Lijf & Lijn
alle pijlers
Emotie eten
vrijdag 11 juni 2021 om 20:29
De laatste jaren ben ik steeds dikker geworden. Inmiddels heb ik een BMI van 30/31. Dat is gewoon niet goed.
De oorzaak hiervan is in mijn ogen emotie eten. Ik eet omdat ik bepaalde dingen heb waar ik tegenaan loop in mijn leven. Dit geeft mij steeds een bepaalde leegte en het gevoel niets te betekenen voor anderen. Hierdoor begin ik te eten.
Ik heb veel hulp gezocht maar dit helpt niet bij mijn probleem. Ik sta vaak lang op wachtlijsten. Na een paar gesprekken komt de psycholoog/poh enz tot de conclusie dat ze me niet kunnen helpen. Er is geen oplossing voor waardoor mijn gevoel van leegte blijft.
Gisteren bv heb ik iets vervelend gehoord. Vandaag heb ik erge eetbuien gehad. Het is moeilijk dit om te draaien.
Ik ben bij een gewone diëtist geweest. Ook bij een die gericht was op emotie eten. Beiden hebben niet geholpen.
Nu heb ik van iemand een folder gekregen over een leefstijl coach. Het is een traject van 2 jaar. Het helpt met afvallen. Heeft iemand hier ervaring mee? Je komt ook met een groep samen. Geen idee of dit me gaat helpen. Daarom vraag ik om ervaringen.
De oorzaak hiervan is in mijn ogen emotie eten. Ik eet omdat ik bepaalde dingen heb waar ik tegenaan loop in mijn leven. Dit geeft mij steeds een bepaalde leegte en het gevoel niets te betekenen voor anderen. Hierdoor begin ik te eten.
Ik heb veel hulp gezocht maar dit helpt niet bij mijn probleem. Ik sta vaak lang op wachtlijsten. Na een paar gesprekken komt de psycholoog/poh enz tot de conclusie dat ze me niet kunnen helpen. Er is geen oplossing voor waardoor mijn gevoel van leegte blijft.
Gisteren bv heb ik iets vervelend gehoord. Vandaag heb ik erge eetbuien gehad. Het is moeilijk dit om te draaien.
Ik ben bij een gewone diëtist geweest. Ook bij een die gericht was op emotie eten. Beiden hebben niet geholpen.
Nu heb ik van iemand een folder gekregen over een leefstijl coach. Het is een traject van 2 jaar. Het helpt met afvallen. Heeft iemand hier ervaring mee? Je komt ook met een groep samen. Geen idee of dit me gaat helpen. Daarom vraag ik om ervaringen.
woensdag 16 juni 2021 om 16:06
Dat had ik eerder ook al gezegd dat nieuwe mensen vaak alleen leuke dingen willen doen. Zodra er minder leuke dingen zijn nemen mensen afstand.Chienandalou schreef: ↑16-06-2021 15:49Dan moet je dus investeren in een nieuw of ander netwerk.
Of bij psych uitzoeken dat jouw manier van communiceren wederkerigheid in de weg zit en hoe je dat zelf zou kunnen veranderen. Of de situatie accepteren zoals die is.
Er zijn allerlei mogelijkheden. Dat moet je alleen zelf doen en niet van anderen verwachten.
Situatie accepteren hoe die is lijkt mij niet mogelijk omdat het gemis blijft.
woensdag 16 juni 2021 om 16:10
Dat eerste klopt dus niet.
Maar wat is je plan nu dan?
Wanna grow up to be
Be a debaser
Be a debaser
woensdag 16 juni 2021 om 16:13
Dat is dan het verschil tussen jou en alle mensen die ik ken.
De meeste tijd doen wij iets iets voor iemand, of help je mee, omdat er een extra handje nodig is. En dat is dan gezellig. Als je alleen maar een noodzaak ziet om iets met een ander te doen als iemand helemaal in de put zit, dan leef je in een heel andere wereld dan ik, denk ik zo.
woensdag 16 juni 2021 om 16:18
Dat doe ik toch ook.Quincy2 schreef: ↑16-06-2021 16:13Dat is dan het verschil tussen jou en alle mensen die ik ken.
