zich veroorloven om overgewicht te hebben (omdat ze tot op hoge leeftijd een lichaam hebben dat de overlast aankan), en anderen zouden dan allerlei kwalen krijgen en hebben dan veel medicijnen nodig om hun leven comfortabel te houden, áls dat al mogelijk is. Iedereen kent dat rijtje wel: diabetes, overbelast hart, vaatstelsel en nieren, pijnlijke gewrichten enz.
Wel is het een feit dat de dikkere mens de wetenschap aan zijn zijde heeft, omdat het haast regel en geen uitzondering meer is dus men staat voor je klaar.
Wel is het een feit dat de dikkere mens de wetenschap aan zijn zijde heeft, omdat het haast regel en geen uitzondering meer is dus men staat voor je klaar.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
woensdag 30 juni 2021 om 08:18
woensdag 30 juni 2021 om 08:35
Ik ben ook te zwaar en oprecht blij met mijn lijf. Maar dat is niet altijd zo geweest.
Voor mij hangt het vooral samen met hoe ik voor mezelf zorg. Ik eet gezond
(met af en toe een cheat dag), ik sport 5/6 dagen per week en ik pas in kleren in normale winkels. Mijn BMI is nu rond de 29.
Ik ben ook een stuk zwaarder geweest (BMI van 31,5) en toen at ik ongezonder, sportte ik minder en kon ik nergens in normale winkels kleren vinden. Toen was ik echt ongelukkig en wilde ik mezelf het liefst verbergen.
Een normaal BMI is voor mij vrijwel onhaalbaar. Daar moet ik echt voor crash diëten om te behalen en nog meer sporten is niet reëel, dus dat heb ik als doel los gelaten. Het scheelt dat mijn buikomvang prima is (zandloper).
Voor mij hangt het vooral samen met hoe ik voor mezelf zorg. Ik eet gezond
(met af en toe een cheat dag), ik sport 5/6 dagen per week en ik pas in kleren in normale winkels. Mijn BMI is nu rond de 29.
Ik ben ook een stuk zwaarder geweest (BMI van 31,5) en toen at ik ongezonder, sportte ik minder en kon ik nergens in normale winkels kleren vinden. Toen was ik echt ongelukkig en wilde ik mezelf het liefst verbergen.
Een normaal BMI is voor mij vrijwel onhaalbaar. Daar moet ik echt voor crash diëten om te behalen en nog meer sporten is niet reëel, dus dat heb ik als doel los gelaten. Het scheelt dat mijn buikomvang prima is (zandloper).
woensdag 30 juni 2021 om 09:23
Toen ik nog te zwaar was was ik absoluut niet tevreden met mijn figuur... maar ik voelde me nooit onaantrekkelijk of minder dan een ander ofzo. Ik heb zo veel meer kwaliteiten en mijn vriend vind mij altijd perfect. Of ik nou dun of dik ben. En wat andere mensen van mijn uiterlijk vinden boeit me eigenlijk niet. Ik hoef niet met ze in bed te liggen en er heeft altijd wel iemand iets te zeiken.
Ik dacht altijd dat ik heel zelfverzekerd was maar nu ik ben afgevallen en inmiddels slank (maat 34/36) ben weet ik dat het me toch wel wat deed. Kleding kopen is lastiger en staat nooit zo leuk als bij een slanker persoon (bij mij dan in ieder geval). Nu pas ik overal in, beweeg makkelijker en vind mezelf er altijd leuk uitzien.
En ja... ik ben echt tevreden over mijn lichaam. Ik weet dat het zeldzaam is en je mag het bijna niet zeggen want ik lees alleen maar vrouwen die zijn afgevallen en nog steeds onzeker zijn over een putje hier of daar... ik heb dat niet. Ik train wel om mijn lichaam nog strakker te maken maar ik vind 't vooral leuk om te zien hoe mijn lijf veranderd. Ik kan echt een kwartier in mijn nakie voor de spiegel staan en verwonderen kijken hoe mooi mijn lijf is geworden. En nee t is niet perfect... ik heb nog wat spekkies op mijn benen en billen maar dat boeit me heel weinig. Ik vind mijn lijf heel mooi. T is bijna narcistisch :p
Toen ik zwaarder was vond ik mijn lijf trouwens ook mooi. Alleen met kleding aan wat minder.
