Lijf & Lijn
alle pijlers
Is een dun/slank lijf voor iedereen haalbaar?
donderdag 18 augustus 2022 om 20:20
De topic-titel zegt het al: is een dun of slank lijf voor iedereen haalbaar? Ik vraag dit omdat ik zelf 2,5 jaar geleden fanatiek ben gaan sporten (high intensity) en daarmee toen 15 kilo ben afgevallen (ik ben 1m75 en van 80 naar 65 kilo gegaan). Tegelijkertijd heb ik nog steeds qua kleding vaak maat L of maat 40 aan, omdat mijn borstkas, heupen en bekken niet in een klein maatje passen (hangt wel beetje van het merk af). Ik heb op zich wel gespierde benen, billen en een plattere buik gekregen, maar echt geen sixpack. En als ik een skinny jeans aan doe, dan hangt er vaak echt nog wel wat vel over de rand, net zoals er altijd nog een hardnekkig laagje vet op m’n buik zit.
Ik heb een poosje echt minder calorieën gegeten (1.700 bij een verbruik van 2.200 tot 2.500 calorieën), maar dat leek niet echt verschil te maken. Ik werd er hooguit heel moe en lamlendig van, dus ik eet nu weer meer (en daar kom ik gelukkig niet van aan). Ook qua voortgang zie ik hooguit mijn lijf gespierder worden, maar niet dunner.
Herkent iemand dit? Want als ik Instagram moet geloven dan lijkt een dun / slank lijf voor iedereen haalbaar.
Ik heb een poosje echt minder calorieën gegeten (1.700 bij een verbruik van 2.200 tot 2.500 calorieën), maar dat leek niet echt verschil te maken. Ik werd er hooguit heel moe en lamlendig van, dus ik eet nu weer meer (en daar kom ik gelukkig niet van aan). Ook qua voortgang zie ik hooguit mijn lijf gespierder worden, maar niet dunner.
Herkent iemand dit? Want als ik Instagram moet geloven dan lijkt een dun / slank lijf voor iedereen haalbaar.
vrijdag 19 augustus 2022 om 10:20
Ik was laatst die docu serie “Lets talk about sex” aan het kijken. Prachtige presentatrice (Lieve) en interessant dat bijv in Brazilië vrouwelijke vormen veel belangrijker zijn dan slank zijn. http://www.npostart.nl/lets-talk-about- ... ON_1335880
Voor iedereen een groene tuin
vrijdag 19 augustus 2022 om 10:29
Ik begrijp wel wat ze bedoelt. Ik vind mijzelf prima zoals ik ben. Inclusief de dingen die ik niet zo mooi vind maar er geen seconde van wakker lig. Al zit ik met een knot in mijn haar en tokkie-pak en afgebladderde nagellak. Putten in mijn billen en een buikje. Ik hoef mijzelf niet mooi en sexy te vinden om mezelf te accepteren. Ik zit toch niet constant in de spiegel te loeren of ik nog wel mooi ben?
Komt denk ik ook wel doordat ik een ziekte heb (niet zichtbaar) waardoor je vooral blij bent met een gezond en functionerend lichaam dan dat het mooi en sexy moet zijn. Waar ik mij als jonge meid erg druk om maakte en het liefst zelfs had laten veranderen als ik er het geld voor had, vind ik nu allemaal wel prima. Ik vind het totaal onbelangrijk om mooi en sexy te zijn of gevonden worden. (en nee niet het tegenovergestelde, dat je alles dan maar moet laten verslonzen)
Komt denk ik ook wel doordat ik een ziekte heb (niet zichtbaar) waardoor je vooral blij bent met een gezond en functionerend lichaam dan dat het mooi en sexy moet zijn. Waar ik mij als jonge meid erg druk om maakte en het liefst zelfs had laten veranderen als ik er het geld voor had, vind ik nu allemaal wel prima. Ik vind het totaal onbelangrijk om mooi en sexy te zijn of gevonden worden. (en nee niet het tegenovergestelde, dat je alles dan maar moet laten verslonzen)
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
vrijdag 19 augustus 2022 om 10:46
Het heeft zo erg te maken met je bouw. Ik ben smal gebouwd, kan eten als een dijker en kom niet aan. Dat hebben mijn moeder en oma ook. Dus het is bij mij puur genetisch bepaald. Ik ben 1.75 en weeg 57 kilo. Nu ik weer meer sport, hoop ik dat ik het met spiermassa naar 60 kan brengen, maar ik heb er ook vrede mee als het qua gewicht hierbij blijft. Als het maar weer niet lager gaat. Qua kleding zit ik vaak in 36/38 of XS/S.