De meeste tijd doen wij iets iets voor iemand, of help je mee, omdat er een extra handje nodig is. En dat is dan gezellig. Als je alleen maar een noodzaak ziet om iets met een ander te doen als iemand helemaal in de put zit, dan leef je in een heel andere wereld dan ik, denk ik zo.
woensdag 16 juni 2021 om 16:19
Dat klopt wel. Zijn meer mensen die daar tegenaan lopen.
woensdag 16 juni 2021 om 16:32
Feitelijk heb je wel gelijk dat het draaglijker zou zijn, maar het is niet wijs om je daar volledig op te focussen.Jillian80 schreef: ↑16-06-2021 15:42Maar het gemis blijft. Bijna elke dag. Ik denk niet dat er iets is waardoor het gemis minder gaat worden.
Het zou wel draaglijker zijn als mensen in mijn omgeving er meer voor me zouden zijn.
Ik denk niet dat ik daarmee iets zeg wat niet klopt.
Psycholoog enz kan hier niets aan doen. Alleen praten met de omgeving is gezegd. Iets anders is er niet voor ze.
Ga je je op jezelf en jouw gedachten en gevoelens richten dan krijg je een heel ander patroon. Iemand benoemde al dat je verslavingskenmerken vertoont, en als dat zo is dan heb je wellicht baat bij een sponsor zoals ook bij de AA.
Een ander soort verslaving wordt ook aangepakt bij de bron: jij en jouw gevoelsleven, jouw denkprocessen en jouw triggers. Andere ‘denkpaadjes’ zeg maar, zodat je van dit doodlopende spoor afkomt.
woensdag 16 juni 2021 om 16:32
Er is Vrijwel niemand meer die er aan denkt, en als ze er aan denken, nemen ze geen contact op met mij.
Toen ik dertien was stierf mijn oudoom in mijn armen, en daar vraagt helemaal niemand naar. Ik heb EMDR therapie gevolgd en dat heeft mij geholpen. Je kunt alleen beter worden als je beter wil worden!!!!! En dat wil jij niet. Prima, accepteer jezelf en ga wat leuks doen met je kind.
woensdag 16 juni 2021 om 16:59
Je zegt dat je eet om het gemis. Forummers hier geven aan dat je gedrag op dat van een verslaafde lijkt.
Ik heb ervaring met eetverslaving. En zodra je aan de Stappen gaat werken kom je bij stap 1 teksten tegen die hierover gaan.
Teksten met een strekking als.. Velen van ons geloofden dat we ons leven zouden kunnen sturen als degenen in onze omgeving maar zouden doen wat wij wilden; dat we ons leven konden sturen als onze ouders ons maar eens met rust lieten, als onze partners ons maar eens de aandacht gaven die we nodig hadden..... Pas toen we ons leven goed onder de loep gingen nemen zagen we welk een kinderlijk egocentrisme ten grondslag lag aan onze eigenzinnige acties...We verstopten ons voor de pijn door deze weg te eten zodat we niet van onze fouten leerden, we werden niet volwassen.
Het gedrag van toch elke keer hetzelfde doen en maar blijven eisen dat er een ander resultaat komt, die gekte herken ik wel.
Maar niet de hardnekkigheid waarmee TO het doet. Dat lijkt eerder ander obsessief gedrag. Ik moest bij de reacties, blinde vlekken, oogkleppen en redenaties van TO denken aan de documentaire die ik gisteren over stalking zag. De obsessieve 'plaat blijft hangen' redenaties en elke keer weer terugkeren, hoe leeg en zinloos ook. Alsof metadenken totaal onmogelijk is.
Klote voor TO om zo vast te zitten en zo onbereikbaar te zijn.
Ik heb ervaring met eetverslaving. En zodra je aan de Stappen gaat werken kom je bij stap 1 teksten tegen die hierover gaan.
Teksten met een strekking als.. Velen van ons geloofden dat we ons leven zouden kunnen sturen als degenen in onze omgeving maar zouden doen wat wij wilden; dat we ons leven konden sturen als onze ouders ons maar eens met rust lieten, als onze partners ons maar eens de aandacht gaven die we nodig hadden..... Pas toen we ons leven goed onder de loep gingen nemen zagen we welk een kinderlijk egocentrisme ten grondslag lag aan onze eigenzinnige acties...We verstopten ons voor de pijn door deze weg te eten zodat we niet van onze fouten leerden, we werden niet volwassen.
