Lijf & Lijn
alle pijlers
Emotie eten
vrijdag 11 juni 2021 om 20:29
De laatste jaren ben ik steeds dikker geworden. Inmiddels heb ik een BMI van 30/31. Dat is gewoon niet goed.
De oorzaak hiervan is in mijn ogen emotie eten. Ik eet omdat ik bepaalde dingen heb waar ik tegenaan loop in mijn leven. Dit geeft mij steeds een bepaalde leegte en het gevoel niets te betekenen voor anderen. Hierdoor begin ik te eten.
Ik heb veel hulp gezocht maar dit helpt niet bij mijn probleem. Ik sta vaak lang op wachtlijsten. Na een paar gesprekken komt de psycholoog/poh enz tot de conclusie dat ze me niet kunnen helpen. Er is geen oplossing voor waardoor mijn gevoel van leegte blijft.
Gisteren bv heb ik iets vervelend gehoord. Vandaag heb ik erge eetbuien gehad. Het is moeilijk dit om te draaien.
Ik ben bij een gewone diëtist geweest. Ook bij een die gericht was op emotie eten. Beiden hebben niet geholpen.
Nu heb ik van iemand een folder gekregen over een leefstijl coach. Het is een traject van 2 jaar. Het helpt met afvallen. Heeft iemand hier ervaring mee? Je komt ook met een groep samen. Geen idee of dit me gaat helpen. Daarom vraag ik om ervaringen.
De oorzaak hiervan is in mijn ogen emotie eten. Ik eet omdat ik bepaalde dingen heb waar ik tegenaan loop in mijn leven. Dit geeft mij steeds een bepaalde leegte en het gevoel niets te betekenen voor anderen. Hierdoor begin ik te eten.
Ik heb veel hulp gezocht maar dit helpt niet bij mijn probleem. Ik sta vaak lang op wachtlijsten. Na een paar gesprekken komt de psycholoog/poh enz tot de conclusie dat ze me niet kunnen helpen. Er is geen oplossing voor waardoor mijn gevoel van leegte blijft.
Gisteren bv heb ik iets vervelend gehoord. Vandaag heb ik erge eetbuien gehad. Het is moeilijk dit om te draaien.
Ik ben bij een gewone diëtist geweest. Ook bij een die gericht was op emotie eten. Beiden hebben niet geholpen.
Nu heb ik van iemand een folder gekregen over een leefstijl coach. Het is een traject van 2 jaar. Het helpt met afvallen. Heeft iemand hier ervaring mee? Je komt ook met een groep samen. Geen idee of dit me gaat helpen. Daarom vraag ik om ervaringen.
woensdag 16 juni 2021 om 21:19
Maargoed zo kunnen we natuurlijk eeuwig doorgaan over wanneer en waarom het wel of niet acceptabel is dat iemand niks van zich laat horen.
Feit is dat jij naar jouw smaak te weinig aandacht krijgt en dat als excuus gebruikt om teveel te blijven eten.
Mensen gaan niet ineens spontaan doen wat jij wil, dus zal je de oplossing voor je eetprobleem echt op andere vlakken moeten zoeken als je er vanaf wil.
Feit is dat jij naar jouw smaak te weinig aandacht krijgt en dat als excuus gebruikt om teveel te blijven eten.
Mensen gaan niet ineens spontaan doen wat jij wil, dus zal je de oplossing voor je eetprobleem echt op andere vlakken moeten zoeken als je er vanaf wil.
Here am I in my little bubble
woensdag 16 juni 2021 om 21:22
Jillian80 schreef: ↑16-06-2021 21:06Niet alles is vanzelfsprekend. Je leventje kan ineens heel anders zijn.
Waarom zou je er dan niet voor iemand kunnen zijn? Zou je dat zelf ook niet willen als het jou overkomt?
Emotioneel leegzuigen daar ben je zelf bij. Je kunt ook grenzen aangeven. Ook dan hoef je iemand echt niet te laten zitten.
Ik weet heel goed dat het leven opeens heel anders kan zijn. Meer dan jij je misschien kunt voorstellen.
