Lijf & Lijn
alle pijlers
Eten met je verstand III (ook nieuwe mensen blijven welkom!)
donderdag 26 augustus 2010 om 16:41
Deel drie alweer, van ons inspirerende, intussen toch werkelijk sektarische topic.
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
Vorig topic: Eten met je verstand
Eten met je verstand II (kom er gerust bij!)
Recepten van het 'eten met je verstand' topic
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
Vorig topic: Eten met je verstand
Eten met je verstand II (kom er gerust bij!)
Recepten van het 'eten met je verstand' topic
donderdag 9 september 2010 om 13:05
Oh June, haha, dat motto.. Zolang je maar niet Leef Morgen! er van maakt, is het geen probleem Dat van je moeder vind ik zo’n goed voorbeeld van welk dieet dan ook. Bij Sonja mag je liga’s, ontbijtkoek, sultana’s enzo, en dan ga je dat als tussendoortje eten. Het slaat allemaal helemaal nergens op. Als ik trek had in chocola, at ik ontbijtkoek. Ik besefte me pas bij het lezen van andere boeken, dat dat alles te maken had met het niet stillen van je behoeftes. Het is allemaal zo simpel…
Oh Hiltje, wat frustrerend zeg. Ik zie dat engeltje en duiveltje al zitten. Het jezelf opleggen van een rantsoen heeft zo dezelfde uitwerking als het wél eten van de lekkere recepten. Uiteindelijk is dat volgens mij de vrijheid van de keuzes waar Zima / Dubiootje. Jij hebt ervoor gekozen om 1 lekker ding te eten met toevallig wat meer calorieën, maar wel genoten en het was verstandig en gezond. Die calorieën zouden dan volkomen bijzaak moeten zijn. Ik vul alleen de eetmeter in om te kijken of ik voldoende bouwstenen binnenkrijg, maar kijk stiekem natuurlijk altijd naar de kcal. Hopeloos eigenlijk he, want we weten best of we wel of niet goed bezig zijn (geweest).
Fijn dat je er weer bent kip. Heb de rel zelf gemist maar de nasleep wel meegekregen (en daardoor je oude nick…), maar fijn dat je er weer bent
Fransisca, wat moet ik me voorstellen bij muffineffect? Die twee tailles van mij? Ik zie je namelijk al met een paars toefje en zilveren spikkeltjes rondlopen Wel onwijs fijn. Dat moet zo’n goed moment zijn, dat dat weer lukt! Ik heb ooit heel lang gelezen (lees drie jaar terug) een jurkje gekocht (ik hoorde laatst iemand zeggen “een buikgriep-kledingstuk”, zo was het precies…) dat ik met Kerst ook echt aan kon. Dat jurkje hangt sindsdien ongedragen een confronterende maat 40 te zijn (hoewel ik toen maat 42 had). Want het is een strapless zwart cocktail geval dat je niet zo snel aantrekt. De kilo’s vlogen eraan en ik krijg ‘m nu niet eens om mijn pols bij wijze van. Het moment dat ik die weer aan kan, dat is echt mijn topoverwinning. Maar eerst wil ik mijn leuke spijkerbroek weer aan kunnen. Dat betekent dat ik weer maat 44/46 ben. En hoewel het een bijwerking is van gezond eten, voelde ik me toen een stuk gezonder dan nu. Hopelijk werkt het bij jou ook zo. Ik lees vaak dat je je niet helemaal prettig voelt. Maar is het weer passen in die broek een bevestiging van het je goed voelen of andersom?
Leo, fijn dat je er doorheen bent gekomen gisteren. Het was niet gemakkelijk, lees ik. Dat moment bij de kist vind ik het allerzwaarst. En ik heb pas 2 keer iemands begrafenis bijgewoond waar ik bewust voor mezelf heen was gegaan en niet voor een van de nabestaanden. Ik weet van mezelf dat ik op dat moment niet hardop iets zeg. Misschien was dat hier ook wel zo?
Wat fijn van je jasje zeg, ook al zo’n overwinning. Het gaat goed met jullie!
Geniet van je “vakantiedag”!
Kalliope, ik vind je situatie ingewikkeld, kan er niet veel over zeggen. Het lijkt daarom dat ik er aan voorbij ga, maar jouw relatie met eten ligt zoveel dieper dan ik me kan voorstellen (hoewel het ook allemaal heel dichtbij komt) dat ik gewoon eigenlijk lees wat de wijze vrouwen hier erover zeggen. Ik denk wel heel veel aan je!
