Lijf & Lijn
alle pijlers
Ik moest iets ondernemen #3 gastric bypass!
vrijdag 13 mei 2016 om 10:14
Omdat we het vorige topic vol gekletst hebben gaan we hier verder.
Over leven met een gastric bypass.
Oorspronkelijk opende ik dit topic bijna een jaar geleden. Bijna 130 kilo en gefrustreerd omdat het me met geen mogelijkheid lukte om definitief af te vallen.
Ik overwoog de keuze te maken voor een gastric bypass, een operatie die hopelijk definitief het tij zou keren.
Omdat ik wist dat ik op deze manier, met dit gewicht, de honderd niet zou halen. En dat was ik wel van plan.
Inmiddels is het bijna vijf maanden geleden dat ik geopereerd ben. 16 december 2015 kreeg ik mijn gastric bypass.
Inmiddels ben ik bijna 30 kilo lichter en verbaas ik me nog elke dag over hoeveel meer ik kan, dan toen.
Ik ben er nog niet, nog lang niet, maar ik ben op de goede weg.
Inmiddels groeide dit topic niet alleen uit tot een soort virtueel dagboek voor mij, maar wisselden we van gedachten met nog veel meer mensen in hetzelfde schuitje.
Ik hoop dat we daar hier mee verder kunnen gaan.
En omdat ik niet wil vergeten waar ik vandaan kom, hieronder mijn oorspronkelijke OP van het vorige topic, die ik schreef op 15 augustus 2015;
Oorspronkelijk had ik mijn topic van een jaar geleden geupdate, maar omdat er telkens reacties komen op de -niet meer zo relevante- OP is het misschien handiger toch een nieuw topic te openen.
De korte samenvatting; ik ben veel te dik. Morbide obesitas.
En ja, dat brengt klachten met zich mee. Ik ben net 30 geworden en ik slik pillen voor mijn hoge bloeddruk. Ik voel me slap en lusteloos. Ik heb een belachelijk slechte conditie, ik heb last van mijn gewrichten. En ik beweer altijd dat ik geen last heb van mijn overgewicht, maar dat is wel zo.
Dus, er moet iets gebeuren. En iets drastisch, iets dat werkt.
Want 39231 dieetpogingen later ben ik nog altijd gewoon veel te dik. Ik heb het met diëtistes geprobeerd, op eigen kracht, meer bewegen, gewoon gezond eten, maffe diëten.... Ik heb zelfs een paar maanden geleden dieetpillen gekocht. Wat uiteraard voor geen meter werkt, behalve dat je er stinkende scheten van laat.
Mijn huisarts heeft me doorgestuurd naar het ziekenhuis, naar de obesitaskliniek. Mijn huisarts denkt dat een gastric bypass de enige echte blijvende oplossing gaat zijn voor mij, dus we gaan het eens bekijken.
De laatste weken heb ik heel, heel veel na gedacht. Over mijn leven nu, over de impact van zo'n operatie, over hoe mijn leven er na de operatie uit zal zien.... Ik kan het me eigenlijk niet helemaal voorstellen.
Ik weet dat het geen wondermiddel is. Ik weet dat het slechts een hulpmiddel is. Ik weet dat ik nog steeds mijn levensstijl om moet gooien maar zoals ik het begrijp van mensen die een gastric bypass gehad hebben gaat dat na de operatie zoveel makkelijker zijn...
Anyhow, 24 augustus heb ik een informatiebijeenkomst in het ziekenhuis. Als ik dan door durf te zetten volgt een screeningsochtend en daarna een eventueel akkoord voor de operatie.
Wat ik dus in mijn vorige topic ook vroeg, waren ervaringen van mensen die eventueel een gastric bypass ondergaan hebben.
Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet? In hoeverre heeft het je geholpen? En misschien zijn er ook mensen met een negatieve ervaring? Ook die zijn uiteraard welkom.
In het vorige topic heb ik al heel veel lieve, leuke fijne reacties gehad.
De reden dat ik dit topic toch opnieuw open is omdat ik zo heerlijk van me af kan schrijven, en ik heel veel heb aan de input van mensen die het traject al doorlopen hebben.
Dus bij deze gewoon een nieuw topic dat voortborduurt op het zelfde, omdat de OP van het vorige topic totaal niet up to date meer is.
