![](/styles/viva/public/images/pijler_images/150x150rounded/icons-150x150-lijf&lijn-01.png)
Ik moest iets ondernemen #3 gastric bypass!
vrijdag 13 mei 2016 om 10:14
Omdat we het vorige topic vol gekletst hebben gaan we hier verder.
Over leven met een gastric bypass.
Oorspronkelijk opende ik dit topic bijna een jaar geleden. Bijna 130 kilo en gefrustreerd omdat het me met geen mogelijkheid lukte om definitief af te vallen.
Ik overwoog de keuze te maken voor een gastric bypass, een operatie die hopelijk definitief het tij zou keren.
Omdat ik wist dat ik op deze manier, met dit gewicht, de honderd niet zou halen. En dat was ik wel van plan.
Inmiddels is het bijna vijf maanden geleden dat ik geopereerd ben. 16 december 2015 kreeg ik mijn gastric bypass.
Inmiddels ben ik bijna 30 kilo lichter en verbaas ik me nog elke dag over hoeveel meer ik kan, dan toen.
Ik ben er nog niet, nog lang niet, maar ik ben op de goede weg.
Inmiddels groeide dit topic niet alleen uit tot een soort virtueel dagboek voor mij, maar wisselden we van gedachten met nog veel meer mensen in hetzelfde schuitje.
Ik hoop dat we daar hier mee verder kunnen gaan.
En omdat ik niet wil vergeten waar ik vandaan kom, hieronder mijn oorspronkelijke OP van het vorige topic, die ik schreef op 15 augustus 2015;
Oorspronkelijk had ik mijn topic van een jaar geleden geupdate, maar omdat er telkens reacties komen op de -niet meer zo relevante- OP is het misschien handiger toch een nieuw topic te openen.
De korte samenvatting; ik ben veel te dik. Morbide obesitas.
En ja, dat brengt klachten met zich mee. Ik ben net 30 geworden en ik slik pillen voor mijn hoge bloeddruk. Ik voel me slap en lusteloos. Ik heb een belachelijk slechte conditie, ik heb last van mijn gewrichten. En ik beweer altijd dat ik geen last heb van mijn overgewicht, maar dat is wel zo.
Dus, er moet iets gebeuren. En iets drastisch, iets dat werkt.
Want 39231 dieetpogingen later ben ik nog altijd gewoon veel te dik. Ik heb het met diëtistes geprobeerd, op eigen kracht, meer bewegen, gewoon gezond eten, maffe diëten.... Ik heb zelfs een paar maanden geleden dieetpillen gekocht. Wat uiteraard voor geen meter werkt, behalve dat je er stinkende scheten van laat.
Mijn huisarts heeft me doorgestuurd naar het ziekenhuis, naar de obesitaskliniek. Mijn huisarts denkt dat een gastric bypass de enige echte blijvende oplossing gaat zijn voor mij, dus we gaan het eens bekijken.
De laatste weken heb ik heel, heel veel na gedacht. Over mijn leven nu, over de impact van zo'n operatie, over hoe mijn leven er na de operatie uit zal zien.... Ik kan het me eigenlijk niet helemaal voorstellen.
Ik weet dat het geen wondermiddel is. Ik weet dat het slechts een hulpmiddel is. Ik weet dat ik nog steeds mijn levensstijl om moet gooien maar zoals ik het begrijp van mensen die een gastric bypass gehad hebben gaat dat na de operatie zoveel makkelijker zijn...
Anyhow, 24 augustus heb ik een informatiebijeenkomst in het ziekenhuis. Als ik dan door durf te zetten volgt een screeningsochtend en daarna een eventueel akkoord voor de operatie.
Wat ik dus in mijn vorige topic ook vroeg, waren ervaringen van mensen die eventueel een gastric bypass ondergaan hebben.
Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet? In hoeverre heeft het je geholpen? En misschien zijn er ook mensen met een negatieve ervaring? Ook die zijn uiteraard welkom.
In het vorige topic heb ik al heel veel lieve, leuke fijne reacties gehad.
