Lijf & Lijn
alle pijlers
Gekmakend: mijn zus praat alleen nog maar over afvallen
zaterdag 19 januari 2013 om 15:56
Beste viva-forummers,
Mijn zus was ong 7 à 8 maanden geleden nog heel veel te dik. Ze besloot toen het Cambridge-dieet te gaan volgen, en het resultaat mag er zeker zijn! Ze is enorm afgevallen en ziet er zoveel beter uit. Ik ben erg blij voor haar, er is alleen iets waar ik niet goed mee om kan gaan en dat is het volgende:
Ze praat alleen maar over haar dieet! En ik word er knettergek van. Begrijp me niet verkeerd: natuurlijk snap ik dat ze er erg mee bezig is en dat ze blij is dat ze er nu zoveel beter uitziet & lekkerder in haar vel zit. Maar elk weekend dat ik haar weer zie, zegt ze als een van de eerste dingen hoeveel kilo ze dit keer weer is afgevallen en wat haar BMI is. Of dat ze nu een kledingmaat kleiner kan kopen, etc.
Ook is ze enorm op zichzelf gericht. Telkens als ik een keer nieuwe kleren aan heb, zegt ze vaak in eerste instantie wel dat ze het leuk vindt staan, maar gelijk daarna vraagt ze waar ik het gekocht heb en welke maat! Dan wil ze het dus ook hebben. En dan zegt ze later, als zij is wezen winkelen, dat ze dezelfde maat als ik aan kan.
Misschien vinden jullie het overdreven, maar ik vind het jammer dat ze dus naar mijn kleren kijkt vanuit het oogpunt of het haar ook zou staan ipv mij gewoon een oprecht complimentje te geven zonder eigenbelang.
Er is nog iets dat de situatie lastiger voor mij maakt, en dat is dat ik vroeger een eetprobleem heb gehad, waardoor ik erg ongezond was doordat ik veel te mager was geworden. Nu is m'n gewicht er helemaal weer aangekomen (zelfs meer dan voorheen) en ben ik weer helemaal gezond. Ik eet ook gewoon goed. Maar doordat mijn zus er nu zoveel mee bezig is, en soms letterlijk het eten van mijn bord "wegkijkt" als ik tegenover haar aan tafel zit te eten), word ik onzeker over mezelf, denk ik te veel na over wat ik eet en schaam ik me als ik iets lekkers zit te snacken of vette kaassaus over mijn bloemkool giet o.i.d. Nu heb ik wel het gezonde verstand het te relativeren en in te zien dat ik gewoon een goed gewicht heb & dat ik goed bezig ben door 3 à 4 keer per week naar de sportschool te gaan, maar toch.
Ik mis eigenlijk gewoon mijn "oude" zus. Ze is nu ook vaak chagarijnig (waarschijnlijk door het extreem weinige eten), terwijl ze voorheen altijd lekker opgewekt was. Haar obsessie met haar lijf en kleding is ook nieuw voor mij: zo was ze eerst niet. Ze verandert nu in een (in mijn ogen) minder leuke zus.
Sorry voor het lange verhaal! Het voelt goed het even van me af te schrijven.
Ik vind het niet leuk van mezelf dat ik me er zo aan erger. Heeft iemand tips hoe ik hiermee om kan gaan en hoe ik me minder kan ergeren? Of herkent iemand zich hierin? En denken jullie dat ik ooit weer mijn "oude" zus terugkrijg, m.a.w. dat dit maar een fase is, of dat ik zal moeten wennen aan haar nieuwe manier van doen? Overdrijf ik of niet? Kortom, kom maar op met op- en aanmerkingen
Bij voorbaat dank!