Wat ik dus vooral wil met dit topic is ervaringen uitwisselen, en misschien gewoon af en toe een schop onder mijn kont of hart onder de riem
Over leven met een gastric bypass.
Oorspronkelijk opende ik dit topic bijna een jaar geleden. Bijna 130 kilo en gefrustreerd omdat het me met geen mogelijkheid lukte om definitief af te vallen.
Ik overwoog de keuze te maken voor een gastric bypass, een operatie die hopelijk definitief het tij zou keren.
Omdat ik wist dat ik op deze manier, met dit gewicht, de honderd niet zou halen. En dat was ik wel van plan.
Inmiddels is het bijna vijf maanden geleden dat ik geopereerd ben. 16 december 2015 kreeg ik mijn gastric bypass.
Inmiddels ben ik bijna 30 kilo lichter en verbaas ik me nog elke dag over hoeveel meer ik kan, dan toen.
Ik ben er nog niet, nog lang niet, maar ik ben op de goede weg.
Inmiddels groeide dit topic niet alleen uit tot een soort virtueel dagboek voor mij, maar wisselden we van gedachten met nog veel meer mensen in hetzelfde schuitje.
Ik hoop dat we daar hier mee verder kunnen gaan.
En omdat ik niet wil vergeten waar ik vandaan kom, hieronder mijn oorspronkelijke OP van het vorige topic, die ik schreef op 15 augustus 2015;
Oorspronkelijk had ik mijn topic van een jaar geleden geupdate, maar omdat er telkens reacties komen op de -niet meer zo relevante- OP is het misschien handiger toch een nieuw topic te openen.
De korte samenvatting; ik ben veel te dik. Morbide obesitas.
En ja, dat brengt klachten met zich mee. Ik ben net 30 geworden en ik slik pillen voor mijn hoge bloeddruk. Ik voel me slap en lusteloos. Ik heb een belachelijk slechte conditie, ik heb last van mijn gewrichten. En ik beweer altijd dat ik geen last heb van mijn overgewicht, maar dat is wel zo.
Dus, er moet iets gebeuren. En iets drastisch, iets dat werkt.
Want 39231 dieetpogingen later ben ik nog altijd gewoon veel te dik. Ik heb het met diëtistes geprobeerd, op eigen kracht, meer bewegen, gewoon gezond eten, maffe diëten.... Ik heb zelfs een paar maanden geleden dieetpillen gekocht. Wat uiteraard voor geen meter werkt, behalve dat je er stinkende scheten van laat.
Mijn huisarts heeft me doorgestuurd naar het ziekenhuis, naar de obesitaskliniek. Mijn huisarts denkt dat een gastric bypass de enige echte blijvende oplossing gaat zijn voor mij, dus we gaan het eens bekijken.
De laatste weken heb ik heel, heel veel na gedacht. Over mijn leven nu, over de impact van zo'n operatie, over hoe mijn leven er na de operatie uit zal zien.... Ik kan het me eigenlijk niet helemaal voorstellen.
Ik weet dat het geen wondermiddel is. Ik weet dat het slechts een hulpmiddel is. Ik weet dat ik nog steeds mijn levensstijl om moet gooien maar zoals ik het begrijp van mensen die een gastric bypass gehad hebben gaat dat na de operatie zoveel makkelijker zijn...
Anyhow, 24 augustus heb ik een informatiebijeenkomst in het ziekenhuis. Als ik dan door durf te zetten volgt een screeningsochtend en daarna een eventueel akkoord voor de operatie.
Wat ik dus in mijn vorige topic ook vroeg, waren ervaringen van mensen die eventueel een gastric bypass ondergaan hebben.
Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet? In hoeverre heeft het je geholpen? En misschien zijn er ook mensen met een negatieve ervaring? Ook die zijn uiteraard welkom.
In het vorige topic heb ik al heel veel lieve, leuke fijne reacties gehad.
De reden dat ik dit topic toch opnieuw open is omdat ik zo heerlijk van me af kan schrijven, en ik heel veel heb aan de input van mensen die het traject al doorlopen hebben.
Dus bij deze gewoon een nieuw topic dat voortborduurt op het zelfde, omdat de OP van het vorige topic totaal niet up to date meer is.