De reden dat ik dit topic toch opnieuw open is omdat ik zo heerlijk van me af kan schrijven, en ik heel veel heb aan de input van mensen die het traject al doorlopen hebben.
Dus bij deze gewoon een nieuw topic dat voortborduurt op het zelfde, omdat de OP van het vorige topic totaal niet up to date meer is.
Wat ik dus vooral wil met dit topic is ervaringen uitwisselen, en misschien gewoon af en toe een schop onder mijn kont of hart onder de riem
Over leven met een gastric bypass.
Oorspronkelijk opende ik dit topic bijna een jaar geleden. Bijna 130 kilo en gefrustreerd omdat het me met geen mogelijkheid lukte om definitief af te vallen.
Ik overwoog de keuze te maken voor een gastric bypass, een operatie die hopelijk definitief het tij zou keren.
Omdat ik wist dat ik op deze manier, met dit gewicht, de honderd niet zou halen. En dat was ik wel van plan.
Inmiddels is het bijna vijf maanden geleden dat ik geopereerd ben. 16 december 2015 kreeg ik mijn gastric bypass.
Inmiddels ben ik bijna 30 kilo lichter en verbaas ik me nog elke dag over hoeveel meer ik kan, dan toen.
Ik ben er nog niet, nog lang niet, maar ik ben op de goede weg.
Inmiddels groeide dit topic niet alleen uit tot een soort virtueel dagboek voor mij, maar wisselden we van gedachten met nog veel meer mensen in hetzelfde schuitje.
Ik hoop dat we daar hier mee verder kunnen gaan.
En omdat ik niet wil vergeten waar ik vandaan kom, hieronder mijn oorspronkelijke OP van het vorige topic, die ik schreef op 15 augustus 2015;
Oorspronkelijk had ik mijn topic van een jaar geleden geupdate, maar omdat er telkens reacties komen op de -niet meer zo relevante- OP is het misschien handiger toch een nieuw topic te openen.
De korte samenvatting; ik ben veel te dik. Morbide obesitas.
En ja, dat brengt klachten met zich mee. Ik ben net 30 geworden en ik slik pillen voor mijn hoge bloeddruk. Ik voel me slap en lusteloos. Ik heb een belachelijk slechte conditie, ik heb last van mijn gewrichten. En ik beweer altijd dat ik geen last heb van mijn overgewicht, maar dat is wel zo.
Dus, er moet iets gebeuren. En iets drastisch, iets dat werkt.
Want 39231 dieetpogingen later ben ik nog altijd gewoon veel te dik. Ik heb het met diëtistes geprobeerd, op eigen kracht, meer bewegen, gewoon gezond eten, maffe diëten.... Ik heb zelfs een paar maanden geleden dieetpillen gekocht. Wat uiteraard voor geen meter werkt, behalve dat je er stinkende scheten van laat.
Mijn huisarts heeft me doorgestuurd naar het ziekenhuis, naar de obesitaskliniek. Mijn huisarts denkt dat een gastric bypass de enige echte blijvende oplossing gaat zijn voor mij, dus we gaan het eens bekijken.
De laatste weken heb ik heel, heel veel na gedacht. Over mijn leven nu, over de impact van zo'n operatie, over hoe mijn leven er na de operatie uit zal zien.... Ik kan het me eigenlijk niet helemaal voorstellen.
Ik weet dat het geen wondermiddel is. Ik weet dat het slechts een hulpmiddel is. Ik weet dat ik nog steeds mijn levensstijl om moet gooien maar zoals ik het begrijp van mensen die een gastric bypass gehad hebben gaat dat na de operatie zoveel makkelijker zijn...
Anyhow, 24 augustus heb ik een informatiebijeenkomst in het ziekenhuis. Als ik dan door durf te zetten volgt een screeningsochtend en daarna een eventueel akkoord voor de operatie.
Wat ik dus in mijn vorige topic ook vroeg, waren ervaringen van mensen die eventueel een gastric bypass ondergaan hebben.
Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet? In hoeverre heeft het je geholpen? En misschien zijn er ook mensen met een negatieve ervaring? Ook die zijn uiteraard welkom.
In het vorige topic heb ik al heel veel lieve, leuke fijne reacties gehad.