En emotioneel leegzuigen gebeurt vaak voordat je het goed en wel doorhebt. Je hebt het namelijk goed met iemand voor en slikt dingen omdat je wil helpen, aardig wil zijn. Ziet dat die ander het ook niet makkelijk heeft.
Maar als mensen zich te afhankelijk van je gaan opstellen, jou een schuldgevoel aanpraten omdat jij even een grens stelt (bijvoorbeeld niet meteen terug appen - omdat je weet dat diegene dan meteen weer aan de telefoon hangt). Dan ben je er op een gegeven moment wel klaar mee.
En dat gaat bij sommige mensen niet zonder knallend einde.
En je krijgt na zoiets er een neus voor. Dus mensen bij wie je dat vermoeden hebt die ga je uit de weg en daarmee hou je het dus oppervlakkig. Uit zelfbescherming.
woensdag 16 juni 2021 om 21:24
Stel jezelf eens grenzen dan. Je zuigt jezelf al emotioneel leeg....Jillian80 schreef: ↑16-06-2021 21:06Niet alles is vanzelfsprekend. Je leventje kan ineens heel anders zijn.
Waarom zou je er dan niet voor iemand kunnen zijn? Zou je dat zelf ook niet willen als het jou overkomt?
Emotioneel leegzuigen daar ben je zelf bij. Je kunt ook grenzen aangeven. Ook dan hoef je iemand echt niet te laten zitten.
woensdag 16 juni 2021 om 21:26
Maar hoe zou je het dan vinden als mensen jou uit de weg gaan als je het moeilijk hebt?Palmbomen-zijn-cool schreef: ↑16-06-2021 21:22Ik weet heel goed dat het leven opeens heel anders kan zijn. Meer dan jij je misschien kunt voorstellen.
En emotioneel leegzuigen gebeurt vaak voordat je het goed en wel doorhebt. Je hebt het namelijk goed met iemand voor en slikt dingen omdat je wil helpen, aardig wil zijn. Ziet dat die ander het ook niet makkelijk heeft.
Maar als mensen zich te afhankelijk van je gaan opstellen, jou een schuldgevoel aanpraten omdat jij even een grens stelt (bijvoorbeeld niet meteen terug appen - omdat je weet dat diegene dan meteen weer aan de telefoon hangt). Dan ben je er op een gegeven moment wel klaar mee.
En dat gaat bij sommige mensen niet zonder knallend einde.
En je krijgt na zoiets er een neus voor. Dus mensen bij wie je dat vermoeden hebt die ga je uit de weg en daarmee hou je het dus oppervlakkig. Uit zelfbescherming.
woensdag 16 juni 2021 om 21:32
Dat mensen je uit de weg gaan omdat je het moeilijk hebt is een cruciale denkfout.
Ik ga mensen uit de weg die veel negatieve energie met zich meebrengen en er niks aan doen om dat te veranderen. Maar alleen willen zeuren.
Mensen die mij daardoor meetrekken in die donkere tunnel. Want ik wil daar helemaal niet in zitten.
En het frustreert me als iemand wel wil klagen maar geen actie onderneemt om dingen te veranderen.
Tegen mij is ook weleens gezegd dat ik niet moest blijven hangen in negativiteit. Toen heb ik hulp gezocht van een professional.
Ik verwacht niet dat anderen die daarvoor niet geleerd hebben (en betaald worden) eindeloos naar mij blijven luisteren.
woensdag 16 juni 2021 om 21:38
Eindeloos luisteren hoeft ook niet. Meteen bellen na appen ook niet. Meteen appen ook niet.Palmbomen-zijn-cool schreef: ↑16-06-2021 21:32Dat mensen je uit de weg gaan omdat je het moeilijk hebt is een cruciale denkfout.
Ik ga mensen uit de weg die veel negatieve energie met zich meebrengen en er niks aan doen om dat te veranderen. Maar alleen willen zeuren.
Mensen die mij daardoor meetrekken in die donkere tunnel. Want ik wil daar helemaal niet in zitten.
En het frustreert me als iemand wel wil klagen maar geen actie onderneemt om dingen te veranderen.
