Lijf & Lijn
alle pijlers
heb ik boulimia?
vrijdag 29 maart 2013 om 17:32
Ik ben al tijden bezig met lijnen.
Nu heb ik 2 weken geleden een paar verjaardagen gehad en heb ik me letterlijk volgevreten daar. M`n buik was helemaal opgezet en ik had ook erg buikpijn.
Afgelopen zaterdag heb ik weer zo`n dag gehad maar toen ook de hele dag me hele maal vol gegeten en in de avond weer. Ik voelde me zo vies en m`n buik was zo opgezet dat ik alles eruit heb gekotst. Het luchtte zo op en ik had mezelf beloofd dit nooit meer te doen.
Nu heb ik sinds die dag elke dag een erge vreetbui. Ik eet echt alle lekkere dingen die ik in huis heb en kan niet stoppen. Daarna voel ik me weer zo schuldig dat ik alles er weer uit gooi. Nu eet ik veel slechte dingen met de gedachte wat maakt het uit ik kots het er straks toch weer uit. Voor dat ik iets slechts eet denk ik al na dat ik het er straks weer uit ga kotsen.
Elke dag neem ik mezelf voor dat ik er mee ga stoppen maar het is tot nu toe niet gelukt. Vandaag heb ik me weer zo vol gegeten en dan voel ik me weer zo vies. Maar tijdens het uitkotsen ben ik al weer aan he bedenken wat ik daarna ga eten en eet ik me weer vol. Dit is nu bijna een week aan de gang.
heb ik nou echt boulimia en moet ik hulp zoeken of kan ik hier zelf uit komen omdat het nog zo kort is?
ik hoop dat iemand mij kan helpen
Nu heb ik 2 weken geleden een paar verjaardagen gehad en heb ik me letterlijk volgevreten daar. M`n buik was helemaal opgezet en ik had ook erg buikpijn.
Afgelopen zaterdag heb ik weer zo`n dag gehad maar toen ook de hele dag me hele maal vol gegeten en in de avond weer. Ik voelde me zo vies en m`n buik was zo opgezet dat ik alles eruit heb gekotst. Het luchtte zo op en ik had mezelf beloofd dit nooit meer te doen.
Nu heb ik sinds die dag elke dag een erge vreetbui. Ik eet echt alle lekkere dingen die ik in huis heb en kan niet stoppen. Daarna voel ik me weer zo schuldig dat ik alles er weer uit gooi. Nu eet ik veel slechte dingen met de gedachte wat maakt het uit ik kots het er straks toch weer uit. Voor dat ik iets slechts eet denk ik al na dat ik het er straks weer uit ga kotsen.
Elke dag neem ik mezelf voor dat ik er mee ga stoppen maar het is tot nu toe niet gelukt. Vandaag heb ik me weer zo vol gegeten en dan voel ik me weer zo vies. Maar tijdens het uitkotsen ben ik al weer aan he bedenken wat ik daarna ga eten en eet ik me weer vol. Dit is nu bijna een week aan de gang.
heb ik nou echt boulimia en moet ik hulp zoeken of kan ik hier zelf uit komen omdat het nog zo kort is?
ik hoop dat iemand mij kan helpen
zaterdag 30 maart 2013 om 08:39
Ik ben blij dat ik het redelijk onder controle heb. Ben donderdag nog bij de tandarts geweest en gelukkig is alles goed met mijn gebit. Ik ben ook trots op mijn tanden, dus dat zou eeuwig zonde zijn. Als ik evenwichtig eet is er niets aan de hand, maar als ik door stress meer ga eten, nog niet eens echt een vreetbui, dan moet ik uit gaan kijken.
zaterdag 30 maart 2013 om 08:44
quote:chocokat schreef op 29 maart 2013 @ 23:05:
Zo even stoppen met het gedrag is natuurlijk nogal moeilijk. Maar meds heeft wel een punt met het advies om te stoppen met overgeven. Dat is namelijk de eerste stap. Je moet niet meer overgeven. Dus ook al krijg je een eetbui en zou je daarna willen overgeven: niet doen! Je moet die vicieuze cirkel doorbreken. Het is net een soort verslaving. Spreek echt met jezelf af dat je niet mag overgeven.
Dit is dus iets wat je volgens mij niet kunt als je een eetstoornis hebt.
En Onepiece is een 'mooi' voorbeeld van hoe je dus zelf wel wilt stoppen, maar het niet kunt omdat je geen afspraken met jezelf kunt maken. Iedere dag het voornemen om normaal te gaan eten en na het ontbijt gaat het al direct mis.
