Lijf & Lijn
alle pijlers
Ongevraagd commentaar op gezonde eetgewoonten
dinsdag 8 juli 2014 om 21:16
Dag mede forummers!
Wat ik mij oprecht afvraag...
Sinds ongeveer een jaar let ik op mijn voeding. Veel groente en fruit, geen suiker, geen bewerkte voedingsmiddelen, alles zelf maken etc. Wel eet ik hartstikke veel, voor mijn gevoel nog nooit zo veel en lekker gegeten!
Ik voel me heerlijk en het buikje is verdwenen hahah.
Enfin, ik merk ik mijn omgeving dat ik hier ZO veel kritiek op krijg... Ik loop totaal niet te koop met hoe ik eet, ik eet gewoon zo maar ik praat er niet uit mijzelf over. Mensen stellen wel eens vragen; joh eet jij geen stroopwafel (oid) dan geef ik mijn antwoord (waar niet echt naar wordt geluisterd) en vervolgens komt er een enorme lading aan kritiek en tegenargumenten! Ook als ik op een verjaardag de taart oversla door simpelweg; nee bedankt te zeggen dan komt er direct een betoog over waarom dat geen kwaad kan. Ik weet echt wel dat ik niet dood neer zal vallen, maar het is toch mijn keuze om het niet te nemen net zoals iemand anders kan kiezen om het wel te nemen?
Soms wordt er op een verjaardag ofzo gevraagd; wat ga je vanavond eten. Als ik dan zeg dat ik linzensoep heb gemaakt dan is ook dat weer aanleiding tot kritiek; gatverdamme wat doe jij jezelf aan zo geniet je niet van het leven etc.
Ik ga eigenlijk nooit ergens op in en ik heb ook niet zo veel zin om me te moeten verdedigen om de voeding die ik zelf mag kiezen. Ik leg mijn opvattingen over voeding bewust nooit uit mijzelf uit om kritiek te voorkomen en ik zou al helemaal nooit iemand anders ongevraagd tips of commentaar geven als hij/zij (in mijn ogen) ongezond eet... Waarom voelen mensen dan toch altijd de behoefte om te bekritiseren? Iedereen doet het toch zoals het voor hem/haar goed is?
Ik vroeg me af hoe andere mensen dit ervaren of dat ik de enige ben die dit in haar omgeving heeft.
Wat ik mij oprecht afvraag...
Sinds ongeveer een jaar let ik op mijn voeding. Veel groente en fruit, geen suiker, geen bewerkte voedingsmiddelen, alles zelf maken etc. Wel eet ik hartstikke veel, voor mijn gevoel nog nooit zo veel en lekker gegeten!
Ik voel me heerlijk en het buikje is verdwenen hahah.
Enfin, ik merk ik mijn omgeving dat ik hier ZO veel kritiek op krijg... Ik loop totaal niet te koop met hoe ik eet, ik eet gewoon zo maar ik praat er niet uit mijzelf over. Mensen stellen wel eens vragen; joh eet jij geen stroopwafel (oid) dan geef ik mijn antwoord (waar niet echt naar wordt geluisterd) en vervolgens komt er een enorme lading aan kritiek en tegenargumenten! Ook als ik op een verjaardag de taart oversla door simpelweg; nee bedankt te zeggen dan komt er direct een betoog over waarom dat geen kwaad kan. Ik weet echt wel dat ik niet dood neer zal vallen, maar het is toch mijn keuze om het niet te nemen net zoals iemand anders kan kiezen om het wel te nemen?
Soms wordt er op een verjaardag ofzo gevraagd; wat ga je vanavond eten. Als ik dan zeg dat ik linzensoep heb gemaakt dan is ook dat weer aanleiding tot kritiek; gatverdamme wat doe jij jezelf aan zo geniet je niet van het leven etc.
Ik ga eigenlijk nooit ergens op in en ik heb ook niet zo veel zin om me te moeten verdedigen om de voeding die ik zelf mag kiezen. Ik leg mijn opvattingen over voeding bewust nooit uit mijzelf uit om kritiek te voorkomen en ik zou al helemaal nooit iemand anders ongevraagd tips of commentaar geven als hij/zij (in mijn ogen) ongezond eet... Waarom voelen mensen dan toch altijd de behoefte om te bekritiseren? Iedereen doet het toch zoals het voor hem/haar goed is?