Hermes, ik denk ook aan jou, hoewel je hier niet leest waarschijnlijk. Hopelijk hervindt je je kracht snel!
Ik betrap mezelf erop dat ik alle reacties meteen in de “ik heb dat ook” modus opschrijf. Ik probeer daar ontzettend op te letten, omdat ik het bij jullie veel minder lees. Ik doe mijn best hoor, maar het is allemaal zo herkenbaar dat ik er niet omheen lijk te kunnen…
Mijn pauze is om, tot snel!
Oh Hiltje, wat frustrerend zeg. Ik zie dat engeltje en duiveltje al zitten. Het jezelf opleggen van een rantsoen heeft zo dezelfde uitwerking als het wél eten van de lekkere recepten. Uiteindelijk is dat volgens mij de vrijheid van de keuzes waar Zima / Dubiootje. Jij hebt ervoor gekozen om 1 lekker ding te eten met toevallig wat meer calorieën, maar wel genoten en het was verstandig en gezond. Die calorieën zouden dan volkomen bijzaak moeten zijn. Ik vul alleen de eetmeter in om te kijken of ik voldoende bouwstenen binnenkrijg, maar kijk stiekem natuurlijk altijd naar de kcal. Hopeloos eigenlijk he, want we weten best of we wel of niet goed bezig zijn (geweest).
Fijn dat je er weer bent kip. Heb de rel zelf gemist maar de nasleep wel meegekregen (en daardoor je oude nick…), maar fijn dat je er weer bent
Fransisca, wat moet ik me voorstellen bij muffineffect? Die twee tailles van mij? Ik zie je namelijk al met een paars toefje en zilveren spikkeltjes rondlopen Wel onwijs fijn. Dat moet zo’n goed moment zijn, dat dat weer lukt! Ik heb ooit heel lang gelezen (lees drie jaar terug) een jurkje gekocht (ik hoorde laatst iemand zeggen “een buikgriep-kledingstuk”, zo was het precies…) dat ik met Kerst ook echt aan kon. Dat jurkje hangt sindsdien ongedragen een confronterende maat 40 te zijn (hoewel ik toen maat 42 had). Want het is een strapless zwart cocktail geval dat je niet zo snel aantrekt. De kilo’s vlogen eraan en ik krijg ‘m nu niet eens om mijn pols bij wijze van. Het moment dat ik die weer aan kan, dat is echt mijn topoverwinning. Maar eerst wil ik mijn leuke spijkerbroek weer aan kunnen. Dat betekent dat ik weer maat 44/46 ben. En hoewel het een bijwerking is van gezond eten, voelde ik me toen een stuk gezonder dan nu. Hopelijk werkt het bij jou ook zo. Ik lees vaak dat je je niet helemaal prettig voelt. Maar is het weer passen in die broek een bevestiging van het je goed voelen of andersom?
Leo, fijn dat je er doorheen bent gekomen gisteren. Het was niet gemakkelijk, lees ik. Dat moment bij de kist vind ik het allerzwaarst. En ik heb pas 2 keer iemands begrafenis bijgewoond waar ik bewust voor mezelf heen was gegaan en niet voor een van de nabestaanden. Ik weet van mezelf dat ik op dat moment niet hardop iets zeg. Misschien was dat hier ook wel zo?
Wat fijn van je jasje zeg, ook al zo’n overwinning. Het gaat goed met jullie!
Geniet van je “vakantiedag”!
Kalliope, ik vind je situatie ingewikkeld, kan er niet veel over zeggen. Het lijkt daarom dat ik er aan voorbij ga, maar jouw relatie met eten ligt zoveel dieper dan ik me kan voorstellen (hoewel het ook allemaal heel dichtbij komt) dat ik gewoon eigenlijk lees wat de wijze vrouwen hier erover zeggen. Ik denk wel heel veel aan je!
Hermes, ik denk ook aan jou, hoewel je hier niet leest waarschijnlijk. Hopelijk hervindt je je kracht snel!
Ik betrap mezelf erop dat ik alle reacties meteen in de “ik heb dat ook” modus opschrijf. Ik probeer daar ontzettend op te letten, omdat ik het bij jullie veel minder lees. Ik doe mijn best hoor, maar het is allemaal zo herkenbaar dat ik er niet omheen lijk te kunnen…
Mijn pauze is om, tot snel!
donderdag 9 september 2010 om 14:05
donderdag 9 september 2010 om 14:11
Ik woog op die foto 71 kilo. Vorige maand woog ik 85. Ik wil zelf graag tussen de 75 en 78 kilo wegen.