En ondanks dat ik zo slank ben worstel ik ook regelmatig met hoe ik eruit zie in de spiegel, zeker nu na mijn zwangerschap. Maarja, dat heb je na een professionele balletopleiding.
En ondanks dat ik zo slank ben worstel ik ook regelmatig met hoe ik eruit zie in de spiegel, zeker nu na mijn zwangerschap. Maarja, dat heb je na een professionele balletopleiding.
babygroot wijzigde dit bericht op 19-08-2022 10:51
3.05% gewijzigd
vrijdag 19 augustus 2022 om 10:49
Ik vind het vooral heel knap dat je 15 kilo bent kwijt geraakt. Ik wil ook gaan sporten omdat ik sinds de overgang behoorlijk wat ben aangekomen.
Maar ik was zoekende hoe/welke sport (ik heb voorheen nooit op mijn gewicht hoeven te letten en ook nooit aan sport gedaan - wel veel beweging o.a. op de fiets) maar ik was er nog niet helemaal uit en zit er nog een beetje tegenaan te hikken; dit is bemoedigend en een goede inspiratie om daar nu toch echt mee aan de slag te gaan.
Maar ik was zoekende hoe/welke sport (ik heb voorheen nooit op mijn gewicht hoeven te letten en ook nooit aan sport gedaan - wel veel beweging o.a. op de fiets) maar ik was er nog niet helemaal uit en zit er nog een beetje tegenaan te hikken; dit is bemoedigend en een goede inspiratie om daar nu toch echt mee aan de slag te gaan.
vrijdag 19 augustus 2022 om 11:02
Ik was voor mezelf ontzettend streng. Maar tav anderen ben ik juist ontzettend mild. Echt totaal het tegenovergestelde.KamilleT schreef: ↑19-08-2022 09:49Nee, ik had dat ook niet moeten zeggen. Ik denk soms wel eens bij een ander dat als ze een maatje groter hadden gekocht, het er veel leuker uit zou zien. Daar let ik bij mezelf dus wel op. Trek ik een XS shirt aan, dan zie je hobbeldebobbels op mijn buik en de mouwtjes strak gespannen om mijn armen, in een M niet en dat staat dus veel leuker (vind ik).
Opgegroeid met een moeder die over zichzelf heel onzeker was en altijd en overal gelegenheid zag om anderen te bekritiseren. Liepen we ergens, gaf ze commentaar over iemands te strakke broek, te dikke billen, de boze blik, iemands loopje……nooit, werkelijk nooit kon ze het laten. Wildvreemden en bekenden, het maakte haar niet uit.
Ik vind dat zo’n nare karaktereigenschap dat ik er letterlijk buikpijn van krijg. Denk dat ik er letterlijk allergisch op reageer.
Ik was ook nog vrij jong toen ik mijn moeder duidelijk maakte dat ik niet wilde dat ze dat nog deed. En dat als ze het wel zou doen ik zou weglopen en ze het mocht uitzoeken met haar voortdurende kriek op anderen.
vrijdag 19 augustus 2022 om 11:03
Maat 40 is toch gewoon medium? Dat is niet het ‘slank’ dat TO bedoelt lijkt me.
34/36 is S
38/40 is M
En vanaf 42 is L.
Zo was het in mijn tijd althans en ik ben niet stokoud ofzo.
The most exciting, challenging and significant relationship is the one with yourself. And if you can find someone to love the you you love that’s fabulous
vrijdag 19 augustus 2022 om 11:05
Ik vind het dan weer bijzonder dat je dat zo onthutsend vindt. Als mensen zelf mochten kiezen, denk ik dat 99+% voor een slank lichaam zou kiezen. Dat vind ik niet zo verrassend eerlijk gezegd.Griebus67 schreef: ↑19-08-2022 09:39Wat ik nog steeds onthutsend vind, is hoe veel mensen in dit topic vinden dat je inderdaad slank en dun zou moeten zijn. Om vervolgens aan te stippen dat dit voor hen helaas niet haalbaar is vanwege hun bouw.
