Lijf & Lijn
alle pijlers
Ik moest iets ondernemen #3 gastric bypass!
vrijdag 13 mei 2016 om 10:14
Omdat we het vorige topic vol gekletst hebben gaan we hier verder.
Over leven met een gastric bypass.
Oorspronkelijk opende ik dit topic bijna een jaar geleden. Bijna 130 kilo en gefrustreerd omdat het me met geen mogelijkheid lukte om definitief af te vallen.
Ik overwoog de keuze te maken voor een gastric bypass, een operatie die hopelijk definitief het tij zou keren.
Omdat ik wist dat ik op deze manier, met dit gewicht, de honderd niet zou halen. En dat was ik wel van plan.
Inmiddels is het bijna vijf maanden geleden dat ik geopereerd ben. 16 december 2015 kreeg ik mijn gastric bypass.
Inmiddels ben ik bijna 30 kilo lichter en verbaas ik me nog elke dag over hoeveel meer ik kan, dan toen.
Ik ben er nog niet, nog lang niet, maar ik ben op de goede weg.
Inmiddels groeide dit topic niet alleen uit tot een soort virtueel dagboek voor mij, maar wisselden we van gedachten met nog veel meer mensen in hetzelfde schuitje.
Ik hoop dat we daar hier mee verder kunnen gaan.
En omdat ik niet wil vergeten waar ik vandaan kom, hieronder mijn oorspronkelijke OP van het vorige topic, die ik schreef op 15 augustus 2015;
Oorspronkelijk had ik mijn topic van een jaar geleden geupdate, maar omdat er telkens reacties komen op de -niet meer zo relevante- OP is het misschien handiger toch een nieuw topic te openen.
De korte samenvatting; ik ben veel te dik. Morbide obesitas.
En ja, dat brengt klachten met zich mee. Ik ben net 30 geworden en ik slik pillen voor mijn hoge bloeddruk. Ik voel me slap en lusteloos. Ik heb een belachelijk slechte conditie, ik heb last van mijn gewrichten. En ik beweer altijd dat ik geen last heb van mijn overgewicht, maar dat is wel zo.
Dus, er moet iets gebeuren. En iets drastisch, iets dat werkt.
Want 39231 dieetpogingen later ben ik nog altijd gewoon veel te dik. Ik heb het met diëtistes geprobeerd, op eigen kracht, meer bewegen, gewoon gezond eten, maffe diëten.... Ik heb zelfs een paar maanden geleden dieetpillen gekocht. Wat uiteraard voor geen meter werkt, behalve dat je er stinkende scheten van laat.
Mijn huisarts heeft me doorgestuurd naar het ziekenhuis, naar de obesitaskliniek. Mijn huisarts denkt dat een gastric bypass de enige echte blijvende oplossing gaat zijn voor mij, dus we gaan het eens bekijken.
De laatste weken heb ik heel, heel veel na gedacht. Over mijn leven nu, over de impact van zo'n operatie, over hoe mijn leven er na de operatie uit zal zien.... Ik kan het me eigenlijk niet helemaal voorstellen.
Ik weet dat het geen wondermiddel is. Ik weet dat het slechts een hulpmiddel is. Ik weet dat ik nog steeds mijn levensstijl om moet gooien maar zoals ik het begrijp van mensen die een gastric bypass gehad hebben gaat dat na de operatie zoveel makkelijker zijn...
Anyhow, 24 augustus heb ik een informatiebijeenkomst in het ziekenhuis. Als ik dan door durf te zetten volgt een screeningsochtend en daarna een eventueel akkoord voor de operatie.
Wat ik dus in mijn vorige topic ook vroeg, waren ervaringen van mensen die eventueel een gastric bypass ondergaan hebben.
Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet? In hoeverre heeft het je geholpen? En misschien zijn er ook mensen met een negatieve ervaring? Ook die zijn uiteraard welkom.
In het vorige topic heb ik al heel veel lieve, leuke fijne reacties gehad.
De reden dat ik dit topic toch opnieuw open is omdat ik zo heerlijk van me af kan schrijven, en ik heel veel heb aan de input van mensen die het traject al doorlopen hebben.
Dus bij deze gewoon een nieuw topic dat voortborduurt op het zelfde, omdat de OP van het vorige topic totaal niet up to date meer is.
Wat ik dus vooral wil met dit topic is ervaringen uitwisselen, en misschien gewoon af en toe een schop onder mijn kont of hart onder de riem
Over leven met een gastric bypass.
Oorspronkelijk opende ik dit topic bijna een jaar geleden. Bijna 130 kilo en gefrustreerd omdat het me met geen mogelijkheid lukte om definitief af te vallen.
Ik overwoog de keuze te maken voor een gastric bypass, een operatie die hopelijk definitief het tij zou keren.
Omdat ik wist dat ik op deze manier, met dit gewicht, de honderd niet zou halen. En dat was ik wel van plan.
Inmiddels is het bijna vijf maanden geleden dat ik geopereerd ben. 16 december 2015 kreeg ik mijn gastric bypass.
Inmiddels ben ik bijna 30 kilo lichter en verbaas ik me nog elke dag over hoeveel meer ik kan, dan toen.
Ik ben er nog niet, nog lang niet, maar ik ben op de goede weg.
Inmiddels groeide dit topic niet alleen uit tot een soort virtueel dagboek voor mij, maar wisselden we van gedachten met nog veel meer mensen in hetzelfde schuitje.
Ik hoop dat we daar hier mee verder kunnen gaan.
En omdat ik niet wil vergeten waar ik vandaan kom, hieronder mijn oorspronkelijke OP van het vorige topic, die ik schreef op 15 augustus 2015;
Oorspronkelijk had ik mijn topic van een jaar geleden geupdate, maar omdat er telkens reacties komen op de -niet meer zo relevante- OP is het misschien handiger toch een nieuw topic te openen.