Ik dacht altijd dat ik heel zelfverzekerd was maar nu ik ben afgevallen en inmiddels slank (maat 34/36) ben weet ik dat het me toch wel wat deed. Kleding kopen is lastiger en staat nooit zo leuk als bij een slanker persoon (bij mij dan in ieder geval). Nu pas ik overal in, beweeg makkelijker en vind mezelf er altijd leuk uitzien.
En ja... ik ben echt tevreden over mijn lichaam. Ik weet dat het zeldzaam is en je mag het bijna niet zeggen want ik lees alleen maar vrouwen die zijn afgevallen en nog steeds onzeker zijn over een putje hier of daar... ik heb dat niet. Ik train wel om mijn lichaam nog strakker te maken maar ik vind 't vooral leuk om te zien hoe mijn lijf veranderd. Ik kan echt een kwartier in mijn nakie voor de spiegel staan en verwonderen kijken hoe mooi mijn lijf is geworden. En nee t is niet perfect... ik heb nog wat spekkies op mijn benen en billen maar dat boeit me heel weinig. Ik vind mijn lijf heel mooi. T is bijna narcistisch :p
Toen ik zwaarder was vond ik mijn lijf trouwens ook mooi. Alleen met kleding aan wat minder.
abracadabra wijzigde dit bericht op 30-06-2021 09:26
0.14% gewijzigd
woensdag 30 juni 2021 om 09:25
Volgens mij zijn dat slanke vrouwen die geen krachttraining doen dus met dunne arme en benen en vaak met overtollig huid.schorpioentje28 schreef: ↑29-06-2021 21:14Mensen die slank zijn maar wel veel vet rond hun organen hebben vermoed ik..
woensdag 30 juni 2021 om 11:11
Ik krijg ook het idee dat je pas tevreden met je lichaam mag zijn als je maatje 36 hebt, overal strak bent, geen cellulitis etc.
Ik heb echt geen perfect lichaam. Ik heb cellulitis, ik heb staie, ik heb een buikje, dikke billen. ik ben nogal bleek, als ik zwaai - zwaaien mijn onderarmen terug enz.
Ik heb een hersentumor, welke onder controle is en ik daardoor hopelijk nog lang mee kan. Mede daardoor ben ik blij dat mijn lichaam gezond is, ik zorg ook goed voor mijn lichaam qua voeding en beweging. Maar of mijn lichaam 'bikini-proof' is interesseert mij echt geen fluit.
Ik heb echt geen perfect lichaam. Ik heb cellulitis, ik heb staie, ik heb een buikje, dikke billen. ik ben nogal bleek, als ik zwaai - zwaaien mijn onderarmen terug enz.
Ik heb een hersentumor, welke onder controle is en ik daardoor hopelijk nog lang mee kan. Mede daardoor ben ik blij dat mijn lichaam gezond is, ik zorg ook goed voor mijn lichaam qua voeding en beweging. Maar of mijn lichaam 'bikini-proof' is interesseert mij echt geen fluit.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
woensdag 30 juni 2021 om 11:45
Nogmaals, er zijn mensen die dik/vol heel erg aantrekkelijk vinden, waaronder ikzelf. Ik zou er niet aan moeten denken om met een dunne vrouw te vrijen. Veel mannen ook niet. Maar er zijn ook veel mannen die een dikke vrouw “ walgelijk “ vinden. Op een of andere manier hebben zij de toon weten te zetten. Maar mijn punt is: smaken verschillen. Je hoeft je niet te schamen of onzeker te zijn omdat er iemand “ out there” is die jouw lichaam prachtig vindt, dun of dik of normaal.
woensdag 30 juni 2021 om 12:07
Ik weet het niet, veel mensen zeggen dat je gelukkig moet zijn met wie je bent maar het voelt als cope; het verhaal van de vos en de zure druiven en dat soort dingen.
