Lijf & Lijn
alle pijlers
Gekmakend: mijn zus praat alleen nog maar over afvallen
zaterdag 19 januari 2013 om 15:56
Beste viva-forummers,
Mijn zus was ong 7 à 8 maanden geleden nog heel veel te dik. Ze besloot toen het Cambridge-dieet te gaan volgen, en het resultaat mag er zeker zijn! Ze is enorm afgevallen en ziet er zoveel beter uit. Ik ben erg blij voor haar, er is alleen iets waar ik niet goed mee om kan gaan en dat is het volgende:
Ze praat alleen maar over haar dieet! En ik word er knettergek van. Begrijp me niet verkeerd: natuurlijk snap ik dat ze er erg mee bezig is en dat ze blij is dat ze er nu zoveel beter uitziet & lekkerder in haar vel zit. Maar elk weekend dat ik haar weer zie, zegt ze als een van de eerste dingen hoeveel kilo ze dit keer weer is afgevallen en wat haar BMI is. Of dat ze nu een kledingmaat kleiner kan kopen, etc.
Ook is ze enorm op zichzelf gericht. Telkens als ik een keer nieuwe kleren aan heb, zegt ze vaak in eerste instantie wel dat ze het leuk vindt staan, maar gelijk daarna vraagt ze waar ik het gekocht heb en welke maat! Dan wil ze het dus ook hebben. En dan zegt ze later, als zij is wezen winkelen, dat ze dezelfde maat als ik aan kan.
Misschien vinden jullie het overdreven, maar ik vind het jammer dat ze dus naar mijn kleren kijkt vanuit het oogpunt of het haar ook zou staan ipv mij gewoon een oprecht complimentje te geven zonder eigenbelang.
Er is nog iets dat de situatie lastiger voor mij maakt, en dat is dat ik vroeger een eetprobleem heb gehad, waardoor ik erg ongezond was doordat ik veel te mager was geworden. Nu is m'n gewicht er helemaal weer aangekomen (zelfs meer dan voorheen) en ben ik weer helemaal gezond. Ik eet ook gewoon goed. Maar doordat mijn zus er nu zoveel mee bezig is, en soms letterlijk het eten van mijn bord "wegkijkt" als ik tegenover haar aan tafel zit te eten), word ik onzeker over mezelf, denk ik te veel na over wat ik eet en schaam ik me als ik iets lekkers zit te snacken of vette kaassaus over mijn bloemkool giet o.i.d. Nu heb ik wel het gezonde verstand het te relativeren en in te zien dat ik gewoon een goed gewicht heb & dat ik goed bezig ben door 3 à 4 keer per week naar de sportschool te gaan, maar toch.
Ik mis eigenlijk gewoon mijn "oude" zus. Ze is nu ook vaak chagarijnig (waarschijnlijk door het extreem weinige eten), terwijl ze voorheen altijd lekker opgewekt was. Haar obsessie met haar lijf en kleding is ook nieuw voor mij: zo was ze eerst niet. Ze verandert nu in een (in mijn ogen) minder leuke zus.
Sorry voor het lange verhaal! Het voelt goed het even van me af te schrijven.
Ik vind het niet leuk van mezelf dat ik me er zo aan erger. Heeft iemand tips hoe ik hiermee om kan gaan en hoe ik me minder kan ergeren? Of herkent iemand zich hierin? En denken jullie dat ik ooit weer mijn "oude" zus terugkrijg, m.a.w. dat dit maar een fase is, of dat ik zal moeten wennen aan haar nieuwe manier van doen? Overdrijf ik of niet? Kortom, kom maar op met op- en aanmerkingen
Bij voorbaat dank!
Mijn zus was ong 7 à 8 maanden geleden nog heel veel te dik. Ze besloot toen het Cambridge-dieet te gaan volgen, en het resultaat mag er zeker zijn! Ze is enorm afgevallen en ziet er zoveel beter uit. Ik ben erg blij voor haar, er is alleen iets waar ik niet goed mee om kan gaan en dat is het volgende:
Ze praat alleen maar over haar dieet! En ik word er knettergek van. Begrijp me niet verkeerd: natuurlijk snap ik dat ze er erg mee bezig is en dat ze blij is dat ze er nu zoveel beter uitziet & lekkerder in haar vel zit. Maar elk weekend dat ik haar weer zie, zegt ze als een van de eerste dingen hoeveel kilo ze dit keer weer is afgevallen en wat haar BMI is. Of dat ze nu een kledingmaat kleiner kan kopen, etc.
Ook is ze enorm op zichzelf gericht. Telkens als ik een keer nieuwe kleren aan heb, zegt ze vaak in eerste instantie wel dat ze het leuk vindt staan, maar gelijk daarna vraagt ze waar ik het gekocht heb en welke maat! Dan wil ze het dus ook hebben. En dan zegt ze later, als zij is wezen winkelen, dat ze dezelfde maat als ik aan kan.