De korte samenvatting; ik ben veel te dik. Morbide obesitas.
En ja, dat brengt klachten met zich mee. Ik ben net 30 geworden en ik slik pillen voor mijn hoge bloeddruk. Ik voel me slap en lusteloos. Ik heb een belachelijk slechte conditie, ik heb last van mijn gewrichten. En ik beweer altijd dat ik geen last heb van mijn overgewicht, maar dat is wel zo.
Dus, er moet iets gebeuren. En iets drastisch, iets dat werkt.
Want 39231 dieetpogingen later ben ik nog altijd gewoon veel te dik. Ik heb het met diëtistes geprobeerd, op eigen kracht, meer bewegen, gewoon gezond eten, maffe diëten.... Ik heb zelfs een paar maanden geleden dieetpillen gekocht. Wat uiteraard voor geen meter werkt, behalve dat je er stinkende scheten van laat.
Mijn huisarts heeft me doorgestuurd naar het ziekenhuis, naar de obesitaskliniek. Mijn huisarts denkt dat een gastric bypass de enige echte blijvende oplossing gaat zijn voor mij, dus we gaan het eens bekijken.
De laatste weken heb ik heel, heel veel na gedacht. Over mijn leven nu, over de impact van zo'n operatie, over hoe mijn leven er na de operatie uit zal zien.... Ik kan het me eigenlijk niet helemaal voorstellen.
Ik weet dat het geen wondermiddel is. Ik weet dat het slechts een hulpmiddel is. Ik weet dat ik nog steeds mijn levensstijl om moet gooien maar zoals ik het begrijp van mensen die een gastric bypass gehad hebben gaat dat na de operatie zoveel makkelijker zijn...
Anyhow, 24 augustus heb ik een informatiebijeenkomst in het ziekenhuis. Als ik dan door durf te zetten volgt een screeningsochtend en daarna een eventueel akkoord voor de operatie.
Wat ik dus in mijn vorige topic ook vroeg, waren ervaringen van mensen die eventueel een gastric bypass ondergaan hebben.
Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet? In hoeverre heeft het je geholpen? En misschien zijn er ook mensen met een negatieve ervaring? Ook die zijn uiteraard welkom.
In het vorige topic heb ik al heel veel lieve, leuke fijne reacties gehad.
De reden dat ik dit topic toch opnieuw open is omdat ik zo heerlijk van me af kan schrijven, en ik heel veel heb aan de input van mensen die het traject al doorlopen hebben.
Dus bij deze gewoon een nieuw topic dat voortborduurt op het zelfde, omdat de OP van het vorige topic totaal niet up to date meer is.
Wat ik dus vooral wil met dit topic is ervaringen uitwisselen, en misschien gewoon af en toe een schop onder mijn kont of hart onder de riem
668, the neighbour of the Beast
vrijdag 18 november 2016 om 14:43
Marels, je doet het goed. Het blijft een struggle. Obesitas is een complexe aandoening en er zit heel veel in je hoofd. Je hoofd moet veel langzamer mee dan je lichaam, dat duurt echt lang. Ingesleten patronen zijn niet zomaar weg geopereerd.
Ik zeg ook nog steeds dat ik obesitas heb, want dat heb ik mijn leven lang, ook al ben ik 60 kg kwijt en heb ik een gezond BMI en maat 38 en ben ik al meer dan 9 maanden stabiel in gewicht.
Ik kan ook veel dingen eten, en soms vlieg ik even kortdurend uit de bocht, dat is best menselijk. De psycholoog vindt mij ook te streng voor mezelf, en dat is echt een leerproces. Jezelf dingen toestaan, en niet schuldig voelen zodat je weer emotioneel gaat reageren.
Ik dump ook bijna nergens op. Fijn, maar ook een extra uitdaging inderdaad. Maar ik ben nog iedere dag zo blij met deze keuze.
Ik zeg ook nog steeds dat ik obesitas heb, want dat heb ik mijn leven lang, ook al ben ik 60 kg kwijt en heb ik een gezond BMI en maat 38 en ben ik al meer dan 9 maanden stabiel in gewicht.
Ik kan ook veel dingen eten, en soms vlieg ik even kortdurend uit de bocht, dat is best menselijk. De psycholoog vindt mij ook te streng voor mezelf, en dat is echt een leerproces. Jezelf dingen toestaan, en niet schuldig voelen zodat je weer emotioneel gaat reageren.
Ik dump ook bijna nergens op. Fijn, maar ook een extra uitdaging inderdaad. Maar ik ben nog iedere dag zo blij met deze keuze.
Ab imo pectore
vrijdag 18 november 2016 om 23:22
Zanahoria, ik heb slaapapneu en artrose in mijn enkel. 2 jaar geleden heb ik mijn enkel gebroken, nu 3 operaties verder is het nog steeds elke dag pijn lijden en beperkt in lopen qua duur en bv trappen nog steeds voet voor voet. Ik hield heel erg van lang wandelen maar dat gaat bijna niet meer sinds die breuk. Sporten is lastig(er), zit ook met chronische pijnklachten in schouder. Kom je uit op fietsen op de sportschool en ik fiets naar het werk en de supermarkt en naar het station als we weg gaan met de trein. Maar dat hou ik ook niet lang (meer) vol. Het zijn stukjes van max een kwartier en dan ben ik kapot.
De apneu zorgt daarnaast voor vermoeidheid, concentratieproblemen op het werk (ik werk 40 uur) en voor kort onredelijk lontje thuis. Daarnaast schijnt apneu een negatief effect te hebben op het hongerhormoon en het verzadigingshormoon. Ik zit voor mijn gevoel momenteel in een cirkel waar ik niet zonder hulp uit ga komen.
Ik heb een CPAP, zo'n ademapparaat en dat helpt wel enigszins maar het is en blijft een lapmiddel, wat mij betreft tijdelijk. Zo'n fullfacemasker is wel gezeik hoor elke nacht, ik word weleens wakker snachts en dan heb ik het masker in de hoek geflikkerd . In mijn slaap!