De reden dat ik dit topic toch opnieuw open is omdat ik zo heerlijk van me af kan schrijven, en ik heel veel heb aan de input van mensen die het traject al doorlopen hebben.
Dus bij deze gewoon een nieuw topic dat voortborduurt op het zelfde, omdat de OP van het vorige topic totaal niet up to date meer is.
Wat ik dus vooral wil met dit topic is ervaringen uitwisselen, en misschien gewoon af en toe een schop onder mijn kont of hart onder de riem
668, the neighbour of the Beast
donderdag 26 juli 2018 om 22:45
In Terneuzen is ook geen voor en na traject. Heb wel aangegeven bij meerdere mensen (dietiste, psycholoog) dat ik dat best jammer vind, en deze waren het wel met mij eens. Heb een doorverwijzing gekregen voor psycholoog voor na de operatie mocht ik willen, daar ben ik wel blij mee.
@Christina dat is wel kort dag dan zeg, kan je dat wel rondkrijgen met je werk enzo?
Ik heb gisteren mijn collega's op de hoogte gebracht en probeer nu mn bedrijfsleider te pakken te krijgen. Moet zeggen dat het nu wel inzinkt dat het op 8 weken al gaat gebeuren. Vind het maar een raar gevoel.
@Christina dat is wel kort dag dan zeg, kan je dat wel rondkrijgen met je werk enzo?
Ik heb gisteren mijn collega's op de hoogte gebracht en probeer nu mn bedrijfsleider te pakken te krijgen. Moet zeggen dat het nu wel inzinkt dat het op 8 weken al gaat gebeuren. Vind het maar een raar gevoel.
vrijdag 27 juli 2018 om 11:57
Tja officieel hoef ik het niet te zeggen en mag ik mij pas op de operatiedag ziek melden. Maar tja ik heb het voor de zomer verteld dat het vlak Na de zomervakantie staat te gebeuren. Vind het wel vervelend, ik werk in het onderwijs en invallers zijn al lastig te vinden.. maarja dit moet gebeuren en bij het nok konden ze er niets aan veranderen.
woensdag 1 augustus 2018 om 12:45
Succes vandaag SweetChili!!! Spannend hoor, hoop dat alles goed gaat!
Snap het wel hoor Christina, heb mijn bedrijfsleider ook gewoon een mail gedaan en erbij gezet dat de hersteltijd 6 weken is. Collega's zijn ook op de hoogte meer kan ik niet doen, ik ben niet degene die over vervanging gaat hoe sneu ik het ook vind omdat ik weet dat er waarschijnlijk geen vervanging komt.
Snap het wel hoor Christina, heb mijn bedrijfsleider ook gewoon een mail gedaan en erbij gezet dat de hersteltijd 6 weken is. Collega's zijn ook op de hoogte meer kan ik niet doen, ik ben niet degene die over vervanging gaat hoe sneu ik het ook vind omdat ik weet dat er waarschijnlijk geen vervanging komt.
![Sad :-(](./../../../../smilies/icon_e_sad.gif)
donderdag 2 augustus 2018 om 12:21
Hersteltijd 6 weken?Duma83 schreef: ↑01-08-2018 12:45Succes vandaag SweetChili!!! Spannend hoor, hoop dat alles goed gaat!
Snap het wel hoor Christina, heb mijn bedrijfsleider ook gewoon een mail gedaan en erbij gezet dat de hersteltijd 6 weken is. Collega's zijn ook op de hoogte meer kan ik niet doen, ik ben niet degene die over vervanging gaat hoe sneu ik het ook vind omdat ik weet dat er waarschijnlijk geen vervanging komt.![]()
Dat vind ik rijkelijk lang, tenzij je fysiek zwaar werk doet.