Wat ik dus vooral wil met dit topic is ervaringen uitwisselen, en misschien gewoon af en toe een schop onder mijn kont of hart onder de riem
668, the neighbour of the Beast
zondag 30 oktober 2016 om 01:49
quote:Marels schreef op 29 oktober 2016 @ 22:51:
Eerder een kwestie van keuzes maken. 's Middags quiche dus calorierijker, dus dan 's avonds magerder. Is op zich logisch toch?
Hey Marels, lang niet gereageerd, sorry. Druk geweest met mijn eigen dingen en weinig bezig geweest met hem forum. Zie dat je even een dipje hebt. Dat is normaal, hoort er echt bij. Afvallen is geen rechte lijn, maar op en neer en gezond eetpatroon aanhouden eigenlijk ook.
Maar je doet het echt super goed hoor, je bent heel positief en actief en blijft alert. Ik denk dat dat de belangrijkste actiepunten zijn. Niet meer die kop in het zand en meteen signaleren en dat is dus een verandering die je al helemaal hebt doorgevoerd.
Ik zelf ben inmiddels 62 kilo kwijt en ben toch verder gekomen met Evy (heb ik lang geleden ooit eens verteld) en heb het eerste stuk klaar, ben nu zelfs op aan het bouwen naar de 10 km Sport heel veel en voel me zoveel beter in mijn lijf! Dat zul jij inmiddels ook wel hebben, wat een ballast (letterlijk en figuurlijk) zijn we kwijt hè.
Ik zal proberen weer wat meer mee te lezen!
Eerder een kwestie van keuzes maken. 's Middags quiche dus calorierijker, dus dan 's avonds magerder. Is op zich logisch toch?
Hey Marels, lang niet gereageerd, sorry. Druk geweest met mijn eigen dingen en weinig bezig geweest met hem forum. Zie dat je even een dipje hebt. Dat is normaal, hoort er echt bij. Afvallen is geen rechte lijn, maar op en neer en gezond eetpatroon aanhouden eigenlijk ook.
Maar je doet het echt super goed hoor, je bent heel positief en actief en blijft alert. Ik denk dat dat de belangrijkste actiepunten zijn. Niet meer die kop in het zand en meteen signaleren en dat is dus een verandering die je al helemaal hebt doorgevoerd.
Ik zelf ben inmiddels 62 kilo kwijt en ben toch verder gekomen met Evy (heb ik lang geleden ooit eens verteld) en heb het eerste stuk klaar, ben nu zelfs op aan het bouwen naar de 10 km Sport heel veel en voel me zoveel beter in mijn lijf! Dat zul jij inmiddels ook wel hebben, wat een ballast (letterlijk en figuurlijk) zijn we kwijt hè.
Ik zal proberen weer wat meer mee te lezen!
zondag 30 oktober 2016 om 08:23
Nou ja, het heeft wel twee weken geduurd voor ik mezelf weer herpak hoor
Dus op zich wel te lang, maar goed. Ik heb ook zoiets van, de boog kan niet altijd gespannen zijn, tis gebeurd, nu weer gewoon verder.
Hardlopen werkt bij mij echt niet, om de één of andere vage reden. Geloof dat ik er niet op gebouwd ben ofzo.
Ga het misschien wel nog eens proberen maar misschien moet ik ook wel toegeven dat dat het niet is voor mij.
Ik Zumba wel, gisteren een Halloween Zumba party gehad, 2 uur Zumba achter elkaar. Morgen weer.
En woensdag ga ik naar de sportschool, met personal trainer. In het weekend of wandelen, of fietsen, zodat ik iig aan drie keer bewegen in de week kom.
Dus ik sport verder wel. En ik haal praktisch elke dag mijn 10.000 stappen, dus het s niet zo dat ik op mijn reet zit.
62 kilo is super zeg
Hoe lang is jouw operatie nu ook alweer geleden?
Nou ja, met frisse moed er dus maar weer tegenaan, nog een kilo of acht, negen tot mijn streefgewicht.
Ben nu weer iets zwaarder dan mijn lichtste gewicht (85,6 laagste vs. 86,7 gisteren), maar ik moet komende week ook ongesteld worden dus daar zal het ook wel mee te maken hebben, dan is de schade van mijn twee weken muiten ook weer beperkt.
Dus op zich wel te lang, maar goed. Ik heb ook zoiets van, de boog kan niet altijd gespannen zijn, tis gebeurd, nu weer gewoon verder.