Mijn zus was ong 7 à 8 maanden geleden nog heel veel te dik. Ze besloot toen het Cambridge-dieet te gaan volgen, en het resultaat mag er zeker zijn! Ze is enorm afgevallen en ziet er zoveel beter uit. Ik ben erg blij voor haar, er is alleen iets waar ik niet goed mee om kan gaan en dat is het volgende:
Ze praat alleen maar over haar dieet! En ik word er knettergek van. Begrijp me niet verkeerd: natuurlijk snap ik dat ze er erg mee bezig is en dat ze blij is dat ze er nu zoveel beter uitziet & lekkerder in haar vel zit. Maar elk weekend dat ik haar weer zie, zegt ze als een van de eerste dingen hoeveel kilo ze dit keer weer is afgevallen en wat haar BMI is. Of dat ze nu een kledingmaat kleiner kan kopen, etc.
Ook is ze enorm op zichzelf gericht. Telkens als ik een keer nieuwe kleren aan heb, zegt ze vaak in eerste instantie wel dat ze het leuk vindt staan, maar gelijk daarna vraagt ze waar ik het gekocht heb en welke maat! Dan wil ze het dus ook hebben. En dan zegt ze later, als zij is wezen winkelen, dat ze dezelfde maat als ik aan kan.
Misschien vinden jullie het overdreven, maar ik vind het jammer dat ze dus naar mijn kleren kijkt vanuit het oogpunt of het haar ook zou staan ipv mij gewoon een oprecht complimentje te geven zonder eigenbelang.
Er is nog iets dat de situatie lastiger voor mij maakt, en dat is dat ik vroeger een eetprobleem heb gehad, waardoor ik erg ongezond was doordat ik veel te mager was geworden. Nu is m'n gewicht er helemaal weer aangekomen (zelfs meer dan voorheen) en ben ik weer helemaal gezond. Ik eet ook gewoon goed. Maar doordat mijn zus er nu zoveel mee bezig is, en soms letterlijk het eten van mijn bord "wegkijkt" als ik tegenover haar aan tafel zit te eten), word ik onzeker over mezelf, denk ik te veel na over wat ik eet en schaam ik me als ik iets lekkers zit te snacken of vette kaassaus over mijn bloemkool giet o.i.d. Nu heb ik wel het gezonde verstand het te relativeren en in te zien dat ik gewoon een goed gewicht heb & dat ik goed bezig ben door 3 à 4 keer per week naar de sportschool te gaan, maar toch.
Ik mis eigenlijk gewoon mijn "oude" zus. Ze is nu ook vaak chagarijnig (waarschijnlijk door het extreem weinige eten), terwijl ze voorheen altijd lekker opgewekt was. Haar obsessie met haar lijf en kleding is ook nieuw voor mij: zo was ze eerst niet. Ze verandert nu in een (in mijn ogen) minder leuke zus.
Sorry voor het lange verhaal! Het voelt goed het even van me af te schrijven.
Ik vind het niet leuk van mezelf dat ik me er zo aan erger. Heeft iemand tips hoe ik hiermee om kan gaan en hoe ik me minder kan ergeren? Of herkent iemand zich hierin? En denken jullie dat ik ooit weer mijn "oude" zus terugkrijg, m.a.w. dat dit maar een fase is, of dat ik zal moeten wennen aan haar nieuwe manier van doen? Overdrijf ik of niet? Kortom, kom maar op met op- en aanmerkingen
Bij voorbaat dank!
zaterdag 19 januari 2013 om 16:06
Maak je niet te druk! Ze is zo enthousiast dat het afvallen zo goed gaat dat ze het graag met je wil delen. Ze voelt zich lekkerder in haar vel en is er zo happy mee dat ze misschien iets doorslaat in haar enthousiasme, maar ben blij voor haar. Ze doet het niet om jou te pesten denk ik. En van chagrijnigheid heeft iedereen wel eens last. Betrek het niet op jezelf, zij weet niet dat jij er mee zit omdat je vroeger een eetprobleem had. Jij hebt dat nu niet meer, dus laat gaan en ga wat leuks doen samen.
zaterdag 19 januari 2013 om 16:07
zaterdag 19 januari 2013 om 16:08
zaterdag 19 januari 2013 om 16:09
quote:anno1984 schreef op 19 januari 2013 @ 16:07:
Ik weet het, ik weet het, ik weet het, ik heb de ultieme oplossing!