Een beetje als een man die nooit gespierd is geweest, zegt dat hij toch niet gespierd zou willen zijn en gelukkig is met zijn bierbuik - het is makkelijk praten als je uberhaupt nooit een keuze had.
Van anorexia onder vrouwen tot steroiden onder mannen, mensen willen er goed uit zien aan de hand van de culture standaarden van schoonheid.
Zijn er mensen die ooit dun waren (of tenminste, gezond gewicht) toen opzettelijk kilos en kilos aankwamen en zeiden "zo ben ik veel blijer"?
Net zoals dat er geen mannen zijn met fitness lichamen die opzettelijk hun spieren kwijt raken en opzettelijk zichzelf een bierbuik geven en dan zeggen "yep, nu ben ik pas echt gelukkig"
Persoonlijk was ik ooit 85kg aan vet, toen uiteindelijk 50kg en dun, nu 75kg en weinig vet. Ik ben "blij met mijzelf" voor het harde werk dat ik er in gestopt heb, maar ik zou persoonlijk blijer zijn als ik meer spieren/minder vet had
Een beetje als een man die nooit gespierd is geweest, zegt dat hij toch niet gespierd zou willen zijn en gelukkig is met zijn bierbuik - het is makkelijk praten als je uberhaupt nooit een keuze had.
Van anorexia onder vrouwen tot steroiden onder mannen, mensen willen er goed uit zien aan de hand van de culture standaarden van schoonheid.
Zijn er mensen die ooit dun waren (of tenminste, gezond gewicht) toen opzettelijk kilos en kilos aankwamen en zeiden "zo ben ik veel blijer"?
Net zoals dat er geen mannen zijn met fitness lichamen die opzettelijk hun spieren kwijt raken en opzettelijk zichzelf een bierbuik geven en dan zeggen "yep, nu ben ik pas echt gelukkig"
Persoonlijk was ik ooit 85kg aan vet, toen uiteindelijk 50kg en dun, nu 75kg en weinig vet. Ik ben "blij met mijzelf" voor het harde werk dat ik er in gestopt heb, maar ik zou persoonlijk blijer zijn als ik meer spieren/minder vet had
woensdag 30 juni 2021 om 12:12
Jahoor, al heb ik geen overgewicht. Maar ik was tot een jaar of 10 geleden altijd bezig omdat ik perse maatje 36 wilde behouden. Erg letten op calorieën, compenseren, tegen heug en meug salades eten ipv brood. Doodvermoeiend. Allemaal losgelaten en nu maat 38 en ik voel mij mentaal een stuk beter.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
woensdag 30 juni 2021 om 12:15
Ik bedoel dan specifiek mensen die opzettelijk gegaan zijn van gezond gewicht -> overgewicht (of obesitas)VGM1980 schreef: ↑30-06-2021 12:12Jahoor, al heb ik geen overgewicht. Maar ik was tot een jaar of 10 geleden altijd bezig omdat ik perse maatje 36 wilde behouden. Erg letten op calorieën, compenseren, tegen heug en meug salades eten ipv brood. Doodvermoeiend. Allemaal losgelaten en nu maat 38 en ik voel mij mentaal een stuk beter.
Als in, er zijn zo veel mensen in de wereld die opzettelijk van overgewicht naar gezond gewicht gaan, en dan veel gelukkiger zijn.
Dus vraag ik mij of het omgekeerde dan ook bestaat, mensen die eigenlijk een gezond gewicht hebben maar hun best doen om overgewicht te krijgen en dan zeggen "zo ben ik gelukkiger"
Want zo niet, dan lijkt het mij dat de meestte die "gelukkig" zijn met hun overgewicht, uberhaupt nooit het alternatief gehad hebben.
woensdag 30 juni 2021 om 12:45
Gelukkig voelen en of zijn staat voor mij los van hoe je er lichamelijk uit ziet qua wel/niet slank. Gelukkig ben je als je je mentaal goed voelt. En ook al voldoe je niet aan dat maatje 34/36/38 kan je mentaal heel gelukkig zijn.