Ik vroeg me af hoe andere mensen dit ervaren of dat ik de enige ben die dit in haar omgeving heeft.
woensdag 9 juli 2014 om 14:57
Yup. En dan krijg ik verwijten, want ze bedoelen het nu eenmaal zo goed (ik ben dus ondankbaar), en ze willen me alleen maar helpen met verleidingen en ik vind het ook heus lief dat ze zorgen voor alternatieven voor mij, maar het is die uitzonderingspositie die me heel erg tegen de borst stuit. En de opmerkingen die er helaas bij gepaard gaan.
Het echte pareltje is 'ja maar de rest is nu eenmaal slank, die hoeven inderdaad niet op te letten zoals jij'.
Het echte pareltje is 'ja maar de rest is nu eenmaal slank, die hoeven inderdaad niet op te letten zoals jij'.
woensdag 9 juli 2014 om 14:58
quote:hatsetats schreef op 09 juli 2014 @ 14:53:
[...]
Dat zeg ik ook niet. Je praat het echter wel goed, want 'moet ik maar niet met een bak rauwkost aan komen zetten'.
nee, nee, je begrijpt me dan echt verkeerd.
Ik vind het niet nodig om rauwkost voor een elftal mee te nemen naar een voetbalfeestje.
Meer heb ik niet gezegd
En wat ik zei, wat dat ik het vreemd vind om los te gaan tegen je vriend(man?) als je thuiskomt over de dikke dames in de kamer
Dan denk ik vooral: Trek het je niet zo aan
[...]
Dat zeg ik ook niet. Je praat het echter wel goed, want 'moet ik maar niet met een bak rauwkost aan komen zetten'.
nee, nee, je begrijpt me dan echt verkeerd.
Ik vind het niet nodig om rauwkost voor een elftal mee te nemen naar een voetbalfeestje.
Meer heb ik niet gezegd
En wat ik zei, wat dat ik het vreemd vind om los te gaan tegen je vriend(man?) als je thuiskomt over de dikke dames in de kamer
Dan denk ik vooral: Trek het je niet zo aan
woensdag 9 juli 2014 om 15:11
quote:Hilary schreef op 09 juli 2014 @ 14:45:
Zoals ik al zei houd ik zelf altijd netjes en braaf mijn mond dicht tegenover anderen maar het commentaar wat ik krijg is niet te tellen. Als ik iets afsla 'hehe, eindelijk. Good for you!' Daar zit ik dus niet op te wachten.
Of zoals mijn oma die laatst hartgrondig baalde dat de gebakjes op tafel stonden in plaats van uit het zicht zodat ze het me wel moest aanbieden, want ik ben toch al zo dik. Gelukkig word ik sowieso steeds beter in dingen afslaan en ik had het sowieso niet genomen, maar toen kwam mijn gevoel van trots om niets te nemen ook naar boven.
Op een verjaardag krijgt iedereen een normaal stukje taart, ik een heel klein reepje. Bij het aanbieden en afsnijden van de taart komt mijn moeder glunderend op me af en roept vrolijk: 'een lekker klein reepje, Hilary?' (Mijn ouders zijn namelijk blijer dan ik met het feit dat ik mijn overgewicht aan ben gaan pakken). Het is puur het duidelijke onderscheid waardoor de lol er voor mij meteen af gaat.
Met kerstmis gaan we altijd gourmetten bij mijn ouders en sinds ik dus bezig ben met dit traject word ik in een hoekje gezet met drie bakken fruitsalade die op moeten, flinke schalen rauwe rode paprika en word ik duidelijk geïnstrueerd welk vlees mager en voor mij geschikt is. Al het andere wordt mijlenver bij me vandaan gezet en ik moet het ook niet wagen er zelfs maar naar te kijken. Dat wordt nauwlettend in de gaten gehouden.
Iedereen eet lekker stokbrood en ik krijg een paar afgepaste stukjes volkoren-stokbrood. Ook dat wordt met argus-ogen in de gaten gehouden. Heel lief dat ze rekening met me houden hoor, maar de manier waarop ervaar ik als betuttelend.