Tegen mij is ook weleens gezegd dat ik niet moest blijven hangen in negativiteit. Toen heb ik hulp gezocht van een professional.
Ik verwacht niet dat anderen die daarvoor niet geleerd hebben (en betaald worden) eindeloos naar mij blijven luisteren.
Soms zijn er omstandigheden waardoor iemand ondanks dingen die hij/zij doet toch tegen dingen aan blijft lopen. Dat is dan niet hetzelfde als niets willen of niets doen.
Soms is het ook niet nodig om oplossingen te geven maar is het gewoon fijn als iemand af en toe wil luisteren.
Daarin zou je ook iemand kunnen helpen.
woensdag 16 juni 2021 om 21:44
Jillian80 schreef: ↑16-06-2021 21:38Eindeloos luisteren hoeft ook niet. Meteen bellen na appen ook niet. Meteen appen ook niet.
Soms zijn er omstandigheden waardoor iemand ondanks dingen die hij/zij doet toch tegen dingen aan blijft lopen. Dat is dan niet niets willen.
Soms is het ook niet nodig om oplossingen te geven maar is het gewoon fijn als iemand af en toe wil luisteren.
Daarin zou je ook iemand kunnen helpen.
Ik wil best af en toe luisteren.
Maar als iemand steeds dezelfde langspeelplaat blijft herhalen maakt het dat voor mij onprettig om naar te luisteren. Zeker als ik word geacht gewoon praatpaal te zijn en er niks met mijn adviezen of tips wordt gedaan. Daar word ik namelijk gefrustreerd van.
En ik heb geen zin om me steeds gefrustreerd te voelen. Ook niet als ik daar af en toe een appje of kaartje voor terugkrijg.
Ik omring me liever met mensen die positiviteit meebrengen, waarbij we naar elkaars argumenten luisteren, het over actualiteiten hebben, we elkaar kunnen verlichten met een andere mening.
Daar haal ik wat uit. En ik hoop die andere mensen ook. Dan krijgen we allebei energie van die omgang met elkaar. Daar ontstaan vriendschappen uit.
En natuurlijk wordt er een keer iemand ziek, overlijd er een geliefde, wordt er gescheiden. Zijn er miskramen, stilgeboortes, inbraken, valt er ontslag. Wordt iemand depressief, of krijgt een burn-out. Dan ben je er voor elkaar,
Maar als de ander van me verwacht dat ik blijf geven en geven en me van alles wordt opgelegd dan ben ik er echt snel klaar mee.
woensdag 16 juni 2021 om 21:50
Jillian80 schreef: ↑16-06-2021 21:38Eindeloos luisteren hoeft ook niet. Meteen bellen na appen ook niet. Meteen appen ook niet.
Soms zijn er omstandigheden waardoor iemand ondanks dingen die hij/zij doet toch tegen dingen aan blijft lopen. Dat is dan niet hetzelfde als niets willen of niets doen.
Soms is het ook niet nodig om oplossingen te geven maar is het gewoon fijn als iemand af en toe wil luisteren.
Daarin zou je ook iemand kunnen helpen.
In jouw geval wel, want toen ik een paar pagina's terug vroeg wat de volgende stap is zei je letterlijk:
"Niets. Het gaat mij pas lukken als ik het gevoel heb dat ik er ook toe doe voor mensen."
Here am I in my little bubble
woensdag 16 juni 2021 om 22:32
Dat wil niet zeggen dat je dan nooit iets gedaan hebt. Of niets wil.
Soms kunnen andere mensen echt het verschil maken en veel betekenen voor iemand.
woensdag 16 juni 2021 om 22:36
Palmbomen-zijn-cool schreef: ↑16-06-2021 21:44Ik wil best af en toe luisteren.
Maar als iemand steeds dezelfde langspeelplaat blijft herhalen maakt het dat voor mij onprettig om naar te luisteren. Zeker als ik word geacht gewoon praatpaal te zijn en er niks met mijn adviezen of tips wordt gedaan. Daar word ik namelijk gefrustreerd van.