Onsterfelijk Verheven
donderdag 2 augustus 2018 om 20:40
Ik heb dit bewust ook zo aangegeven. Omdat ik niet gedwongen wil worden om te vroeg te beginnen. Geen idee hoe lang ik zal moeten herstellen maar ik weet hoe het gegaan is na mijn burn out, er was geen verbetering maar moest aan het werk. Hierdoor trek ik nu mijn eigen grenzen en neem ik de hersteltijd ruim. Ik ga me nergens toe laten dwingen en start liever zelf na 3 of 4 weken dan dat ik straks gedwongen wordt terwijl ik me nog niet goed voel bijvoorbeeld. Bij mijn bedrijf is het een gigantisch zooitje momenteel vooral voor personeel. Ik denk op dit moment liever even aan mezelf.
![Smile :-)](./../../../../smilies/icon_e_smile.gif)
donderdag 2 augustus 2018 om 22:47
vrijdag 3 augustus 2018 om 07:26
Ik werd eind van de middag geopereerd en ging de volgende ochtend naar huis.
Onsterfelijk Verheven
vrijdag 3 augustus 2018 om 07:27
Sterkte.SweetChilliSauce schreef: ↑02-08-2018 22:47Vandaag ontslagen. Maar amai wat een pijn. Po 01-08-18. Drinken gaat moeilijk, hoofdpijn. Aan eten wil ik nog niet denken. Maar ik sliep niet in het ZH. Misselijk... Pfff effe "waar ben ik aan begonnen". Het warme weer helpt natuurlijk ook niet mee.
Moest je niet minimaal iets kunnen eten en drinken voordat je weg mocht?
Onsterfelijk Verheven
vrijdag 3 augustus 2018 om 07:28
Het wordt snel beter hoor!SweetChilliSauce schreef: ↑02-08-2018 22:47Vandaag ontslagen. Maar amai wat een pijn. Po 01-08-18. Drinken gaat moeilijk, hoofdpijn. Aan eten wil ik nog niet denken. Maar ik sliep niet in het ZH. Misselijk... Pfff effe "waar ben ik aan begonnen". Het warme weer helpt natuurlijk ook niet mee.
vrijdag 3 augustus 2018 om 07:31
Hier 4, 5jr geleden 2 nachten opname.. Maar volgens mij is dat tegenwoordig nog maar 1 nacht
vrijdag 3 augustus 2018 om 13:02
Een herrie in het ZH, dat ben ik niet gewend, ik kon dus ook niet slapen.
Ik had een 4 happen pudding op. Drinken, ging met mate goed.
Maar ik had maar 4 gaatjes ipv 5, die net onder de borst tussen de ribben is mij bespaard gebleven.
Misselijk en hoofdpijn zijn weg.
Ik ga nu even een zelfgemaakt soepje, broccoli-aardappel proberen.
Van alleen drinken zal ik niet fitter worden.
Ik had een 4 happen pudding op. Drinken, ging met mate goed.
Maar ik had maar 4 gaatjes ipv 5, die net onder de borst tussen de ribben is mij bespaard gebleven.
Misselijk en hoofdpijn zijn weg.
Ik ga nu even een zelfgemaakt soepje, broccoli-aardappel proberen.
Van alleen drinken zal ik niet fitter worden.
vrijdag 3 augustus 2018 om 15:07
Ik ben een tijdje niet op dit topic geweest, wel af en toe meegelezen maar om een of andere reden kreeg ik geen tekst uit mijn vingers. Inmiddels nu iets meer dan vijf maanden na de operatie en 33 kilo lichter. Hartstikke fijn, ik voel me lichamelijk goed, maar ik vind het heel zwaar.
Ik vind het moeilijk om toch goede keuzes te maken. Ik laat me mijn inziens te vaak gaan, neem dan iets wat minder gezond is. Nu merk ik dat nog niet in gewicht omdat de operatie vol op zijn werk doet. Maar ik moet dat gaan veranderen, want ik wil niet straks weer helemaal terug bij af zijn.
Dus ik ga er voor! Ik ga mijn stinkende best doen om toch die verantwoorde keuzes te maken in eiwitrijke voeding, drinken zonder suiker te nemen en niet eten en drinken tegelijk. Dat zijn wel zo'n beetje de drie dingen waar ik wat in verslapte.
Is dat herkenbaar eigenlijk voor de mensen die de operatie al hebben gehad?