Hardlopen werkt bij mij echt niet, om de één of andere vage reden. Geloof dat ik er niet op gebouwd ben ofzo.
Ga het misschien wel nog eens proberen maar misschien moet ik ook wel toegeven dat dat het niet is voor mij.
Ik Zumba wel, gisteren een Halloween Zumba party gehad, 2 uur Zumba achter elkaar. Morgen weer.
En woensdag ga ik naar de sportschool, met personal trainer. In het weekend of wandelen, of fietsen, zodat ik iig aan drie keer bewegen in de week kom.
Dus ik sport verder wel. En ik haal praktisch elke dag mijn 10.000 stappen, dus het s niet zo dat ik op mijn reet zit.
62 kilo is super zeg
Hoe lang is jouw operatie nu ook alweer geleden?
Nou ja, met frisse moed er dus maar weer tegenaan, nog een kilo of acht, negen tot mijn streefgewicht.
Ben nu weer iets zwaarder dan mijn lichtste gewicht (85,6 laagste vs. 86,7 gisteren), maar ik moet komende week ook ongesteld worden dus daar zal het ook wel mee te maken hebben, dan is de schade van mijn twee weken muiten ook weer beperkt.
668, the neighbour of the Beast
zondag 30 oktober 2016 om 11:20
Ha Marels, goed dat je je herpakt hebt dan vergeten we de afgelopen twee weken maar snel, nu weer lekker positief vooruit kijken!
Mijn afspraak met de chirurg komt rap dichterbij, 10 november. Kijk er heel erg naar uit! Met als 1 grote kanttekening: het sterftecijfer jaagt me echt angst aan. 1 op de 200 geopereerden sterft en dat vind ik zelf echt veel. Vonden jullie dat niet eng?
Ben nog steeds niet met het (beweeg)programma gestart, daar baal ik wel van. Als het goed is word ik binnenkort daarvoor gebeld, dat wel.
Mijn afspraak met de chirurg komt rap dichterbij, 10 november. Kijk er heel erg naar uit! Met als 1 grote kanttekening: het sterftecijfer jaagt me echt angst aan. 1 op de 200 geopereerden sterft en dat vind ik zelf echt veel. Vonden jullie dat niet eng?
Ben nog steeds niet met het (beweeg)programma gestart, daar baal ik wel van. Als het goed is word ik binnenkort daarvoor gebeld, dat wel.
zondag 30 oktober 2016 om 11:28
Jawel, vond ik ook eng.
Maarrrr, de kans dat je dood gaat als je onder narcose moet is sowieso tig keer groter als je morbide obesitas hebt, dan bij iemand met een gezond gewicht.
Dus denk ik maar zo; nu moet je één keer dat risico nemen. Bij volgende operaties is je kans om er in te blijven dan weer een stuk kleiner, omdat je gewicht gezonder is.
En de kans dat je ooit in je leven nog eens onder narcose moet is vrij groot. Dan beter nu, terwijl je verder goed gezond ben, en dan de rest van je leven met een gezonder gewicht onder narcose, dan wachten tot het mis gaat en je risico alsnog groter is omdat je obees bent.
Maarrrr, de kans dat je dood gaat als je onder narcose moet is sowieso tig keer groter als je morbide obesitas hebt, dan bij iemand met een gezond gewicht.
Dus denk ik maar zo; nu moet je één keer dat risico nemen. Bij volgende operaties is je kans om er in te blijven dan weer een stuk kleiner, omdat je gewicht gezonder is.
En de kans dat je ooit in je leven nog eens onder narcose moet is vrij groot. Dan beter nu, terwijl je verder goed gezond ben, en dan de rest van je leven met een gezonder gewicht onder narcose, dan wachten tot het mis gaat en je risico alsnog groter is omdat je obees bent.
668, the neighbour of the Beast
woensdag 2 november 2016 om 20:53
quote:Marels schreef op 30 oktober 2016 @ 08:23:
Nou ja, het heeft wel twee weken geduurd voor ik mezelf weer herpak hoor
Dus op zich wel te lang, maar goed. Ik heb ook zoiets van, de boog kan niet altijd gespannen zijn, tis gebeurd, nu weer gewoon verder.
Hardlopen werkt bij mij echt niet, om de één of andere vage reden. Geloof dat ik er niet op gebouwd ben ofzo.