Niks helaas. Slank/dun is een mogelijke verschijningsvorm in een woud van verschillende lichaamstypen. En die zijn (met een aantal medische uitzonderingen aan weerszijden van het spectrum) allemaal oké. Ook al wordt ons iets anders voorgespiegeld.
vrijdag 19 augustus 2022 om 11:36
Maar 50-60 jaar geleden was er bijna niemand met obesitas. En nu wordt er al gewaarschuwd dat er in 2040 twee derde van de Nederlandse bevolking te zwaar zou zijn 
. Dus je hebt inderdaad soms te maken met “je bouw” maar daarom zijn er dan toch eigenlijk al marges waar een gezond bmi tussen valt? Vroeger ging iedereen fietsen naar het werk, of vrouwen waren de hele dag fysiek met het huishouden en de kinderen bezig. Er werd vers en geen bewerkt voedsel gegeten in normale porties en misschien in het weekend 1x een toetje of snoepje/chipje of glaasje cola. De kinderen speelden buiten ipv uren op hun tablet te zitten.
Ik was als kind altijd mager, als tiener en begin 20 te licht, ondanks dat ik echt wel normaal/veel at en al deed ik mijn best aankomen lukte niet. Na zwangerschap paar jaar borstvoeding gegeven en daarmee (misschien wel daardoor?) ook weer snel heel veel kilo kwijt. Toen daarna zijn er wel langzaam wat kilo’s aangekomen en blijven plakken en nu ben ik begin dertig en voor het eerst in mijn leven moet ik wel opletten met wat ik doe omdat ik mezelf anders minder mooi vind. Dus ik fiets nu naar het werk, probeer tussendoor veel te bewegen, sport soms en let op mijn eten. Drink eigenlijk zelden iets anders als water. Ik merk namelijk dat als ik er 3-4 kilo af wil dat dit best lastig is. Dus dan kan ik maar beter op tijd aan de spreekwoordelijk rem trekken. Mijn gewicht is gezond en veel mensen noemen mij slank maar als ik dat afzet tegen hoe ik 15 jaar geleden was dan is dat een verschil van 20 kilo. Ik hoop niet dat er iedere 15 jaar zoveel bij komt
Ik denk dus dat zeker een heel hoop mensen veel slanker zouden kunnen zijn, maar ik vind het ook lastig om dat te benoemen omdat ik natuurlijk alleen mij eigen referentiekader heb. En ik weet niet wat andere mensen er wel allemaal voor doen of proberen te laten en al allemaal geprobeerd hebben.
. Dus je hebt inderdaad soms te maken met “je bouw” maar daarom zijn er dan toch eigenlijk al marges waar een gezond bmi tussen valt? Vroeger ging iedereen fietsen naar het werk, of vrouwen waren de hele dag fysiek met het huishouden en de kinderen bezig. Er werd vers en geen bewerkt voedsel gegeten in normale porties en misschien in het weekend 1x een toetje of snoepje/chipje of glaasje cola. De kinderen speelden buiten ipv uren op hun tablet te zitten. Ik was als kind altijd mager, als tiener en begin 20 te licht, ondanks dat ik echt wel normaal/veel at en al deed ik mijn best aankomen lukte niet. Na zwangerschap paar jaar borstvoeding gegeven en daarmee (misschien wel daardoor?) ook weer snel heel veel kilo kwijt. Toen daarna zijn er wel langzaam wat kilo’s aangekomen en blijven plakken en nu ben ik begin dertig en voor het eerst in mijn leven moet ik wel opletten met wat ik doe omdat ik mezelf anders minder mooi vind. Dus ik fiets nu naar het werk, probeer tussendoor veel te bewegen, sport soms en let op mijn eten. Drink eigenlijk zelden iets anders als water. Ik merk namelijk dat als ik er 3-4 kilo af wil dat dit best lastig is. Dus dan kan ik maar beter op tijd aan de spreekwoordelijk rem trekken. Mijn gewicht is gezond en veel mensen noemen mij slank maar als ik dat afzet tegen hoe ik 15 jaar geleden was dan is dat een verschil van 20 kilo. Ik hoop niet dat er iedere 15 jaar zoveel bij komt
Ik denk dus dat zeker een heel hoop mensen veel slanker zouden kunnen zijn, maar ik vind het ook lastig om dat te benoemen omdat ik natuurlijk alleen mij eigen referentiekader heb. En ik weet niet wat andere mensen er wel allemaal voor doen of proberen te laten en al allemaal geprobeerd hebben.