Nodeloos om te zeggen dat ik dit jaar dus gewoon op de koffie ga met kerst. In het verleden waren alle bovenstaande dingen reden genoeg om me dan thuis maar vol te gaan vreten maar daar sta ik inmiddels boven, gelukkig. Dat vind ik wel heel ver gaan hoor...
Zoals ik al zei houd ik zelf altijd netjes en braaf mijn mond dicht tegenover anderen maar het commentaar wat ik krijg is niet te tellen. Als ik iets afsla 'hehe, eindelijk. Good for you!' Daar zit ik dus niet op te wachten.
Of zoals mijn oma die laatst hartgrondig baalde dat de gebakjes op tafel stonden in plaats van uit het zicht zodat ze het me wel moest aanbieden, want ik ben toch al zo dik. Gelukkig word ik sowieso steeds beter in dingen afslaan en ik had het sowieso niet genomen, maar toen kwam mijn gevoel van trots om niets te nemen ook naar boven.
Op een verjaardag krijgt iedereen een normaal stukje taart, ik een heel klein reepje. Bij het aanbieden en afsnijden van de taart komt mijn moeder glunderend op me af en roept vrolijk: 'een lekker klein reepje, Hilary?' (Mijn ouders zijn namelijk blijer dan ik met het feit dat ik mijn overgewicht aan ben gaan pakken). Het is puur het duidelijke onderscheid waardoor de lol er voor mij meteen af gaat.
Met kerstmis gaan we altijd gourmetten bij mijn ouders en sinds ik dus bezig ben met dit traject word ik in een hoekje gezet met drie bakken fruitsalade die op moeten, flinke schalen rauwe rode paprika en word ik duidelijk geïnstrueerd welk vlees mager en voor mij geschikt is. Al het andere wordt mijlenver bij me vandaan gezet en ik moet het ook niet wagen er zelfs maar naar te kijken. Dat wordt nauwlettend in de gaten gehouden.
Iedereen eet lekker stokbrood en ik krijg een paar afgepaste stukjes volkoren-stokbrood. Ook dat wordt met argus-ogen in de gaten gehouden. Heel lief dat ze rekening met me houden hoor, maar de manier waarop ervaar ik als betuttelend.
Nodeloos om te zeggen dat ik dit jaar dus gewoon op de koffie ga met kerst. In het verleden waren alle bovenstaande dingen reden genoeg om me dan thuis maar vol te gaan vreten maar daar sta ik inmiddels boven, gelukkig. Dat vind ik wel heel ver gaan hoor...
woensdag 9 juli 2014 om 15:15
Nu ik erover nadenk was het in mijn tienertijd toen ik nog thuis woonde nog veel erger. Dan haalden mijn ouders speciaal dingen waarvan ze wisten dat ik die heel lekker vond en vind en waar ik moeilijk vanaf kon en kan blijven om me dat vrolijk aan te bieden.
Daarna kreeg ik dan een hele stroom verwijten over me heen, dat het eigenlijk een test was en dat ik ook nooit eens iets af kan slaan. Tsja...
Daarna kreeg ik dan een hele stroom verwijten over me heen, dat het eigenlijk een test was en dat ik ook nooit eens iets af kan slaan. Tsja...
woensdag 9 juli 2014 om 15:21
quote:Hilary schreef op 09 juli 2014 @ 15:15:
Nu ik erover nadenk was het in mijn tienertijd toen ik nog thuis woonde nog veel erger. Dan haalden mijn ouders speciaal dingen waarvan ze wisten dat ik die heel lekker vond en vind en waar ik moeilijk vanaf kon en kan blijven om me dat vrolijk aan te bieden.
Daarna kreeg ik dan een hele stroom verwijten over me heen, dat het eigenlijk een test was en dat ik ook nooit eens iets af kan slaan. Tsja...ach meisje toch, wat rot.
Nu ik erover nadenk was het in mijn tienertijd toen ik nog thuis woonde nog veel erger. Dan haalden mijn ouders speciaal dingen waarvan ze wisten dat ik die heel lekker vond en vind en waar ik moeilijk vanaf kon en kan blijven om me dat vrolijk aan te bieden.