Ga het misschien wel nog eens proberen maar misschien moet ik ook wel toegeven dat dat het niet is voor mij.
Ik Zumba wel, gisteren een Halloween Zumba party gehad, 2 uur Zumba achter elkaar. Morgen weer.
En woensdag ga ik naar de sportschool, met personal trainer. In het weekend of wandelen, of fietsen, zodat ik iig aan drie keer bewegen in de week kom.
Dus ik sport verder wel. En ik haal praktisch elke dag mijn 10.000 stappen, dus het s niet zo dat ik op mijn reet zit.
62 kilo is super zeg
Hoe lang is jouw operatie nu ook alweer geleden?
Nou ja, met frisse moed er dus maar weer tegenaan, nog een kilo of acht, negen tot mijn streefgewicht.
Ben nu weer iets zwaarder dan mijn lichtste gewicht (85,6 laagste vs. 86,7 gisteren), maar ik moet komende week ook ongesteld worden dus daar zal het ook wel mee te maken hebben, dan is de schade van mijn twee weken muiten ook weer beperkt.
Ik ben 2,5 jaar geleden geopereerd. Voel me nu zo goed, dat had ik echt alleen kunnen dromen. Ik merk dat ik net als jij veel actiever ben. Niet alleen sporten, maar haal ook de 10.000 stappen op een dag.
En wat gaat het ook allemaal een stuk makkelijker, loop nu zo uren zonder last, dat ging vroeger echt niet. Dat vind ik ook zo'n verschil. Knap ook van je dat je met een personal trainer sport, denk er aan om dat ook een paar keer te doen. Wil wat gespierder worden.
En je pakt je terug, ook al is het 2 weken, wat is dat nu op een jaar? Vroeger zou je waarschijnlijk je kop in het zand hebben gestoken en verder zijn gegaan zonder aan te passen. Ik in ieder geval wel. En dat vind ik de verandering in gedachten en gedrag die we hebben gemaakt.
Ik heb het wel zwaar gehad ook, zeker afgelopen jaar. Ik was echt een emotie-eter en heb het afgelopen jaar veel meegemaakt. Dat (gevoel/emoties) kon/wilde ik niet weg eten en wat kwam dat soms hard binnen zeg. Dan merk je wat zo'n eetverslaving met je doet, mentaal.
Nou ja, het heeft wel twee weken geduurd voor ik mezelf weer herpak hoor
Dus op zich wel te lang, maar goed. Ik heb ook zoiets van, de boog kan niet altijd gespannen zijn, tis gebeurd, nu weer gewoon verder.
Hardlopen werkt bij mij echt niet, om de één of andere vage reden. Geloof dat ik er niet op gebouwd ben ofzo.
Ga het misschien wel nog eens proberen maar misschien moet ik ook wel toegeven dat dat het niet is voor mij.
Ik Zumba wel, gisteren een Halloween Zumba party gehad, 2 uur Zumba achter elkaar. Morgen weer.
En woensdag ga ik naar de sportschool, met personal trainer. In het weekend of wandelen, of fietsen, zodat ik iig aan drie keer bewegen in de week kom.
Dus ik sport verder wel. En ik haal praktisch elke dag mijn 10.000 stappen, dus het s niet zo dat ik op mijn reet zit.
62 kilo is super zeg
Hoe lang is jouw operatie nu ook alweer geleden?
Nou ja, met frisse moed er dus maar weer tegenaan, nog een kilo of acht, negen tot mijn streefgewicht.
Ben nu weer iets zwaarder dan mijn lichtste gewicht (85,6 laagste vs. 86,7 gisteren), maar ik moet komende week ook ongesteld worden dus daar zal het ook wel mee te maken hebben, dan is de schade van mijn twee weken muiten ook weer beperkt.
Ik ben 2,5 jaar geleden geopereerd. Voel me nu zo goed, dat had ik echt alleen kunnen dromen. Ik merk dat ik net als jij veel actiever ben. Niet alleen sporten, maar haal ook de 10.000 stappen op een dag.
En wat gaat het ook allemaal een stuk makkelijker, loop nu zo uren zonder last, dat ging vroeger echt niet. Dat vind ik ook zo'n verschil. Knap ook van je dat je met een personal trainer sport, denk er aan om dat ook een paar keer te doen. Wil wat gespierder worden.