carrie-bradshaw wijzigde dit bericht op 21-08-2022 09:20
24.56% gewijzigd
The most exciting, challenging and significant relationship is the one with yourself. And if you can find someone to love the you you love that’s fabulous
vrijdag 19 augustus 2022 om 11:42
ik denk ook weleens, dat die pubers van nu het maar gemakkelijk hebben, die mogen tenminste gewoon een kont hebben!
Maar tja, TeWeinig kont, is nu weer een probleem
Maar het ideaalbeeld uit onze jeugd, was alsnog wel veel onnatuurlijker en onhaalbaarder.
vrijdag 19 augustus 2022 om 11:43
Troeteltje, dat herken ik heel erg, wat je schrijft over je moeder en haar commentaar op anderen.
Mijn moeder kon het niet aan dat ik niet petite was maar normaal gebouwd. Mijn zusje is wel petite en we werden flink tegen elkaar uitgespeeld. Was ik maar zoals zij. Voor de beeldvorming, ik had een gezond gewicht, BMI 21.
Ze probeerde me desondanks superslank te krijgen, en als dat niet goedschiks kon (cadeautjes geven als ik afviel) dan maar kwaadschiks (valse opmerkingen).
Als ik bij mij ouders kwam eten, kreeg ik op elke had die ik in mijn mond stak commentaar. Blaadje sla (“Goed zo, schat.”), bonbon (“Ja neem het er maar van, schaam je niet voor je gezondheid’), bonbon afslaan (“Geweldig lieverd!”) Mijn lichaam voelde alsof het van mijn moeder was, niet van mij. Ik vond het commentaar het ergst. (“Ik liep net achter je en ik zag dat je niet zo’n mooie kont hebt”) Tantes deden gezellig mee. (“Je hebt een leuk gezichtje, maar je hebt je bouw niet mee”)
Op een keer stonden er een paar tantes en mijn ouders om me heen en maar kritiek leveren, op mijn kleding, op mijn haar, op mijn houding, op mijn figuur. Misschien was het niet kwaad bedoeld, maar het heeft mij geknakt. Zo erg dat ik voor dit moment EMDR ga krijgen. Ik zie me nog staan, 13 jaar zo gruwelijk onzeker en zo ontzettend graag mooi en al die mensen om me heen die me vertelden dat ik dat niet was.
Ik ben een halfjaar superslank geweest, maar dat was niet vol te houden. Ik at ongeveer wat GroenTuintje beschrijft.
De zucht naar heel slank kan gevaarlijk zijn. Ik kan me dan ook goed vinden in de woorden van Gribus. Het zou zo mooi zijn als de verschillende lichamen gewoon naast elkaar konden bestaan.
Mijn moeder kon het niet aan dat ik niet petite was maar normaal gebouwd. Mijn zusje is wel petite en we werden flink tegen elkaar uitgespeeld. Was ik maar zoals zij. Voor de beeldvorming, ik had een gezond gewicht, BMI 21.
Ze probeerde me desondanks superslank te krijgen, en als dat niet goedschiks kon (cadeautjes geven als ik afviel) dan maar kwaadschiks (valse opmerkingen).
Als ik bij mij ouders kwam eten, kreeg ik op elke had die ik in mijn mond stak commentaar. Blaadje sla (“Goed zo, schat.”), bonbon (“Ja neem het er maar van, schaam je niet voor je gezondheid’), bonbon afslaan (“Geweldig lieverd!”) Mijn lichaam voelde alsof het van mijn moeder was, niet van mij. Ik vond het commentaar het ergst. (“Ik liep net achter je en ik zag dat je niet zo’n mooie kont hebt”) Tantes deden gezellig mee. (“Je hebt een leuk gezichtje, maar je hebt je bouw niet mee”)
Op een keer stonden er een paar tantes en mijn ouders om me heen en maar kritiek leveren, op mijn kleding, op mijn haar, op mijn houding, op mijn figuur. Misschien was het niet kwaad bedoeld, maar het heeft mij geknakt. Zo erg dat ik voor dit moment EMDR ga krijgen. Ik zie me nog staan, 13 jaar zo gruwelijk onzeker en zo ontzettend graag mooi en al die mensen om me heen die me vertelden dat ik dat niet was.