En ik heb geen zin om me steeds gefrustreerd te voelen. Ook niet als ik daar af en toe een appje of kaartje voor terugkrijg.
Ik omring me liever met mensen die positiviteit meebrengen, waarbij we naar elkaars argumenten luisteren, het over actualiteiten hebben, we elkaar kunnen verlichten met een andere mening.
Daar haal ik wat uit. En ik hoop die andere mensen ook. Dan krijgen we allebei energie van die omgang met elkaar. Daar ontstaan vriendschappen uit.
En natuurlijk wordt er een keer iemand ziek, overlijd er een geliefde, wordt er gescheiden. Zijn er miskramen, stilgeboortes, inbraken, valt er ontslag. Wordt iemand depressief, of krijgt een burn-out. Dan ben je er voor elkaar,
Maar als de ander van me verwacht dat ik blijf geven en geven en me van alles wordt opgelegd dan ben ik er echt snel klaar mee.
Maar waarom moet je altijd advies of tips geven? Het kan ook fijn zijn om af en toe alleen naar iemand te luisteren.
Of ben jij iemand die adviezen oplegt? Iemand moet je advies op opvolgen anders haak je af?
woensdag 16 juni 2021 om 22:45
Nee hoor, ik leg helemaal niemand iets op. Je gaat vanzelf tips en adviezen geven als je hoort dat iemand ergens mee zit en een uitweg zoekt. Dan ga je, als je het goed met iemand voor hebt, meedenken. Samen opties onderzoeken om dingen beter te maken. Omdat je niet wil dat iemand zich rot voelt. Omdat je het die ander gunt om zich beter te gaan voelen.
Maar stel je voor hè: een kennis van me heeft geen contact meer met haar ouders en vindt het erg dat haar kind geen opa en oma heeft.
Dan wil ik best zo nu en dan horen hoe jammer ze dat vindt. Maar als ik dan keer op keer moet horen hoe rot het is dat haar kind geen grootouders heeft, hoe lullig het is dat haar klasgenootjes wel grootouders heeft, hoe het kind met diens verjaardag opa’s en oma’s mist, hoe het kind met kerst geen opa’s en oma’s heeft, en met Sinterklaas weer moet horen hoe vervelend het is dat kind geen grootouders heeft..
Dan ben ik er klaar mee. En dan denk ik “je kind heeft u eenmaal geen grootouders. Deal with it! Iedereen heeft wel wat en hou nu eens op met steeds hetzelfde zeggen”.
woensdag 16 juni 2021 om 22:48
Ja precies het moet niet te lang duren zoiets.Palmbomen-zijn-cool schreef: ↑16-06-2021 22:45Nee hoor, ik leg helemaal niemand iets op. Je gaat vanzelf tips en adviezen geven als je hoort dat iemand ergens mee zit en een uitweg zoekt. Dan ga je, als je het goed met iemand voor hebt, meedenken. Samen opties onderzoeken om dingen beter te maken. Omdat je niet wil dat iemand zich rot voelt. Omdat je het die ander gunt om zich beter te gaan voelen.
Maar stel je voor hè: een kennis van me heeft geen contact meer met haar ouders en vindt het erg dat haar kind geen opa en oma heeft.
Dan wil ik best zo nu en dan horen hoe jammer ze dat vindt. Maar als ik dan keer op keer moet horen hoe rot het is dat haar kind geen grootouders heeft, hoe lullig het is dat haar klasgenootjes wel grootouders heeft, hoe het kind met diens verjaardag opa’s en oma’s mist, hoe het kind met kerst geen opa’s en oma’s heeft, en met Sinterklaas weer moet horen hoe vervelend het is dat kind geen grootouders heeft..
Dan ben ik er klaar mee. En dan denk ik “je kind heeft u eenmaal geen grootouders. Deal with it! Iedereen heeft wel wat en hou nu eens op met steeds hetzelfde zeggen”.
woensdag 16 juni 2021 om 22:53
Ik ga niemand vertellen hoe lang diegene mag rouwen om een verlies. Of dat nu is omdat iemand er niet meer is of omdat er geen contact meer is.