Het gedrag van toch elke keer hetzelfde doen en maar blijven eisen dat er een ander resultaat komt, die gekte herken ik wel.
Maar niet de hardnekkigheid waarmee TO het doet. Dat lijkt eerder ander obsessief gedrag. Ik moest bij de reacties, blinde vlekken, oogkleppen en redenaties van TO denken aan de documentaire die ik gisteren over stalking zag. De obsessieve 'plaat blijft hangen' redenaties en elke keer weer terugkeren, hoe leeg en zinloos ook. Alsof metadenken totaal onmogelijk is.
Klote voor TO om zo vast te zitten en zo onbereikbaar te zijn.
hanke321 wijzigde dit bericht op 16-06-2021 17:26
0.15% gewijzigd
woensdag 16 juni 2021 om 18:28
Het is heel lastig om je daar niet op te focussen. Het gemis zit in alles. Daarnaast worden de mensen om mij heen juist heel erg geholpen en krijgen veel Interesse van de mensen om hen heen. Dat maakt het heel lastig er niet op te focussen omdat je er steeds mee geconfronteerd wordt.Olivaar schreef: ↑16-06-2021 16:32Feitelijk heb je wel gelijk dat het draaglijker zou zijn, maar het is niet wijs om je daar volledig op te focussen.
Ga je je op jezelf en jouw gedachten en gevoelens richten dan krijg je een heel ander patroon. Iemand benoemde al dat je verslavingskenmerken vertoont, en als dat zo is dan heb je wellicht baat bij een sponsor zoals ook bij de AA.
Een ander soort verslaving wordt ook aangepakt bij de bron: jij en jouw gevoelsleven, jouw denkprocessen en jouw triggers. Andere ‘denkpaadjes’ zeg maar, zodat je van dit doodlopende spoor afkomt.
Ik wil je bedanken voor de manier waarop je reageert. Misschien ben je het niet met me eens met de dingen die ik zeg. Maar je laat me wel in mijn waarde. En dat vind ik heel fijn.
woensdag 16 juni 2021 om 18:33
Het is goed bedoeld. Alleen blijf ik van mening dat het hierbij niet van toepassing is.
Er zijn veel dingen die je zelf kan doen. Maar dit is er niet 1 van.
Het gaat erom dat je bij de dingen die je doet mensen hebt om op terug te vallen. Als je dat niet hebt is het dubbel zo moeilijk.
woensdag 16 juni 2021 om 18:37
Omdat veel mensen betrokken heid krijgen van hun directe familie. Gewoon omdat ze familie zijn.
Je ziet vaak familie leden die niks met elkaar hebben maar in geval van nood toch bij elkaar terecht kunnen.
Hier veel ouders in de buurt die regelmatig opa en oma vragen voor de kinderen. Vaak vanzelfsprekend. Dat is hier 1 voorbeeld van.
Een andere reden is dat mensen vooral leuk dingen willen doen/horen. Minder leuke dingen liever niet. Dan nemen mensen liever afstand.
woensdag 16 juni 2021 om 18:57
Wanneer ik het risico loop dat ik de verantwoordelijkheid voor iemands overgewicht, ziekte of verslaving in mijn schoenen krijg geschoven, zo van jij bent de potentiele oorzaak wanneer je in mijn ogen niet adequaat reageert en contact opneemt, dan zou ik ook een blokje omgaan idd.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
woensdag 16 juni 2021 om 19:18
Het zal ook niet eenvoudig zijn, het is erg hard werken. Ik zou je desalniettemin aanraden om echt verder te zoeken naar ondersteuning, in de vorm van therapie, in een groep of waar je maar de motivatie voor kan opbrengen. Er is een weg hieruit, zelfs als je dat nu nog niet kan zien.Jillian80 schreef: ↑16-06-2021 18:28Het is heel lastig om je daar niet op te focussen. Het gemis zit in alles. Daarnaast worden de mensen om mij heen juist heel erg geholpen en krijgen veel Interesse van de mensen om hen heen. Dat maakt het heel lastig er niet op te focussen omdat je er steeds mee geconfronteerd wordt.