Daarna kreeg ik dan een hele stroom verwijten over me heen, dat het eigenlijk een test was en dat ik ook nooit eens iets af kan slaan. Tsja...ach meisje toch, wat rot.
woensdag 9 juli 2014 om 15:25
woensdag 9 juli 2014 om 15:29
quote:ikdus2010 schreef op 08 juli 2014 @ 22:11:
[...]
Ik vind een salade tussen de middag lekkerder dan dat oude kleffe brood dat ze op kantoor hebben. Dus een salade, te lui om brood van huis mee te nemen.
[...]
Tsja, ik heb er dus wel last van, salade eten in een mannenwereld (net als jij, de bouw).
Als je brood lekker zou vinden, kan je dat ook meenemen en ter plekke smeren. Ik nam vaak 3 sneetjes brood uit m'n vriezer mee en had op kantoor pindakaas staan en wat dingen als hummus, tomaten en paprika in de koelkast.
Soms reageren mensen op wat ik eet of juist niet, en dan zeg ik gewoon 'dat eet ik niet omdat ik er geen zin in heb' of 'ik vind het niet zo lekker'. Klaar. Ik krijg er dan ook nooit vervolg vragen over.
Ik ben trouwens best wel slank en ook daar over denken sommige mensen dat ze er iets over moeten zeggen. Maar lekker belangrijk wat ik eet en hoe slank ik ben
[...]
Ik vind een salade tussen de middag lekkerder dan dat oude kleffe brood dat ze op kantoor hebben. Dus een salade, te lui om brood van huis mee te nemen.
[...]
Tsja, ik heb er dus wel last van, salade eten in een mannenwereld (net als jij, de bouw).
Als je brood lekker zou vinden, kan je dat ook meenemen en ter plekke smeren. Ik nam vaak 3 sneetjes brood uit m'n vriezer mee en had op kantoor pindakaas staan en wat dingen als hummus, tomaten en paprika in de koelkast.
Soms reageren mensen op wat ik eet of juist niet, en dan zeg ik gewoon 'dat eet ik niet omdat ik er geen zin in heb' of 'ik vind het niet zo lekker'. Klaar. Ik krijg er dan ook nooit vervolg vragen over.
Ik ben trouwens best wel slank en ook daar over denken sommige mensen dat ze er iets over moeten zeggen. Maar lekker belangrijk wat ik eet en hoe slank ik ben
woensdag 9 juli 2014 om 15:29
quote:mrsnem schreef op 09 juli 2014 @ 15:25:
Hilary: wil je hier komen eten met kerst?
Mag je lekker je (misschien niet zo slanke- ben ik zelf ook niet hoor) zelf zijn, en gewoon normaal eten wat je wil.
Echt belachelijk dat je familie zo doet. Misschien nog wel erger dan gewoon zeggen dat ze je wat te zwaar vinden..Haha, wat lief
Hilary: wil je hier komen eten met kerst?
Mag je lekker je (misschien niet zo slanke- ben ik zelf ook niet hoor) zelf zijn, en gewoon normaal eten wat je wil.
Echt belachelijk dat je familie zo doet. Misschien nog wel erger dan gewoon zeggen dat ze je wat te zwaar vinden..Haha, wat lief
woensdag 9 juli 2014 om 15:31
quote:ainne schreef op 09 juli 2014 @ 15:26:
Jezus Hilary, denken ze dat je nog 15 bent of zo!Ja dat is dus waar ik mee zit. Ik ben altijd heel erg 'kort gehouden' maar nu toch alweer bijna negen jaar uit huis, maar dat betuttelende is nooit opgehouden. Nogmaals ik vind het echt lief dat ze rekening met me willen houden maar het is vooral de manier waarop waarmee ik moeite heb.
Jezus Hilary, denken ze dat je nog 15 bent of zo!Ja dat is dus waar ik mee zit. Ik ben altijd heel erg 'kort gehouden' maar nu toch alweer bijna negen jaar uit huis, maar dat betuttelende is nooit opgehouden. Nogmaals ik vind het echt lief dat ze rekening met me willen houden maar het is vooral de manier waarop waarmee ik moeite heb.
woensdag 9 juli 2014 om 15:32
quote:loquase schreef op 09 juli 2014 @ 15:26:
Hilary, wat ontzettend naar hoe je familie zich gedraagt. Dat gaat ver voorbij ongevraagd commentaar geven. Ik vind het ronduit gemeen.Het ergste is dat ze het goed bedoelen zoals ik al zei. Ik sta nu te boek als ondankbaar. Erover praten helpt gewoon niet, want ze bedoelen het goed en de rest is nu eenmaal slank en daarmee is de kous af.