Het is voor jezelf alleen wel heel belangrijk om ermee te leren leven. Als je een beetje een leuk leven wil hebben en tevreden wil zijn. Dat betekent helemaal niet dat dat gat in je hart er niet meer is. Of dat het geen pijn meer mag doen.
Maar als je ergens heel veel last van hebt, waarom wil je er dan niets zélf aan doen om dat gevoel wat te verzachten? De pijn van het gemis en het oppakken van je leven kan naast elkaar bestaan, weet je.
woensdag 16 juni 2021 om 23:23
Kijk, alles wat je aandacht geeft groeit in de zin dat het dan meer ruimte inneemt in je denken. Als je je aandacht richt op dingen waar je bijvoorbeeld dankbaar voor bent hou je een ander gevoel over onder de streep.Jillian80 schreef: ↑16-06-2021 19:43Ik waardeer de manier waarop je reageert heel erg.
Ik begrijp het focussen niet zo goed hoe ik dat zou moeten doen. Bijvoorbeeld klasgenootje die vertellen dat ze van opa en oma iets heeft gekregen voor rapport. Hier geen opa's en oma's. Ik zou zelf iets kunnen geven. Maar de aandacht is er niet voor mijn kind.
Opa's en oma's zijn er niet. Maar andere mensen zouden wel aandacht aan het rapport kunnen besteden. Hoeft niet met cadeaus. Alleen ernaar vragen zou al fijn zijn. Maar dat is er niet.
Zou je dan kunnen denken ik denk hier niet aan? Ik krijg dat niet voor elkaar.
Zo zijn er veel voorbeelden.
Ik zou niet weten hoe je hier niet op kan focussen. Het gemis is er. Niet alleen voor mij maar ook voor kind.
Het gemis is echt, en dat hoef je niet te negeren. Verdriet mag je voelen en leegte en alles wat je maar voelt hierbij.
Maar jouw eetgedrag hierbij is niet vanzelfsprekend. Jij hebt er vast baat bij om jouw specifieke triggers te gaan ontdekken en daar dan iets tegenover te zetten.
Nu ben je vooral bezig met te benoemen wat niet is: een sociaal netwerk. Maar dat blijven benoemen gaat voor jou niks oplossen.
Wat wel kan helpen is een goede therapeut die jou begeleidt in het anders omgaan met je emoties.
Dat je zelf niet inziet hoe dat moet of zelfs maar zou kunnen is hartstikke logisch. Daarom heb je ook precies die hulp nodig.
woensdag 16 juni 2021 om 23:29
Omdat het bijvoorbeeld moeilijk is om in je eentje de uitvaart van je ouder te regelen op een leeftijd dat dat normaal gesproken nog niet hoeft.Palmbomen-zijn-cool schreef: ↑16-06-2021 22:53Ik ga niemand vertellen hoe lang diegene mag rouwen om een verlies. Of dat nu is omdat iemand er niet meer is of omdat er geen contact meer is.
Het is voor jezelf alleen wel heel belangrijk om ermee te leren leven. Als je een beetje een leuk leven wil hebben en tevreden wil zijn. Dat betekent helemaal niet dat dat gat in je hart er niet meer is. Of dat het geen pijn meer mag doen.
Maar als je ergens heel veel last van hebt, waarom wil je er dan niets zélf aan doen om dat gevoel wat te verzachten? De pijn van het gemis en het oppakken van je leven kan naast elkaar bestaan, weet je.
Dat je daarna alles doet zonder onvoorwaardelijke steun en betrokkenheid op een leeftijd dat ook niet zou moeten.
Dat vrienden niet je ouders vervangen begrijp ik. Maar hoe het nu gaat is het andere uiterste. Er is een middenweg tussen net zo onvoorwaardelijk er voor iemand als ouders of geen interesse te hebben.
Dus ja met feestdagen is het nog steeds moeilijk. Dat er geen familie is om mee te vieren dat is nu eenmaal zo. Daar kan niemand iets aan doen. Maar er is ook weer een middenweg hierin. Het is niet nodig om je zulke dagen extra alleen te voelen omdat er niet naar je wordt omgekeken.