Ik wil je bedanken voor de manier waarop je reageert. Misschien ben je het niet met me eens met de dingen die ik zeg. Maar je laat me wel in mijn waarde. En dat vind ik heel fijn.
Fijn om te horen dat je mijn reacties kunt waarderen. Ik ben hier gekomen om je aan te moedigen, te kijken of ik iets kan bijdragen dat jou kan helpen.
Ik hoef het ook niet eens te zijn met jou, ik hoef er zelfs niks van te vinden.
Dit is jouw situatie, en jij mag bepalen wat je met al het commentaar wil doen. Je ben tenslotte waardevol en niets meer of minder dan een ander.
Maar dit is een proces. En je neigt nu naar een eenzijdige kijk. Misschien is vandaag niet de dag, maar wie weet lees je de reacties op een later moment nog eens, en krijg je een nieuw inzicht zodat je weer vooruit kunt.
woensdag 16 juni 2021 om 19:19
Maar Jillian, je kan niet van vrienden verwachten dat ze de betrokkenheid van familie gaan kopieren naar jou.
Jij wil de onvoorwaardelijkheid van familie zoeken in je vrienden. Dat gaat nooit.
Dat gemis van familiaire steun om je heen kan je niet verwachten van vrienden. Die band is gewoon anders.
Ik heb ook geen familie meer, ik kan het weten. En ja, dat is een gemis. Maar ik weet heel goed dat die onvoorwaardelijkheid, door dik en dun, die band dat familie familie maakt, niet in je vrienden te verwachten valt. Dan blijf je inderdaad alleen maar teleurgesteld worden.
Jij wil de onvoorwaardelijkheid van familie zoeken in je vrienden. Dat gaat nooit.
Dat gemis van familiaire steun om je heen kan je niet verwachten van vrienden. Die band is gewoon anders.
Ik heb ook geen familie meer, ik kan het weten. En ja, dat is een gemis. Maar ik weet heel goed dat die onvoorwaardelijkheid, door dik en dun, die band dat familie familie maakt, niet in je vrienden te verwachten valt. Dan blijf je inderdaad alleen maar teleurgesteld worden.
woensdag 16 juni 2021 om 19:37
Ik begrijp dat dat niet hetzelfde is. Maar hoe het nu gaat is wel het andere uiterste.Poof schreef: ↑16-06-2021 19:19Maar Jillian, je kan niet van vrienden verwachten dat ze de betrokkenheid van familie gaan kopieren naar jou.
Jij wil de onvoorwaardelijkheid van familie zoeken in je vrienden. Dat gaat nooit.
Dat gemis van familiaire steun om je heen kan je niet verwachten van vrienden. Die band is gewoon anders.
Ik heb ook geen familie meer, ik kan het weten. En ja, dat is een gemis. Maar ik weet heel goed dat die onvoorwaardelijkheid, door dik en dun, die band dat familie familie maakt, niet in je vrienden te verwachten valt. Dan blijf je inderdaad alleen maar teleurgesteld worden.
Mensen kunnen nog steeds betrokken zijn op een andere manier dan familie. Nu laten mensen niets horen. Er is ook een middenweg.
Ik ken ook iemand die dit ook altijd tegen me zei. Nu maakt ze iets heftigs mee. En zit heel erg verlegen om contact en bezoek van vrienden. Nu zegt ze tegen me dat ze nu pas snapt wat ik zei.
jillian80 wijzigde dit bericht op 16-06-2021 19:49
10.08% gewijzigd
woensdag 16 juni 2021 om 19:43
Olivaar schreef: ↑16-06-2021 19:18Het zal ook niet eenvoudig zijn, het is erg hard werken. Ik zou je desalniettemin aanraden om echt verder te zoeken naar ondersteuning, in de vorm van therapie, in een groep of waar je maar de motivatie voor kan opbrengen. Er is een weg hieruit, zelfs als je dat nu nog niet kan zien.