Ik vind het moeilijk om toch goede keuzes te maken. Ik laat me mijn inziens te vaak gaan, neem dan iets wat minder gezond is. Nu merk ik dat nog niet in gewicht omdat de operatie vol op zijn werk doet. Maar ik moet dat gaan veranderen, want ik wil niet straks weer helemaal terug bij af zijn.
Dus ik ga er voor! Ik ga mijn stinkende best doen om toch die verantwoorde keuzes te maken in eiwitrijke voeding, drinken zonder suiker te nemen en niet eten en drinken tegelijk. Dat zijn wel zo'n beetje de drie dingen waar ik wat in verslapte.
Is dat herkenbaar eigenlijk voor de mensen die de operatie al hebben gehad?
Don't waste your time or time will waste you.
vrijdag 3 augustus 2018 om 15:43
Ik heb mij eigenlijk sinds de operatie (febr 2017) best wel netjes aan de voorschriften gehouden.
'Zondigen' doe ik over het algemeen alleen in het weekend, maar dan neem ik wel eens een gebakje op een verjaardag, een borrelhapje op een feestje of een patatje of kibbeling. Alles met mate.
Eten en drinken ook nog altijd gescheiden en geen koolzuur meer.
Nu was geen koolzuur in mijn ziekenhuis vooral voor het eerste half jaar (maar liefste altijd omdat cola ed vaak ook bij de ongezonde levensstijl horen) maar ik drink alleen maar cola light dus dat stond ik mezelf ook wel toe in het weekend.
Dus wat dat betreft is het voor mij niet zo zeer herkenbaar zo kort op de operatie.
Maar nu loop ik in de laatste weken van mijn zwangerschap (ruim 38 weken) en vooral sinds mijn verlof is ingegaan met 36 weken laat ik de teugels iets meer vieren. Doordat mijn regelmaat op het werk nu even weg is, ik super slecht slaap en het heel erg warm is vind ik het lastig om 'op de klok' te eten.
Door mijn lage bloeddruk en het warme weer moet ik iets meer zout van het ziekenhuis en dat zijn (in mijn geval) vaak ook wat mindere keuzes.
Tijdens de hele zwangerschap geen gekke 'cravings' gehad en heel netjes gegeten en nu in de laatste weken 'neem ik het er nog even van'
Om het na de bevalling wel meteen weer op te pakken.
Ben bijna 10 kilo gegroeid tijdens de zwangerschap dus daar maak ik mij verder geen zorgen om.
Tijdens deze hitte vind ik een half uur tussen het eten en drinken wel erg lastig dus daar smokkel ik nu ook wel iets mee, maar daar blijf ik wel mee oppassen omdat dit wel echt je operatie kan saboteren. (door het vormen van een 'tweede' maag bij de darmovergang)
'Zondigen' doe ik over het algemeen alleen in het weekend, maar dan neem ik wel eens een gebakje op een verjaardag, een borrelhapje op een feestje of een patatje of kibbeling. Alles met mate.
Eten en drinken ook nog altijd gescheiden en geen koolzuur meer.
Nu was geen koolzuur in mijn ziekenhuis vooral voor het eerste half jaar (maar liefste altijd omdat cola ed vaak ook bij de ongezonde levensstijl horen) maar ik drink alleen maar cola light dus dat stond ik mezelf ook wel toe in het weekend.
Dus wat dat betreft is het voor mij niet zo zeer herkenbaar zo kort op de operatie.
Maar nu loop ik in de laatste weken van mijn zwangerschap (ruim 38 weken) en vooral sinds mijn verlof is ingegaan met 36 weken laat ik de teugels iets meer vieren. Doordat mijn regelmaat op het werk nu even weg is, ik super slecht slaap en het heel erg warm is vind ik het lastig om 'op de klok' te eten.
Door mijn lage bloeddruk en het warme weer moet ik iets meer zout van het ziekenhuis en dat zijn (in mijn geval) vaak ook wat mindere keuzes.
Tijdens de hele zwangerschap geen gekke 'cravings' gehad en heel netjes gegeten en nu in de laatste weken 'neem ik het er nog even van'
Om het na de bevalling wel meteen weer op te pakken.