Zeg tegen haar dat je hartstikke trots op haar bent en ze er geweldig uit ziet, maar of ze misschien wat minder over diëten/eten/maten etc. kan praten.
Heb mijn hoofd gebroken over deze oplossing van het probleem.Poeh, jij verwoordt precies waar ik al úren over na zit te denken.
Ik weet het, ik weet het, ik weet het, ik heb de ultieme oplossing!
Zeg tegen haar dat je hartstikke trots op haar bent en ze er geweldig uit ziet, maar of ze misschien wat minder over diëten/eten/maten etc. kan praten.
Heb mijn hoofd gebroken over deze oplossing van het probleem.Poeh, jij verwoordt precies waar ik al úren over na zit te denken.
zaterdag 19 januari 2013 om 16:09
zaterdag 19 januari 2013 om 16:15
quote:anno1984 schreef op 19 januari 2013 @ 16:07:
Ik weet het, ik weet het, ik weet het, ik heb de ultieme oplossing!
Zeg tegen haar dat je hartstikke trots op haar bent en ze er geweldig uit ziet, maar of ze misschien wat minder over diëten/eten/maten etc. kan praten.
Heb mijn hoofd gebroken over deze oplossing van het probleem.
Gelukkig is deze oplossing ook in mij opgekomen, hoor!
Ik heb het er ook over gehad en mijn zus heeft zelfs uit haarzelf een keer een opmerking gemaakt in de trant van: "ik hoop niet dat ik er teveel over praat". Dus ze weet wel dat ik er soms een beetje gek van word, maar veel verandering is er niet van gekomen.
Maar misschien moet ik dat ook niet verwachten! Ik voel me opeens een beetje egoïstisch. Ik moet inderdaad gewoon blij voor haar zijn en haar over-enthousiasme gewoon even over me heen laten komen. Op een gegeven moment heeft ze haar streefgewicht behaald en zal het hopelijk wel weer wat minder worden...
Ik weet het, ik weet het, ik weet het, ik heb de ultieme oplossing!
Zeg tegen haar dat je hartstikke trots op haar bent en ze er geweldig uit ziet, maar of ze misschien wat minder over diëten/eten/maten etc. kan praten.
Heb mijn hoofd gebroken over deze oplossing van het probleem.
Gelukkig is deze oplossing ook in mij opgekomen, hoor!
Ik heb het er ook over gehad en mijn zus heeft zelfs uit haarzelf een keer een opmerking gemaakt in de trant van: "ik hoop niet dat ik er teveel over praat". Dus ze weet wel dat ik er soms een beetje gek van word, maar veel verandering is er niet van gekomen.
Maar misschien moet ik dat ook niet verwachten! Ik voel me opeens een beetje egoïstisch. Ik moet inderdaad gewoon blij voor haar zijn en haar over-enthousiasme gewoon even over me heen laten komen. Op een gegeven moment heeft ze haar streefgewicht behaald en zal het hopelijk wel weer wat minder worden...
zaterdag 19 januari 2013 om 16:18
quote:Louba schreef op 19 januari 2013 @ 16:09:
Heeft ze daarnaast nog werk/opleiding/kinderen/sociaal leven/vriend of andere dingen?
Je kan zeggen, de 10 minuten dieet praat gaan nú in, daarna praten we over andere dingen Succes, waarschijnlijk weet ze zelf niet hoevele ze erover praat.Nee op dit moment heeft ze het eigenlijk best rustig. Haar studie is zo goed als afgerond, ze is nu alleen thuis met haar scriptie bezig (en natuurlijk nog wel wat sociale activiteiten daarbuiten). Dus dat zal ook wel een verklaring zijn waarom haar dieet vaak haar gespreksonderwerp is.
Heeft ze daarnaast nog werk/opleiding/kinderen/sociaal leven/vriend of andere dingen?