Mocht ik niet door de screening komen dan ga ik terug naar de chirurg voor arthrodese (vastzetten enkelgewricht).
Mijn BMI is 39 maar ik begreep dat ze ook opereren onder een BMI van 40 als je o.a. apneu of artrose hebt en ik heb beide.
Het gaat mij niet om het slanker zijn an zich, het gaat mij om mijn gezondheid, mijn relatie en mijn werkvermogen. Mijn kwaliteit van leven is momenteel niet om over naar huis te schrijven zeg maar.
Ik zie een operatie (waarbij mijn voorkeur vooralsnog uitgaat naar een sleeve) als een hulpmiddel om op korte(re) termijn minder belasting van mijn enkel te bewerkstelligen en hoe minder zwaar ik ben, hoe minder apneu.
Ik ben mij bewust van de ernst van zo'n ingreep, de mogelijke complicaties en de motivatie die je moet hebben om dit te ondergaan en je hele leven anders in te gaan richten. Maar dat heb ik er denk ik voor over, ik heb niets te verliezen. Had ik geen artrose en apneu gehad dan had ik een wls niet eens overwogen.
Vandaar dat ik een info bijeenkomst ga bijwonen en daarna beslis of ik gescreend wil worden.
De apneu zorgt daarnaast voor vermoeidheid, concentratieproblemen op het werk (ik werk 40 uur) en voor kort onredelijk lontje thuis. Daarnaast schijnt apneu een negatief effect te hebben op het hongerhormoon en het verzadigingshormoon. Ik zit voor mijn gevoel momenteel in een cirkel waar ik niet zonder hulp uit ga komen.
Ik heb een CPAP, zo'n ademapparaat en dat helpt wel enigszins maar het is en blijft een lapmiddel, wat mij betreft tijdelijk. Zo'n fullfacemasker is wel gezeik hoor elke nacht, ik word weleens wakker snachts en dan heb ik het masker in de hoek geflikkerd . In mijn slaap!
Mocht ik niet door de screening komen dan ga ik terug naar de chirurg voor arthrodese (vastzetten enkelgewricht).
Mijn BMI is 39 maar ik begreep dat ze ook opereren onder een BMI van 40 als je o.a. apneu of artrose hebt en ik heb beide.
Het gaat mij niet om het slanker zijn an zich, het gaat mij om mijn gezondheid, mijn relatie en mijn werkvermogen. Mijn kwaliteit van leven is momenteel niet om over naar huis te schrijven zeg maar.
Ik zie een operatie (waarbij mijn voorkeur vooralsnog uitgaat naar een sleeve) als een hulpmiddel om op korte(re) termijn minder belasting van mijn enkel te bewerkstelligen en hoe minder zwaar ik ben, hoe minder apneu.
Ik ben mij bewust van de ernst van zo'n ingreep, de mogelijke complicaties en de motivatie die je moet hebben om dit te ondergaan en je hele leven anders in te gaan richten. Maar dat heb ik er denk ik voor over, ik heb niets te verliezen. Had ik geen artrose en apneu gehad dan had ik een wls niet eens overwogen.
Vandaar dat ik een info bijeenkomst ga bijwonen en daarna beslis of ik gescreend wil worden.
vrijdag 18 november 2016 om 23:50
zondag 20 november 2016 om 00:30
Zanahoria, spannend dat onderzoek. Hopelijk kun je toch voor een sleeve gaan, omdat je aangeeft dat je dat liever zou willen.
Ik kan alleen afgaan op de info die ik tot nu toe heb gelezen, bij zh en op diverse fora. Uiteindelijk gaat het natuurlijk om iedereen individueel. De specialisten zullen wel weten wat het beste is voor eenieder. Ik zal de screeningsuitslag respecteren. Ook als daar uit komt dat ik niet geschikt ben voor een operatie.
Ik kan alleen afgaan op de info die ik tot nu toe heb gelezen, bij zh en op diverse fora. Uiteindelijk gaat het natuurlijk om iedereen individueel. De specialisten zullen wel weten wat het beste is voor eenieder. Ik zal de screeningsuitslag respecteren. Ook als daar uit komt dat ik niet geschikt ben voor een operatie.
zondag 20 november 2016 om 10:02
Zana;
Om de één of andere bizarre reden; ik had voor mijn operatie heel veel PDS-achtige klachten, buikpijnaanvallen en dan moeten rennen naar de wc enzo. Sinds mijn GBP heb ik er eigenlijk nagenoeg geen last meer van.
Het kan dus ook de andere kant op werken.
Pinacolada; ik heb er ook maanden, zo niet jaren over na gedacht.
Ik weet dat ik al met het idee van de operatie speelde toen ik nog voor mijn vorige werkgever werkte, dus dat is 2011/2012 geweest.
Toch het idee weer los gelaten want ik moest het maar op eigen kracht kunnen.
Paar jaar later (ik gok dat dat 2013/2014 was bij de dokter gekomen met vage klachten, mijn bloeddruk bleek veel te hoog dus ik moest aan de medicijnen. Met de dokter ook de mogelijkheid van een GBP besproken en zelfs een afspraak gemaakt in een ziekenhuis wat zij aanraadde. Daar op gesprek geweest, daar had ik eigenlijk niet zo'n goed gevoel bij, dus wéér laten schieten en weer een maand of wat in de negeermodus gegaan.
Het is pas in de zomer vorig jaar geweest dat ik zoiets had van, dit kan ECHT niet meer, en dat ik via mijn huisarts bij het ziekenhuis terecht gekomen ben waar ik uiteindelijk geopereerd ben.
Het idee moet groeien, je moet er echt zelf van overtuigd zijn dat het de enige oplossing is.