Ik ben een halfjaar superslank geweest, maar dat was niet vol te houden. Ik at ongeveer wat GroenTuintje beschrijft.
De zucht naar heel slank kan gevaarlijk zijn. Ik kan me dan ook goed vinden in de woorden van Gribus. Het zou zo mooi zijn als de verschillende lichamen gewoon naast elkaar konden bestaan.
vrijdag 19 augustus 2022 om 11:43
ik heb het wel moeten leren hoor, op mijn 25e, dacht ik ook, dat ik het allemaal aan mijn Instelling te danken had
Inzien, dat het mazzel is en goeie genen, moest ik echt wel even aan wennen
Wat ik mag me trouwens vaak juist niet in dit soort topics mengen, want... "jij weet niet, hoe het is om dik te zijn"
zo is het nooit goed
vrijdag 19 augustus 2022 om 11:46
Wat een verschrikkelijk droevig verhaalRozenwater schreef: ↑19-08-2022 11:43Troeteltje, dat herken ik heel erg, wat je schrijft over je moeder en haar commentaar op anderen.
Mijn moeder kon het niet aan dat ik niet petite was maar normaal gebouwd. Mijn zusje is wel petite en we werden flink tegen elkaar uitgespeeld. Was ik maar zoals zij. Voor de beeldvorming, ik had een gezond gewicht, BMI 21.
Ze probeerde me desondanks superslank te krijgen, en als dat niet goedschiks kon (cadeautjes geven als ik afviel) dan maar kwaadschiks (valse opmerkingen).
Als ik bij mij ouders kwam eten, kreeg ik op elke had die ik in mijn mond stak commentaar. Blaadje sla (“Goed zo, schat.”), bonbon (“Ja neem het er maar van, schaam je niet voor je gezondheid’), bonbon afslaan (“Geweldig lieverd!”) Mijn lichaam voelde alsof het van mijn moeder was, niet van mij. Ik vond het commentaar het ergst. (“Ik liep net achter je en ik zag dat je niet zo’n mooie kont hebt”) Tantes deden gezellig mee. (“Je hebt een leuk gezichtje, maar je hebt je bouw niet mee”)
Op een keer stonden er een paar tantes en mijn ouders om me heen en maar kritiek leveren, op mijn kleding, op mijn haar, op mijn houding, op mijn figuur. Misschien was het niet kwaad bedoeld, maar het heeft mij geknakt. Zo erg dat ik voor dit moment EMDR ga krijgen. Ik zie me nog staan, 13 jaar zo gruwelijk onzeker en zo ontzettend graag mooi en al die mensen om me heen die me vertelden dat ik dat niet was.
Ik ben een halfjaar superslank geweest, maar dat was niet vol te houden. Ik at ongeveer wat GroenTuintje beschrijft.
De zucht naar heel slank kan gevaarlijk zijn. Ik kan me dan ook goed vinden in de woorden van Gribus. Het zou zo mooi zijn als de verschillende lichamen gewoon naast elkaar konden bestaan.
vrijdag 19 augustus 2022 om 11:50
Dat is wel heel naar en dat breekt je. Wat goed dat je hulp zocht. Wat erg dat je moeder dit op haar kerfstok heeft.Rozenwater schreef: ↑19-08-2022 11:43Troeteltje, dat herken ik heel erg, wat je schrijft over je moeder en haar commentaar op anderen.
Mijn moeder kon het niet aan dat ik niet petite was maar normaal gebouwd. Mijn zusje is wel petite en we werden flink tegen elkaar uitgespeeld. Was ik maar zoals zij. Voor de beeldvorming, ik had een gezond gewicht, BMI 21.
Ze probeerde me desondanks superslank te krijgen, en als dat niet goedschiks kon (cadeautjes geven als ik afviel) dan maar kwaadschiks (valse opmerkingen).