En je pakt je terug, ook al is het 2 weken, wat is dat nu op een jaar? Vroeger zou je waarschijnlijk je kop in het zand hebben gestoken en verder zijn gegaan zonder aan te passen. Ik in ieder geval wel. En dat vind ik de verandering in gedachten en gedrag die we hebben gemaakt.
Ik heb het wel zwaar gehad ook, zeker afgelopen jaar. Ik was echt een emotie-eter en heb het afgelopen jaar veel meegemaakt. Dat (gevoel/emoties) kon/wilde ik niet weg eten en wat kwam dat soms hard binnen zeg. Dan merk je wat zo'n eetverslaving met je doet, mentaal.
donderdag 10 november 2016 om 09:57
Gefeliciteerd Calvijn! Mooie mijpaal Hoeveel kilo wil je er nu nog vanaf?
Verder is het stil hier...
Ik heb vanochtend mijn gesprek met de chirurg gehad, hij gaat mee in mijn keuze van sleeve, maar dan moet ik wel eerst een maagonderzoek krijgen. Ik heb nu al behoorlijk last van brandend maagzuur en hij wil kijken of dat een oorzaak heeft. Want met bepaalde oorzaken is het niet verstandig om voor een sleeve te gaan, omdat je dan geheid heel erg last krijgt van maagzuur.
Verder is het stil hier...
Ik heb vanochtend mijn gesprek met de chirurg gehad, hij gaat mee in mijn keuze van sleeve, maar dan moet ik wel eerst een maagonderzoek krijgen. Ik heb nu al behoorlijk last van brandend maagzuur en hij wil kijken of dat een oorzaak heeft. Want met bepaalde oorzaken is het niet verstandig om voor een sleeve te gaan, omdat je dan geheid heel erg last krijgt van maagzuur.
zaterdag 12 november 2016 om 11:23
Ik was idd even stil.
Ik had een beetje een crisis en eigenlijk moet ik dan hier ook blijven schrijven, maar ach.
Het moeilijke hier is dat ik dus nog steeds alles kan eten. Met gemak. Chocola, chips, pizza, patat... Ik dump nergens op.
Dat wil zeggen dat het afvallen dus uiteraard nog steeds aan komt op wilskracht, en dat was de afgelopen periode even heel erg moeilijk.
Ik denk dat ik mezelf nu weer redelijk op de dit heb en het gewicht dat er weer aan was is er inmiddels zo goed als weer af (zal wel vooral vocht geweest zijn).
Hoe dan ook, ik ben er weer en nu moet en zal die laatste tien kilo er af!
Ik had een beetje een crisis en eigenlijk moet ik dan hier ook blijven schrijven, maar ach.
Het moeilijke hier is dat ik dus nog steeds alles kan eten. Met gemak. Chocola, chips, pizza, patat... Ik dump nergens op.
Dat wil zeggen dat het afvallen dus uiteraard nog steeds aan komt op wilskracht, en dat was de afgelopen periode even heel erg moeilijk.
Ik denk dat ik mezelf nu weer redelijk op de dit heb en het gewicht dat er weer aan was is er inmiddels zo goed als weer af (zal wel vooral vocht geweest zijn).
Hoe dan ook, ik ben er weer en nu moet en zal die laatste tien kilo er af!
668, the neighbour of the Beast
zaterdag 12 november 2016 om 22:29
zondag 13 november 2016 om 06:44
Als ik kies voor wat lekkers dan kies ik voor 1 ding. Dus of het glas wijn (wat er overigens niet inkomt bij mij haha) of een paar blokjes kaas of droge worst. Niet en-en.
Maar af en toe genieten is helemaal niet verkeerd, wanneer je daarna weer het goed oppakt.
Maar af en toe genieten is helemaal niet verkeerd, wanneer je daarna weer het goed oppakt.
Een dag niet genoten is een dag niet geleefd.
zondag 13 november 2016 om 07:56
Welja, als jij daar gewoon lekker van genoten hebt is het prima, volgens mij. Je mag alles, met mate en een keertje 1 glas wijn met wat kaas en worst lijkt me geen doodzonde hoor. Ik heb nog steeds geen alcohol gedronken sinds mijn operatie, bijna een half jaar. Buitenshuis durf ik het niet voor de eerste keer te proberen en thuis heb ik er meestal geen behoefte aan.
zondag 13 november 2016 om 08:46
Ach, en omdat ik dus niet én wil drinken én een doodzonde qua eten wil begaan kies ik dus voor iets om te snacken dat ik ook als normaal tussendoortje kan inplannen.