Het komt goed joh, je kunt het
Emmy, wat jij schrijft herken ik mezelf volledig in
En Sandra, dat is het ook hoor, dat ik hier juist ook schrijf om mijn moeilijke momenten te delen.
De eerste maanden waren haast euforisch, toen vlogen de kilo's er wel af inderdaad, maakt bij wijze van spreken niet uit wat je deed, elke week een kilo minder op de weegschaal.
Ik ben nu bijna een jaar verder en de strijd tegen de kilo's is gewoon weer volop bezig en dat is gewoon moeilijk. Ik heb geen seconde spijt gehad, maar de euforie van de eerste maanden maakt nu wel plaats voor een periode dat het allemaal niet meer zo halleluja en vanzelfsprekend is.
En dus worden mijn blije posts meer afgewisseld met momenten dat ik het toch wel moeilijk vind allemaal.
Want ik vind het dus psychisch best wel behoorlijk zwaar.
Ik verwonder me nog steeds als ik mijn broek maat 42 aan trek, of als ik gisteren in een motorzaak sta en gewoon een jas maat L uit het rek trek en die aan kan. Ik hang nog steeds de vlag uit als ik zoals vorige week een enorme mijlpaal bereik.
Maar momenteel staat mijn gewicht gewoon gigantisch stil en daar heb ik het gewoon erg moeilijk mee.
Ik moet er nog tien kilo af en het gaat gewoon niet meer. Ik heb de 85.6 gezien maar ik schommel nu al weer een paar weken rond de 87,5-88.
Waarschijnlijk is die 85 dus een dip in mijn gewicht geweest, maar ik kan het erg slecht verkroppen dat ik nu weer zo vreselijk stil blijf staan. En ik ben nu bijna een jaar na de operatie dus die angst dat dit het is, dat ik altijd op dit gewicht blijf en dat ik nooit op mijn streefgewicht kom, blijft echt heel hardnekkig.
En daar heb ik het heel erg moeilijk mee. Ik hoef niet naar 65 kilo, maar ik moet toch echt wel onder die 80 zien te komen.
Mijn BMI is nu nog steeds 33 en dat is gewoon nog veel te veel. Ik weet niet meer wat ik moet doen om de rest er af te krijgen en ik ben dus heel bang dat ik niks meer af val, en dat is gewoon klote.
Waar de weegschaal eerst mijn vriend was, ook al viel ik eens een paar weken niet af, ga ik er nu met tegenzin op staan (en ik sta allang niet meer dagelijks op de weegschaal). Het frustreert me gewoon enorm, want het idee dat dit het eindresultaat gaat zijn wordt steeds sterker en daar ben ik gewoon absoluut niet tevreden mee.
Oh, en voor iedereen die roept dat ik zeur, belachelijke keuzes maak, het niet goed doe of die vindt dat het traject na de operatie zo makkelijk is; ik ben blij dat de weg voor jullie super makkelijk verlopen is. Echt. Maar dat is dus niet voor iedereen zo, en ja, ik vind deze periode in het traject gewoon erg zwaar. Take it or leave it, en posten in dit topic is niet verplicht.
Ik maak fouten, ik ben niet perfect, verre van, maar de manier waarop ik in dit traject sta is de manier die mij is voorgeschreven door diëtiste en psychologe van het ziekenhuis. Ik ga me daarover dus ook niet meer van de wijs laten brengen. Ik weet dat ik doe wat van mij verwacht wordt.
Om de één of andere bizarre reden; ik had voor mijn operatie heel veel PDS-achtige klachten, buikpijnaanvallen en dan moeten rennen naar de wc enzo. Sinds mijn GBP heb ik er eigenlijk nagenoeg geen last meer van.
Het kan dus ook de andere kant op werken.
Pinacolada; ik heb er ook maanden, zo niet jaren over na gedacht.
Ik weet dat ik al met het idee van de operatie speelde toen ik nog voor mijn vorige werkgever werkte, dus dat is 2011/2012 geweest.
Toch het idee weer los gelaten want ik moest het maar op eigen kracht kunnen.
Paar jaar later (ik gok dat dat 2013/2014 was bij de dokter gekomen met vage klachten, mijn bloeddruk bleek veel te hoog dus ik moest aan de medicijnen. Met de dokter ook de mogelijkheid van een GBP besproken en zelfs een afspraak gemaakt in een ziekenhuis wat zij aanraadde. Daar op gesprek geweest, daar had ik eigenlijk niet zo'n goed gevoel bij, dus wéér laten schieten en weer een maand of wat in de negeermodus gegaan.
Het is pas in de zomer vorig jaar geweest dat ik zoiets had van, dit kan ECHT niet meer, en dat ik via mijn huisarts bij het ziekenhuis terecht gekomen ben waar ik uiteindelijk geopereerd ben.
Het idee moet groeien, je moet er echt zelf van overtuigd zijn dat het de enige oplossing is.
Het komt goed joh, je kunt het
Emmy, wat jij schrijft herken ik mezelf volledig in
En Sandra, dat is het ook hoor, dat ik hier juist ook schrijf om mijn moeilijke momenten te delen.
De eerste maanden waren haast euforisch, toen vlogen de kilo's er wel af inderdaad, maakt bij wijze van spreken niet uit wat je deed, elke week een kilo minder op de weegschaal.
Ik ben nu bijna een jaar verder en de strijd tegen de kilo's is gewoon weer volop bezig en dat is gewoon moeilijk. Ik heb geen seconde spijt gehad, maar de euforie van de eerste maanden maakt nu wel plaats voor een periode dat het allemaal niet meer zo halleluja en vanzelfsprekend is.
En dus worden mijn blije posts meer afgewisseld met momenten dat ik het toch wel moeilijk vind allemaal.
Want ik vind het dus psychisch best wel behoorlijk zwaar.
Ik verwonder me nog steeds als ik mijn broek maat 42 aan trek, of als ik gisteren in een motorzaak sta en gewoon een jas maat L uit het rek trek en die aan kan. Ik hang nog steeds de vlag uit als ik zoals vorige week een enorme mijlpaal bereik.