Fijn om te horen dat je mijn reacties kunt waarderen. Ik ben hier gekomen om je aan te moedigen, te kijken of ik iets kan bijdragen dat jou kan helpen.
Ik hoef het ook niet eens te zijn met jou, ik hoef er zelfs niks van te vinden.
Dit is jouw situatie, en jij mag bepalen wat je met al het commentaar wil doen. Je ben tenslotte waardevol en niets meer of minder dan een ander.
Maar dit is een proces. En je neigt nu naar een eenzijdige kijk. Misschien is vandaag niet de dag, maar wie weet lees je de reacties op een later moment nog eens, en krijg je een nieuw inzicht zodat je weer vooruit kunt.
Ik waardeer de manier waarop je reageert heel erg.
Ik begrijp het focussen niet zo goed hoe ik dat zou moeten doen. Bijvoorbeeld klasgenootje die vertellen dat ze van opa en oma iets heeft gekregen voor rapport. Hier geen opa's en oma's. Ik zou zelf iets kunnen geven. Maar de aandacht is er niet voor mijn kind.
Opa's en oma's zijn er niet. Maar andere mensen zouden wel aandacht aan het rapport kunnen besteden. Hoeft niet met cadeaus. Alleen ernaar vragen zou al fijn zijn. Maar dat is er niet.
Zou je dan kunnen denken ik denk hier niet aan? Ik krijg dat niet voor elkaar.
Zo zijn er veel voorbeelden.
Ik zou niet weten hoe je hier niet op kan focussen. Het gemis is er. Niet alleen voor mij maar ook voor kind.
woensdag 16 juni 2021 om 19:47
Jij zet dat patroon voort door slecht voor jezelf te zorgen, kan jouw kind daar ook weer mee te maken krijgen later, wanneer jij weg valt. Terwijl je het ook kan doorbreken door gezond leven belangrijk te maken voor jezelf en je kind zodat je er tot op hoge leeftijd voor hem of haar kunt zijn.
Hoe kan het dat zelf je kind niet genoeg reden is om goed voor jezelf te zorgen?
Hoe kan het dat zelf je kind niet genoeg reden is om goed voor jezelf te zorgen?
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
woensdag 16 juni 2021 om 19:49
Toch nog even een reactie, naar aanleiding van het voorbeeld over je kind.
Probeer alsjeblieft op te letten dat je je eigen problemen niet op je kind projecteert. Je hebt zelf echt een groot aandeel in hoe je kind hiernaar kijkt. Ik hoop dat je die teleurstelling over bijvoorbeeld dat rapport bij jezelf houdt. Dat kan echt schade opleveren.
En: het zou niet in me opkomen om te vragen naar een rapport van een kind van een vriendin of kennis. Dat is echt iets van ouders, soms opa en oma inderdaad. Voor jou is jouw kind je alles en dat is heel erg terecht, maar voor andere volwassenen is het echt niet zo belangrijk. Hoe rot dat ook klinkt.
Probeer alsjeblieft op te letten dat je je eigen problemen niet op je kind projecteert. Je hebt zelf echt een groot aandeel in hoe je kind hiernaar kijkt. Ik hoop dat je die teleurstelling over bijvoorbeeld dat rapport bij jezelf houdt. Dat kan echt schade opleveren.
En: het zou niet in me opkomen om te vragen naar een rapport van een kind van een vriendin of kennis. Dat is echt iets van ouders, soms opa en oma inderdaad. Voor jou is jouw kind je alles en dat is heel erg terecht, maar voor andere volwassenen is het echt niet zo belangrijk. Hoe rot dat ook klinkt.
woensdag 16 juni 2021 om 19:50
Dat heb ik al eerder uitgelegd.viva-amber schreef: ↑16-06-2021 19:47Jij zet dat patroon voort door slecht voor jezelf te zorgen, kan jouw kind daar ook weer mee te maken krijgen later, wanneer jij weg valt. Terwijl je het ook kan doorbreken door gezond leven belangrijk te maken voor jezelf en je kind zodat je er tot op hoge leeftijd voor hem of haar kunt zijn.
Hoe kan het dat zelf je kind niet genoeg reden is om goed voor jezelf te zorgen?