Misschien vinden jullie het overdreven, maar ik vind het jammer dat ze dus naar mijn kleren kijkt vanuit het oogpunt of het haar ook zou staan ipv mij gewoon een oprecht complimentje te geven zonder eigenbelang.
Er is nog iets dat de situatie lastiger voor mij maakt, en dat is dat ik vroeger een eetprobleem heb gehad, waardoor ik erg ongezond was doordat ik veel te mager was geworden. Nu is m'n gewicht er helemaal weer aangekomen (zelfs meer dan voorheen) en ben ik weer helemaal gezond. Ik eet ook gewoon goed. Maar doordat mijn zus er nu zoveel mee bezig is, en soms letterlijk het eten van mijn bord "wegkijkt" als ik tegenover haar aan tafel zit te eten), word ik onzeker over mezelf, denk ik te veel na over wat ik eet en schaam ik me als ik iets lekkers zit te snacken of vette kaassaus over mijn bloemkool giet o.i.d. Nu heb ik wel het gezonde verstand het te relativeren en in te zien dat ik gewoon een goed gewicht heb & dat ik goed bezig ben door 3 à 4 keer per week naar de sportschool te gaan, maar toch.
Ik mis eigenlijk gewoon mijn "oude" zus. Ze is nu ook vaak chagarijnig (waarschijnlijk door het extreem weinige eten), terwijl ze voorheen altijd lekker opgewekt was. Haar obsessie met haar lijf en kleding is ook nieuw voor mij: zo was ze eerst niet. Ze verandert nu in een (in mijn ogen) minder leuke zus.
Sorry voor het lange verhaal! Het voelt goed het even van me af te schrijven.
Ik vind het niet leuk van mezelf dat ik me er zo aan erger. Heeft iemand tips hoe ik hiermee om kan gaan en hoe ik me minder kan ergeren? Of herkent iemand zich hierin? En denken jullie dat ik ooit weer mijn "oude" zus terugkrijg, m.a.w. dat dit maar een fase is, of dat ik zal moeten wennen aan haar nieuwe manier van doen? Overdrijf ik of niet? Kortom, kom maar op met op- en aanmerkingen
Bij voorbaat dank!
zaterdag 19 januari 2013 om 23:50
zondag 20 januari 2013 om 13:00
Deels herkenbaar voor wat betreft je onzekerheid maar dan met een vriendin. Die was daadwerkelijk geobsedeerd door afvallen/weinig eten/haar gewicht. Knelpunt zat hem bij mij in het voortdurend willen vergelijken. Gingen we een dagje weg dan kreeg ik wel tien keer de vraag of ze dunner was dan *ieder willekeurig persoon*. Bij het eten alleen maar gegrilde groenten met brood en als ik dan aangaf dat ik het zo wel erg weinig vond worden was ze gelijk chagrijnig. Ik heb er mer haar over proberen te praten maar het heeft niet geholpen. Stond aan de zijlijn terwijl zij anorexia ontwikkelde. De vriendschap is ook stukgelopen omdat ze mij als de vijand zag.
Dat proces had ook invloed op mij want als zij al dik was, dan ik met mijn gezond gewicht dan helemaal. Dat moest ik ook vaak genoeg horen van haar. En dat heeft me wel onzeker gemaakt over mijn eigen lichaam en ik ben er toen ook heel veel mee bezig geweest (ik ging me dus ook vergelijken).
Nu de vriendschap voorbij is mijn onzekerheid ook weggebt maar toch heb ik er nog goed lang last van gehad.
Ik zou dus zeker een gesprek met je zus aangaan en aangeven dat je het niet meer zoveel over afvallen wilt hebben. En dan ook aangegeven wat het met jou doet, dus vanuit de ik praten. Misschien dat het dan wel bij haar binnenkomt dat het voor jou niet leuk is. Alle begrip voor mensen die over hun resultaten willen praten, maar na 8 maanden is de lol er wel af, zeker als ze alles alleen maar vanuit haar bekijkt.
Dat proces had ook invloed op mij want als zij al dik was, dan ik met mijn gezond gewicht dan helemaal. Dat moest ik ook vaak genoeg horen van haar. En dat heeft me wel onzeker gemaakt over mijn eigen lichaam en ik ben er toen ook heel veel mee bezig geweest (ik ging me dus ook vergelijken).
Nu de vriendschap voorbij is mijn onzekerheid ook weggebt maar toch heb ik er nog goed lang last van gehad.
Ik zou dus zeker een gesprek met je zus aangaan en aangeven dat je het niet meer zoveel over afvallen wilt hebben. En dan ook aangegeven wat het met jou doet, dus vanuit de ik praten. Misschien dat het dan wel bij haar binnenkomt dat het voor jou niet leuk is. Alle begrip voor mensen die over hun resultaten willen praten, maar na 8 maanden is de lol er wel af, zeker als ze alles alleen maar vanuit haar bekijkt.