Als ik bij mij ouders kwam eten, kreeg ik op elke had die ik in mijn mond stak commentaar. Blaadje sla (“Goed zo, schat.”), bonbon (“Ja neem het er maar van, schaam je niet voor je gezondheid’), bonbon afslaan (“Geweldig lieverd!”) Mijn lichaam voelde alsof het van mijn moeder was, niet van mij. Ik vond het commentaar het ergst. (“Ik liep net achter je en ik zag dat je niet zo’n mooie kont hebt”) Tantes deden gezellig mee. (“Je hebt een leuk gezichtje, maar je hebt je bouw niet mee”)
Op een keer stonden er een paar tantes en mijn ouders om me heen en maar kritiek leveren, op mijn kleding, op mijn haar, op mijn houding, op mijn figuur. Misschien was het niet kwaad bedoeld, maar het heeft mij geknakt. Zo erg dat ik voor dit moment EMDR ga krijgen. Ik zie me nog staan, 13 jaar zo gruwelijk onzeker en zo ontzettend graag mooi en al die mensen om me heen die me vertelden dat ik dat niet was.
Ik ben een halfjaar superslank geweest, maar dat was niet vol te houden. Ik at ongeveer wat GroenTuintje beschrijft.
De zucht naar heel slank kan gevaarlijk zijn. Ik kan me dan ook goed vinden in de woorden van Gribus. Het zou zo mooi zijn als de verschillende lichamen gewoon naast elkaar konden bestaan.
In mijn geval was er geen kritiek op mij. Ik was geweldig en ik was goed zo, volgens haar.
Maar ieder ander kreeg het te verduren. Ik kan niet tegen onrecht…..brrrrr, kan me er weer boos om maken.
vrijdag 19 augustus 2022 om 12:05
Bij mij was het mijn vader die commentaar had, "je begint een dikke reet te krijgen net als je moeder," "je moet niet zo veel vreten."
Op school ben ik ooit aangehaald als voorbeeld van een persoon met zware botten. Was vast goed bedoeld van de juf, maar ik was 11 en ben dat nooit vergeten.
Het was voor het eerst dat ik me bewust werd van mijn lichaam en dat het blijkbaar zwaarder gebouwd is dan dat van anderen.
Ik ging ook al vroeg de hoogte in en voelde me een reus tussen mijn kleinere vriendinnen. Ik was ook vrij jongensachtig, mocht geen lang haar van mijn moeder. Ik droeg de kleding van mijn oudere broer waar hij uitgegroeid was. Ik werd daarom nooit gezien als schattig of onschuldig zoals de andere meiden. Ik was altijd "een flinke meid," een lekker stevige meid, hoe vaak ik dat wel niet gehoord heb.
Ook een flinke stevige meid wil misschien wel een mooie prinses zijn. Maar in de musicals op school moest ik altijd een man spelen bij gebrek aan jongens.
Ik neem al die mensen helemaal niets (meer) kwalijk, maar het kostte wel moeite om mijn lichaam niet te veroordelen.
Dat reuzengevoel overvalt me soms nog wel, ondanks dat ik inmiddels juist blij ben een mooie lange vrouw te zijn. Ook ik heb geworsteld met eetproblemen en religieuze sportroutines maar het is niet dat mensen meer van me gingen houden toen ik tenger was.
Op school ben ik ooit aangehaald als voorbeeld van een persoon met zware botten. Was vast goed bedoeld van de juf, maar ik was 11 en ben dat nooit vergeten.
Het was voor het eerst dat ik me bewust werd van mijn lichaam en dat het blijkbaar zwaarder gebouwd is dan dat van anderen.
Ik ging ook al vroeg de hoogte in en voelde me een reus tussen mijn kleinere vriendinnen. Ik was ook vrij jongensachtig, mocht geen lang haar van mijn moeder. Ik droeg de kleding van mijn oudere broer waar hij uitgegroeid was. Ik werd daarom nooit gezien als schattig of onschuldig zoals de andere meiden. Ik was altijd "een flinke meid," een lekker stevige meid, hoe vaak ik dat wel niet gehoord heb.
Ook een flinke stevige meid wil misschien wel een mooie prinses zijn. Maar in de musicals op school moest ik altijd een man spelen bij gebrek aan jongens.
Ik neem al die mensen helemaal niets (meer) kwalijk, maar het kostte wel moeite om mijn lichaam niet te veroordelen.