En zo zijn er meer voorbeelden.
woensdag 16 juni 2021 om 23:38
Jillian, niemand kan het gemis bij je wegnemen, dat is logisch. Het is ook vreselijk als je zoiets moet meemaken. Ik kan je niet zeggen dat ik weet hoe dat is want dat weet ik niet.
Ik lees in jou iemand die baat heeft bij hulp. En die hulp verwacht je nu van de verkeerde mensen op de verkeerde manier.
Je wordt daardoor keer op keer teleurgesteld door de verwachtingen die je van mensen hebt. En je geeft die mensen dan weer de schuld van hoe je omgaat met die emoties, die leegte die je steeds beschrijft waardoor je gaat eten.
Ik gun je echt de ruimte om anders met je emoties om te gaan. Maar dat begint écht bij jezelf! Dit is het punt vanaf waar je het moet doen. En dat is zwaar en klote. En er komt vaak eerst een heel diep dal voordat het weer beter gaat. Omdat je je emoties onder ogen moet komen, er doorheen zal moeten gaan.
Je zit vast in zelfdestructie. Als je morgen begint met hulp vragen van de juiste mensen kan de wereld er over pakweg een jaar zo anders uitzien. Gun dat jezelf.
Ik lees in jou iemand die baat heeft bij hulp. En die hulp verwacht je nu van de verkeerde mensen op de verkeerde manier.
Je wordt daardoor keer op keer teleurgesteld door de verwachtingen die je van mensen hebt. En je geeft die mensen dan weer de schuld van hoe je omgaat met die emoties, die leegte die je steeds beschrijft waardoor je gaat eten.
Ik gun je echt de ruimte om anders met je emoties om te gaan. Maar dat begint écht bij jezelf! Dit is het punt vanaf waar je het moet doen. En dat is zwaar en klote. En er komt vaak eerst een heel diep dal voordat het weer beter gaat. Omdat je je emoties onder ogen moet komen, er doorheen zal moeten gaan.
Je zit vast in zelfdestructie. Als je morgen begint met hulp vragen van de juiste mensen kan de wereld er over pakweg een jaar zo anders uitzien. Gun dat jezelf.
woensdag 16 juni 2021 om 23:39
Het vervelend is dat ik er niet voor weg kan lopen. Ik kan niet zeggen ik stap uit deze situatie. Je komt het steeds tegen. Bijna dagelijks zelfs.Olivaar schreef: ↑16-06-2021 23:23Kijk, alles wat je aandacht geeft groeit in de zin dat het dan meer ruimte inneemt in je denken. Als je je aandacht richt op dingen waar je bijvoorbeeld dankbaar voor bent hou je een ander gevoel over onder de streep.
Het gemis is echt, en dat hoef je niet te negeren. Verdriet mag je voelen en leegte en alles wat je maar voelt hierbij.
Maar jouw eetgedrag hierbij is niet vanzelfsprekend. Jij hebt er vast baat bij om jouw specifieke triggers te gaan ontdekken en daar dan iets tegenover te zetten.
Nu ben je vooral bezig met te benoemen wat niet is: een sociaal netwerk. Maar dat blijven benoemen gaat voor jou niks oplossen.
Wat wel kan helpen is een goede therapeut die jou begeleidt in het anders omgaan met je emoties.
Dat je zelf niet inziet hoe dat moet of zelfs maar zou kunnen is hartstikke logisch. Daarom heb je ook precies die hulp nodig.
Stel ik heb ergens een afspraak maar heb deze moeten afzeggen omdat ik geen oppas voor mijn kind kon vinden. En dan hoor ik een andere moeder zeggen dat ze haar kinderen naar haar ouders brengt. Hoe kun je hier dan geen aandacht aan geven? Dan mis je toch je familie als je zoiets hoort? Dat doet echt wel verdriet zoiets.
woensdag 16 juni 2021 om 23:41
Heer, maak mij een instrument van uw vrede.
Laat mij liefde brengen waar haat is.
Laat mij vergeving brengen waar schuld is.
Laat mij eenheid brengen waar tweedracht is.
Laat mij waarheid brengen waar dwaling is.