Zo even stoppen met het gedrag is natuurlijk nogal moeilijk. Maar meds heeft wel een punt met het advies om te stoppen met overgeven. Dat is namelijk de eerste stap. Je moet niet meer overgeven. Dus ook al krijg je een eetbui en zou je daarna willen overgeven: niet doen! Je moet die vicieuze cirkel doorbreken. Het is net een soort verslaving. Spreek echt met jezelf af dat je niet mag overgeven.
Dit is dus iets wat je volgens mij niet kunt als je een eetstoornis hebt.
En Onepiece is een 'mooi' voorbeeld van hoe je dus zelf wel wilt stoppen, maar het niet kunt omdat je geen afspraken met jezelf kunt maken. Iedere dag het voornemen om normaal te gaan eten en na het ontbijt gaat het al direct mis.
Beter onvolmaakt en echt dan gemaakt volmaakt - Beati pauperes spiritu
zaterdag 30 maart 2013 om 09:07
quote:luni schreef op 30 maart 2013 @ 08:39:
Een eetstoornis komt meestal voort uit een ander probleem, ga bij jezelf te rade wat je dwars zit, wat je zo onzeker maakt en werk daaraan. Sterkte!Niet meestal. Best vaak ook niet. Mijn psycholoog heeft mij steeds naar de reden laten zoeken, terwijl ik al wist dat er weinig achter zat. Uiteindelijk cognitieve gedragstherapie gehad, een therapie die gericht is op het heden. Dat werkte voor mij heel goed! Iedereen is anders.
Een eetstoornis komt meestal voort uit een ander probleem, ga bij jezelf te rade wat je dwars zit, wat je zo onzeker maakt en werk daaraan. Sterkte!Niet meestal. Best vaak ook niet. Mijn psycholoog heeft mij steeds naar de reden laten zoeken, terwijl ik al wist dat er weinig achter zat. Uiteindelijk cognitieve gedragstherapie gehad, een therapie die gericht is op het heden. Dat werkte voor mij heel goed! Iedereen is anders.
zaterdag 30 maart 2013 om 10:36
quote:xgirl schreef op 29 maart 2013 @ 17:32:
Daarna voel ik me weer zo schuldig dat ik alles er weer uit gooi. Nu eet ik veel slechte dingen met de gedachte wat maakt het uit ik kots het er straks toch weer uit. Voor dat ik iets slechts eet denk ik al na dat ik het er straks weer uit ga kotsen.
Daarom is het zo belangrijk om te stoppen met overgeven, want dat houdt de eetstoornis o.a. in stand. Ik zeg niet dat je dit in 1 keer lukt, maar probeer 't tenminste.
En verder is het heel belangrijk dat je gewoon 3 keer op een dag een maaltijd eet en ong. 3 tussendoortjes. Ook wanneer je een eetbui hebt gehad! Anders doorbreek je die cirkel niet. Als je bijv 's avonds een eetbui hebt gehad, wil je 's ochtends bijv liever geen ontbijt eten. Maar doe dat wel; dat is juist erg belangrijk bij eetstoornissen.
Neem je probleem ajb serieus. Als je zo doorgaat, gaat niet alleen je gezondheid eraan. Denk ook aan de psychische gevolgen. Je zelfwaardering gaat eraan; je kan depressief worden. Wil je over 5-10 jaar nog dit probleem hebben? Waardoor je inmiddels allerlei kansen hebt gemist? Ja, ik spreek dus uit mezelf, want ik heb ook al jaren meer/minder last van een eetstoornis. Ik zou willen dat ik er zo jong als jij hulp bij gehad had.
Daarna voel ik me weer zo schuldig dat ik alles er weer uit gooi. Nu eet ik veel slechte dingen met de gedachte wat maakt het uit ik kots het er straks toch weer uit. Voor dat ik iets slechts eet denk ik al na dat ik het er straks weer uit ga kotsen.
Daarom is het zo belangrijk om te stoppen met overgeven, want dat houdt de eetstoornis o.a. in stand. Ik zeg niet dat je dit in 1 keer lukt, maar probeer 't tenminste.
En verder is het heel belangrijk dat je gewoon 3 keer op een dag een maaltijd eet en ong. 3 tussendoortjes. Ook wanneer je een eetbui hebt gehad! Anders doorbreek je die cirkel niet. Als je bijv 's avonds een eetbui hebt gehad, wil je 's ochtends bijv liever geen ontbijt eten. Maar doe dat wel; dat is juist erg belangrijk bij eetstoornissen.