Dat reuzengevoel overvalt me soms nog wel, ondanks dat ik inmiddels juist blij ben een mooie lange vrouw te zijn. Ook ik heb geworsteld met eetproblemen en religieuze sportroutines maar het is niet dat mensen meer van me gingen houden toen ik tenger was.
vrijdag 19 augustus 2022 om 12:09
vrijdag 19 augustus 2022 om 12:10
De discussie gaat niet om hoe je slank blijft of waarom mensen dit niet meer zijn. Dat is een andere discussie. Hier gaat het om, is het voor iedereen mogelijk om in maat S te passen en dan is het antwoord nee. Dan spelen genen wel mee, want als jouw heupbotten breder zijn dan in een maat S past, kun je nog wel zo gezond leven, je past nooit in die maat S. Je kunt moeilijk aan je skelet gaan sleutelen.carrie-bradshaw schreef: ↑19-08-2022 11:36Maar 50-60 jaar geleden was er bijna niemand met obesitas. En nu wordt er al gewaarschuwd dat er in 2040 twee derde van de Nederlandse bevolking te zwaar zou zijn
Ik was als kind altijd mager, als tiener en begin 20 te licht, ondanks dat ik echt wel normaal/veel at en al deed ik mijn best aankomen lukte niet. Na zwangerschap paar jaar borstvoeding gegeven en daarmee (misschien wel daardoor?) ook weer snel heel veel kilo kwijt. Toen daarna zijn er wel langzaam wat kilo’s aangekomen en blijven plakken en nu ben ik begin dertig en voor het eerst in mijn leven moet ik wel opletten met wat ik doe omdat ik mezelf anders minder mooi vind. Dus ik fiets nu naar het werk (20 km), probeer tussendoor veel te bewegen, sport soms en let op mijn eten. Drink eigenlijk zelden iets anders als water. Ik merk namelijk dat als ik er 3-4 kilo af wil dat dit best lastig is. Dus dan kan ik maar beter op tijd aan de spreekwoordelijk rem trekken. Mijn gewicht is gezond en veel mensen noemen mij slank maar als ik dat afzet tegen hoe ik 15 jaar geleden was dan is dat een verschil van 20 kilo. Ik hoop niet dat er iedere 15 jaar zoveel bij komt
Ik zie het ook aan mijn puber (stief)dochters; helaas (veel) te weinig bewegen en ongezond eten en frisdrank. Dat resulteert er in dat er 1 al een aantal jaar te zwaar is en de ander ziet er nu op zich prima uit maar is het afgelopen jaar ook best wat aangekomen.. maar de vraag wordt dan als je op die jonge leeftijd al redelijk gevormd bent hoe het over 10-20-30 jaar gaat zijn. Hun moeder was op hun leeftijd immers nog wel heel slank maar is inmiddels tonnetjerond halverwege de 30. Dus ja ergens gaat er toch iets fout en dat is denk ik in 99% van de gevallen niet genetisch maar gewoon te veel en ongezond eten en (veel) te weinig bewegen.
Ze zijn maar weinig bij ons dus wij kunnen daarin niet echt veel doen behalve het goede voorbeeld geven. Maar ik vind het wel sneu als je op die leeftijd al met een handdoekje voor je buik bij het zwembad rond loopt omdat je zelf niet lekker in je vel zit of regelmatig afhaakt bij de gym omdat je last van je enkel of knie hebt. En als er bijvoorbeeld vriendinnen bij ons zijn en ze willen naar het dorp dan doen ze dat vaak uiteindelijk maar niet omdat de 2 km lopen al “te ver” is dus dat zal onder veel kinderen tegenwoordig wel de mindset zijn
Ik denk dus dat zeker een heel hoop mensen veel slanker zouden kunnen zijn, maar ik vind het ook lastig om dat te benoemen omdat ik natuurlijk alleen mij eigen referentiekader heb. En ik weet niet wat andere mensen er wel allemaal voor doen of proberen te laten en al allemaal geprobeerd hebben.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
vrijdag 19 augustus 2022 om 12:18
Bedankt voor de lieve reacties!
Troeteltje, gelukkig dat je moeder geen commentaar op jou had.
Avage, de impact van zulke opmerkingen is zo groot. Goed dat je jezelf hebt leren accepteren en waarderen.