Maar momenteel staat mijn gewicht gewoon gigantisch stil en daar heb ik het gewoon erg moeilijk mee.
Ik moet er nog tien kilo af en het gaat gewoon niet meer. Ik heb de 85.6 gezien maar ik schommel nu al weer een paar weken rond de 87,5-88.
Waarschijnlijk is die 85 dus een dip in mijn gewicht geweest, maar ik kan het erg slecht verkroppen dat ik nu weer zo vreselijk stil blijf staan. En ik ben nu bijna een jaar na de operatie dus die angst dat dit het is, dat ik altijd op dit gewicht blijf en dat ik nooit op mijn streefgewicht kom, blijft echt heel hardnekkig.
En daar heb ik het heel erg moeilijk mee. Ik hoef niet naar 65 kilo, maar ik moet toch echt wel onder die 80 zien te komen.
Mijn BMI is nu nog steeds 33 en dat is gewoon nog veel te veel. Ik weet niet meer wat ik moet doen om de rest er af te krijgen en ik ben dus heel bang dat ik niks meer af val, en dat is gewoon klote.
Waar de weegschaal eerst mijn vriend was, ook al viel ik eens een paar weken niet af, ga ik er nu met tegenzin op staan (en ik sta allang niet meer dagelijks op de weegschaal). Het frustreert me gewoon enorm, want het idee dat dit het eindresultaat gaat zijn wordt steeds sterker en daar ben ik gewoon absoluut niet tevreden mee.
Oh, en voor iedereen die roept dat ik zeur, belachelijke keuzes maak, het niet goed doe of die vindt dat het traject na de operatie zo makkelijk is; ik ben blij dat de weg voor jullie super makkelijk verlopen is. Echt. Maar dat is dus niet voor iedereen zo, en ja, ik vind deze periode in het traject gewoon erg zwaar. Take it or leave it, en posten in dit topic is niet verplicht.
Ik maak fouten, ik ben niet perfect, verre van, maar de manier waarop ik in dit traject sta is de manier die mij is voorgeschreven door diëtiste en psychologe van het ziekenhuis. Ik ga me daarover dus ook niet meer van de wijs laten brengen. Ik weet dat ik doe wat van mij verwacht wordt.
668, the neighbour of the Beast
zondag 20 november 2016 om 10:54
Ach Marels, volgens mij doe je het hartstikke goed joh. Kijk naar wat je al bereikt hebt en wees daar trots op. Hopelijk zul je een gezond bmi bereiken, maar zelfs als dat niet helemaal lukt, heb je nu al een enorme winst geboekt voor je gezondheid! Iedereen is anders, iedereen volgt zijn eigen weg. Gewoon doorgaan meid!
zondag 20 november 2016 om 11:54
Ik weet wel dat ik al heel veel bereikt heb Christy, maar het zou me toch heel zwaar tegen vallen als het hier bij zou blijven.
Had vanaf het begin ingecalculeerd dat een BMI van <25 wel erg optimistisch is, maar dat ik zelfs niet onder de 85 kilo kom voorlopig, dat valt wel heel zwaar tegen.
Had mijn hoop gevestigd op een gewicht van onder de 79 kilo, dan is mijn BMI onder de 30 en val ik in de categorie "u bent wat te zwaar" ipv dat nog steeds alle alarmbellen af gaan omdat je zo'n overgewicht hebt.
Als me dat echt niet gaat lukken, en daar geloof ik nu echt niet zo in dat dat 'm gaat worden, dat zou echt wel heel erg tegen vallen
Maar goed, ik moet over vier weken naar het ziekenhuis, dan ga ik dit allemaal ook wel bespreken hoor... Zowel met de chirurg als met de diëtiste.
In de week ervoor ga ik ook nog eens een eetdagboek bijhouden zodat zij het ook kan bekijken, en dan horen we het wel.
Had vanaf het begin ingecalculeerd dat een BMI van <25 wel erg optimistisch is, maar dat ik zelfs niet onder de 85 kilo kom voorlopig, dat valt wel heel zwaar tegen.
Had mijn hoop gevestigd op een gewicht van onder de 79 kilo, dan is mijn BMI onder de 30 en val ik in de categorie "u bent wat te zwaar" ipv dat nog steeds alle alarmbellen af gaan omdat je zo'n overgewicht hebt.
Als me dat echt niet gaat lukken, en daar geloof ik nu echt niet zo in dat dat 'm gaat worden, dat zou echt wel heel erg tegen vallen
Maar goed, ik moet over vier weken naar het ziekenhuis, dan ga ik dit allemaal ook wel bespreken hoor... Zowel met de chirurg als met de diëtiste.
In de week ervoor ga ik ook nog eens een eetdagboek bijhouden zodat zij het ook kan bekijken, en dan horen we het wel.
668, the neighbour of the Beast
zondag 20 november 2016 om 12:13
Marels, kun je niet volgende week ergens al ff overleggen met de dietiste en/of psychologe? Of een andere (ervarings)deskundige?
Ik vind jou en alle anderen hier dapper. Met of zonder gezond BMI, slechte/goede keuzes, vooruitgang en terugval, smoesjes en doorzettingsvermogen. Yin en yang, hoort er allemaal bij.
Het is geen tovermiddel.
En iedereen is anders. Ik ben 3 jaar geleden bv cold turkey gestopt met roken en kijk er niet meer naar om. Een ander worstelt daar dan weer het hele leven mee.
Ik vind het verdrietig maar begrijpelijk dat je er zo mee zit Marels. Wat ook zou kunnen helpen is mindfulness, meditatie en/of een boek van bv de dalai lama over vergeving en acceptatie. Is allemaal minder zweverig dan men denkt.