Neem je probleem ajb serieus. Als je zo doorgaat, gaat niet alleen je gezondheid eraan. Denk ook aan de psychische gevolgen. Je zelfwaardering gaat eraan; je kan depressief worden. Wil je over 5-10 jaar nog dit probleem hebben? Waardoor je inmiddels allerlei kansen hebt gemist? Ja, ik spreek dus uit mezelf, want ik heb ook al jaren meer/minder last van een eetstoornis. Ik zou willen dat ik er zo jong als jij hulp bij gehad had.
wat je water geeft, groeit
zaterdag 30 maart 2013 om 11:46
quote:Miss.Innuendo schreef op 30 maart 2013 @ 08:44:
[...]
Dit is dus iets wat je volgens mij niet kunt als je een eetstoornis hebt.
En Onepiece is een 'mooi' voorbeeld van hoe je dus zelf wel wilt stoppen, maar het niet kunt omdat je geen afspraken met jezelf kunt maken. Iedere dag het voornemen om normaal te gaan eten en na het ontbijt gaat het al direct mis.Dat kan best, uiteindelijk bestaat genezing er ook uit dat je niet meer toegeeft aan je dwang. Dat is niet makkelijk en vaak heb je daar hulp bij nodig, maar onmogelijk is het zeker niet. Je kan het vergelijken met stoppen met drinken bij alcoholisme
[...]
Dit is dus iets wat je volgens mij niet kunt als je een eetstoornis hebt.
En Onepiece is een 'mooi' voorbeeld van hoe je dus zelf wel wilt stoppen, maar het niet kunt omdat je geen afspraken met jezelf kunt maken. Iedere dag het voornemen om normaal te gaan eten en na het ontbijt gaat het al direct mis.Dat kan best, uiteindelijk bestaat genezing er ook uit dat je niet meer toegeeft aan je dwang. Dat is niet makkelijk en vaak heb je daar hulp bij nodig, maar onmogelijk is het zeker niet. Je kan het vergelijken met stoppen met drinken bij alcoholisme
zaterdag 30 maart 2013 om 12:05
quote:sabbaticalmeds schreef op 30 maart 2013 @ 01:09:
zonder enig voorteken. Pats dood.
Helemaal waar.
Maar... als je echt heel diep in een eetstoornis zit, is de angst om aan te komen groter dan de angst voor een hartstilstand. Heel grof gezegd: liever dood dan dik.
Ik heb zelf ook in die situatie gezeten, met mijn anorexia, en op het randje gebalanceerd. Door mijn ondergewicht viel ik eens flauw op mijn werk. Dat was afschuwelijk, ook voor mijn collega's. Toen ik bijkwam, wilden ze me limonade laten drinken. Ik heb het geweigerd, ik durfde niet. Zelfs als je lichaam schreeuwt: 'Doe iets, want ik ga kapot', is de angst in je hoofd vele malen groter.
En daar kom je zonder therapie niet uit.
Gewoon niet.
zonder enig voorteken. Pats dood.
Helemaal waar.
Maar... als je echt heel diep in een eetstoornis zit, is de angst om aan te komen groter dan de angst voor een hartstilstand. Heel grof gezegd: liever dood dan dik.
Ik heb zelf ook in die situatie gezeten, met mijn anorexia, en op het randje gebalanceerd. Door mijn ondergewicht viel ik eens flauw op mijn werk. Dat was afschuwelijk, ook voor mijn collega's. Toen ik bijkwam, wilden ze me limonade laten drinken. Ik heb het geweigerd, ik durfde niet. Zelfs als je lichaam schreeuwt: 'Doe iets, want ik ga kapot', is de angst in je hoofd vele malen groter.
En daar kom je zonder therapie niet uit.
Gewoon niet.
You don't have to fit into the format
zaterdag 30 maart 2013 om 12:19
quote:amelie001 schreef op 30 maart 2013 @ 09:07:
[...]
Niet meestal. Best vaak ook niet. Mijn psycholoog heeft mij steeds naar de reden laten zoeken, terwijl ik al wist dat er weinig achter zat. Uiteindelijk cognitieve gedragstherapie gehad, een therapie die gericht is op het heden. Dat werkte voor mij heel goed! Iedereen is anders.Zeker, daarom zeg ik ook meestal en niet altijd
[...]
Niet meestal. Best vaak ook niet. Mijn psycholoog heeft mij steeds naar de reden laten zoeken, terwijl ik al wist dat er weinig achter zat. Uiteindelijk cognitieve gedragstherapie gehad, een therapie die gericht is op het heden. Dat werkte voor mij heel goed! Iedereen is anders.Zeker, daarom zeg ik ook meestal en niet altijd