Ben bijna 10 kilo gegroeid tijdens de zwangerschap dus daar maak ik mij verder geen zorgen om.
Tijdens deze hitte vind ik een half uur tussen het eten en drinken wel erg lastig dus daar smokkel ik nu ook wel iets mee, maar daar blijf ik wel mee oppassen omdat dit wel echt je operatie kan saboteren. (door het vormen van een 'tweede' maag bij de darmovergang)
vrijdag 3 augustus 2018 om 15:55
Wat bij mij scheelt is dat ik vooral op suiker nogal snel dump, waardoor ik niet zo veel snoep.FiddlyDiddlyDoo schreef: ↑03-08-2018 15:07Ik ben een tijdje niet op dit topic geweest, wel af en toe meegelezen maar om een of andere reden kreeg ik geen tekst uit mijn vingers. Inmiddels nu iets meer dan vijf maanden na de operatie en 33 kilo lichter. Hartstikke fijn, ik voel me lichamelijk goed, maar ik vind het heel zwaar.
Ik vind het moeilijk om toch goede keuzes te maken. Ik laat me mijn inziens te vaak gaan, neem dan iets wat minder gezond is. Nu merk ik dat nog niet in gewicht omdat de operatie vol op zijn werk doet. Maar ik moet dat gaan veranderen, want ik wil niet straks weer helemaal terug bij af zijn.
Dus ik ga er voor! Ik ga mijn stinkende best doen om toch die verantwoorde keuzes te maken in eiwitrijke voeding, drinken zonder suiker te nemen en niet eten en drinken tegelijk. Dat zijn wel zo'n beetje de drie dingen waar ik wat in verslapte.
Is dat herkenbaar eigenlijk voor de mensen die de operatie al hebben gehad?
Maar ik maak niet altijd gezonde keuzes, vind ik ook niet nodig, als het grootste deel maar gezond is.
Niet eten en drinken tegelijk vind ik nog wel het makkelijkst, want dat deed ik eigenlijk al nooit, dus daar hoefde ik nauwelijks aan te wennen.
Onsterfelijk Verheven
zondag 5 augustus 2018 om 13:16
Dag 5. Drinken lukte de eerste dagen wel, eten nauwelijks.
Gisteren een pak optimel leeggedronken: drank, proteine en vulling in 1.
Al mijn voorgemaakte soepjes zijn niet echt iets om naar uit te kijken met dit weer.
Veel moe, last van de gassen, ik slaap het liefst op links, op die zij komen, is onhandig, maar als ik eenmaal lig, wel goed te doen.
Gisteren een pak optimel leeggedronken: drank, proteine en vulling in 1.
Al mijn voorgemaakte soepjes zijn niet echt iets om naar uit te kijken met dit weer.
Veel moe, last van de gassen, ik slaap het liefst op links, op die zij komen, is onhandig, maar als ik eenmaal lig, wel goed te doen.
maandag 6 augustus 2018 om 17:50
Vanaf woensdag mag ik langzaamaan wat zachte voeding gaan proberen.
YEAH !!!!
Net naar de brievenbus gelopen en thuisgekomen van een marathon.
Pijn heb ik niet echt, zoals ze in België zouden zeggen: “ik voel me ambetant”.
Ik ben snel moe en lig soms 1 uur na opstaan weer terug in bed.
Maar ik ben tevreden, de optimel blijft er in, ik ben niet misselijk,
en de “pijn” is zeer goed te handelen.
Het is even afwachten wat mijn kiwi-maagje gaat doen, als hij te eten krijgt.
Waar kan ik tegen en waar niet.
YEAH !!!!
Net naar de brievenbus gelopen en thuisgekomen van een marathon.
Pijn heb ik niet echt, zoals ze in België zouden zeggen: “ik voel me ambetant”.
Ik ben snel moe en lig soms 1 uur na opstaan weer terug in bed.
Maar ik ben tevreden, de optimel blijft er in, ik ben niet misselijk,
en de “pijn” is zeer goed te handelen.
Het is even afwachten wat mijn kiwi-maagje gaat doen, als hij te eten krijgt.
Waar kan ik tegen en waar niet.