Lijf & Lijn
alle pijlers
Emotie eten
vrijdag 11 juni 2021 om 20:29
De laatste jaren ben ik steeds dikker geworden. Inmiddels heb ik een BMI van 30/31. Dat is gewoon niet goed.
De oorzaak hiervan is in mijn ogen emotie eten. Ik eet omdat ik bepaalde dingen heb waar ik tegenaan loop in mijn leven. Dit geeft mij steeds een bepaalde leegte en het gevoel niets te betekenen voor anderen. Hierdoor begin ik te eten.
Ik heb veel hulp gezocht maar dit helpt niet bij mijn probleem. Ik sta vaak lang op wachtlijsten. Na een paar gesprekken komt de psycholoog/poh enz tot de conclusie dat ze me niet kunnen helpen. Er is geen oplossing voor waardoor mijn gevoel van leegte blijft.
Gisteren bv heb ik iets vervelend gehoord. Vandaag heb ik erge eetbuien gehad. Het is moeilijk dit om te draaien.
Ik ben bij een gewone diëtist geweest. Ook bij een die gericht was op emotie eten. Beiden hebben niet geholpen.
Nu heb ik van iemand een folder gekregen over een leefstijl coach. Het is een traject van 2 jaar. Het helpt met afvallen. Heeft iemand hier ervaring mee? Je komt ook met een groep samen. Geen idee of dit me gaat helpen. Daarom vraag ik om ervaringen.
De oorzaak hiervan is in mijn ogen emotie eten. Ik eet omdat ik bepaalde dingen heb waar ik tegenaan loop in mijn leven. Dit geeft mij steeds een bepaalde leegte en het gevoel niets te betekenen voor anderen. Hierdoor begin ik te eten.
Ik heb veel hulp gezocht maar dit helpt niet bij mijn probleem. Ik sta vaak lang op wachtlijsten. Na een paar gesprekken komt de psycholoog/poh enz tot de conclusie dat ze me niet kunnen helpen. Er is geen oplossing voor waardoor mijn gevoel van leegte blijft.
Gisteren bv heb ik iets vervelend gehoord. Vandaag heb ik erge eetbuien gehad. Het is moeilijk dit om te draaien.
Ik ben bij een gewone diëtist geweest. Ook bij een die gericht was op emotie eten. Beiden hebben niet geholpen.
Nu heb ik van iemand een folder gekregen over een leefstijl coach. Het is een traject van 2 jaar. Het helpt met afvallen. Heeft iemand hier ervaring mee? Je komt ook met een groep samen. Geen idee of dit me gaat helpen. Daarom vraag ik om ervaringen.
donderdag 17 juni 2021 om 11:34
Mee eens. Ik kan het ze echt niet kwalijk nemen. Het is fijn als ze eraan denken, maar het is geen verplichting. Alleen van mijn partner vind ik het fijn als hij het in zijn achterhoofd houdt, maar hoeft er ook niet per se iets over te zeggen. Ik onthoud zelf niet eens wanneer iemand jarig is (beste vriendinnen ook niet), daarvoor ben ik toch echt van Facebook afhankelijkQueenArachnia schreef: ↑17-06-2021 11:30Nou, ik niet hoor. Ik vind gewoon dat mijn verdriet mijn verdriet is, ik zal er toch zelf mee door moeten.
Ik verwacht ook absoluut niet van mensen in mijn omgeving dat ze ieder jaar bij de dood van mijn ouders stilstaan.
donderdag 17 juni 2021 om 11:37
GoalDigger schreef: ↑17-06-2021 11:24Lieve Jillian, geen ouders meer hebben is oneerlijk. Ik weet er helaas alles van, al sinds mijn 14e. En iedereen voelt wel eens die steek van jaloezie en had het zichzelf gegund, ik zelf ook. Een kwestie van accepteren, diep ademhalen en doorgaan. Want het is nou eenmaal niet anders, jezelf vol(vr)eten gaat je vader niet terugbrengen. En ja: als je geen ouder(s) meer hebt, ontbreekt onvoorwaardelijke liefde inderdaad vaak. Die liefde moet je dan uit jezelf en uit je kind zien te halen. Ga daarmee aan de slag, echt. Het is moeilijk, maar het is het zó waard, geloof me maar.
Ik ga ook door, ik kan niet anders. Maar niet op een gelukkige manier. Het zou namelijk veel makkelijker kunnen allemaal. Met een beetje interesse en betrokkenheid.