Je kan zeggen, de 10 minuten dieet praat gaan nú in, daarna praten we over andere dingen Succes, waarschijnlijk weet ze zelf niet hoevele ze erover praat.Nee op dit moment heeft ze het eigenlijk best rustig. Haar studie is zo goed als afgerond, ze is nu alleen thuis met haar scriptie bezig (en natuurlijk nog wel wat sociale activiteiten daarbuiten). Dus dat zal ook wel een verklaring zijn waarom haar dieet vaak haar gespreksonderwerp is.
zaterdag 19 januari 2013 om 16:24
zaterdag 19 januari 2013 om 17:00
Erger je je niet omdat het voor jou een beladen onderwerp is? Mensen zijn vaak geneigd om "alleen maar" te praten over de onderwerpen die hen nu heel erg bezig houden. Nieuwe baan, tentamens, nieuwe liefde... Ook logisch, dat onderwerp zit ook gewoon continu in je hoofd.
Liever elitair dan een pauper!
zaterdag 19 januari 2013 om 17:35
Ik zou er ook moe van worden als het er al acht maanden over ging.
Ik zou er eens wat andere onderwerpen in gooien. En na acht (!) maanden mag je best eens aangeven dat je blij voor haar bent maar het eigenlijk niet steeds over eten/lijnen wilt hebben.
(iedere andere obsessie wordt ook na 8 maanden irritant)
Ik zou er eens wat andere onderwerpen in gooien. En na acht (!) maanden mag je best eens aangeven dat je blij voor haar bent maar het eigenlijk niet steeds over eten/lijnen wilt hebben.
(iedere andere obsessie wordt ook na 8 maanden irritant)
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
zaterdag 19 januari 2013 om 18:24
Herkenbaar maar dan met mijn schoonzus. Ook 40 kilo afgevallen dmv cb dieet. En het gaat nu alleen nog maar over gewicht, andere vooral dikke vrouwen. En steeds moeten aanhoren hoeveel ze wel niet is afgevallen. We worden er allemaal gek van.
Ook is ze minder gezellig, nooit meer een wijntje of lekker eten.
Wij zijn haar helemaal zat. Maar zij is er blij mee dus kunnen er niks van zeggen.
Ook is ze minder gezellig, nooit meer een wijntje of lekker eten.
Wij zijn haar helemaal zat. Maar zij is er blij mee dus kunnen er niks van zeggen.
zaterdag 19 januari 2013 om 18:38
zaterdag 19 januari 2013 om 18:51
Misschien is het juist goed voor haar als je weer eens wat andere onderwerpen aansnijdt.
Ik heb het idee dat als nu ALLES altijd gaat over afvallen, er ook een moment komt dat ze het weer beu is. Of misschien als ze op gewicht is dat ze in een gat valt.
Is psychologie van de koude grond hoor, maar het lijkt me gezond om ook nog want andere interesses te houden naast eten en lijnen.
Ik heb het idee dat als nu ALLES altijd gaat over afvallen, er ook een moment komt dat ze het weer beu is. Of misschien als ze op gewicht is dat ze in een gat valt.
Is psychologie van de koude grond hoor, maar het lijkt me gezond om ook nog want andere interesses te houden naast eten en lijnen.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
zaterdag 19 januari 2013 om 18:51
Maar je kan zo'n gesprek toch makkelijk ombuigen? "Oooh ik ben zo lekker bezig met afvallen" Jij: "Ja knap hoor, welke film wil je vanavond trouwens zien?"
En dat mensen minder gezellig zijn als ze niet 'lekker mee-eten' is onzin. Al eet ik alleen een wortel, daar ben ik niet minder gezellig om hoor.