Dan voel ik me het lekkerst Daar heb ik ook een jaar of 3/4 tussen gehangen (ik ben 181)
Happy ending ja. Ik kom nu tot rust. Dus ga ik nadenken. Dat is logisch. Ik ben nu pas mijn verleden aan het verwerken en mijn vriend geeft mij daar de ruimte voor. Over veel dingen kan ik met hem praten. Over M bijvoorbeeld wel maar over R wat minder omdat hij dan heel boos wordt. Op R dus, niet op mij.
Hij past zo ontzettend goed bij mij en maakt me zo blij met kleine dingen. Heel intens. Zo een gevoel gun ik iedereen die mij lief is
Dan voel ik me het lekkerst Daar heb ik ook een jaar of 3/4 tussen gehangen (ik ben 181)
Happy ending ja. Ik kom nu tot rust. Dus ga ik nadenken. Dat is logisch. Ik ben nu pas mijn verleden aan het verwerken en mijn vriend geeft mij daar de ruimte voor. Over veel dingen kan ik met hem praten. Over M bijvoorbeeld wel maar over R wat minder omdat hij dan heel boos wordt. Op R dus, niet op mij.
Hij past zo ontzettend goed bij mij en maakt me zo blij met kleine dingen. Heel intens. Zo een gevoel gun ik iedereen die mij lief is
donderdag 9 september 2010 om 14:28
Allereerst: wat een fijne reakties op mij van jullie gister en vandaag. Ik ben heel blij met jullie. Stukjes aan een vriendin voorgelezen en die had zoiets van ´héhé, hoor je het ook eens van een ander`.
Fran, ik heb je gelezen en ik vind het heftig. Wat ik eruit opmaak ik dat je heel veel van je eerste partner hebt gehouden en dat je van je huidige partner ook heel veel houdt. Dat lijkt me verwarrend. Eerst is er dé man, en die valt dan weg. Dan een hele nare periode en dan opeens weer wel de liefde.
De foto is schokkend. De moeheid en leegte die het uitstraalt. Je was echt niet gelukkig toen.
Ik vind het heel stoer en tof dat je nu wel goed voor jezelf wilt zorgen. Leo en Dub kunnen met je meepraten over toxische relaties. Hoe is nu het contact met je ouders, is dat verbeterd intussen?
Fran, ik heb je gelezen en ik vind het heftig. Wat ik eruit opmaak ik dat je heel veel van je eerste partner hebt gehouden en dat je van je huidige partner ook heel veel houdt. Dat lijkt me verwarrend. Eerst is er dé man, en die valt dan weg. Dan een hele nare periode en dan opeens weer wel de liefde.
De foto is schokkend. De moeheid en leegte die het uitstraalt. Je was echt niet gelukkig toen.
Ik vind het heel stoer en tof dat je nu wel goed voor jezelf wilt zorgen. Leo en Dub kunnen met je meepraten over toxische relaties. Hoe is nu het contact met je ouders, is dat verbeterd intussen?
donderdag 9 september 2010 om 14:39
Oh, en ik waardeer je openheid zeer Fran.
Over of ik me alleen verstandelijk of ook emotioneel de afwijzing van sollicitatie naast me neer kan leggen: ik heb een reden gekregen waarom en die vind ik stom. Omdat ik ook andere dingen in de week doe, zou ik niet flexibel genoeg zijn. Alsof je voor een baan van nog geen derde voltijd, de hele tijd thuis moet gaan zitten voor een belletje... Baal wel ergens dat ik gemeld heb dat ik nog meer doe in de week, maar ik kan geen gedachten lezen. Dus een beetje dubbel, maar vooral bozig over hun argument. En dat scheelt echt. Vriendinnen reageren hetzelfde als ik.
Partner van vriendin, vader van nepneefje, zei vanochtend droog ´ja dan had je dat niet moeten vermelden´en ik zit dan quasi beledigd te zijn. Humor helpt echt. Ik geef aan dat ik het niet leuk vind, maar maak er ook weer een grapje van. Het voelt niet als het eind van de wereld.
Ik heb er meer last van als ik een ander kwets en dat min of meer bewust doe. Daar kan ik me jaren schuldig over voelen.
Over of ik me alleen verstandelijk of ook emotioneel de afwijzing van sollicitatie naast me neer kan leggen: ik heb een reden gekregen waarom en die vind ik stom. Omdat ik ook andere dingen in de week doe, zou ik niet flexibel genoeg zijn. Alsof je voor een baan van nog geen derde voltijd, de hele tijd thuis moet gaan zitten voor een belletje... Baal wel ergens dat ik gemeld heb dat ik nog meer doe in de week, maar ik kan geen gedachten lezen. Dus een beetje dubbel, maar vooral bozig over hun argument. En dat scheelt echt. Vriendinnen reageren hetzelfde als ik.