Geluk hangt bij mij niet af van een kledingmaat.
Geluk hangt bij mij niet af van een kledingmaat.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
woensdag 30 juni 2021 om 13:48
Waarom zou je overtollige huid hebben als je altijd slank bent geweest.abracadabra schreef: ↑30-06-2021 09:25Volgens mij zijn dat slanke vrouwen die geen krachttraining doen dus met dunne arme en benen en vaak met overtollig huid.
Je krijgt pas overtollige huid als je van heel dik naar dun gaat.
Stressed is just desserts spelled backwards
woensdag 30 juni 2021 om 13:59
Mijn standaard is dus absoluut niet de westerse beauty standaard.syntax18 schreef: ↑30-06-2021 12:07Ik weet het niet, veel mensen zeggen dat je gelukkig moet zijn met wie je bent maar het voelt als cope; het verhaal van de vos en de zure druiven en dat soort dingen.
Een beetje als een man die nooit gespierd is geweest, zegt dat hij toch niet gespierd zou willen zijn en gelukkig is met zijn bierbuik - het is makkelijk praten als je uberhaupt nooit een keuze had.
Van anorexia onder vrouwen tot steroiden onder mannen, mensen willen er goed uit zien aan de hand van de culture standaarden van schoonheid.
Zijn er mensen die ooit dun waren (of tenminste, gezond gewicht) toen opzettelijk kilos en kilos aankwamen en zeiden "zo ben ik veel blijer"?
Net zoals dat er geen mannen zijn met fitness lichamen die opzettelijk hun spieren kwijt raken en opzettelijk zichzelf een bierbuik geven en dan zeggen "yep, nu ben ik pas echt gelukkig"
Persoonlijk was ik ooit 85kg aan vet, toen uiteindelijk 50kg en dun, nu 75kg en weinig vet. Ik ben "blij met mijzelf" voor het harde werk dat ik er in gestopt heb, maar ik zou persoonlijk blijer zijn als ik meer spieren/minder vet had
Op de middelbare school was ik wel super slank. Maar ik had toen ook al een wespentaille en in verhouding opvallend grote/dikke billen. Wel gewoon strak. Dat begon toen toevallig ook hier in NL helemaal “in” te raken, door o.a. Beyoncé en J.Lo. Dus op school vond iedereen mijn lichaam mooi.
Mijn levensstijl is altijd gezond geweest en gebleven. Al heb ik tot mijn 18de dagelijks op redelijk hoog niveau paardgereden en alle activiteiten die daarbij komen kijken. Daarna sportte ik beduidend minder. Mede daardoor ben ik zwaarder geworden. Mijn toenmalige vriendje en mijn partners daarna vonden/vinden mijn lichaam/figuur helemaal fantastisch en hadden me nog liever zwaarder gezien dan dat ik zou moeten afvallen. En mijn vriendinnen gaven me dus ook altijd een goed gevoel over mezelf. Dat heeft een positief effect gehad op mijn zelfbeeld denk ik. Want als ik het van mijn (Nederlandse) ouders of ex-collega’s had moeten hebben, had ik inderdaad een minderwaardigheidscomplex gehad. Want niet (meer) dun is minder mooi in hun ogen.
Maar wat zij vinden is voor mij dus niet relevant, want ik vind zelf rondingen en grote billen hartstikke mooi. En de mannen waar ik op val, vinden mij juist aantrekkelijk vanwege mijn uiterlijke kenmerken. Dus ik zou niet weten aan wiens standaard ik verder nog zou willen voldoen. Behalve die van mij en mijn partner.
Ik heb nooit gedacht “had ik maar weer maat 34-36”. Dat beschouw ik als mijn puber/tienermeisjes lichaam. Nu ben ik een volwassen vrouw. Meer dan 10 kilo afvallen zou ik absoluut nooit willen (als ik 10 kilo afval, zit ik nog net op een goed BMI).