Zowel worst als kaas (en ik kan het tegenwoordig echt bij een paar kleine stukjes houden) past verder prima in mijn eetpatroon, want eiwitrijk en in kleine hoeveelheden geen drama qua kcal.
Vroeger zou ik een zak chips open getrokken hebben en een halve fles wijn gedronken hebben. Of een hele.
Alcohol heeft bij mij trouwens ook lang geduurd Christy. Op zich kan ik er goed tegen maar ik voel het sneller, dus als ik moet rijden drink ik tegenwoordig inderdaad geen druppel.
Zowel worst als kaas (en ik kan het tegenwoordig echt bij een paar kleine stukjes houden) past verder prima in mijn eetpatroon, want eiwitrijk en in kleine hoeveelheden geen drama qua kcal.
Vroeger zou ik een zak chips open getrokken hebben en een halve fles wijn gedronken hebben. Of een hele.
Alcohol heeft bij mij trouwens ook lang geduurd Christy. Op zich kan ik er goed tegen maar ik voel het sneller, dus als ik moet rijden drink ik tegenwoordig inderdaad geen druppel.
668, the neighbour of the Beast
zondag 13 november 2016 om 09:26
Marels, tuurlijk is het ok om zo af en toe te genieten van iets lekkers. Maar gezien jouw post van 12-11 11:23 vind ik het wel vreemd dat jij vindt dat nu het moment is om te genieten. Volgens mij moet je eerst zorgen dat je het weer helemaal op de rit hebt. Zeker omdat je, zoals jij zegt, nog steeds alles kunt eten. En ik moet eerlijk bekennen dat je mij juist met deze post een spiegel voorgehouden hebt, want ik vind ook regelmatig dat ik iets lekkers heb verdiend. Terwijl het juist beter zou zijn om mezelf te gunnen om niks extra's te pakken. Jouw post geeft mij een inkijkje in mijn eigen (kromme) denkproces. Succes meid, ik hoop dat je de laatste 10 er snel af hebt.
zondag 13 november 2016 om 09:34
Valt in dit geval wel mee Sandra. Ik heb idd een moeilijke periode gehad maar ik heb mezelf nu wel weer goed op de rit.
Ik krijg van mijn psychologe ook de tip mee om twee tot drie bewuste genietmomentjes in een week in te bouwen dus dat probeer ik dan ook te doen.
Heb de laatste dagen mijn eetpatroon weer bijgehouden, opgeschreven wat ik eet en dat was helemaal prima.
En juist dat normale eetpatroon én het inbouwen van die bewuste momenten is wat ik moet leren. Het is vaak alles of niets, en dit soort dingen zijn voor mij juist een overwinning. Dat ik wel normaal kan doen, en dus een klein beetje kan snoepen en dan niet persé een hele wordt weg hoef te eten.
Wat ik altijd van de psychologe te horen kreeg is dat ik vaak veel te hard voor mezelf ben en dat resulteert in mijn geval in een periode volledig ontsporen. Als ik mezelf niets gun gaat het op een gegeven moment mis, en ik moet dus juist leren om wel te snoepen, maar met mate.
Daar ben ik nu juist heel goed mee bezig
Ik krijg van mijn psychologe ook de tip mee om twee tot drie bewuste genietmomentjes in een week in te bouwen dus dat probeer ik dan ook te doen.
Heb de laatste dagen mijn eetpatroon weer bijgehouden, opgeschreven wat ik eet en dat was helemaal prima.
En juist dat normale eetpatroon én het inbouwen van die bewuste momenten is wat ik moet leren. Het is vaak alles of niets, en dit soort dingen zijn voor mij juist een overwinning. Dat ik wel normaal kan doen, en dus een klein beetje kan snoepen en dan niet persé een hele wordt weg hoef te eten.
Wat ik altijd van de psychologe te horen kreeg is dat ik vaak veel te hard voor mezelf ben en dat resulteert in mijn geval in een periode volledig ontsporen. Als ik mezelf niets gun gaat het op een gegeven moment mis, en ik moet dus juist leren om wel te snoepen, maar met mate.
Daar ben ik nu juist heel goed mee bezig
668, the neighbour of the Beast