En dat mensen minder gezellig zijn als ze niet 'lekker mee-eten' is onzin. Al eet ik alleen een wortel, daar ben ik niet minder gezellig om hoor.
zaterdag 19 januari 2013 om 19:38
Anna, ik begrijp je goed hoor . Je hebt a huge struggle of life gehad met het overwinnen van je eetstoornis waarvoor chapeau ! Natuurlijk ben je blij voor je zus maar je word door haar gedrag ook geconfronteerd met je eetstoornis verleden . Pijnlijk en moeilijk . Heb je haar dit al eens gezegd? Weet zeker dat ze dit begrijpt , zij heeft jou toch ook meegemaakt in die verwoestende periode? Praat met haar, leg het uit. Ze kan het namelijk niet ruiken , zij zit helemaal in haar euforie van gewichtsverlies. Ergens in het midden uitkomen moet te doen zijn lijkt mij. Succes !
zaterdag 19 januari 2013 om 19:39
Ik vind het nogal ongezond en zorgwekkend. Sowieso het cb dieet. Is ze niet bezig om een eetstoornis te ontwikkelen? Obsessief bezig zijn met niet eten is alsnog steeds bezig met eten of zie ik dat verkeerd?
Het is maar een gedachte van mij hoor op basis van wat jij verteld geen diagnose. Jij weet ook dat zoveel bezig zijn met je lijf, afvallen, kcal tellen soms een "gat" vult in je hoofd/psyche die je met die gedachtes dan vult ipv met eten zoals vroeger.
Ik zou daar eens een keer over praten.
Nogmaals misschien sla ik de plank helemaal mis!
Het is maar een gedachte van mij hoor op basis van wat jij verteld geen diagnose. Jij weet ook dat zoveel bezig zijn met je lijf, afvallen, kcal tellen soms een "gat" vult in je hoofd/psyche die je met die gedachtes dan vult ipv met eten zoals vroeger.
Ik zou daar eens een keer over praten.
Nogmaals misschien sla ik de plank helemaal mis!
zaterdag 19 januari 2013 om 19:44
quote:En dat mensen minder gezellig zijn als ze niet 'lekker mee-eten' is onzin. Al eet ik alleen een wortel, daar ben ik niet minder gezellig om hoor.Ben ik 't niet mee eens. Als je als enige niet mee kan/mag eten en drinken terwijl de rest allemaal heerlijk bourgondisch zit te genieten, dan ben ik ook niet gezellig meer. Kortom: ik verlies mijn strijd tegen de kilo's altijd opnieuw, omdat ik genieten net even iets belangrijker vind dan chagerijnig 'n slank lichaam hebben.
zaterdag 19 januari 2013 om 19:51
quote:tristan19 schreef op 19 januari 2013 @ 18:51:
Maar je kan zo'n gesprek toch makkelijk ombuigen? "Oooh ik ben zo lekker bezig met afvallen" Jij: "Ja knap hoor, welke film wil je vanavond trouwens zien?"
En dat mensen minder gezellig zijn als ze niet 'lekker mee-eten' is onzin. Al eet ik alleen een wortel, daar ben ik niet minder gezellig om hoor.Het wordt ongezellig als mensen met een lang gezicht aan hun worteltje zitten te knabbelen. Zolang ze er niet over miepen, en zichzelf niet gigantisch zielig vinden, is er inderdaad niks aan de hand. Maar vaak gaat het knabbelen aan een worteltje gepaard met de zuurpruim-modus. Niet altijd natuurlijk.
Maar je kan zo'n gesprek toch makkelijk ombuigen? "Oooh ik ben zo lekker bezig met afvallen" Jij: "Ja knap hoor, welke film wil je vanavond trouwens zien?"
En dat mensen minder gezellig zijn als ze niet 'lekker mee-eten' is onzin. Al eet ik alleen een wortel, daar ben ik niet minder gezellig om hoor.Het wordt ongezellig als mensen met een lang gezicht aan hun worteltje zitten te knabbelen. Zolang ze er niet over miepen, en zichzelf niet gigantisch zielig vinden, is er inderdaad niks aan de hand. Maar vaak gaat het knabbelen aan een worteltje gepaard met de zuurpruim-modus. Niet altijd natuurlijk.