Je hebt overigens altijd een keuze hoe je eruit ziet. Iedereen kan gaan sporten en zijn of haar levensstijl omgooien. Je moet het maar net (graag genoeg) willen.
woensdag 30 juni 2021 om 14:06
Goed om te horen. Voor veel mensen valt of staat alles rondom uiterlijk. Ik ben het ermee eens dat geluk afhangt van je mentale en lichamelijke gesteldheid. Ik zorg heel erg goed voor mezelf en dat vind ik veel belangrijker (want daardoor voel ik me goed) dan perse maat 38 willen. Of pas een bikini aan durven als ik een afgetraind lichaam zou hebben. Ik vind dat echt grote onzin.VGM1980 schreef: ↑30-06-2021 12:45Gelukkig voelen en of zijn staat voor mij los van hoe je er lichamelijk uit ziet qua wel/niet slank. Gelukkig ben je als je je mentaal goed voelt. En ook al voldoe je niet aan dat maatje 34/36/38 kan je mentaal heel gelukkig zijn.
Geluk hangt bij mij niet af van een kledingmaat.
woensdag 30 juni 2021 om 14:25
En je hebt nu, BMI gezien, overgewicht? Want daar ging mijn punt over, en als dat zo is, fair enough.Lotus90 schreef: ↑30-06-2021 13:59Mijn standaard is dus absoluut niet de westerse beauty standaard.
Op de middelbare school was ik wel super slank. Maar ik had toen ook al een wespentaille en in verhouding opvallend grote/dikke billen. Wel gewoon strak. Dat begon toen toevallig ook hier in NL helemaal “in” te raken, door o.a. Beyoncé en J.Lo. Dus op school vond iedereen mijn lichaam mooi.
Mijn levensstijl is altijd gezond geweest en gebleven. Al heb ik tot mijn 18de dagelijks op redelijk hoog niveau paardgereden en alle activiteiten die daarbij komen kijken. Daarna sportte ik beduidend minder. Mede daardoor ben ik zwaarder geworden. Mijn toenmalige vriendje en mijn partners daarna vonden/vinden mijn lichaam/figuur helemaal fantastisch en hadden me nog liever zwaarder gezien dan dat ik zou moeten afvallen. En mijn vriendinnen gaven me dus ook altijd een goed gevoel over mezelf. Dat heeft een positief effect gehad op mijn zelfbeeld denk ik. Want als ik het van mijn (Nederlandse) ouders of ex-collega’s had moeten hebben, had ik inderdaad een minderwaardigheidscomplex gehad. Want niet (meer) dun is minder mooi in hun ogen.
Maar wat zij vinden is voor mij dus niet relevant, want ik vind zelf rondingen en grote billen hartstikke mooi. En de mannen waar ik op val, vinden mij juist aantrekkelijk vanwege mijn uiterlijke kenmerken. Dus ik zou niet weten aan wiens standaard ik verder nog zou willen voldoen. Behalve die van mij en mijn partner.
Ik heb nooit gedacht “had ik maar weer maat 34-36”. Dat beschouw ik als mijn puber/tienermeisjes lichaam. Nu ben ik een volwassen vrouw. Meer dan 10 kilo afvallen zou ik absoluut nooit willen (als ik 10 kilo afval, zit ik nog net op een goed BMI).
Je hebt overigens altijd een keuze hoe je eruit ziet. Iedereen kan gaan sporten en zijn of haar levensstijl omgooien. Je moet het maar net (graag genoeg) willen.
Natuurlijk hangt het ervan af welke schoonheidsstandaard je volgt. In een derde wereld land zal een vrouw met overgewicht heel anders gezien worden dan in bijvoorbeeld Japan.
Misschien moet ik het anders specificeren, mensen die niet alleen met opzet van dun naar overgewicht gaan, maar ook niet doelen op non-westerse schoonheidsstandaarden.
woensdag 30 juni 2021 om 15:51
Fijn dat er dus zeker mensen zijn die zichzelf helemaal accepteren als ze zijn, met overgewicht.