Als gezin kun je ook niet altijd alles alleen doen. Daarin kun je soms ook best wel wat steun of interesse gebruiken. Zeker ook voor kinderen. Die zijn ook gebaat bij aandacht van andere mensen dan alleen de ouders. Ik denk dat je daarin niet alles alleen kan doen.
donderdag 17 juni 2021 om 11:40
Ik denk niet dat het maar om 1 dag gaat. Ik denk dat het om meer dingen gaat waar het gemis in zit.QueenArachnia schreef: ↑17-06-2021 11:30Nou, ik niet hoor. Ik vind gewoon dat mijn verdriet mijn verdriet is, ik zal er toch zelf mee door moeten.
Ik verwacht ook absoluut niet van mensen in mijn omgeving dat ze ieder jaar bij de dood van mijn ouders stilstaan.
donderdag 17 juni 2021 om 11:46
Jillian80 schreef: ↑17-06-2021 11:20Ik vind het ook echt een ellende. Omdat het gemis overal in zit en je daar niet uit kan stappen.
Vandaag bijvoorbeeld vroeg iemand of ik zondag ook vaderdag ga vieren bij mijn vader. Niet dat ik dan in huilen uitbarst. Maar je wordt er wel mee geconfronteerd weer. En geeft ook weer verdriet omdat die ander dat weer wel kan. Niet dat ik het die ander niet gun, maar ik had het mezelf ook gegund.
Ik weet niet of dit nu zelfmedelijden is. Het onvoorwaardelijke ontbreekt. En als anderen hier liever niet mee geconfronteerd worden dan wordt het wel heel moeilijk.
Hier zit de kern.
Het gemis en het verdriet blijft.
Maar het is aan jou of je er de rest van de dag in blijft hangen na zo’n opmerking over Vaderdag. Je moet door, want zo kun je niet leven. Je moet door voor jezelf, niet voor anderen.
Denk je dat je ouders je elke dag rouwend en treurend zouden willen zien, of zouden ze liever zien dat je de goede herinneringen bewaart en het leven weer probeert op te pakken?
Je mag echt rouwen, maar kies daar dan een tijd en een plaats voor, baken het af en kies ervoor om óók door te gaan met leven. Het één sluit het ander niet uit.
donderdag 17 juni 2021 om 11:48
Jillian80 schreef: ↑17-06-2021 11:37
Ik ga ook door, ik kan niet anders. Maar niet op een gelukkige manier. Het zou namelijk veel makkelijker kunnen allemaal. Met een beetje interesse en betrokkenheid.
Als gezin kun je ook niet altijd alles alleen doen. Daarin kun je soms ook best wel wat steun of interesse gebruiken. Zeker ook voor kinderen. Die zijn ook gebaat bij aandacht van andere mensen dan alleen de ouders. Ik denk dat je daarin niet alles alleen kan doen.
Op dit moment ga je helemaal niet door. Je staat hartstikke stil en verliest jezelf in je verdriet. Tijd om weer te gaan leven in plaats van overleven.
donderdag 17 juni 2021 om 11:49
Ja dat klopt. Ik voel het iedere dag. Maar ik eis/verwacht van niemand dat ze daar nou zo specifiek bij stilstaan hoor.
Soms praat ik er uit mezelf wel over, maar dat komt dan vanuit mij, en dat blijft bij een kort gesprekje en dan weer door.
Mijn vriendinnen en vrienden hebben hun ouders allemaal nog, dus die kunnen zich er (gelukkig) ook niet écht wat bij voorstellen.
En ja, zij hebben het ook enthousiast over moeder- en vaderdag.
Ik vind dat niet persé pijnlijk hoor, ik ben blij voor ze dat zij dat nog gewoon hebben.
donderdag 17 juni 2021 om 11:52
Dit is maar een klein ding. Ik ben hier de rest van de dag ook niet mee bezig. Maar er zijn ook grotere dingen waarbij het gemis opspeelt. Die zijn moeilijker om over heen te stappen.OohBoy schreef: ↑17-06-2021 11:46Hier zit de kern.
Het gemis en het verdriet blijft.
Maar het is aan jou of je er de rest van de dag in blijft hangen na zo’n opmerking over Vaderdag. Je moet door, want zo kun je niet leven. Je moet door voor jezelf, niet voor anderen.
Denk je dat je ouders je elke dag rouwend en treurend zouden willen zien, of zouden ze liever zien dat je de goede herinneringen bewaart en het leven weer probeert op te pakken?