I see said the blind man as he picked up his hammer en saw.
zondag 20 januari 2013 om 13:03
Ik snap het wel. Ben zelf ook veel afgevallen met een vergelijkbaar dieet (prodimed). Ben er ook erg veel mee bezig, kijk in elke spiegel of ruit waar ik langs loop. Alsof het nog tot me door moet dringen dat ik dat echt ben. Kleding kopen vind ik ongelooflijk lastig, weet niet meer naar welke winkels ik moet en welke maat ik moet proberen. Is nu uitverkoop, dus dacht lekker winkelen, maar kom telkens met lege handen thuis, moet mezelf helemaal opnieuw ontdekken en mezelf een nieuwe kledingstijl aanmeten. Dus ja ik ben ook wel geneigd om aan slanke mensen met leuke kleding te vragen waar ze hun kleding kopen en misschien ook wel welke maat het is, om zo een beetje in te schatten welke maat ik moet nemen.
Met name met mensen die mij na staan ben ik geneigd er veel over te praten, maar goed mijn zus is ook bezig, dus dat scheelt Veel mensen beginnen er ook zelf steeds over, vaak ben ik het zelf niet eens. Ik zal er ook een beetje op letten of ik er niet teveel over praat. Het gaat vanzelf weer over denk ik, als je net een kind hebt praat je daar ook alleen maar over, gaat ook weer over, of een nieuw huis of een nieuwe baan.
Wat betreft met een zuur gezicht een wortel eten etc, nou ik geloof echt niet dat ik daar last van heb hoor, ik ben juist een stuk vrolijker sinds ik dat gewicht kwijt ben en wat maakt het voor een ander nou uit of ik een wortel eet of een handje chips? Geloof er niks van dat ik dan minder gezellig ben, of een glas wijn of een glas water. Als je de Bob bent drink je ook niet, nou ideaal toch voor de anderen, dat ik aan het lijnen ben, ben ik altijd de Bob.
Met name met mensen die mij na staan ben ik geneigd er veel over te praten, maar goed mijn zus is ook bezig, dus dat scheelt
Veel mensen beginnen er ook zelf steeds over, vaak ben ik het zelf niet eens. Ik zal er ook een beetje op letten of ik er niet teveel over praat. Het gaat vanzelf weer over denk ik, als je net een kind hebt praat je daar ook alleen maar over, gaat ook weer over, of een nieuw huis of een nieuwe baan.Wat betreft met een zuur gezicht een wortel eten etc, nou ik geloof echt niet dat ik daar last van heb hoor, ik ben juist een stuk vrolijker sinds ik dat gewicht kwijt ben en wat maakt het voor een ander nou uit of ik een wortel eet of een handje chips? Geloof er niks van dat ik dan minder gezellig ben, of een glas wijn of een glas water. Als je de Bob bent drink je ook niet, nou ideaal toch voor de anderen, dat ik aan het lijnen ben, ben ik altijd de Bob.
zondag 20 januari 2013 om 13:11
Ja, belachelijk dat een taartje afslaan meteen ongezellig is???? What the fuck??
ik ben zeer slank ( altijd geweest, tengere bouw) maat 36 bij een lengte van 1.64.
Ik eet bewust, snoep weinig, maar geef dan ook niks om zoet. Dus dan ben ik ongezellig? Volgens mij is dat jaloezie van mensen die niet met hun tengels van de zoetigheid kunnen blijven.
Verder is je zus erg obsessief bezig TO. Ze zal dan ook snel terugvallen in haar oude eetpatroon denk ik. Ze moet de focus nu verleggen.
ik ben zeer slank ( altijd geweest, tengere bouw) maat 36 bij een lengte van 1.64.
Ik eet bewust, snoep weinig, maar geef dan ook niks om zoet. Dus dan ben ik ongezellig? Volgens mij is dat jaloezie van mensen die niet met hun tengels van de zoetigheid kunnen blijven.
Verder is je zus erg obsessief bezig TO. Ze zal dan ook snel terugvallen in haar oude eetpatroon denk ik. Ze moet de focus nu verleggen.
I believe in good
zondag 20 januari 2013 om 18:04
Iedereen die zichzelf, gedwongen of vrijwillig, uithongert gedurende langere tijd krijgt onherroepelijk een fase dat ie aan niks anders meer kan denken dan eten. Dat is serieus gewoon een biologisch proces.
Niet zo gek, je lichaam schreeeeeeuwt om voeding. Mensen die vrijwillig lijnen proberen dit dan weer te compenseren door net zo hard te gaan concentreren op hun nieuwe lijn, de voordelen etc.
Niet zo gek, je lichaam schreeeeeeuwt om voeding. Mensen die vrijwillig lijnen proberen dit dan weer te compenseren door net zo hard te gaan concentreren op hun nieuwe lijn, de voordelen etc.