Laatst boek gekocht bij Tropenmuseum. Van Dalai Lama en Desmond Tutu samen. Hen is bv veel onrecht aangedaan. De manier waarop zij daarmee omgaan is inspirerend.
Wat een storm hier. Ik blijf lekker binnen vandaag!
Ik vind jou en alle anderen hier dapper. Met of zonder gezond BMI, slechte/goede keuzes, vooruitgang en terugval, smoesjes en doorzettingsvermogen. Yin en yang, hoort er allemaal bij.
Het is geen tovermiddel.
En iedereen is anders. Ik ben 3 jaar geleden bv cold turkey gestopt met roken en kijk er niet meer naar om. Een ander worstelt daar dan weer het hele leven mee.
Ik vind het verdrietig maar begrijpelijk dat je er zo mee zit Marels. Wat ook zou kunnen helpen is mindfulness, meditatie en/of een boek van bv de dalai lama over vergeving en acceptatie. Is allemaal minder zweverig dan men denkt.
Laatst boek gekocht bij Tropenmuseum. Van Dalai Lama en Desmond Tutu samen. Hen is bv veel onrecht aangedaan. De manier waarop zij daarmee omgaan is inspirerend.
Wat een storm hier. Ik blijf lekker binnen vandaag!
zondag 20 november 2016 om 12:40
Kan ook Aliva maar ik geloof niet dat de diëtiste tijdens die afspraak tijd heeft om vier weken eetverslag door te nemen
Anders begin ik wel twee weken van tevoren ofzo.
Het is ook niet echt iets dat gevraagd wordt tijdens de controle, maar iets wat ik zelf graag wil omdat zij dan iig kan oordelen of het aan mijn eetpatroon ligt dat ik niet meer afval...
Anders begin ik wel twee weken van tevoren ofzo.
Het is ook niet echt iets dat gevraagd wordt tijdens de controle, maar iets wat ik zelf graag wil omdat zij dan iig kan oordelen of het aan mijn eetpatroon ligt dat ik niet meer afval...
668, the neighbour of the Beast
zondag 20 november 2016 om 12:44
quote:Marels schreef op 20 november 2016 @ 12:40:
Kan ook Aliva maar ik geloof niet dat de diëtiste tijdens die afspraak tijd heeft om vier weken eetverslag door te nemen
Anders begin ik wel twee weken van tevoren ofzo.
Het is ook niet echt iets dat gevraagd wordt tijdens de controle, maar iets wat ik zelf graag wil omdat zij dan iig kan oordelen of het aan mijn eetpatroon ligt dat ik niet meer afval...
Maar het gaat toch ook om je eigen inzicht?
Uit wat je hier schrijft (b) lijkt dat dit soms ontbreekt. Het gaat toch om jou en niet om je diëtist?
Kan ook Aliva maar ik geloof niet dat de diëtiste tijdens die afspraak tijd heeft om vier weken eetverslag door te nemen
Anders begin ik wel twee weken van tevoren ofzo.
Het is ook niet echt iets dat gevraagd wordt tijdens de controle, maar iets wat ik zelf graag wil omdat zij dan iig kan oordelen of het aan mijn eetpatroon ligt dat ik niet meer afval...
Maar het gaat toch ook om je eigen inzicht?
Uit wat je hier schrijft (b) lijkt dat dit soms ontbreekt. Het gaat toch om jou en niet om je diëtist?
zondag 20 november 2016 om 12:46
quote:Marels schreef op 20 november 2016 @ 12:40:
Het is ook niet echt iets dat gevraagd wordt tijdens de controle, maar iets wat ik zelf graag wil omdat zij dan iig kan oordelen of het aan mijn eetpatroon ligt dat ik niet meer afval...Snap ik wel, maar als die week nu toevallig niet representatief is, helpt dat niet veel, dat was wat ik bedoelde.
Het is ook niet echt iets dat gevraagd wordt tijdens de controle, maar iets wat ik zelf graag wil omdat zij dan iig kan oordelen of het aan mijn eetpatroon ligt dat ik niet meer afval...Snap ik wel, maar als die week nu toevallig niet representatief is, helpt dat niet veel, dat was wat ik bedoelde.
zondag 20 november 2016 om 12:48
quote:ldp schreef op 20 november 2016 @ 12:44:
[...]
Maar het gaat toch ook om je eigen inzicht?
Uit wat je hier schrijft (b) lijkt dat dit soms ontbreekt. Het gaat toch om jou en niet om je diëtist?Dit, Marels. Weet je wat ook handig is, om alles wat je eet en drinkt te fotograferen en vast te leggen in een fotodagboek. Bijvoorbeeld Day One. Gebruik ik zelf ook, dan krijg je snel een visueel beeld als je door je dag heen scrollt. En als je wilt kun je ook nog tekst toevoegen. Sterkte meid, je bent zo ver gekomen. Heb vertrouwen en zet door!
[...]
Maar het gaat toch ook om je eigen inzicht?
Uit wat je hier schrijft (b) lijkt dat dit soms ontbreekt. Het gaat toch om jou en niet om je diëtist?Dit, Marels. Weet je wat ook handig is, om alles wat je eet en drinkt te fotograferen en vast te leggen in een fotodagboek. Bijvoorbeeld Day One. Gebruik ik zelf ook, dan krijg je snel een visueel beeld als je door je dag heen scrollt. En als je wilt kun je ook nog tekst toevoegen. Sterkte meid, je bent zo ver gekomen. Heb vertrouwen en zet door!
zondag 20 november 2016 om 13:04
Inzicht genoeg, daar ontbreekt het nu net niet aan. En dat ga ik me ook niet meer aan laten praten dat ik geen inzicht zou hebben in mijn eigen eetpatroon. Wanneer het een keertje niet goed gaat met mijn eetpatroon zoals een paar weken geleden weet ik dat zelf ook goed genoeg, dus dat is niet het inzicht wat ik nodig heb.