Partner van vriendin, vader van nepneefje, zei vanochtend droog ´ja dan had je dat niet moeten vermelden´en ik zit dan quasi beledigd te zijn. Humor helpt echt. Ik geef aan dat ik het niet leuk vind, maar maak er ook weer een grapje van. Het voelt niet als het eind van de wereld.
Ik heb er meer last van als ik een ander kwets en dat min of meer bewust doe. Daar kan ik me jaren schuldig over voelen.
donderdag 9 september 2010 om 15:00
donderdag 9 september 2010 om 15:05
quote:Francisca_ schreef op 09 september 2010 @ 15:00:
Het is natuurlijk belachelijk dat jij ook nog een leven hebt náást je werk.
Het klinkt alsof ze een reden zochten om je af te wijzen en dit dan maar gebruikt hebben... Kan me voorstellen dat dit frustrerend is en/of dat je er bozig van bent.Zo voelt het ook, en eigenlijk vind ik dat niet zo frustrerend. Beter dit als argument, dat ik gewoon een stom argument vind, dan ´we kennen je als klant en vinden je een vreselijk mens´. Toch?!
Het is natuurlijk belachelijk dat jij ook nog een leven hebt náást je werk.
Het klinkt alsof ze een reden zochten om je af te wijzen en dit dan maar gebruikt hebben... Kan me voorstellen dat dit frustrerend is en/of dat je er bozig van bent.Zo voelt het ook, en eigenlijk vind ik dat niet zo frustrerend. Beter dit als argument, dat ik gewoon een stom argument vind, dan ´we kennen je als klant en vinden je een vreselijk mens´. Toch?!
donderdag 9 september 2010 om 15:06
Hanke, wees gerust, het kan nog stommer. Ik had een sollicitatiegesprek in Hilversum toen ik eigenlijk een weekje met mijn vriend in Maastricht zat. Ik toch heen en weer gereden, kreeg ik in het afwijzende telefoontje te horen dat ze me niet 'gemotiveerd' genoeg vonden. Ik heb nog gevraagd of ze niet de verkeerde verklaring voorlazen (niet op die manier hoor, meer van "weet u zeker dat u mij bedoelt?"), maar dat was niet zo. Ik heb verdorie 2 uur heen en 2,5 uur terug (want wegwerkzaamheden en file) gereden en zij vonden me niet gemotiveerd genoeg. Nou dan niet he, man, wat was ik kwaad!
donderdag 9 september 2010 om 15:09
quote:Francisca_ schreef op 09 september 2010 @ 15:06:
Ach, ik hoor dan liever: We voelden geen klik. Dat is namelijk veel eerlijker
Vraag is of degene die de sollicitatie heeft behandeld mij als klant kent. Er werken meer mensen daar...
Dat, ik voel geen klik, ik zou dan toch denken dat er wat mis met mij was
Ach, ik hoor dan liever: We voelden geen klik. Dat is namelijk veel eerlijker
Vraag is of degene die de sollicitatie heeft behandeld mij als klant kent. Er werken meer mensen daar...
Dat, ik voel geen klik, ik zou dan toch denken dat er wat mis met mij was
donderdag 9 september 2010 om 15:13
Nee, dat zou ik dan weer niet hebben Hanke. Het kan nou eenmaal niet met de hele wereld klikken
Dat is niet erg.
En lief dat je dat zegt, dat ik er bij pas
Vind ik fijn...
We hebben een clubje opgericht... http://www.youtube.com/watch?v=L4nGwE_49Kk
Dat is niet erg.
En lief dat je dat zegt, dat ik er bij pas
Vind ik fijn...
We hebben een clubje opgericht... http://www.youtube.com/watch?v=L4nGwE_49Kk
donderdag 9 september 2010 om 15:23
Ik woon dicht bij Amsterdam Fransisca, maar ik heb, in de tijd dat ik nog ontslagen zou worden, niet veel in de buurt kunnen vinden. Vandaar dat ik het wat verderop probeerde. Hilversum is natuurlijk prima met het ov te doen. Na ruim 20 brieven en 6 gesprekken besloot mijn baas dat ik als enige toch wel mocht blijven. Ik heb het hier niet echt meer naar mijn zin, maar met de gedachte aan een maand of 9 terug en de omstandigheden op de arbeidsmarkt laat ik het nog maar even zo..
