Lijf & Lijn
alle pijlers
Ouders blijven opmerkingen maken over gewicht
zondag 28 februari 2021 om 00:12
Ik ben te dik, dat weet ik zelf ook wel. De afgelopen jaren waren mentaal zwaar, en ik heb in het afgelopen jaar erg hard gewerkt aan mijn mentale gezondheid. Eerst maar eens weer überhaupt de energie krijgen om te gaan sporten en gezonde keuzes te kunnen maken, dan komt het afvallen later wel. Mijn onzekerheid was een reden dat ik mij zo depressief voelde, dus een grote stap die ik gemaakt heb was mijn lichaam accepteren zoals die nu is.
Mijn ouders blijven echter opmerkingen maken over mijn overgewicht, ook al heb ik ze meerdere malen laten weten dat zo'n opmerking echt niet oké valt, en waarom. Zelfs in een periode dat het echt weer even niet goed met mij ging, bleven de opmerkingen over mijn gewicht komen.
Lange tijd heb ik het maar aangehoord en wilde ik zelf ook graag afvallen, want ik dacht dat dat wel een hoop zou oplossen. Echter verloor ik daardoor juist alle plezier in sporten en werd mijn eetpatroon juist veel ongezonder, doordat ik mezelf uithongerde wat resulteerde in eetbuien. Een grote aanleiding daarvoor was echt de tal van opmerkingen van mijn ouders. Juist in lange periode dat ik ze niet zag heb ik aan zelf-acceptatie kunnen werken.
Ik weet niet zo goed wat ik nu moet doen. Ik krijg de neiging mijn ouders te gaan ontlopen, zodat ik die opmerkingen niet hoef aan te horen. Hoe kan ik ze voor eens en altijd nu echt eens duidelijk maken dat ze moeten stoppen met die opmerkingen?
Mijn ouders blijven echter opmerkingen maken over mijn overgewicht, ook al heb ik ze meerdere malen laten weten dat zo'n opmerking echt niet oké valt, en waarom. Zelfs in een periode dat het echt weer even niet goed met mij ging, bleven de opmerkingen over mijn gewicht komen.
Lange tijd heb ik het maar aangehoord en wilde ik zelf ook graag afvallen, want ik dacht dat dat wel een hoop zou oplossen. Echter verloor ik daardoor juist alle plezier in sporten en werd mijn eetpatroon juist veel ongezonder, doordat ik mezelf uithongerde wat resulteerde in eetbuien. Een grote aanleiding daarvoor was echt de tal van opmerkingen van mijn ouders. Juist in lange periode dat ik ze niet zag heb ik aan zelf-acceptatie kunnen werken.
Ik weet niet zo goed wat ik nu moet doen. Ik krijg de neiging mijn ouders te gaan ontlopen, zodat ik die opmerkingen niet hoef aan te horen. Hoe kan ik ze voor eens en altijd nu echt eens duidelijk maken dat ze moeten stoppen met die opmerkingen?
woensdag 3 maart 2021 om 21:10
Wat zou daar achter zitten? Is een dochter die hen te veel een spiegel voor houdt? Of moet zij aan verwachtingen voldoen die haar zelf niet gelukt zijn? Is het tussen vaders en zonen ook zo? Interessant om over na de denken en te discussiëren.
woensdag 3 maart 2021 om 23:28
Dit hoor en zie ik ook vaak. Zo jammer. Ik heb gelukkig een hele goede moeder. Ze is onzettend trots op me en uit dat ook vaak, terwijl ik echt geen nobel prijs heb gewonnen ofzoiets. Zij had zelf ook een liefdevolle moeder en haar moeder ook, dus ik denk dat het vooral iets is wat generatie op generatie wordt doorgegeven..
donderdag 4 maart 2021 om 19:26
Goede vraag. Ik weet het antwoord niet. Maar die spiegel zou een rol kunnen spelen. En of het met vaders en zonen ook speelt, dat heb ik zelf nog niet gesignaleerd.