Ik weet precies wat er in gaat en ik weet wat dat betreft ook wel dat ik goed bezig ben, want ik eet volgens de regels die mijn ziekenhuis me op legt. Ik wil alleen van de diëtiste weten wat ik kan veranderen om te zorgen dat die laatste kilo's er nog af gaan. Dat is het inzicht wat ik nodig heb; moet ik meer eiwitten invoeren, of juist minder, en wat kan ik eten om te zorgen dat mijn lijf die kickstart krijgt om de laatste kilo's er af te gooien. Daar wil ik dat eetdagboek voor bijhouden.
En Aliva; dat begrijp ik
Ik wil juist mijn normale weekpatroon dus voorleggen aan de diëtiste. zoals hier boven staat dus.
Misschien houd ik idd wel vier weken bij en filter in daar de meest representatieve week uit, ofzo. Of juist de "slechtste".
Ik snap je punt iig wel maar juist het normale is dus ook wat ik de diëtiste voor wil leggen
Ik weet precies wat er in gaat en ik weet wat dat betreft ook wel dat ik goed bezig ben, want ik eet volgens de regels die mijn ziekenhuis me op legt. Ik wil alleen van de diëtiste weten wat ik kan veranderen om te zorgen dat die laatste kilo's er nog af gaan. Dat is het inzicht wat ik nodig heb; moet ik meer eiwitten invoeren, of juist minder, en wat kan ik eten om te zorgen dat mijn lijf die kickstart krijgt om de laatste kilo's er af te gooien. Daar wil ik dat eetdagboek voor bijhouden.
En Aliva; dat begrijp ik
Ik wil juist mijn normale weekpatroon dus voorleggen aan de diëtiste. zoals hier boven staat dus.
Misschien houd ik idd wel vier weken bij en filter in daar de meest representatieve week uit, ofzo. Of juist de "slechtste".
Ik snap je punt iig wel maar juist het normale is dus ook wat ik de diëtiste voor wil leggen
668, the neighbour of the Beast
zondag 20 november 2016 om 13:38
zondag 20 november 2016 om 14:43
Wat een goede tip Sandra! Zou voor mij kunnen werken denk ik.
Dat is denk ik wel een goed idee Marels, de 'beste' en de 'slechtste' week van de 4 weken naast elkaar leggen.
Ik heb een vraag over het voortraject. Ik eet zelf sinds enige jaren 100% plantaardig. Eiwitten zitten ook volop in planten, peulvruchten en dergelijke dus dat komt wel goed. Daarnaast bestaat er plantaardig proteinepoeder dus daar maak ik me ook geen zorgen over. Ik kan dus eiwitshakes maken indien nodig en/of een schepje bij bijvoorbeeld soep en shakes doen indien nodig.
Maar stel dat ik door de screening kom en ik moet voor de operatie aan de maaltijdvervangers dan zijn die volgens mij allemaal op basis van (koeien)melk/lactose/wei of andere dierlijke producten?
Ik zou dan een plantaardige vervanger moeten vinden of wellicht zelf maken met behulp van een dietiste? Ik 'ken' wel een goede vegan dietiste. Ik hoop niet dat dit een bottleneck is, zal zijn. Zelfde geldt voor vitamine supplementen. Ik gebruik alleen plantaardige supplementen. Hopelijk is hier een mouw aan te passen. Zo niet dan gaat het sowieso over, dus ik ga hier tijdens de infobijeenkomst wel naar vragen!
Dat is denk ik wel een goed idee Marels, de 'beste' en de 'slechtste' week van de 4 weken naast elkaar leggen.
Ik heb een vraag over het voortraject. Ik eet zelf sinds enige jaren 100% plantaardig. Eiwitten zitten ook volop in planten, peulvruchten en dergelijke dus dat komt wel goed. Daarnaast bestaat er plantaardig proteinepoeder dus daar maak ik me ook geen zorgen over. Ik kan dus eiwitshakes maken indien nodig en/of een schepje bij bijvoorbeeld soep en shakes doen indien nodig.
Maar stel dat ik door de screening kom en ik moet voor de operatie aan de maaltijdvervangers dan zijn die volgens mij allemaal op basis van (koeien)melk/lactose/wei of andere dierlijke producten?
Ik zou dan een plantaardige vervanger moeten vinden of wellicht zelf maken met behulp van een dietiste? Ik 'ken' wel een goede vegan dietiste. Ik hoop niet dat dit een bottleneck is, zal zijn. Zelfde geldt voor vitamine supplementen. Ik gebruik alleen plantaardige supplementen. Hopelijk is hier een mouw aan te passen. Zo niet dan gaat het sowieso over, dus ik ga hier tijdens de infobijeenkomst wel naar vragen!
zondag 20 november 2016 om 15:49
quote:Pinacolada2.0 schreef op 20 november 2016 @ 14:43:
Wat een goede tip Sandra! Zou voor mij kunnen werken denk ik.
Dat is denk ik wel een goed idee Marels, de 'beste' en de 'slechtste' week van de 4 weken naast elkaar leggen.
Ik heb een vraag over het voortraject. Ik eet zelf sinds enige jaren 100% plantaardig. Eiwitten zitten ook volop in planten, peulvruchten en dergelijke dus dat komt wel goed. Daarnaast bestaat er plantaardig proteinepoeder dus daar maak ik me ook geen zorgen over. Ik kan dus eiwitshakes maken indien nodig en/of een schepje bij bijvoorbeeld soep en shakes doen indien nodig.
Maar stel dat ik door de screening kom en ik moet voor de operatie aan de maaltijdvervangers dan zijn die volgens mij allemaal op basis van (koeien)melk/lactose/wei of andere dierlijke producten?