Laat mij geloof brengen waar twijfel is.
Laat mij hoop brengen waar wanhoop is.
Laat mij licht brengen waar duisternis is.
Laat mij vreugde brengen waar verdriet is.
Heer, maak dat ik er meer op uit ben
te troosten dan getroost te worden,
te begrijpen dan begrepen te worden,
te beminnen dan bemind te worden.
Want door te geven ontvangen we,
door onszelf te vergeten vinden we,
door te vergeven wordt ons vergeven,
door te sterven verrijzen we tot het eeuwige leven.
Dit komt wat godsdienstig over, zeker de laatste regel. Maar de kern is wél, als je je tekortgedaan voelt, als je je alleen voelt, ga iets betekenen voor een ander. Ga geven ipv te wachten op wat je gegeven wordt. Ga in de actie. Iets wat in de AA, maar ook voor herstel bij eetverslaving wordt gepropageerd. Dit is het 12e stap gebed.
Laat mij liefde brengen waar haat is.
Laat mij vergeving brengen waar schuld is.
Laat mij eenheid brengen waar tweedracht is.
Laat mij waarheid brengen waar dwaling is.
Laat mij geloof brengen waar twijfel is.
Laat mij hoop brengen waar wanhoop is.
Laat mij licht brengen waar duisternis is.
Laat mij vreugde brengen waar verdriet is.
Heer, maak dat ik er meer op uit ben
te troosten dan getroost te worden,
te begrijpen dan begrepen te worden,
te beminnen dan bemind te worden.
Want door te geven ontvangen we,
door onszelf te vergeten vinden we,
door te vergeven wordt ons vergeven,
door te sterven verrijzen we tot het eeuwige leven.
Dit komt wat godsdienstig over, zeker de laatste regel. Maar de kern is wél, als je je tekortgedaan voelt, als je je alleen voelt, ga iets betekenen voor een ander. Ga geven ipv te wachten op wat je gegeven wordt. Ga in de actie. Iets wat in de AA, maar ook voor herstel bij eetverslaving wordt gepropageerd. Dit is het 12e stap gebed.
woensdag 16 juni 2021 om 23:42
Maar wie zijn dan de juiste mensen volgens jou? Hulpverlening zijn het niet, die geven steeds aan me niet te kunnen helpen als omgeving niet betrokken is. en vrienden zouden het ook niet zijn. Wie dan wel?Palmbomen-zijn-cool schreef: ↑16-06-2021 23:38Jillian, niemand kan het gemis bij je wegnemen, dat is logisch. Het is ook vreselijk als je zoiets moet meemaken. Ik kan je niet zeggen dat ik weet hoe dat is want dat weet ik niet.
Ik lees in jou iemand die baat heeft bij hulp. En die hulp verwacht je nu van de verkeerde mensen op de verkeerde manier.
Je wordt daardoor keer op keer teleurgesteld door de verwachtingen die je van mensen hebt. En je geeft die mensen dan weer de schuld van hoe je omgaat met die emoties, die leegte die je steeds beschrijft waardoor je gaat eten.
Ik gun je echt de ruimte om anders met je emoties om te gaan. Maar dat begint écht bij jezelf! Dit is het punt vanaf waar je het moet doen. En dat is zwaar en klote. En er komt vaak eerst een heel diep dal voordat het weer beter gaat. Omdat je je emoties onder ogen moet komen, er doorheen zal moeten gaan.
Je zit vast in zelfdestructie. Als je morgen begint met hulp vragen van de juiste mensen kan de wereld er over pakweg een jaar zo anders uitzien. Gun dat jezelf.
woensdag 16 juni 2021 om 23:43
Jillian80 schreef: ↑16-06-2021 23:39Het vervelend is dat ik er niet voor weg kan lopen. Ik kan niet zeggen ik stap uit deze situatie. Je komt het steeds tegen. Bijna dagelijks zelfs.
Stel ik heb ergens een afspraak maar heb deze moeten afzeggen omdat ik geen oppas voor mijn kind kon vinden. En dan hoor ik een andere moeder zeggen dat ze haar kinderen naar haar ouders brengt. Hoe kun je hier dan geen aandacht aan geven? Dan mis je toch je familie als je zoiets hoort? Dat doet echt wel verdriet zoiets.