donderdag 4 maart 2021 om 19:37
Ik denk dat de focus (helaas) bij meisjes vaker op het uiterlijk ligt dan bij jongens. Ik heb zelf ook zo’n moeder. Toen ik een jaar of 12 was, liet ze me een foto zien van toen ik 8 was, in bikini. ‘Toen was je veel slanker, hè?’ Ik weet het nog zo goed. Ik was zó onzeker over mijn vormen die veranderden! Heb er gewoon niet van kunnen slapen. Achteraf kan ik de diëten die mijn moeder gedaan heeft ook niet meer op twee handen tellen, dus waarschijnlijk wilde ze me hier op haar eigen gekke manier voor behoeden. Met alles kunnen we leven, als ik maar geen dikke dochter hoef te hebben!
donderdag 4 maart 2021 om 19:39
Ja maar ik heb het niet alleen over het kritische wat betreft uiterlijk. Moeders zijn richting dochter kritischer over het geheel, en drammeriger. Niet alle moeders, maar ik heb moeders gezien die voor hun zonen een leukere moeder waren dan voor hun dochter.CharlotteCcc schreef: ↑04-03-2021 19:37Ik denk dat de focus (helaas) bij meisjes vaker op het uiterlijk ligt dan bij jongens. Ik heb zelf ook zo’n moeder. Toen ik een jaar of 12 was, liet ze me een foto zien van toen ik 8 was, in bikini. ‘Toen was je veel slanker, hè?’ Ik weet het nog zo goed. Ik was zó onzeker over mijn vormen die veranderden! Heb er gewoon niet van kunnen slapen. Achteraf kan ik de diëten die mijn moeder gedaan heeft ook niet meer op twee handen tellen, dus waarschijnlijk wilde ze me hier op haar eigen gekke manier voor behoeden. Met alles kunnen we leven, als ik maar geen dikke dochter hoef te hebben!
donderdag 4 maart 2021 om 22:14
Ik herken je verhaal. Bij mij was het mijn vader die zich maar met me bleef bemoeien. Ik heb hem op een gegeven moment gezegd dat het hem niks aanging, en bereidde me op bezoeken altijd voor met het idee: als hij weer gaat zeuren, vertrek ik direkt. Ik denk dat ik daardoor iets uitstraalde, wat zorgde dat hij er niet meer over begon.
Ik denk trouwens dat je het goed doet: eerst geestelijk gezond worden, dan heb je straks energie voor het afvallen. Bij mij heeft het 5 jaar geduurd, maar nu heb ik fut voor afvallen.
Ik denk trouwens dat je het goed doet: eerst geestelijk gezond worden, dan heb je straks energie voor het afvallen. Bij mij heeft het 5 jaar geduurd, maar nu heb ik fut voor afvallen.
vrijdag 5 maart 2021 om 07:43
Ik herken dat wel ja. Karaktertrekken die bij mij en mijn broer ongeveer hetzelfde waren (hij erger, zelfs), leverden mij forse kritiek op, en hem een vergoeilijkend 'ach'.
vrijdag 5 maart 2021 om 07:49
Ik krijg nog steeds na tig jaar opmerkingen van mijn moeder zoals : een paar kilootjes eraf en je ziet er nog beter uit 
.. ik heb nooit gesnapt waarom mensen andere mensen dit aandoen. Laat mensen in hun waarde. En idd moeders lijken strenger te zijn tegen hun dochters dan zonen. 
.. ik heb nooit gesnapt waarom mensen andere mensen dit aandoen. Laat mensen in hun waarde. En idd moeders lijken strenger te zijn tegen hun dochters dan zonen.
Voor iedereen een groene tuin
vrijdag 5 maart 2021 om 07:53
Ik zeg inderdaad ook regelmatig dat mijn broers een heel andere moeder hadden dan ik. En vriendinnen van mij zeggen hetzelfde.
zaterdag 6 maart 2021 om 23:44
Mijn jongste zus heeft een eetstoornis gehad en mijn oudste zus voelde zich altijd te dik. Was onzeker. Sinds ze geen contact meer heeft met onze moeder gaat het beter met haar. Ikzelf kijk wel uit met mijn dochters, ik praat nooit over hun gewicht. Vind ik ook helemaal niet belangrijk. Ik vind het belangrijk dat ze zich goed in hun vel voelen.