Hilary, wat ontzettend naar hoe je familie zich gedraagt. Dat gaat ver voorbij ongevraagd commentaar geven. Ik vind het ronduit gemeen.Het ergste is dat ze het goed bedoelen zoals ik al zei. Ik sta nu te boek als ondankbaar. Erover praten helpt gewoon niet, want ze bedoelen het goed en de rest is nu eenmaal slank en daarmee is de kous af.
woensdag 9 juli 2014 om 15:40
quote:Hilary schreef op 09 juli 2014 @ 15:32:
[...]
Het ergste is dat ze het goed bedoelen zoals ik al zei. Ik sta nu te boek als ondankbaar. Erover praten helpt gewoon niet, want ze bedoelen het goed en de rest is nu eenmaal slank en daarmee is de kous af.
Tja, The road to hell is paved with good intentions. Zit me plaatsvervangend kwaad te maken.
Maar kan me goed voorstellen dat er voor jou niet tegenop te praten is als mensen zo denken.
[...]
Het ergste is dat ze het goed bedoelen zoals ik al zei. Ik sta nu te boek als ondankbaar. Erover praten helpt gewoon niet, want ze bedoelen het goed en de rest is nu eenmaal slank en daarmee is de kous af.
Tja, The road to hell is paved with good intentions. Zit me plaatsvervangend kwaad te maken.
Maar kan me goed voorstellen dat er voor jou niet tegenop te praten is als mensen zo denken.
woensdag 9 juli 2014 om 16:34
quote:lilalinda schreef op 09 juli 2014 @ 14:58:
[...]
nee, nee, je begrijpt me dan echt verkeerd.
Ik vind het niet nodig om rauwkost voor een elftal mee te nemen naar een voetbalfeestje.
Meer heb ik niet gezegd
En wat ik zei, wat dat ik het vreemd vind om los te gaan tegen je vriend(man?) als je thuiskomt over de dikke dames in de kamer
Dan denk ik vooral: Trek het je niet zo aan
En als het chips genoeg voor een elftal was geweest was het wel oke geweest?
En jij zegt nooit tegen je man 'heb je gezien hoeveel Pietje dronk / hoe Truus naar me keek toen ik... / hoe Jantje tegen zijn nieuwe vriendin doet?'
[...]
nee, nee, je begrijpt me dan echt verkeerd.
Ik vind het niet nodig om rauwkost voor een elftal mee te nemen naar een voetbalfeestje.
Meer heb ik niet gezegd
En wat ik zei, wat dat ik het vreemd vind om los te gaan tegen je vriend(man?) als je thuiskomt over de dikke dames in de kamer
Dan denk ik vooral: Trek het je niet zo aan
En als het chips genoeg voor een elftal was geweest was het wel oke geweest?
En jij zegt nooit tegen je man 'heb je gezien hoeveel Pietje dronk / hoe Truus naar me keek toen ik... / hoe Jantje tegen zijn nieuwe vriendin doet?'
AFSCHEID NEMEN BESTAAT PIET
woensdag 9 juli 2014 om 16:36
Volledig off topic ( sorry TO) maar ben zo gechoqueerd door je verhaal Hilary !
Je blijft zeggen ( en geloven ) dat ze het goed bedoelen. Maar speciaal jouw grootste verleidingen voorschotelen om je te testen???
Mijn vriendin probeert te stoppen met roken, zal haar eens met de beste bedoelingen een sigaret aanbieden om eens te testen... Kom op!!
Echt meid, ik zeg niet dat je moet breken met je familie, maar ga er niet meer eten ! Geef ze de kans niet meer om jou te kraken! Op deze manier geraak je nooit los van je emotionele verhouding met eten. Besef dat je huidig gewicht door je opvoeding komt, breek los en ga er voor om een nieuwe jij te worden ! ( Of accepteer je gewicht, dat mag natuurlijk ook) Maar laat hen je leven en zelfbeeld niet meer bepalen!
Dikke knuffel!