Natuurlijk doet dat verdriet. Maar je kunt wel leren hoe je met dat verdriet kunt omgaan. Dat betekent niet dat het weg moet zijn, of niet mag bestaan. Het kan je wel helpen om het wat draaglijker te maken en er op en andere manier tegenaan te gaan kijken. Zodat je niet steeds wordt meegesleurd in dat verdriet en die gedachten en teleurstellingen.
woensdag 16 juni 2021 om 23:45
Je stelt de verkeerde hulpvraag. Dat wordt hier al pagina na pagina gezegd.
Het is niet de vraag: “hoe zorg ik ervoor dat mijn omgeving meer betrokken wordt zodat ik het verlies van mijn ouders draaglijker maak?”
Het is, bijvoorbeeld: “hoe ga ik om met de dagelijkse momenten waarbij ik wordt geconfronteerd met het verlies van mijn ouders?”
woensdag 16 juni 2021 om 23:46
Ik vind echt dat ik dat al heel lang al doe.hanke321 schreef: ↑16-06-2021 23:41Heer, maak mij een instrument van uw vrede.
Laat mij liefde brengen waar haat is.
Laat mij vergeving brengen waar schuld is.
Laat mij eenheid brengen waar tweedracht is.
Laat mij waarheid brengen waar dwaling is.
Laat mij geloof brengen waar twijfel is.
Laat mij hoop brengen waar wanhoop is.
Laat mij licht brengen waar duisternis is.
Laat mij vreugde brengen waar verdriet is.
Heer, maak dat ik er meer op uit ben
te troosten dan getroost te worden,
te begrijpen dan begrepen te worden,
te beminnen dan bemind te worden.
Want door te geven ontvangen we,
door onszelf te vergeten vinden we,
door te vergeven wordt ons vergeven,
door te sterven verrijzen we tot het eeuwige leven.
Dit komt wat godsdienstig over, zeker de laatste regel. Maar de kern is wél, als je je tekortgedaan voelt, als je je alleen voelt, ga iets betekenen voor een ander. Ga geven ipv te wachten op wat je gegeven wordt. Ga in de actie. Iets wat in de AA, maar ook voor herstel bij eetverslaving wordt gepropageerd. Dit is het 12e stap gebed.
Vanavond ook weer iemand die me advies vraagt voor iets.
Maar diezelfde persoon sluit mij wel buiten als er iets georganiseerd wordt.
woensdag 16 juni 2021 om 23:47
Nog even iets erbij, het is niet voor niks de laatste stap. Er zijn dan al 11 hordes genomen, die aardig wat werk, inzet en openheid van geest van iemand vragen. Dus niet bedoeld als een sneer.hanke321 schreef: ↑16-06-2021 23:41Heer, maak mij een instrument van uw vrede.
Laat mij liefde brengen waar haat is.
Laat mij vergeving brengen waar schuld is.
Laat mij eenheid brengen waar tweedracht is.
Laat mij waarheid brengen waar dwaling is.
Laat mij geloof brengen waar twijfel is.
Laat mij hoop brengen waar wanhoop is.
Laat mij licht brengen waar duisternis is.
Laat mij vreugde brengen waar verdriet is.
Heer, maak dat ik er meer op uit ben
te troosten dan getroost te worden,
te begrijpen dan begrepen te worden,
te beminnen dan bemind te worden.
Want door te geven ontvangen we,
door onszelf te vergeten vinden we,
door te vergeven wordt ons vergeven,
door te sterven verrijzen we tot het eeuwige leven.
Dit komt wat godsdienstig over, zeker de laatste regel. Maar de kern is wél, als je je tekortgedaan voelt, als je je alleen voelt, ga iets betekenen voor een ander. Ga geven ipv te wachten op wat je gegeven wordt. Ga in de actie. Iets wat in de AA, maar ook voor herstel bij eetverslaving wordt gepropageerd. Dit is het 12e stap gebed.