Ik zou dan een plantaardige vervanger moeten vinden of wellicht zelf maken met behulp van een dietiste? Ik 'ken' wel een goede vegan dietiste. Ik hoop niet dat dit een bottleneck is, zal zijn. Zelfde geldt voor vitamine supplementen. Ik gebruik alleen plantaardige supplementen. Hopelijk is hier een mouw aan te passen. Zo niet dan gaat het sowieso over, dus ik ga hier tijdens de infobijeenkomst wel naar vragen!Body & Fit heeft volgens mij plantaardige maaltijdvervangers. Ook zit daar de minste suiker in van bijna alle shakes dacht ik. Kijk eens rond op hun site zou ik zeggen. Mogelijk kun je i.p.v. shakes ook een aangepast dieet krijgen.
Wat een goede tip Sandra! Zou voor mij kunnen werken denk ik.
Dat is denk ik wel een goed idee Marels, de 'beste' en de 'slechtste' week van de 4 weken naast elkaar leggen.
Ik heb een vraag over het voortraject. Ik eet zelf sinds enige jaren 100% plantaardig. Eiwitten zitten ook volop in planten, peulvruchten en dergelijke dus dat komt wel goed. Daarnaast bestaat er plantaardig proteinepoeder dus daar maak ik me ook geen zorgen over. Ik kan dus eiwitshakes maken indien nodig en/of een schepje bij bijvoorbeeld soep en shakes doen indien nodig.
Maar stel dat ik door de screening kom en ik moet voor de operatie aan de maaltijdvervangers dan zijn die volgens mij allemaal op basis van (koeien)melk/lactose/wei of andere dierlijke producten?
Ik zou dan een plantaardige vervanger moeten vinden of wellicht zelf maken met behulp van een dietiste? Ik 'ken' wel een goede vegan dietiste. Ik hoop niet dat dit een bottleneck is, zal zijn. Zelfde geldt voor vitamine supplementen. Ik gebruik alleen plantaardige supplementen. Hopelijk is hier een mouw aan te passen. Zo niet dan gaat het sowieso over, dus ik ga hier tijdens de infobijeenkomst wel naar vragen!Body & Fit heeft volgens mij plantaardige maaltijdvervangers. Ook zit daar de minste suiker in van bijna alle shakes dacht ik. Kijk eens rond op hun site zou ik zeggen. Mogelijk kun je i.p.v. shakes ook een aangepast dieet krijgen.
zondag 20 november 2016 om 16:55
zondag 20 november 2016 om 17:50
Okee Marels, bedankt voor de info. Dan moet het zeker goedkomen!
Nou is het wel zo dat plantaardig niet perse suikerarm en vetarm is, je hebt ook plantaardig junkfood en snaai . Maar een plantaardig voedingspatroon op basis van zo veel mogelijk whole food (onbewerkt voedsel zonder etiket zeg maar) is inderdaad toegevoegde suiker- en vetarm
.
Nou is het wel zo dat plantaardig niet perse suikerarm en vetarm is, je hebt ook plantaardig junkfood en snaai . Maar een plantaardig voedingspatroon op basis van zo veel mogelijk whole food (onbewerkt voedsel zonder etiket zeg maar) is inderdaad toegevoegde suiker- en vetarm
.
zondag 20 november 2016 om 18:13
Hahaha helaas is dat maar een topje van de berg lol. Zelfs in de supermarkt kan ik tegenwoordig redelijk terecht voor snack en snaai (bv oreo's en van Lu die robuuste koeken of zure matten van Katja). Online is daarnaast tegenwoordig allerlei vegan lekkers volop te koop.
Daarnaast houden wij allebei van koken en bakken en vinden het leuk soms in het weekend gerechten/koekjes/gebak te veganiseren die niet perse heel suiker en/of vetarm zijn .
Maar we weten ook heel goed hoe we gezond moet koken hoor (doordeweeks eten wij (zeer) gezond) dus dat komt goed!
Mijn vriend is ooit 40 kilo afgevallen alleen door te gaan sporten (grrrr lol). Hij is nu goed op gewicht, mag zelfs wel wat bij. Ik denk dat we zullen blijven koken en bakken, ongeacht mijn situatie. Ik wil ons dat plezier niet gaan ontzeggen. Ik zal alleen moeten minderen dan. Flink minderen. Want als ik niet door de screening kom dan wil ik me aanmelden bij een Obesitascentrum dat ook behandelt zonder operatie.
Daarnaast houden wij allebei van koken en bakken en vinden het leuk soms in het weekend gerechten/koekjes/gebak te veganiseren die niet perse heel suiker en/of vetarm zijn .
Maar we weten ook heel goed hoe we gezond moet koken hoor (doordeweeks eten wij (zeer) gezond) dus dat komt goed!
Mijn vriend is ooit 40 kilo afgevallen alleen door te gaan sporten (grrrr lol). Hij is nu goed op gewicht, mag zelfs wel wat bij. Ik denk dat we zullen blijven koken en bakken, ongeacht mijn situatie. Ik wil ons dat plezier niet gaan ontzeggen. Ik zal alleen moeten minderen dan. Flink minderen. Want als ik niet door de screening kom dan wil ik me aanmelden bij een Obesitascentrum dat ook behandelt zonder operatie.
zondag 20 november 2016 om 21:09
Pinacolada ik heb het hele traject bij de NOK in Den Haag gedaan. Daar zijn ze helemaal terug gekomen van dat pre dieet.
De criteria voor bmi waren daar 40+. Of 35+ met extra indicatie.
Werkwijze en criteria wisselen nog wel eens tussen de verschillende ziekenhuizen. Als hier wordt afgewezen of je hebt geen goed gevoel over de werkwijze kun je altijd nog bij een ander ziekenhuis gaan kijken. Succes in elk geval
De criteria voor bmi waren daar 40+. Of 35+ met extra indicatie.
Werkwijze en criteria wisselen nog wel eens tussen de verschillende ziekenhuizen. Als hier wordt afgewezen of je hebt geen goed gevoel over de werkwijze kun je altijd nog bij een ander ziekenhuis gaan kijken. Succes in elk geval