Je mag echt rouwen, maar kies daar dan een tijd en een plaats voor, baken het af en kies ervoor om óók door te gaan met leven. Het één sluit het ander niet uit.
Soms zou ik dat verhaal ook wel kwijt willen. Maar mensen vinden dat geen leuk onderwerp en kappen het af. Of begrijpen het gewoon niet. Of gaan je inderdaad uit de weg.
Op die manier blijf ik er dus de hele tijd mee zitten want die dingen blijven terugkomen. Ik doe daarin al heel veel alleen wbt teleurstellingen. En steeds luistert er niemand naar mijn verhaal. Na een tijdje gaat het je echt opbreken.
donderdag 17 juni 2021 om 11:54
Ik zou al blij zijn met een gesprekje. Gewoon dat iemand even luistert. Dat je het even kwijt kan. Dat zou voor mij een groot verschil maken. Maar bij mij kappen ze het meteen af. Ik kan er nooit iets over kwijt.QueenArachnia schreef: ↑17-06-2021 11:49Ja dat klopt. Ik voel het iedere dag. Maar ik eis/verwacht van niemand dat ze daar nou zo specifiek bij stilstaan hoor.
Soms praat ik er uit mezelf wel over, maar dat komt dan vanuit mij, en dat blijft bij een kort gesprekje en dan weer door.
Mijn vriendinnen en vrienden hebben hun ouders allemaal nog, dus die kunnen zich er (gelukkig) ook niet écht wat bij voorstellen.
En ja, zij hebben het ook enthousiast over moeder- en vaderdag.
Ik vind dat niet persé pijnlijk hoor, ik ben blij voor ze dat zij dat nog gewoon hebben.
donderdag 17 juni 2021 om 11:58
Dus jij zegt iets als: "goh op zo'n dag mis ik mijn ouders wel hoor.."
En dan zeggen zij: "ja ehhh, Jillian, dat vinden wij niet fijn om over te praten hoor. Deal with it".
Of gaat dat anders?
donderdag 17 juni 2021 om 11:59
Aan je gebrek aan familie kun je zelf niets doen.Jillian80 schreef: ↑17-06-2021 11:37
Als gezin kun je ook niet altijd alles alleen doen. Daarin kun je soms ook best wel wat steun of interesse gebruiken. Zeker ook voor kinderen. Die zijn ook gebaat bij aandacht van andere mensen dan alleen de ouders. Ik denk dat je daarin niet alles alleen kan doen.
Aan je gebrek aan vrienden kun je zelf wel iets doen.
Aan te veel eten kun je ook zelf iets doen.
Maar ook nog je kind erbij halen om jezelf nog zieliger te voelen is contraproductief. Je hebt geen recht op aandacht van mensen omdat je geen familie meer hebt en ook niet omdat je een kind hebt.
Waar is de vader van het kind trouwens? En de familie van de andere kant?
donderdag 17 juni 2021 om 12:03
Dan blijft het stil en beginnen over iets anders. Of zeggen ben je daar nou nog mee bezig.QueenArachnia schreef: ↑17-06-2021 11:58Dus jij zegt iets als: "goh op zo'n dag mis ik mijn ouders wel hoor.."
En dan zeggen zij: "ja ehhh, Jillian, dat vinden wij niet fijn om over te praten hoor. Deal with it".
Of gaat dat anders?
Of zeggen je moet er zelf iets van maken. Een ander doet het niet. En beginnen over iets anders.
Of ze zeggen ik heb ook niet veel met mijn familie/ familie is ook niet alles.
En dan over iets anders beginnen
donderdag 17 juni 2021 om 12:08
ze hebben wel gelijkJillian80 schreef: ↑17-06-2021 12:03Dan blijft het stil en beginnen over iets anders. Of zeggen ben je daar nou nog mee bezig.
Of zeggen je moet er zelf iets van maken. Een ander doet het niet. En beginnen over iets anders.
Of ze zeggen ik heb ook niet veel met mijn familie/ familie is ook niet alles.
En dan over iets anders beginnen
en ik snap, dat ze geen zin meer hebben
donderdag 17 juni 2021 om 12:10
Ok, dus meer dat ze niet meer weten hoe ze erop moeten reageren, dan dat ze het actief afkappen?
Overigens snap ik best dat dat niet fijn voelt hoor, alleen denk ik dat je daar op een constructievere manier mee om kunt gaan dan jezelf volproppen en er zo in blijven hangen.