Voor mij is het lastig. Ik ben een heel gelukkig mens en geef heel weinig om wat anderen van me vinden. Vriend vind me prachtig en niemand die ooit denk of zegt ‘goh die Boertje037 is echt te dik (denk ik:) Maar toch kan ik het zelf niet echt accepteren dat ik te zwaar ben. Na meerdere kids kan ik het niet erg vinden dat mijn lijf veranderd is, maar toch blijf ik ‘strijden’ tegen de kilo’s. Het zou zoveel rust geven als ik gewoon kon accepteren dat ik goed ben zoals ik ben. Zeker aangezien ik niet eens echt heel veel overgewicht heb (10-15 kilo). Had gehoopt dat als ik wat ouder zou worden ik er rust in kon vinden. Na 20 jaar jojoen en lijnen kan ik die knop maar niet omzetten lijkt het
Voor mij is het lastig. Ik ben een heel gelukkig mens en geef heel weinig om wat anderen van me vinden. Vriend vind me prachtig en niemand die ooit denk of zegt ‘goh die Boertje037 is echt te dik (denk ik:) Maar toch kan ik het zelf niet echt accepteren dat ik te zwaar ben. Na meerdere kids kan ik het niet erg vinden dat mijn lijf veranderd is, maar toch blijf ik ‘strijden’ tegen de kilo’s. Het zou zoveel rust geven als ik gewoon kon accepteren dat ik goed ben zoals ik ben. Zeker aangezien ik niet eens echt heel veel overgewicht heb (10-15 kilo). Had gehoopt dat als ik wat ouder zou worden ik er rust in kon vinden. Na 20 jaar jojoen en lijnen kan ik die knop maar niet omzetten lijkt het
woensdag 30 juni 2021 om 16:16
Het is en blijft persoonlijk of je met maat 34/36 in een pubermeisje leeftijd zit. Jij bent echt heel anders gebouwd dan ik. Wel goed dat je dat beseft en het woordje ‘mijn’ gebruikt. Mooi dat je je lekker in je vel zitLotus90 schreef: ↑30-06-2021 13:59Mijn standaard is dus absoluut niet de westerse beauty standaard.
Ik heb nooit gedacht “had ik maar weer maat 34-36”. Dat beschouw ik als mijn puber/tienermeisjes lichaam. Nu ben ik een volwassen vrouw. Meer dan 10 kilo afvallen zou ik absoluut nooit willen (als ik 10 kilo afval, zit ik nog net op een goed BMI).
Ik ben 168 cm maar erg smal gebouwd. Heb een kont en borsten dus wel een vrouwelijk figuur. Als ik voller zou worden zou ik uit verhouding zijn.
woensdag 30 juni 2021 om 17:20
Ik ben alles geweest. Dun, dik, alles ertussenin. En nooit tevreden met mezelf geweest, mezelf nooit mooi gevonden qua figuur.
Ik weet dus nu dat dat bij mij niet persé samenhangt met maat, maar dat het puur iets is wat tussen mijn oren zit.
Anderen waren wel altijd positief over mijn figuur, zelfs toen ik nog echt wel dik was, ik ben zelf nooit verder gekomen dan (h)erkennen dat ik een mooi gezicht, ogen en haar heb.
Overigens zeur ik er niet over tegen anderen, op een complimentje kan ik prima reageren, het is een beetje wat het is.
Ik weet dus nu dat dat bij mij niet persé samenhangt met maat, maar dat het puur iets is wat tussen mijn oren zit.
Anderen waren wel altijd positief over mijn figuur, zelfs toen ik nog echt wel dik was, ik ben zelf nooit verder gekomen dan (h)erkennen dat ik een mooi gezicht, ogen en haar heb.
Overigens zeur ik er niet over tegen anderen, op een complimentje kan ik prima reageren, het is een beetje wat het is.
woensdag 30 juni 2021 om 17:28
Na mijn eetstoornis heb ik heel lang mijn bmi op 18,5 kunnen houden. Niet omdat ik dat mooier vond maar om een gezond gewicht te hebben. Sinds een jaar of 8 gebruik ik medicijnen waardoor ik veel ben aangekomen. Hoeveel weet ik niet en wil ik niet weten omdat ik daar niet blijer van word. Gelukkig weet ik nog wel dat ik bij een bmi van 16 ook niet tevreden was, dus kennelijk vind ik het nooit goed. Volgens de buitenwereld heb ik een normaal postuur en soms noemt iemand me wel eens slank.