Je blijft zeggen ( en geloven ) dat ze het goed bedoelen. Maar speciaal jouw grootste verleidingen voorschotelen om je te testen???
Mijn vriendin probeert te stoppen met roken, zal haar eens met de beste bedoelingen een sigaret aanbieden om eens te testen... Kom op!!
Echt meid, ik zeg niet dat je moet breken met je familie, maar ga er niet meer eten ! Geef ze de kans niet meer om jou te kraken! Op deze manier geraak je nooit los van je emotionele verhouding met eten. Besef dat je huidig gewicht door je opvoeding komt, breek los en ga er voor om een nieuwe jij te worden ! ( Of accepteer je gewicht, dat mag natuurlijk ook) Maar laat hen je leven en zelfbeeld niet meer bepalen!
Dikke knuffel!
woensdag 9 juli 2014 om 16:38
quote:Hilary schreef op 09 juli 2014 @ 15:15:
Nu ik erover nadenk was het in mijn tienertijd toen ik nog thuis woonde nog veel erger. Dan haalden mijn ouders speciaal dingen waarvan ze wisten dat ik die heel lekker vond en vind en waar ik moeilijk vanaf kon en kan blijven om me dat vrolijk aan te bieden.
Daarna kreeg ik dan een hele stroom verwijten over me heen, dat het eigenlijk een test was en dat ik ook nooit eens iets af kan slaan. Tsja...Zo dan. Klinkt heel naar. Zou je geen handvatten willen hebben om hiermee om te gaan?
Nu ik erover nadenk was het in mijn tienertijd toen ik nog thuis woonde nog veel erger. Dan haalden mijn ouders speciaal dingen waarvan ze wisten dat ik die heel lekker vond en vind en waar ik moeilijk vanaf kon en kan blijven om me dat vrolijk aan te bieden.
Daarna kreeg ik dan een hele stroom verwijten over me heen, dat het eigenlijk een test was en dat ik ook nooit eens iets af kan slaan. Tsja...Zo dan. Klinkt heel naar. Zou je geen handvatten willen hebben om hiermee om te gaan?
AFSCHEID NEMEN BESTAAT PIET
woensdag 9 juli 2014 om 16:43
quote:annelore22 schreef op 09 juli 2014 @ 16:36:
Volledig off topic ( sorry TO) maar ben zo gechoqueerd door je verhaal Hilary !
Je blijft zeggen ( en geloven ) dat ze het goed bedoelen. Maar speciaal jouw grootste verleidingen voorschotelen om je te testen???
Mijn vriendin probeert te stoppen met roken, zal haar eens met de beste bedoelingen een sigaret aanbieden om eens te testen... Kom op!!
Echt meid, ik zeg niet dat je moet breken met je familie, maar ga er niet meer eten ! Geef ze de kans niet meer om jou te kraken! Op deze manier geraak je nooit los van je emotionele verhouding met eten. Besef dat je huidig gewicht door je opvoeding komt, breek los en ga er voor om een nieuwe jij te worden ! ( Of accepteer je gewicht, dat mag natuurlijk ook) Maar laat hen je leven en zelfbeeld niet meer bepalen!
Dikke knuffel!
Je slaat de spijker op zijn kop, eerlijk gezegd. Ik vind het moeilijk dit allemaal te typen want heb het gevoel dat ik mijn ouders zwart maak, maar ik kan ook niet doen alsof het allemaal niet gebeurd is. Ik denk telkens: als ik maar vaak genoeg tegen mezelf zeg dat ze het allemaal goed doen, dan is dat ook zo. Diep van binnen weet ik dat mijn eetproblemen en mijn verstoorde relaties mijn eten (voor een groot deel) vanuit mijn opvoeding komen, maar durf het gewoon niet aan mezelf toe te geven, dat vind ik heel moeilijk. Ik hoor de stem van mijn moeder dan 'altijd makkelijk he, de schuld op anderen schuiven' en ik zie ook echt wel mijn eigen aandeel want het is gewoon mijn eigen schuld. Maar ik ben nu wel ergens zover dat ik inderdaad zie dat mijn opvoeding inderdaad wel meespeelt.
Dank je voor je post en de knuffel
Volledig off topic ( sorry TO) maar ben zo gechoqueerd door je verhaal Hilary !