Lilalinda, dat klopt, vaak gaat het veel subtieler.
Troeteltje, gelukkig dat je moeder geen commentaar op jou had.
Avage, de impact van zulke opmerkingen is zo groot. Goed dat je jezelf hebt leren accepteren en waarderen.
Lilalinda, dat klopt, vaak gaat het veel subtieler.
anoniem_411606 wijzigde dit bericht op 19-08-2022 14:29
16.03% gewijzigd
vrijdag 19 augustus 2022 om 12:18
Dat is inderdaad heel subtiel. Want an sich is het niet erg om je eten af te wegen, maar alle tegenstrijdige signalen er omheen, die zijn wel vervelend.Lila-Linda schreef: ↑19-08-2022 12:09vaak gaat het subtieler
zo ken ik een moeder, met 2 dochters (jonge pubers) die aan tafel haar eigen eten afweegt. Hoeveel aardappels ze 'mag'.
en ma is niet dik hoor echt niet. Wel groot, en breed. Maar slank zal ze nooit worden.
Dat signaal is zo fout
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
vrijdag 19 augustus 2022 om 12:19
nee hoor, je eten afwegen is niet nodig
als je een gezonde kijk hebt op eten, dan eet je uit jezelf een gezonde portie
vrijdag 19 augustus 2022 om 12:22
Bij mij werd het juist positief benadrukt. Ik had ondergewicht vanaf mijn peutertijd dus altijd ‘slank’ ongeacht wat ik at. Mijn ouders hebben nooit veel aandacht gehad voor mijn bezigheden of kwaliteiten, maar zij en de rest van de familie benadrukten wel altijd hoe slank en slim ik was. Toen ik eenmaal in een andere omgeving kwam, de middelbare school in mijn geval, kwam ik erachter dat mijn slimheid ook maar relatief was. Mijn slankheid bleef en toen ik een vriendje trof dat ook erg met zijn figuur bezig was (bodybuilding) had ik de ideale omstandigheden om anorexia te krijgen.Lila-Linda schreef: ↑19-08-2022 12:09vaak gaat het subtieler
zo ken ik een moeder, met 2 dochters (jonge pubers) die aan tafel haar eigen eten afweegt. Hoeveel aardappels ze 'mag'.
en ma is niet dik hoor echt niet. Wel groot, en breed. Maar slank zal ze nooit worden.
Dat signaal is zo fout
In mijn hoofd heb ik dat denk ik nog steeds en ik ben allang niet meer de slankste. Wat blijft er dan over, als je niet meer slim of slank bent?
vrijdag 19 augustus 2022 om 12:29
Ik denk dat het voor vrijwel iedereen mogelijk is een gezond gewicht te hebben, dat is voor mij hetzelfde als slank. Dat hoeft niet perse maatje S te zijn want dat ligt toch echt aan je bouw.
We bewegen steeds minder, hebben vaak zittende beroepen en dat helpt natuurlijk niet mee voor een gezond gewicht. Daarnaast hebben veel mensen geen idee van wat een gezonde portie is en hoeveel calorieën ergens inzitten. Dus dat (tijdelijk) afwegen is voor veel mensen echt geen slecht idee. Een vriendin van mij neemt 's ochtends altijd een "gezonde" smoothie met havermout. Naast haar ontbijt, ze heeft echt niet door dat ze qua calorieën 2x ontbijt binnen krijgt en dat die smoothie al een ontbijt an sich is.
Een kind of puber bekritiseren op het gewicht is gewoon not done. Daarmee creëer je eetproblemen en een verknipt zelfbeeld.
We bewegen steeds minder, hebben vaak zittende beroepen en dat helpt natuurlijk niet mee voor een gezond gewicht. Daarnaast hebben veel mensen geen idee van wat een gezonde portie is en hoeveel calorieën ergens inzitten. Dus dat (tijdelijk) afwegen is voor veel mensen echt geen slecht idee. Een vriendin van mij neemt 's ochtends altijd een "gezonde" smoothie met havermout. Naast haar ontbijt, ze heeft echt niet door dat ze qua calorieën 2x ontbijt binnen krijgt en dat die smoothie al een ontbijt an sich is.
Een kind of puber bekritiseren op het gewicht is gewoon not done. Daarmee creëer je eetproblemen en een verknipt zelfbeeld.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