De big is beautiful hype heeft me enorm gestoord en ook het steeds vergelijken met dik en sportief met skinny fat, fatshaming ook trouwens, alles waarbij mensen hun eigen situatie ophemelen ten koste van een ander.
De big is beautiful hype heeft me enorm gestoord en ook het steeds vergelijken met dik en sportief met skinny fat, fatshaming ook trouwens, alles waarbij mensen hun eigen situatie ophemelen ten koste van een ander.
woensdag 30 juni 2021 om 17:37
Ik betwijfel echt sterk of dat met gewicht te maken heeft.
Ik heb maat 32 en heb weinig rondingen. In mijn hoofd ben ik voor anderen niet aantrekkelijk, maar ik vind zelf mijn lichaam wel mooi, gewoon omdat het van mij is. Of beter eigenlijk, ik vind haar niet per se mooi maar houd wel van haar en weiger het lichaam dat mij overal gebracht heeft constant af te kraken.
Gelukkig voor mij zijn er ook mannen die het heel mooi vinden, maar van de mening van mannen (en trouwens ook vrouwen) probeer ik me niet teveel aan te trekken.
Ik heb maat 32 en heb weinig rondingen. In mijn hoofd ben ik voor anderen niet aantrekkelijk, maar ik vind zelf mijn lichaam wel mooi, gewoon omdat het van mij is. Of beter eigenlijk, ik vind haar niet per se mooi maar houd wel van haar en weiger het lichaam dat mij overal gebracht heeft constant af te kraken.
Gelukkig voor mij zijn er ook mannen die het heel mooi vinden, maar van de mening van mannen (en trouwens ook vrouwen) probeer ik me niet teveel aan te trekken.
"Wine in the morning, and some breakfast at night. Oh baby, I'm beginning to see the light!"
woensdag 30 juni 2021 om 17:48
Lotus90 schreef: ↑30-06-2021 14:06Goed om te horen. Voor veel mensen valt of staat alles rondom uiterlijk. Ik ben het ermee eens dat geluk afhangt van je mentale en lichamelijke gesteldheid. Ik zorg heel erg goed voor mezelf en dat vind ik veel belangrijker (want daardoor voel ik me goed) dan perse maat 38 willen. Of pas een bikini aan durven als ik een afgetraind lichaam zou hebben. Ik vind dat echt grote onzin.
Eens! Iedereen mag een bikini dragen als ie daar zin in heeft, welke maat dan ook.
Je lichaam is geen ornament maar een instrument.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
woensdag 30 juni 2021 om 17:48
Ik ben op zich slank, wel iets zwaarder dan voor de 2e lockdown, helaas een verleden met anorexia dus blijft een moeilijk ding, mezelf echt accepteren zoals ik ben. Na mijn 2e kind, wel veel aangekomen, was ook erg gestrestst, en idd nu wel veel blijer en gelukkiger als ik slank ben. Het past gewoon ook echt bij me, dik staat me niet, en dat vind ik echt niet bij iedere vrouw zo.
Nu heb ik net te horen gekregen dat ik vitiligo heb, en dat is weer een uitdaging erbij....dat vind ik echt vreselijk en ik merk dat ik nu heel erg geobsedeerd maar zoek naar nieuwe vlekken. Ben bang dat me dat nog meer gaat beperken dan mijn gewicht ooit heeft gedaan.
Nu heb ik net te horen gekregen dat ik vitiligo heb, en dat is weer een uitdaging erbij....dat vind ik echt vreselijk en ik merk dat ik nu heel erg geobsedeerd maar zoek naar nieuwe vlekken. Ben bang dat me dat nog meer gaat beperken dan mijn gewicht ooit heeft gedaan.