Je blijft zeggen ( en geloven ) dat ze het goed bedoelen. Maar speciaal jouw grootste verleidingen voorschotelen om je te testen???
Mijn vriendin probeert te stoppen met roken, zal haar eens met de beste bedoelingen een sigaret aanbieden om eens te testen... Kom op!!
Echt meid, ik zeg niet dat je moet breken met je familie, maar ga er niet meer eten ! Geef ze de kans niet meer om jou te kraken! Op deze manier geraak je nooit los van je emotionele verhouding met eten. Besef dat je huidig gewicht door je opvoeding komt, breek los en ga er voor om een nieuwe jij te worden ! ( Of accepteer je gewicht, dat mag natuurlijk ook) Maar laat hen je leven en zelfbeeld niet meer bepalen!
Dikke knuffel!
Je slaat de spijker op zijn kop, eerlijk gezegd. Ik vind het moeilijk dit allemaal te typen want heb het gevoel dat ik mijn ouders zwart maak, maar ik kan ook niet doen alsof het allemaal niet gebeurd is. Ik denk telkens: als ik maar vaak genoeg tegen mezelf zeg dat ze het allemaal goed doen, dan is dat ook zo. Diep van binnen weet ik dat mijn eetproblemen en mijn verstoorde relaties mijn eten (voor een groot deel) vanuit mijn opvoeding komen, maar durf het gewoon niet aan mezelf toe te geven, dat vind ik heel moeilijk. Ik hoor de stem van mijn moeder dan 'altijd makkelijk he, de schuld op anderen schuiven' en ik zie ook echt wel mijn eigen aandeel want het is gewoon mijn eigen schuld. Maar ik ben nu wel ergens zover dat ik inderdaad zie dat mijn opvoeding inderdaad wel meespeelt.
Dank je voor je post en de knuffel
woensdag 9 juli 2014 om 16:44
quote:hatsetats schreef op 09 juli 2014 @ 16:38:
[...]
Zo dan. Klinkt heel naar. Zou je geen handvatten willen hebben om hiermee om te gaan?Ja, heel erg graag. Ik heb cognitieve gedragstherapie maar mijn eetproblemen zijn nog niet ter sprake gekomen. Dat ga ik bij de volgende afspraak serieus aankaarten.
[...]
Zo dan. Klinkt heel naar. Zou je geen handvatten willen hebben om hiermee om te gaan?Ja, heel erg graag. Ik heb cognitieve gedragstherapie maar mijn eetproblemen zijn nog niet ter sprake gekomen. Dat ga ik bij de volgende afspraak serieus aankaarten.
woensdag 9 juli 2014 om 16:48
quote:vera78 schreef op 09 juli 2014 @ 10:36:
Het is gewoon onbewuste frustratie/jaloezie.
Die mensen willen ook gezond eten maar gunnen zichzelf dat niet. (lage eigenwaarde)
.
wat een onzin.
Ik heb geen gebrek aan eigenwaarde. En ik hou echt oprecht heel veel van vet eten en van suiker. Ik drink niet, rook niet, sport niet. Want ik hou daar ook niet van. Ik doe juist lekker waar ikzelf zin in heb en leg mezelf geen dingen op.
hilary neeeeee
wat een vreselijke verhalen! Vooral omdat het zo goedbedoeld is maar daarom juist zo....
niet eens woorden voor.
Ik vind het verhaal van expres dingen aanbieden trouwens echt raar.
Goed dat je het gaat aankaarten bij je therapeut.
Het is gewoon onbewuste frustratie/jaloezie.
Die mensen willen ook gezond eten maar gunnen zichzelf dat niet. (lage eigenwaarde)
.
wat een onzin.
Ik heb geen gebrek aan eigenwaarde. En ik hou echt oprecht heel veel van vet eten en van suiker. Ik drink niet, rook niet, sport niet. Want ik hou daar ook niet van. Ik doe juist lekker waar ikzelf zin in heb en leg mezelf geen dingen op.
hilary neeeeee
wat een vreselijke verhalen! Vooral omdat het zo goedbedoeld is maar daarom juist zo....
niet eens woorden voor.
Ik vind het verhaal van expres dingen aanbieden trouwens echt raar.
Goed dat je het gaat aankaarten bij je therapeut.