* een nieuw netwerk zoeken
* hulp bij rouwverwerking zoeken
* hulp bij je eetprobleem zoeken
donderdag 17 juni 2021 om 12:11
donderdag 17 juni 2021 om 12:12
Het verschil met de mensen die dit tegen me zeggen dat zij er eigenlijk zelf niets van hoeven maken. Zij kunnen met al hun dingen waarmee ze willen terecht bij hun familie. En maken daar ook gebruik van. Eigenlijk doen ze het helemaal niet zelf. Alleen hebben ze dat niet door.
donderdag 17 juni 2021 om 12:14
Jillian80 schreef: ↑17-06-2021 12:12Het verschil met de mensen die dit tegen me zeggen dat zij er eigenlijk zelf niets van hoeven maken. Zij kunnen met al hun dingen waarmee ze willen terecht bij hun familie. En maken daar ook gebruik van. Eigenlijk doen ze het helemaal niet zelf. Alleen hebben ze dat niet door.
Oh, hoe weet jij dan wat lilalinda al dan niet heeft meegemaakt? En of ze daarbij een netwerk had.
Wat een arrogantie zeg, niet te kort.
anoniem_65e729deb0f24 wijzigde dit bericht op 17-06-2021 12:14
0.31% gewijzigd
donderdag 17 juni 2021 om 12:14
Het is vanaf het begin al afgekapt. Ik kan het al jaren niet kwijt. Inmiddels zijn er inderdaad al jaren voorbij gegaan. Maar wil niet zeggen dat mensen de afgelopen jaren wel geluisterd hebben. En er daarom nu geen zin meer in hebben.
donderdag 17 juni 2021 om 12:14
Waarom neem jij mensen kwalijk dat zij wél nog hebben wat jij niet meer hebt? Wat kunnen zij daaraan doen?Jillian80 schreef: ↑17-06-2021 12:12Het verschil met de mensen die dit tegen me zeggen dat zij er eigenlijk zelf niets van hoeven maken. Zij kunnen met al hun dingen waarmee ze willen terecht bij hun familie. En maken daar ook gebruik van. Eigenlijk doen ze het helemaal niet zelf. Alleen hebben ze dat niet door.
Wat maakt jou het nou uit dat zij wel nog ouders hebben bij wie zij terecht kunnen? Dat heeft toch geen enkele invloed op dat jij dat niet kunt?
donderdag 17 juni 2021 om 12:16
Geef dat kwartje eens een zet.
En waar is de vader van je kind en je schoonfamilie? Of je tantes, ooms en dergelijke?
donderdag 17 juni 2021 om 12:16
donderdag 17 juni 2021 om 12:20
Omdat ze mij afkappen door te zeggen dat ik het zelf moet doen. Terwijl ze dat zelf helemaal niet hoeven. Ze hebben er zelf helemaal geen ervaring mee maar kappen me wel daarmee af.QueenArachnia schreef: ↑17-06-2021 12:14Waarom neem jij mensen kwalijk dat zij wél nog hebben wat jij niet meer hebt? Wat kunnen zij daaraan doen?
Wat maakt jou het nou uit dat zij wel nog ouders hebben bij wie zij terecht kunnen? Dat heeft toch geen enkele invloed op dat jij dat niet kunt?
Ipv me afkappen zouden ze ook even naar me kunnen luisteren.
donderdag 17 juni 2021 om 12:22
De vader is er. Maar verder ook geen familie om op terug te vallen.
Mijn ooms en tantes hebben hun eigen leven. Al vrij snel na overlijden niks van gehoord.
donderdag 17 juni 2021 om 12:22
Maar dat doen ze dus niet (meer). En nu?
Gaan liggen en wachten tot je doodgaat of opkrabbelen en zelf het heft in handen gaan nemen?
donderdag 17 juni 2021 om 12:35
Wat zij zelf wel en niet hoeven is niet relevant.
Je moet het inderdaad zelf doen. Dat hebben zij ook gedaan door, ik zeg maar wat, oma te vragen om op te passen als ze zelf naar de kapper gaan.
Wat betreft het luisteren, ik denk dat ze precies weten wat er gaat komen. Ze kappen alleen maar iemand af als het verhaal al bekend is. Wat valt er dan nog te luisteren? Jij vindt het waarschijnlijk wel prettig om 10 keer hetzelfde te vertellen, maar iemand wil niet 10x hetzelfde horen.
